Een spirituele kerstboodschap: Wat is de christelijke predestinatieleer toch een armzalige vorm van indoctrinatie [1]

Natuurlijk maak ik gebruik van de Wikipedia-uitleg van het ‘predestinatiebegrip’, maar vooraf een uitleg over het gebruik van het bijvoeglijk naamwoord ‘armzalig’ in de titel. Omdat ikzelf als niet-kerkelijk opgevoed burger die zich alleen met spirituele bewegingen als de theosofie en oosterse religies bezighoud en daarop richt, de predestinatieleer als uiterst primitief overkomt en dat zal ik, zoals gebruikelijk, via kanttekeningen in de onderstaande tekst nader toelichten. Het wordt dus een hele serie van die kanttekeningen:

Predestinatie

Predestinatie of voorbeschikking is een religieus begrip, betreffende de relatie tussen het ‘begin van alle dingen en het doel van deze dingen’.

*Allereerst, als multidimensionaal denker verwerp ik de gedachte of idee dat er een ‘begin van alle dingen’ bestaat, zoals het begin van de schepping. Natuurlijk wordt iedere zonne- of sterrenstelsel geboren omdat in het scheppingsgeheel er altijd aparte en nieuwe en dus groeiend aantal kosmische ‘lichamen’ ontstaan, maar dat gaat steeds ‘om de beurt en iedere nieuwe creatie op ‘voorbestemde’ tijd omdat alles in de hele schepping strikt is gereguleerd volgens de kosmische natuurwetten. Maar dát je uit dit eerste uitgangspunt óók mag concluderen dat ‘het begin van alle dingen’ en dus de schepping als zodanig en dus als ‘geheel’, zoals gesuggereerd wordt vanuit de oerknaltheorie, dat verwerp ik volledig. Binnen de wetenschap bestaat daarover grote verdeeldheid.

Binnen mijn visie – maar iedereen mag dat afwijzen! – bestaat er géén oerknal, die de basis zou zijn voor ‘de’ algehele schepping, want als ik filosofisch uitga van een metafysische standpunt dat het Leven – en dus de gehele scheppingsorde – multidimensionaal is want oneindig en dus eeuwig, DAN bestaat er geen begin(punt) en geen eind(punt). In dat geval valt die ‘ene’ en ‘unieke’  oerknaltheorie geheel in duigen en zit de wetenschap er geheel naast. En dan mogen ze, die betrokken wetenschappelijke onderzoekers hun uitgangspunten proberen te  herstellen en ‘herformuleren’, want uitgaande van mijn hypothese deugt dat bestaande uitgangspunt niet en dan kom je er logischerwijs ook nooit uit.

Dat wil zeggen dat er nooit een gevalideerde theorie kan ontstaan die onomstotelijk vast komt te staan. Wat wel mogelijk is: de eeuwige schepping kan dus metafysisch geen begin en einde ‘hebben/kennen’, máár wat wél goed mogelijk is, is dat binnen die oneindigheid (er) wel steeds nieuwe universa en sterren- of zonnestelsels ontstaan op grond van de deelhypothese dat ieder fysiek kosmische geboorte wel een beginpunt en eindpunt (sterven van planeten en zonnen) bestaat. Ik maak dus onderscheid tussen een fysiek en een nonfysiek heelal ofwel duaal én nonduaal. En ndan kom je er wel uit. Want alles wat fysiek is ontstaan, bestaat per definitie tijdelijk, omdat dát ook een kosmische natuurwet is. Er bestaat kosmisch gesproken namelijk een Wet van de Evolutie – niet te verwarren met de darwiniaanse evolutietheorie – en dat zorgt voor een uitdijend heelal (zoals bekend). Zo ontstaat méér logica in het gehele kosmische gebeuren of kosmische constructie, die nú afwezig is.

Van de openingszin [‘begin van alle dingen en het doel van deze dingen’] betreft valt dus nu het eerste als ‘ondeugdelijk’ af. Maar dan het laatste nader beschouwd, ‘het doel van deze dingen’. In boeken kom je op dit vlak meestal de ontwikkeling en de evolutie van de mens in de vorm van ‘geestelijke en verstandelijke ontplooiing van de mens’ tegen. Dat klopt volgens mij wel degelijk, in die zin dat het doel van deze dingen nooit gelukt is eenduidig uit te leggen omdat de meningsverschillen hierover groot zijn. Wat is immers ‘het doel van de schepping’?

Eén antwoord – zoekend op Wiki – als volgt in een orthodoxe uitlating: ‘God schiep de mens tot Zijn eer. Met dat grote doel schiep God de mens, volmaakt goed.’

Hiermee schiet de niet-kerkelijke mens/burger niets op wat in hun ogen is ‘God’ al voor miljarden interpretaties vatbaar (of wordt ontkend zoals door atheïsten) en dus kan niemand aangeven wat onder god verstaan moet worden. Laat staan dat heilige boeken allemaal in eigen bewoordingen ‘vaststellen’ dat God de mens schiep’, maar die antieke geschriften waren natuurlijk niet in staat om die stelling of dat axioma nader uit te werken. Daarvoor waren die beschavingen niet ver genoeg ontwikkeld, om daarin te kunnen verdiepen.

Het tweede deel van de zin ‘de mens, volmaakt goed’ is ook voor duizenden interpretaties vatbaar. Met de bestaande opvattingen komen we er dus niet uit. Vanuit mijn metafysische blik bestaat er wel een oplossing voor dit raadsel. De schepper heeft de fysieke werelden geschapen om wezens die vanuit de oorspronkelijke oercel doorlopend ontstaan zijn, een evolutie te laten ondergaan zodat er groei en verandering mogelijk wordt in het scheppingsgeheel. En met name de mensen zijn vanuit hun oorspronkelijke status als ‘mensenzielen’ geprogrammeerd om ooit een scheppend goddelijke wezen te wórden, waarvoor de noodzakelijke ‘opleiding’ op fysieke planeten (en ook zonnen) plaatsvindt.

Mijn stellige overtuiging is dus dat alle mensen over de duur van ‘eonen’ –  kosmische eeuwen –  allemaal opgáán in de goddelijke Energie omdat de schepper zelf een hoogste intelligentie Energievorm is. Dat is mijn definitie. Alle mensen zijn als oorspronkelijke ‘oercel’ mét verschillende geestelijke DNA-structuren’ geschapen en dus is kosmisch exact bekend welke oercel welk definitieve ‘stadium’ van volmaaktheid zal bereiken; verschillende doelstellingen dus omdat de schepping zo pluriform en dus oneindig gevarieerd is geschapen, dat voor alle zielenwensen ruimte is geschapen. En eenmaal een volmaakt goddelijk Levensziel geworden (‘Elohim’) zal die goddelijke Energie alleen maar blijven groeien en uitdijen en zelf(s) ook evolueren.

Einde deel 1 en wordt dus vervolgd

Man, vrouw en zielenbewustzijn [1]

In de schepping is de ziel in twee helften gedeeld en deze zielenhelften, of verenigende[i] zielen, zullen altijd bij elkaar horen en altijd naar elkaar zoeken. Ook in de mens op aarde zit dat gevoel. Bij andere levensvormen is dit zelfde gevoel aanwezig en ook de basis van dit beeld, maar in andere vormen die voor hen herkenbaar zijn. Wat echter nodig is, is liefde, want dit is de kracht die alles instandhoudt. Deze kracht of energie, is van de Bron zelf, en omdat elke ziel een onderdeel is van de Bron en die bron in zich draagt, los van de stoffelijke vorm, zal de goddelijke liefde ook deel zijn van elke ziel.

