Categorie archief: Christusbewustzijn

Zonder enig katholiek bloed in mijn aderen te hebben, heb ik genoten van de wijsheid vanuit een net uitgekomen boekje over het katholicisme door een Vlaamse aartsbisschop

Hé kerk, maak je niet zo druk over die ontkerkelijking (Sjoerd Mulder, Katern de Verdieping/Trouw, 7-7-21)

Boekrecensie Religie

De auteur: Jozef De Kesel is aartsbisschop van Mechelen-Brussel en in 2016 door paus Franciscus tot kardinaal gecreëerd.

De thematiek

De afgelopen twee generaties is de positie van de kerk in de maatschappij ingrijpend veranderd. Waar de kerk vroeger machtig en groot was, raakt ze in snel tempo invloed en leden kwijt. Veel gelovigen maken zich hier zorgen over en zoeken naar wegen om het tij te keren. In hun ogen is ontkerkelijking iets ergs, dat liefst teruggedraaid zou moeten worden. Kardinaal De Kesel wil bij dat beeld wat nuances plaatsen. Om te beginnen meent De Kesel dat de kerk gebaat is bij wat nuchterheid: deze krimp is niet ‘goed’ of ‘slecht’, maar allereerst gewoon de loop van de geschiedenis. Zo gaan die dingen soms. Sterker nog, volgens De Kesel moeten we rekening houden met de mogelijkheid dat het christendom wellicht uit ons werelddeel verdwijnt. Die verrassende optiek hangt samen met zijn overtuiging dat de westerse meerderheidskerk een historische uitzonderlijkheid was. Het is volgens hem veel natuurlijker, veel passender voor wat de kerk in wezen is, om als kerk marginaal te zijn, aan de rand van de maatschappij. De Kesel begint zijn essay met een historische terugblik op het Europese meerderheidschristendom, en kijkt vervolgens hoe eeuwenoude christelijke gemeenschappen in Azië en Afrika functioneren. Die oude gemeenschappen zijn altijd marginaal geweest en lijken dat ook niet erg te vinden. Ze hebben blijkbaar niet de behoefte om de samenleving te kerstenen of iedereen te bekeren. Tegelijkertijd zijn ze wel heel missionair: ze willen midden in die samenleving een getuige van het evangelie zijn. De Kesel vindt bij hen een nieuw perspectief op kerkelijke krimp voor onze samenleving. Misschien kan een kleinere kerk wel op een andere manier missionair zijn, suggereert hij. Niet door op strategische wijze de samenleving te veranderen of zieltjes te winnen, maar door in haar eigen unieke context sacrament te zijn van Gods liefde.

Opvallende stelling

Ook de apostel Paulus was er niet op uit om zoveel mogelijk zieltjes te winnen, zegt De Kesel. Paulus stichtte vele nieuwe gemeenschappen, maar schreef op een gegeven moment in zijn brief aan de Romeinen ook dat zijn taak in het oostelijk Romeinse Rijk was voltooid. Terwijl de grote meerderheid van de bevolking toch echt nog niet christelijk was. De Kesel wil maar duidelijk maken: als deze beroemde ‘apostel voor de heidenen’ zich tevreden stelde met een kleine gemeenschap in iedere stad, hoeft de kerk niet krampachtig te streven naar meer.

Kenmerkend citaat

“Missionering betekent niet noodzakelijk christianisatie van de samenleving. Missionering mag niet verward worden met het herstel van een homogeen christelijke beschaving. De Kerk is niet geroepen om stilaan zelf de wereld te worden en de ganse samenleving in haar schoot op te nemen. De Kerk is de gemeenschap van christenen, niet de verzameling van de bevolking (…) De Kerk is inderdaad geroepen om midden in de wereld teken van Gods liefde te zijn in woord en daad.”

Reden om dit boek niet te lezen

Dit essay is wat traag geschreven: De Kesel herhaalt zijn punt vaak in steeds verschillende bewoordingen, en wordt niet concreet. Wat betekent zijn visie nu voor al die kwakkelende parochiegemeenschappen en voor al die uitgebluste vrijwilligers die voor de zoveelste keer proberen om jongeren in de kerk te krijgen?

Reden om dit boek wel te lezen

Voor wie de kerk een warm hart toedraagt, is het bemoedigend te zien hoe De Kesel ontspannen omgaat met de kerkkrimp. Volgens De Kesel is de kerk niet afhankelijk van een machtspositie in het Westen, en is het Westen zonder de kerk ook nog niet verloren. We moeten dus niet proberen te redden wat er nog te redden valt van dat oude instituut, maar vol vertrouwen de onbekende toekomst in te gaan. De Kesel schetst die weg alvast: een kleine en bescheiden kerk die temidden van die pluralistische samenleving trouw weet te blijven aan haar eigen voluit christelijke roeping.

