Categorie archief: toekomst religies

Gedachten en overwegingen voor deze week: ‘over religie en liefde’

Christendom, religie van de liefde en ‘Bemin je naaste als jezelf’

‘Wie geen relatie met zichzelf heeft, kan ook geen relatie met anderen  krijgen. Dat is volkomen duidelijk, want wie niet met zichzelf in het reine is, houdt zich zoveel met zichzelf bezig, dat hij zich niet naar anderen kan toe keren.

Om deze reden is er in het christendom, de religie van de liefde, de volgende zin, die iedereen kent, en die bijna niemand serieus neemt: ‘Bemin je naaste zoals jezelf.’ Zoals jezelf: de liefde voor jezelf is de basis van de naastenliefde. Dat is theologisch niet zo duidelijk uitgelegd; eeuwenlang predikte men tegen de zelfliefde. Maar tegenwoordig erkent men dat dit helemaal niet tot zuivere naastenliefde leidt. U en ik, we kunnen het aan onszelf waarnemen: onze pogingen anderen te beminnen blijven tevergeefs als de liefde jegens onszelf er niet de krachten voor ter beschikking stelt, die volledig verbruikt en verkwist kunnen worden.

Maar hoe onderscheiden we nu zelfliefde van zelfzucht? Aristoteles noemde reeds een eenvoudig kenmerk: als de liefde voor jezelf er alleen omwille van zichzelf is, dan gaat het om louter egoïsme. Als haar bestaansgrond daarentegen is dat ze toewijding aan anderen mogelijk maakt, dan kan ze geen zelfzucht zijn. Geheel onbaatzuchtig is niemand; alle aandacht voor anderen komt onszelf immers weer ten goede. Innerlijke rijkdom verwerven we in het leven tenslotte niet zelf, maar dankzij de anderen. De echte vervulling van het ik is daarom de gerichtheid op anderen. Zo bezien is de kwestie niet meer of je van jezelf mag houden. Er zijn eerder redenen om het als een morele plicht te zien.’

*Om dit mooie (maar wat ingewikkelde) betoog heel simpel af te ronden: mijn hartsbewustzijn geeft mij in dat als je de medemens thuis, en op straat, en in de winkel bij de kassa of in de bus maar heel eenvoudig als je kosmische broeder of zuster kunt beschouwen, en hart voelt spreken: het hart van de ander heeft een kosmische verbinding met je eigen hart omdat ze ál verbonden zijn, zodat daarmee  de levenscyclus rond is: iedereen is met elkaar verbonden. Punt. Maar het bovenstaande citaat blijft geldig!

[Bron: Wilhelm Schmid, De kunst van het evenwicht. 100 facetten van levenskunst. 2005/2006]

De universele religie op Venus die naadloos zouden passen op aarde

De wetten van de opperste godheid [hoofdstuk 7 in Omnec Onec]

[508] Er zijn zeven elementaire wetten en zeven goddelijke wetten van de opperste godheid.

De zeven elementaire wetten zijn:

  1. Weet dat we deel van de schepper zijn.
  2. Wees dankbaar voor de ervaring van het bestaan.
  3. Oordeel niet maar accepteer alle wezens.
  4. Weet dat we als alle levende vormen hebben bestaan.
  5. Voer in elke levenscyclus datgene uit waar je verantwoordelijk voor bent.
  6. Gehoorzaam de natuurwetten en de maatschappijen waarin je leeft.
  7. Leer bam fouten zodat je oude lessen niet hoeft te herhalen.

De zeven goddelijke wetten zijn:

  1. Houd van alle levende wezens.
  2. Gebruik je energie om werelden te ondersteunen.
  3. Deel kennis en wijsheid.
  4. Begrijp de gelijkwaardigheid van alle zielen.
  5. Gebruik nooit macht om te manipuleren of te overheersen.
  6. Weet dat ze ziel onsterfelijk is.
  7. Geef dagelijks dank aan het ene goddelijke wezen.

*Ik stel vast dat dit volkomen universele beginselen zijn die ook volledig passen binnen iedere aardse religie en/of godsdienst. Deze wetten kunnen hier direct worden ingevoerd, maar wel mét inbegrip dat alle dogmatische standpunten van orthodoxe vormen van godsdiensten aangepast zullen moeten worden vanwege hun dogma’s die simpelweg niet meer passen in dit tijdsgericht van het nieuwe tijdperk. Terugkomend op deze wetten van de opperste godheid, zoals het aldaar op Venus genoemd wordt, is het voordeel van dat ‘systeem’ of religieuze cultuur dat de bevolking is verdeeld/georganiseerd naar naties en dus bestaan er geen verschillende nationaliteiten en (douane)grenzen. En deze wetten vormen ook het centrale thema in de opvoeding van jonge generaties Venusianen. Onze aarde met zijn pluriformiteit aan mensenrassen die van een viertal planeten (Venus, Mars, Jupiter en Saturnus; staat in dit boek beschreven, waarover in een volgende blog meer) afkomstig zijn met als gemeenschappelijke verre voorouders de Pleiadiërs, maakt dat er een groot verschil in maatschappelijk structuur op die buurplaneet voorkomt, vergeleken met onze aarde.

