Therapie ‘Leven tussen levens’ en interessante uitkomsten van die methode

[318] M: Hummee, mag ik weten waarom je naar deze plek bent geleid? Is dit een dag waarop je heel veel leert of waarop er een of ander oordeel over je wordt geveld?

E: Ik ben hier om met deze vijf zielen, die leiding geven aan mijn evolutie als ziel, te communiceren. Ze zijn hier om antwoorden te geven, maar niet om een oordeel te vellen – dat weet ik. Ik heb dit proces al vele malen eerder doorlopen en ik voel me helemaal niet bang terwijl ik tegenover hen zit; in feite voel ik me volkomen rustig.

M: Dat is goed, Hummee. Elsie heeft me gevraagd de antwoorde op de  volgende vragen te vinden:

1.           Wat is haar opdracht in dit leven?

2.           Hoe kan ze zich beter afstemmen op haar spirituele zelf?

3.           Ze ervaart de laatste tijd de aanwezigheid van de dood. Betekent het dat haar tijd is gekomen?

Kun je de raad hiernaar vragen?

[319] een derde wijze, die verschijnt als een imposante godin, beantwoordt vraag drie, ze zegt: ‘De dood bestaat niet, alleen op het bewuste [stoffelijke] niveau. De overgang tussen het bewuste en onbewuste niveau wordt de dood genoemd. Als ziel sterven we niet, maar we werpen louter de lichaamsvorm af. De gedachten over de dood zijn in feite gewoon iemand eigen waarneming van aardse energie. Wees in vrede met je omgeving, Elsie, en je zult gelukkig zijn.’

(…) Ze herinnert zich duidelijk de boodschappen van de ziel die haar moeder was en ook van het raadslid dat er bij haar op aandrong te begrijpen dat de dood een waarneming is van het bewustzijn en dat de aard van de ziel werkelijk eeuwig is. 

[320]: noot 4: “LTL-therapeuten kunnen een therapeutische aanpak kiezen waarbij ze gebruikmaken van de dualiteit van onze ziel/hersenen [? Huh…]. Hier wordt aan het zielzelf [nooit eerder gelezen!]  gevraagd om het tijdelijke menselijke ego te helpen bij het oplossen van een probleem. Het gebruik van een onsterfelijke zielennaam helpt de client in de spirituele wereld te gronden. Zie ZR  105 en LBLH 183-184.

[323] Na de begroeting doorn haar gids, trad de ziel van James naar voren. Hij is haar primaire zielsverwant en ze beschreef hun huidige leven als hun ‘vieren van hun leven’, waarin alle vier de leden van haar zielengroep in hetzelfde gezin bij elkaar komen. Een van de zielen was die van Joy – Toms moeder, Cassies grootmoeder van moeders kant – en de andere was Cassies neef Chas, met wie ze een sterke affiniteit had. Joy was gestorven toen Cassie een kind was en CZ kreeg de bevestiging dat de ziel van Joy zou terugkeren, dit keer als de dochter van Cassie en James. Een deel van de ‘beloning’ van CZ om als Tom te komen, was dat ze uiteindelijk als familie zouden incarneren. De laatste keer dat ze allemaal samen in hecht familieverband waren geïncarneerd, lag ver in het verleden. Hoewel zielsverwanten, waren de zielen van Cassie en James in recente levens niet samen geweest, omdat hun groei het nodig maakte dat ze hun aparte gebieden werkten. Hun gedeelde, spirituele liefde bleef echter constant.

 (…)

[324] Op de plek van lichaams- en levenskeuze zei CZ dat ze koos voor Cassies lichaam met zijn hoge intellect en zeer emotionele toestand, om haar te helpen het evenwicht te vinden tussen lichaam en geest. Dit was het zwaarste lichaam dat ze ooit had gekozen in termen van omvang, en de keuzen werd gemaakt om haar te helpen fysiek gegrond te blijven terwijl ze leerde emoties en intellect in evenwicht te brengen. Eindelijk begreep Cassie waarom ze deze extremen van rust en overdreven opwinding ervoer.

[Bron: Michael Newton, Herinneringen van na de dood. Het bestaan tussen de levens in. Casestudies verzameld door leden van het Newton Institute. Verhalen van persoonlijke transformatie. Uitgeverij Altamira – Haarlem 2012]

‘De hypocrisie van de menselijke beschaving’ [dl3]

‘Het kolonialisme en de slavenhandel zoals we die kennen uit de 18^e eeuw bestaat inmiddels niet meer in die vorm. Maar we kennen nu andere vormen want de eerste regel van de beschaving, namelijk dat de optelsom van kosten en baten in ons voordeel moet zijn, wordt nog steeds gehandhaafd. We willen zo min mogelijk betalen voor ons eten en dus creëren we een nieuwe vorm van slavernij waarbij we de dieren specifiek fokken om ons van dienst te zijn op een zo voordelige manier. We willen graag zo voordelig mogelijk nieuwe kleding, mobiele telefoons en andere zaken en dus creëren we nieuwe slaven in de vorm van de goedkope arbeidskrachten (inclusief kinderarbeid) in landen zoals India, China en andere landen, om ons van goedkope prullen te voorzien. Het leven in al zijn vormen wordt nog steeds geëxploiteerd.

Als we een echte beschaving willen creëren zullen we het leven op een andere manier moeten leren zien. We kunnen dan ervaren dat het leven niet alleen maar materiële vormen behelst maar dat alles een eigen bezieling heeft. Een bezieling die dezelfde oorsprong heeft als alle levensvormen op aarde, dezelfde oorsprong die wij ook hebben [maar waar we geheel van zijn afgedwaald, jw]. Dat betekent dat wij het leven om ons heen, of dit nu een ander mens, een dier of een plant is, als gelijkwaardig moeten zien. Niet in de vorm van kennis, of de vaardigheid om een computer te ontwerpen, want dat zal een willekeurige tuinvogel niet snel voor elkaar krijgen, maar gewoon om het leven, het bewustzijn en de bezieling ervan zelf.

De overdreven geloofsijver en het superioriteitsgevoel dat men hanteerde om anderen te dwingen onze beschaving te volgen had ooit een hele kleine basis in een aantal mensen die het licht probeerden te brengen. Christus en verschillende andere meesters behoorden daartoe. Jammer dat veel mensen in deze voortdurende geloofsijver zo vaak aan de woorden van hen voorbijgaan.

