Het pad naar het hart van het universum dl1

‘Er is een honger in elk menselijk hart, die door niets bevredigd of gestild kan worden – een hoger naar iets, dat meer in overeenstemming met de waarheid is, dan waarvan de mensen in het algemeen weten, een honger naar de Werkelijkheid, een hoger naar de Verhevene. Het is heimwee van de ziel, van de geest-ziel van de mens. De oorzaak van dat verlangen ligt in heimwee dat voortvloeit uit de herinnering van de ziel aan ons geestelijk tehuis, vanwaar wij kwamen en waarheen wij nu terugkeren.’

Wij zijn inderdaad op de terugweg, maar die terugweg kan nog eeuwen en zelfs eonen duren, al naar gelang de gehechtheid aan het kenmerkende van de aarde, de materie en de driedimensionale wijze van denken en handelen. Eenmaal daarin opgevoed is het de kunst om daarvan zelfstandig en vanuit eigen beweging afstand te doen vanuit het besef dat die materie iets tijdelijks is en ook strijdig met het geestelijk bestaan.

Geest en materie kunnen alléén samengaan als er een bewust besef of bewustzijn bij de persoon in kwestie aanwezig is dat geest eeuwig en altijd aanwezig is en zal zijn, maar de materie slechts onderdeel is van de leerschool van de aarde dat inhoudt dat materie alleen bruikbaar is als er het juiste gebruik van wordt gemaakt en je als mens geen slaaf wordt van die materie. Materie is er kortom alleen om het juiste gebruik van de materie te maken om het stoffelijke lichaam ermee te voeden. Nergens anders om. En het ‘juiste’ gebruik betekent dat je van de materie geen Gouden Kalf maakt, waar je omheen danst in het geloof dat dat Kalf de bron van het leven is.  

[bron: Gottfried de Purucker, Gulden Regels der Esoterische Wijsbegeerte. 1947, p.15]

Filosofie, vrije wil, waarheid en Darwin [archief]

Connie Palmen: over God, Waarheid en Vrije Wil

De apologie van de filosoof, essay van Connie Palmen (Filosofie magazine, april 1996, jaargang 5, nr 3)

‘Maar bestaat er werkelijk zoiets als de wil, of is de idee van de vrije wil van de mens in feite een filosofen-fictie, een verzinsel met het praktisch doel om een gemeenschap van mensen bij elkaar te kunnen houden en op deze wijze de overlevingskansen van de mensensoort te vergroten?’

Dit mag een typisch rationeel-wetenschappelijke benaderingswijze worden genoemd, die voor filosofisch ingesteld mensen wel interessant i,s maar verder voor niemand anders. Iedereen gaat immers uit van een feitelijk bestaande vrije wil, al kan die door wetenschappelijke vakgroepen als de biologie en neurofysica of filosofie/theologie niet beredeneerd worden. Geen probleem, want dat lossen we zelf wel op. De vrije wil manifesteert zich namelijk in het dagelijks leven, doordat ieder mens zijn dagelijkse eigen persoonlijke afwegingen en keuzen maakt en dus uitgaat van keuzevrijheid, ofwel het ene te doen, dan wel het andere. Dat wordt dus door de vrije wil bepaald, ook al ontkennen wetenschappers dat fenomeen, want wie of wat bepaalt dan wat de vrije wil is?

En als een filosoof zelf van een filosofen-fictie spreekt, wie zijn wij dan om dat tegen te spreken, want ze zal wel weten welke vragen voor haar geldig zijn. Zelfs als het een ‘verzinsel is om de mensen bij elkaar te houden’. Maar of die aanname onze overlevingskansen vergroot, is een vraag die in opnze tijd moeilijk te beantwoorden is, want wat heet vandaag de dag nog ‘overleven’ met ons goede voedsel en uitstekende medische voorzieningen. Je krijgt bijna de kans niet eens om te verongelukken en dus is iedere dood door ‘het’ onzichtbare zo vastgesteld en gepland. Dus is alles in het werk gesteld om het leven te rekken, zolang het medisch verantwoord is.

Mijn antwoord is dus dat de mens een vrije wil heeft gekregen omdat hij zonder de vrije wil een slaaf van heersers was geworden, zoals zo vaak in de menselijke geschiedenis gebeurd is. Gelukkig zijn wij bevrijd van die middeleeuwse omstandigheden en daarom is er maatschappelijke vooruitgang te bespeuren, zodat voor mij het bewijs geleverd heeft dat Darwin ongelijk had met zijn stelling dat alles in het leven op ‘toeval’ of op ‘toevalligheden’ gebaseerd is en dat er na dit leven het eeuwige nu geleefd kan worden. Maar zelfs onze voorgangers kunnen ons dat niet uitleggen. We zullen het dus zelf wel merken dat alles anders is dan we nu meemaken!

Astronomen zien de grootste botsing ooit ontstaan

donderdag 27 juni 2019 | NTR | Redactie

Voor het eerst is het vroegste stadium van een botsing tussen twee grote groepen van sterrenstelsels geobserveerd. Zulke groepen of clusters van sterrenstelsels zijn de grootste objecten in het heelal die nog door de zwaartekracht samengehouden worden.

Begin van botsende kolossale groepen sterrenstelsels voor het eerst ontdekt

Nederlandse astronomen van ASTRON, SRON en de Sterrenwacht van de Universiteit Leiden hebben een belangrijke rol gespeeld in de ontdekking van dit zeldzame moment. Hun bevindingen zijn gepubliceerd in het tijdschrift Nature Astronomy.

Wat is een cluster?

