Atlantis en Lemurië via Meester Lanto en zijn trancemedium Daan Akkerman [1]

Uit de sessie van 25 juli 1986:

14 Ik heb begrepen dat de eerste inwijding van de mensheid als geheel heeft plaatsgevonden bij de individualisatie in het Lemurische tijdperk. Heb ik het dan ook goed begrepen dat de tweede inwijding voor de mensheid aanstaande is? Wilt u ons iets vertellen over de omstandigheden waarin zo’n tweede inwijding tot stand komt?   

“Je zou het geen tweede inwijding mogen noemen. Het zijn fasen van inwijdingen geweest voor de gehele mensheid in de tijdsperiode tussen Lemurië en het nu. De toekomstige inwijding is een inwijding in het geestelijke, het geestelijke is bereikbaar, het mentale wordt ontwikkeld. Men krijgt het in het dagbewustzijn, om bij het vorige thema van de helderziendheid te blijven, door direct te schouwen in de kosmische aangelegenheden. Men kan vanuit het dagbewustzijn uit het hpger bewustzijn putten.”

15 Gebeurt dit plotseling?

“Dit is iets dat geleidelijk wordt ontwikkeld.”

16 Wat zijn hoogtepunt krijgt in het Aquariustijdperk?

“Inderdaad.”

Uit de sessie van 26 januari 1987:

11. En heeft deze komende omwenteling een radicale verandering van de aardse leefgewoonten tot gevolg?  

“Zeer zeker heeft deze ontwenteling voor vele mensen een volkomen andere leefwijze tot gevolg. Men zal kunnen stellen dat de huidige leefsituatie totaal verandert, noodgedwongen, doordat ten eerste veel energiebronnen wegvallen, doordat, ten tweede, veel land dat nu bewoonbaar is niet meer bewoonbaar zal zijn, en doordat, ten derde, de gehele kosmische begeleiding zal veranderen. De mens verandert door de omvorming in de polarisatie van de krachtvelden rond de aarde. Zijn indaling zal anders zijn, zijn bewustwording op aarde zal anders zijn. Deze mensen, die van het oude tijdperk naar het nieuwe gaan, zal men de pioniers kunnen noemen van het Aquariustijdperk. Deze mensen, die hiervoor worden opgeleid langs deze weg en andere wegen, dat zijn de mensen waarop nieuwe beschavingen gebouwd worden, precies zoals het eens is gegaan in het oude Atlantis, waarin de oude Atlantiërs hun kennis brachten naar Egypte, precies zoals het is gegaan met het oude Lemurië dat verging en waarvan de oude Lemuriërs hun kennis brachten naar Atlantis. al deze gegevens lopen parallel met dat wat sinds miljoenen jaren is gebeurd. Zo zal het weer gebeuren, doch steeds in een hogere vorm.”

Wordt vervolgd

[Bron: Meester Lanto, Atlantis. Essays van Meester Lanto van de Witte Broederschap. Uitgeverij Akasha te Eeserveen, 2003/2010; 19 en 21]

Omdat ik voel dat ik Atlantis en Lemurië ga onderzoeken en het verband met vandaag in ‘onze’ beschaving, hierbij een ander “appèl’ of ander inzicht

‘Het belang van Lemurië en Atlantis in onze huidige tijdslijn’

Door Gast Auteur, Nieuwetijdskind – nov 6, 2016 Aangepaste datum: mei 9, 2020

‘We zijn teveel afgescheiden van de Aarde in onze zoektocht naar een God in de lucht [?]. Het Tijdperk Vissen heeft ons de laatste tweeduizend jaar doen geloven dat, wanneer we ons goed gedroegen, we liefde zouden vinden in de verre hemel als we kwamen te overlijden. Door deze denkbeelden raakten we afgescheiden van het land en de zee van de helende liefdevolle natuur van Gaia [3D]. Nu is de cyclus van dat tijdperk voorbij en we gaan het Tijdperk Aquarius binnen. De denkbeelden die ons gedicteerd werden door anderen worden vervangen door het weten wat we in onszelf vinden. Dit weten wacht geduldig totdat het ontdekt wordt in ons hart, waar de liefde en het ‘aanbreken van de lente’ zich bevinden.

‘De lente komt voor ons allen precies op tijd. Onze planeet heeft lang genoeg geleden onder de perceptie dat zij niet meer is dan een ‘ding’. We zijn vergeten dat de Aarde een levend ademend wezen is. Al het verschrikkelijke dat we de planeet hebben aangedaan, hebben we ook andere mensen aangedaan. We waren verdwaald in de Duistere Nacht van de ziel. De mensheid is afgegleden van de Goddelijke Expressie naar de plaaggeest en voorts redder van een verloren wereld.

‘Na de vernietiging van Atlantis en Lemurië gingen we een planetaire cyclus binnen van achteruitgang, waardoor we terecht kwamen in een ‘strenge winter’ [1D]. Er waren natuurlijk tijden, seizoenen, culturen en volkeren die de kennis over onvoorwaardelijke liefde en multidimensionaal licht doorgaven. Deze [welke?] culturen en volkeren waren bakens van licht in de lange duistere nacht.

Cycli afronden

‘We rondden de cyclus af van de Precessie van de Equinoxen, wat 25.256 jaren[i] in beslag neemt. Halverwege deze cyclus waren onze voorouders van Lemurië en Atlantis bij de ‘achterdeur’ van de Ascentiecyclus, net zoals we nu door de voordeur gaan.

‘Het is gezegd dat diegenen die zich hun geschiedenis niet bewust herinneren, gedoemd [?] zijn deze te herhalen. Herinneren wij ons onze geschiedenis? Velen van ons hebben gezworen [?] om in deze tijd onze geschiedenis weer te herinneren.

Waarom willen we ons dit herinneren? Het antwoord is dat mensen die hun geschiedenis kennen, leren van het verleden om daar profijt van te hebben in het heden. Mensen die verantwoordelijkheid nemen voor hun fouten kunnen zichzelf vergeven. Door deze vergeving kunnen we de redenen herinneren waarom de fouten zijn gemaakt en kunnen we de problemen verhelpen, voordat ze een kans krijgen om weer te manifesteren.

Als we de redenen kunnen achterhalen waarom we hebben gedaan wat we hebben gedaan, zal het hopelijk niet te laat zijn om de grote schade te herstellen die we Gaia hebben toegebracht [1D] . Dan kunnen [?] we ascenderen om onszelf in de volgende cyclus van ervaring te plaatsen, namelijk de vijfde dimensie.

Het zijn deze redenen waarom we nu terugkeren naar de werelden van Lemurië en Atlantis, die verloren zijn gegaan onder de zeespiegel. We keren terug in de hoop dat we kunnen herinneren wie we waren ten tijde van die realiteiten. Er zijn vele versies van deze werelden, omdat er veel mensen zijn die ze kunnen herinneren en er dus oneindige parallelle realiteiten[ii] zijn. Ongelukkigerwijs eindigden al deze parallelle realiteiten in vernietiging, omdat dit het einde was van hun cyclus. De details van deze vernietiging zijn velerlei, maar het algemene beeld is hetzelfde.

Lemurië is vernietigd door het misbruik van Liefde en Atlantis is vernietigd door het misbruik van Macht. Beide beschavingen konden niet genoeg wijsheid vergaren om te leren van hun fouten, voordat het te laat was. Daarom eindigden deze werelden in vernietiging in plaats van Ascentie. Echter hebben veel Lemuriërs en Atlantiërs persoonlijke Ascentie ervaren en anderen hebben een thuis gevonden in de Binnenaarde, waar ze hebben getracht [? Dat is ook perfect gelukt!] hun vorige beschaving na te bootsen. De inwoners van de Binnenaarde assisteren Gaia, terwijl ons zonnestelsel door de voordeur gaat van de planetaire baarmoeder, het Galactische Centrum. We zijn halverwege [?] het sterrenstelsel gekomen sinds de grote val. Hebben we al wijsheid vergaard? [Goede vraag!; Neen dus]

In jezelf kijken: impressie van Lemurie-ochtend

‘Door realiteiten te herinneren die je omarmt in onvoorwaardelijke liefde vanuit de vijfde dimensie en daarbuiten, kun je oude beschermende mechanismen vervangen. Helaas zijn de meeste spirituele tradities sinds de grote val gericht op de vierde dimensie [Logisch vanuit 1D dat volgde!; ook afhankelijk van hoe je 4D definieert omdat daarover verschillende opties of meningen bestaan]. De vierde dimensie bevat nog altijd polariteit, zelfs in de hoogste octaven, en ontbeert dus onvoorwaardelijke liefde [klop]. De Hemel, Nirvana, hoe het ook genoemd is, resoneren dus alleen naar ten hoogste de vierde dimensie [?]. Deze voorwaardelijke liefde leert dat liefde iets is wat je moet verdienen of leren.

‘Je kunt alleen het concept van onvoorwaardelijke liefde omarmen en leven door je bewustzijn te verruimen tot [?; binnenin, van, in of naar] de vijfde dimensie en verder. Wanneer je bewustzijn gevuld is met onvoorwaardelijke liefde, kun je je realiseren dat je oude gewoonten en emotionele verslavingen meer als zijwieltjes waren op je kinderfiets. Deze beschermden je tegen het vallen. Echter, toen je je realiseerde dat je jezelf in balans kunt houden, merkte je dat je zijwieltjes (gewoonten en emotionele verslavingen) je afremden en je mogelijkheden beperkten om van de reis te genieten.

---

[i] Verschillende getallen zijn hierover in omloop.

