Een spirituele kerstboodschap [3]

Het derde hoofdthema van de predestinatieleer is het verband tussen predestinatie (of determinisme) en de vrije wil zoals in deel 1 genoemd. Omdat de geciteerde teksten in voorgaande blogs eigenlijk geen antwoord gaven op dit probleem van het feit dat er een voorbeschikking bestaat, maar dan rijst de vraag hoe het met de menselijke vrije wil staat, en daar kan geen theoloog of gedragswetenschapper een antwoord op geven, maar dat is logisch omdat dit probleem of knelpunt alleen kan worden opgelost met de metafysica, ofwel de multidimensionaliteit, ofwel dito kennis en inzicht. En dan komt de theosofie als meest praktische mysterieschool om de hoek kijken, omdat deze beweging is opgericht door de beroemde 19^e-eeuwse grondlegger van de theosofie, namelijk Helena Blavatsky, met haar standaard werk De Geheime Leer, waar ik ook erg regelmatig op terugval vanwege de digitale tekst die bestaat (en bijna 1000 bladzijden beslaat). Om maar enkele hoofdstukken als voorbeeld te nemen: ‘Noodlot of vrije wil?[i] of ‘Karma, lot, vrije wil’[ii].

Vanuit mijn eigen ontwikkelde beeld van de kosmogonie moet dus om dit verband tussen predestinatie en vrije wil aldus worden ‘samengevat’ worden uitgelegd.

1. Het is vanuit de multidimensionaliteit heel goed mogelijk dat er veel kosmische systemen en structuren bestaan die vanuit het menselijk verstand onmogelijk samen kunnen bestaan of onderling bestaansrecht hebben, maar vanuit 5D is dat wel mogelijk (als ze maar voldoen aan de universele levenswetten en daar niet strijdig mee zijn, net zoals een bepaald voorwerp in 3D aan een vaste plek gebonden is zoals in de natuur planten en bomen, maar diezelfde natuurverschijnselen blijken in 5D rond te zweven omdat daar geen materie bestaat; zij kunnen tegelijkertijd op verschillende plaatsen waargenomen worden en daar kijken wij natuurlijk vreemd van op. Dat kan bij ons op aarde niet. Kun je nagaan wat voor andere wereld 5D is. Wel kennen we op aarde het verschijnsel teleportatie als reizen in de tijd.[iii] Dat is dus ‘klaarblijkelijk’ wel mogelijk voor ons maar pas in de toekomst. Dat kunnen we dus voor kennisgeving aannemen.
2. De vrije wil is natuurlijk een heel ander thema. En ik heb dat nog nooit voor mezelf uitgewerkt en uitgeschreven en dus hoop ik dat het lukt. [2.1] Zoals in vorige delen uitgelegd, heeft ieder mens een kosmisch blauwdruk in zijn ziel verborgen liggen ofwel opgeslagen in een hoekje van de ziel. Maar geen blauwdruk zoals architecten dat op papier ontwerpen, maar een energetisch plan. De vraag wordt dan hoe signalen vanuit dit plan worden doorgegeven aan de menselijke hersenen die de opdracht van(uit) de ziel moeten uitvoeren. [2.2] Het is duidelijk dat de menselijke vrije wil vanuit het verstand ofwel de hersenen wordt bestuurd, en daarbij reken ik óók de emoties en gevoelsaspecten/gevoelsleven. Maar hoe komt de verbinding tot stand? [2.3] Het blijkt in de praktijk mogelijk dat het contact probleemloos tot stand komt en dat de mens ongemerkt en dus klaarblijkelijk onbewust overneemt, zodat hij het gevoel heeft dat het zijn eigen ideeën of gedachten zijn. Er bestaan zelfs auteurs die beschrijven dat iedereen denkt dat hij zijn handelingen heel bewust zelf bepaalt en uitvoert, maar dat het toch allemaal neerkomen op het overnemen van signalen vanuit de ziel. En dat wetenschappers  volkomen onbewust tot ideeën en uitvindingen komen, maar dat ze letterlijk ingegeven zijn vanuit zijn ziel en dus vanuit de geestelijke wereld. Dat dus geen onderzoeker zijn nieuwe ideeën zelf bedenkt. Als ik voor mijzelf mag spreken voel ik bij het schrijven van deze teksten mij rechtstreeks ingefluisterd door de geestelijke wereld. Voor mij geen probleem want ik weet dat het zo werkt. [2.4] De conclusie luidt dus wat mijzelf betreft – anderen zullen dit vanzelfsprekend afwijzen – dat ik het heel gewoon vind dat deze ideeën door mijn begeleiders wordt doorgegeven, aangezien ik nooit in mijn leven deze creativiteit in huis heb gehad en hoe het schrijven op school voor mij een worsteling van jewelste was. Het kan verkeren. Nu stromen de zinnen bij mij binnen. En zo is de vrije wil dus een heel ander proces dan wel ooit hadden kunnen denken. Gevoelsmatig weten we niet beter dat we een vrije wil hebben, maar in de praktijk bestaat het gewoon niet. En wonderlijk genoeg voelen we bij deze influisteringen geen dwang en juist daarom is het weer een menselijke denkfout. Daar komt de neurowetenschapper nog wel eens achter. Geen wonder dat de wetenschap zelf voor raadsels staat, want zij zijn gebonden aan 3D ofwel duaal denken dat heel beperkt is; alléén maar lengte, breedte en hoogte of diepte. Die bestaan in de multidimensionaliteit niet. Zo simpel is dat.