‘Geloof en godsdienst in een seculiere samenleving’, Jozef De Kesel Halewijn; 80 blz. €17,50

https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/1295/articles/1384197/35/1

Het Christusbewustzijn [2]

“Ik kan nog een stap verder gaan. Dit brood, dat ik zojuist ontvangen heb en in mijn hand hield, wordt verteerd alsof het vuur het verbrandt. Wat is er gebeurd? Ik heb een verkeerd gebruik gemaakt van de volmaakte wet, die mijn schepping tevoorschijn had gebracht en liet het verteren, wat ik had voortgebracht door mijn onjuiste of onrechtvaardige toepassing van de volmaakte wet, die even precies werkt als in de muziek op de wiskunde of elk andere zogenaamde natuurwet. Als ik doorging deze volmaakte wet te misbruiken, dan zou niet alleen dat, wat ik schep vergaan,  maar ook ik, de schepper, zou verteerd worden.

“Is het brood werkelijk vernietigd? We willen toegeven dat de vorm is veranderd, want in plaats van het brood hebben we nu een hoopje stof of as. Is het in werkelijkheid niet teruggekeerd tot de Universele Substantie, waaruit het gekomen is? Bestaat het nu niet in ongeopenbaarde vorm, wachtend tot het weer tevoorschijn geroepen zal worden? Is dat niet het geval met al de vormen, die uit onze gezichtskring verdwijnen, hetzij door vuur, hetzij door bederf of op andere wijze? Keren zij niet terug tot de Universele Substantie – God -, waaruit zijn voortgekomen zijn? Is dat niet de betekenis van “Wat uit de hemel neerdaalt, moet naar de hemel terugkeren”?   

Wordt vervolgd

[44-45]

‘Is er een nieuw soort christendom aan het ontstaan’ (op weg naar 5D)?

Wolter Huttinga, Katern de Verdieping/Trouw, 7-7-20

EEN DERDE WEG | Simpel geschetst kende het Nederlandse christendom lange tijd twee tegenpolen: orthodox en vrijzinnig. Maar is de tegenstelling nog wel houdbaar? Er zijn steeds meer aanwijzingen dat zich een nieuwe stroming aandient, die zich niets meer van die oude tegenstelling aantrekt.

Een kleine twee maanden geleden verscheen het boek ‘Oer’, dat in Trouw lovend werd besproken. Het vertelt het verhaal van de kosmos vanaf de oerknal. De drie auteurs van het boek zijn van orthodox-christelijke huize en schuiven het verhaal van de evolutie en het verhaal van de Bijbel ineen. Een opmerkelijke keuze. Orthodoxe christenen waren toch altijd tegen evolutie? De populariteit van het boek is ook opmerkelijk: het beleefde reeds een achtste druk en belandde op de bestsellerlijsten. Dat past in een ontwikkeling die al langer gaande is. Met name jongere christenen met een orthodox-protestantse of evangelische achtergrond zijn niet meer herkenbaar aan klassieke kenmerkende standpunten, zoals een strikt letterlijk-historische opvatting van de Bijbel, of morele stellingname tegen homoseksualiteit of tegen de toelating van vrouwen in kerkelijke functies.

De logische gedachte zou zijn dat deze christenen ‘vrijzinnig’ geworden zijn, of zich wellicht bevinden op wat van oudsher een ‘hellend vlak’ richting ongeloof genoemd wordt. Maar het tegendeel lijkt waar. Er zijn verschillende platformen of bewegingen te noemen waar deze jongere christenen elkaar opzoeken, online of in real life.

Website Lazarus.nl is zo’n plek. Die biedt ‘dagelijks inspiratie aan mensen die vragen durven stellen over, worstelen met, maar ook houden van het christelijk geloof’ en wil er zijn ‘voor christenen binnen én buiten de kerk die zoeken naar relevantie, vernieuwing, emancipatie en sociale gerechtigheid’. Christelijke festivals als Graceland en Geestdrift mikken op een verwante groep mensen. Het zijn zoekers, met een hoop vragen en twijfels als het gaat om ‘oude zekerheden’, maar ook met een vurige intentie om God te dienen en ‘volgeling van Jezus’ te zijn.