[ii] Dit is inderdaad logisch én waarschijnlijk omdat er sprake is van een grote inbreng van buitenaardsen in waarschijnlijk 7D/Pleiaden als onze gidsen, en zielen die bewust uit het hemelrijk waren vertrokken om met behoud van hun intuïtieve [teleportatie, telepathie, helderziendheid etc.] en instinctieve gaven veel meer konden doen dan wij heden ten dage op aarde. Wij zijn immers al die oorspronkelijke gaven kwijt geraakt, tenzij ons familie-DNA ons daarmee spontaan in contact bracht, maar dan zonder geestelijke begeleiding daarbij van de ouders die zich daarvan niet bewust waren.   

Schets van mijn onderzoek naar de beschavingen van Atlantis en Lemurië [2]

‘Gedeeltelijk door hun psychische eigenschappen, welke nog niet verstrikt waren in de diepten van stoffelijkheid, waarin het ras later afdaalde, en gedeeltelijk door hun wetenschappelijke resultaten gedurende dit hoogtepunt van Atlantische beschaving, verkregen de meer intellectuele en krachtige leden van het ras langzamerhand meer en meer inzicht in de werking van de wetten der Natuur, en meer en meer beheer over enkele van haar verborgen krachten. Nu is de ontwijding van deze kennis en het gebruik ervan voor zelfzuchtige doeleinden toverij. De verschrikkelijke gevolgen ook van deze ontwijding zijn duidelijk genoeg na te gaan in de verschrikkelijke rampen die het ras troffen. Want toen eenmaal de uitoefening van zwarte magie haar intrede had gedaan, was zij voorbestemd zich in steeds uitbreidende kringen te verspreiden. Nu de hogere leiding aldus teruggetrokken was, deed het Kamische  beginsel, dat daar het vierde  is en natuurlijk zijn hoogtepunt gedurende het Vierde Wortelras bereikte, zich meer en meer in de mensheid gelden. Zinnelijkheid, dierlijkheid en hevigheid namen alle sterk toe en de dierlijke natuur van de mens naderde haar meest ontaarde uitdrukking. Het was een zedelijke kwestie die van de vroegste tijden af het Atlantische ras in twee vijandige kampen verdeelde, en dat wat in de Rmohalistische tijden [?] een aanvang nam, vond in het Tolteksche tijdperk bijzonder sterke uitdrukking. De slag van Armageddon wordt in elk tijdperk van de wereldgeschiedenis telkenmale opnieuw gestreden [dus een vast evolutiebeginsel voor de aardse mens].

‘Zich niet langer aan het wijze bestuur van de Ingewijde keizers onderwerpend, kwamen de volgelingen van de “zwarte kunsten” in opstand en proclameerden een tegen-keizer, die na veel strijd en worsteling de “witte” keizer uit zijn hoofdstad, de “stad van de Gouden Poorten” verjoeg en zich op zijn troon plaatste. [Ook dit hoort tot 1D!]

‘De “witte” keizer, na noordwaarts gedreven te zijn, vestigde zich opnieuw in een stad, oorspronkelijk gegrondvest door de Tlavatliërs  op de zuidkant van het bergachtige district, maar die nu de residentie was van een van de verbonden Tolteksche koningen. Hij verwelkomde met vreugde de “witte” keizer en plaatste [stelde] de stad tot zijn beschikking. Nog enkele van de verbonden koningen bleven hem ook trouw, maar de meeste brachten hun verbondschap over aan de nieuwe keizer die nu in de oude stad heerste. Deze bleven echter niet lang trouw. Voortdurend beriepen de verbonden koningen zich op hun onafhankelijkheid, en voortdurend werden er slagen geleverd in verschillende delen van het rijk, waarbij veel toevlucht tot toverij werd genomen om de vernietigingsmiddelen die de legers bezaten, aan te vullen.

‘Deze gebeurtenissen hadden ongeveer 50.000 jaar vóór de eerste aardramp plaats. Van die tijd af vervielen de dingen van kwaad tot erger. De tovenaars [zwart magiërs] gebruikten hun kracht meer en meer roekeloos, en groter en groter aantallen mensen verkregen deze “zwarte kunsten” en oefenden hem uit.

‘Toen kwam de verschrikkelijke vergelding waarbij miljoenen en miljoenen omkwamen. De grote “Stad van de Gouden Poorten” was tegen die tijd een volkomen hel van ongerechtigheid geworden. De golven spoelden erover heen en vernietigden de bewoners ervan en de “zwarte keizer” en zijn dynastie vielen om nooit meer op te staan. De keizer uit het Noorden, zowel als de ingewijde priesters door het hele land waren reeds lang volkomen op de hoogte geweest van de op handen zijnde kwade dagen, en volgende bladzijden zullen verhalen van de vele door priesters geleide landverhuizingen die aan deze aardramp zowel als die van later datum voorafgingen.

Wordt vervolgd               

Psycho spreekt [13]

13: IK BEN DIE IK BEN

*Wie ben ik?*

‘Op zichzelf genomen blijft het leven toch een groot vraagstuk, want je kunt tegen elkaar zeggen dat er zo ontzaglijk veel problemen zijn, en dat natuurlijk voor iedereen en voor iedereen apart. De een raakt daarvan in de put en de ander zegt, nou ja, wat moet ik ermee beginnen? Ik kan er toch niets aan doen? Ik leef dus maar zoals het op me afkomt. Maar ja, het is natuurlijk ook weer zo, dat je voor jezelf moet weten waar je aan toe bent. Je zou eigenlijk zo af en toe tot jezelf moeten zeggen: wie ben ik? Dan komen er nieuwe vragen, zoals de ‘persoonlijkheid mens’. Dat kan een heel interessant onderwerp zijn, maar het is geen eenvoudig onderwerp omdat het zo gecompliceerd is. Elk mens is immers weer anders. Je zou je dus alleen kunnen afvragen: wat zijn de hoofdlijnen van het mens-zijn? Iedereen is een klein beetje anders en niemand is werkelijk gelijk aan de ander.

Dat is altijd het wonder van het leven en dat wijst dan dus ook op vaste wetten in de natuur. Je kunt iemand fysiek, iemands stoffelijk lichaam zien, maar het is ook mogelijk via concentratie om tot iemand dieper door te dringen en dan zie je wie en wat iemand als persoonlijkheid is. In zijn algemeenheid gesproken en natuurlijk niet in de details.

Nu gaat het erom of je het oog op de ‘volmaakte’ mens moet hebben of op de onvolmaakte mens. De volmaakte mens kan nooit door het oog van een stoffelijk mens worden gezien of aanschouwd. De onvolmaakte mens daarentegen wel degelijk en zeer goed zelfs. Men kan elkaar onbewust of bewust veel verdriet doen in het leven nietwaar? Dat weten we allemaal. En dat ook heeft weer gevolgen.

Wat is de mens eigenlijk? Als wij elkaar gaan ‘schouwen’, gewoon vanuit het menselijk denken, zo in de omgang van het leven, dan zie je eigenlijk elkaar alleen maar uit het dadenleven. Het denken van de mens is een trilling, die moeilijk opgevangen wordt – althans in algemene zin gesproken. Dan blijft het een probleem hoe je verder moet leven om datgene te doen dat nodig is voor je eigen psychische ontwikkeling.

Daarom: Gelukkig is de mens die zich bewust is dat zijn aardeleven nodig is voor geestelijke en psychische ontwikkeling, want juist dat is zo belangrijk. Je kunt uitweiden over wat geestelijk is en wat psychisch, maar dat zijn algemene denkbeelden, maar dat doet nu minder ter zake.

Het punt op zichzelf is van belang. Je hebt mensen die kijken naar anderen, wat anderen zeggen en doen. De een zegt: ‘nou ja, ik zou het allemaal anders doen’ en de ander zegt: ‘ik zou dat ook wel kunnen doen.’ Daarbij kan angst ook een rol spelen. Bang zijn voor elkaar geeft altijd een dubbele betekenis, want als je nog niet zover gegroeid bent dat je de waarde kent van je eigen denken en die bewust durft toe te passen – en dat is met de meeste mensen zo – zo lang heb je angst. Angst voor kritiek van de ander. Op zichzelf kan angst een goede eigenschap zijn, zoals in situaties van gevaar. Je hebt ook mensen die een angstcomplex hebben en die komen er nooit uit.

Die durven niet zichzelf te zijn; dit of dat te doen. Niets aanraken of wat dan ook; ga zo maar door. Maar juist die angst verhindert dat die mensen een persoonlijkheid kunnen zijn. Is het niet een heerlijke gedachte dat je door het leven kunt gaan vanuit het gevoel werkelijk van binnenuit dat te doen wat je wilt doen. Dat je je bewust bent van je menszijn. En dat niet vanuit een gevoel van overmoed. Dat je gewoon het recht hebt om te denken zoals je denkt – onvolmaakt zal het altijd zijn op aarde – en daarna te handelen. Tot waar of hoever kun je daarin gaan?

Die persoonlijkheid, het ik-wezen op zichzelf, dat ben je. Je zegt altijd: ik ben, ik ga, maar dat alles wordt vaak afgeremd door angst voor de naaste, in de meeste gevallen heb je niet het gevoel – de een wat meer, de ander minder -, dat je zegt ‘nou ik vind het zo’ en ‘ik doe het zo’ – ik neem de verantwoordelijkheid, de verantwoording op me, want dat hoort bij elkaar. Je hebt volkomen het recht te leven volgens je eigen denken en opvattingen, vanuit je ik-wezen. Al doe je dat ten goede of ten kwade.

Dat kan zelfs een heel goede en gunstige uitwerking hebben omdat juist dat dominerende ik-wezen vanzelf geconfronteerd wordt met het idee dat dat ik-wezen toch eigenlijk verkeerd gericht is. Je kunt verkeerd denken nietwaar? Je kunt verkeerd gericht zijn en je hebt via ervaringen je eigen opvattingen over verschillende dingen. Zo wordt het op zichzelf een interessante situatie om over je eigen leven na te denken en het leven niet te laten verlopen alsof het allemaal wel best is, routinematig. Bewust leven is het omgekeerde van routinematig leven.