[Bron: Jaap Hiddinga, Man, vrouw en zielenbewustzijn. 2006; 8]

---

[i] Er wordt hier onderscheid gemaakt tussen ‘verenigende’ enerzijds en  de ‘verenigde’ ziel anderzijds. Dit onderscheid heeft te maken met de tweedeling van de schepping zelf: de geestelijke naast de stoffelijke werelden/sferen. De geestelijke is de wereld buiten de dualiteit (van de stoffelijke, materiële realiteit) en dus de onstoffelijke wereld van de kosmische energie. Deze geestelijke wereld kent maar één hoofdkenmerk en dat is dat er helemaal geen materie ofwel stof aanwezig is. Daar werken dus andere wetten dan de aardse fysicawetten zoals van Newton en Kepler. De menselijke ziel heeft tot taak om tee groeien van het oorspronkelijke zielenwezen zonder bewustzijn naar een bewuste ziel die kan opgaan in de Oerbron. Dus ban materie naar nonmaterie ofwel dualiteit naar nondualiteit.

Het ‘inverte’, ofwel het ‘omgekeerde’ heelal om de veiligheidsgaranties voor eeuwig bestaan te verzekeren

Het inverte veld ofwel het evenbeeld, danwel ‘omkering’ van de materiële en voor ons zichtbare wereld

‘We zweefden verder en gaandeweg kwam er een vreemde verandering over de omgeving. De donkere kleuren die zo-even nog een angstaanjagende uitwerking hadden waren verdwenen en het geheel dat ‘in het inverte lag’ werd zichtbaar. Het was een bijzonder vreemde gewaarwording, want alles wat ik kende was ook in dit systeem aanwezig. Het leek een volmaakt evenbeeld te zijn, een soort negatief als van een foto, maar toch anders. Het geheel werd slechts even ervaren als een negatief van een foto, maar het was geen negatief (of positief, afhankelijk van hoe je dit bekijkt). Ook was het geen spiegelbeeld, maar het was duidelijk een invert systeem, waarin ook alle dimensies en natuurwetten, geestelijke wetten en goddelijke krachten invert waren er die welke bij ons bekend zijn. Het was in werkelijkheid niet echt mogelijk om deze antikrachten in aardse begrippen te beschrijven, maar de inversie ofwel omkering was totaal. Ook hier waren sterrennevels en sterren en planeten, maar dan invert, dat wil zeggen dat de ruimte solide leek te zijn en dat plaatsen die door sterren werden ingenomen de lege ruimtes leken te zijn. Het leken wel gaten in een kaas in plaats van bollen in de ruimte. Ik gebruik met opzet het woord ‘leek’ en ‘leken’, want ook deze vergelijking is niet juist. De inversie werd veroorzaakt door het feit dat ik dit met ‘mijn denken’ benaderde. In het inverte systeem echter waren de lege ruimtes werkelijkheid en ‘leefden’ de wezens op planeten die voor ons lege ruimtes waren.

De begeleidende engel sprak: ‘Zoals je ziet is alles wat je kent ook hier aanwezig, maar de dimensies die het bestaan ‘omschrijven’, zijn met hun omgekeerde waarden ‘ingevuld’. Het systeem zoals jij dat kent, is samen met dit antisysteem of inverte systeem in volmaakt evenwicht en samen zijn ze alles en niets.

Alles wat in jouw denken positief of negatief is, heeft zijn volmaakte tegenpool in dit systeem. Samen behoren zij tot de absolute Bron (voor de christenen God). Ook jouw eigen tegenpool (‘antiziel’) is hier onder normale omstandigheden aanwezig, net zoals die van iedereen.’ Ik vroeg of ik dit kon zien, maar de engel zei: ‘Dit kan niet en het is onmogelijk om elkaar te ontmoeten totdat alle zielen de evolutie hebben doorlopen en het goddelijke Koninkrijk binnen kunnen gaan. Alleen daar is het mogelijk, maar niet in dit gebied. Dat je nu zonder problemen dit inverte gebied binnen kunt komen, heb je te danken aan het feit dat je inverte complement nu in jouw systeem een soortgelijke reis maakt met behulp van de begeleidster die je achterliet bij de grens van het inverte systeem. Als dit niet het geval was, kon je hier niet komen, want het is onmogelijk voor zielen om in elkaars inverte veld te verblijven zolang zij zich nog in het evolutieproces bevinden. Bovendien is je ziel slechts half, want je bent in je eigen systeem nog niet verenigd met de andere zielenhelft. Je ziet dus dat het erg gecompliceerd is.’

Ik begreep dat elke actie, elke handeling en zelfs elk fragment in ons denken zijn volmaakte tegenpool kende in dit inverte systeem en dat alles volkomen in balans was. De engel sprak weer en zei: ‘Je hebt nu de antikrachten en het inverte veld mogen zien. Toch is dit niet alles wat er is. Er zijn ook anti-goden en anti-“draken”, kortom, alles wat je gezien hebt heeft zijn inverte complement. Zonder dit inverte systeem kon er geen beweging, verandering en evolutie plaatsvinden.

Alleen de absolute Godheid staat hierboven. Leer deze les en onthoud dit goed, want elke actie die je vanaf nu nog onderneemt, kun je bewust ondernemen.’

[Jaap Hiddinga, Visioenen en uittredingen, 2006; 56-57]

Kwantumfotonen en scheppende intentie

[bron: Willem Glaudemans, De wondere wereld van  licht en liefde, Bres #321, mei/juni 2020; p. 008]

Hoe kunnen we kwantumfotonen nu omschrijven? Als de allerkleinste energiepakketjes of lichteenheden waarvan alles is gemaakt. Het woord ‘kwantum’ geeft dit aan, vergelijkbaar met hoe Max Planck dit in zijn kwantumfysica omschreef, dat licht altijd in vaste gehele eenheden komt (quanta). Kwantumfotonen zijn de meest fundamentele bouwstenen van het universum, die zelf geen ,massa hebben, maar wel massa kunnen scheppen; ze zijn in zichzelf ondeelbaar en neutraal, overal aanwezig, het zijn energiepakketjes en actie-eenheden, waarmee alles is opgebouwd, elke dimensie, en elk patroon of object in elke dimensie. Ze worden door intentie aangestuurd.

De kwantumfotonen bevinden zich op het gebied van potentie. Ze vormen allemaal tezamen het immense veld van potentie, een oceaan van oneindig veel lichtdeeltjes, die vrij en ongemanifesteerd aanwezig zijn, als het ware wachtend op een scheppende intentie om zich daarnaar te voegen. Dus het diepste ongemanifesteerde scheppingsniveau, waarop alle manifestatie is gestoeld, bestaat uit een oneindige hoeveelheid lichtdeeltjes. Al get geschapene bestaat uit licht. Dat potentieveld is principieel onuitputtelijk, het heeft geen begin en geen eind, bestaat buiten tijd en ruimte en is volkomen gevuld met licht.