Onze aarde draait met nog een aantal planeten om de zon. Onze zon is één van de biljoenen sterren in de Melkweg. De Melkweg is een sterrenstelsel, en die komen op hun beurt ook weer voor in groepen, van 100 tot 1000 sterrenstelsel. Die groepen sterrenstelsels noem je clusters. Deze clusters bevatten naast sterrenstelsels ook grote hoeveelheden interstellair gas.

Grootste energie-explosie sinds Oerknal

Buiten de oerknal is er geen enkele gebeurtenis in het heelal waarbij er zo veel energie in het universum vrijkomt als bij zo’n botsing tussen twee clusters. “Je moet je voorstellen dat zulke clusters niet alleen sterrenstelsels bevatten, maar daartussen zit ook nog eens een grote hoeveelheid interstellair gas”, vertelt Reinout Van Weeren, een van de auteur van het artikel in Nature. “Bij een botsing tussen die clusters wordt dat gas enorm verhit, tot temperaturen van zo’n 100 miljoen graden. Dus daar komen enorme hoeveelheden energie bij vrij.”

Waarom zijn sterrenkundigen zo geïnteresseerd in zo’n kolossale aanvaring? “Wat we proberen te begrijpen is hoe onze Melkweg is ontstaan”, aldus Van Weeren, “Onze Melkweg bevindt zich ook in een groep. We willen weten hoe vanaf de oerknal sterrenstelsels en groepen van sterrenstelsels in het heelal zijn ontstaan. Zo’n botsing is een belangrijke stap in dat proces, want zo groeien sterrenstelsels als de Melkweg, en ook groepen van sterrenstelsels.”

De sterrenkundigen kunnen nog wel even vooruit met de botsing. Ze hebben nu het allereerste begin geobserveerd. Dit soort botsingen duurt ongeveer een miljard jaar.

https://www.nporadio1.nl/wetenschap-techniek/17303-astronomen-zien-de-grootste-botsing-ooit-ontstaan

De eerste concrete beschrijving van de shift die ik tegenkom

[Bregg Braden, the god code, 2005, p.219-220]

A Species of Change

Change appears to be fundamental part of human nature. The brief history of our species is punctuated by changes in varying degrees. While some have required little more than adapting new attitude, others have required quick and innovative thinking just to survive. Approximately 10,000 to 12,000 years ago, for example, our ancestors experienced a degree of change that is almost unthinkable in the modern world. Geologic evidence suggests that toward the end of the Pleistocene epoch, a rare magnetic reversal occurred! Within a matter of hours and days, those living at the time witnessed a 180-degree shift, as Earth’s magnetic North Pole became the South, and the South Pole became the North.

We can only imagine what this phenomenon meant in the absence of science and communications to explain it. Accompanying the reversal, tree-ring data and fossil evidence indicate that a tremendous shift in weather patterns also occurred. Judging from the remains of prehistoric mammoths, frozen in mid-stride with their last meals in their mouths, the shift in climate and the accompanying deep-freeze occurred very quickly. Suddenly, portions of the earth that had formerly been mild and fertile experienced drought, while historically arid and desert locations became cold and wet. Our ancestors had to adopt quickly in order to survive, and apparently did so successfully.

Nadenkertje 1

‘Eigenlijk maakt het niet uit waar je staat te praten, met wie of hoe laat het is op dat moment. Is er vertrouwen? Misschien is dat wel het allerbelangrijkste.’

Metafysisch maakt het zelfs niet eens uit of er vertrouwen bestaat tegenover degene waar je mee in gesprek bent, aangezien met de voorwaarde dat er vertrouwen moet bestaan, je een grote categorie uitsluit waarmee je nog nooit contact hebt gehad omdat je tegen een nieuwe persoon bent aangelopen en dat kan op dat moment geen toeval zijn omdat de kosmos en schepping geen toeval kennen. Alles gebeurt omdat het moet gebeuren. Als je van dat kosmische feit uitgaat, dan bevat zelfs een conflictueus gesprek met die onbekende persoon een leermoment want anders was dat niet gebeurd.

Maar de meeste gesprekken die je voert zijn gesprekken met bekenden en dan bestaat er bijna vanzelfsprekend vertrouwen, aangezien als dat niet bestond, dan had je elkaar ontweken. Dat is in die situatie de bekende truc. Dus hoe dat gesprek of die ‘toevalstreffer’ ook is ontstaan, maakt niet uit. Je probeert elkaar wat bij te praten over de laatste tijd waarin je elkaar niet gezien hebt.

[bron: Jacqueline Voskuil, Honderd dromen. Korte en bondige beschrijvingen van 100 dromen van 100 verschillende dromen. 2008, Voorwoord]

Uit Kryon Boek 11 “Optillen van de sluier”

Marshmallow Boodschap Uit Kryon Boek 11 “Optillen van de sluier” / geplaatst: 25 juni 2019

Posted: 25 Jun 2019 02:25 AM PDT [via wakkeremensen.blogspot.nl, 26-6-19]

Uit Kryon Boek 11 “Optillen van de sluier”

Vertaald uit het Engels door Henk Steur

Familie

Als wij op een plek als deze komen zeggen wij tegen jullie: “Ieder van jullie is bekend bij God!” Jullie engelennamen schreeuwen het op deze plaats uit naar mij in licht.

Als jullie komen en gaan van de sluier naar deze planeet die jullie Aarde noemen, in de vorm die jullie mens noemen, is deze lichtnaam ons ook bekend. Inderdaad, jullie zijn familie. Jullie kunnen dit feit nooit voor God verbergen.

Het is een eeuwige waarheid dat jullie gekend zijn door God, waar jullie ook zijn en in welke dimensie jullie ook denken te zijn.

Zo gaat dit bij familie.