‘Deze wetten hebben bestaan sinds de schepping [van ons universum] een aanvang nam. Als je weet, herinnert en leeft in overeenstemming met de wetten van de opperste godheid, is het mogelijk veel karma te overwinnen en een uitgebreid zicht op jezelf te hebben in relatie tot het hele bestaan. Anders dan door de mens gemaakte regels [zoals op aarde] hebben deze wetten niet alleen betrekking op beperkte leringen of maatschappijen, maar ze omvatten alle vormen van leven en ze zijn niet in strijd met welke sociale of godsdienstige geloven dan ook.

[509] Deze wetten geven ruimte aan individuele keuzes en vrijheid, waar een ziel ook op een bepaald moment is. Ziel [op Venus zonder lidwoord] kan nog steeds [?] leven naar de leringen of wetten van gekozen spirituele paden of samenlevingen.

‘De ‘wetten van de opperste godheid’ helpen je ook om vooruit te komen met aanvaarding in plaats van veroordeling van andere levende entiteiten, om ze beter te begrijpen vanuit het gezichtspunt van ziel, omdat de opperste schepper wil en toelaat dat wij bestaan! [Einde van dit korte hoofdstuk!]

[Bron: Omnec Onec, De Venusiaanse Trilogie. 2015; 508-509]

Tussen waarheid en wijsheid

‘Religieuze tradities zijn reservoirs aan verhalen die van naastenliefde, compassie en gastvrijheid getuigen. Maar het valt niet te ontkennen: ze zijn ook reservoirs van gewelddadige verhalen. Licht en donker zijn erin te vinden; verhalen van bevrijding en van onderdrukking. De bijbel is geen boek dat waarheid van Godswege op een presenteerblaadje aanbiedt. Waarheid in de bijbel wil gevonden worden, te midden van de weerbarstige praktijk van het leven van alledag en de verhalen daarover. Verhalen, die voor meer dan een interpretatie vatbaar zijn, verhalen die cultureel en religieus hybride zijn en [terecht] niet voldoen aan de wetenschappelijke maatstaf van coherentie [want dat maakt de afstand tot het gevoelsleven en emotie helemaal oneindig groot]. Desondanks dragen ze ‘iets ‘ in zich dat mensen bezig blijft houden en tot tradere – Latijn: overgeven [aan de bron], verraden, overleven – aanzet.’

[Bron: Manuele Kalsky en André van der Braak, Tussen waarheid en wijsheid. De waarheidsvraag in het licht van religieuze diversiteit. AUP/Amsterdam, 2016; 254]

Boeddhisme en Boeddha [1]

Waarin onderscheidt het boeddhisme zich van andere religies? [Op basis van Peter Stanford, 50 Inzichten religie. Onmisbare basiskennis. Veen Magazines, z.j.;  144 e.v.]

Kernpunt:

‘Het boeddhisme onderscheidt zich van andere religies doordat het het idee van een persoonlijke ‘God’ [of ‘god’] afwijst. In plaats daarvan concentreert het zich op persoonlijke spirituele ontwikkeling en de zoektocht naar verlichting. De basis is de leer en ervaring van Siddhartha Gautama, een prins uit de zesde eeuw voor Christus die zwervende monnik werd en zich grondig bezighield met het vraagstuk van het menselijk lijden.

Dit boeddhisme dat een persoonlijke god afwijst en aanstuurt op persoonlijke spirituele ontwikkeling komt al heel dicht in de buurt van de nieuwe spiritualiteit in het westen, al dan niet religieus gebonden. Want ook christelijke esoterische groeperingen zijn ten principale op zoek naar de verlichting en daarmee is een groeiende overeenkomst tussen beide moderne vormen van religie helder en duidelijk.

Boeddhisme in de praktijk van vandaag:

Boeddhistische scholen

‘Tegenwoordig zijn er naar schatting driehonderdvijftig miljoen boeddhisten op de hele wereld. Zij volgen een verscheidenheid aan scholen die allemaal Boeddha als basis hebben, maar de nadruk leggen op verschillende aspecten in zijn leer. De oorspronkelijke sangha of kloostergemeenschap van boeddhisten is uitgegroeid tot een divers geheel van gelovigen met daarin de traditionele Theravada-school, gedomineerd door monniken, en de meer vrijzinnige Mahayana-school, die zich over Azië verspreidde.

Ook hier een aantekening: dit pluralistische karakter dat ook binnen alle monotheïstische religies (joden- en christendom alsmede islam) kenmerken en vooral vandaag wereldwijd heel erg duidelijk herkenbaar zijn geworden binnen de algemene trend van identiteitspolitiek, is dus een universeel verschijnsel.  

Boeddhistisch rad van het leven

‘Boeddhisten houden zich aan een aantal dagelijkse gebruiken in hun diverse tradities. Zij delen nog steeds een aantal belangen en aspiraties, waarvan de bevrijding van de pijn van samsara door onsterfelijkheid in het Nirvana de belangrijkste is. Hoog op de lijst van kenmerkende boeddhistische rituelen en disciplines staan meditatie en een reeks kleurrijke feesten, gericht op de tempel, die de wijsheid van Boeddha vieren.

Tot slot: Shaolin-monniken en Kungfu

‘De Shaolin-orde is een boeddhistische sekte die in de 5e eeuw n.Chr.  werd opgericht en de zentempel in het Chinese Deng-feng als basis heeft. Zij is in het Westen vooral bekend vanwege haar rol in de ontwikkeling van de vechtsport kungfu. De tempel kent een veelbewogen geschiedenis en is vele malen aangevallen, vernietigd en herbouwd. Juist deze geschiedenis van agressie heeft tegen de tempel stimuleerde de monniken om kungfu te leren om zo zichzelf te kunnen verdedigen. De shalin-leer verbiedt echter dat monniken zelf de agressor zijn en ze mogen slechts de minimaal noodzakelijke kracht gebruiken om zich te verdedigen.’