Een kwantumfoton is ‘sluimerend’ aanwezig in het veld van potentie en komt pas door een intentie tot ‘bestaan’. Dit is precies ook hoe wetenschappers fotonen beschrijven. Als ze die bestuderen kunnen ze twee punten waarnemen: het vertrekpunt en het eindpunt, die kunnen gemeten worden. Maar van de ‘reis’ ertussen weten we niets. We weten niet eens of het foton tussen die beide punten wel bestaat. Vanuit de Wet van Creatie kun je aannemen: alleen op de twee meetpunten is er intentie toegevoegd aan de potentie en daar is het foton in de gemanifesteerde wereld gekomen, daartussen bestaat het alleen als potentie. Dit idee heeft vergaande consequenties voor de staat van on ze wereld, die het best omschreven kan worden als een tijdelijke illusie die letterlijk alleen dankzij en in ons bewustzijn bestaat.

Hoe moet je je die onvoorstelbare kwantumfotonen voorstellen? Misschien zoals de Indiase mysticus Yogananda dit doet. Hij zegt: ‘Als onze zintuigen ons de hele waarheid zouden vertellen, dan zouden we de aarde zien als rivieren en gletsjers van elektronen en ieder stofje als een golvende wolk van licht.’

Ik kreeg ooit twee droomvisioenen die daarop aansluiten en die in essentie op elkaar lijken: de gewone oppervlakte van de dingen waarnaar we kijken ging opeens open, alles verloor zijn vastheid. Ik keek opeens in of werd erin opgenomen. In het ene geval zag ik opeens alles van lichtgemaakt was, en in alle kleuren van de regenboog iriserend trilde. Ik zag in elke vorm een oneindige hoeveelheid lichtdeeltjes razendsnel stromen, krioelen en bewegen. Alles was van regenbooglicht, waar ik mijn ogen ook maar op richtte. In het tweede geval zag ik de straat onder me opengaan en kwam in een lichtdimensie terecht. Ik zweefde in een oneindige ruimte die totaal uit licht bestond, een soort gouden licht dat overal tastbaar aanwezig was. Ik zwom in dit lichtwater. Ik voelde me volkomen veilig, het was een ervaring van immense schoonheid.

Allegorie

Hfd 7: Schepping en evolutie [in: Gijsen, Maak je Hemel op Aarde; Ontdek je eigen wijsheidsniveau. 2007; 82]

Vraag: Klopt het scheppingsverhaal?

*De bijbel is een sprookjesboek. In de bijbel staan heel wat wijze uitspraken die in de vorm van verhalen aanschouwelijk zijn gemaakt voor eenvoudige mensen. Daarom noem ik het een sprookjesboek. In elk sprookje zit een diepe grond van waarheid. Het is een soort allegorie waarin op een symbolische manier de werkelijkheid wordt verklaard.

Vraag: Verliep het ontstaan van de wereld dan zoals de wetenschap het uitlegt?

*Min of meer wel ja. Om de evolutie te snappen kunnen we het beste vertrekken vanuit het gevoel, niet vanuit het verstand. Verstandelijke verklaringen worden door de wetenschap gegeven, maar daarmee bereiken we onze ziel niet. Een ziel is niet geïnteresseerd in de objectieve werkelijkheid, alleen in de subjectieve werkelijkheid.

Titanen in de Griekse mythologie

Auteur: Redactie, 2 november 2021

Titanen en reuzen, Gustave Doré, 1857

Titanen zijn in de Griekse mythologie de zonen en dochters van Ouranus (hemel) en Gaea (aarde). De meesten van hen belichaamden natuurkrachten. De Titanen werden door hun vader in de afgrond gesmeten toen hij het gevoel kreeg dat ze te machtig werden.

*Hier spelen twee opties door elkaar heen. Het klopt spiritueel dat de scheppers van alle planeten hooggevorderde wezens waren, zoals ze in de mythen als zonen  en dochters van de hemelgod en de aardegodin worden genoemd. Maar het is een typische vorm van menselijk duaal denken dat hier de titanen door hun vader in de afgrond geworpen worden omdat ze ‘te’ machtig zouden zijn geworden. Dat is er dus erbij gefantaseerd om der wille van de geloofwaardigheid van deze ‘halfgoden’ want ze waren halfgoden: half mens en half god vanwege hun 7D-status. Mythen worden natuurlijk ongeloofwaardig als er geen menselijke aspecten meer in die goden aanwezig zijn.

De Titanen zijn reusachtige wezens. Oerwezens die al bestonden voor de komst van de Olympische goden, zoals Poseidon, Zeus en Athena en heersten over het heelal. Er zijn in totaal twaalf Titanen, zes mannelijke en zes vrouwelijke, die ook wel Titaniden worden genoemd.

*Deze ‘oerwezens’ zijn de oer-bestuurders van ons universum of van ons galactische sterrenstelsel.

De zes mannelijke Titanen zijn:

Oceanus

Coeus

Hyperion

Crius

Iapetus

Cronus

…en de vrouwelijke Titaniden:

Tethys (niet te verwarren met de nimf Thetis)

Rhea

Phoebe

Thea

Themis

Mnemosyne

Hun vader Ouranos schaamde zich voor zijn monsterlijke kinderen en vreesde dat hij ooit door een van hen zou worden onttroond. Hij besloot de Titanen daarom op te sluiten, samen met zijn andere kinderen, de Cyclopen en honderdarmige Hecatoncheiren. De Titanen werden in de onderwereld opgesloten, in de Tartarus. De hemelgod borg zijn kinderen na hun geboorte feitelijk dus weer op in het lichaam van hun moeder Gaea, de aarde. Deze kon de verdrijving van haar kinderen niet verkroppen en leed er ook fysiek onder. Ze riep de Titanen daarom op in opstand te komen tegen hun vader. Geen van de Titanen had hier echter de moed voor, op de jongste na: Cronus (Kronos – Saturnus). Deze Titaan durfde de strijd wel aan te gaan met zijn vader. Hij bevrijdde de Cyclopen en Hecatonchiren en haalde de andere Titanen over deel te nemen aan de strijd. Dankzij een list werd Ouranos uiteindelijk verslagen. Cronos castreerde zijn vader terwijl die zijn moeder Gaea bezocht. De jongste Titaan werd hierna de nieuwe heerser van de godenwereld.

Gevecht tussen de Goden en Titanen – Joachim Wtewael

Gevecht tussen de Goden en Titanen – Joachim Wtewael

Strijd tussen de goden

Ook de Titaan Cronus kreeg het later aan de stok met zijn kinderen. Uit angst dat hij door zijn kroost werd verslagen, zoals zijn vader hem na afloop van de strijd voorspeld had, at hij de kinderen na hun geboorte een voor een met huid en haar op. Door tussenkomst van zijn echtgenote Rhea die de slachting van haar kinderen niet meer aan kon zien, bleef een van de kinderen, Zeus, leven. Toen hij geboren werd wikkelde ze de jongen namelijk snel in een doek en gaf het kind vervolgens aan oermoeder Gaea. Hierna gaf ze Cronus een in een doek gewikkelde steen te eten. Haar man trapte erin. Die dacht dat hij weer een van zijn kinderen had verslonden. Zeus werd door Gaea hierna verborgen in een grot. Toen Zeus eenmaal volwassen was zorgde hij ervoor dat zijn eerste vrouw, Metis, een braakmiddel gaf aan Cronus. Deze spuugde vervolgens al zijn kinderen uit. Met zijn broers en zussen bond Zeus vervolgens de strijd aan met zijn vader en de andere Titanen. Deze strijd, de zogeheten Titanomachie of Titanenstrijd, werd uiteindelijk verloren door de Titanen, waarna Zeus de heerschappij over de hemel kreeg en het tijdperk van de zogeheten Olympische goden aanbrak.