~ KRYON

Door Lee Carroll, het originele Kryon-kanaal

https://wakkeremensen.blogspot.com/2019/06/marshmallow-boodschap-uit-kryon-boek-11.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+Wakkeremensen+%28dagelijkse+update+wakkeremensen%29

Filosoferen over de metafysica op basis van Robert Lemm (dl7)

(34) De paradoxale stelling van de Kerk dat het geloof, hoewel te onderschrijven door het verstand, toch ook een kwestie is van genade, overtuigde niet. De honger naar onsterfelijkheid komt voort uit de wil, en niet uit het verstand. Het verstand komt de wil hoogstens te hulp. Maar het ligt in de menselijke natuur, in de aard van de mens, om te willen voortbestaan. Wie die wil mist, is ziek, of ontaard. Daar ligt precies Unamuno’s verwijt aan een filosoof als Spinoza, die het geluk toeschrijft aan een ontwikkeld verstand, maar die niet gelooft in het voortbestaan van de individuele ziel. (…)

Laten we gewoon nuchter vaststellen dat de RK Kerk barst van de paradoxen, zo goed als alle andere christelijke denominaties, en dat het geestelijk bewustzijn totaal niet tot deze geïnstitutionaliseerde instituten is doorgedrongen. Waarom niet?

1. Geloof moet en mag inderdaad onderscheiden worden van het verstand, hoewel ik van mening ben dat geloof een combinatie is van verstand en gevoel. Met andere woorden, het geloof of iedere religie is een kwestie van beide menselijke eigenschappen, aangezien het leven zonder verstand en alleen met gevoel en emoties, armzalig is, want richtingloos, aangezien dat door het verstand wordt bepaald. Omgekeerd, een leven alléén met verstand en dus zonder gevoel en intuïtie, wordt ijskoud en gevoelloos. Dat is dus ook niet de bedoeling. En ‘geloof onderschreven of ondersteund door verstand’ slaat dus nergens op.
2. De stelling dat ‘honger naar onsterfelijkheid voortkomt uit de wil, en niet uit het verstand’ is alleen al (even) onzinnig omdat de onsterfelijkheid (van de ziel) gewoonweg bestaat (en een feit is) en de basis vormt van de stoffelijke of fysieke mens. En dus kan worden vastgesteld dat ‘onsterfelijkheid’ de ziel zelf is, zowel als feitelijke kwaliteit als wat energie betreft want een multidimensionaal orgaan en dus voor ons onzichtbaar. Het verbindingselement met het menselijk DNA. Vanwege die onsterfelijke ziel verhuist die ziel na het stervensmoment uit het lichaam en ‘vliegt’ door naar het volgend leven, waar de ziel een nieuwe levensfase binnentreedt en daar ook een nieuwe ‘mantel’, ofwel een aangepast lichaam krijgt ‘aangemeten’; dit lichaam dat een lichtlichaam is en automatisch de energetische kleuren heeft behorend bij de betrokken ziel. Lichte kleuren kortom, want dat geldt voor gevorderde zielen. Hoe donkerder die kleuren hoe lager nog verkerend op het evolutiepad. Volledig opgestane meesters hebben daarom witte mantels, van zuiver witte kleuren. De ‘honger naar onsterfelijkheid’ kan dus alleen zo worden genoemd of geformuleerd omdat onze cultuur en beschaving niet op de hoogte is van deze gang van zaken en kosmische feiten. De mensenziel is onsterfelijk en daarom volgt de route naar een volmaakt en volkomen bronbewustzijn.  
3. Het ligt dus niet aan de menselijke (fysieke) natuur, maar wel aan de menselijke ziel die bijna niemand kent omdat we nog in 3D leven. Maar omdat de mens niet bewust is van zijn ziel, wordt de honger naar onsterfelijkheid voortgebracht als projectie van diezelfde ziel, want de mens krijgt daarmee de stimulans om te blijven groeien en ontwikkelen. Zonder die impuls verdwijnt immers iedere drang om uit te zoeken hoe het leven in elkaar steekt. Maar deze antwoorden op dit boek van Lemm maken wel duidelijk hoe armoedig de bijbel is en geen didactische waarde heeft. Ik ben benieuwd hoe dat in andere religies zit, maar ik vrees niet veel beter.

Filosoferen over de metafysica op basis van Robert Lemm (dl6)

Moeilijk om in de hemel te geloven vanuit de oude traditie

(30) Kardinaal Joseph Ratzinger (later paus Benedictus XVI) constateert in zijn boek Het zout der aarde (1996) dat het de mensen moeilijk valt om in de Hemel te geloven, en dat ze daarom hun heil zoeken in de Geschiedenis. En daar heeft hij begrip voor, hoe jammer ook.[i]

Toch is dit probleem gemakkelijk op te lossen door niet over de hemel te denken, maar in termen van dimensie(s). Aangezien dat is de geleidelijke weg omhoog is, kom je uiteindelijk uit op het hoogste niveau en dan hoef je in het hier en nu geen hersenen te kraken hoe je die hemel kunt voorstellen. Want óók het idee van het paradijs waarin alleen harmonie en vrede kunt kennen of kent, en iedereen zijn eigen taak en opdracht kent, kan als hemel worden voorgesteld, dat immers alleen liefde en licht betekent.