‘Wie ben je en wat ben je?’ Samengevat wordt de wie-vraag gewoonlijk beantwoord met je persoonsdata, zoals geboorteplaats en –datum, de opleidingskwalificaties en vervolgens de maatschappelijke carrière die je aan het opbouwen of bereikt hebt. De wat-vraag komt dan uit op je opgebouwde persoonlijkheid, je ik-wezen, de vaststelling hoe je je als mens ontwikkeld hebt, de ik-factor: ik ben die ik ben.

Daar wordt in het algemeen gesproken veel minder bij stilgestaan dan bij de wie-vraag. En dat is binnen een materialistische maatschappij ook geen vreemde gang van zaken. Maar als alle energie op de wie-vraag wordt geconcentreerd, zonder na te denken over de wat-vraag en zonder zelfreflectie, dan wordt het leven in geestelijk opzicht een stuk armoediger. Zeker als de mens zich hiervan niet bewust is.

Waarom zou de ene mens wel mogen proberen zijn gedachten op de ander over te brengen en de andere mens niet? Men is vaak bang voor de gevolgen van het een of ander, want zo gauw als in dit situaties de angst gaat domineren, denk je niet normaal meer, dan weet je ook helemaal niet wat je wel of niet moet doen. Dat is een heel moeilijk punt in het leven van elke dag.

We moeten ervan uitgaan dat je in jezelf een groot zelfbewustzijn moet kweken. Ten eerste moet je je waarde kennen als mens, want juist mensen die geloven in meerdere levens in het voortbestaan, zijn toch een stapje verder aangezien zij grotere verbanden – hun eigen evolutionaire pad – kunnen zien. Zij komen er gemakkelijker toe om verschillende dingen op een andere manier te beoordelen. Het is interessant als je je bewust kunt zijn van je positiviteit als mens, dat je dus je ik-wezen durft te handhaven tegen wie dan ook, natuurlijk op de goede manier.

We kunnen nooit proberen onszelf te handhaven in die zin dat anderen daardoor, laten we zeggen, er hinder of vervelend van zouden worden. dat wil dus zeggen dat je nooit je mening kunt opdringen aan iemand andere, maar je kunt wel ten opzichte van de ander op de goede manier proberen jezelf te handhaven, mits je het natuurlijk goed kunt formuleren of uitspreken. Dat je weet waarom je het zegt.

Je moet nooit te gauw weglopen met dat wat anderen denken, maar wel proberen het zelf zo te doen, dat anderen daar geen last mee hebben. Er zijn namelijk mensen die altijd willen domineren en er zijn nu eenmaal in het gewone leven ook zwakkere broeders en zusters die daar niet tegenop kunnen. Daarom is het willen domineren, of het nu automatisch gaat of met opzet gebeurt, altijd fout. Domineren, wanneer dat psychisch gezien ten koste gaat van anderen is verkeerd, helemaal fout. Dat is de logica der dingen. Daarom is juist zo’n onderwerp als dit zo buitengewoon interessant.

Er zijn een paar richtlijnen te geven. Vraag jezelf eens af waarom wil ik dit of waarom doe ik dat? Zo ga je dan de levensvragen ontleden. Dan ga je zeggen: Ja, waarom reageer ik zo? Want ja, het werkelijke weten is er op aarde niet. Daar zitten de grootste geleerden nog mee. Het is bekend genoeg dat juist de grote geleerden soms wel wetenschappelijk een principe kunnen aanwijzen en de waarom daarvan, maar dat het ook maar weer voor tijdelijk is.

Als je de wetenschap van nu gaat vergelijken met die van zoveel jaren terug, is dat een verschil van dag en nacht. Het werkelijke weten op aarde bestaat dus niet; ook in de wetenschap niet. De mens weet veel, kan veel, maar het is altijd ten dele. Waarom zou iemand die rijk is, of een wetenschapsmens is en heel wat gepresteerd heeft, met een grote borst door het leven gaan en zich meer voelen dan een ander? Als zulke mensen aan gene zijde aankomen dan hebben ze vaak totaal niets gedaan aan hun geestelijke opbouw en dan zijn ze even ver als mensen die aan hun aardeleven beginnen.

Als je het zo gaat zien, dan wordt het levend. Ja, je moet denken, veel denken zelfs en vragen stellen, en dat op de juiste plaats. Je kunt natuurlijk met elkaar hele gesprekken hierover houden, maar daar kom je nooit zo gauw mee uit, want je hebt toch een zekere leiding nodig bij dit soort gedachten en op zichzelf genomen is het de moeite waard bewust door het leven te gaan. In de eerste plaats te denken aan jezelf, want als je in jezelf bewust je karakterfouten hebt willen ontleden, dan ga je proberen het op een andere manier te doen. Maar dan is het ook zo dat je daarmee vaak toch nog meer de liefdeswet kunt toepassen of betrachten ten opzichte van anderen.

We willen graag groot doen en helpen. Als je geld hebt kun je geven, heb je het niet, dan kun je het niet geven. Als je geestelijke rijkdom bezit, als je dus gebouwd hebt aan je eigen psyche, aan je menszijn, aan je ik-wezen, dan wordt alles anders. Want je gaat automatisch van binnenuit daarnaar leven. Je zult ook gaan proberen op aarde niet maar raak te praten en te doen.

Ook ten opzichte van anderen niet de zaak kritisch te bekijken, want je weet toch niet hoe die ander precies is van binnen en de waaroms van die ander, dat heeft geen zin. Verbeteren doe je ze toch niet en je moet dus de dingen proberen te zien op een hoger niveau. Word je bewust dat je mens bent, een stukje vanuit de eeuwige schepping en in die schepping is niets doelloos; daarin is de logica dat de mens als mens zal voortleven, zal veredelen. Zo’n denken zal zich automatisch richten op hogere dingen. Als hij eenmaal die hogere dingen – als levenswetten – heeft geleerd en ondergaan, dan kan hij niet meer op een andere manier leven.

Vraag: Kan wijsheid worden opgevat als iets geestelijks, maar niet psychisch? Deze vraag kan als volgt worden toegelicht. Het geestelijke heeft te maken met inzicht en kennis van de levenswetten, terwijl het psychische betrekking heeft op de ontwikkeling van het individuele menselijke denkvermogen. Kan hieruit worden afgeleid dat het psychische en het geestelijke als twee aparte soorten energieën vanuit de oerbron de mens helpen om zijn roeping te vinden en om zijn bestemming te vinden?

Antwoord: Dit is een buitengewoon interessante vraag. Hiermee kan ik het mee eens zijn. Wijsheid kan geestelijk zijn, maar ja, in werkelijkheid valt het buiten de persoonlijkheid in die zin van: ‘hoe leef ik en wat doe ik’? Wijsheid is dus een eigenschap die gebruikt wordt om zo goed mogelijk te leven nietwaar? Wijsheid is dus heel wat anders dan studeren.

Wijsheid is een eigenschap waarmee je een richting bepaalt in je leven, in de totaliteit van je leven en daarom ben ik het volkomen met je eens dat je op deze wijze dit zo voor jezelf duidelijk hebt gemaakt. Ik dacht wel dat het de moeite waard zou zijn om juist in dit ontledingsproces zo af en toe eens beetje door te gaan. Het is belangrijk dat we het even met elkaar hebben besproken en dat moet je ook weer moed geven.

Vraag: Over volmaaktheid en onvolmaaktheid gesproken, of concreter over volmaakte en onvolmaakte mensen, hoe moeten Adam en Eva in het Paradijs die zuiver en rein leefden, in dit verband worden begrepen? In bepaalde boeken – zoals in De Meesters van het Verre Oosten – kan namelijk worden gelezen dat er vroeger een zuiver menselijk ras heeft geleefd op aarde.

Aan de andere kant wordt ook wel eens gesproken van volmaakte mensen in Atlantis hebben geleefd. Wat betekent dus het begrip ‘rein en zuiver’? Betekent dat volmaakt, omdat Adam en Eva in het Licht wandelden en daar waar licht is, is geen duisternis? En als dat zo is, is het dan niet strijdig met de evolutiegedachte, de groei naar het licht? En hoe moet anderzijds het goede contact met het goddelijke worden opgevat, als dat ook door onvolmaakte mensen kan worden bereikt of opgebouwd? Volmaaktheid op een lager niveau?

Antwoord: Een interessante vraag. Een volmaaktheid op lager niveau. Ik geloof dat we toch het paradijsverhaal weer een beetje anders moeten zien. Je kunt het van verschillende kanten bekijken. Ik heb indertijd het belicht zoals je nu hebt verteld. Dat blijft in zekere zin wel altijd zo. Maar het principe van het paradijsverhaal heeft Mozes meegebracht van de berg, waar hij met de hoogste regionen contact had.

Er was geen begin en om dus de mensheid een goed voorbeeld te geven, kwam Mozes met het beeld van het paradijsverhaal. Het is net wat je zegt, ze hebben gezondigd, dus volmaakt konden ze niet zijn. Dan zouden zij niet zondigen. Maar dat is het niet alleen.

Volmaakte mensen kunnen niet op aarde wonen en Mozes deed het beeld ontstaan alsof ze werkelijk op aarde woonden. Er zijn natuurlijk nog een heleboel dingen van te zeggen. Als je het dus van deze kant bekijkt, dan geloof ik dat je dit niet moet zien als de totaliteit daarvan, als zijnde een volmaakt soort mensen, aangezien ‘half volmaakt’ niets met het volmaakte te maken heeft. En zo komt niemand er ooit uit.

Als je het van een andere kant gaan bezien, door het beeld van de mens die zelf het Licht kan bouwen, dan komt je er verder mee. Dan ontstaat er geen vertekenend beeld aangezien die mens als hij valt en dan in de duisternis terechtkomt, hij dan als gevolg zijn aangezicht moet bedekken voor God, in het beeld van toen.