P.S. Met terugwerkende kracht ga ik proberen deze inhoud die bijna een jaar geleden (sept/okt 2020) is gepubliceerd in Bres, een aanpaste inhoudelijk tekst op te zetten of te maken/schrijven om deze mee te nemen in het publieke debat van dit moment over kolonialisme en slavernij en de excuses die van ons ‘westerlingen’ gevraagd wordt. Want ik zit daarmee al maanden mee in mijn maag omdat ik niet direct een zinnige inbreng kon bedenken. Maar deze tekst van Hiddinga maakt het mij duidelijk dat ons huidige (flits)kapitalisme de oorzaak is van alle ellende, hoewel ik mij ook erg bewust ben dat we niet direct alle schuld daar kunnen neerleggen, want het ‘hoort’ bij een duale wereld, alleen hadden we niet eerder het inzicht in ontwikkeld hoe we ons daartegen konden ‘keren’ en de vele vormen van ‘onrecht’ konden weerstaan. Want spiritueel gezien hebben we als mensheid allemaal onze eigen ‘achtergrond’ met een (of meerdere levens in) slavernij opgebouwd, want zonder die ervaringen en zwarte bladzijden uit de menselijke geschiedenis op aarde hadden we nooit de ascentie van dit ‘moment’ (in het hier en nu, of een langduriger periode, of eeuwen die nóg nodig zijn om collectief als mensheid in de vijfde dimensie te kunnen binnentreden) te bereiken, mee of door te maken en te volbrengen. Want met – naar mijn gevoel – de huidige tendens of teneur om mee te gaan in het ‘slachtofferschap’ van deze oorspronkelijk geboren gezinnen in onze oude koloniën te bevestigen en accentueren komen we er (naar mijn overtuiging) niet uit. Maar dát er iets aan gedaan moet worden is wel duidelijk, want ik heb al vaker geschreven dat zonder innerlijke balans we niet in een 5D-leefomgeving (en dus in een fijnstoffelijke sfeer) terecht zullen komen. Vandaar ook nu alle rampen die over de mensheid worden uitworpen om ons te dwingen tot een nieuwe balans en harmonie te komen.    

Een aantal boeiende en sterk samenhangende thema’s: Sferen, karma en onderbewuste

Ordening van de zielen

Vraag van auteur William Gijsen aan zijn gids Anthon: ‘Waarom is de kennis over de wijsheid die we in een sfeer te leren hebben, nog niet eerder doorgegeven?

• Omdat alle voorwaarden om bewust onze ziel te verheffen nu pas voorhanden zijn. Drie voorwaarden moeten vervuld zijn, opdat de mensheid zelf bewust met een dergelijke wijsheidssysteem van de ziel kan werken:
• 1. We moeten geloven in een ziel en in reïncarnatie.
• 2. We moeten over voldoende vrijheid kunnen beschikken.
• 3. We moeten ver genoeg zijn geëvolueerd om die verschillende bewustzijnsniveaus te kunnen begrijpen en de uitwerking ervan in praktijk te kunnen waarnemen.

Wanneer 90% van de bevolking in de eerste[i] sfeer vertoeft, zijn er te weinig tweede en derde sfeermensen om het verschil in ontwikkeling te ervaren. Zonder voorbeelden blijft het allemaal te theoretisch. In de huidige tijd bevinden de drie verschillende sferen zich kriskras in de huisgezinnen en bevolkingsgroepen. Daardoor is het wijsheidsniveau onmiddellijk begrijpbaar [Vlaams; begrijpelijk].

Vraag: Hebben vroegere beschavingen nog nooit dergelijke omstandigheden gekend?

• Duizenden jaren geleden zijn er hoogstaande beschavingen geweest die zelfs nog grotere inzichten hadden. Die waren wel op de hoogte van de evolutie door de sferen. Die beschavingen zijn echter op Aarde verdwenen, omdat die zielen allemaal zijn opgegaan in de hogere sferen. Dat is de verklaring waarom hoogstaande beschavingen soms ineens, als het ware in het niets, zijn verdwenen [denk aan de Maya’s, jw].
• Jullie leven in een uitzonderlijke ontwikkelingsfase waaraan nu meer dan ooit zielen willen deelnemen. Heel veel zielen willen nu op Aarde incarneren.

Niemand straft de mens, als er iets verkeerd gaat, want de bron straft niet want kent geen ‘fout’, ‘slecht’, maar ‘gehoorzaamt aan de wetten’. Maar wanneer we ons van ons doel worden afgehouden, kunnen we het wel als een straf ervaren. Iedere ziel straft en beloont zichzelf. Doen we iets dat ons verder helpt op de weg naar eenheid, dan ervaren wij dat als beloning. Doen we iets dat onze vooruitgang belemmert, dan ervaren we minder liefde en dat kunnen we als een soort straf bestempelen. Objectief gezien bestaat er geen straf, geen goed en kwaad. Alleen subjectief is er goed en kwaad. Goed is wat ons dichter bij ons doel brengt, slecht wat ons daarvan verwijderd houdt.

Vraag: Dan bedoelt u dat we het zelf doen als we ons gestraft voelen?

• Als dingen die we doen niet het verhoopte resultaat opleveren, ervaren we dat als oponthoud, als tegenslag of als straf. Het hangt van ons inzicht af. Zien we in wat fout is gegaan, dan ervaren we dat als oponthoud. Zien we dat niet in, dan ervaren we het als een soort straf of als tegenslag.

Maar hoe zit het dan met karma?

• Karma wil enkel zeggen: het gevolg van onze daden. Het gevolg van negatieve daden wordt opgeslagen in het onderbewustzijn. Het gevolg van positieve daden wordt opgeslagen in de ziel in de vorm van wijsheid. Karma blijft ook doorwerken in een volgend leven. Karma is en begrip dat verbonden is met de ‘Wet van Karma’. Deze universele, kosmische wetmatigheid, die altijd en overal geldt, luidt als volgt:
• Alles wat we doen, heeft gevolgen, zelfs over de dood heen. Alle gevolgen die we ontketenen, komen op onszelf terug. Van alles wat we doen, zijn we zelf het slachtoffer of zijn we zelf de genieter. Wij zijn onze eigen oorzaak en ons eigen gevolg.

U gaf drie voorwaarden om de wijsheid van de sferen te kunnen begrijpen, maar bij de joden was dat toch ook het geval? Zij waren toch ook een vrij volk en zij geloofden toch ook in de ziel?

• Daarom heeft Jezus bij de joden zijn boodschap verkondigd. Aangezien echter 90% van de toenmalige joden zich in de eerste sfeer bevond, hebben vele joden de boodschap van Jezus te eng begrepen.  

Hoe is die verhouding tussen de sferen dan nu?

• In de westerse wereld bevindt zich 67% van de zielen in de eerste sfeer, 31% in de tweede en 2% zit in de derde sfeer. [deze percentages komen overeen met wat Kryon ook jaren geleden aangaf: 98% in de eerste en tweede sfeer samen (3D) en 2% (of exacter 1,5%) in 5D.

*Dit zijn dus ontnuchterende percentages.

U zegt erbij in de westerse wereld, waarom?

• Omdat in de ontwikkelingslanden de verhoudingen anders liggen. Daar zijn meer jonge zielen die nog niet zoveel levens als mens achter de rug hebben. Daarom spreken we van ontwikkelingslanden.

Verklaart dat waarom de ontwikkelingslanden nog zo arm zijn? Dan moeten we het onderscheid tussen rijke en arme landen niet onrechtvaardig vinden, want het is dan niet hun karma arm te zijn?