Zie ook: Ouranos (Uranus) – God van de hemel

Overzichtspagina: Griekse mythologie

Boek: Mythen, legenden, vertellingen: een cultuurhistorische reis langs wereldmythen en legenden

Neptunus (Poseidon) en zijn vrouw Amphitrite – Paris Bordone, 1560

Poseidon – de god van de zee en het water

In de Griekse mythologie is Poseidon de god van het water, zee, paarden en aardbevingen. De god staat bekend om zijn stugge karakter

Het mythologische wezen Python op een schilderij van Eugène Delacroix

Python – Slang in de Griekse mythologie

In de Griekse mythologie stond Python bekend als een enorme monsterlijke slang. Het wezen was geboren uit de oermoeder Gaea en werd ook wel

Theia / Dione – Nimf uit de Griekse mythologie

De nimf Dione wordt in de Griekse mythologie ook wel Theia genoemd. Ze is de moeder van Aphrodite en dochter van Zeus de oppergod.

Titanen in de Griekse mythologie

Experiment in 3D of 5D erg verschillend [Marciniak 3]

Over de reis van Oorspronkelijke Schepper [steeds zonder lidwoord!]

‘De mensheid is een experiment. De mensheid werd ontworpen, zoals bijna alles wat in de schepping bestaat. In dit universum begon Oorspronkelijke Schepper [didactisch is dit zelfstandig naamwoord of metafoor zonder lidwoord heel slim: dat ontstaat er geen risico op het ontstaan van een ‘persoonlijke’ schepper als beeld] heel lang geleden te experimenteren met de schepping, met als doel meer zelfonderzoek, zelfvoldoening en zelfexpressie. Oorspronkelijke Schepper bracht zijn eigen energieën en levensbeginselen – verlengstukken van hemzelf [beter: van ‘bronzelf’ want hier sluipt hetzelfde risico weer binnen] – dit universum binnen, en schonk deze verlengstukken de gaven die hij [sic: waarom niet ‘het’?] zelf bezit. Hij gaf graag en vrijelijk van zijn [sic; ‘eigen’] vermogens. Er zijn vele andere universa en vele andere wijzen om universa te ontwerpen; dit specifieke universum werd ontworpen als een gebied waar vrije wil heerst, waarin alles geoorloofd zou zijn.’

Het zal duidelijk zijn waarom ik hier in de kop aangaf dat het werkwoord experimenteren in 3D en 5D gevaarlijk door elkaar heenlopen. In ons 3D-taalgebruik is experimenteren iets wat op goed gelukt wordt uitgeprobeerd, terwijl daarvan in 5D geen sprake kan zijn: alles ligt in die sfeer/sferen vast in termen van de kosmische wetten die vastliggen en waarin geen wijzigingen mogelijk zijn. En is dus vanuit de kosmische geen sprake van zomaar wat uitproberen, omdat alles vastligt in het goddelijke of kosmische plan. Wel wordt in 5D gewerkt met nieuwe ideeën/gedachten en lichte vormen van afwijkingen omdat de creatieve schepper steeds meer variatie vanuit een oneindige vormcreatie wil benutten. Dat is de evolutie van de kosmische Intelligentie zelf. En die verschilt ‘hemelsbreed’ van de experimenteerdrift van de mens.

‘Oorspronkelijke Schepper zei tegen deze verlengstukken van zichzelf: ‘Ga, en schep, en breng alles bij mij terug.’ Dit was een simpele opdracht, nietwaar? In andere woorden, Oorspronkelijke Schepper zei: ik ga jullie mezelf schenken; gaan jullie dan, en geef vrijelijk van jezelf, zodat alles wat jullie in dit universum zullen scheppen, z’n eigen essentie zal begrijpen als zijnde gelijk aan mijn identiteit.

‘Deze verlengstukken van Oorspronkelijke Schepper, die we scheppende goden zullen noemen, gingen uit en begonnen te experimenteren met de energie van Oorspronkelijke Schepper, zoals die in hen aanwezig was. Ze begonnen hun eigen hiërarchie te vormen, die op zijn beurt weer andere hiërarchieën vormde. Elk opeenvolgende hiërarchie schiep een volgende hiërarchie om die met z’n eigen essentie te begiftigen, opdat die zou meehelpen aan de ontwikkeling van dit universum. Uiteindelijk kwam er in een van de melkwegstelsels een plan van de grond om een Aarde te ontwerpen, die een intergalactisch centrum zou worden voor de uitwisseling van kennis. Het was een ongelooflijk plan. Aarde was een prachtige plek, gelegen aan de rand van een van de melkwegstelsels en gemakkelijk bereikbaar vanuit andere melkwegstelsels. Het was dicht bij vele toegangspoorten tot wegen – de grote snelwegen voor het transport van energie door de ruimte.’

[1996; 29-30]

Wat betekent Eeuwigheid en eeuwig en oneindig Leven zonder Begin en zonder Einde? Hoe moeten we ons als mensen (mensheid op aarde en humanoïden in het universum en Galaxy) dit voorstellen?

INLEIDING OP MIJN VISIE

Omdat de 3D-wereld van de mensheid op aarde worstelt met deze vragen en er nooit een breed- zelfs geen smal-gedragen antwoord is gevonden, hierbij een nieuwe poging daartoe. Nu is vanwege onze aanwezigheid in 3D, het ook niet mogelijk ‘het’ antwoord te vinden vanwege ons beperkte bewustzijn en levensinzicht – maar wij als mens zijn wél op weg zijn naar 5D, waarin het multidimensionale bewustzijn aanwezig[1] is.

Wij kunnen in dit tijdsbestek al ‘vooraf‘ behoorlijk  geprepareerd zijn voor de hele cyclus op aarde in achtereenvolgende levens (‘rad van wedergeboorte’) op deze planeet in het bijzonder, kunnen we ons individueel en in groepsverband of collectiviteit met alle wetenswaardigheden op internet er wel ‘enigszins’ op voorbereiden, voor als dat moment van overgang of transformatie aanbreekt of voor een aantal al aangebroken is.