---

[i] https://www.theosofie.net/sunrise/sunrise1999/janfeb1999/noodlotvrijewil.html

[ii] https://www.theosofie.net/studieonderwerpen/karma.html

[iii] https://www.ninefornews.nl/rond-2100-kunnen-teleporteren-tijdreizen-en-onzichtbaar-worden/

Een spirituele kerstboodschap [2]

In deel 1 werd uitgelegd hoe onmogelijk het begrip predestinatieleer in feite is. Zoals te lezen viel gaat het om het kerkelijke beginsel van ‘voorbeschikking’, maar dit beginsel kan al helemaal niet worden uitgelegd. Wat is ‘voorbeschikking’?

Romeinen 8:29-30 vertelt ons: “Wie hij al van tevoren heeft uitgekozen, heeft hij er ook van tevoren toe bestemd om het evenbeeld te worden van zijn Zoon, die de eerstgeborene moest zijn van talloze broeders en zusters. Wie hij hiertoe heeft bestemd, heeft hij ook geroepen; en wie hij heeft geroepen, heeft hij ook vrijgesproken; en wie hij heeft vrijgesproken, heeft hij nu al laten delen in zijn luister.” Efeziërs 1:5 en 11 verkondigen: “En hij heeft ons naar zijn wil en verlangen voorbestemd om in Jezus Christus zijn kinderen te worden… In hem heeft God, die alles naar zijn wil en besluit tot stand brengt, ons de bestemming toebedeeld.” Veel mensen bezitten een sterke vijandigheid tegenover de leer van de predestinatie, ook wel voorbeschikking genoemd. Maar, predestinatie is een Bijbelse doctrine. De sleutel is het correcte begrip van de betekenis van predestinatie in Bijbelse zin.

In deel 1 werd uitgelegd hoe onmogelijk het begrip predestinatieleer in feite is. Zoals te lezen viel gaat het om het kerkelijke beginsel van ‘voorbeschikking’, maar dit beginsel kan al helemaal niet worden uitgelegd. Wat is ‘voorbeschikking’?

Romeinen 8:29-30 vertelt ons: “Wie hij al van tevoren heeft uitgekozen, heeft hij er ook van tevoren toe bestemd om het evenbeeld te worden van zijn Zoon, die de eerstgeborene moest zijn van talloze broeders en zusters. Wie hij hiertoe heeft bestemd, heeft hij ook geroepen; en wie hij heeft geroepen, heeft hij ook vrijgesproken; en wie hij heeft vrijgesproken, heeft hij nu al laten delen in zijn luister.” Efeziërs 1:5 en 11 verkondigen: “En hij heeft ons naar zijn wil en verlangen voorbestemd om in Jezus Christus zijn kinderen te worden… In hem heeft God, die alles naar zijn wil en besluit tot stand brengt, ons de bestemming toebedeeld.” Veel mensen bezitten een sterke vijandigheid tegenover de leer van de predestinatie, ook wel voorbeschikking genoemd. Maar, predestinatie is een Bijbelse doctrine. De sleutel is het correcte begrip van de betekenis van predestinatie in Bijbelse zin.

