‘Waar blijft de Nederlandse robotjournalist?: Bewijs dat voorspellingen niet deugen; spiritueel ‘gewone kost’

Waar blijft de Nederlandse robotjournalist? (Amanda Verdonk, nrc.nl, 2-10-18)

Automatisering | Robotjournalistiek zou de sector op zijn kop zetten, werd vijf jaar geleden voorspeld. In Nederland is tot nu toe nog geen geautomatiseerd bericht verschenen.

Vijf jaar geleden circuleerden er alarmerende berichten over de opkomst van robotjournalistiek: de menselijke reporter zou het nakijken hebben en kon maar beter een ander beroep kiezen. Computerprogramma’s zouden – zonder enige menselijke tussenkomst – nieuwsberichten en verhalen gaan produceren, waarmee zelfs prestigieuze journalistieke prijzen zoals de Pulitzer in de wacht gesleept konden worden. ‘Robotjournalisten’ zouden het nieuws sneller en meer gepersonaliseerd brengen dan een mens ooit kon.

1. Van de ‘opkomst van robotjournalistiek’ was toen én nu geen sprake. Belachelijke beweringen.
2. ‘Computerprogramma’s zouden – zonder enige menselijke tussenkomst – nieuwsberichten en verhalen gaan produceren’: de menselijke fantasie was dus geheel op hol geslagen.
3. ‘Robotjournalisten’ zouden het nieuws sneller en meer gepersonaliseerd brengen dan een mens ooit kon.’ Ook fantasie gebleken.

De vraag is dus waarom het mogelijk was dat er met nieuwe ontwikkelingen (slechts 5 jaar geleden) zo zonder enige indicatie over nieuwe computerprogramma’s en programmeringstechniek zulke onzin kon worden voortgebracht. In feite de voorganger van nepnieuws, want deze technische verwachtingen waren volledig irreëel. Kon ook alleen in de krant en op tv verkocht worden vanwege het sensatiekarakter van deze mediavormen.

Maar, al dan niet achteraf gezien of beredeneerd, kan vastgesteld worden dat het spiritueel volkomen onmogelijk is om van een robot een verslaggever te maken, want het gaat niet alleen om de schrijvende robot, maar om de creatieve wijze waarop een goed journalistiek product wordt geleverd. Dat kan per definitie de robot niet, omdat dit apparaat een creatieve aanleg – pardon: mogelijkheden – mist. Creativiteit is een menselijke eigenschap, zoals de emotie dat ook is. Daar zal de robot nooit aan toekomen. Maar daar hebben de ICT-programmeurs geen benul van, want het gaat hier om geestelijke wetten. Die kent de wetenschap niet.

 

Nieuwe ‘illusionist’ is opgestaan

Dames en heren, wij allen leven in illusies (Hendrik Spiering, Katern Cultuur/BOEKEN, NRCHANDELSBLAD, 23 september)

Supermens De Israëlische historicus Harari beschrijft in zijn nieuwe boek de loop van de geschiedenis van de mensheid aan de hand van de verkruimeling van het humanisme en de nieuwe mens die ervoor in de plaats komt.

# Het lot van de mensen is dat zij de doelen gaan nastreven van het samenballende idee dat hen op dat moment het best laat samenwerken. Maar individuele mensen hoeven helemaal niet beter af te zijn bij dat gemeenschappelijke vergezocht.

Het wonderlijke van deze recensie is dat deze Israëlische auteur een oud beginsel vanuit het hindoeïsme en boeddhisme (meen ik) aanhaalt dat het leven op deze aarde een illusie is, want het bestaat in het echt niet. In Wikipedia staat dat Maya (Sanskriet; oorspronkelijke betekenis: illusie)  een begrip is uit het hindoeïsme en het boeddhisme, dat vertaald kan worden als “sluier van illusies”. Beide religies wijzen erop dat de mens meestal een wereldbeeld heeft dat ver van de werkelijkheid af staat, zodat het de mens belet inzicht te hebben. Het komt erop neer dat het de aardse werkelijkheid is die met het geestelijke leven niets te maken heeft. Ik ben gewend om de materiële werkelijkheid van de aarde als een 3D-grofstoffelijk leven te beschouwen dat later, als we als mens de aardse dualiteit overwonnen hebben en voor geestelijk leven van spirituele groei hebben gekozen, we nooit meer op aarde hoeven terug te komen, omdat we dan als geestelijke wezens in etherische ofwel fijnstoffelijke sferen blijven doorleven. Want het ‘bezielde’ leven, geschapen door de bron is eeuwig en oneindig durend en dat geldt dus ook voor de menselijke ziel. Als we eenmaal kosmisch als kernbeginsel ziel van de mens zijn geboren, is het eerst een kwestie van afdalen vanuit de hoogste volmaaktheid ofwel BronBewustzijn, door de sferen naar beneden om daaruit weer op te klimmen en terug te keren naar datzelfde BronBewustzijn om als nieuw deeltje volmaakt Bewustzijn op te gaan in die Hoogste Bron. Zo breidt de Bron zichzelf uit en doet Zelf ervaring op als deelbewustzijn.

Maar Harari maakt van deze oorspronkelijke betekenis van illusie een soort culturele illusie, die alleen werkelijk bestaat als een grote groep mensen daarin gelooft, en die groep houdt zijn eigen werkelijkheid in stand. Maar er zijn historisch beschavingen geweest die plotseling zijn verdwenen en hoe dat mogelijk was, is nog steeds onbekend. Er zijn geen verklaringen gevonden. Alleen theorieën dat sprake was van buitenaardse beschavingen (zoals de oorspronkelijke Maya’s) die hier hun opdracht hebben voltooid en teruggekeerd zijn naar hun planeet van herkomst of ster.

Maar uit deze recensie die alleen vanuit de geschiedwetenschap is geschreven en dus niet handelt over de onbekende beschavingen die plotseling ophielden te bestaan, wordt het uit de tekst niet duidelijk hoe de auteur zich dat voorstelt. Tot slot maakt dit artikel duidelijk dat er een nieuwe visie op het menselijk denken is ontwikkeld, mogelijk om een wetenschappelijke verklaring te proberen te ontwikkelen over het verschijnsel illusie. Maar dan is de bespreking niet echt overtuigend gelukt. Maar de auteur is inmiddels via een vorige bestseller een wereldberoemd iemand geworden. Leuk voor hem!