Tussenoptie

Een vraag over dit thema op Twitter leverde veel informatie op. Er wordt bijvoorbeeld gewezen op New Monasticism, een diffuse christelijke beweging die contemplatie en een eenvoudig leven propageert, zonder daadwerkelijk aan een klooster of kerkelijke denominatie verbonden te zijn. Ook namen van schrijvers die in Trouw met enige regelmaat voorbijkomen worden vaak genoemd: Tomás Halík, Christian Wiman, Nadia Bolz-Weber, Brian McLaren. Is er sprake van een nieuw soort christendom, voorbij orthodoxie en vrijzinnigheid?

Op Twitter werd de vraag of er wellicht een ‘derde weg’ tussen orthodoxie en vrijzinnigheid aan het ontstaan is theoretisch tot op het bot gerelativeerd. Vrijwel niemand geloofde in een duidelijk definieerbare groep waar je in harde cijfers over kunt spreken. Tegelijk voelde vrijwel iedereen zich thuis bij het idee van zo’n tussenoptie.

Johan ter Beek (theoloog en in de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) betrokken bij vernieuwende vormen van kerk-zijn) is direct vol van het onderwerp: “Een weg zoeken tussen orthodoxie en vrijzinnigheid is zo’n beetje mijn levensweg. Ik ben van gereformeerde komaf en heb als jongere vervolgens een echt evangelische periode gehad. Daarna begon ik meer zoekend te geloven. Typerend was dat ik toen aan de ene kant orthodox gelovige vrienden kwijtraakte, en dat aan de andere kant veel vrienden ongelovig werden die tegen mij zeiden: ‘Wat zoek je toch nog bij dat geloof?’ Maar hoe heette precies de ruimte waarin ik mezelf bevond? Sindsdien ben ik op veel manieren bezig geweest om mensen in die ruimte samen te brengen. Het project Reisgenoten van de PKN dat ik vormgeef, is er een typische uiting van. We zien het geloof meer als een speeltuin waarin we lerend en ervarend ontdekken wat heelheid, waarheid en schoonheid is. Dat doen we rond het verhaal van Jezus Christus. Het gaat niet om een helder afgebakende groep, maar om mensen die zich wel committeren aan een gedeelde set waarden. Dat is echt pionieren, want in de Protestantse Kerk wordt nog sterk vanuit de kerk als instituut gedacht, terwijl veel zoekende jongeren zich niet gauw aan zo’n instituut zullen binden. Daarom zie ik veel in een geloofsstructuur met het karakter van een orde: mensen die zich verenigen rond een bepaalde manier van leven.”

Ook theoloog Alain Verheij, in deze krant vooral bekend van het Theologisch Elftal, herkent zichzelf als iemand die zich vaak tussen de polen van orthodoxie en vrijzinnigheid ophoudt. “Ik kom uit de hoek waar iemand een kwartier lang kon betogen hoe erg het is als je niet gelooft dat het verhaal van Jona in de walvis echt gebeurd is. Tegelijk vertelde ik laatst in een lezing over Jona en werd ik achteraf berispt door een man die zei: ‘Je had moeten zeggen dat het niet echt gebeurd is!’ Orthodox en vrijzinnig zijn tegenpolen die bestaan bij gratie van elkaar en beide polen worden bevolkt door oudere kerkgangers die zich in een achterhaalde cultuurstrijd bevinden. De kerk is door de secularisatie zo sterk afgebrokkeld dat de overblijvers het zich niet kunnen veroorloven om zich in die oude loopgraven op te blijven houden. Ze hebben wel wat beters te doen. Als gelovige ouder ben je tegenwoordig blij als je kind überhaupt nog betrokken blijft bij een kerk, al is het niet jouw club.

“Ook zijn er veel meer ‘assen’ van belang om het christendom te duiden dan alleen de as orthodoxie-vrijzinnigheid. Geloof bestaat behalve uit believing net zo goed uit behaving en belonging. Dus de vragen ‘Hoe leef ik?’ en ‘Waar hoor ik bij?’ zijn net zo belangrijk om religie te duiden als de vraag ‘Wat geloof ik?‘. Zo zijn er charismatische kerken die je misschien heel orthodox in hun geloof zou noemen, maar die een uiterst moderne vormgeving hanteren.

Tegelijk zijn er liberaal-protestantse gemeentes die juist zeer conservatief omgaan met hun liturgische regels. Daar moet je echt geen stap verkeerd zetten als voorganger. En wat verbindt mensen in een kerk? Het zijn nauwelijks de dogmatische uitgangspunten. Ik denk eerder aan het soort muziek dat je maakt, de groep mensen, het karakter van de plek waar je samenkomt, de kundigheid van de voorganger, de diaconale uitstraling van de gemeente, de politieke kleur en noem maar op. En jazeker, ‘het gaat om Christus’, maar die kent zeer veel geïncarneerde verschijningsvormen in deze werkelijkheid.”