• Het is hun karma, maar dat rechtvaardigt nog niet dat het westen hen zo onrechtvaardig behandelt. Het is immers niet terecht dat meer geëvolueerde zielen minder ontwikkelde zielen uitbuiten. Dit is echter weer een uiting van de machtsstrijd die eigen is aan evolutie. De ene is immers qua behendigheid en inzicht verder ontwikkeld dan de andere. Gelukkig komen op een bepaald moment die hoger ontwikkelde zielen er toch wel achter dan hun aandeel niet ten koste van de anderen hoeft te gaan.

Wanneer zal dat dan zijn?

• Wanneer er genoeg mensen zijn die vanuit hun ziel leven en het inzicht hebben dat het niet gaat om dit ENE leven, maar om de totale evolutie van de ziel.

[Bron: William Gijsen, Maak je Hemel op Aarde. (2002/2007; 156-159)

---

[i] Er bestaat een theorie van sferen, namelijk het onderscheid dat er bestaat tussen een drietal verschillende sferen: “Het enige verschil tussen de drie sferen is dat de eerste sfeer vierentwintig uur in het donker zit [vergelijkbaar het de ‘hel’? jw], de tweede sfeer heeft zestien uur daglicht en de derde sfeer vertoeft vierentwintig uur in het daglicht.’ [bron: William Gijsen, (2002/2007; 154]

De betekenis van de wet van karma

‘Het laatste stadium van fysieke ontvouwing, en de hoogste staat die ziel in de fysieke wereld kan bereiken, is het menselijk wezen. Dit is het goddelijke hoogtepunt van evolutie in het fysieke universum, en het is de vorm die ziel gebruikt om zijn laatste ervaringen hier te hebben. Als menselijk  wezen moet ziel door elke mogelijke ervaring gaan. Een leven is slechts een klein momentje in zijn evolutie, veel te kort in de fysieke wereld om alle leerprocessen en groei die nodig zijn door te maken. De mens op aarde slaagt er niet eens in om een volle cyclus van 144 jaar in een incarnatie te voltooien.

Ziel reïncarneert keer op keer als een menselijk wezen gedurende miljoenen jaren, om alle ervaringen te hebben die hij nodig heeft. Geschiedenis is niet het verhaal van onze voorouders; het is het verhaal van onze eigen levens, want wij zijn onze voorouders. Elk van ons heeft geleefd als vele verschillende karakters, mannelijk en vrouwelijk, in vele verschillende rassen, op een aantal planeten, en in een bijna ontelbaar aantal omstandigheden en situaties. Elke keer dat we terugkeren, komen we met een nieuw lichaam en een nieuwe geest.

Er worden echter constant nieuwe zielen geschapen, zodat de lagere werelden blijven leven. De opperste godheid gebruikt dit plan van altijd constant leven om door zijn scheppingen te kleven en nooit te vergaan.

Het is voor ons eigen bestwil dat de herinneringen aan onze voorbije levens verborgen zijn. Als een persoon zou worden overspoeld door zoveel herinneringen, zou hij heel gemakkelijk in een instelling terecht kunnen komen. Deze herinneringen zijn een deel van de zielenkennis, waarvan we ons niet erg bewust zijn tot we rijp genoeg worden on ermee om te gaan.

Iedereen die het geluk heeft zich ervaringen te herinneren in de werelden voorbij tijd en ruimte weet dat deze lagere werelden veel te wensen overlaten. Waarom blijven we als ziel dan zo lange tijd gebonden aan de lagere werelden? Opdat we worden gezuiverd en vervolmaakt is de negatieve macht ingesteld om ons zo lang als mogelijk hier te binden. Zijn instrument is de wet van karma, die net als de wet van zwaartekracht, ons hier houdt lang voor we ons ervan bewust worden dat hij zelfs maar bestaat. Niemand zal betwisten dat de wet van karma onzichtbaar is, maar hoe langer een persoon zich onbewust is van hoe echt hij is, des te langer zal hij gebonden zijn aan de fysieke wereld.

Christus verwees naar de wet van karma toen hij zei: ‘Zoals je zaait, zo zul je oogsten.’ Spirituele leiders van bijna elke godsdienst of pad op aarde onderwezen ooit deze universele wet en zelfs in het heden weten de meeste mensen op aarde van karma, in het bijzonder in het oosten.

Er wordt gezegd dat de geest een nuttige dienaar kan zijn, maar een verschrikkelijke meester. Ziel zou altijd de controle moeten hebben over de dichtere lichamen, maar al te vaak is dat niet zo. In plaats van geest die de geest beheerst, kan de Kal-macht de controle overnemen zodat die persoon weg zal zinken in de vijf hartstochten van de geest woede, ijdelheid, lust, hebzucht en gehecht zijn aan materiële zaken. Zolang dit gebeurt zal ziel gebonden zijn aan de lagere werelden door de schepping van karmische schulden, want zolang je een schuld hebt om te betalen, moet je hervoren worden.

Tijdens de vele incarnaties als een menselijk wezen is ziel verstrikt geraakt in webben van karma [wat dus neerkomt op het moderne uitdrukking ‘matrix’]. Je bent arm en rijk geweest, machtig en zwak, beroemd en onbekend, gezond en kreupel, intellectueel scherp en zwakzinnig, maar er komt een tijd dat ziel een staat van balans nadert in de fysieke wereld. Wanneer het individu zijn levens hier afrondt, begint hij ernstig te zoeken naar antwoorden op de vraag waarom hij bestaat, waarom hij hier is, waar hij naartoe gaat, en wat de grootste macht is die bestaat voorbij de fysieke wereld. Hij merkt dat de conventionele paden hem niet langer bevredigen. Op dit punt begint een persoon zich meer bewust te worden cab de persoon in hemzelf, zijn gevoelens, gedachten en  ingevingen. Hij kan snel beginnen de sferen voorbij de fysieke te verkennen op zoek naar de waarheid.’

[Bron: Omnec Onec 2015; 54-56]

Verbeeldingskracht

Aarde Spreekt

Verbeeldingskracht is de grootste kracht die de mensheid ter beschikking staat

‘Denk hier eens aan: Aarde leeft en bevat de kennis die je zoekt, en jouw bewustzijn heeft invloed op wat Aarde openbaart. Hoe krijg je toegang tot deze kennis? Waar zijn de sleutels om die kennis te ontsluiten en je eigen te maken? Die kennis wordt bewaard in stenen en botten.

‘De tijden zijn veranderd. Vroeger was het zo, dat iedereen die geëvolueerd was en de mysteriën bestudeerde één leraar had, en kennis werd doorgegeven van leraar op leerling in een lange traditie. Vandaag de dag is dit niet meer nodig omdat jullie zoeken vrij komt uit de opslag in je lichaam. Licht-openingen en genetische mutaties veroorzaken een ongekende verandering in de menselijke vorm. Je wordt je eigen leraar door wat er in jezelf is te activeren, door heldere intentie, en door de impulsen en de kennis te volgen die dat proces begeleiden.

