[i] https://www.nrc.nl/nieuws/2023/03/05/kosmoloog-thomas-hertog-zocht-samen-met-steven-hawking-naar-de-oorsprong-van-het-heelal-2-a4158460#/krant/2023/03/06/#116
Stelling: Hoe vreemd het ook mag klinken in onze materialistische consumentenmaatschappij, maar toch: een louter filosofische vraag waar de kosmologie ‘dus’ nog niet aan toe is gekomen: hoe logisch de vraag ook naar de ‘oorsprong van het heelal’, deze vraag is onlogisch! Waarom?
Het heelal wordt dus door het wetenschappelijke denken van de kosmologie als een natuurwetenschap (ofwel fysica) gezien en dus beschouwd als een dualistisch wetenschapsterrein. Maar is daar – het dualistisch karakter – wel eens kritisch naar gekeken naar de aard van het begrip ‘heelal’, namelijk dat het er alle schijn van heeft dat heelal een oneindig en eeuwig ‘wezen’ of ‘verschijnsel’ (argument is in dit ‘uitzonderlijke’ geval , dat het bijbelse begrip ‘schepping’ eeuwig en oneindig is aangezien door de scheppende bron zelf geschapen; waarom zou het ‘zichtbare’ (en dus fysieke?) heelal of de kosmos – naar mijn indruk een gemengd karakter kunnen én moeten zijn, dus fysiek en nonfysiek ofwel onstoffelijk. Het probleem voor de kosmologie wordt in dat geval ook interessant: het heelal mag niet als geheel en alleen ‘stoffelijk’ mogen worden beschouwd, maar én/én. Zodat ruimte moet worden gemaakt voor ‘meta-fysische’ – ‘boven de fysica uitstijgend’ – overwegingen zodat de aardse natuurwetten als van Newton, Albert Einstein, Max Planck, en Ernest Rutherford, om maar een 4-tal te noemen, buiten de aarde niet geldig zijn vanwege andere, verschillende fysieke omstandigheden.
Als ooit zou blijken dat de schepping ofwel het uitspansel en dus het heelal eeuwig en oneindige verschijnselen zijn, dan bestaat er per definitie geen ‘oorsprong’ of startpunt. Want taalkundig zijn beide begrippen toch identiek? Een einde aan ons heelal – stel even voor het gemak dat er meerdere heelallen bestaan, dan valt er nooit een einde te verwachten van deze schepping, maar hooguit een evolutie in van jonge en nieuwe heelallen naast oude en afstevende heelallen zoals er ook uitstervende sterren bestaan (rode exemplaren), maar die kunnen evolueren naar een ander en hogere frequentie en dus andere vormgeving.
Kortom: vragen naar de oorsprong van het heelal is een zinloze vraag. Omdat er geen ‘oorsprong’ bestaat. Er bestaat dan ook geen oerknal, tenzij ieder nieuw, apart heelal/kosmos/universum die/dat wél nieuw geschapen kunnen worden, en in dat geval door een eigen(soortige) oerknal. Maar dat is met ‘het’ opvolgende heelal of ‘de’ nieuwe kosmos niet mogelijk, want uitvloeisels van voorgaande generaties (alle vormen van schepping kennen hun eigen evolutiepaden).
Maar de slotconclusie luidt dat de schepping of het uitspansel altijd heeft bestaan en DUS nooit een geboorte- of stervensmoment gekend. Dat is dan het letterlijke ‘multidimensionele’ heelal ofwel een stelsel dat in alle vormen, maten, variaties en pluriformiteit mogelijk is (enkv/mv). De kosmologie zal, zo geredeneerd, opnieuw uitgevonden moeten worden. Werk aan de winkel dankzij de Zomeravond van gisteren.
Aquarius 