Elsbeth Gruteke, PKN-predikant in Zeewolde: “De beweging voorbij de tegenstelling orthodoxie en vrijzinnigheid zie ik zelf vooral bij de Charismatische Werkgemeenschap Nederland, waar ik al jaren bij betrokken ben. We zijn een interkerkelijke club en combineren een tamelijk stevige orthodoxe theologie met een agenda die je eerder progressief zou kunnen noemen. Onze aandacht voor het werk van de Heilige Geest richt zich niet primair op individuele geloofsgroei, wat je misschien zou verwachten.

We leggen juist sterk de nadruk op onze verbondenheid met deze wereld, het belang van inclusie en sociale gerechtigheid. De Amerikaanse christelijke activist Shane Claiborne sprak vorig jaar bij ons, een typische figuur in wie dit samenkomt en op wie de labels orthodox of vrijzinnig gewoon niet meer van toepassing zijn.”

Maar moet je voor een beweging voorbij orthodoxie en vrijzinnigheid buiten de kerkelijke kaders zoeken, op pioniersplekken of in zogeheten parakerkelijke organisaties? Is bijvoorbeeld de Protestantse Kerk niet al lang een beweging die deze oude tegenstelling voorbij is?

Gruteke: “Niet echt. Vooral op plekken met een niet duidelijk uitgesproken signatuur is het voor gelovigen heel lastig om helder te hebben waarom zij eigenlijk zijn. Dan zeg ik weleens: ‘Wij zijn de kerk, niet de Rotary’.

Mensen zien hun kerk vaak als een van de vele vrijwilligersorganisaties, maar als je benoemt dat wij de gemeente van Christus zijn, zitten veel mensen toch een beetje met hun ogen te knipperen. Dus zo’n betrokken derde weg voorbij starre orthodoxie en vrijblijvende vrijzinnigheid – in de mainstream Protestantse Kerk zie ik die nog niet voor me. Behalve bij een kleine groep jonge mensen die er heel bewust voor kiezen om te geloven.”

Een nuttig overzicht van de ontwikkeling binnen de brede christelijke geloofsgemeenschappen die ons land kent en waaruit ooit een nieuwe universele religie zal ontstaan!

https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/988/articles/1167162/28/1

update: Een heldere uitleg over het verschil tussen ‘mind’ – gewoon dagbewustzijn of ‘old stupid conscious mind’ – en ‘spirit’ of Hoger- of KosmischBewustzijn

Omdat ik het laatst geschreven boek van de wereldberoemde hypnotherapeute Dolores Cannon (1931-2014), The Search for Hidden Sacred Knowledge’ (2018, 8e druk) nu in huis heb, de volgende nieuwtjes, die mij in ieder geval meer duidelijkheid hebben geboden over de verschillen tussen consciousness, mind en spirit, alle drie begrippen of termen in het kader van het menselijk bewustzijn.

Als eerste citaat op blz. 245: ‘That old stupid conscious mind, can be powerful sometimes, even though that is not the part I want. That part knows absolutely nothing useful, yet it does not want to give up control. Finally I saw the signs that the SC [Subconscious op blz. ii in de Inleiding, dat als Onderbewustzijn dus overeenkomt met de universele Super-Consciousness die wij als mensen ook in ons dragen] was winning the battle and I would be able to communicate with it.’

Met andere woorden, ons dagelijks bewustzijn dat in beginsel geestelijk volledig onbewust is vanwege het ‘gewiste’ geheugen waarmee we op aarde geboren worden om ons een ‘level playing field te bieden’ zodat we ons onbewust zijn van ons zware karmische verleden [kan het geval zijn maar hoeft niet; de meeste mensen hebben gezien hun vorige levens op aarde wel zo’n zwaar karmische achtergrond gelet op de wrede geschiedeis van de evolutie van de aarde en mensen hier vol van geweld], is een praktisch werkgeheugen die noodzakelijk is voor onze overlevingsmodus.

Daarentegen zijn onze onder- en onbewustzijn onderdeel van ons universele bewustzijn waarin ook ‘flarden’ van ons persoonlijk Akasha opgeslagen liggen en van waarmee ook de genieën en ‘gewone’ mensen onderscheiden kunnen worden, namelijk vanwege hun Akasha-achtergrond, welke historische perioden hebben zij op aarde meegemaakt. De aarde is zoals bekend een planeet met een dubbele handicap, namelijk een ‘gemengde’ – wij op aarde als enige planeet in ‘ons’ universum – leefomgeving én een planeet met de vrije wil(skeuze) en de absolute vrijheid van invulling van het eigen leven en beweging.

