Asperger als superkracht (Anne Grietje Franssen, Katern de Verdieping/Trouw, 20-11-19)
activiste – Ze had vandaag de Internationale Kinder-vredesprijs in ontvangst kunnen nemen in Den Haag. Maar Greta Thunberg zit op een schip op weg naar de klimaatconferentie in Madrid. Hoe groeide ze uit van getroebleerd kind tot boegbeeld voor het klimaat?
Niemand is te klein om een verschil te maken. Greta Thunberg, inmiddels zestien, is het levende bewijs. Klein van stuk en tenger, een bleek gelaat, het haar gevlochten in onschuld. Een kind nog, een meisje, en met een diagnose op de koop toe. Ze is wit en Zweeds, kan je tegenwerpen. Dus geprivilegieerd. En ze is zelf de eerste om dat toe te geven. “Ik heb nog geluk gehad”, hoor je haar in menig toespraak zeggen.
Toch zal geen mens met overtuiging beweren dat Greta de aangewezen kandidaat was om een mondiale klimaatbeweging op gang te brengen.
Wie had dat ook kunnen voorzien? Het stille meisje uit Stockholm dat zich bijna onzichtbaar had gemaakt door te stoppen met praten. Te stoppen met eten.
(…)
Elk schamel hapje
Greta stopt met praten, later ook met eten. En dat is het moment voor Ernman om een punt te zetten achter haar internationale carrière; op 2 november 2014 zingt ze haar laatste opera in Stockholm.
Haar oudste dochter krijgt dan al twee maanden bijna niets meer binnen. Elk schamel hapje wordt geteld: twee stukjes gnocchi, een derde van een banaan. Het gezin loopt de deur plat bij de kinder- en jeugdpsychiatrie, bij het centrum voor eetstoornissen. Na maanden in het duister tasten komt de diagnose: asperger, autisme zonder verstandelijke beperking en een dwangstoornis.
Op school kijkt haar klas naar een film over plastic afval in de oceanen, en een plastic eiland in de Stille Zuidzee dat groter is dan Mexico. Greta huilt de hele film lang, maar haar klasgenoten zijn het afvaleiland op de gang alweer vergeten. Ze kon het allemaal niet meer rijmen, schrijft moeder Ernman in Ons huis staat in brand.
Als vader Thunberg er een paar dagen met zusje Beata tussenuit is geweest, naar Italië, bijt Greta hem bij thuiskomst toe dat ‘ze precies 2,7 ton CO2 hebben geproduceerd’ en dat dit gelijkstaat aan de jaarlijkse voetafdruk van vijf mensen in Senegal.
Greta, schrijft Ernman, heeft weliswaar een diagnose, maar dat sluit niet uit dat ‘zij gelijk heeft en de rest het faliekant mis heeft’. “Zij ziet wat anderen niet onder ogen wilden zien.”
Wat een wonderkind…
https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/797/articles/1014205/32/1
Aquarius 