*Het woord ‘voorbeschikking’ heb ik in het eerste deel al heel anders vanuit de metafysica uitgelegd, en dat houdt dus logischerwijs ook in dat ook hier het onderscheid kan/moet worden gemaakt tussen een duaal en een nonduaal deel van de uitleg. De mens als fysiek wezen is op school al aangeleerd dat dat begrip de betekenis heeft van ‘bestemd tot’ een leven waarin ofwel een opgroeiend kind wordt opgevoed door een vader om in zijn voersporen te treden, hetgeen kan betekenen dat hij graag wil dat het kind later als hij daarvoor ‘klaar’ is. Zijn vader als directeur van een fabriek kan opvolgen. Als het kind dat een spannende toekomst vindt, dan zal het op school in ieder geval goed zijn best gaan doen om de vereiste diploma’s te halen.

Maar als blijkt dat het kind dat helemaal niet aantrekkelijk vindt, dan gooit hij de kont tegen de krib en leert zichzelf aan om dwars te gaan liggen. Of, als in een andere situatie de vader een eenvoudig ambtenaar of boekhouder is, dan spreekt dat toekomstbeeld het kind helemaal niet aan en doet er alles aan om door te stromen naar hoger onderwijs, zodat zijn levensperspectieven veel gunstiger zijn/worden. Dat deel van je levensbestemming heb je dus voor een groot deel in eigen hand.

En de kerkelijke voorgangers hebben met name in de tweede helft van de 20e eeuw te maken gekregen met jeugdigen die zich steeds moelijker lieten sturen, zodat toen het gezag van met name de katholieke pastor sterk afnam en de crisis van leegloop van de kerken begon.

Dat houdt in dat de voorbestemmingsleer al een heel andere inhoud ging krijgen, maar welke precies, dat werd giswerk. Maar dat zowel de katholieke als de calvinistische bevolkingsdelen vroeger met een stevige knoet  over hun volgelingen gingen, al bekend. Zo kún je predestinatie afdwingen, maar dat was geenszins de bedoeling van de schepper. Daarvan was sprake in de praktijk van alle dag toen de maatschappij zich in een ander evolutiefase van de geschiedenis bewoog. Wat toen gebeurde was vandaag niet mogelijk. Dit hebben de religies en met name de christelijke kerken ervan gemaakt. Maar was dit ook de bijbelse bedoeling? Dat is maar de vraag, want ik houd het erop dat ik in deel 1 voldoende heb uitgelegd dat ieder mens een ‘eigen’ geestelijk DNA in zijn ziel verborgen heeft liggen, dat overigens na de geboorte ook, en vooral te maken krijgt met het genetisch ofwel fysieke DNA van de voorvaderen aan vaders- en moederskant. Het gaat dus om die combinatie. Wat er idealiter uit ‘gaat’ komen staat wel al vast als de opvoedingsomstandigheden helemaal volgens kosmisch plan verlopen; maar op een heel andere manier dan men zal denken. Wat is er dan aan de hand? De oorspronkelijke blauwdruk in de oerziel is natuurlijk perfect, dat lijdt geen twijfel. Maar daarna, vrijwel helemaal onbekend bij de gemiddelde mens, wordt door engelen, begeleiders en gidsen steeds overleg gevoerd hoe het hele evolutieproces op aarde (of op andere planeten; ieder mens doorloopt namelijk alle heelallen en universa). Een iedere geboorte op welke planeet dan ook, wordt aangepast door diezelfde begeleiders als dat noodzakelijk blijkt te zijn omdat er veel ongewisse factoren in levensomstandigheden plaatsvinden. Alles staat dus onder controle van de begeleiders een daar kan niemand tussenkomen omdat het kosmische plan dient te worden uitgevoerd. Maar nu een andere verrassing: de engelen/gidsen en mindere mate begeleiders zijn in feite niet alleen de goddelijke boodschappers maar óók de feitelijke architecten die voor ieder mensenleven de juiste conditie scheppen die nodig zijn om het kosmische plan uit te voeren. De mens kan in dat proces alleen maar vertragend werken als hij niet in staat is op de juiste manier naar zijn hart en ziel te luisteren. En dus komt er nu veel meer duidelijkheid over de taken en functies van alle goddelijke ‘werklieden’, die de plannen uitvoeren die door de Kosmische Blauwdruk vastgesteld is. Daarvan wordt vanwege het abstracte karakter van dat Plan niet van afgeweken, want dat is óók niet nodig omdat –  nogmaals – de engelen alle reparatiewerkzaamheden uitvoeren die ook daar gedaan moeten worden.

