‘De oermensen hadden een heel andere aanleg. Ze brachten hun kinderen ter wereld, zoogden ze en gaven ze een tijdlang geborgenheid. Ook hadden ze een meer vrouwelijke aard en waren ze dus emotioneel ingesteld op moederlijke wijze zorgzaam en op het licht gericht. De groep van reptiloïden was mannelijker, intellectueel ingesteld en bezeten van macht.
De scheppergoden, die bijna allemaal lid van de ‘Raad van Negen’ waren, haalden een paar ervaren medescheppers uit andere melkwegstelsels om het scheppingsproces op gang te brengen. Voor de ontwikkeling van de oermensen werden de leoniden uitgekozen. Dat zijn wezens die heel veel op menselijke wezens lijken, maar hun gelaatstrekken zijn te vergelijken met die van een leeuw. Voor de reptiloïde groep werden eveneens ondersteunende wezens aangetrokken met een lichaamsbouw die veel op die van ons mensen leek, maar met een vogelachtig gezicht.
Het erfelijke materiaal van deze wezens werd door kruising of genetische manipulatie in het erfelijke materiaal van de nieuwe scheppingen ingeplant. Dit alles gebeurde op een veel hoger trillingsniveau, waarop met louter denkkracht heel andere mogelijkheden bestaan om iets te scheppen dan in onze trage driedimensionale wereld met zijn lage vibraties.
Dat een constellatie van zulke verschillende wezens tot een conflict van galactische afmetingen zou leiden, werd door de leden van de ‘Raad van Negen’ op de koop toe genomen. Toch hadden ze het doel een bewuste integratie van tegenstellingen te bereiken. Ze moesten het vermogen ontwikkelen om elkaar tye accepteren en op vreedzame wijze samen te leven. De co-existentie van de twee zo uiteenlopende groepen leidde algauw tot heftige conflicten, die niet met pijl en boog maar het atoomwapens werden uitgevochten. De geboorteplaneet van de hominiden werd daardoor zwaar vernield en onbewoonbaar. De twee wereldoorlogen op aarde, die in de vorige een zoveel leed over de mensheid hebben gebracht, zijn vergeleken daarbij kinderspel.
Na deze verwoestende conflicten, die de Eerste Galactische Oorlog wordt genoemd, trokken de reptiloïde geweldenaren zich terug in de richting van het sterrenbeeld Orion. De overlevende hominiden brachten zich in veiligheid op de Plejaden of op een ster van het Sirius-stelsel.
Na vele duizenden, misschien wel miljoenen jaren hadden de hominiden zich op Sirius hersteld en het hoofdtoneel van de ontwikkeling werd daarheen verplaatst. De reptiloïden begonnen nu opnieuw in de levensruimte van de hominiden binnen te dringen en konden zo na een korte periode van vrede weer haat en tweedracht zaaien. Er brak opnieuw een oorlog uit, die nog grotere verwoestingen teweeg zou brengen. Het sterrenstelsel Sirius, met de totale bevolking van hominiden en reptiloïden werd bijna volledig weggevaagd. De weinige overlevende reptiloïden trokken zich nogmaals terug, in het sterrenstelsel Orion en dat van de Draak. De overlevende bewoners van Sirius en ook de hominiden die ooit vanuit Lier waren geïmmigreerd, brachten zich op nog bestaande planetenresten in veiligheid of vluchten naar ons zonnestelsel.
Wordt vervolgd
[Bron: aldaar, pp.40-42]
Aquarius 