Op basis van het net gepubliceerde boek ‘De wereld vóór God’ van de filosoof en psycholoog Kees Alders, lees ik dat ‘Wie verlangt, verkeert in Samsara: de oorzaak- en gevolgwereld zoals wij die ervaren, een wereld waarin alles vergankelijk is, en waarin niets bestendig is.’
Hieraan voorafgaat staat een nadere uitleg over ‘verlangen’, om het voor de niet-boeddhist duidelijk te maken:
‘De oorzaak van deze keten van vergankelijkheden is volgens Boeddha het verlangen, waar onvrede uit geboren wordt. Volgens het boeddhisme komt het hele bestaan voort uit dit sentiment. Verlangen leidt tot handelingen en gebeurtenissen. Volgens Boeddha heeft iedere handeling een gevolg, het karma (of om heel precies te zijn: karma vipaka. Waarbij karma duidt op de intentionele handelingen en vipaka op de gevolgen ervan). Ieder verlangen veroorzaakt zo weer nieuw verlangen. En zo draait alles maar door en door.’
Nu is mijn vraag gebaseerd op de stelling binnen dit citaat: ‘het verlangen, waar onvrede uit geboren wordt.’ Mijn vraag is vloeit voort uit de hier aangegeven relatie tussen verlangen en onvrede. Dat verband zou ik nooit gelegd hebben vanuit mijn visie dat verlangen tot gevolg heeft – of kan hebben – dat mijn idee van verlangen is gebaseerd op wens naar én stimulans tot groei naar het kosmische bewustzijn (van 5D ofwel multidimensionaliteit zoals ik vaker heb geschreven), waaruit helemaal geen onvrede uit geboren hoeft te worden. En niet alleen ‘hoeft te worden’, maar helemaal geen noodzaak bestaat tot de ‘geboorte van onvrede’.
Vervolgens stelt de auteur dat volgens het boeddhisme het hele bestaan voort komt uit dit sentiment. Als met ‘dit sentiment’ de onvrede bedoeld wordt, dan zou ik me eerder kunnen voorstellen dat de worsteling of het onbegrip van de gemiddelde mens over de zin van het leven en vooral de eigen plaats in dit leven tot onvrede of frustratie leidt, maar volgens mij niet de ‘onvrede’ als gegeven want die onvrede is of wordt bepaald door een eigen worsteling of onvrede met de gang van zaken in het eigen leven. Niet iedereen kan immers altijd en steeds in staat van groot geluk verkeren; sterker nog, het gaat altijd om uitzonderingssituaties als er een succes is geboekt in welk opzicht dan ook.
Shivatje, ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel met deze vraag. Het hele bestaan komt niet voort uit het sentiment van verlangen. Dat verlangen is het gevolg van de groei van de mens naar bewustzijn en dat is de mens in zijn ziel meegegeven om die groei mogelijk te maken. Onvrede wordt alleen veroorzaakt als zaken of ontwikkelingen mislukken. En niet zomaar omdat je mens bent. Onvrede wordt dus volgens mij niet geboren vanuit verlangen, maar vanuit de wens om te groeien terwijl je soms pas bij de 10e poging kunt slagen in dat streven.
Ik ben benieuwd hoe jij daar als boeddhist tegenaan kijkt! f ffffff
Aquarius 