In onze eigen huidige tijd wordt dan het betere beeld zichtbaar: indien mensen levens volgens de geestelijke of spirituele levenswetten leeft, die hij zich verinnerlijkt heeft, dan leven die mensen in hun eigen gevormde paradijs aangezien ze weten dat schending van die wetten betekent dat je de val (weer) maakt naar de duisternis, ofwel naar lagere frequentiegebieden. Energie is immers licht en daarom heeft de mens ook een lichtlichaam.

We zien dus duidelijk uit dat beeld van Mozes dat het om de kleine mens ging. Die twee beelden heeft Mozes dus aan het volk willen tonen omdat hij de leider van het joodse volk was in die dagen. Op deze wijze moet je dit nu toch maar zien. En Mozes had te maken met een volk dat zwak en onderontwikkeld was en lang niet op het peil waarop het nu is.

Vraag: Als er vandaag een nieuw paradijsverhaal moest worden geschreven, dan zou dat er heel anders uit moeten zien, zo vermoed ik nu dus. Maar, met de wetenschappelijke kennis van vandaag, kan die kennis toch niet vanuit de ziel naar boven komen?

Antwoord: Ja, dat is een moeilijk punt. In de eerste plaats: hoe zie je de ziel? Daar moet je eerst mee beginnen.

Reactie: De ziel zou ik willen typeren als het kern- of krachtbeginsel “mens”, omdat geest ook kracht is, ook energie en vanuit de energie ontstaat alles. Dat is of komt neer op de inwerking, de wisselwerking tussen subject en object. Dus de ziel, daar komt energie uit om gedachten te ontwikkelen en die gedachten zijn weer oorzaak tot daden, tot handelingen, tot het scheppen van dingen.

Antwoord: Ja, ik vind het een heel goede gedachte. Ik zou nog willen zeggen dat ik de ziel zie als dat heel klein beetje volmaaktheid, dat er toch in elk mens is, een zaadje van het volmaakte. Alles heeft een werking, een oorzaak. Er moet iets zijn bedoel ik. De mens is de mens, en de mens heeft al die eigenschappen, maar de mens heeft ook iets van de hoogste kracht in zich, de ziel en dat is datgene wat geleidelijk van leven tot leven zich verder in de mens ontwikkelt. Daardoor is de mens dus op die manier geleidelijk van leven tot leven in zijn éénwording met de totaliteit mens in die ziel, zijn geluk zal vinden. Zo is het wel goed hè?

Vraag: Mag ik een vraag stellen betreffende het punt: man- of vrouw-zijn? Er is een keertje tijdens een bijeenkomst gezegd dat het principe man of vrouw alleen maar op aarde bestaat; het verschil van lichaam voor de voortplanting. Nu wilde ik graag weten hoe dat is ten aanzien van het geestelijk-man of –vrouw zijn en ook t.o.v. de tweelingziel-gedachte. Ik kom daar niet helemaal uit.

Antwoord: Ik begrijp heel goed dat het een heel moeilijk probleem is, en dat je er mee zit kan ik ook begrijpen. Want daar kom je niet zo gemakkelijk uit, omdat het meer ligt in de hogere levenswetten. Het stoffelijk lichaam is alleen maar voor de aarde nodig en je krijgt aan onze kant een lichaam dat past bij je sfeer. Hoe hoger je komt, hoe ijler je lichaam wordt. Het gaat dus om de vraag: blijft de man man, en de vrouw vrouw?

Aan gene zijde is het zo dat je als psychisch wezen, al meerdere levens als man hebt geleefd, de eerste tijd dat man-zijn blijft domineren. Maar in de geestelijke wereld is dat man-zijn niet meer nodig. Hoe hoger je komt, hoe meer je dat dus los kunt laten. Je blijft in de eerste tijd gewoon man of vrouw, maar op een andere basis. Ik wil het woord geestelijk nog niet direct gebruiken, maar je gaat heel anders over verschillende dingen denken.

Op aarde denken, in algemene zin, de vrouwen toch wel weer anders over verschillende dingen dan de mannen. Dat blijf je houden, maar in mindere mate. Je moet als het ware als vrouw, in je vrouw-zijn gaan groeien en als man in je man-zijn. Dan word je eigenlijk een ander wezen. Het is vaak moeilijk om dat allemaal duidelijk te zeggen, maar dan word je toch geleidelijk een ander wezen. Je blijft verschillende geesten, maar toch op een basis van dat geen geen-man en geen-vrouw zijn.

Je kunt je dat niet indenken, het is heel moeilijk. Maar dat is wel de basis waarop je het antwoord krijgt op je vraag. Kijk, deze onderwerpen zijn een beetje bovenaards en als je naar de verre toekomst gaat met je gedachten, dan kom je wel voor dat probleem te staan, nietwaar? De mens is immers een denkend wezen. Het is interessant en ik ben altijd blij als ik op aarde mensen vind over die dingen gaan denken. Over het probleem hoe zal het zijn? Dat is dan natuurlijk de grote vraag, maar het gaat allemaal zo geleidelijk.

Vraag: Is dan de geest op een dusdanig niveau dat reïncarnatie als man of vrouw nog mogelijk is?

Antwoord: Nee, dat kan niet meer. Dan kom je niet meer terug op aarde. Nee, dat kan niet, dat ben je dan ontgroeid.

Vraag: Heeft de tweelingzielgedachte helemaal niets te maken met man of vrouw-zijn? Is dat zo?

Antwoord: Volkomen juist, want de ziel is gelijk voor man en vrouw. De tweelingziel, het is natuurlijk niet het juiste woord, maar men spreekt van een tweelingziel als twee geesten zeer nauw aan elkaar verbonden zijn. Niet gelijkdenkend, maar wel elkaar aanvullend in hun denken. Goed?

Vraag: Ik heb nog een vraag die hiermee verband houdt. Ik heb me afgevraagd wat de zin is van het celibaat? Is dat nou een kerkelijk dogma of is het destijds toch ingesteld omdat het, geestelijk gesproken, zin had?

Antwoord: Dat is ook een heel interessante vraag. Voor mij is het zo dat het kerkelijk – ik mag eerlijke praten nietwaar? Ik weet niet of hier veel katholieken hier aanwezig zijn? – maar het is zo dat het celibaat vele eeuwen terug ingesteld is door de Paus en daar is al zoveel mee – laten we zeggen – gehannest van alle kanten. Het is volkomen onjuist om de mens z’n menselijke eigenschappen te ontnemen. Want het doet veel kwaad en als een mens z’n menselijke eigenschappen mag behouden, dan kan hij evengoed leren zijn geest te laten domineren in de opgang van z’n gedachten tot het goddelijke. Daar is geen celibaat voor nodig, want hiermee zou de voortplanting in het gedrang komen als dat werkelijk nog meer toegepast zou worden of als men het als zonde zou zien. Dat kan niet.

Het celibaat is een gewone kerkelijke instelling, die men dus indertijd heeft ingesteld om de kerk in een positief hoog denkniveau te stellen, maar onbereikbaar. In die periode waren er ook veel mensen die zo dachten. Je mag geweldige eerbied hebben voor de priester, maar natuurlijk als hij werkelijk zichzelf geeft en als hij voor zichzelf het nodig vindt om niet met een vrouw te zijn. Als het om een eigen idee van een priester gaat, dan is dat geweldig. Want dan komt hij boven alle dingen te staan en toch begrijpt hij alle dingen.

Want het is elk mens ingeboren nietwaar om te trouwen. Juist daarom is het belangrijk dat het celibaat toch geleidelijk, heel geleidelijk aan het verdwijnen is, want het doet veel mensen vallen, die dan vervolgens de kerk zondig zijn en eigenlijk een beetje uitgesloten worden.

Vraag: Het is eigenlijk een denkfout, zo’n persoon uit het gewone dagelijkse leven te halen. Want juist binnen het gezin moet je toch altijd al veel weerstanden overwinnen en geduld hebben. Dat is echt moeilijk en als je daar dan buiten wordt gehouden, heb je die ervaringen die je eigenlijk nodig hebt om alle problemen in andere gezinnen op te lossen, juist niet.

Antwoord: Je ziet het goed en dat voorkomt veel rare dingen, tegennatuurlijke dingen. Je begrijpt wat ik bedoel. De lichamelijke spanningen kunnen te groot worden of wat dan ook en dan wordt daar een andere manier voor gezocht. Nee, wij persoonlijk kunnen niet voor het celibaat zijn; we zijn er tegen.

We besluiten deze avond en willen denken aan al degenen die hier niet konden zijn om de een of andere reden. Zegt maar dat wij hen altijd missen, want we horen nu eenmaal een beetje bij elkaar nietwaar?

Wij dragen u allen op aan dat Machtige, aan dat Hoogste, aan dat Goddelijke, als ik dat woord mag gebruiken. Ik spreek niet over God, maar dat Goddelijke, dat eeuwige, dat machtige wat het doel is van onze levens.

Wij dragen jullie op aan al die onzichtbare krachten, die vaak om jullie heen zijn en die jullie een klein beetje in het zicht houden en misschien, waar nodig, een klein porretje geven, als jullie er open voor staan of bent. Ik geloof dat jullie bij moeilijkheden vast moeten vertrouwen op bescherming en hulp. Doe, als je het niet weet, geen dingen die van groot belang zijn.

O machtige Kracht, van Licht en Wijsheid, mogen deze aardse mensen met uw zegen omringd worden en met uw Licht beschenen worden, opdat zij contact hebben met de eeuwige machtige Kracht, die voert tot het volmaakte.