‘Alle mensen die de domeinen van het onbekende en van de mystici ontdekken en er binnendringen krijgen unieke ervaringen en interpretaties van de werkelijkheid. (…)

[Bron: Barbara Marciniak, aldaar, 67]https://www.bol.com/nl/p/onze-levende-bibliotheek-aarde/666795796/?bltgh=rF2LqZlnRTVhJ90gJIxO2g.1_4.13.ProductImage

Alle stadia van evolutionaire fasen van ontwikkeling [van de ‘huidige’ lichting mensen op aarde] volgens Jaap Hiddinga

1.           Eerste vrijheidsontdekking en -ervaring

2.           Ontvangst van een geestlichaam

3.           Extra bewustwording toegevoegd

4.           Leren ontdekken van goddelijke liefde en ermee leren omgaan

5.           De ziel leert dat je elkaar nodig hebt om goddelijk bewust te kunnen worden

6.           Ontdekking van gevoelens en bewustzijn

7.           Zonder stoflichaam kan geen moord- en doodslagervaring worden opgedaan

8.           Leren leven zonder angst

9.           Leren omgaan met een stoflichaam

10.         Het geestelijk lichaam nodig voor gevoel van liefde en goddelijke liefde

11.         Ontdekking van jaloezie, haat en redeloosheid

12.         Mensen in die ontwikkelingsstadium vermoorden elkaar zodat de planeet keer op keer vernietigd wordt

13.         Derde periode is de meest intensieve omdat alles als werkelijkheid wordt ervaren, maar geestelijke geen werkelijkheid is (zoals hindoeïsme en boeddhisme verkondigen: Het is illusie!

14.         Stoflichamen veranderen volledig, en kunnen niet langer meer als materieel worden beschouwd in de 5e periode op weg naar het lichtlichaam

15.         Er bestaan een ontsnappingsclausule in geval van bereik van de verlichting in 5D is vertrek uit de evolutiecyclus (Rad van Wedergeboorte) mogelijk en wordt beëindigd. Je gaat dan je direct naar de hemel.

1^e periode

‘Dit een stadium dat de zielen de eerste ‘vrijheid’ geeft. Dit stadium zorgt ervoor dat men de scherpe kanten eraf haalt en dat extreme situaties beleefd worden zonder wezenlijke schade aan te richten. Er gebeurt niet echt iets in dit stadium, maar als het niet zou bestaan, zouden de volgende periodes veel moeilijker en harder zijn. De ziel moet eerst leren met de vrijheid om te gaan en vandaar dat dit stadium is geschapen om deze vrijheid te ervaren zonder schade op te lopen.’

2^e periode

De engel sprak: ‘Wat je nu mee gaat maken is van groot belang. Je gaat nu de eerste overgang meemaken. Dit is de overgang van de eerste naar de tweede periode en in deze overgang heeft een specifiek gebeuren plaats.

Ik keek en zag dat langzamerhand alle zielen die zich in de eerste periode bevonden, zich verzamelden in een soort ‘tussenruimte’ werden geplaatst. Dit is de overgang van de eerste naar de tweede periode en in deze overgang heeft een specifiek gebeuren plaats. Wezens met een specifieke functie namen de zielen en splitsten deze in twee delen. Elk deel had zijn eigen eigenschappen en zij hadden elkaar nodig om weer één te worden. Vervolgens verkregen zij een geestlichaam, een soort verdichting van de ziel. De zielen/geesten die nu gescheiden waren, stonden stomverbaasd naar zichzelf en naar elkaar te kijken. Er waren opmerkelijke verschillen, maar het belangrijkste was dat het geestlichaam dusdanig opgebouwd was dat daar de toekomstige mannen en vrouwen in te herkennen waren. Er werd tevens extra bewustwording toegevoegd en de zielen/geesten mochten na deze ‘operatie’ de tweede periode binnen. De engel spraak weer en zei: ‘Deze ingreep is noodzakelijk. Het doel van de ziel is om met goddelijke liefde te leren omgaan in alle facetten die het leven en het bestaan met zich meebrengen. De volledige, ongedeelde ziel zal dit nooit uit zichzelf kunnen leren, want het is juist het afscheidingsmechanisme dat de ziel hier in de eerste plaats bracht. Zover [oorsprong vd ongesplitste ziel dreigt vergeten te raken] laat de schepper het echter niet komen en deze zielensplitsing is een noodzakelijke ingreep die ervoor zorgt dat de ziel leert dat men “elkaar” nodig heeft vanwege de oorspronkelijk bestaande complete ziel. Zuiver energetisch gezien is elke zielenhelft in onbalans en men zal elkaar trachtten te vinden om een vereniging tot stand te brengen. Zover laat de schepper het echter niet komen en deze zielensplitsing is een noodzakelijke ingreep die ervoor zorgt dat de ziel leert dat men “elkaar” nodig heeft. Zuiver energetisch gezien is elke zielenhelft in onbalans en men zal elkaar trachtten te vinden om een vereniging tot stand te brengen. Ze gingen een vreemd landschap in. Het kan vergeleken worden met een geestelijke sfeer en zag er niet materieel uit. Het gebied was verder onmetelijk groot en had niet de beperkingen van een planeet. De zielen hadden nu de mogelijkheden om de gevoelens en het bewustzijn die zij hadden meegekregen uit te dragen. Al gauw ontstond er een vreemde jacht op de nu ontbrekende helft, maar omdat de ontbrekende helft niet gemakkelijk herkend kon worden, werd dit zoeken bijzonder moeilijk. Bovendien ontdekte ze dat de verschillende helften die men wel vond, in schoonheid en aantrekkelijkheid varieerden. Er was aanleiding tot de meest vreemde taferelen en men vocht en moordde eindeloos, maar omdat de zielen slechts een geest hadden en geen stoflichaam, gebeurde er niets. Bij een moord was er geen ‘slachtoffer’ en bij verkrachting en marteling was er geen ‘pijn’. Liefde werd uitgedrukt in vreemde processen en het gehele tafereel was bizar. Ook andere processen kwamen op gang. Men probeerde tevergeefs allerlei technologieën  vorm te geven, maar dit lukte niet, want er was geen materie waarmee men dit kon doen. De engel sprak weer en zei: ‘Zoals je ziet is deze tweede periode bijzonder zwaar, zonder werkelijke schade aan te richten. De ingrepen en de veranderingen in de zielen hebben hun een aantal doelen gegeven, maar omdat zij het begrip “liefde”, en dan speciaal “goddelijke liefde”, nog niet kennen, krijg je taferelen zoals je die nu ziet. Als geest echter kunnen zij continu aan deze situatie werken zonder angst. In deze periode kan men dan de eerste schreden zetten op een pad dat uiteindelijk naar de volledige loutering zal leiden, maar zonder de schade als werkelijk te zien. Ook in dit stadium worden er de scherpe kantjes afgehaald. Indien men de daden die men hier verricht in de stof zou kunnen uitleven, zou het leed vele malen groter zijn.’

We begaven ons nu langzaam naar het einde van dit stadium en namen waar dat er opnieuw een overgangsperiode plaatsvond, dat de zielen naar een nieuw, het derde, tijdperk overhevelde.’

3^e periode

‘In deze overgangsfase werd er weer een ingreep uitgevoerd. Ditmaal was het noodzakelijk dat de zielen in een ‘sfeer’ leefden, en zij moesten in een stoflichaam wonen, werken, leven en leren op kleine stukjes grond die zij moesten bewerken om daarmee om te kunnen gaan.