Mijn conclusie is dat ik me als esoterisch of gnostisch christen ook heel goed zou thuisvoelen binnen het boeddhisme zoals dat hier omschreven wordt, maar dat wel vanwege mijn eigen kosmogonie, omdat ik sterk afwijk van de traditioneel-christelijke geloofsleer: ook ik erken geen persoonlijke god maar alleen een innerlijke goddelijke essentie die in ieder mens – waar ook ter wereld – aanwezig is en die je ook ‘intuïtie’ kunt noemen als Hoger Zelf(bewustzijn). Ik ga er maar gemakshalve vanuit dat het boeddhistische streven haar zelfontwikkeling ook inhoudt dat je de zelfontwikkeling van de ander of de willekeurige medemens evenzeer respecteert als je eigen ontwikkelingsproces. Indien dat het geval is dan komt ook het boeddhisme neer op een leer van Liefde zoals Jezus dat in zijn leven heeft uitgedragen. Dan is voor wat mijzelf betreft, de cirkel rond. En kan ik vanzelfsprekend iedere boeddhistische tempeldienst bijwonen, want voor mij zijn alle religies voortgekomen uit de gelijkwaardige kosmische energieën – die ook de aarde als zodanig hebben geschapen – maar verspreid over verschillende continenten omwille van nieuw ontstane en gegroeide beschavingen. Want ook de Chinese tradities van taoïsme en confucianisme naast boeddhisme. Overigens is het Shintoïsme Japans.

‘Is er een nieuw soort christendom aan het ontstaan’ (op weg naar 5D)?

Wolter Huttinga, Katern de Verdieping/Trouw, 7-7-20

EEN DERDE WEG | Simpel geschetst kende het Nederlandse christendom lange tijd twee tegenpolen: orthodox en vrijzinnig. Maar is de tegenstelling nog wel houdbaar? Er zijn steeds meer aanwijzingen dat zich een nieuwe stroming aandient, die zich niets meer van die oude tegenstelling aantrekt.

Een kleine twee maanden geleden verscheen het boek ‘Oer’, dat in Trouw lovend werd besproken. Het vertelt het verhaal van de kosmos vanaf de oerknal. De drie auteurs van het boek zijn van orthodox-christelijke huize en schuiven het verhaal van de evolutie en het verhaal van de Bijbel ineen. Een opmerkelijke keuze. Orthodoxe christenen waren toch altijd tegen evolutie? De populariteit van het boek is ook opmerkelijk: het beleefde reeds een achtste druk en belandde op de bestsellerlijsten. Dat past in een ontwikkeling die al langer gaande is. Met name jongere christenen met een orthodox-protestantse of evangelische achtergrond zijn niet meer herkenbaar aan klassieke kenmerkende standpunten, zoals een strikt letterlijk-historische opvatting van de Bijbel, of morele stellingname tegen homoseksualiteit of tegen de toelating van vrouwen in kerkelijke functies.

De logische gedachte zou zijn dat deze christenen ‘vrijzinnig’ geworden zijn, of zich wellicht bevinden op wat van oudsher een ‘hellend vlak’ richting ongeloof genoemd wordt. Maar het tegendeel lijkt waar. Er zijn verschillende platformen of bewegingen te noemen waar deze jongere christenen elkaar opzoeken, online of in real life.

Website Lazarus.nl is zo’n plek. Die biedt ‘dagelijks inspiratie aan mensen die vragen durven stellen over, worstelen met, maar ook houden van het christelijk geloof’ en wil er zijn ‘voor christenen binnen én buiten de kerk die zoeken naar relevantie, vernieuwing, emancipatie en sociale gerechtigheid’. Christelijke festivals als Graceland en Geestdrift mikken op een verwante groep mensen. Het zijn zoekers, met een hoop vragen en twijfels als het gaat om ‘oude zekerheden’, maar ook met een vurige intentie om God te dienen en ‘volgeling van Jezus’ te zijn.

Tussenoptie

Een vraag over dit thema op Twitter leverde veel informatie op. Er wordt bijvoorbeeld gewezen op New Monasticism, een diffuse christelijke beweging die contemplatie en een eenvoudig leven propageert, zonder daadwerkelijk aan een klooster of kerkelijke denominatie verbonden te zijn. Ook namen van schrijvers die in Trouw met enige regelmaat voorbijkomen worden vaak genoemd: Tomás Halík, Christian Wiman, Nadia Bolz-Weber, Brian McLaren. Is er sprake van een nieuw soort christendom, voorbij orthodoxie en vrijzinnigheid?

Op Twitter werd de vraag of er wellicht een ‘derde weg’ tussen orthodoxie en vrijzinnigheid aan het ontstaan is theoretisch tot op het bot gerelativeerd. Vrijwel niemand geloofde in een duidelijk definieerbare groep waar je in harde cijfers over kunt spreken. Tegelijk voelde vrijwel iedereen zich thuis bij het idee van zo’n tussenoptie.