‘Op deze planeet in het bijzonder’ omdat ik heb al blogs heb geschreven (die links zal ik terugzoeken) waarin ik de uitzonderingssituatie van de mens op aarde heb uitgelegd:

1. Dit is een planeet van de Vrije Wil, dat alleen maar op één planeet per universum aan de orde is. Dat betekent dat de mensheid over een Vrije Wilsbeschikking beschikt, gegeven door de Bron. Maar het levert ook risico’s voor de menselijke gemeenschap op, te weten dat er het materialisme zozeer overheerst of domineert, dat er geen doorbraak van het licht mogelijk is, zoals nu schijnbaar aan de orde is. De enige oplossing is de ‘Shift’ van dit moment, vanaf december 2012 ingezet, maar sinds de jaren tachtig al voorbereid. De Shift is de verhoging van het bewustzijn van en op de aarde – zoals overigens door ons hele universum heen plaatsvindt en overal een verhoging van dimensie sorteert. Voor de mensheid en voor de mens in het bijzonder is sprake van verandering van paradigma’s, vanwege het hogere trillingsgetal dat nu op aarde aanwezig is. Dat maakt dat ieder mens een hoger bewustzijn krijgt toebedeeld, tenzij hij zich daartegen verzet en dat verzet komt door de mensen die in 3D willen blijven denken. Zij zullen zich daarmee afsnijden van een dimensionale verhoging, en vertrekken vroeger of later van deze aarde om op een andere 3D-planeet hun rad van wedergeboorte af te ronden.

2. De gemengde samenlevingsorde hier op aarde, waar elders geldt dat ‘soort bij soort’ geplaatst wordt zoals na dit leven op een nieuwe plek van bestemming. De gemengde samenlevingsorde betekent dat alle geestelijke klassen door elkaar heen leven, van ‘groen en beginners’ tot gevorderden, vaak vrijwillige Meesters op aarde. Deze gemengde orde maakt het leven op aarde veel moeilijker omdat de gevorderde ‘spirituelen of geestelijke mensen meer zelfbeheersing aan de dag moeten kunnen leggen dan dat van beginners (‘eerste leven op aarde’) mag worden verwacht. Om deze reden is de aardse mensheid in een soort eindexamenklas terechtgekomen, omdat de spirituele groei hier in een veel hoger tempo kan verlopen dan op andere planeten.

Dat doet niets af aan het feit dat het overgrote deel van de mensheid daarop niet is geprepareerd vanwege het drukke en hectische maar ook veeleisende leven van alledag in deze wereld van het materialisme maakt het voor het overgrote deel van alle mensen niet mogelijk om zich met deze zware geestelijke vraagstukken bezig te houden.

Vandaar dat ik op deze manier mijn bijdrage aan dat (hogere) bewustzijn probeer te leveren. Waarbij ik ook opmerk dat dit het startpunt voor mij is om een tot een nieuwe kosmologie te komen met het oogmerk om een dialoog met de wetenschappelijke wereld te komen. Daarom is deze tekst erg analytisch en academisch’ geschreven; ik ben zelf academisch gevormd binnen de sociale wetenschappen (politieke wetenschap en afgestudeerd als politiek filosoof).

WAT BETEKENT EEUWIGHEID?

Eeuwigheid betekent zonder begin en zonder einde en dat is op aarde met een menselijk begin als de geboorte en het onvermijdelijke sterven heel moeilijk voor te stellen, maar in alle heilige geschriften op aarde komt het begrip eeuwigheid voor, al is het ‘slechts’ een metafoor, een abstractie van het goddelijke, dat ons bewustzijn en denken te boven gaat.

Ons beperkte denkvermogen en rationaliteit maakt het niet mogelijk die eeuwigheid concreet voor te stellen, maar het wordt makkelijker als we ons zelf als god voorstellen. God als de bron van de schepping in alle monotheïstische godsdiensten (georganiseerd; religie als een ander begrip om de samenbindende eenheid te vinden zonder georganiseerd verband zoals in kerken, moskeeën, synagogen, tempels etc).

De Scheppers als Bedenkers van dit levende heelal genoemd kunnen worden zijn eigenlijk onpersoonlijke Energieën met en inclusief het hoogste geestelijke ofwel goddelijke Bewustzijn. Op dat ‘niveau’ bestaat en namelijk geen stoffelijke verschijning meer, dus ook geen sterrenstelsels en alles wat gemanifesteerd is in verschillende levensvormen zoals de mens, dierenwereld, plantenrijk etc, maar alleen goddelijke Energie.

Die goddelijke energie kan als Bron, ‘kerncentrale van kernfusieprocessen’ gezien worden, die door voortdurende en eeuwig botsende atomen, elektronen en protonen – als ik het mij nog goed van school herinner – waarschijnlijk in zichzelf niet bewust zijn (in ieder geval niet zoals wij ‘bewust-zijn’ op aarde begrijpen – , terwijl de denkkracht[2] van dat ‘stelsel van deze micro atomaire substantie’[3] wel door die ‘bewuste’ creatieve energetische intelligentie geschapen is, worden er voortdurend energiedeeltjes de ‘ruimte’ ingeschoten in een eeuwigdurend en oneindig doorlopend groei en bewustwordingsproces. Daar komt dus dat ‘Eeuwige’ en ‘Oneindige’ Leven vandaan.

Het Leven is dus BewustZijn, het Zijnde dat Bewust is op hoogste goddelijke niveau. De basis voor de unieke ziel van ieder mens, want er bestaat een kosmische naam voor iedere ziel in het uitspansel. Daarom is ook op aarde iedere mens vanwege zijn goddelijke ziel, uniek.

Daarmee is ook het ontstaansbegrip – of bijna identieke termen – op aarde van God verklaard. Maar in mijn gevoel is bijvoorbeeld het woord ‘Oorsprong’ of bijvoeglijk naamwoord ‘oorspronkelijke’[4] verwarrend en ik gebruik liever het bijvoeglijk naamwoord origineel, ook weer in navolging van Kryon.[5]

Het kan namelijk niet om een ‘oorsprong’ als een ‘begin’ gaan, want dat begin van het goddelijke – en de mensenziel – bestaat niet omdat, zoals hiervoor uitgelegd, er geen begin (en ook geen einde) van de schepping bestaat.

Samenvattend is de conclusie dat er over ‘eeuwig en oneindig’ alleen in metaforen geschreven en gesproken kon/kan worden vanwege de complexiteit van deze begrippen. Pas in deze tijd wordt heel veel meer kennis aan de mensheid beschikbaar (via internet en channelingboodschappen en geschreven publicaties) zodat er nu pas een moderne eigentijdse vertaling aan kan worden gegeven.

DEVOLUTIE en EVOLUTIE

Omdat er vanuit de genoemde goddelijke Bron of kerncentrale (Oerintelligentie) voortdurend nieuwe ‘levensvonken’ in de vorm van atomen ontstaan, zo kan ook worden begrepen dat een onbewust atoom een parallel kent/heeft in de vorm van de onbewuste geboorte van de mens voor een (nieuw) leven op aarde of welk andere planeet dan ook.

Het onbewuste als ‘staat van bewustzijn’ kent voor het bewustwordingspad een procesweg naar het instinctieve en hieruit naar het ‘basisbewuste’ en vervolgens naar het hogere bewuste tot aan het volmaakte bewustzijn aan toe; dit voor die zielen die voor dit traject bewust gekozen hebben vanuit het Koninkrijk der hemelen[6] en zo niet, nooit een leven doorbrengen in een stoffelijk bestaan in materiële universa met voor ons zichtbare 3D-planeten en -sterren. Maar eenmaal gekozen voor de afdaling voor stoffelijke universa voor onderzoek én het avontuur, dan ontstaat er de verplichting om dat traject volledig af te leggen, waar de ziel dus geen principiële verandering in kan aanbrengen; alleen verandering in keuzemodules.