‘Je hebt in de Kerk ijveraars zonder kennis, kennisdragers zonder ijver, wie zowel kennis als ijver missen , en wie beide hebben. Die laatste worden door de andere drie categorieën vervolgd. Aldus Blaise Pascal in zijn Pensées (1669). ‘Het paradijs van de dwazen is de hel van de wijzen’, volgens Pascals tijdgenoot Thomas Fuller. Daarmee zijn diegenen getekend die kennis en ijver missen. Hun karikatuur van de hemel correspondeert, omgekeerd, met hun voorstelling van de hel als strafgevangenis waarin men tegen zijn wil belandt, als een soort griezelhuis uit een hororfilm. Alsof er geen relatie bestond tussen de voorgestelde plaats of staat en wie zich daarin bevinden. Dat de hel een vrije keuze impliceert, heeft de Kerk geen ingang gevonden. En dat is jammer. Want het paradijs van de wijzen is voor de dwazen de hel.‘

Afgezien dat er hier vreemde uitspraken worden geciteerd zoals van Pascal: ‘Het paradijs van de dwazen is de hel van de wijzen’, want dit is natuurlijk baarlijke nonsense, die in de 17 en 18^e eeuw mogelijk waren, maar nu als zottigheid zou worden beschouwd, want waarom zou het eerste een ‘hel van de wijzen’ zijn. De wijze mens houd zich niet bezig met zaken die anderen zichzelf aandoen of als opvatting huldigen.

Dat ‘Hun karikatuur van de hemel met hun voorstelling van de hel als strafgevangenis waarin men tegen zijn wil belandt’, is ook een uiting van onkunde, wat ook logisch is omdat zelfs kerkelijke voorgangers enig idee hebben wat deze termen in de (gedachte) werkelijkheid betekenen of zijn. In de realiteit van de geestelijke werkelijkheid bestaat er geen hel omdat de mens het zelf is die zich de hel als eigen paradijs schept, maar zich niet bewust is dat het zijn fantasie is en niet de orde van de bron. Een bron immers die liefde en licht is, kent geen hel en heeft dat construct ook nooit bedacht of kunnen bedenken. Maar hieruit blijkt maar weer met welke onzin de kerken de christelijke mensheid hebben opgescheept.

---

[i] Hoofdstuk 3: De crisis in het Europese christendom (Robert Lemm, in: Het labyrint van de filosofie)

Kryon in Egypte. 20

4/22 april 2019/Lee Carroll, Geplaatst: 23 juni 2019

Vertaald uit het Engels vanaf de audio door Henk Steur

Vaarwel aan de Nijl. De Dozen van de Toekomst.    

Gegroet, lieve vrienden, Ik Ben Kryon van de magnetische dienst.

Wij zijn dichtbij het einde van de reis. Wij bevinden ons op een schip op de Nijl op weg naar Luxor. Er waait een zacht briesje. Ik wil een boodschap brengen waarvan het lijkt dat ik die ik al eerder heb gebracht, maar dit is niet zo. Niet echt! Terwijl de tijd voortschrijdt begint deze planeet van jullie het bewustzijn te verhogen en veranderen er zelfs dingen waarvan jullie dit nooit hadden verwacht beginnen te veranderen. Wij hebben eerder gezegd dat een ouder bewustzijn van deze planeet altijd lineair is geweest. Het is een manier van denken, lieve mensen, die alles hetzelfde wil houden en op zichzelf terugslaat. Het is een manier van denken die in een cirkel gaat en misschien zelfs in een doos zit en die ervoor zorgt dat de geschiedenis zichzelf herhaalt omdat dezelfde fouten steeds weer worden gemaakt. Daar wil ik het even over hebben. Ik heb in het verleden gesproken over de Dozen van Geloof en ik wil dit uitbreiden en ermee doorgaan.

Wij zijn in Egypte en ik wil jullie een vraag stellen en het antwoord kan jullie verrassen. Deze weken zijn wij samen geweest en door alle tempels die wij hebben gezien zou je kunnen zeggen dat de geschiedenis van Egypte verbazingwekkend is. Ik zal jullie vertellen dat jullie geen geschiedenis hebben gezien. Wat als ik jullie vertel dat de tempel die jullie nu zien, de tempel van Abidos, de enige is die geschiedenis bevat? De enige die vertelt over de stamlijn door de tijd heen en over de Farao’s. Geen van de andere tempels doet dit. Jullie hebben tempel na tempel bezocht en zij hebben jullie niet de geschiedenis gegeven die gidsen wel doen. De enige dingen die jullie zien op de muren en de hiërogliefen gingen over het geloof dat zij hadden. Het geloof dat zij hadden, lieve mensen, ging over begeleiding naar het leven na de dood. Dat geloofden zij! Zij spreken van een welwillende God die openstaat voor iedereen…tempel na tempel….denk daar eens over na! Waar hebben jullie geschiedenis gezien. Waar hebben jullie de namen gezien of de veldslagen die zij wonnen of verloren?

Waar hoorden jullie van de overstromingen van de Nijl die er altijd zijn? Of was er misschien een plaag of zoiets? Geen van deze dingen staat er op de muren! Alles wat er op de muren staat zijn instructies voor de weg naar het leven na de dood. Plaatje na plaatje van de goden die de Creatieve Bron vertegenwoordigden. Zij waren allemaal verenigd in een idee: dat alle Egyptenaren een leven na de dood hadden. En daar waren de instructies om daar te komen. Dit is wat jullie zagen. Dit wordt dan een doos! Vele, vele jaren, in het begin werd Egypte gedefinieerd door het geloofssysteem en jullie kunnen dit bij alle Ouden zien. Bij alle tekeningen…daar gaan zij over. Zij staan niet alleen, lieve mensen, want cultuur na cultuur, jong, Oud, definiëren zichzelf door hun geloofssysteem en niet door hun grenzen, of hun namen of hun landen….zo ver als jullie terug kunnen gaan. Zij hebben allen iets dat hen verbindt met hoe het verder gaat. Jullie gaan je dingen afvragen over hun geloofssystemen en zij lijken zo eenduidig. Als jullie een priester hier zouden vragen waar het allemaal om gaat zegt hij: “Het gaat om vooruitzichten die welwillend zijn en ons uiterste best te doen om onszelf in balans te krijgen totdat wij die plaats bereiken waar wij steeds terugkomen.” Daar gaan alle metaforen over, lieve mensen, over de rivier die jullie moeten oversteken: dit is de metafoor voor het leven aan de boven- en beneden Nijl en die gaat richting het leven na de dood.