Dat gebeurt allemaal niet bij ‘toverslag’, want daarvoor zijn de aardse omstandigheden veel te moeilijk. Daarom moeten alle mensen minstens honderden, maar velen duizenden zijn geen uitzondering, levens doorlopen om uiteindelijk aan het einde van dit evolutietraject en bestemming op aarde aan te komen. en dan pas is de bevordering naar de multidimensionale werelden van 5D aan de orde waar de geestelijke groei wordt voortgezet , maar het fysieke leven definitief tot een einde is gekomen. Want de noodzakelijke aardse fysieke lessen zijn dán geleerd en herhaling daarvan heeft geen zin want je gaat immer dóór in je eigen evolutionaire groei en vooruitgang. Daarom heeft een gemiddelde aardse mens – zo is doorgegeven aan auteur William Gijsen  – een 1.064 levens nodig om de aardse verlichting (en dat is de laagste trap in de 5D-wereld/sfeer) te bereiken om vervolgens door te groeien naar hogere graden in de geestelijke hiërarchie. Kortom, predestinatie is heel wat anders dan wij op aarde denken dat het is.

Samengevat: de energetische Schepper is de Liefde en Goedheid en het Licht zelf, die alles heeft voorbestemd in het Komisch volmaakte Plan waarin geen duister(nis) en kwaad voorkomt, maar alleen Liefde zoals aangegeven. De duivel en duisternis zijn puur menselijke producten die hijzelf ook nodig heeft om te kunnen ‘leren én ondervinden’ wat het Licht inhoudt. Daarom zijn de fysieke werelden geschapen zonder de hoogste trillingsfrequenties die het fysieke lichaam op aarde niet kan verwerken. En die hogere vibraties en frequenties komen nu via het zonlicht naar de aarde in deze finale transitieperiode om de mensheid te (laten) dwingen na te denken en te ervaren welk levensdoel hem te wachten staat, aangezien dat zelf ontdekt moet worden. Waarom? Zonder dat zélf te hebben ontdekt kom je in de astrale gebieden altijd onverwachte gebeurtenissen tegen waar je je alleen uit kunt redden als je op aarde geleerd hebt hoe je jezelf tegen iedere weertand bestand weerbaar te zijn. En zo beschouwd en bezien komt er plots een Volmaakt Scheppingsplan tevoorschijn. Daarin hebben de kerkelijke instanties wel hun functie, ook al spelen daar alleen maar duale en dus dwingende eisen zo’n rol, maar dat kan nu verder beschouwd worden als een ‘onbewust’ nuttige strategie om de mens alvast voor te bereiden om de avonturen die hem aan gene zijde te wachten staan.