Wordt vervolgd

Waarom deze covid19crisis niet wordt benut voor geestelijke heroriëntatie, maar in plaats daarvan voor animatiegames @nrc #covid19

De animatie-industrie floreert in coronatijd (Loeke de Waal, Katern Cultuur/nrc.nl, 29-7-20)  

Reportage animatiewereld Animatiefilms kunnen perfect vanuit huis gemaakt worden. Terwijl de filmindustrie de afgelopen maanden harde klappen kreeg door corona, werden binnen de animatiewereld nieuwe mensen aangenomen.

‘Wie had gedacht dat een carrière in animatie zo’n stabiele keuze zou zijn?”, zegt animator Karli Melder met een grote lach. Ze werkt in Los Angeles voor de Amerikaanse animatiestudio Titmouse (Netflix-series Big Mouth, The Midnight Gospel), waar ze middenin de pandemie aan een nieuwe baan begon. „Het is ongelooflijk om te zien dat er in deze tak van de filmindustrie nog steeds zoveel nieuw personeel wordt aangenomen, alsof de crisis niet gaande is.”

Animatoren lijken zich de afgelopen jaren te hebben voorbereid op de huidige thuiswerksituatie. „Elke animator heeft zijn eigen bureau, werkt lange tijd aan zijn of haar eigen ding en we waren natuurlijk altijd al een stel kluizenaars”, legt Terry Ziegelman uit, lichtartiest bij animatiestudio Dreamworks en momenteel werkzaam aan The Boss Baby 2.

In maart brachten zijn baas Jeff Shell en hoofd animatie Margie Cohn werknemers op de hoogte dat er minder mensen op kantoor konden werken; animatoren moesten vanuit huis aan de slag. Met bijbehorende chatgroepen en virtuele meetings. De slaapkamer van zijn vijfjarige zoon werd Ziegelmans werkkamer. Tijdens werktijd ontkomt hij dus niet aan de dilemma’s die zijn zoon hem vanuit zijn speeltipi voorlegt: „Deadpool tegen Wolverine, wie wint?”, lacht hij.

Ondertussen concentreert de lichtartiest zich op de kleur, lichtinval en warmte van de scène op zijn scherm. Waar andere animatoren hele scènes opnieuw, en snel, moeten kunnen terugkijken, werkt Ziegelman frame voor frame. „Dat heeft me in het begin veel lijden gescheeld, toen alle systemen nog werden opgezet, omdat dit werk minder van een computer vergt.” Zijn grootste vijand blijkt internet. „Omdat we thuis rechtstreeks op de werksets van kantoor werken, kunnen we grote bestanden makkelijk aan, maar een goede internetverbinding is belangrijk. In het begin werd ik er nog vaak uitgegooid.”

Karli Melder animeerde half maart nog voor het kleinere Octopie in downtown Los Angeles. Dagen vóór het ‘veiliger thuis’-bericht van burgemeester Eric Garcetti werd ze naar huis gestuurd om daar te werken. Een paar maanden later deed het bedrijf het dure kantoorpand van de hand, inclusief inboedel. „Daarmee heb ik voor een prikkie mijn thuiswerkset kunnen upgraden”, herinnert Melder zich. Nu ‘rolt’ ze dagelijks om half acht van haar bed naar haar werkplek in de woonkamer in haar huis in North Hollywood.

Daar herstelt ze inmiddels voor Titmouse animatiefoutjes, zoals het niet synchroon lopen van monden en tekst. Omdat haar baan middenin de pandemie begon, heeft ze haar team nog nooit ontmoet en liep ze in het begin tegen een hoop muren aan. „Je bent op een nieuwe plek in de eerste week bezig vertrouwd te raken met de techniek, maar tijdens de quarantaine werden de problemen vertienvoudigd, omdat we allemaal thuis waren.” Er waren dagen dat ze urenlang wachtte op respons van het ICT-team.

Maar als alle plooien zijn gladgestreken, leent animatie zich uitstekend voor thuiswerk. Ook de meeste (stem)acteurs hebben tegenwoordig opnamesets in huis, ze sluiten zich in een kledingkast op om zich zonder afleiding en omgevingsgeluid in een scène te storten. „Microfoons waren online bijna overal snel uitverkocht”, weet Melder. Scripts worden opgestuurd en regie belt live in of geeft in de kantlijn aantekeningen mee.

Dat animatoren nog massaal aan het werk zijn, is een klein wonder. Het werkloosheidspercentage in LA County, waar Los Angeles en omliggende steden onder vallen, staat deze maand op 19,4 procent van ruim 10 miljoen inwoners. Ook Hollywood werd de afgelopen maanden hard getroffen, in de eerste crisisweek verloren al 120.000 mensen hun entertainmentbaan en werden alle aanstaande filmproducties geannuleerd. De vakbond van animatoren, met ruim 5.800 leden, zag daarentegen nauwelijks afname in werkgelegenheid en moet zelfs nieuwe leden verwerken. Inmiddels verschijnen op grote sites aan de lopende band vacatures in animatieproductie. Studio’s zijn zelfs op zoek naar scripts die kunnen worden omgezet naar animatie.

Sinds april volgt animerend Hollywood met argusogen de ‘premium video on demand’ (pvod) uitgave van Dreamworks’ nieuwe Trolls-film. In april werd Trolls World Tour in de Verenigde Staten uitgebracht als pvod. Binnen twee weken na het online uitbrengen huurden in Amerika maar liefst vijf miljoen huishoudens de film. In de eerste drie weken bracht de animatiefilm bijna 100 miljoen dollar op. Studio Universal houdt er meer aan over dan aan de eerste Trolls-film vier jaar geleden.

En dat biedt hoop. „We hebben ons bij Dreamworks de pleuris gewerkt aan de nieuwe Trolls”, herinnert Ziegelman zich. „Het idee dat de film niet in bioscopen te zien zou zijn, was in eerste instantie een klap. Nu we zien wat voor publiek je online kunt bereiken, zijn we om. Als er nu voor The Boss Baby 2 wordt gesproken over pvod, vind ik dat niet meer zo verschrikkelijk.” Gelukkig, want terug naar ‘normaal’ zal het voorlopig niet gaan. Half juli gaf burgemeester Garcetti toe de stad te vroeg te hebben heropend en waarschuwde dat een tweede lockdown dichtbij is.

Dat de animatiefilm deze zware periode – met verve – heeft overleefd en studio’s vanuit huis alles op tijd voor elkaar lijken te krijgen, zal zijn sporen achterlaten. „Zo wisten wij allang dat je niet in Los Angeles of New York hoeft te wonen om dit werk te doen, maar het wordt nu heel duidelijk. Ik hoop dat hierdoor meer talent de kans krijgt in animatie aan de slag te kunnen”, concludeert Melder. „En dat ik misschien naar buiten Los Angeles kan verhuizen, waar de vaste lasten lager zijn.”

Trolls World Tour is vanaf 5 augustus te zien in de Nederlandse bioscopen.

https://www.nrc.nl/nieuws/2020/07/28/de-animatie-industrie-floreert-in-coronatijd-a4007181#/handelsblad/2020/07/29/#204

Psycho spreekt [12]

12 HET AARDSE DUALISME

Dogma en Liefde

De kwestie dogma. Als wij dat gaan zien in verband met religieuze begrippen, dan moet het wel altijd hier en daar dogmatisch zijn, omdat een mens op aarde nu eenmaal niet buiten zekere lijnen kan. Anders heeft hij geen houvast. Een mens op aarde heeft nog niet geleerd te denken zonder houvast en wij zullen dus het dogma moeten zien als een tijdelijke schakel. Als iemand zijn gedachten gaat verweven met zekere geestelijke principes, dan zijn er eigenlijk geen bepaalde vaste lijnen nodig om houvast te hebben. Het denken kan dus volkomen afgestemd zijn op de grote levenswetten, die wij natuurlijk zeker niet als dogma’s willen zien.

De aardse regels, die nodig zijn voor het aardse denken, zijn in dat geval niet meer nodig. Een mens die dus in rechtstreeks contact met de grote levenswetten leeft, leeft zonder dogma. Nu geloof ik dat dit maar weinig mensen gegeven is, juist omdat men dan toch vaak te weinig houvast heeft. Want de levenswetten kennen, dat wil heel wat zeggen.

Daarvoor moet men toch eigenlijk sterk geëvolueerd zijn. Als je voor jezelf geen dogma wilt erkennen, dan mag dit voor jou zo zijn, maar dan zul je toch sterk op je benen moeten staan. Men doet er dus goed aan een geestelijk dogma niet als kerkelijk of juridisch wettelijk opgedrongen dogma te willen zien, terwijl het toch een geestelijk beginsel is. Geloof je dat zo zover gevorderd bent?

Liefde is een wet, haat is ook een wet. Zo is er meer. Als je de blik op het leven wilt verruimen, kun je in je eigen leven en in dat van de naaste, de werking leren zien van de levenswetten en men kan zelfs zover komen dat als je iets doet, men daaruit direct kan concluderen waar het tenslotte heen zal gaan en de gevolgen daarvan. Zo leert men dus ook van mensen en hun karakters kennen en dat is altijd interessant.

Maar het is wel zo, dat men er de tijd voor moet hebben. Het stoffelijk leven laat zo weinig tijd om de dingen uit te denken en dat betreft natuurlijk ook deze lessen. Men moet lessen en levenswetten ook werkelijk bestuderen, als het ware doorwerken om er in het eigen denkwezen wat van vast te houden. Dat is de moeilijkheid. De geleerde zet zich aan zijn studie en lost de moeilijke problemen op door daar al zijn tijd aan te besteden.

Maar de normale mens moet voor zijn dagelijks brood in een andere richting arbeiden en dan heeft hij te weinig tijd. Maar ik geloof dat wanneer een mens doet wat hij kan, het dan goed is. Maar dat is dan ook principieel gesteld en men moet het met het eigen geweten maar uitmaken, want dat zal men altijd zelf moeten beoordelen of men werkelijk aan de opbouw van het eigen wezen doet, wat men aankan.