Dit heeft ook consequenties voor ons bewustzijn: beginnende zielen op aarde hebben alleen een overlevingsbewustzijn waarmee ze zich moeten zien te ontwikkelen enerzijds en ‘gevorderde’ zielen hebben hun ‘dagbewustzijn’ bijna in evenwicht en balans gebracht met hun onder- en onbewuste, DNA-multidimensionale onderdelen van het zielenbewustzijn en dus het volmaakte scheppersbewustzijn.

Samenvattend geldt nu voor mijzelf de waarheid dat de mensensoort – in universele zin en dus in alle sterrenstelsels en universa en niet alleen in ons universum – in samenhang met de dierensoort die bewust voor dat collectieve dierenrijk en idem voor het plantenrijk – zijn geschapen om met ons goddelijke DNA uit te groeien tot het scheppende-gelijke of god-gelijke, maar wel nadat we onze eeuwige ziel en ingebouwde energetische potentieel van het nulpunt van het overlevingsmechanisme in de lagere dimensionale gebieden op te klimmen naar een hoger bewustzijn: HogerZelf en vervolgens het HoogsteZelf zodat we een bewust-beleefde eenheid vormen met de Scheppende Intelligentie, die we vanuit de oorspronkelijke scheppende energie en als partikeltje daarvan niet waren. Dit individuele evolutieproces neemt miljarden eonen in beslag; het ene universum wordt daarom opgevolgd door een ander universum en vanwege deze karakteristieken is de geschapen Manifestatie van de Hoogste Wijsheid ook eeuwig. Het was zo, het is zo en het zal altijd zo blijven. Ons overlevingsbewustzijn en overlevingsinstinct hier op aarde kon, kan en zal dit alles niet kunnen bevatten zolang we verslingerd blijven aan de materie op aarde, die we eerst moeten loslaten om het HogerZelf te leren kennen en dat mondt dan weer uit in het HoogsteZelf.    ffffffff

Hierbij laat ik het voor deze ‘Hemelvaartsdag’, voordat het betoog te complex en ingewikkeld wordt.

Ik wens iedereen een gezegende dag toe!

‘Het hoogste dat je te geven hebt’

Posted: 22 Apr 2018 02:01 AM PDT [via wakkeremensen.blogspot.nl, 22-4-18]

Het hoogste dat je te geven hebt

22 april 2018 / Pamela Kribbe

Pamela channelt Jeshua

Lieve mensen,

Ik ben Jeshua. Ik ben de vertegenwoordiger geweest op aarde van een nieuwe energie, de Christusenergie. Dit is een energie of bewustzijnsvorm die het gelijke in alles en iedereen herkent. Het is een energie van verbinding, die eenheid wilde terugbrengen op aarde. Mijn doel was en is het besef van de verbondenheid tussen alles wat leeft op aarde te herstellen, en de weg is het hart. Het hart verbindt, het hart is een ruimte waarin je thuis kunt komen. Je thuis voelen heeft te maken met verbonden zijn, verbonden met wie je ten diepste bent.

Dat wat je ten diepste bent is altijd verbonden met het geheel.

Wat het geheel is, is niet in woorden uit te drukken. Je kunt spreken van het universum, het heelal of de kosmos, maar het geheel is geen ding, geen entiteit. Het geheel is een sfeer van zijn, een wereld van mogelijkheden. Ieder individueel leven heeft zijn specifieke plek in het geheel. Jullie allen maken deel uit van een onnoembaar groot geheel dat eeuwig is en tegelijk dynamisch en veranderlijk. Het leven beweegt voortdurend in een oneindige dans van manifestatie en terugtrekking, geboorte en dood, creëren en loslaten. Jij neemt als mens, in je huidige gedaante als man of vrouw, deel aan deze scheppingsdans. Tegelijk leeft in jou een kern die goddelijk en onverwoestbaar is.

Stel je voor dat jij in je huidige gestalte verbonden bent met dit enorme grootste geheel. Je kunt met je hoofd niet beredeneren hoe en waarom je deel bent van het geheel en welke plek je precies moet innemen. Je kunt het echter voelen met je hart. Je bent ingebed in het geheel, verbonden met het kloppend hart van de kosmos, en daarvoor hoef je niets te doen. Dit is een gegeven, het is een onlosmakelijk deel van wie je bent.