Er bestond een klein groepje planeten (twaalf om precies te zijn) dat eerst werd bevolkt met menselijke lichamen, die door de zielen met geest werden gevuld. De overige zielen moesten nog wachten.

Dit proces voltrok zich op een heel vreemde wijze en er hing een mist omheen. De engel sprak: ‘De [Elohim]goden van wie je hun gebied mocht zien op je eerdere reis, hebben de zorg voor de creatie van de juiste lichamen op de juiste bijbehorende planeten, maar het is je niet toegestaan om dit proces te zien.’ Ik kon dit wel begrijpen, want werkelijke kennis over de creatie van lichamen zou ongetwijfeld misbruikt worden door de mensheid.

Ik zag dat de nu geïncarneerde zielen zich snel voortplanten en dat zij met het bewustzijn, dat de Schepper hun gegeven had, heel snel een verbazingwekkende technologie konden ontwikkelen. Dat zorgde ervoor dat verspreid door het gehele heelal die planeten bevolkt werden die daarvoor geschikt waren. Het geestelijke bewustzijn echter en het gevoel voor liefde en goddelijke liefde stond nog op een laag pitje en het was duidelijk hoe dezelfde taferelen die in de voorgaande periode te zien waren nu werden herhaald, maar dan met zeer bloedige gevolgen. Niet alleen op persoonlijk niveau, maar ook in het groot waren de jaloezie, haat en redeloosheid zo groot dat dit uiteindelijk leidde tot enorme oorlogen die tussen de planeten onderling werden uitgevochten. [Dit klopt ook volgens vele esoterische bronnen]. Dit stopte pas nadat er gewoonweg geen materiaal meer over was om nog mee te kunnen vechten en de planeten leeg en verwoest waren. Slechts enkele menselijke wezens bleven er over en het was nu de tijd dat elke planeet zijn eigen ontwikkeling ging doormaken met de wezens die daarop leefden.

De engel sprak: ‘Alles wat je nu ziet hebben jullie zelf ook meegemaakt en het leven in de derde periode is het meest intensieve. Dit is zo omdat alles als werkelijkheid ervaren wordt. Het geestelijke bewustzijn van de mens is nog niet ontwikkeld en pas tegen het einde van deze derde periode zullen mensen zich bewust worden van God en hun goddelijke afkomst. Dat is de les van de derde periode, die nu voor jullie vrijwel voorbij is.

De engel sprak weer en zei: ‘Dit is nu toekomst voor jullie, maar voor andere zielen is dit alverleden, want het proces is continu [hetgeen inhoudt dat iedere ziel precies dezelfde route zal bewandelen maar dan onder een andere familienaam waarmee de generatie(s) later in deze fase terechtkomen]. Zoals je ziet is de vierde periode stoffelijk gezien vrijwel identiek aan de derde, maar de vrijheden van de derde zijn niet langer toegestaan. De mens ‘moet’ [idem] leren en de Schepper zal hen niet laten doormodderen.’ [in de voorbereiding op 5D] [38-41]

4e periode

‘Ik keek naar de geschiedenis van de vierde periode die nu nog voor ons lag. Ik kon slechts de grote lijnen waarnemen en ontdekte dat ook hier de nodige problemen ingebouwd waren. De mens op aarde kijkt vaak uit naar een nieuwe periode of ‘nieuwe era’ die als hemels beschouwd kan worden en waarin alles ‘goed’ is en waarin de fouten van het verleden niet meer gemaakt zullen worden. Helaas bleek dat niet het geval. Ook de vierde periode was slechts een van de vele stadia in de werkelijke evolutie naar het Licht en had haar eigen moeilijkheden. De kiem van het einde van deze periode werd al in de eerste jaren gelegd en ondanks het feit dat deze periode werkelijk mooier en ‘liefdevoller’ was dan de derde periode, was zij zeker niet volmaakt.

We zweefden nu naar de overgang van het vierde stadium naar het vijfde en ik ontdekte dat de stoflichamen nu zo sterk waren veranderd, dat zij niet langer als materieel konden worden beschouwd. De vele dimensies die op elke manifestatie inwerken en bepalen wat elke manifestatie is, waren al zo sterk veranderd ten opzichte van de ons bekende systemen dat je ze niet meer kon herkennen. Wat mij opviel dat er een soort ontsnappingsmechanisme was ingebouwd dat op elk gewenst moment in elk mogelijk stadium van de evolutie kon functioneren, ongeacht waar men was. Indien de ziel zich wezenlijk bewust werd van zijn goddelijke afkomst en de goddelijke liefde in al zijn volheid begrepen had, dan was het mogelijk om de gehele evolutiestroom te verlaten en terug te keren naar de ‘hemel’ waar de engelen op je wachten. Met andere woorden, de zwaarte en de duur van de evolutie binnen de evolutiestroom werden door de ziel zelf bepaald en niet door God. Het was niet mogelijk om ooit God de schuld te geven van datgene wat iemand overkwam. Men bleef in de evolutie uit vrije wil en men kon door bewustwording deze ook verlaten.

5e periode

Dit gebeurde dan ook en het was duidelijk dat aan het einde van de vierde periode, en zeker aan het einde van de vijfde periode, vele zielen het systeem al verlaten hadden. Zij hadden de geestelijke lessen geleerd en waren verenigd in het Licht.

6e periode

Alleen de hardnekkige gevallen moesten verder en verder tot de overgang naar de zesde periode zichtbaar werd. Deze overgang ging vrijwel geruisloos, maar er was een belangrijk verschil. De zielen hadden nu alleen nog maar een geestlichaam en geen stoflichaam meer om uit te drukken wat zij wilden. Dit  bracht verlichting, maar ook beperkingen. De lessen die in de vierde en vijfde periode gemakkelijk waren, werden daardoor extra moeilijk. Met andere woorden, hoe langer men over het bewustwordingsproces deed, des te moeilijker werd het. Ondanks de moeilijkheden lukte het toch vele zielen de lessen te leren en tegen de tijd dat de zevende periode zou aanbreken, waren er nog slechts weinigen die de laatste lessen moesten ondergaan.

7e periode

In het zevende stadium moest echter ook het geestlichaam worden ingeleverd en de lessen konden nu alleen als pure zielenhelften ondergaan worden. Dit bracht vele problemen met zich mee, en de lessen die hier gegeven werden waren zuiver energetisch en het was niet mogelijk om zich er een voorstelling  van te maken. De zevende periode was de enige periode die geen vastgesteld einde had. Dit stadium stopte vanzelf op het moment dat de laatste ziel de stap naar het goddelijke liefde had gezet.