Het is een kunst om zelf je karmische weg te zien. Toch is het mogelijk. Oorzaak en gevolg kunnen altijd worden bestudeerd. Daar kan men ontzaglijk veel van leren, juist in de moeilijkheden van het leven; al is dat meestal pas achteraf. Want je doet er altijd wijsheid door op en dan wordt het tenslotte een kwestie van zelf beleven, bewust beleven. Dat is juist zo mooi. Ik weet ook zeker dat je daarnaar leert te streven of er al naar streeft. Maar ja, zoals wij zien is het aardeleven daarvoor vaak te rusteloos en dan kom  je er niet mee uit. Tenslotte laat men het zoals het is en toch onderschat je jezelf omdat je vaak iets meer kunnen doen. Het zou vreugde geven het bewust te doen.

Liefde is op zichzelf genomen een oerkracht, die op de een of andere wijze natuurlijk kan worden versterkt. Het is de hoogste levenswet. Als een mens dus leert zich open te stellen voor de liefdesstralingen en het mooiste dat in hem is wil uitdragen in het leven, de naaste wil geven, wil helpen en steunen, al is het dan in onvolmaaktheid, wil dat zeggen dat hij dan automatisch in contact komt met de kracht, die liefde heet.

Die liefdekracht zal zich vermenigvuldigen, want het is daarmee zo dat hij die geeft zal ontvangen en zo ontwikkelt die liefdekracht in het menselijk wezen. Al bezit een mens maar een beetje liefde, als hij dat wat hij heeft gaat gebruiken, dan maakt hij contact. Dat is een wet. Dan komt de verbinding tot stand met het machtige Liefdeswezen, dat gaat geven. Liefde moet dus altijd doorstromen, evenals elektriciteit, die alleen maar door kan stromen als er contact is gemaakt.

Het is dus niet voldoende als een mens zelf liefde bezit, maar die liefde wordt dan pas kracht, als hij om zich heen gaat geven wat hij heeft. Ik geloof dat het een duidelijk beeld is. Zo komt de mens dus door die kracht vanzelf tot ontwikkeling. Hij gaat de vreugde beleven van het geven en ondergaat vanzelf de blijdschap van het zich rijker voelen door de liefde. Dat is ook de leer van Jezus, van Christus, die toen Hij op aarde was, dat duidelijk heeft geleerd.’

Wordt vervolgd

Schets van mijn onderzoek naar de beschavingen van Atlantis en Lemurië [1] Vele nieuwe namen van oude beschavingen opgesomd

Inleiding

Omdat mijn intuïtie mij aangeeft dat mijn onderzoek naar beide vóórhistorische beschavingen van groot belang is om het huidige onderscheid tussen 3- en 5D duidelijker over het voetlicht te brengen, zal ik nu beginnen aan een serie over Atlantis en Lemurië die ons meer inzicht kan verschaffen over die beschavingen met een in onze hedendaagse beleving *mytisch-‘occulte’* [dit laatste begrip wordt op de achterflap van Scott-Elliott genoemd[i], jw] karakter. Alleen al omdat deze typering mij niet alleen nieuwsgierig maakt, maar ook vanwege mijn inschatting dat er heel veel meer duidelijk wordt over deze antieke beschavingen op aarde, is het van belang om de belangrijkste passages hiervan in kaart te brengen.

Mijn samenvatting én conclusie [en latere hypothese voor wetenschappelijke doeleinden] van onderstaande analyse is dat onze menselijke beschaving altijd heeft bestaan uit een mengsel van standaard hoog ingewijde buitenaardse wezens die de lagere dimensionale mensen die zich hier door alle bestaande culturen en beschavingen moesten worstelen om hun mogelijkheden tot de opbouw van een optimale levensomgeving te kunnen benutten en met maar één doel, namelijk op weg naar het uiteindelijk volmaakt kosmisch of goddelijke bewustzijn. Dit om pas eonen verder toekomst schepper-goden te kunnen realiseren, zoals dat genetisch in ons DNA is vastgelegd.   

Nog een praktische opmerking van mijn kant: de onderstaande tekst is 19^e-eeuws geschreven en daarom heb ik dat vertaald naar een noodzakelijk 21^e-eeuws taalgebruik omdat het anders niet leesbaar is. Ik heb naar eer en geweten mijn vertalingen in een zo leesbaar mogelijke tekst verwerkt.

‘Politieke Instellingen. – In een korte opsomming als deze verhandeling zou het onmogelijk zijn te beschrijven hoe elk onderras [term die door Helena Blavatsky in De Geheime Leer (1888) werd geïntroduceerd] verder onderverdeeld was in volkeren, waarvan zijn onderscheiden types en kenmerken had. Al wat wij hier kunnen onderzoeken is in brede trekken de verschillende politieke instellingen van de grote tijdperken van het ras weer te geven.

‘In aanmerking nemend dat elk onderras, zowel als Wortelras is voorbestemd in bepaalde opzichten op een hoger peil [van evolutie] te staan dan dat eraan vooraf ging, moet ook in het oog gehouden worden dat de cyclische aard van ontwikkeling het ras evenals de mens door die verschillende stadia van kindertijd, jeugd, en wasdom weer tot de kindsheid van de ouderdom leidt. De betekenis van evolutie is tenslotte vooruitgang, zelfs hoewel de terugkeer van de opwaartse spiraal de geschiedenis van politiek of van godsdienst niet alleen tot het verslag van ontwikkeling en vooruitgang, maar ook tot een van vernedering en ontaarding schijnt te maken.

*In mijn visie is dot laatste – ‘vernedering en ontaarding’ – onvermijdelijk omdat dit in het kosmisch Plan vastligt, te weten dat de afdalende ziel die verschillende – etherische en grofstoffelijke lichamen krijgt te dragen om in de materiële werelden ervaring op te doen, en dus verkiest om in de lagere dimensionale sferen af te dalen, mét de verplichting om op aarde met het Rad van Wedergeboorte – die op andere planeten niet bestaat – op het dieptepunt van de 3D-werelden, de geestelijke strijd met het dualisme aan te gaan en deze ook te overwinnen.

*Die overwinning betekent namelijk ook het formele einde van dat Rad wanneer de lessen van die dualiteit zijn begrepen en de mens vanuit zijn ziel gekozen heeft voor het uitdragen van het ‘ontdekte’ Licht, die hij vanaf dat moment ook kan gebruiken en toepassen. Wordt het lichaam na dat hoogtepunt afgelegd door hetzij sterven, hetzij directe hemelvaart zoals de profeet Elia en ook Jezus hebben getoond, dan volgt de reis naar de hemelse gebieden, waar weer andere taken voor die mensenziel staan te wachten.

‘Daarom moet, wanneer wij verklaren dat het 1^e onderras een aanvang nam onder het meest volmaakt denkbare bestuur, begrepen worden dat dit kwam ten gevolge van de behoeften van zijn jeugd en niet ten gevolge van de verdiensten van zijn gerijpte wasdom of volwassenheid. Want de ‘Rmoahals’[ii] waren onbekwaam een plan van vastgestelde bestuursvorm te ontwikkelen en ook bereikten zij zelfs nooit zo’n hoog punt van beschaving als het 6^e en 7^e Lemurische onderras. Maar de Manoe[iii] die de afscheiding bewerkstelligde, incarneerde zich werkelijk in het ras en bestuurde het als een koning. Zelfs toen hij niet langer zichtbaar deelnam in het bestuur van het ras, werd toch nog, wanneer de tijden dit vereisten, voorzien in Adepten of Goddelijke heersers voor de jeugdige gemeenschap. Zoals onderzoekers van de theosofie weten, had onze mensheid toen nog niet de trap van ontwikkeling bereikt die nodig is om ten volle ingewijde Adepten voort te brengen. De heersers waarop hierboven gedoeld wordt, de Manoe zelf inbegrepen, waren daarom noodzakelijkerwijs het voortbrengsel van de ontwikkeling in andere wereldstelsels.

Het Tlavatlische volk gaf enkele tekenen van vooruitgang in de kunst van besturen. Hun verschillende stammen of volkeren werden bestuurd door hoofden of koningen die over het algemeen hun gezag door goedkeuring van het volk ontvingen. Natuurlijk werden de krachtigste individuen en grootste krijgers gekozen. Een aanzienlijk rijk was ten slotte onder hen gevestigd, waarin één koning in naam hoofd werd, maar zijn soevereiniteit[iv] bestond meer in titulaire eer dan in werkelijk gezag.

‘Het Tolteksche ras ontwikkelde de hoogste beschaving en organiseerde het krachtigste rijk van alle Atlantische volkeren, en toen werd voor de eerste maal het beginsel van erfelijke opvolging ingesteld. Het ras was eerst verdeeld in een aantal kleine onafhankelijke rijkjes, die voortdurend met elkaar in oorlog waren [1D!], en alle tezamen in oorlog waren met de Lemurio-Rmoahals[v] van het Zuiden. Deze werden langzamerhand overwonnen en tot onderworpen volkeren gemaakt – terwijl vele stammen ervan tot slavernij werden teruggebracht. Een miljoen jaar gelden echter verenigden deze afgescheiden rijken zich in één grote federatie met een erkend keizer aan het hoofd. Dit werd natuurlijk voorbereid door grote oorlogen, maar het gevolg was vrede en welvaart voor het ras.

‘Men moet bedenken dat de mensheid voor het grootste deel nog in het bezit was van psychische eigenschappen en tegen deze tijd hadden de meer gevorderden de nodige training ondergaan in de occulte scholen en hadden verschillende stadia van inwijding bereikt – waarvan enkelen het Adeptschap bereikten.  

