De Jakobs ladder’ wil de evolutieweg zichtbaar maken aan de mensen op aarde: je kunt alleen maar bewustzijnsgroei op aarde bereiken door de op- en neergaande bewegingen op die ladder, en daarmee het bereiken van het Christusbewustzijn, als afsluiting van het moeilijke leven op aarde. De moeilijkheidsgraad van het menselijk leven op aarde dwingt ons daartoe om zelf opgestane Meesters te worden. Waarbij, zo zou ik óók kunnen aangegeven, dat ik in dit huidige leven als slachtoffer van de opvoeding van mijn ouders, mijzelf aan dezelfde fouten schuldig heb gemaakt in mijn daaraan voorafgaande levens en daarom in dit leven de bewuste keuze heb gemaakt om in dit leven geen kinderen op te voeden. Die opvoedingstaken ‘heb’ ik ten principale in die voorgaande levens ‘genoeg gemaakt’, en dus met alle fouten van dien. Dat kon én kan het ook niet anders omdat wij als mens ALTIJD fouten maken zodat we in een die vicieuze kringloop blijven hangen van ‘Oorzaak en Gevolg’, zolang we over dit groeiproces niet voldoende hebben nagedacht. Geen mens op aarde is ZONDER dergelijke zelf gemaakte fouten en dus overgeërfde schulden. Pas op het moment die ieder mens dat voor zichzelf ERKENT, pas dan zal er op aarde geen oorlog meer zijn, OMDAT wij dan tot dat besef van écht goddelijk ‘Weten’ zijn gekomen en daarmee ‘uitgeleerd’ zijn op deze aarde. Zolang we ons dat niet realiseren, blijven we terugkomen. Dat is niet meer nodig mét dat WETEN.
De conclusie in de vorm van een hypothetische stelling:
Slachtoffers én dáders zijn – zelfs in individuele gevallen of groeps/stam’verbanden’, dan wel collectiviteiten – dezelfde personen over meerdere levens gerekend.
Dit geldt dus ook voor koloniale slachtoffers van vandaag, die in voorgaande levens zelf kolonisatoren waren.
Aquarius 