Ook de beroemde historicus Harari worstelt met het materialistische paradigma

(23) ‘Wat nog belangrijker is, is dat de dubbele revolutie in de infotech en biotech niet alleen hele economieën en samenlevingen kan veranderen, maar ook ons eigen lichaam en onze eigen geest. In het verleden hebben wij mensen geleerd de wereld om ons heen te beheersen, maar we hadden altijd heel weinig controle over onze binnenwereld. We wisten wel hoe we een rivier moesten indammen, maar we hadden geen idee hoe je een brein moest ontwerpen [sic]. Als er muggen om ons heen zoemden en ons uit de slaap hielden, wisten we hoe die muggen moesten doodslaan, maar als er ’s nachts een gedachte door ons hoofd spookte en ons uit de slaap hield, wist bijna niemand hoe je zo’n gedachte moest doodslaan.

(24) ‘De revoluties in de biotech en infotech zullen ons controle over onze binnenwereld geven [sic] en ons in staat stellen om leven te ontwerpen, en fabriceren [wat een 3D-misverstand!]. We zullen leren hoe we breinen kunnen ontwerpen, hoe we ons leven kunnen verlengen en hoe we naar eigen wens gedachten kunnen afschieten. Niemand weet wat daarvan de consequenties zullen zijn. Mensen zijn altijd al veel beter geweest in het uitvinden van werktuigen dan in een verstandig gebruik ervan. Het is makkelijker om een rivier te manipuleren met behulp van een dam dan om alle complexe consequenties te voorzien die dit zal hebben voor het omringende milieu. Zo zal het ook makkelijker zijn om onze gedachtestromen om te leggen dan om te voorspellen wat dat zal doen met onze persoonlijke psychologie of onze sociale systemen.’

Het zal de trouwe lezer duidelijk zijn dat ik deze twee alinea’s hier heb geplaatst om niet alleen een typerend wetenschappelijk 3D-denken te tonen en daardoor te benadrukken, maar om deze blog als bewijs later te kunnen ‘afstoffen’ als zal blijken dat zelfs deze erg jonge – maar wel wereld beroemde – wetenschapper die de 43-jarige Harari (1976) is met deze formulering bewijst nog in oud patronen te denken ongelijk blijkt te hebben. Wat zal dat een schok voor hem betekenen!

Omdat ik hier vaker blogs schreef over de film The Matrix

Lees mijn net geplaatste blog op AquariusPolitiek: https://aquariuspolitiek.wordpress.com/2019/08/08/harari-over-de-film-the-matrix-en-sciencefiction-in-het-algemeen-ai-sciencefiction-onzin/

Het juiste wetenschappelijke argument dat er geen (liefdes of intieme) relaties kunnen ontstaan tussen AI-programmeur en zijn robot als product is dat er geen biologisch verkeer mogelijk is tussen organisch leven en anorganische voorwerpen. Dat argument – men denke aan de middelbare schooltijd – was ik vergeten! En nu is de bewijsvoering rond!

‘Waar blijft de Nederlandse robotjournalist?: Bewijs dat voorspellingen niet deugen; spiritueel ‘gewone kost’

Waar blijft de Nederlandse robotjournalist? (Amanda Verdonk, nrc.nl, 2-10-18)

Automatisering | Robotjournalistiek zou de sector op zijn kop zetten, werd vijf jaar geleden voorspeld. In Nederland is tot nu toe nog geen geautomatiseerd bericht verschenen.

Vijf jaar geleden circuleerden er alarmerende berichten over de opkomst van robotjournalistiek: de menselijke reporter zou het nakijken hebben en kon maar beter een ander beroep kiezen. Computerprogramma’s zouden – zonder enige menselijke tussenkomst – nieuwsberichten en verhalen gaan produceren, waarmee zelfs prestigieuze journalistieke prijzen zoals de Pulitzer in de wacht gesleept konden worden. ‘Robotjournalisten’ zouden het nieuws sneller en meer gepersonaliseerd brengen dan een mens ooit kon.

1. Van de ‘opkomst van robotjournalistiek’ was toen én nu geen sprake. Belachelijke beweringen.
2. ‘Computerprogramma’s zouden – zonder enige menselijke tussenkomst – nieuwsberichten en verhalen gaan produceren’: de menselijke fantasie was dus geheel op hol geslagen.
3. ‘Robotjournalisten’ zouden het nieuws sneller en meer gepersonaliseerd brengen dan een mens ooit kon.’ Ook fantasie gebleken.