Als je vandaag aan een Israëli zou vragen wat het meest diepgaande is dat hij heeft zou hij met de hand op het hart zeggen: “Als ik naar de tempel van Koning David ga waar hij is begraven is er niets beter dan dat. Hij toonde ons de weg naar God en het leven na de dood.” Zie je, de Israëli waren vervuld van de afstamming en dit is hun kostbaar bezit. Voor hen is de afstamming het goud! Dit gaat allemaal over het gaan naar een andere plaats, lieve mensen, als je vandaag een Navajo zou vragen: “Waar ben je mee bezig?” zou hij direct zijn voorouders noemen en zeggen: “Daar is de afstamming van de Navajo’s. Dit is wat wij geloven en zij zijn degenen die ons helpen naar het volgende leven. Als je een Moslim zou vragen om te vertellen over de grote profeet Mohammed kan hij zijn hand op het hart leggen en zeggen: “Dit is degene die meer dan een miljard mensen op deze planeet het geloof bracht dat ons leidt naar het hiernamaals. Hij was degene die ons leerde hoe wij dienden te leven en te bidden!”

Klinkt dit jullie bekend in de oren? Geloof na geloof na geloof klinkt allemaal als dezelfde doos. Het zijn alleen andere namen! Vraag een Christen over Christus en hij zal met de hand op het hart zeggen: “Dit is de profeet die onze redding is en die ons liet zien hoe wij naar het leven na de dood toe kunnen gaan!” Doos na doos…..deze planeet wordt niet gedefinieerd door landen en grenzen maar door geloof. Een-vijfde deel van de wereldbevolking is Hindoe en als je het hen zou vragen vertellen zij het de hand op het hart: “Het is de Eenheid met alle dingen. Het is het Nirwana. Het is het oplossen van alle karma zodat in het leven na de dood alles helder zal zijn.” Laat mij jullie iets vragen Christenen. Kunnen jullie met elkaar overweg? Jullie zijn verdeeld in meer dan driehonderd delen en die kunnen niet met elkaar opschieten. Zij wijzen in hun doos naar de andere dozen en zeggen dat zij het mis hebben. Ik vraag jullie: Kunnen alle Moslims met elkaar opschieten? Het antwoord is Nee. Kunnen alle Israëli samen door een deur? Het antwoord is Nee. Kunnen alle Boeddhisten die in Eenheid geloven met elkaar opschieten? Het antwoord is Nee. In elke doos is er een geloofssysteem dat zichzelf heeft verdeeld in vele stukken en er zijn vele dozen in dozen in dozen!  De volgende vraag is dus deze: Wat nu? Gaat deze planeet door met zich steeds verder te verdelen in dozen omdat men het niet met elkaar eens is? Als dit zo is wat zal dan het uiteindelijke product zijn? Het antwoord zal altijd zijn: Oorlog! Er zijn vele mensen die zeggen dat dit om deze reden onvermijdelijk is. “Kryon, je hebt gelijk want wij kunnen niet doorgaan met deze dozen.” Dit is een mening die komt van een geest die zegt dat het helemaal niet beter zal worden en dat wij zullen worstelen en worstelen en worstelen. Zij zullen zeggen dat de menselijke natuur laat zien dat er geen oplossingen zijn en dat die er ook nooit zijn geweest en wij gaan door met irrationele dingen omdat wij het met elkaar niet eens zijn. “Ruim de brokstukken op, rust uit en voer weer oorlog met elkaar en ruim dan het puin weer op en voer weer oorlog!”

Er is nog een mening, lieve mensen, en die komt van hoger bewustzijn en naïviteit [?] die zegt dat op een dag alles Een zal zijn en er Een geloofssysteem zal zijn en een groot “Aha” waarbij iedereen de dozen zal laten vallen en hetzelfde zal geloven. Dit gaat niet gebeuren, lieve mensen, nooit! Waar gaat dit naartoe? Wat zal de toekomst van deze planeet zijn met al deze dingen die voor ons liggen? Is het niet absurd, zouden jullie kunnen zeggen, dat wij redetwisten met elkaar over de meest liefhebbende Bron, Creatieve Liefde, Compassie, van het Universum? Wij doden elkaar omdat een persoon iets niet volgens de regels doet. Absurd! Het is absurd omdat het bewustzijn van de planeet altijd laag is geweest en de menselijke natuur altijd in het duister is geweest. De menselijke natuur is zo disfunctioneel en leerde niets van generatie op generatie, van leven op leven. Jullie komen, vergeten [sic! Bewust vergeten door verkeerde opvoeding!], en doen het weer en jullie komen, vergeten en doen het weer! En opeens is er een verandering op de planeet! Hebben wij al gezegd dat zelfs de Ouden het duizenden jaren lang al op de muren hebben geschreven? Zij zeiden dat er iets zou gebeuren bij de precessie van de equinoxen en dat – indien de mensen nog op deze planeet zouden zijn – het bewustzijn omhoog zou gaan. Misschien weten sommigen van jullie dat dit de kalender van de Maya’s was en weten anderen dat dit de reis van de gevederde slang betreft. Misschien kennen jullie dit als het ontwaken van de poema. Er zijn heel veel namen aan deze dingen gegeven….het samengaan van de adelaar en de condor….het is overal. Ga met onderzoek beginnen om te zien wat de Ouden hebben verteld. Wat vertellen de geschriften die jullie onlangs hebben gehad, maar ik heb het nu over de Ouden en hetgeen zij vertelden. Jullie zitten in een nieuwe energie die jullie niet hadden verwacht waarin donkere dingen uit de muur lijken te schieten – metaforisch gezegd – en zich laten zien zoals zij dit nooit eerder hebben gedaan….nooit! Op een gepaste manier laten zij zich zien en jullie zien dit in je media. Het is geen spirituele revolutie….het is bewustzijn!! Het is respect!