Jij hebt een unieke plek en rol binnen het geheel, en deze te vinden en je licht er te laten stralen, geeft je een diep gevoel van vervulling. Het maakt je gelukkig en blij. Het op die plek zijn en het vervullen van jouw unieke rol, activeert in jou het hoogste dat je te geven hebt. Daar gaat mijn verhaal vandaag over: het hoogste dat je te geven hebt.

Velen van jullie verlangen ernaar samen te vallen met de bron van licht die je zelf ten diepste bent, en vanuit die bron te zijn, te geven en te stralen in de wereld. Voel die bron eens van binnenuit, want deze stroomt door al je lichaamscellen. Alles in jou is ermee verbonden, ook al zie je het niet. Voel het maar… voel de levende stroom die je draagt. Het leven weet welke plek voor jou is bestemd, welke rol bij jou hoort. Verbind je met het verlangen om het hoogste van jezelf te belichamen, de engel van licht die je bent, niet gebonden aan tijd en ruimte. Je bent hier tijdelijk, in dit lichaam, zodat je het licht dat je bent hier naartoe kunt kanaliseren. De aarde is een plek waarvan je houdt. Voel het maar, hoe je diep van binnen bent verbonden met het hart van de aarde.

Laat je gedachten los over hoe moeilijk het is op aarde, over de schaduwkanten van de menselijke maatschappij, en verbind je uitsluitend met de aarde zelf, met het wezen van de planeet. Denk aan de uitgestrekte bossen op aarde, de wateren, de open hemel, denk aan de dieren en de overvloed aan bomen, planten, bloemen. Verbind je met die aarde…en voel hoe ook zij deel uitmaakt van een groot geheel, en daarin haar eigen weg bewandelt.

Er is een plek voor jou, hier en nu op aarde. Waar het werkelijk om gaat is te geloven in jezelf, te geloven dat je verbonden bent met het geheel en dat er een weg is voor jou die leidt naar de manifestatie van het hoogste dat je te geven hebt.

Hoe vind je die weg en hoe weet je of je bezig bent het hoogste in jezelf te ontplooien?

Ik zal drie herkenningspunten opnoemen die horen bij ‘het hoogste van jezelf geven’.

Het hoogste dat je te geven hebt is uniek voor jou

Het eerste herkenningspunt is dat het hoogste in jou, het hoogste dat jij te geven hebt op aarde, uniek is voor jou. Jouw bijdrage bestaat uit een unieke mix van eigenschappen en kwaliteiten, met een eigen vibratie en uitstraling. In wezen geef jij jezelf. Wat je te geven hebt, ben jij! Wat jou onderscheidt, is niet iets dat je van een ander hebt geleerd, bijvoorbeeld een bepaalde soort kennis, methode of vaardigheid. Het hoogste dat je te geven hebt, komt niet van buiten. Nee, jij bent de beslissende schakel.

Natuurlijk heb je kennis en informatie opgenomen van anderen, uit boeken en opleidingen, en ben je gevormd door je cultuur en opvoeding. Waar het om gaat is wat jij hebt gedaan met die invloeden, hoe je ze hebt geïntegreerd in jouw wezen. Door alles wat je hebt meegemaakt op je levensweg, in dit leven en in levens daarvoor, ben je uniek in je uitstraling. Jij werpt licht op het leven op jouw manier, en dat is het licht waartoe mensen zich aangetrokken voelen. Het is het licht dat schijnt op jouw plek op aarde, het licht dat jou doet stralen.

Jouw unieke licht is een mix van aardse en hemelse kwaliteiten. Je bent in dit leven man of vrouw, je hebt een bepaalde opvoeding en opleiding achter de rug, je bent gevormd door het wereldbeeld dat geldt in jouw maatschappij. Dat is goed en oké, want juist door die vorming heb je intieme kennis gekregen van het menselijk leven. Juist doordat je zelf door je eigen moeilijke ervaringen heen bent gegaan, heb je diep inzicht verworven in hoe het menselijke leven aanvoelt op aarde en door welke emotionele pieken en dalen je als mens kunt gaan. Door jouw persoonlijke ontdekkingsreis, door duister en licht, heb jij een unieke weg belopen en is dat wat je anderen te geven hebt ook een unieke mix van kwaliteiten.