De vraag is dus waarom het mogelijk was dat er met nieuwe ontwikkelingen (slechts 5 jaar geleden) zo zonder enige indicatie over nieuwe computerprogramma’s en programmeringstechniek zulke onzin kon worden voortgebracht. In feite de voorganger van nepnieuws, want deze technische verwachtingen waren volledig irreëel. Kon ook alleen in de krant en op tv verkocht worden vanwege het sensatiekarakter van deze mediavormen.

Maar, al dan niet achteraf gezien of beredeneerd, kan vastgesteld worden dat het spiritueel volkomen onmogelijk is om van een robot een verslaggever te maken, want het gaat niet alleen om de schrijvende robot, maar om de creatieve wijze waarop een goed journalistiek product wordt geleverd. Dat kan per definitie de robot niet, omdat dit apparaat een creatieve aanleg – pardon: mogelijkheden – mist. Creativiteit is een menselijke eigenschap, zoals de emotie dat ook is. Daar zal de robot nooit aan toekomen. Maar daar hebben de ICT-programmeurs geen benul van, want het gaat hier om geestelijke wetten. Die kent de wetenschap niet.

 

Kunstmatige werkelijkheid?

Onderstaande kanttekeningen zijn ook op AquariusPolitiek geplaatst: 

Kanttekeningen bij deze prachtige beschouwing (of analyse?) van het FD: Kunstmatige intimiteit is een brug te ver (Sherry Turkle, fdweekend, 29-9-18)

Robots zijn misschien beter dan niets, maar ze zijn nog altijd niet genoeg, stelt hoogleraar Sherry Turkle. Deel III van de New York Times-serie ‘What does it mean to be “human”, today?’

Vertaling: Nicolette Hoekmeijer

Sherry Turkle (70) is hoogleraar Wetenschap, Technologie en Samenleving aan MIT in Boston. Ze is auteur van de boeken Reclaiming Conversation and Alone Together, die beide een kritiek zijn op sociale robotica.

Deze robots kunnen doen alsof ze je begrijpen wanneer je praat over je vrienden, je moeder, je kind of je geliefde, maar ze hebben met geen van deze betrekkingen ook maar de geringste ervaring. Machines hebben geen mensenleven doorlopen. Ze voelen niets van het menselijke gemis of van de liefde waarover wij praten. Hun gesprekken over het leven beperken zich tot het terrein van stel-dat.

Niet alleen dat ‘Machines geen mensenleven hebben doorlopen’, maar eenvoudiger: machines zijn geen mensen en zullen het nooit worden.

Door ons tot die apparaten te verhouden, lijken we onze ogen te sluiten voor dat gegeven; we doen alsof de emotionele band die we opbouwen met onze apparaten wederzijds is, en echt. Alsof we een wezenlijke emotionele band kunnen opbouwen met voorwerpen die niet over gevoelens beschikken.

Dat is het kenmerkende verschil tussen mens en machine: mooi verwoord.

Mensen hunkeren naar onsterfelijkheid; die komt binnen handbereik wanneer we onszelf implanteren in machines. En bovenal: het ligt in onze aard, onze ménselijke aard, om het maximale uit onszelf te willen halen; het is het lot van de mensheid om te evolueren in de superieure, cognitieve wezens van een toekomst vol robotica.

‘Mensen hunkeren naar onsterfelijkheid; die komt binnen handbereik wanneer we onszelf implanteren in machines.’ Mijn principiële kanttekening luidt hier dat mensen inderdaad streven naar onsterfelijkheid, maar alleen omdat de mens Spaans benauwd is voor de dood. Dat is de enige reden. Maar alle BDE’s (zie studie van Pim van Lommel) hebben tot nu toe uitgewezen dat de patiënten die wel zijn teruggekeerd uit deze comateuze situatie, een schitterende onsterfelijke omgeving hebben meegemaakt, maar nog een opdracht op aarde moesten afronden en daarom weer ‘wakker werden’. Daaruit volgt ‘automatisch’ dat er geen sprake is van ‘binnen handbereik komen wanneer we onszelf implanteren in machines’. Dit is de grootste onzin die denkbaar is vanuit een fantasievol denken. We kunnen onszelf niet implanteren in machines, want dan kom je uit op de idee van cybermensen, ‘cyborgs’. Dat kunnen alleen fantasten beweren die niets hebben begrepen van de ware kern van ons als ‘mens’ zelf, met een eeuwige ziel die we ook zijn, maar dat is onze beschaving vergeten.