De engel sprak weer en zei: ‘Op dit moment is de evolutie volbracht en alle zielen die zich in deze groep bevonden, zijn teruggekeerd naar het goddelijk licht. Wat er dan gebeurt kun je nog niet begrijpen maar wordt je in de toekomst duidelijk gemaakt. Maar zoals je ziet begint deze evolutie telkens opnieuw, want er komen nieuwe zielen die door het afscheidingsmechanisme naar de neutrale zone worden gebracht. Je kunt dan ook stellen dat alles eeuwig is en dat gebeurtenissen niet ophouden te “bestaan”. Het begrip “tijd” kun je dan niet meer toepassen, want het is ook mogelijk om waar te nemen dat alles statisch is en dat slechts de ziel beweegt door allerlei situaties. Deze situaties worden dan gevuld met steeds weer nieuwe zielen. Hiervan uitgaande mag je dus veronderstellen dat op een ander niveau de Tweede Wereldoorlog (bijvoorbeeld) nog steeds aan de gang is, maar dan met geheel andere zielen. De beweging van de ziel door de evolutie is dan de stuwende kracht die als tijd wordt ervaren. Dit is gecompliceerd, maar je mag dit meemaken in een aparte reis waarin je alle dimensies mag zien en alles zal worden uitgelegd.’

‘We zweefden nu verder en ik kon het gehele universum weer zien. We stopten en keken een lange tijd naar deze situatie die slechts één van de scheppingsuitdrukkingen was van de Schepper. De engel zei: ‘Je hebt nu de evolutiestroom [er bestaan ook andere evolutiestromen; zie noot] wordt nog nagezocht] gezien die mogelijk zijn voor de ziel en je hebt in detail de evolutiestroom mogen zien waar je zelf toe behoort. Het heeft niet zoveel zin om je alle mogelijkheden te laten zien, want die zijn voor jullie onbegrijpelijk, maar het is van belang dat je weet dat ze bestaan. We gaan nu terug naar de aarde en de volgende keer mag je nieuwe reizen maken.’

Noot:

[p.36] ‘De zielen werden nu ingedeeld in groepen doe gedurende de evolutie altijd bij elkaar zouden blijven en kregen een evolutiesysteem toegewezen, of men kon dit zelf kiezen. Er waren vele mogelijkheden. Het systeem waar ik toe behoor(de) en met mij de gehele aarde en de directe systemen die wij in het voor ons zichtbare heelal kunnen zien, was een evolutieproces dat zeven stadia kent. In zeven verschillende lessen, mogelijkheden of omstandigheden, werd de ziel bewust gemaakt van zijn werkelijkheid. Tussen elk stadium van evolutie in was een kort interval dat ‘overgang’ werd genoemd. Er waren ook andere evolutiemogelijkheden die totaal verschillend waren van de stroom die wij zelf ondergaan. Zo waren er evolutiestromen met drie stadia, negen stadia, twaalf stadia, vierentwintig stadia, negenendertig stadia, maar ook een evolutiestroom waarin geen enkel stadium voorkwam, maar dat continu bestond. De engel sprak: ‘Deze evolutiestromen zijn van elkaar gescheiden en hebben in principe nooit met elkaar te maken. Ze verlopen gescheiden, doordat ze in verschillende dimensies plaatsvinden. We gaan nu de evolutiestroom volgen waar je zelf mee te maken hebt. Dat is – zoals inmiddels bekend gemaakt in de tekst – het proces met de zeven stadia. (…) Deze periode is door jullie zelf beleefd en speelde zich, in termen van jullie aardse denken enige miljoenen jaren geleden af. Zoals je ziet is het evolutieproces een continu proces, dat wil zeggen dat er telkens nieuwe zielen door het proces heen gaan. [En hierbij volgt de beschrijving die in de tekst al weergegeven wordt: steeds komen er nieuwe groepen binnen omdat er steeds weer nieuwe zielen zich aanmelden om uit de hemelse sferen af te dalen om bewustzijn op te bouwen; de achterblijvers als ‘engelen’ gaan in direct contact en verbinding met de Bron door met hun werkzaamheden en taken en zullen mogelijk nooit levens in de lagere dimensies gaan meemaken omdat zij daarvoor niet kiezen].  

[Bron: Jaap Hiddinga, Visioenen en uittredingen. Openbaringen van Goddelijke Wijsheid. 2003; 1-53 (Visioen 1/2/3/4)] 

Spirituele bibliotheek wordt in gereedheid gebracht [1]

Vanwege de noodzaak om mijn spirituele boekenverzameling in alfabetische volgorde op auteursnaam te gaan organiseren om daarmee mijn bronnen in de toekomst bekend te maken, begin ik met een bespreking van enkele topics in het dubbel bundel in de vorm van één boek, geschreven door W. Scott-Elliott, De geschiedenis van Atlantis; Een geografische, historische en etnologische schets, verduidelijkt door vier kaarten van de wereldsamenstelling op verschillende tijdperken. Het verloren Lemurië; met een voorwoord door A.P. Sinnett. [Uitgeverij W.N. Schors in Amsterdam, zonder jaartal, ISBN 90.6378.010.9]

In de eerste plaats wordt de hele ontstaansgeschiedenis van de mensheid besproken, en daaruit blijkt alleen al dat de darwinistische evolutieleer totaal ongeldig – voor mij niet verrassend want dat feit kom je in alle spirituele boeken tegen en dit boek van Scott is voornamelijk gebaseerd op H.P. Blavatsky’s De Geheime Leer – is en niet klopt met de werkelijke esoterische geschiedenis van de mensheid.

In de tweede plaats waar ik overheen heb gelezen, dat van het Eerste Wortelras, dat astraal was, en daarom geen versteende resten kon nalaten. Ook dit is strijdig met de darwinistische theorie, want daarin komen alleen stoffelijke mensen in voor. Datzelfde geldt voor het Tweede Wortelras, dat ook astraal was. Daarna kwamen de Lemurische, Atlantische, Arische rassen, en vanaf die tijden is de mensheid dus mogelijk gemengd ‘grofstoffelijk’, namelijk half-stoffelijk met veel buitenzintuigelijke eigenschappen, waarvan het boek van regressietherapeut Pieter Barten, Atlantis en wereldkarma [1995] getuigt . Ik heb hiervan teksten uit het boek gekopieerd, maar die moeten nog gedownload worden en die zullen dus nog volgen.

In de derde plaats tot slot citeer ik – gaat dus vooraf aan de fotokopie – het volgende:

“De eerste [vernietiging van Lemurië, als ik de tekst goed begrijp, want die is niet echt duidelijk] had plaats in het Miocene tijdperk, ongeveer 800.000 jaar geleden. De tweede, welke van minder belang was, had ongeveer 200.000 jaar geleden plaats. [Hierbij teken ik aan dat dit moment in onze geschiedenis 200.000 jaar geleden overeenkomt met het door Kryon genoemde moment dat de mensheid van DNA-structuur veranderde, namelijk van de gebruikelijke 24-chromosomen die kenmerk is voor alle bezielde wezens, naar 23 en dat wordt door hem verklaard doordat 2 chromosomen gefuseerd werden – omdat dat 5D-chromosomen waren -, die geen functie hadden in het stoffelijke leven. Daarmee is de aardse mensheid binnen de schepping het enige ras dat 23 chromosomen heeft. Ik kan dit feit verder niet bevestigen of ontkennen omdat ik geen bioloog ben en daarom houd ik aan dit gegeven vast. Maar waar in boeken de geschiedenis van 200.000 jaar geleden wordt genoemd, ben ik alert wat toen gebeurde. Daarvan zal steeds een notitie maken die ik hier plaats.