Behoud dus altijd je eigenheid in wat je doet! Of je nu werkzaam bent als bakker, onderwijzer, kunstenaar of spiritueel therapeut, als je het hoogste van jezelf geeft, betekent dat dat je jouw eigenheid laat zien en meedeelt aan de wereld. Zonder jou is de wereld niet compleet. Het universum wacht op jouw bijdrage. Het wacht niet op jouw kopie of weergave van de bijdrage van iemand anders, het wil je stimuleren jouw unieke energie te laten stromen. Het hoogste van jezelf belichamen op aarde heeft dus te maken met jezelf zijn en je eigenheid tonen.

Het hoogste van jezelf geven is het hoogste voor jezelf ontvangen

Het tweede herkenningspunt is dat het hoogste van jezelf geven aan de wereld altijd inhoudt dat je het hoogste voor jezelf ontvangt. Deze twee stromen zijn namelijk onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Als jij je eigen unieke licht laat stralen, je hart open stelt en van daaruit geeft, dan ervaar je diepe voldoening en vervulling in jezelf. Je laat jezelf dan helemaal zijn, je staat jezelf toe te stralen, en je voelt dat het goed is, natuurlijk en oprecht. Als jij jezelf geeft, zonder voorbehoud je licht uitstraalt, ontvang je tegelijk iets heel bijzonders. Het grootste geschenk dat je ontvangt is dat je thuis komt. Op het moment dat je helemaal jezelf bent, voel je je vanzelf verbonden met het grote geheel, met God. Je komt tegelijk thuis bij jezelf en in het universum. Er is geen oordeel meer over jezelf of de ander, er is geen oordeel dat scheidt. Je bent één.

Door op deze manier jezelf te durven zijn in de buitenwereld, trek je het goede aan in je leven. Je zult zien dat aardse middelen die je nodig hebt en mensen die bij je passen, vanzelf op je weg verschijnen. Het universum steunt en voedt je, reikt je de juiste omstandigheden aan om jouw zielsenergie te manifesteren. Zo wordt de gevende stroom beantwoord door een ontvangende stroom die je vervult en verrijkt op allerlei levensgebieden. Ten diepste geef jij jezelf dit alles door de moed te hebben om je eigen licht te laten stralen. Wanneer je zonder voorbehoud ja zegt tegen het leven, zegt het leven volmondig ja tegen jou.

Het grote geheel waarin wij allen een rol vervullen, zou je kunnen zien als een enorme puzzel, waarin we ieder een puzzelstukje vertegenwoordigen. Zonder jou is de puzzel niet compleet.

Op het moment dat het puzzelstukje dat jij bent op de juiste plaats in de puzzel klikt, geef je de puzzel iets dat geen ander eraan kan toevoegen. Tegelijk is dat het moment waarop jij iets heel dierbaars ontvangt: je komt thuis, je voelt dat je bent afgestemd op het grote geheel, dat het leven je draagt en dat je veilig bent. Je weet dat je iets wezenlijks bijdraagt, en je voelt je daarin ontvangen door het geheel, in vreugde en verbondenheid. Het hoogste van jezelf geven is tegelijk ten diepste ja zeggen tegen jezelf, en alles ontvangen wat je nodig hebt om te bloeien en te stralen.

Het hoogste geven van jezelf betekent in feite dat je afgescheidenheid van het geheel wegvalt. Je bent geen ego, geen afgescheiden ik meer op dat moment. Eigenlijk valt de vraag hoe je de twee stromen van geven en ontvangen in balans brengt dan ook weg. Dit gebeurt vanzelf. Wanneer je jezelf ten diepste tot uitdrukking bent en je licht laat stralen, ben jij dat licht en ontvang je het tegelijk. Dat is de eenheidservaring waar jullie allemaal naar verlangen.

Nu vraag je je misschien af: hoe doe ik dat? Hoe kom ik op dat punt dat ik kan samenvallen met het hoogste in mij, met mijn eigenlijke licht? Daarmee kom ik aan het derde punt dat ik wil noemen over het hoogste geven van jezelf.

Je geeft het hoogste van jezelf als je je kunt verbinden met het laagste in jezelf

Je geeft het hoogste van jezelf op het moment dat je bereid bent je te verbinden met het laagste in jezelf. Met het laagste bedoel ik: je angsten, twijfels, somberheid, kortom de duisternis die er is je ziel als gevolg van niet verwerkte pijnervaringen.

Het hoogste van jezelf gaat stralen en schijnen op het moment dat je je toebuigt naar het donkerste stuk in jezelf. Wanneer je het laagste in jezelf uitnodigt om bij je te komen, laat je zonder oordeel licht schijnen op de delen van je ziel die zich verstoten hebben gevoeld, die kwaad, bitter en eenzaam zijn geworden door pijnlijke ervaringen. Heb erbarmen met het deel van jou dat in het donker leeft, en vanuit het donker naar oplossingen grijpt die je vaak nog verder weg leiden van het licht.

