[17] Er zijn een aantal boeken die er veel betekenis voor de mensheid kunnen hebben. Zij laten iets zien van de ware goddelijke verbinding die de ziel kan ervaren in de goddelijke Bron en wat ook al eeuwenlang plaatsvindt.
De eerste is De liefde van Elea van René Barjavel. Het verhaal gaat over een Zuidpoolexpeditie van een internationale groep wetenschappers. Zij vinden onder de kilometers dikke ijslaag de ruïnes van een stad [en het treffende is dat in de spirituele literatuur sprake is van een onbekende oude beschaving onder het ijs van Antarctica en daarom kan dit verhaal echt zijn gebeurd! Het kunnen zelfs overlevenden van de ondergegane beschavingen van Lemurië of Atlantis zijn]. Zij graven een tunnel en vinden een soort overlevingscapsule met daarin een man en een vrouw, bevroren in het ijs en in de tijd. De twee mensen leven nog; ze zijn als het ware diepgevroren. De vrouw wordt het eerst tot leven gebracht door haar langzaam te ontdooien. Zij heet Elea en vertelt het fascinerende verhaal van een beschaving meer dan negenhonderdduizend jaar geleden ten onder ging, toen een wapen werd gebruikt met een grotere vernietigingskracht dan de huidige atoombom. Die beschaving was technologisch en spiritueel duidelijk verder dan de onze. De capsule is het middel geweest om het menselijke ras te laten voortbestaan.
De liefde die Elia voelt voor haar man, haar verenigende ziel Paikan, staat centraal in het verhaal, en raakt je diep. De beleving van het goddelijke bewustzijn loopt als een rode draad door dit verhaal heen. Elea noemt dit het AL; volgens haar komt het hele leven uit het AL voort. Het is opmerkelijk dat er geen religie aan verbonden is. Men accepteert het AL als een vaststaand feit.
Het is een prachtig spiritueel sciencefictionverhaal waarin ook een grote liefde aan de orde komt, een liefde van een kwaliteit die maar weinig hedendaagse mensen kennen.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.