“De derde [ramp/vernietiging] – ongeveer 80.000 jaar geleden – was een zeer grote. Zij vernietigde al wat overbleef van het Atlantische vasteland, met uitzondering van het land waaraan Plato de naam Poseidonus gaf, hetwelk op zijn beurt ten onderging in de vierde en laatste grote aardramp in 9.564 v. Chr. Nu getuigen zowel de oudste schrijvers als de hedendaagse wetenschappelijke onderzoekingen gelijkelijk omtrent het bestaan van een oud vasteland dat de ligplaats van het oude Atlantis innam.”

Tot zover.    

Godsbeeld 4 [Visioen 3 Hiddinga: 1e en 2e les]; Evolutie 1

‘We gingen vervolgens naar een vreemde ruimte die niet echt gedefinieerd kon worden. Het was geen ruimte in de normale zin van het woord, maar ze zag eruit als een vreemde mengeling van energiestromen en kleuren. De energiestromen bewogen en verdichtten zich soms tot vormen die ik niet kon thuisbrengen. Ik zag dat de zielen die hier hun eerste les moesten leren, binnenkwamen en jubelden van vreugde. ‘Vrijheid’, schreeuwde men, en de zielen ervoeren allerlei processen die geen relatie hadden met iets wat ik kende. De energiestromen werden gebruikt voor het bouwen van de meest wonderlijkje taferelen en systemen en men leefde zich uit als kleine kinderen die voor het eerst in een speeltuin werden losgelaten. Het was niet ‘laag’ of ‘slecht’ of ‘negatief’ en vreemd genoeg was het zelfs leuk om ernaar te kijken. Alle mogelijke voorstellingen kregen vorm en men ‘speelde’ naar hartelust. Ik stond er, eerlijk gezegd, geamuseerd naar te kijken, maar de engel sprak: ‘Dit een stadium dat de zielen de eerste ‘vrijheid’ geeft. Dit stadium zorgt ervoor dat men de scherpe kanten eraf haalt en dat extreme situaties beleefd worden zonder wezenlijke schade aan te richten. Er gebeurt niet echt iets in dit stadium, maar als het niet zou bestaan, zouden de volgende periodes veel moeilijker en harder zijn. De ziel moet eerst leren met de vrijheid om te gaan en vandaar dat dit stadium is geschapen om deze vrijheid te ervaren zonder schade op te lopen.’ Ik begreep dit en we gingen nu naar het einde van dit stadium. De engel sprak: ‘Wat je nu mee gaat maken is van groot belang. Je gaat nu de eerste overgang meemaken. Dit is de overgang van de eerste naar de tweede periode en in deze overgang heeft een specifiek gebeuren plaats. Let goed op.’ Ik keek en zag dat langzamerhand alle zielen die zich in de eerste periode bevonden, zich verzamelden in een soort ‘tussenruimte’ werden geplaatst. Er kwamen vreemde wezens aan die ik reeds eerder had ontmoet op mijn reizen, maar die ik nog steeds niet thuis kon brengen. Zij werkten altijd zwijgend en communiceerden niet. Zij namen de zielen en splitsten deze in twee delen. Elk deel had zijn eigen eigenschappen en zij hadden elkaar nodig om weer één te worden. Vervolgens verkregen zij een  geestlichaam, een soort verdichting van de ziel. De zielen/geesten die nu gescheiden waren, stonden stomverbaasd naar zichzelf en naar elkaar te kijken. Er waren opmerkelijke verschillen, maar het belangrijkste was dat het geestlichaam dusdanig opgebouwd was dat daar de toekomstige mannen en vrouwen in te herkennen waren. Er werd tevens extra bewustwording toegevoegd en de zielen/geesten mochten na deze ‘operatie’ de tweede periode binnen.

De engel spraak weer en zei: ‘Deze ingreep is noodzakelijk. Het doel van de ziel is om met goddelijke liefde te leren omgaan in alle facetten die het leven en het bestaan met zich meebrengen. De volledige, ongedeelde ziel zal dit nooit uit zichzelf kunnen leren, want het is juist het afscheidingsmechanisme dat de ziel hier in de eerste plaats bracht. Denk maar aan de vorige reizen toen je de zielen in de twee inverte velden waarnam. Indien er niets veranderde , zou de ziel steeds verder gaan met dit afscheiden, totdat hij zo ver verwijderd is dat hij er geen weet meer van heeft waar hij vandaag kwam. Zover laat de schepper het echter niet komen en deze zielensplitsing is een noodzakelijke ingreep die ervoor zorgt dat de ziele leert dat men “elkaar” nodig heeft. Zuiver energetisch gezien is elke zielenhelft in onbalans en men zal elkaar trachtten te vinden om een vereniging tot stand te brengen. Zoals je ziet is het in dit stadium niet gemakkelijk gemaakt om elkaar te herkennen, met andere woorden, men moet moeite doen om elkaar weer terug te vinden. Op dit moment ervaren de gespitste zielen die nu een geestlichaam hebben gekregen dat zij elkaar ‘moeten’ vinden en ondergaan ze de normale gevoelens die het man- en vrouwzijn met zich meebrengt, al is dat op dit moment nog een primitief gevoel. Let nu goed op.’

Ik keek weer en zag de zielen, die nu gesplitst waren en een mannelijk en vrouwelijk geestlichaam hadden, nu een vreemd landschap ingingen. Het kan vergeleken worden met een geestelijke sfeer en zag er niet materieel uit. Het gebied was verder onmetelijk groot en had niet de beperkingen van een planeet. De zielen hadden nu de mogelijkheden om de gevoelens en het bewustzijn die zij hadden meegekregen uit te dragen. Al gauw ontstond er een vreemde jacht op de nu ontbrekende helft, maar omdat de ontbrekende helft niet gemakkelijk herkend kon worden, werd dit zoeken bijzonder moeilijk. Bovendien ontdekte ze dat de verschillende helften die men wel vond, in schoonheid en aantrekkelijkheid varieerden. Er ontstond een vreemd spel waarin men zich overgaf aan alle mogelijke situaties en waarbij zich ook vele gevoelens ontwikkelden. Het ontbreken van de helft alsook het vinden van fraaie helften die niet bij elkaar hoorden, veroorzaakten een projectie van gevoelens va primaire liefde, maar ook jaloezie en haat. Gevechten ontstonden doordat men elkaar het bezit van zielenhelften niet toestond. Dit hele gebeuren was aanleiding tot de meest vreemde taferelen en men vocht en moordde eindeloos, maar omdat de zielen slechts een geest hadden en geen stoflichaam, gebeurde er niets. Bij een moord was er geen ‘slachtoffer’ en bij verkrachting en marteling was er geen ‘pijn’. Liefde werd uitgedrukt in vreemde processen en het gehele tafereel was bizar. Ook andere processen kwamen op gang. Men probeerde tevergeefs allerlei technologieën [sic] vorm te geven, maar dit lukte niet, want er was geen materie waarmee men dit kon doen. De engel sprak weer en zei: ‘Zoals je ziet is deze tweede periode bijzonder zwaar, zonder werkelijke schade aan te richten. De ingrepen en de veranderingen in de zielen hebben hun een aantal doelen gegeven, maar omdat zij het begrip “liefde”, en dan speciaal “goddelijke liefde”, nog niet kennen, krijg je taferelen zoals je die nu ziet. Er is hun nog geen stoflichaam gegeven, zodat zij nog geen werkelijke schade en daardoor “schuld” of “karma” ten opzichte van elkaar veroorzaken, hoewel geestelijk gezien de misdaden toch hebben plaatsgevonden. Als geest echter kunnen zij continu aan deze situatie werken zonder angst. In deze periode kan men dan de eerste schreden zetten op een pad dat uiteindelijk naar de volledige loutering zal leiden, maar zonder de schade als werkelijk te zien. Ook in dit stadium worden er de scherpe kantjes afgehaald. Indien men de daden die men hier verricht in de stof zou kunnen uitleven, zou het leed vele malen groter zijn.’

