‘Ik heb naar aanleiding van het gesprek met onze joodse vriend en zijn problemen tussen het jodendom en christendom eens nagedacht over de levensproblemen die er altijd wel zijn op aarde en toen heb mij eens verdiept in de gedachte aangaande de mens Jezus. Toen drong zich de vraag aan mij op: had de mens Jezus zijn eigen levenskarma op aarde? Hij was een gest, gekomen uit hogere regionen, die een boodschap had voor moeder aarde, enz.
Ik bedoel dit: karma is aan vaste wetten gebonden zoals jullie waarschijnlijk weten. De mens Jezus die op ook wel Gods Zoon wordt genoemd door de christenheid, maar was Hij als mens gebonden aan zijn eigen levenskarma? Ik zou het aardig vinden als een van jullie eens probeerde daar een antwoord op te geven. Zou dat gaan?
Een aantal aanwezigen geeft er een visie over. En Psycho geeft vervolgens de volgende beschouwing.
De vraag is of Jezus een karma had, zoals elk aardemens dat heeft en ook een sferen-mens. Zoals jullie weten is het wel zo dat karma niet alleen een aards probleem is, maar ook voor de volgende sferen en wel daarom omdat elke sfeer zijn eigen situatie heeft. Men moet voor elke sfeer een karmische doelstelling hebben en dat geldt voor ieder apart. Ik heb gemerkt dat ook u wel van de gedachte uitgaat dat, zoals het leven van Jezus was, dit ook wel een deel van Zijn karma was.
Jezus was als aardemens niet zonder zonden, want als Hij een zondeloos mens zou zijn geweest, dan zou Hij geen aards karma hebben. Alles wat hier op aarde gebeurt, is ondergeschikt aan de stuwing die uitgaat van evolutie en alles wat daarbij behoort. Karma is individueel. Wij zouden moeten zeggen dat Jezus wel ver genoeg gevorderd was om geschikt te zijn voor zijn aardse boodschap, maar dat hij toch nog niet zover was dat hij het volmaakte had bereikt, want zonder zonden zijn betekent dat je volmaakt bent. Er zijn ook wel in de geschiedenis van Jezus verschillende punten aan te wijzen waar hij wel heel sterk zijn gewone mens-zijn demonstreerde. Als we nagaan hoe hij ageerde tegen de farizeeërs, die tenslotte zijn grootste tegenstanders waren, ook toen hij de tempel reinigde, wat dat zo, dat dit getuigde van een mens, die nog niet helemaal vrij was van zonden, dus een karmische roeping had in zijn aardeleven. Hij zou toch wel gesproken kunnen hebben, maar op een andere manier; volgens de hogere levenswetten. Door zo te zijn verbitterde hij degenen waar hij zich tegen richtte en dat kan nooit het doel zijn geweest. Op deze wijze kon hij geen licht brengen onder de mensen. Maar wat domineerde was dat hij zijn hoger denken op aarde nodig had, om bewust en in vertrouwen op de hogere steun datgene te doen wat hij karmisch als zijn taak had meegekregen.
Wij zien dus dat de leer ‘Gods Zoon’ en mensenzoon een dubieuze factor is, die, laten we zeggen, niet door de hogere wetten kan worden getolereerd. Ook de leer van Jezus: als iemand u op de wang slaat, keer hem dan de andere wang toe, en zo meer van deze uitdrukkingen, wijst erop dat hij voor zichzelf wel overtuigd was dat het zo moest en net, zoals hij het deed [Dit is voor mij een wonderlijke of zelfs vreemde redenering als je de bijbelse uitspraak vertaalt als niet feitelijk terugslaan, maar symbolisch de andere wang toewijzen; dat kan inderdaad als ‘uitdagend’ worden aangemerkt en in dat geval had hij moeten zeggen: niets zeggen én doen en dit betekent geen uitspraak doen, zodat het initiatief aan de ander wordt gelaten; een persoonlijke reactie van de aanvaller.] Toen hij in de tempel stond zag hij eruit als een echte jood, die ook daarin zijn godsdienst zag; hij beriep zich altijd op het oude testament [Ook dit mag geen verbazing wekken omdat hij zich vanzelfsprekend een jood voelde, want de nieuwe christelijke kerk was nog niet uitgevonden en daarom kon hij niet anders dan zich beroepen op het oude testament als het heilige boek van de joden. Het was hem te doen op de vernieuwing van de oude klassieke wetten van de Mozaïstische wetten en nergens anders om.] Hij vond het nodig dat steeds opnieuw aan te duiden als een gang van eeuw tot eeuw in zijn evoluerende werking. Hij was een voorstander van de monotheïstische God {en daarom tegenstander van opgedeelde godsdiensten zoals het Jodendom met z’n streng dogmatische stroming en de meer ontspannen richtingen, vrijzinnig zoals we dat vandaag zouden noemen?]. Het is dus zo dat hij wel wist hoe het moest en het ook bewust toepaste voor zover het hem mogelijk was. Maar hij werd evengoed als een gewoon mens, geïrriteerd door dat wat gebeurde. Dat bracht hem in opstand. Hij vond, evengoed als ieder ander die daar eerlijk tegenover zou staan, dat de goddelijke liefde moest domineren. Dus de kracht van de liefdewet in het leven moest worden gebracht. Ik heb samen met Br. Bernardus een aardige studie gemaakt naar de evangeliën en wij kwamen tot de conclusie, dat Jezus in bepaalde situaties zijn woorden opbouwde om a.h.w. een overbrugging te geven tot dit principe.
De vraag is nogmaals of Jezus een karmisch doel had in het leven. Je kunt natuurlijk voor je levenskarma evengoed een doel hebben waaraan je je moet optrekken. Zijn overtuiging was dus gegrondvest op dat wat reeds in hem was opgebouwd in meerdere levens. Zo komen we in de gewone, evoluerende stijgende denklijn. We moeten een goed begrip krijgen over deze dingen, juist omdat die op aarde voor de mensen problemen zijn in hun geest zijn gegroeid. Als je vast blijft houden aan het principe van de wetmatigheid, dan is er ook voor Jezus geen mogelijkheid om daaraan te ontkomen. Vanuit de hoogste regionen kan nooit een volmaakte geest belast worden om een taak op de aarde te hebben, want deze is de aarde geheel ontgroeid en zou daar niet geschikt voor zijn. Zo zien wij dat we moeten leren denken en dúrven denken.
Wordt vervolgd
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.