Wisten jullie dat dit het begin is van de verandering van de menselijke natuur? Als de menselijke natuur gaat veranderen gaan de dozen bewegen, en dit is waar ik nu over wil spreken. Ik zal jullie een ander scenario geven. Het is het grote T-woord. TOLERANTIE! Ik wil een beeld schetsen dat jullie niet zullen geloven. Jullie gaan dit niet geloven, jullie zullen lachen! “Kryon, jij bent te ver gegaan!” Ik wil jullie meenemen naar de toekomst. Ik wil jullie meenemen naar een wereld, een planeet die Aarde wordt genoemd. Generaties en generaties vanaf nu is er al heel lang vrede, lieve mensen, maar ter ere van dit land wil ik jullie meenemen naar een plaats die Mekka heet. Er is een viering aan de gang….net zoals dit al honderden jaren plaatsvindt en er komen miljoenen mensen op af. Zij komen overal vandaan aangestroomd…miljoenen! Zij zijn er allemaal en zij zijn in vrede en zijn er allemaal met hun redenen. Eerbetoon aan hun profeet en hun tradities en dan stopt alles en zijn zij stil. Dan komt er iemand die naar een speciaal podium loopt en men vraagt zich af wie dit is. Een speciaal podium dat gepast is in een omgeving die niet gewelddadig is. Een hele groep individuen, en dan realiseren jullie je wie dit zijn. Het is de Israëlische afvaardiging en zij klimmen op het podium en zingen een lied als eerbetoon aan hun broeders de Moslims! Dit gaat niet over het zingen voor iemands verjaardag – er zijn er vandaag overigens twee onder jullie en jullie zingen voor hen omdat jullie trots en blij zijn voor hen – maar wat als jullie dit eenvoudige idee uitbreiden naar de dozen? De dozen zullen blijven, lieve mensen, maar het verschil is dat zij elkaar niet alleen zullen tolereren; zij zien ook dingen die gepast zijn. Andere culturen, goed, zij hebben tradities en profeten, maar het leidt allemaal naar dezelfde plaats! De Israëli zingen voor de Moslims op hun eigen manier en met eigen liederen, maar de Moslims staan daar met de hand op hun hart en zeggen: “Dank jullie, broeders! Dank” En als de Israëli klaar zijn staan zij op en komen de Christenen op het toneel om hetzelfde doen!

Denken jullie dat dit een fantasie is? Wacht maar af. De dozen zullen nooit helemaal weggaan maar de dozen worden cirkels en het worden prachtige, prachtige cirkels van licht en leven dat een heerlijke vermenging geeft van zingen dat zegt: “Ik zie jullie en ik zie jullie gezichten en wij zien dezelfde God. Doe wat jullie willen doen, dan doen wij onze dingen!”

Misschien geloven jullie hier niet in, maar als jullie een Moslim in een bepaalde richting zien bidden, wat is dat jullie reactie? Wat is jullie reactie? Zouden jullie dit zien en je hand op je hart leggen en zeggen: “Dank je, broeder?” Het is beide toewijding aan dezelfde God! Wat een concept! Hier kan deze planeet naartoe gaan. Jullie gaan dit op zeer kleine manieren zien als jullie uit het duister gaan komen dat oude menselijke natuur wordt genoemd. Is dit mogelijk? Ik zeg jullie: Dat is Vrede op Aarde! Het is niet wat er gaat gebeuren tussen het ene land en het andere. Dit is gewoon niet zo. Het gaat gebeuren tussen het ene en het andere geloofssysteem en dit zal vrede scheppen en alle dingen zullen daaraan toegevoegd worden, maar vrede op aarde zal beginnen met de geloofssystemen.

Dit is wat de Ouden jullie hier tonen en dit was alles waar zij zich mee bezighielden….niet met geschiedenis, maar jullie zien het in het licht dat zij zagen.

Ga hier hoopvol vandaan in de wetenschap dat jullie in een zeer speciale tijd leven, een mooie tijd.

De geschiedenis zal zich jullie herinneren, lichtwerkers!

En zo is het.

Kryon

Gepost door Martien op 09:00

https://kryonwijsheid.blogspot.com/2019/06/live-kryon-channeling-kryon-in-egypte_23.html

Schokkende herkenning door gelijkenissen tussen Atlantis en onze zingevingvraagstukken in onze tijd

Veertig, en dan? (Joost Röselaers, predikant van Vrijburg te Amsterdam, fd.persoonlijk, 22-6-19)

Het leven van de veertiger: de loopbaan is niet helemaal gelopen zoals gepland en de relatie staat onder spanning of is geëindigd in een scheiding. Hoe geef je dan betekenis aan je leven? Joost Röselaers (bijna veertig) laat zijn gedachten gaan over deze fase.

‘Kun je zorgen voor stevige grond onder je voeten, los van ambities en het ideale beeld voor de buitenwereld? Nieuwe vormen van spiritualiteit proberen hartstochtelijk antwoord te geven op die vraag. In bladen als Happinez kun je lezen dat je van jezelf mag houden zoals je bent. Daar wil ik niks aan afdoen. Ik wil het zelfs van harte beamen, maar deze zelfliefde is voor mij onvoldoende antwoord in mijn zoektocht naar een nieuw betekenisvol kader.

Dit artikel maak duidelijk dat de huidige predikant/dominee/pastor met dezelfde levensvragen zit als de gemiddelde burger in deze samenleving, in ieder geval de Nederlandse gemeenschap, want andere landen ken ik niet in deze details. Ik vermoed natuurlijk dat het in andere westerse landen niet anders is.