‘(…) Het ligt in onze aard’, zo staat het hier vrijblijvend geformuleerd, maar de vraag is of dat wel zo is. Het ligt inderdaad in onze aard, onze ménselijke aard, om het maximale uit onszelf te willen halen’, maar dan wel via een beheerste vorm van denken en controle over onze rationaliteit en gevoelsleven, kortom meesterschap over het menselijk en sociaal leven. Dat kán en ook is een leven vol robotica en maar niet met KI, als een toekomstige superieure mens die geleid wordt door robotica, want dat is inherent onmogelijk. Wél met robotica – anders uitgedrukt – die robots blijven en dus geen kunstmatige mensen worden, gekloonde mensen om het zo uit te drukken. Die gekloonde mens komt er simpelweg nooit, want een dwaze gedachte van deze tijd.

Mijn conclusie is dat ‘cyborgonderzoek’ zinloos is en als het aan onze universiteiten wordt uitgevoerd dat er dan sprake is van verspilling van die overheidsgelden.

Artificial ofwel kunstmatige intelligentie is een hype en is in werkelijkheid wiskundige verbanden leggen die volgens vaste formules sneller rekent dan het menselijke brein dat behalve dezelfde logica ook creatieve en intuïtieve logica is (bezit) dat de wiskunde ontbeert

Naar aanleiding van een radio1-interview op deze ochtend met econome Heleen Mees kwam bij mij de impuls binnen die op bovenstaande definitie neerkomt. Niemand kan mij dus wijsmaken dat AI/KI een autonome ofwel bezielde intelligentie is die bij de mens als bezield wezen aanwezig is maar niet in de wiskunde of de computer- of informatiewetenschap, want gebaseerd op wiskundige en dus statische kennis, maar geen creatieve kennis. De mens kan op creatieve ‘vondsten’ komen, maar de machine (zoals de software is, dat geprogrammeerd moet worden) niet vanwege het gebrek aan creativiteit. Wiskundige of algoritmische verbanden is wat anders dan intuïtieve creativiteit, die van mens tot mens verschillend is en daarmee – vanwege dat individuele verschil – een groot en cruciaal verschil met de collectieve gelijk- en wetmatigheid van wiskundige formules.
Tot zover deze ochtendaantekening.

Eindelijk een wetenschapper die nuchter blijft onder het verschijnsel KI/AI ofwel gesuggereerd bewustzijn van computers

‘Bewustzijn bij machine? Totale onzin’ (Laurens Verhagen, Wetenschap/de Volkskrant, 2 november)

Luciano Floridi, hoogleraar filosofie, over robots, bewustzijn en verantwoordelijkheid

Kunstmatige intelligentie beleeft de een na de andere doorbraak en robots worden steeds natuur getrouwer. Maar de vraag of computers bewustzijn hebben, vindt filosoof Luciano Floridi een nepkwestie.

Door: Laurens Verhagen  2 november 2017, 02:00

Het was een paar dagen geleden overal in het nieuws: Saoedi-Arabië heeft het staatsburgerschap verleend aan de robot Sophia. Het is een wereldprimeur voor het land dat zichzelf op de kaart wil zetten als voorloper op het gebied van innovatie en kunstmatige intelligentie (AI). En misschien is het ook wel een logisch gevolg van de voortschrijdende ontwikkelingen op dit vlak. In het verhitte debat over AI geloven mensen als Elon Musk en filosoof Nick Bostron dat superintelligentie eraan komt; het moment dat een computer op alle vlakken de mens de baas is.

Luciano Floridi (Rome, 1964) is een Italiaans hoogleraar filosofie, gespecialiseerd in informatie-ethiek. Hij is sinds 2013 werkzaam aan de Universiteit van Oxford. In 2014 verscheen zijn boek De Vierde Revolutie. Hij betoogt hierin dat we ons nu in de vierde grote verandering bewegen, waarin het on- en offlineleven zich steeds meer vermengen. Deze vierde revolutie volgt op die van Copernicus (aarde draait om de zon), Darwin (natuurlijke selectie) en Freud (veel van onze daden gebeuren onbewust).

Wat vindt u van het staatsburgerschap van Sophia? Loopt Saoedi-Arabië hiermee voorop?