Voor dit traject geldt dat je de devolutie start als humanoïde, als mens met een (fijn- of grofstoffelijk) lichaam dat aangepast is aan planetaire omstandigheden ter plaatse. Deze ervaringen zullen dus niet doorgemaakt worden door de zielen die niet voor het avontuur hebben gekozen. Voor de ‘avontuurlijke’ ziel die in het rad van wedergeboorte op aarde terecht komen – de vraag is of indirect hiermee mogelijk de ‘Matrix’ ook bedoeld wordt – doorloopt het letterlijke traject: basisziel -> mens -> volmaakt bewuste ziel; geest -> materie -> Geest .

Immers, waar de mens de aardse dualiteit op persoonlijke basis overstijgt of overwint, verkeert die person in 5D, de fijnstoffelijke wereld en heeft het rad van wedergeboorte officieel afgesloten, en hoeft nooit meer verplicht ingeboren te worden op aarde ter afsluiting van zijn karma. Dan is er slechts nog een vrijwillige komst en geboorte op aarde mogelijk, zoals van toepassing op de persoon van Jezus van Nazareth, die in de latere fase van zijn leven (in zijn 20’er jaren) de inwijding tot de Christusbewustzijn ontving in de piramide van Gizeh.[7]

Zo zal de mens die als zielenwezen een eeuwig en oneindig Leven IS en meemaakt, af moeten dalen als mens (devolutie[8]) op stoffelijke planeten om zich bewust te worden vanuit het beginsituatie van een ontwikkelend hersenbewustzijn (vanaf stoffelijke leefomgevingen, waar steeds sprake is van een Big Bang per universum; terwijl in de geestelijke sferen geen Big Bang bestaat) die onbewuste ervaring opbouwt dat alleen ‘potentieel’ volbewust is.

Waarom is dat zo? Omdat het volmaakte bewustzijn is gebaseerd op (beheersing van) harmonie en overvloed en daarmee kan een onbewuste ziel niet mee ‘werken’, want dat moeten we juist door schade en schande leren vanuit de dagelijkse praktijk op een planeet. Het leren door – uit het later zelf op te bouwen – persoonlijk ego dat in laatste stadium weer moet worden losgelaten o m de dualiteit te overwinnen.

Dat betekent ook dat de beginnende onbewuste ziel (op aarde) met steeds bij iedere geboorte een ‘schone en blanco lij’ (in de hersenpan) de stoffelijke werelden geboren te worden, want zonder die schone lij kan het niet. Anders word je immers achtervolgd door trauma’s uit voorgaande levens.

Daarvoor is het leven op aarde te zwaar om ‘zomaar’ te kunnen ‘binnenstappen’ zonder de nodige voorbereiding; daarom zal de menselijke ziel die de stoffelijke werelden wil gaan verkennen bewust kiezen voor zijn weg van devolutie die hem toegang verschaft tot lagere want stoffelijke werelden (met een stoffelijk omhulling of lichaam).

Is die weg (en speciaal op aarde het verplichte rad van wedergeboorte om alle finesses van het stoffelijke leven te leren kennen) voltooid, dan volgt het pad van de evolutie om te groeien naar een/de bewuste(re) staat door de multidimensionale sferen te reizen naar nieuwe bestemmingen om daar nieuwe ervaringen op te doen (dus te ‘ervaren’) en bewustzijnsgroei te bereiken, want dat is het doel van het leven (en zingeving).

Is er een – overal in het heelal een ander want verschillend traject – pad van devolutie (omlaag) en evolutie (omhoog) afgelegd, dan is niet alleen het goddelijke evolutieproces zelf verdiept, maar vooral ook die van de persoonlijke menselijke ziel – waarin een deeltje of partikeltje van God immers aanwezig[9] is – en dat blijft vanzelfsprekend tot aan de drempel van het Goddelijk Volmaakte, de ware hemel (en niet de hemel zoals in alle heilige werken beschreven staat want dat zijn ‘paradijzen’ in de 5/6/7 [etc.] -dimensies.

Dit ‘subparadijs’ is dus wat anders dan het ware Paradijs (Goddelijke Lichtcirkel) waaruit je vertrokken bent als verse onbewuste ziel maar wel met ‘totaal levensplan’, dat doorlopen zal gaan worden; het wonderlijke daarvan is dat de associatie met predestinatie zal ontstaan bij lezers, maar dat het niet het geval is omdat het menselijk wezen daar niet bij kan komen en daarom zijn eigen leven leeft alsof er geen sprake is van een voorbeschikking in het leven.

De mens op aarde leeft immers onwetend van dat plan. Overigens bestaan er ook trajecten zonder een pad van devolutie/evolutie want dan blijft de ziel in de Goddelijke energie – ‘het goddelijke’- leven, in de Bron zelf die overal multidimensionaal aanwezig is in ieder geschapen wezen. Daarvan is de vaak op deze site en zelfs in deze blog genoemde Kryon een voorbeeld van: hij heeft nooit een leven op deze aarde (en ik ben ook nooit een uitspraak van hem van een leven op andere planeten tegengekomen) doorgebracht en is te vergelijken als engel, maar dan in de vorm van raadgever en familielid van ons, zoals hij zich altijd noemt.

VOORLOPIGE CONCLUSIE

De ‘mens’ zoals wij die op aarde kennen is één van de oneindige aantallen humanoïde rassen die in stoffelijke of materiële gebieden als de ons bekende planeten, sterren of andere leefvormen aanwezig zijn, maar die mens is en blijft een zielenwezen, die voortkomt uit de scheppende creatieve energie die Oerziel genoemd mag worden en die dus afwisselend als ziel IS en steeds aan opdrachten bezig is.

‘Een mens als ziel’ en dat is voor het grote gros der mensheid een volledig onbekend begrip omdat de eigen spiritualiteit als ziel ook eerst ontdekt moet worden; 99% van de mensheid wordt bij niet-ingewijde ouders geboren en dat verklaart de grofstoffelijke opvoeding die je keer op keer op aarde doorloopt met verkeerde dan wel onjuiste begrippen inzake het godsbegrip die buiten het boeddhisme om overal ‘extern’ (buiten jezelf) wordt gezocht en dat is een onmogelijkheid. Vandaar dat het pad van wedergeboorte op aarde ook zo lang duurt, voordat de dualiteit eindelijk is overwonnen en de weg omhoog in hoog tempo kan worden doorlopen.

Tot slot: belangrijk is het inzicht dat er miljarden stromen mensenrassen én evolutietrajecten terwijl er ook ‘trajectloos’ Leven bestaat, maar dat is voor het leven op aarde niet relevant want er bestaan belangrijker vraagstukken of levensvragen, waar de mens zich mee bezig kan – en het liefst zal – bezighouden.