Johan ter Beek (theoloog en in de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) betrokken bij vernieuwende vormen van kerk-zijn) is direct vol van het onderwerp: “Een weg zoeken tussen orthodoxie en vrijzinnigheid is zo’n beetje mijn levensweg. Ik ben van gereformeerde komaf en heb als jongere vervolgens een echt evangelische periode gehad. Daarna begon ik meer zoekend te geloven. Typerend was dat ik toen aan de ene kant orthodox gelovige vrienden kwijtraakte, en dat aan de andere kant veel vrienden ongelovig werden die tegen mij zeiden: ‘Wat zoek je toch nog bij dat geloof?’ Maar hoe heette precies de ruimte waarin ik mezelf bevond? Sindsdien ben ik op veel manieren bezig geweest om mensen in die ruimte samen te brengen. Het project Reisgenoten van de PKN dat ik vormgeef, is er een typische uiting van. We zien het geloof meer als een speeltuin waarin we lerend en ervarend ontdekken wat heelheid, waarheid en schoonheid is. Dat doen we rond het verhaal van Jezus Christus. Het gaat niet om een helder afgebakende groep, maar om mensen die zich wel committeren aan een gedeelde set waarden. Dat is echt pionieren, want in de Protestantse Kerk wordt nog sterk vanuit de kerk als instituut gedacht, terwijl veel zoekende jongeren zich niet gauw aan zo’n instituut zullen binden. Daarom zie ik veel in een geloofsstructuur met het karakter van een orde: mensen die zich verenigen rond een bepaalde manier van leven.”

Ook theoloog Alain Verheij, in deze krant vooral bekend van het Theologisch Elftal, herkent zichzelf als iemand die zich vaak tussen de polen van orthodoxie en vrijzinnigheid ophoudt. “Ik kom uit de hoek waar iemand een kwartier lang kon betogen hoe erg het is als je niet gelooft dat het verhaal van Jona in de walvis echt gebeurd is. Tegelijk vertelde ik laatst in een lezing over Jona en werd ik achteraf berispt door een man die zei: ‘Je had moeten zeggen dat het niet echt gebeurd is!’ Orthodox en vrijzinnig zijn tegenpolen die bestaan bij gratie van elkaar en beide polen worden bevolkt door oudere kerkgangers die zich in een achterhaalde cultuurstrijd bevinden. De kerk is door de secularisatie zo sterk afgebrokkeld dat de overblijvers het zich niet kunnen veroorloven om zich in die oude loopgraven op te blijven houden. Ze hebben wel wat beters te doen. Als gelovige ouder ben je tegenwoordig blij als je kind überhaupt nog betrokken blijft bij een kerk, al is het niet jouw club.

“Ook zijn er veel meer ‘assen’ van belang om het christendom te duiden dan alleen de as orthodoxie-vrijzinnigheid. Geloof bestaat behalve uit believing net zo goed uit behaving en belonging. Dus de vragen ‘Hoe leef ik?’ en ‘Waar hoor ik bij?’ zijn net zo belangrijk om religie te duiden als de vraag ‘Wat geloof ik?‘. Zo zijn er charismatische kerken die je misschien heel orthodox in hun geloof zou noemen, maar die een uiterst moderne vormgeving hanteren.

Tegelijk zijn er liberaal-protestantse gemeentes die juist zeer conservatief omgaan met hun liturgische regels. Daar moet je echt geen stap verkeerd zetten als voorganger. En wat verbindt mensen in een kerk? Het zijn nauwelijks de dogmatische uitgangspunten. Ik denk eerder aan het soort muziek dat je maakt, de groep mensen, het karakter van de plek waar je samenkomt, de kundigheid van de voorganger, de diaconale uitstraling van de gemeente, de politieke kleur en noem maar op. En jazeker, ‘het gaat om Christus’, maar die kent zeer veel geïncarneerde verschijningsvormen in deze werkelijkheid.”

Elsbeth Gruteke, PKN-predikant in Zeewolde: “De beweging voorbij de tegenstelling orthodoxie en vrijzinnigheid zie ik zelf vooral bij de Charismatische Werkgemeenschap Nederland, waar ik al jaren bij betrokken ben. We zijn een interkerkelijke club en combineren een tamelijk stevige orthodoxe theologie met een agenda die je eerder progressief zou kunnen noemen. Onze aandacht voor het werk van de Heilige Geest richt zich niet primair op individuele geloofsgroei, wat je misschien zou verwachten.

We leggen juist sterk de nadruk op onze verbondenheid met deze wereld, het belang van inclusie en sociale gerechtigheid. De Amerikaanse christelijke activist Shane Claiborne sprak vorig jaar bij ons, een typische figuur in wie dit samenkomt en op wie de labels orthodox of vrijzinnig gewoon niet meer van toepassing zijn.”

Maar moet je voor een beweging voorbij orthodoxie en vrijzinnigheid buiten de kerkelijke kaders zoeken, op pioniersplekken of in zogeheten parakerkelijke organisaties? Is bijvoorbeeld de Protestantse Kerk niet al lang een beweging die deze oude tegenstelling voorbij is?

Gruteke: “Niet echt. Vooral op plekken met een niet duidelijk uitgesproken signatuur is het voor gelovigen heel lastig om helder te hebben waarom zij eigenlijk zijn. Dan zeg ik weleens: ‘Wij zijn de kerk, niet de Rotary’.