Eigenlijk is het een regelrechte schande dat een robot rechten krijgt in een land waar vrouwen nog worden onderdrukt

‘Dit is totaal idioot. Sophia is gewoon een hoop ijzer. Niets meer dan de computers waarachter we nu zitten te skypen. Het heeft niet meer begrip, inzichten of wat dan ook. Eigenlijk is het een regelrechte schande dat een robot rechten krijgt in een land waar vrouwen nog worden onderdrukt. Het is één slechte grap.’

Maar er zit iets serieus achter toch? Er zijn genoeg denkers die betogen dat machines bewustzijn kunnen hebben. En als dat het geval is, moeten we ze ook rechten toekennen.

‘Mensen die het daarover hebben, zouden zich eigenlijk niet in het publieke debat moeten mengen. Het is een intellectuele aanfluiting, een belediging voor onze cultuur. Want waar hebben we het over? Er zijn wel duizend verschillende definities van bewustzijn. Kan ik er één vinden waaruit blijkt dat machines bewustzijn hebben? Natuurlijk kan dat. Maar wat schiet je ermee op? Het is stuitend arrogant om uitspraken te doen over zulke complexe dingen.

‘Dus, nee, we hebben geen intelligente machines en we hebben geen bewuste machines. Of liever gezegd: het is totaal onzinnig om het daarover te hebben. We hebben geen definitie van bewustzijn. Je kunt het net zo goed over magische krachten hebben of astrologie.’

 U maakt zich hier zichtbaar boos over. Kan die discussie dan kwaad?

‘Ja, want ze vertroebelt het debat. We blijven maar steken in alle verhalen over problemen, bijvoorbeeld problemen die samenhangen met de vraag of computers bewustzijn kunnen hebben. Daar begin ik eerlijk gezegd nogal moe van te worden. We komen zo geen stap verder, terwijl er genoeg andere problemen zijn.’

Zoals?

Geen enkel apparaat, hoe slim ook, ontslaat ons van onze eigen verantwoordelijkheid

‘Hoe gaan we om met verantwoordelijkheid? Neem de zelfrijdende auto. Wat gebeurt er bij ongelukken? Als ik mensen hoor die de machine verantwoordelijk willen stellen, word ik boos. Geen enkel apparaat, hoe slim ook, ontslaat ons van onze eigen verantwoordelijkheid. De mens is verantwoordelijk, altijd.’

 Bent u niet onder de indruk van alle recente doorbraken?

‘Eerlijk? Ik zie het nog lang niet altijd. Als Siri of die slimme thermostaat Nest voorproefjes zijn van onze toekomst, dan ben ik zelfs bijzonder sceptisch. Ik heb Nest een jaar geprobeerd: totale rommel. Je hebt er geen fluit aan. Ik ben wél onder de indruk van specifieke oplossingen voor specifieke problemen. Bij Go bijvoorbeeld. Maar de doorbraken blijven binnen de context van zo’n spel. Het echte leven is echter geen setje afgesproken regels. Als we rondrijden, gebeurt dat niet op een schaakbord. Robots spelen niet vals, mensen wel.’

Luciano Floridi spreekt vrijdag 3 november op Brave New World, een conferentie over de invloed van nieuwe technologie op het menselijk leven. Dit festival vindt donderdag en vrijdag plaats in Leiden.

https://www.volkskrant.nl/wetenschap/filosoof-luciano-floridi-het-is-totaal-onzinnig-en-stuitend-arrogant-om-het-te-hebben-over-machines-die-bewustzijn-hebben~a4528429/

 

Replicatoren met hun namaakproducten zijn altijd namaak en zijn zelf nooit origineel en dat geldt ook voor AI

Lynn – Wanneer wij replicatoren zullen hebben, zullen er nog steeds kunst en handvaardigheidsproducten zijn?

COBRA – Feitelijk ja. De replicatoren zullen objecten voor dagelijks gebruik namaken, maar echte kunst zal iets zijn dat niet zal worden nagemaakt op dezelfde manier, want het origineel … als er kopieën zullen worden gemaakt met replicatoren zullen zij een stempel krijgen met een handtekening zodat je zult weten dat het origineel niet was gemaakt door de replicator.   (ik snap het)

https://eventnl.wordpress.com/2017/10/21/interview-met-cobra-10-oktober-2017-door-prepare-for-change/