Wordt aangevuld en vervolgd

[1] Deze ‘oer’multidimensionale kennis is wél in ons DNA aanwezig, maar in het 5D-gedeelte (70%) van ons DNA, dat dus niet geactiveerd is en daarom kunnen we alleen het 3D-deel (30%) gebruiken en ermee werken (geen constructiefouten kortom, want in de schepping bestaan geen fouten). Dit is een transformatiefase (dus omslagpunt) geweest toen de gebruikelijke 24 chromosomen in zoogdieren die we tot 200.000 jaar geleden hadden naar de nieuwe ‘afwijking’ van 23 chromosomen, als afwijkend patroon (op aarde)  in het evolutieproces. Dat heeft te maken met de nieuwe mensheid die toen is ontstaan (en in Genesis is omschreven als metafoor van de val uit het paradijs) en waardoor andere bestaande mensenrassen op dat moment (12 tot 16 variëteiten destijds aanwezig zoals de Neanderthaler) verdwenen zijn. Deze transformatie maakte het mogelijk dat de nieuwe mens de beschikking kreeg over het Kennis van Goed en Kwaad, en kortom onderscheidingsvermogen om zelf ethisch gevoel te kunnen ontwikkelen. Daarvan was bij de huidige ‘lichting’ mensenzielen (door het hele schepping heen, want humanoïden komen overal voor) geen sprake en daarom is er een apart ontwikkelingstraject ingezet (dat onderdeel is van oneindige varianten in humanoïde rassen in het heelal (Kryon).

[2] Ik maak onderscheid en verschil tussen ‘goddelijke denkkracht’ (de hoogste vorm van ‘oer’bewustzijn ofwel het Objectieve Oerintelligentie) en geestelijke substantie (potentieel kneedbare stof of de Subjectieve Oersubstantie) die met elkaar samenwerken. Vanuit het multidimensionale denken kun je per gedachte iets fijn-/grofstoffelijks manifesteren.

[3] Maar zinvol in het kader van het bekende adagium ‘Zo boven, zo beneden’.

[4] Zie: http://www.martijnvanstaveren.nl/

[5] https://youtu.be/DErIeunwJeQ

[6] https://jwjongejans2014.wordpress.com/2016/02/08/de-reis-door-de-absolute-werkelijkheid-van-het-koninkrijk-der-hemelen/

https://jwjongejans2014.wordpress.com/2016/02/09/de-reis-door-de-absolute-werkelijkheid-van-het-koninkrijk-der-hemelen-visioen-2-deel-2-en-slot/

[7] zie Levi Dowling, Het Aquarius Evangelie van Jezus de Christus. Een boodschap voor het Waterman Tijdperk. Schors Amsterdam, 2015

[8] Geen https://dehsvl.nl/de-devolutie-van-de-mens/, maar in de richting van https://books.google.nl/books?id=AyS9BwAAQBAJ&pg=PA279&lpg=PA279&dq=geestelijke+devolutie&source=bl&ots=2lx19uYCOe&sig=bF9qdK8TPWoD6FHWIYHx7kZQ4oM&hl=nl&sa=X&ved=0ahUKEwiwnfP9_cnXAhWEvBoKHSFSBQ4Q6AEIRTAG#v=onepage&q=geestelijke%20devolutie&f=false en

https://wijblijvenhier.nl/1829

[9] Dit is van essentiële betekenis aangezien wij als mens of humanoïde daarmee erfdragers van het goddelijke zijn geworden en dat betekent dat ons doel is op te gaan in de Goddelijk volmaakte levensenergie en Levenskracht. Wij worden in werkelijkheid of realiteit deel van de Bron door erin samen op te gaan en ermee samen te vloeien. De humanoïde rassen en dat in tegenstelling tot dierenrijk, planten- en mineralenrijk en de onzichtbare groepen als elfen, elementalen etc., de scheppende goddelijke vonk in onze ziel meedragen en die andere levensvormen niet. Vandaar dat de mensenziel de hoogste bezielde vorm in de schepping is, maar het draagt ook bij tot de plicht van de mensheid: wij dragen verantwoordelijkheid onszelf op te werken naar het goddelijke, de ware Levensmeester te worden. Daarvan is de mens op aarde zich niet bewust; ook weer een reden tot traagheid in de geestelijke groei van dit denkend wezen mens dat het goddelijke zelf moet ontdekken. Dat is het geheim van het leven.

Alles is mogelijk en dus is niets onmogelijk

[Jaap Hiddinga, De reis naar het Licht, p.22]

De reis naar het Licht is een vreemde episode in het gehele scheppingssysteem. Een reis vol merkwaardige gebeurtenissen waarvan wij en de wezens die buiten elk systeem staan veel geleerd hebben. Want bedenk dit goed, er zijn ook zielen en wezens die geen deel aan deze evolutie hebben. Niet alles volgt de evolutie zoals wij die als wij als mens ervaren. Er zijn veel vormen van bewustwording en groei.

De reis naar het Licht is ook een reis die in strikte zin niet noodzakelijk is, ware er niet eerst de reis naar de duisternis geweest, die symbolisch wordt voorgesteld in het sprookje van de koning en zijn twaalf provincies [hfd 1 in genoemd boek]. Er zijn andere mogelijkheden voor geestelijke groei en ervaringen. De reis is, zoals in dit boek zal blijken, ook voor ons erg interessant geweest en er is veel ervaring opgedaan. Het is ook goed om te bedenken dat de reis naar de duisternis in werkelijkheid geen reis naar het kwaad of negativiteit is geweest. Deze zijn pas later door de mens zelf gecreëerd. Kwaad en de hel bestaan niet in de Schepping maar alleen in het denken van de mens, want zo wordt de mens opgevoed.

Hoofdstuk 2. De schepping en de mens

Eigenlijk is het merkwaardig dat aan dit verhaal, dat in woorden vrijwel niets zegt, zoveel ideeën worden ontleend. Zoveel ideeën zelfs dat van de oorspronkelijke creatie slechts weinig over is in deze overlevering. Het is, uitgaande van verschillende behoeften, eindeloos vertaald en aangepast. Als het vanuit de geestelijke wereld wordt bekeken dan ziet die wereld er niet veel in. Alleen in  symbolische vorm wordt er nog iets verteld over wat er gebeurd is. ook andere zogenaamd heilige boeken en scheppingsverhalen komen zelfs niet in de buurt van de werkelijke gebeurtenissen.

De werkelijke schepping, wat is dat eigenlijk? Wanneer vond deze plaats en waarom? Het eerste en tevens grootste probleem dat de mens heeft bij het bestuderen van het scheppingsverhaal is dat hij zich de Bron of ‘God’ als de christelijke uitdrukking, als zelfstandig en meetbaar individu voorstelt. Als een soort wezen of een persoon die buiten de mens zelf wordt geplaatst. Als men vervolgens gaat filosoferen, ziet men de Bron als een zelfzuchtig en tevens beperkt wezen dat de schepping voor zijn eigen plezier en ter meerdere glorie van zichzelf heeft gemaakt. Het klinkt wat cru, maar de meeste mensen zien het toch echt zo en verwijten dan God ook allerlei fouten in de schepping. Het is heel moeilijk om je een  voorstelling te maken van de werkelijke schepping en de werkelijke Bron, en vrijwel geen mens op Aarde kan dat. De Bron is geen wezen maat is alles wat er is, op elk mogelijk niveau. Wij zijn daar onderdeel van.