‘Nu was de tweede van de keizers een Adept en duizenden jaren lang bestuurde de Goddelijke Dynastie niet alleen alle rijken waarin Atlantis verdeeld was, maar ook de eilanden in het westen en het zuidelijke deel van het ten oosten liggende aangrenzende land. Wanneer het nodig was, werd deze dynastie getrokken uit de Loge van Ingewijden, maar in de regel werd de macht van vader op zoon overgegeven, daar alle min of meer geschikt waren, en de zoon ontving soms ‘verdere’ [hogere?] graad uit de handen van zijn vader. Gedurende dit hele tijdperk behielden deze Ingewijden-heersers verband [contact?] met de Occulte Hiërarchie die de wereld bestuurt, zich aan haar wetten te onderwerpen en in overeenstemming met haar plannen handelend. Dit was het gouden tijdperk van het Tolteksche ras. Het bestuur was rechtvaardig en weldadig; de kunsten en wetenschappen werden aangekweekt – ja inderdaad verkregen de werkers op deze gebieden, geleid als zij werden door occulte kennis, reusachtige resultaten; godsdienstig geloof en rituaal was nog betrekkelijk zuiver – om kort te gaan, de beschaving van Atlantis had tegen deze tijd haar hoogte bereikt.

‘Na ongeveer 100.000 jaren van dit gouden tijdperk begon het verval en de ontaarding [typische dualistische trekken van een grofstoffelijke beschaving] van het ras. Vele van de verbonden  koningen en grote aantallen priesters en het volk hielden op hun eigenschappen en vermogens te gebruiken in overeenstemming met de weten die door hun Goddelijke heersers gemaakt waren, op wiens voorschriften en raadgevingen zij geen acht meer gaven. Hun verband [relatie/contact] met de Occulte Hiërarchie werd verbroken. Persoonlijke machtsvermeerdering [zoals ik in mijn introductie schreef, heb ik me hieraan ook schuldig gemaakt], het verkrijgen van rijkdom en gezag, de vernedering en ondergang door[vi] hun vijanden werden meer en meer de doeleinden waarop hun occulte vermogens gericht waren; en na aldus afgekeerd te zijn van hun wettig gebruik en aangewend voor allerlei soorten zelfzuchtige en boosaardige doeleinden, leidden zij onvermijdelijk tot wat wij met de naam toverij moeten aanduiden. Verbonden met dit woord is het met het odium van lichtvoetigheid aan de ene kant en bedrog aan de andere kant, gedurende vele eeuwen van bijgeloof en onwetendheid ertoe bijdroegen, en voor ons aanleiding moet zijn om een ogenblik de werkelijke betekenis ervan en de verschrikkelijke gevolgen van de beoefening ervan steeds bestemd is over de wereld te brengen, na te gaan.  

Wordt vervolgd

---

[i] Een vooraanstaand en gerespecteerd onderzoeker naar deze beschavingen, Scott Elliott, W – De geschiedenis van Atlantis Het verloren Lemurie. Schrijver: Scott Elliott, W, Titel: De geschiedenis van Atlantis Het verloren Lemurië. Taal: Nederlands; Uitgever: W.N. Schors, Amsterdam (een kopie van een uitgave uit 1909.

[ii] https://www.sacred-texts.com/atl/soa/soa15.htm

[iii] https://jwjongejans2014.wordpress.com/2019/12/08/wat-is-leven-trilling-stanza-3-blavatsky/

[iv] In de tekst staat waarschijnlijk een drukfout: ‘suzereiniteit’.

[v] https://www.room207press.com/2015/03/rmoahals-first-people.html

[vi] In de tekst staat ‘van’.

11 WAT IS INNERLIJKE VREDE? Dat voert tot innerlijk meesterschap

Innerlijke vrede

‘Dat innerlijke vrede moeilijk bereikbaar is, is een feit waarvan ieder mens doordrongen is. Het is zelfs zo dat die innerlijke vrede door velen helemaal niet bereikt wordt in dit leven. Hoe valt dit te verklaren?

Het persoonlijke leven op aarde wordt voor het overgrote deel van de mensheid gedomineerd door ellende, teleurstellingen en levensstrijd, om maar drie trefwoorden te noemen. Voor de zoekende mens zijn er altijd veel problemen. Er zijn veel goedwillende mensen die ook graag tot meer geestelijke of psychische ontwikkeling zouden willen komen. Maar helaas, de gaven, de krachten en het wilsvermogen daartoe zijn vaak nog te veel latent om iets wezenlijks tot stand te brengen.

Dit is dus een groot probleem en eigenlijk bestaat daar geen oplossing voor, dan alleen te zeggen: laat het maar aan de tijd over, laat de tijdsfactor zijn werk doen. In zekere zin is dat ook zo. Maar de problemen zijn vaak zo groot dat een oplossing ook niet mogelijk lijkt. Daarom zijn er ook meerdere levens nodig om dit type problemen opgelost te krijgen, om het meesterschap te halen.

En meesterschap betekent immers dat er geen problemen ervaren of beleefd worden, omdat alle problemen betrekkelijk of relatief zijn. Problemen die op je weg komen zijn opgelost als je er vrede mee kunt hebben. Dat leert de boeddhistische leer.

Dat neemt niet weg dat voor hen die ernstig streven naar meer licht, naar wat meer wijsheid, het zeker interessant is om met deze vraagstukken bezig te zijn. Dat is een vrijewilskeuze, die de mens gegeven is. De mens is een vrije geest. Het menselijke denken staat hier centraal aangezien de mens – anders dan dieren – te maken heeft met menselijke verlangens, met lusten en alles wat de mens tot een psychisch wezen maakt. In dit verband kan er ook niet gezegd of gesteld worden dat het ‘nu eenmaal zo is’.

Wie dat zegt vergeet dat de mens een denkend wezen is en dus goddelijk vanwege dat denken. Dat is van grote betekenis aangezien het principiële van dit alles ligt in het gegeven dat de mens toch ‘wel iets’ of alles gegeven is, waarmee hij wat kan doen, mits hij dat zou willen. De doelbewuste wil leidt ertoe om alles wat latent is geleidelijk aan de oppervlakte te brengen, in contact met het leven.

Het levenscontact, dus contact met alles wat men het leven kan noemen, voert de mens – zo hij bewust leeft – naar hoger niveau. De krachten die de mens opstuwen zijn er immers te allen tijde voor diegenen die die weg willen gaan, al blijft het moeilijk om te bepalen op welk niveau een mens moet staan als hij inderdaad geïnteresseerd raakt voor het meer doelbewuste leven.

Anders gezegd, een mens kan natuurlijk blijven zien op al die moeilijkheden in zijn leven of die het leven hem geeft. Hij kan ermee in conflict komen of zelfs in opstand ertegen. ‘Men zou graag alles anders willen hebben.’ Andere mensen om zich heen en een andere werkomgeving. Waarmee maar weer blijkt hoe bepalend het stoffelijke leven is op elk denkbaar gebied.

En voor de meeste mensen geldt ook dat het stoffelijke ook alles wegdrukt wat op geestelijk gebied beleefd kan worden en dat men dus node mist. De intensiteit van het huidige aardeleven maakt dan ook dat het stoffelijke welvaartsvoordelen biedt vergeleken bij vroegere vormen van het boeren- of het jagersleven. Geestelijk stond men toen dichter bij de natuur. Daarom hebben we ook allemaal die vroegere tijdperken in vorige incarnaties op aarde meegemaakt, om al die verschillen te ervaren en beleven.

Het denkwezen ‘mens’ wordt stoffelijk ontwikkeld door de vele mogelijkheden, die het aardeleven biedt; in vele landen in ieder geval. Dit alles verschaft de mens toch ook weer levensvoldoening, die zo nodig is om inderdaad waarde te hechten aan het leven dat is geschonken. Geschonken in het persoonlijk-zijn. Geschonken ten behoeve van de psychische ontwikkeling van de mens zou men kunnen zeggen.

Het leven wordt ons geschonken, maar niet in de traditionele wijze zoals op geboortekaartjes staat vermeld, maar geschonken met de bewuste bedoeling van de Bron om het proces door te maken van zelfverwezenlijking op weg naar vermeerdering van het Goddelijke Bewustzijn, dat geen begin en geen einde kent, maar voor wat de mens betreft wel het tijdelijke – en dus wel met een begin en een einde – bestaan op aarde dat de Bron aan de mensheid heeft geschonken.

We zouden eigenlijk kunnen zeggen dat er twee mogelijkheden zijn, die beide niet goed zijn om te komen tot de oplossing van de belastende aardse problemen voor de mens. Als het verstandelijke denken door de mens te veel wordt ontwikkeld in de zin van het stoffelijk leven, zonder tevens de ontwikkeling te bevorderen van het psychisch wezen, het menszijn zelf, dan krijgen wij de situatie dat een mens tenslotte alleen maar denkt over zijn aardeleven zonder meer.

‘Zo zijn er mensen die heus wel goed leven, zonder dat zij godsdienstig zijn, of zonder geestelijk bewustzijn. Deze mensen doen niemand kwaad, hebben vaak goed gestudeerd en een goede functie verkregen en op deze wijze vervullen zij hun rol te midden van de andere mensen. Maar uiteindelijk heeft elk mens een taak ten opzichte van het leven zelf. Het aardeleven moet immers geleefd worden in volle overgave, ook in de zin van de stoffelijke taak en al zou men graag vele dingen anders willen, dan toch als het een mens lukt om het leven te nemen zoals het is, te aanvaarden zoals het – op persoonlijk niveau aards gezien – voor hem ligt, dan zal hem dat een zekere vrede geven.

