‘De oorspronkelijke Maya’s waren interdimensionale galactische reizigers. Ze kwamen naar de aarde rond de tijd van de geboorte van Boeddha en schiepen een hoogstaande civilisatie in de oerwouden van Meso-Amerika, ver weg van Babylon. Toen rond 88 n.C. hun tempels en kalenders gereed waren, vertrokken ze weer. Dat was dus in de tijd dat Karel de Grote regeerde in de middeleeuwse Europa. Hun [Maya’s] doel was om tijdwetenschap te ontwikkelen en deze planeet te laten synchroniseren met de rest van het zonnestelsel en de rest van dit deel van de melkweg.
‘Tijd stamt uit de geestelijke wereld. Tijd is een frequentie. Tijd informeert ruimte. We leven nu in een kunstmatige tijdsbepalingfrequentie van 12:60. Twaalf maanden, twaalf uren en elk zestig minuten. De natuurlijke frequentie is 13:20, en dat vinden we ondermeer terug in de dertien manen en de twintigtelling die de Maya’s hanteerden (wij hebben een tientallig systeem).’
Een volgende interessante alinea volgt later.
[Bron: Peter Toonen, De thuiskomende aarde. Essays over de transformatie van onze planeet voorbij 2012. Frontier Publishing 2009; 40]
Aquarius 