Maar dat de christelijke kerkvoorgangers een academische theologische opleiding hebben genoten is voor ons allen een vanzelfsprekende aangelegenheid, maar dat is het spiritueel gesproken of zelfs kosmisch gezien helemaal niet. Geestelijke voorgangers in iedere beschaving binnen ons universum zijn ‘inwijders’ en dat betekent dat ze het volk ‘voorgaan’ in kosmische wijsheden en in levenswetten inwijdingen geven, zoals vandaag ook Reiki-inwijdingen worden gedaan en ook esoterische gemeenschappen als de Vrijmetelaars en Rozenkruisers hun leden inwijden.

Dat gaat deels om technische oefeningen doen zodat de natuurwetten worden aangeleerd en bijvoorbeeld telepathie aanleren, maar ook de inhoud van levenswetten die de dagelijkse omgang van mensen onderling ’voorschrijven’ – geen regels – maar psychologische begeleiding geven om met iedereen harmonisch om te leren gaan; en daar hoort conflictoplossing ook bij, want deze inwijdingen voeren naar het toekomstig levensstadium van de 5^e dimensie, waarin alle mensen hun tweelingzielen (waarmee je de oorspronkelijke eenheid vormt), kennen en dus ook nooit meer uit elkaar kunnen gaan zoals scheidingen in onze maatschappij.

Om kort te gaan: deze bovenstaande geschetste inwijdingen hebben in de beginfase van het nieuwe Atlantis plaatsgevonden, maar dat inwijdingsritueel is na verloop van eeuwen helemaal verslonst en op de achtergrond geraakt en zijn ook (hoge)priesters hun machtspelletjes gaan spelen, zodat de bevolking ook ruimte kreeg om typisch 3D-gedrag te ontwikkelen. Om die reden – én priesterlijke misstappen met hun magische handelingen – is die beschaving ten ondergegaan. Daarom lijkt de christelijke kerk(en) na hun ontstaan in de 3^e eeuw na Chr met hun concilies toen het nieuwe testament werd geschreven, ook een even leeg instituut te zijn geworden als in de laatste fase van Atlantis, en zal het kosmische bestuur het niet toelaten dat er een 4^e keer een beschaving moet worden afgebroken. Daarom zijn nu de trillingsfrequenties op aarde sterk verhoogd zodat de mensen moeten leren met die nieuwe frequenties om te gaan.

Voor de goede orde heb ik de hele tekst van de auteur hieronder weergegeven voor belangstellenden en geen FD-lezers.  

https://fd.nl/fd-persoonlijk/1303647/veertig-en-dan

0-0

Elke levensfase komt met eigen uitdagingen. Helemaal synchroon lopen onze levensfases niet, de een begint eerder aan de volgende fase dan de ander, maar een verdeling levert herkenning op. We hebben immers meestal een vergelijkbare levensloop en zien ons daarin met vergelijkbare vragen en uitdagingen geconfronteerd. Ik herkende bijvoorbeeld in mijn studententijd veel van de zoektochten die mij bezighielden bij medestudenten. De wereld ligt nog open (denk je) en daar kun je eindeloos over filosoferen – en dat deden wij dan ook. Als dertiger moet je vervolgens keuzes maken. Dat komt met de nodige uitdagingen; Nienke Wijnants schreef erover in haar boek Het dertigersdilemma. Wat ga ik doen met de onmetelijke zee aan mogelijkheden die mij is geschonken? Het is de tijd van carrière maken, trouwen en een huis kopen. The only way is up, zo lijkt het.

Daarop volgt de fase waar ik me nu in bevind, die van de (bijna) veertigers. Het is de periode waarin de aloude midlifecrisis zich kan aandienen. Het valt me op dat er over deze levensfase de afgelopen jaren weinig literatuur is verschenen. De hoogste tijd er enkele persoonlijke gedachten en inzichten aan te wijden.

Joost Röselaers nam een baan aan die niet bij hem paste.

‘Ook al wist ik diep vanbinnen dat mijn talenten elders lagen.’

Aanzien in het bedrijf

Als dertiger kies je (uiteindelijk) voor een richting in leven en werk. Je groeit al snel door in het bedrijf. Als het zo doorgaat, ben je voor je veertigste partner! Maar dan hapert het. Je blijkt geen bestuurder te zijn. Je komt niet tot je recht in situaties van spanning en conflict. Of je bent eenvoudigweg (net) niet goed genoeg voor de top. Je moet je ambities dus bijstellen. En dat is pijnlijk. Je was als dertiger immers gewend dat het telkens beter ging, maar dan stagneert je leven of gaat het er zelfs op achteruit.

Ik spreek uit ervaring. Ik nam een aantal jaren geleden een baan aan die uiteindelijk niet bij me bleek te passen. Volgens velen was ik de ideale kandidaat, en het was zo’n logische stap in mijn carrière, dat ik er zelf ook in was gaan geloven, ook al wist ik diep vanbinnen wel beter en voelde ik aan dat mijn talenten elders lagen. Een manager ben ik niet en zal ik vermoedelijk ook nooit worden. Ik zie dit, zeker omdat ik er zelf open over ben, bij veel generatiegenoten.

Een vriendin van me maakte stormachtig carrière bij een groot advocatenkantoor op de Zuidas. Natuurlijk zou ze partner worden. Ze werd het, maar wat viel het haar tegen. De advocatuur was haar passie, en niet al het bestuurlijke en managementgedoe dat er nu bij kwam kijken. Weg waren haar creativiteit en gedrevenheid. Ze was binnen een aantal jaren een schim geworden van wie ze ooit was.