‘We moeten ook altijd rekening houden met de ‘strebers’ onder ons, die ons een spiegel voorhouden. Strebers zijn zoals bekend mensen die zich ten koste van anderen omhoog werken, die een heel sterke eerzucht hebben en graag boven de anderen willen zijn. Deze mensen roepen veel strijd op. Het is een karakterkwestie en geeft heel veel moeilijkheden. Deze karakters komt men vooral in het zakenleven en binnen de kring van leidinggevenden tegen. Als men dus in het ‘middensegment’ of op de ‘werkvloer’ zonder meer zijn best doet, dan zou dat eigenlijk in verband met de menselijke bestemming, op zichzelf genomen goed zijn.

‘Veel mensen nemen er genoegen mee omdat, zelfs al hebben zij een religieuze aard, zij er toch tegenop zien om ook die kant van het leven in hun eigen denken en het gevoelsleven te ontwikkelen. ‘Een religieuze aard’ wordt hier bewust zo genoemd en benoemd omdat zelfs religie een ontwikkeling van de mens betekent. In onze tijd wordt religie ofwel (door mannen) verstandelijk en dus alleen met het verstand benaderd, óf anderzijds (door de vrouwen) gevoelsmatig. Religie is dus verstand of gevoel.

‘Ook op deze wijze is het aardeleven een geschenk van het goddelijke Wezen, hoe het dan ook ligt. Ook dient te worden opgemerkt dat levensomstandigheden karm(at)isch[i] liggen. Dat is de andere kant en veel mensen weten dit niet. Maar zij, die het weten, houden hier rekening mee en zij zullen zeker geen dingen gaan forceren, zolang zij voelen dat het niet goed zou zijn of dat het tenslotte barricaden worden op de levensweg.

‘Het is dus heel wijs gezien van het scheppend Wezen dat het leven op zichzelf, zoals het is geworden, zoals het geleidelijk is gegroeid vanuit het oerbeginsel, goed is. Als een mens het dus zover kan brengen dat hij dit kan beamen, dan zet hij de eerste stappen op de weg naar omhoog. Want dat betekent het leven (kunnen) aanvaarden, hoe dan ook. Dankbaar te zijn met de goede gaven die men heeft ontvangen, moedig te zijn in tegenspoed, hoe erg het ook is of kan zijn.

‘Wij weten dat de levensgang uiteindelijk een opgang moet worden vanuit het stoffelijke, het tijdelijke van de aarde, naar de eeuwigheid, naar het hoger Zijn. Als wij dit vast kunnen houden, zij het dan misschien met ups & downs, met voorspoed en tegenslagen, dan zal toch blijken dat er ergens een stille vreugde zal zijn. Als de mens met zijn psychische wezen, dus ook met zijn geestelijk-zijn, boven het stoffelijke uit kan groeien, maar toch er middenin zit, dan kan het toch van binnen vrede zijn.

‘Die vrede, die alle verstand te boven gaat, en of men deze vrede nu vindt in een eenvoudig godsdienstig begrip, of anderzijds deze vrede in een bewust aardeleven dat men neemt zoals het is, zonder fatalistisch te worden in tegenspoed, dan zal ten slotte blijken dat die machtige kracht, het Leven zelf, in alles werkt en de mensheid opvoert naar hoger niveau.

---

[i] In oude literatuur wordt het begrip ‘karmatisch’ gehanteerd, in de nieuwste boeken ‘karmisch’, maar wel met een identieke betekenis vanwege de Wet van Karma.

Sonia: Op weg naar bewustwording [4]

‘Wanneer de persoonlijke bewustwording overstegen is, staat de mens in een totale overgave in het leven. Hij heeft zijn wezen in een ‘Uw wil geschiede’ in de goddelijke hand gelegd. Daardoor zal hij de weg van inwijding opgaan, die hem tot een universeel instrument voor het leven maakt.

‘Op de inwijdingsweg mag de mens de jakobsladder van het leven opgaan, die zich in de fijnere lagen van het leven bevindt, die ook wel de sferen worden genoemd. Daar zal hij met zijn menselijk bewustzijn steeds hogere levensgebieden mogen binnengaan. In deze gebieden wordt zijn bewustzijn dan in de betreffende levensbewustzijn ingewijd, waardoor zijn bewustzijn groeit en de mens kennis en lering omtrent dit gebied kan opdoen.

‘De mens vindt op zijn inwijdingsweg heel veel hogere vormen van bewustzijn. De immanente Gods in hem is namelijk allesomvattend en de mens mag zijn allesomvattendheid ook in zichzelf tot bewustzijn laten komen. Hieruit volgt de definitie van de inwijdingsweg van de mens:

‘De inwijdingsweg van de mens heeft tot doel het hogere goddelijke bewustzijn dat in een veelheid van vormen in hem aanwezig is, in zijn bewustzijn tot integratie te laten komen.’

[Bron: Sonia, aldaar, p.21]

Wordt vervolgd

Openbaring van Moeder Aarde waarom het Coronavirus op haar aanwezig is

[via  https://mariamagdalenaenjezus.nl/openbaring-van-moeder-aarde-waarom-het-coronavirus-op-haar-aanwezig-is/ ]

Moeder Aarde geeft aan Gabriela Gaastra-Levin de diepere achtergronden van de aanwezigheid van het Coronavirus op Aarde door.

‘Moeder Aarde: “Lieve kinderen van mij, jullie zijn tijdens de Corona-pandemie in een tijd van bezinning beland waarin je bewust of onbewust terugkijkt op je leven. Je Ziel, Hogere Zelf en Goddelijke Bron zijn bezig om je Persoonlijkheid tot diepere inzichten te brengen om een betere integratie te bevorderen tussen je vier Aardse lichamen (emotioneel, psychisch, energetisch en fysiek), je Ziel, je hogere bewustzijnslichamen en je Goddelijke Bron.

‘Het Coronavirus raakt een essentiële snaar in je persoonlijke bewustzijn, namelijk het beschermen en in stand houden van je fysieke lichaam. Door middel van jouw lichaam komt de relatie met mij, Moeder Aarde, duidelijk naar voren. Jullie mensen hebben mij nodig om te leven en om je lichaam te onderhouden. Jullie zijn mij! Jullie zijn fysiek volledig opgebouwd uit Aardse stoffen. Daar zijn jullie je tot nu toe nog weinig van bewust. Als jullie mij verwaarlozen, veronachtzamen jullie ook jezelf. Het is tijd dat jullie je relatie met mij in jullie leven centraal gaan stellen. Als een incarnatie door middel van je Ziel uit de spirituele dimensie, hebben jullie je nog beperkt geopend om jezelf als een Aards wezen te zien. Een inniger relatie met mij hebben jullie vaak uitgesteld naar een toekomstig moment, als het jullie beter zou uitkomen.”

‘Machines en digitale technologie hebben jullie vervreemd van mij’ [?]

‘Moeder Aarde: “We zijn elkaar de laatste eeuwen kwijtgeraakt. Dit is met name [?] gebeurd tijdens de periode en jullie ontwikkelingssprong die jullie de ‘industriële revolutie’ noemen. Vóór die tijd [? Hier geloof ik niets van…] hadden jullie een lijfelijk contact met mij en met mijn elementen, waar jullie zelf ook van gemaakt zijn. Tijdens de ontwikkeling van de industrie hebben jullie je vermogens, om de Aardse processen te verwerken, vergroot door middel van de ontwikkeling en het gebruik van machines.

*Ik voel me hier gedwongen vanuit mijn kennis van de sociale geschiedenis in Europa de volgende correctie op aan te brengen. Ik heb tijdens mijn studiejaren met mijn ontwaakte geestelijke bewustzijn ook de colleges sociale geschiedenis gevolgd en had bepaald niet de indruk dat de verwijdering van de bevolking ten aanzien van het Hogere Zelf pas ‘toen’ is ontstaan. Dat was al in de Middeleeuwen al volledig verdwenen en in feite daarvoor al, sinds de RK-kerk in de 3^e en 4^e eeuw in  Europa een dwingend gezag onder een inmiddels volkomen geïnstitutionaliseerde kerkelijke organisatiestructuur – inclusief moordmachines als de Inquisitie, waar ik zelf ook slachtoffer ben geworden – zijn werk kon doen. Helaas stel ik vast dat vanwege deze door mij gemaakte kritische kanttekeningen aan het adres van de auteurs van Maria Magdalena, Jezus en Moeder Maria ik geen vertrouwen heb in dat mediumschap. Zodat ik hiermee mijn commentaar afsluit.*  

‘Op het ogenblik dat jullie je bewust werden dat machines het werk dat je lichaam verrichtte konden vermenigvuldigen, zijn deze machines tussen jullie en mij in komen te staan. De machines, gemaakt uit Aardse elementen en later aangestuurd door digitale technologie, zijn gedreven door jullie wil en mentale kracht [Deze opvatting heb ik bijna letterlijk in mijn manuscript staan, maar dan in verband met ‘AI en algoritmes’; menselijke uitvindingen en dus onbezielde producten kunnen nooit de menselijke intelligentie en creativiteit bezitten of zelfstandig ‘scheppen’ en daarmee de maatschappij gaan domineren. Het zijn altijd de programmeurs die de robot zijn kwaliteiten geeft; maar eigenstandig kan de robot niets; vanuit deze logica ontstaat het inzicht dat alle angstvisioenen die door filmmakers in Hollywood zijn geschapen en op het filmdoek gepresenteerd worden, tevens , angstcomplexen onder de bevolking hebben veroorzaakt. Het zijn dus allemaal illusies, zonder enige realiteitswaarde, behalve dat dit type films gemaakt zijn]. Met behulp van deze machines en technologie hebben jullie een grotere macht over de Aardse elementen gekregen. Dit laatste is evenwel gebeurd vóórdat jullie zodanig in bewustzijn gegroeid waren dat jullie de consequenties van het toepassen van deze vermogens konden begrijpen en de volwassenheid hadden om hier verantwoordelijk mee om te gaan en er verantwoordelijkheid voor te nemen.” [Dit is wel een volkomen juiste constatering].

Tot zover.