[318] M: Hummee, mag ik weten waarom je naar deze plek bent geleid? Is dit een dag waarop je heel veel leert of waarop er een of ander oordeel over je wordt geveld?
E: Ik ben hier om met deze vijf zielen, die leiding geven aan mijn evolutie als ziel, te communiceren. Ze zijn hier om antwoorden te geven, maar niet om een oordeel te vellen – dat weet ik. Ik heb dit proces al vele malen eerder doorlopen en ik voel me helemaal niet bang terwijl ik tegenover hen zit; in feite voel ik me volkomen rustig.
M: Dat is goed, Hummee. Elsie heeft me gevraagd de antwoorde op de volgende vragen te vinden:
1. Wat is haar opdracht in dit leven?
2. Hoe kan ze zich beter afstemmen op haar spirituele zelf?
3. Ze ervaart de laatste tijd de aanwezigheid van de dood. Betekent het dat haar tijd is gekomen?
Kun je de raad hiernaar vragen?
[319] een derde wijze, die verschijnt als een imposante godin, beantwoordt vraag drie, ze zegt: ‘De dood bestaat niet, alleen op het bewuste [stoffelijke] niveau. De overgang tussen het bewuste en onbewuste niveau wordt de dood genoemd. Als ziel sterven we niet, maar we werpen louter de lichaamsvorm af. De gedachten over de dood zijn in feite gewoon iemand eigen waarneming van aardse energie. Wees in vrede met je omgeving, Elsie, en je zult gelukkig zijn.’
(…) Ze herinnert zich duidelijk de boodschappen van de ziel die haar moeder was en ook van het raadslid dat er bij haar op aandrong te begrijpen dat de dood een waarneming is van het bewustzijn en dat de aard van de ziel werkelijk eeuwig is.
[320]: noot 4: “LTL-therapeuten kunnen een therapeutische aanpak kiezen waarbij ze gebruikmaken van de dualiteit van onze ziel/hersenen [? Huh…]. Hier wordt aan het zielzelf [nooit eerder gelezen!] gevraagd om het tijdelijke menselijke ego te helpen bij het oplossen van een probleem. Het gebruik van een onsterfelijke zielennaam helpt de client in de spirituele wereld te gronden. Zie ZR 105 en LBLH 183-184.
[323] Na de begroeting doorn haar gids, trad de ziel van James naar voren. Hij is haar primaire zielsverwant en ze beschreef hun huidige leven als hun ‘vieren van hun leven’, waarin alle vier de leden van haar zielengroep in hetzelfde gezin bij elkaar komen. Een van de zielen was die van Joy – Toms moeder, Cassies grootmoeder van moeders kant – en de andere was Cassies neef Chas, met wie ze een sterke affiniteit had. Joy was gestorven toen Cassie een kind was en CZ kreeg de bevestiging dat de ziel van Joy zou terugkeren, dit keer als de dochter van Cassie en James. Een deel van de ‘beloning’ van CZ om als Tom te komen, was dat ze uiteindelijk als familie zouden incarneren. De laatste keer dat ze allemaal samen in hecht familieverband waren geïncarneerd, lag ver in het verleden. Hoewel zielsverwanten, waren de zielen van Cassie en James in recente levens niet samen geweest, omdat hun groei het nodig maakte dat ze hun aparte gebieden werkten. Hun gedeelde, spirituele liefde bleef echter constant.
(…)
[324] Op de plek van lichaams- en levenskeuze zei CZ dat ze koos voor Cassies lichaam met zijn hoge intellect en zeer emotionele toestand, om haar te helpen het evenwicht te vinden tussen lichaam en geest. Dit was het zwaarste lichaam dat ze ooit had gekozen in termen van omvang, en de keuzen werd gemaakt om haar te helpen fysiek gegrond te blijven terwijl ze leerde emoties en intellect in evenwicht te brengen. Eindelijk begreep Cassie waarom ze deze extremen van rust en overdreven opwinding ervoer.
[Bron: Michael Newton, Herinneringen van na de dood. Het bestaan tussen de levens in. Casestudies verzameld door leden van het Newton Institute. Verhalen van persoonlijke transformatie. Uitgeverij Altamira – Haarlem 2012]
Aquarius 