Mensen zien hun kerk vaak als een van de vele vrijwilligersorganisaties, maar als je benoemt dat wij de gemeente van Christus zijn, zitten veel mensen toch een beetje met hun ogen te knipperen. Dus zo’n betrokken derde weg voorbij starre orthodoxie en vrijblijvende vrijzinnigheid – in de mainstream Protestantse Kerk zie ik die nog niet voor me. Behalve bij een kleine groep jonge mensen die er heel bewust voor kiezen om te geloven.”

Een nuttig overzicht van de ontwikkeling binnen de brede christelijke geloofsgemeenschappen die ons land kent en waaruit ooit een nieuwe universele religie zal ontstaan!

https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/988/articles/1167162/28/1

Een kostelijk interview met priester Antoine Bodar vanuit oud tijdsbeeld, maar afschrikwekkend vanuit spirituele evolutie

‘West-Europa zucht onder decadentie’ (Laura de Jong en Frank van Zijl, Opinie & Debat: Religie in Europa/de Volkskrant, 31-8-18)

Waar de ene godsdienst in Europa in de verdrukking zit, bloeit de andere op. De hang naar zingeving is groot, maar wat is de toekomst voor de kerk, moskee of synagoge? Hoe zien religieuze leiders dit? Deel 1 in een korte serie: priester Antoine Bodar.
Antoine Bodar: 'Je kunt niet doen alsof de islam niet bij Europa hoort.' Foto Aurélie Geurts

ANTOINE BODAR: ‘JE KUNT NIET DOEN ALSOF DE ISLAM NIET BIJ EUROPA HOORT.’ FOTO AURÉLIE GEURTS

Als er in Europa één geloof in het verdomhoekje zit, is dat wel het katholicisme. De kerk als instituut wankelt vanwege seksueel-misbruikaffaires en er komt vooralsnog geen einde aan de onthullingen. Deze week nog klonk de roep om het aftreden van paus Franciscus, nota bene uit eigen kring. Omdat hij had geweten van en gezwegen over seksueel misbruik door priesters. Antoine Bodar (73) noemt dat ‘veel te rigoureus’. Wel moet de paus er lering uit trekken door zich niet langer alleen met ja-knikkers te omringen.

Wie nooit over de misbruikaffiares heeft gezwegen, is Bodar zelf. Zo nam hij zeven jaar geleden ‘mijns ondanks’ in een interview in de Volkskrant de taak op zich het boetekleed te dragen. ‘De kerk zit in een heel diepe crisis, we hebben ons gezicht verloren en zijn ons moreel gezag kwijt.’ En dat is nog steeds zo.

Mede als gevolg hiervan treft de secularisering in Europa de rooms-katholieke kerk in het hart, en hebben gelovigen de eucharistieviering de rug toegekeerd. Toch ligt in dat laatste de redding van de kerk, meent Bodar. Wil zij haar gezag heroveren, dan moet de kerk terug naar het sacrale van de eredienst.

In Afrika, Amerika en Azië groeien de kerken, het probleem van uw kerk ligt in Europa. Heeft de curie de hoop hier al opgegeven?

‘De paus heeft Europa niet afgeschreven, hij heeft het wel oud genoemd. In Noord-Europa is de secularisering het verst en is de kennis over de leer het geringst. Men weet niks meer. Mijn generatie, de babyboomers, heeft het losgelaten. Oost-Europese landen profileren zich nog steeds met hun christelijke achtergrond, dat zie je nu weer met de stromen vluchtelingen. Landen als Polen en Hongarije verzetten zich tegen het opnemen van vluchtelingen met een andere religieuze achtergrond. In Zuid-Europa is de cultuur volledig verweven met de katholieke kerk, bij een ramp zoals in Genua schaart iedereen, de regering incluis, zich rond het altaar.’

Valt het tij in West-Europa te keren?

‘We moeten onze geloofwaardigheid terugwinnen, aan zelfreiniging doen en helder maken dat je niet christelijk kunt zijn als je je niets aantrekt van de medemens. Tenslotte moeten mensen opnieuw tot het geloof worden verleid. Het gaat om het sacrale, het heilige: de katholieke kerken die nog redelijk zijn gevuld, zijn kerken waar de liturgie wordt gevierd en waar het niet over allerlei maatschappelijke rompslomp gaat. De godsbeleving moet centraal staan.’

U wilt gelovigen verleiden met wierook en andere katholieke rituelen?

‘Ja, de kerk is ook een theater, is sfeer. Daar horen wierook, kaarsen en een orgel bij. De rijkdom van onze eredienst is onovertroffen. Er is een rechtstreekse verbinding tussen de teloorgang van het katholieke geloof en de teloorgang van de liturgie.

‘We hebben in die roemruchte jaren zestig en zeventig het kind met het badwater weggegooid. Toen iedereen creatief bezig ging met beatmissen, heb ook ik de kerkgang terzijde gelaten. Het waren rampjaren: iedereen bleef thuis om het maar niet te hoeven meemaken. Het was een tweede beeldenstorm!’

Wat zegt het over West-Europa dat de kerk geen voet meer aan de grond krijgt?

‘Dat het decadent is geworden. Het feit alleen al dat wij in Nederland gezamenlijk de ziektekosten betalen voor het toenemend aantal mensen dat van geslacht wenst te veranderen – het aanbod schept de vraag: dat is een krankzinnig thema. Als je vindt dat je in het verkeerde lichaam zit, moet je niet naar een psycholoog, maar naar een psychiater.