Maar kun je nog terugkeren naar het beroep dat je eens had? Dat doet veel met je aanzien in het bedrijf. En vergeet de financiële consequenties niet. Heb je net dat mooie huis gekocht in die aardige wijk vlak bij de school van de kinderen­.

Relatie onder spanning

Ook privé heb je als veertiger met de nodige uitdagingen te maken. Als je eenmaal gesetteld bent met de man of vrouw van je dromen, blijkt de realiteit toch wat weerbarstiger te zijn. Romantiek maakt plaats voor de alledaagse werkelijkheid, zeker als er ook kinderen zijn. Voortdurend ben je bezig de boel draaiende te houden. Je leven beweegt zich tussen thuis, werk, school en opvang. Je komt amper aan elkaar toe. De relatie staat onder hoogspanning en je schreeuwt maar al te makkelijk de frustraties op elkaar af. Het valt me op hoe vaak er op het schoolplein van onze kinderen een nieuwe scheiding wordt aangekondigd, met alle consequenties van dien: parttime ouderschap, verhuizen en kleiner wonen. Weg is het ideale plaatje.

En ten slotte staat het sociale leven­ van veertigers ook vaak op een laag pitje. Veertigers zie je amper in concertgebouwen en theaters. Publicitaire campagnes richten zich ook liever op de frisse generaties onder hen en de welwarende generaties boven hen.

Is het werkelijk zo dramatisch gesteld met de veertigers? Wat ik hierboven schets, is een beetje een karikatuur. Er zijn ook een hoop mooie dingen die in deze jaren gebeuren – de verdieping van de band met partner, kinderen en vrienden bijvoorbeeld. De tijd van feesten en festivals is zo langzamerhand voorbij (gelukkig maar, denk je soms), waardoor je je meer op je inner circle richt en meer tijd hebt om te lezen of je in een bepaald onderwerp te verdiepen.

Maar het waardevolst van deze jaren is de spirituele ontwikkeling. Want de vraag hoe om te gaan met mislukkingen en tegenslagen is bovenal een spirituele vraag. Kun je zorgen voor stevige grond onder je voeten, los van ambities en het ideale beeld voor de buitenwereld? Nieuwe vormen van spiritualiteit proberen hartstochtelijk antwoord te geven op die vraag. In bladen als Happinez kun je lezen dat je van jezelf mag houden zoals je bent. Daar wil ik niks aan afdoen. Ik wil het zelfs van harte beamen, maar deze zelfliefde is voor mij onvoldoende antwoord in mijn zoektocht naar een nieuw betekenisvol kader.

Ze is me te eenvoudig, voor wat ik toch ervaar als cruciale vragen in mijn bestaan. Ik mis de teleurstelling en de worsteling erin. Deze fase kent een zekere analogie met de puberteit, een tijd die ook voorafgegaan werd door een periode van zekerheid, plots afgebroken door de ontdekking dat de mens zichzelf en het leven nog onvoldoende kent. Met dat ene cruciale verschil dat de puberteit zich afspeelt in een stijgende levenslijn, met groeiende vermogens en mogelijkheden, en de veertiger zich in zekere zin bevindt in een dalende. Jezelf liefhebben wordt in deze context een grotere opgave. Je kijkt in de spiegel en je ziet steeds meer rimpels, kale plekken en grijze haren.

Natuurlijk zou ze partner worden.

Ze werd het, maar wat viel het haar tegen

Stevige basis

Ons levensgeluk wordt voortaan in hogere mate bepaald door niet-materiële levenswaarden. En dat vraagt het nodige van ons: om stil te staan en ons te verdiepen in een bepaalde levensbeschouwing, filosofie­ of in literatuur. Zelf vind ik herkenning en duiding in onder andere het Bijbelse verhaal waarin kwetsbaarheid het uitgangspunt vormt voor spirituele groei – om uiteindelijk een stevige basis in het leven te ontdekken. Een aantal Bijbelverhalen leert ons dat je soms veertig (!) jaren door de woestijn moet trekken voordat je tot inzicht komt.

Ook in de literatuur vind ik herkenning en duiding. Een groot aantal existentiële romans gaat over zoekende veertigers. In zijn boek Mogelijkheid van een eiland zegt Michel Houellebecq: ‘Het leven begint pas bij vijftig jaar, dat is zo; maar het eindigt bij veertig jaar.’ Je moet het verlies van mogelijkheden en ambities herkennen voordat je echt aan het leven kunt beginnen.

Je bent er al

Dat brengt me dicht bij het kernwoord van deze fase, namelijk aanvaarding. Dat klinkt passief, alsof je terneergeslagen bent. Maar voor mij is het juist iets actiefs en het begin van iets nieuws. De aanvaarding dat je bent zoals je bent, en dat dat in wezen goed is. Je hoeft jezelf niet anders te maken dan je al bent. Dat kan immers ook niet. Nee, je bent er al. En zo is het goed. De basis van deze ervaring kan liggen in het geloof in een hogere macht die jou ziet en aanvaardt zoals je bent. Maar de basis van deze aanvaarding kan evengoed liggen in het leven zelf.

Het leven gaat zoals het gaat en dat is in zekere zin troostend. Deze ervaring van aanvaarding wordt bevestigd door de liefdevolle mensen om me heen. Het is niet iets waar ik volledig van overtuigd ben, ik spreek er ook slechts schoorvoetend over, maar op cruciale momenten weet dit besef me wel te dragen. Het heeft me een zekere ontspanning geschonken, ik heb me vrijgemaakt van ambities die toch niet waar te maken zijn. Er blijven genoeg (haalbare) ambities over. Het heeft me vooral mijn aandacht doen richten op wat van waarde is, en de moeite waard. Het leven begint nu pas (en ik ben nog lang geen vijftig).