We begaven ons nu langzaam naar het einde van dit stadium en namen waar dat er opnieuw een overgangsperiode plaatsvond, dat de zielen naar een nieuw, het derde, tijdperk overhevelde.’

Wordt vervolgd    

Eigen evolutiecycli voor de aarde, de gehele Schepping en voor de Scheppende oerbron zelf

‘Onvoorwaardelijke liefde is de verbindende kracht tussen het Absolute en het Manifeste bewustzijnsniveau van God, van mij. Op dezelfde manier dat jullie, net als de gehele Schepping, eigen evolutiecycli hebben, heb ook ik mijn eigen evolutiecycli. Elke keer dat ik mijzelf in de materie manifesteer, onderga ik bepaalde ontwikkelingsprocessen die bij de dynamiek van God, bij mezelf als geheel horen. In de huidige cyclus telt het ontwaken van mijn bestaan in de materie een centrale rol. In deze cyclus speelt het openen van jullie harten en het bewust ervaren van jullie Goddelijkheid een centrale rol. Zo komen we tot elkaar. Op deze manier wordt onze eenheid manifest.’

[Bron: Gabriela en Reint Gaastra-Levin, Jij bent God zeggen Maria Magdalena, Jezus en Maria. 2009; 18-19]    

Universele samenhang vanwege kosmisch-collectieve verantwoordelijkheid dwingt tot snelheid op aarde

“De mensheid, de aarde maar ook in het universum zelf is de evolutie nu in een beslissende fase gekomen waarin er geen verdere lessen en ontwikkeling meer mogelijk zijn. De materie heeft geen mogelijkheden om nog nieuwe ervaringen te geven die de mensen uit de illusie kan halen en dat is dan ook te zien doordat alles zich op dit moment herhaalt. Het leven is in zichzelf vastgelopen want men ziet de illusie niet. God, in zijn oneindige Liefde, wil de mensheid niet al te veel laten doormodderen in een situatie die zij niet begrijpt en ook niet kan begrijpen, totdat zij leert te ervaren via de geest en niet via de materie.”

Dit komt dus neer op een ernstige waarschuwing aan de mensheid, die ondanks zijn lange geschiedenis op aarde, niet is staat is gebleken om de eigen evolutie in een stroomversnelling te brengen vanwege de hardnekkigheid van het materialisme op de aarde. Daarom zijn er via de materie geen mogelijkheden meer om nog nieuwe ervaringen te bieden. Het leven is in zichzelf vastgelopen is een regelrechte schande aan het adres van deze, onze beschaving. Deze mensheid is door alle generaties heen te lui geweest om zich geestelijk te ontwikkelen, zo valt letterlijk uit dit hoofdstuk te leren.

(…)

Een akelig dreigende passage volgt maar die sla ik over om lezers angstdromen te besparen.

(…)

‘Plotseling klonk er een stem uit het licht en zei: ‘Dit is de toekomst, maar bedenk goed en onthoud het volgende voordat je dit in je opneemt. De stoffelijke toekomst van de mensheid is die van overgang, maar de geestelijke toekomst is er een van vernieuwing en groei. De aarde zal niet langer in zijn oude vorm aan het leven dat je nu kent een plaats kunnen bieden. Dit is niet uniek en ligt immers besloten in het leven van het universum en je kunt dit iedere dag met een telescoop waarnemen op andere hemellichamen. Het is reeds vele malen gebeurd, ook op de aarde zelf, en de mensheid heeft dit reeds vele malen moeten ondergaan. Het fysieke sterven van de mensheid is geen straf van God en moet ook niet verbonden worden met ideeën over goed of slecht gedrag, maar is slechts een noodzakelijke verplaatsing van de evolutie van het leven naar een nuttiger bestaansvorm. De stof waarin de ziel als mens leeft houdt de evolutie nu tegen. Het vernietigen van de stoffelijke vormen die je nu kent, is geen dood maar slechts een nieuw begin. Het plantje dat je zag duidt het nieuwe leven aan. De nieuwe periode die volgt kan de mensheid gebruiken om nieuwe en grootsere dingen te leren, maar bovenal om de goddelijke Liefde en de goddelijke Geest te leren begrijpen die de mensheid deze kans biedt. Of het plantje zak groeien op aarde of elders, is niet van belang, want groeien zal het, dat is een belofte. Wanneer dit alles plaats zal vinden, is ook niet van belang. Onthoud dit echter goed, het kan morgen zijn of over honderd jaar, maar ik zal geen enkele openbaring aan de mensheid geven over wanneer en hoe dit alles gebeuren zal. Wees gereed en blijf alert, want ‘ik kom als een dief in de nacht en ik zal voor je staan juist wanneer je het niet verwacht”. Ik zal slechts waarschuwingen geven voorover je die nodig hebt en ik zal deze tevens geven aan ieder ander levend wezen dat dit nodig heeft, in welke hoedanigheid dan ook op dezelfde persoonlijke wijze. De optelsom van je zielenleven bepaalt echter welke waarschuwing je krijgt; dit betekent dat geen waarschuwing gelijk zal zijn. Beschouw dit alles niet als een wrede straf, want dat is het niet, maar als een hulpmiddel, gegeven in goddelijke Liefde, om alles opnieuw en beter en gezonder op te bouwen. Jullie praten over euthanasie om het lijden van een mens te stoppen. Zie zo ook het hele leven op aarde dat nu niet verder kan leven zonder transformatie. Het kaf moet nu van het koren worden gescheiden. De mensheid in de huidige stoffelijke vorm zal niet voortleven, maar de mensheid zal in de geest juist wel [5D, jw] overleven en in een nieuwe [lichtlichaam? Dus fijnstoffelijk] stoffelijke vorm, die schoon is, verder mogen en moeten gaan. Dit is de taak en volbreng deze met grote zorg.‘

[Bron: Hiddinga, Transformatie naar nieuw leven; 33-35]