‘Ik was afgelopen winter in Ethiopië. Daar hebben ze geen last van mensen die omgebouwd moeten worden. Vanuit christelijk perspectief gesproken moet je het doen met het lichaam dat je hebt gekregen, je laat je niet verminken omdat we als land toevallig zo rijk zijn dat het kan. Of je je vervolgens als man of als vrouw kleedt zal me een zorg zijn.’

U ziet Sodom en Gomorra voor u.

‘Neem de homoseksualiteit. Of de kerk daar strikt en ruim mee omgaat is een ander thema, maar dat je je tegenwoordig moet exhibitioneren op zo’n botenparade, waarin iedereen politiek correct is zolang je daar maar naartoe gaat, dat zijn ook uitingen van decadentie. En ik begrijp ook niet waarom dit land zo krankzinnig doet over ‘beste reizigers’, in plaats van ‘dames en heren’.’

Hoe verhoudt zich deze uithaal tot uw uitgangspunt van ‘naastenliefde en verleiding’?

‘Ik doe een oproep om terug te keren naar het gezonde verstand. Er bestaat meer dan selfie-isme, egocentrisme, narcisme. Het betekent dat christenen wat fierder mogen zijn. In Italië heb je wel fiere mensen, daar staat de publieke opinie open voor de kerk. In alle talkshows treden bischoppen, monseignori, op om uit te leggen wat de kerk bedoelt.’

Terwijl u hier de strijd aan moet binden met goddeloze atheïsten.

‘Het atheïsme heeft de publieke ruimte ingenomen en daarmee het geloof achter de voordeur geplaatst. In Nederland heeft het nogal agressieve trekken. Denk aan Jeroen Pauw, Paul Witteman die een afkeer van geloof had, en nu Margriet van der Linden, van wie ik ook niet de indruk heb dat zij nog veel met haar gereformeerde geloof heeft. Je moet sterk in je schoenen staan om daar als gelovige overeind te blijven, want je wordt daar inmiddels voor semi-krankzinnig gehouden.’

Ziet u dat atheïsme als gevaar? ‘De maakbare samenleving is niet gelukt, dat blijkt al uit het aantal zelfmoorden onder jongeren. Vroeger hoorde je ergens bij, was er geborgenheid in die traditie van het geloof. Als er één vorm van armoede is in deze tijd, dan is het die beperking tot het verstand: de wetenschap en het ‘wij zijn ons brein’-denken zitten op de troon, maar wat schiet ik ermee op als ik verdriet heb, verliefd of depressief ben?’
In uw kerk wordt door prelaten verschillend gedacht over de islamisering van Europa. Waar staat u?

‘De opkomst van de islam heeft in ieder geval het belijden van een godsdienst in Nederland weer op de kaart gezet. Het is zelfs zo dat het Journaal opent met het bericht dat de ramadan is begonnen. Ik heb nog nooit meegemaakt dat het Journaal opent met dat het Aswoensdag is.’

Uw vat op gelovigen is inmiddels veel geringer dan van een imam.

‘De islam is een eenvoudiger godsdienst. Je moet daar vijf keer per dag bidden, Allah hoog houden, de ramadan volgen en je over je broeders bekommeren. Raadselachtig is dan overigens dat als er zich ergens een ramp voltrekt, Saoedi-Arabië nooit geld geeft, terwijl de katholieke kerk zonder aanziens des persoons aan ontwikkelingssamenwerking doet.’

Vreest u voor Eurabië, met de islam als overheersende godsdienst?

‘Je kunt niet doen alsof de islam niet bij Europa hoort. Al in de achtste eeuw zaten er moslims in Zuid-Spanje. Wij danken Aristoteles aan de overlevering van de islam. Dus we zouden die cultuur meer als gelijkwaardig moeten beschouwen. Maar toen Merkel in 2016 al die vluchtelingen binnenliet en haar werd gevraagd: ‘Bent u niet bang dat die moslims ons omver zullen werpen’, sprak ze wijze woorden: Als de christenen nou weer eens wat meer naar de kerk zouden gaan, zal het zo’n vaart niet lopen.

‘Maar als de secularisering doorzet en als de kerken plaatsmaken voor moskeeën, krijg je een islamisering. Lees Onderwerping van Houellebecq, waarin dat wordt vertolkt. Als zo’n scenario zich voltrekt, ben ik blij als ik dood ben. Dat is het laffe gedeelte. De andere kant is: ik ben er nog, en dan ga ik voort op mijn manier. Met gevoel voor zelfrelativering en humor valt er nog veel te redden.’

 

https://krant.volkskrant.nl/titles/volkskrant/7929/publications/426/pages/22

‘Wie nooit over de  misbruikaffaires heeft gezwegen, is Bodar zelf. zo nam hij zeven jaar geleden ‘mijns ondanks in een interview in de Volkskrant de taak op zich het boetekleed te dragen. ‘De kerk zit in een heel diepe crisis, we hebben ons gezicht verloren en zijn ons moraal en gezag kwijt.’ En dat is nog steeds zo.

Wat hij hier verkondigt is nog relatief onschuldig, maar alle overige uitspraken worden gerangschikt onder het thema decadentie, waaruit blijkt dat hij met een erg conservatieve, of zelfs orthodoxe  ogen tegen de ontwikkelingen in de wereld aankijkt. Zoals het gelijk dat hij geeft aan Hongarije en Polen dat niet christenen onder de migranten weigert. Hij is voor absolute handhaving van de christelijke, lees katholieke cultuur, en dat mag niet vermengd worden, want anders gaat de ‘heiligheid’ ervan verloren.