Vanuit de duisternis kun je overlevingsmechanismes ontwikkelen om je staande te houden, en maar niet te voelen wat er echt in je leeft, aan angst, wanhoop, somberheid en eenzaamheid. Je wendt je ervan af en dat is wat je vaak ook wordt aangeleerd vanuit de wereld om je heen. “Keer je af van negatieve emoties, zet je schouders eronder, maak jezelf nuttig”. Dit soort ge- en verboden creëren angst in jezelf voor je eigen duisternis en vervreemden je van je diepste gevoelens.

Jullie verlangen allen diep naar het licht, naar een gevoel van vrij, ongebonden jezelf kunnen zijn. Realiseer je dat je het grootste licht in jezelf ontsteekt als je bereid bent je toe te buigen de donkerste, meest verwaarloosde delen in jezelf.

Ik nodig je uit dit nu te doen, op dit moment. Kijk eens of er een vaak voorkomende, negatieve emotie of gedachte in jou is die aandacht nodig heeft. Besef eerst dat deze donkere emotie of gedachte hoort bij het mens zijn. Stel je dit schaduwgebied in jezelf nu eens voor als een kind dat verwaarloosd is. Misschien zie je het in een hoekje gedoken zitten. Is het een jongen of een meisje?

Kijk eens of je hem of haar ziet, en of je contact kunt krijgen met het kind. Begin met oogcontact, en reik dan voorzichtig je hand uit. Kijk naar dit kind, kijk met zachtheid en zie hoezeer het zijn best heeft gedaan om te overleven. Het kind bezit zo veel levensvreugde en passie, maar heeft zoveel moeten slikken en verduren dat deze krachten vervormd zijn geraakt. De oorspronkelijke energie van het kind is vast gezet in allerlei maskers en overlevingsmechanismen, waardoor de levensenergie zich tegen zichzelf heeft gekeerd. Maar nu mag het kind zijn wie het is. Strek je hand maar uit, laat je licht stralen. Ontvang het kind met je ogen.

Laat het naar je toekomen, op haar eigen tempo. Wacht er rustig op, en sluit het kind in je armen, druk het tegen je hart. Door jou gezien en getroost te worden, is precies wat het nodig heeft om te ontspannen en te herstellen. Merk op hoe jij in het contact met dit weerloze, gepijnigde kind gaat stralen van warmte, liefde en begrip. Je toebuigen naar het donkerste deel in jou, haalt het lichtste in jou naar boven. Jij begrijpt hoe het kind zich voelt. Dit begrip is helend. Het kind in het donker vertegenwoordigt het deel in jou dat jouw pijn heeft gedragen zonder het te begrijpen. Doordat jij deze pijn nu omringt met begrip en mededogen, breng je licht in een gebied dat eerst een bron was van negatieve emoties en gedachtes. Als jij je armen slaat om het gepijnigde kind in jou, word je een menselijke engel. Je brengt licht in de duisternis. Dat is waar de aarde behoefte aan heeft.

De aarde heeft geen behoefte aan heiligen en wijzen, die het licht onderwijzen vanaf een lessenaar of spreekgestoelte, maar aan mensen van vlees en bloed die het donker en het licht in zichzelf hebben ervaren en beide zonder oordeel kunnen omarmen. Juist als je je eigen duisternis durft te zien en aanvaarden, word je een menselijke engel. Je licht is tegelijk krachtig en eenvoudig. Het leven zal je dragen en je belandt vanzelf op de plek waarop het hoogste dat jij te geven hebt zich soepel en natuurlijk openbaart. Je hoeft er niet aan te werken, je niet anders voor te doen dan je bent, want het is jouw unieke uitstraling en energie die mensen iets geeft dat hen inspireert en vreugde brengt. Je bent het zelf. Omdat je bereid bent je eigen duisternis aan te kijken en met begrip te omarmen, vertegenwoordig jij de liefde Gods op jouw unieke manier. In jouw aanwezigheid, je manier van luisteren, ervaren mensen ruimte, zachtheid en inspiratie. Wat je ook doet als je het hoogste in jezelf laat zien en neerzet op aarde, het effect op mensen is dat het hen uitnodigt zélf te gaan stralen en te geloven in hun eigen unieke krachten en talenten. Het hoogste van jezelf geven moedigt anderen aan hetzelfde te doen.

© Pamela Kribbe
http://www.pamela-kribbe.nl
https://www.lichtwerkersnederland.nl/