De materiële schepping zelf, zoals ons eigen heelal en op onze planeet, is inderdaad ooit eens op een vast punt begonnen en zal ook eens eindigen. Maar de Bronmanifestatie, dat wil zeggen het Bronwezen, is er altijd geweest. In tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt, heeft de echte schepping nooit tot doel gehad de groei en evolutie van individuele zielen te bevorderen. Zoals uit vele geschriften blijkt vond de zondeval, ofwel de val van het vijfde stelsel, na de schepping plaats. Maar werkelijke zonde bestaat niet. Pas na deze gebeurtenis werd de stoffelijke of materiële onderdelen van de schepping gebruikt om de terugkeer van de afgescheiden zielen mogelijk te maken. De echte schepping of creatie is dus iets anders. Het is het beste voor te stellen als het lichaam van Het Hoogste. ‘Het’ is in ons allen aanwezig. Elk deel van het leven hoort hierbij. Datgene wat wij als de Bron zien is dus de ziel van de Bron zelf, terwijl wij het lichaam zijn.’ [aangepaste tekst]

 

De schepping van de mens (deel 5 en slot)

‘We zullen daar wat verder op ingaan door iets meer te vertellen over de structuur en eigenschappen van de halve ziel, de complete ziel en het reïncarnatieproces. De complete ziel is een opzichzelfstaande entiteit die dezelfde eigenschappen bezit als de volledige goddelijke werkelijkheid. Elke ziel heeft unieke eigenschapen die goddelijk van oorsprong zijn. Deze eigenschappen kun  je als segmenten beschouwen van waaruit de ziel is opgebouwd. Bij splitsing van de ziel zijn een mannelijk deel en een vrouwelijk deel ontstaan. Twee helften die wel gelijk van grootte zijn maar niet identiek qua structuur. Dit komt onder meer tot uiting in de manifestatie van man en vrouw op Aarde. Het is echter mogelijk om als zielendeel in het ene leven als man en in het andere leven als vrouw op de wereld te komen. Men kan dus beide aspecten in mannelijke energie en vrouwelijke energie, het yin en het yang, ervaren. Als zodanig is het emancipatiegevoel dus niet echt nodig, want men kan beide aspecten ervaren. Het enige wat logisch is, is dat men erkent dat man en vrouw even groot zijn qua ziel. In de ziel zijn zij hetzelfde en niemand is de mindere, maar man en vrouw zijn volkomen verschillend in hun eigenschappen, gevoel en behoeften. Ieder heeft zijn of haar eigen unieke delen, dus strijd hier niet meer over, van beide kanten niet. Overigens heeft het emancipatiegevoel ook nog een ander doel en dat is het aan de kaak stellen van de praktijken op aarde tussen mannen en vrouwen waarin de vrouw zo vaak als minder is behandeld. Dat is een specifieke les die op aarde nu geleerd dient te worden, anders kan men niet verder in ontwikkeling. Zoals al gezegd, incarneert men in beide geslachten, dat wil zeggen dat men zowel als man en als vrouw geboren wordt, ongeacht welk zielendeel men is. Dit betekent ook dat men elkaars problemen ervaart in opeenvolgende levens en dus ook de lessen die hiermee verbonden zijn.

Als we dan de gehalveerde ziel beschouwen, zien we dat de verschillende segmenten met de daarbij behorende eigenschappen niet altijd gebruikt worden in een stoffelijk leven. Voor het overgrote deel van de mensen geldt dat er meestal niet meer dan tien tot twintig procent van het zielendeel wordt gebruikt door het lichaam, de rest van de ziel verkeert meestal elders. Meestal in wat jullie noemen de astrale gebieden, maar soms ook in de sferen. Hierin ziet men dan de werkelijke afdrukken van het gedrag van die ziel op Aarde. Zo kan men ook verklaren dat mensen die gezamenlijk iets beleefd hebben, zich daarvan in een volgend leven of in een nieuwe periode wel of niet iets herinneren. Bij de één is dan het zielensegment dat toen aanwezig was, nu weer aanwezig, en bij de ander bevindt het zielensegment van toen zich  nu op een ander trillingsniveau. Van groot belang voor een eventuele herinnering is de emotionele indruk die een gebeurtenis op de ziel gemaakt heeft. Ook is het mogelijk dat zielendelen zich over meerdere lichamen verspreiden en op die manier het aantal ervaringsmogelijkheden vergroten.

In principe is een mens alleen maar in staat om emotionele gevoelens zoals liefde, hartstocht, haat en verdriet, en ook ervaringen en gebeurtenissen te bewaren in het zielengeheugen. Ook delen van absolute kennis, vaardigheden en aanleg worden opgeslagen (ook hier komen de verschillen tussen man en vrouw weer naar voren). Het is echter absoluut onmogelijk om je uit jezelf, zonder dat wij daarbij helpen, gebeurtenissen te herinneren uit een leven, dat buiten dit gebied ligt.

Het is namelijk niet mogelijk om je een willekeurige dag uit een vorig leven te herinneren zoals je bijvoorbeeld de dag van gisteren of eergisteren terughaalt. Alleen met behulp van ons kan dat, omdat wij elk tijdsmoment vast hebben liggen in een collectief geheugen. Indien nodig geven wij hieruit kennis in de vorm van inspiratie, maar dat doen we alleen als het noodzakelijk is om hulp te geven. Enkele, en speciaal zielen van het achtste en twaalfde gebied, zijn in staat veel meer zielendelen bewust mee te nemen, soms wel meer dan zeventig procent. Dit verklaart dan waarom men soms verschillende ideeën, gedachten en gevoelens kan hebben die soms schijnbaar tegenstrijdig zijn. Soms weet je een heleboel, soms niets en dan twijfel je. Probeer dit voor jezelf eens na te gaan. Schrijf je gevoelens en je gedachten desnoods op. Het lijkt dan alsof er wel drie of meer verschillende mensen in je wonen, hoewel dat natuurlijk niet zo is. Pas goed op en verwar dit niet met lessen, testen en gevoelens die wij jullie geven, maar na een beetje oefening zie je zelf het verschil. Wees niet bang dat invloeden van andere sferen en andere zielen vat op jullie hebben, want dat is al bijna niet meer mogelijk.

We hebben nu iets meer over de ziel verteld, voor zover dat te bevatten is. Onthoud dus goed dat een halve ziel niet één stukje is dat soms in een lichaam leeft en dat weer in de sferen of ertussenin. De werkelijkheid is wat vloeiender en minder gemakkelijk grijpbaar, er zijn zelfs zielendelen die nog nooit op Aarde zijn geweest. Het is beter om het als een stukje energie te beschouwen net zoals de opeenhoping van elektriciteit.

In dit verhaal hebben we in het kort uitgelegd op welke wijze de situatie ontstaan is, zoals deze op het moment is. Wij weten uiteraard dat die wel wat ingewikkelder is, maar dat jullie dat niet kunnen begrijpen, vandaar deze vereenvoudigde versie. We hebben de functies van de ziel, de geest en het lichaam in de schepping laten zien. We kunnen dit nu wel uitbreiden, maar dat heeft nu geen zin. Leer de lessen en lees het nog eens en nog eens, net zolang tot je het begrijpt. Het wordt dan tijd om deze kennis samen met de opgedane ervaring uit de verschillende levens te gaan gebruiken voor de toekomst, want de toekomst is voor jullie en niet het verleden dat al geleefd is.

[Hiermee is hoofdstuk  over ‘De schepping van de mens’ (2009), door Jaap Hiddinga weergegeven]