Wat zal die man verbaasd staan in een nieuw leven na het afleggen van zijn stofkleed, als hij tot de ontdekking komt dat het allemaal heel anders in elkaar zit dan hij nu denkt. Dit katholieke bastion heeft zijn tijd gehad en is spiritueel een lege huls geworden. Maar de mensen en gelovigen zelf moeten dat wel zelf gaan ervaren en vervolgens zichzelf verder gaan ontwikkelen. Ik wens hen succes daarbij.

De gouden draad van Universele Waarheid

‘De gehele essentie van alle authentieke religies, spirituele stromingen en mystieke leringen is terug te voeren op vergelijkbare mystieke, directe ervaringen van het Eén-worden-met-Alles. Toch lijken de verschillende wijsheidstradities net zo divers als de kleuren van de regenboog. Wat hierbij verschillend is, zijn echter niet zozeer de inzichten die verkregen zijn tijdens de Eenheidservaring, maar de manier waarop de verschillende tradities deze inzichten presenteren. De yogi-mysticus Sadhguru Jaggi Vasudev zegt hierover: ‘De reden dat Gautama de Boeddha ervoor koos om op een bepaalde manier onderricht te geven, de reden dat Jezus koos om op een andere manier les te geven en iemand anders nog weer op een andere manier, is eenvoudig de aard van de omstandigheden waarin zij zich bevonden. Wat het meest begrijpelijk was voor de mensen om hen heen, overeenkomstig daarmee dingen ze te werk. Afhankelijk van het begripsvermogen van de mensen om hen heen – het niveau van ontvankelijkheid waarmee ze te maken hadden – overeenkomstig daarmee kozen ze hun leringen. Ook nu nog is dat zo, en daarom presenteren we het zo, dat het het moderne begripsvermogen het mest aanspreekt.’

Wanneer we eenmaal begrijpen dat er door alle eeuwenoude wijsheidsstromingen van de wereld en hun hedendaagse equivalenten een gouden draad van fundamentele Universele Waarheid verweven is, kunnen we opnieuw gaan zoeken naar al die oorspronkelijke overeenkomsten, zodat we een steeds betere indruk van die Universele Waarheid kunnen krijgen.

Esoterische en exoterische leer

Het is belangrijk dat we ons hierbij realiseren dat alle grote godsdiensten niet alleen een uiterlijke leer, maar ook een innerlijke leer kennen. De uiterlijke leer is altijd openbaar geweest en is dat wat in tempels, kerken, synagogen, moskeeën en scholen wordt onderwezen. Deze uiterlijke leer lijkt per geloofsrichting erg uiteen te lopen. Iedere godsdienst en spirituele richting kent weliswaar een of andere variant van de Gouden Regel: ‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’, maar behalve dat lijken er op het eerste gezicht weinig overeenkomsten te zijn.

De innerlijke leer, die vaak voor de buitenwereld geheim gehouden werd, betreft meestal de diepere kennis van de grote profeten of mystici, die de stichters, bewaarders of verbreiders van deze godsdiensten waren. In deze tijd waarin veel oude geschriften opgedoken zijn en veel van deze geheime leringen openbaar zijn gemaakt, kunnen we vaststellen dat juist deze innerlijke, esoterische leringen veel op elkaar lijken. Deze verschillende innerlijke leringen lijken in sommige gevallen zelfs veel meer overeenkomsten te vertonen met elkaar, dan wat innerlijke leringen aan overeenkomsten vertonen met de uiterlijke leringen van dezelfde religieuze of spirituele traditie.

Dat wordt begrijpelijk wanneer we bedenken dat het doel van alle authentieke mystieke disciplines, en dus ook van het doel van alle esoterische ingewijden, uitsluitend het verwerven van inzicht in de Universele Waarheid is geweest. Hoewel het nu ook weer niet zo is dat alle mystici het helemaal met elkaar eens zijn, zijn deze verschillen van ondergeschikt belang. Daarom hebben deze esoterische stromingen in de loop der tijden dan ook geen moeite gehad met het overnemen van de wijsheid van andere tradities wanneer dat iets toevoegde aan hun eigen lering. Kennis van de Universele Waarheid komen we onder andere tegen bij inheemse volkeren, in het hindoeïsme (Veda), in de leringen van de Chinese wijsgeer Lao Tse (Tao Te Tjing), in de hermetische filosofie, en bij de oude Griekse filosofen. Bovendien komen we haar tegen in de esoterische leringen van de joodse mystiek (de kabbala), de islamitische gnostiek (soefisme), en ook de ‘innerlijke’ leringen van het christendom.

Esoterische kennis binnen het christendom

In de Bijbel is deze mystieke kennis eveneens aanwezig, maar dan wel vaak in versluierde vorm. Omdat de vroegchristelijke kerkvaders deze mystieke kennis echter als ketterij zagen, is er binnen het christendom – net als bij vele andere religies – een nogal groot verschil ontstaan tussen de uiterlijke leer van de kerken en de vaak geheime innerlijke leer. Over het bestaan van deze verborgen christelijke leer is vooral na het opduiken van oude geschriften, zoals de vondsten bij Nag Hammadi in Boven-Egypte in 1945 en de Dode-Zeerollen in de grotten bij Qumran aan de westelijke Jordaanoever in 1946, meer bekend geworden. De Nederlandse pastor en auteur Hans Stolp schrijft in zijn artikel ‘De Nag Hammadi-geschriften voor het leven van alledag’ (2005) dat een van de belangrijkste aanwijzingen uit de Nag Hammadi-teksten is om alsjeblieft alle autoriteiten buiten onszelf los te laten en op zoek te gaan naar ons eigen innerlijk weten.

Daarnaast hebben de laatste tijd de wijze inzichten van christelijke mystici , zoals Hildegard von Bingen (1098-1179) en Meester Eckhart (1260-1328), een algemenere erkenning gekregen en zijn hun inzichten opnieuw op waarde geschat. Andrew Harvey schrijft in het boek Essential Mystics in zijn prachtige poëtische taal over zijn recente herkenning van de mystieke kennis binnen het christendom het volgende: ‘Veel westerse zoekenden, zoals ik zelf, zijn op lange, complexe reizen geweest op zoek naar de dieptes van de oosterse mystieke disciplines, om aan het einde van daarvan tot een hernieuwde verwondering over de christelijke erfenis te komen. Het hoogtepunt van de christelijke openbaring bevat en weerspiegelt de kennis van de Hopi en de Kogi wat betreft de onderlinge verbondenheid van al het leven, het gevoel voor organisch evenwicht en de mysterieuze vereniging van tegengestelden van de Tao, het hindoebewustzijn van de grootsheid van de ziel, de boeddhistische toewijding aan compassie en het heldere ethische leven, het joodse ontzag voor de onuitsprekelijke heiligheid van God en de heiligheid van het dagelijks leven, de Griekse bewondering voor goddelijke schoonheid en de islamitische passie voor God als de Geliefde.’

[bron: Marja de Vries, De hele olifant in beeld. Ankh-Hermes bv, Deventer derde druk 2009, p.25 e.v.]

Kryon: Vraag en antwoord 792: Wat gaat er met religies gebeuren?

13 oktober 2017 / Lee Carroll

Posted: 13 Oct 2017 10:31 AM PDT [via wakkeremensen.blogspot.nl, 14-10-17]

792: Wat gaat er met religies gebeuren? 

13 oktober 2017 / Lee Carroll 

Vertaald uit het Engels door Henk Steur 

VRAAG: Lieve Kryon, wat gaat er met religie gebeuren? Wat gaan wij doen met diverse spirituele doctrines op de planeet, die zo verschillend zijn? Hoe krijgen wij daar ooit overeenstemming in? Verschillende groepen claimen dat zij het enig echte antwoord hebben over het leven en zij zeggen allen dat zij exclusief zijn ten opzichte van de andere religies. Hoe moeten wij daarmee omgaan als wij ooit Vrede op Aarde willen hebben?    

ANTWOORD: Het antwoord op dit probleem is al begonnen. Er is een spiritueel leider in jullie land (VS) die behoorlijk kritiek heeft geleverd op degenen die naar deze planeet zijn gekomen met het zware karmische attribuut van een geslachtsverandering – een geplande uitdaging – en sommigen van jullie weten wat ik bedoel. 

In het verleden noemde deze leider deze groep: “Sodomieten!” De leider wierp zich op als tegenstander van iedereen die hier kwam met een “geslachtsprobleem” en hij vertelde zijn volgelingen in het verleden dat deze familieleden door God werden gehaat! 

Niet lang geleden ontmoette deze bepaalde religieuze leider een aantal van degenen die hij had veroordeeld en hij noemde hen: “geliefde menselijke familie!” O, hij was het nog steeds niet eens met hetgeen zij vertegenwoordigden of wat zij deden, maar iets binnenin hem gaf hen aan dat HIJ VAN HEN HIELD! En hij sprak publiekelijk tegen zijn volgelingen en zei dat God ook van hen hield!

Lieve mensen, wat was het dat de geest van deze man verhoogde? Waarom nu? Jazeker, het was de Liefde van Spirit! Het had te maken met het realiseren op celniveau dat hij tolerantie moest gaan preken en uitoefenen ook al was hij het niet met hen eens.

Hij zou deze “vijand” persoonlijk moeten gaan ontmoeten, degenen die hij zondaars had genoemd en over wie hij zijn kudde had verteld dat zij het zelfs niet verdienden om hier te zijn. Zelfs al was hij het niet met hen eens, iedereen kon zien dat zij van elkaar hielden. Hij herkende ook hun recht om dezelfde God als hij te eren. Vinden jullie de timing hiervan niet interessant? Vinden jullie het niet diepgaand? 

Wij hebben het hier over omdat dit voor jullie een model is als voorbeeld van de mogelijkheden voor degenen die voorheen elkaar niet konden tolereren. Let op wereldwijde veranderingen van deze aard. Let op degenen die veranderen terwijl jullie dit nooit gedacht zouden hebben. Wacht tot de grote Islamitische massa van houding gaat veranderen en degenen gaat tolereren die niet hetzelfde geloven als zij. Wees niet verrast, maar hun doctrine leert ook moraliteit en liefde.

Zal er ooit een tijd komen waarin er maar een religie is op Aarde? Nee. Het was niet op deze manier ontworpen en het is zeer onpraktisch om te denken dat het ooit zo zou kunnen zijn.

Het potentieel is dit, lieve mensen: Er kan een tijd komen waarin er, in plaats daarvan, religieuze tolerantie en doctrine-wijsheid zijn.

In liefde gegeven,

KRYON

 Geplaatst door Martien op 19:29