Een spirituele kerstboodschap: Wat is de christelijke predestinatieleer toch een armzalige vorm van indoctrinatie [1]

Natuurlijk maak ik gebruik van de Wikipedia-uitleg van het ‘predestinatiebegrip’, maar vooraf een uitleg over het gebruik van het bijvoeglijk naamwoord ‘armzalig’ in de titel. Omdat ikzelf als niet-kerkelijk opgevoed burger die zich alleen met spirituele bewegingen als de theosofie en oosterse religies bezighoud en daarop richt, de predestinatieleer als uiterst primitief overkomt en dat zal ik, zoals gebruikelijk, via kanttekeningen in de onderstaande tekst nader toelichten. Het wordt dus een hele serie van die kanttekeningen:

Predestinatie

Predestinatie of voorbeschikking is een religieus begrip, betreffende de relatie tussen het ‘begin van alle dingen en het doel van deze dingen’.

*Allereerst, als multidimensionaal denker verwerp ik de gedachte of idee dat er een ‘begin van alle dingen’ bestaat, zoals het begin van de schepping. Natuurlijk wordt iedere zonne- of sterrenstelsel geboren omdat in het scheppingsgeheel er altijd aparte en nieuwe en dus groeiend aantal kosmische ‘lichamen’ ontstaan, maar dat gaat steeds ‘om de beurt en iedere nieuwe creatie op ‘voorbestemde’ tijd omdat alles in de hele schepping strikt is gereguleerd volgens de kosmische natuurwetten. Maar dát je uit dit eerste uitgangspunt óók mag concluderen dat ‘het begin van alle dingen’ en dus de schepping als zodanig en dus als ‘geheel’, zoals gesuggereerd wordt vanuit de oerknaltheorie, dat verwerp ik volledig. Binnen de wetenschap bestaat daarover grote verdeeldheid.

Binnen mijn visie – maar iedereen mag dat afwijzen! – bestaat er géén oerknal, die de basis zou zijn voor ‘de’ algehele schepping, want als ik filosofisch uitga van een metafysische standpunt dat het Leven – en dus de gehele scheppingsorde – multidimensionaal is want oneindig en dus eeuwig, DAN bestaat er geen begin(punt) en geen eind(punt). In dat geval valt die ‘ene’ en ‘unieke’  oerknaltheorie geheel in duigen en zit de wetenschap er geheel naast. En dan mogen ze, die betrokken wetenschappelijke onderzoekers hun uitgangspunten proberen te  herstellen en ‘herformuleren’, want uitgaande van mijn hypothese deugt dat bestaande uitgangspunt niet en dan kom je er logischerwijs ook nooit uit.

Dat wil zeggen dat er nooit een gevalideerde theorie kan ontstaan die onomstotelijk vast komt te staan. Wat wel mogelijk is: de eeuwige schepping kan dus metafysisch geen begin en einde ‘hebben/kennen’, máár wat wél goed mogelijk is, is dat binnen die oneindigheid (er) wel steeds nieuwe universa en sterren- of zonnestelsels ontstaan op grond van de deelhypothese dat ieder fysiek kosmische geboorte wel een beginpunt en eindpunt (sterven van planeten en zonnen) bestaat. Ik maak dus onderscheid tussen een fysiek en een nonfysiek heelal ofwel duaal én nonduaal. En ndan kom je er wel uit. Want alles wat fysiek is ontstaan, bestaat per definitie tijdelijk, omdat dát ook een kosmische natuurwet is. Er bestaat kosmisch gesproken namelijk een Wet van de Evolutie – niet te verwarren met de darwiniaanse evolutietheorie – en dat zorgt voor een uitdijend heelal (zoals bekend). Zo ontstaat méér logica in het gehele kosmische gebeuren of kosmische constructie, die nú afwezig is.

Van de openingszin [‘begin van alle dingen en het doel van deze dingen’] betreft valt dus nu het eerste als ‘ondeugdelijk’ af. Maar dan het laatste nader beschouwd, ‘het doel van deze dingen’. In boeken kom je op dit vlak meestal de ontwikkeling en de evolutie van de mens in de vorm van ‘geestelijke en verstandelijke ontplooiing van de mens’ tegen. Dat klopt volgens mij wel degelijk, in die zin dat het doel van deze dingen nooit gelukt is eenduidig uit te leggen omdat de meningsverschillen hierover groot zijn. Wat is immers ‘het doel van de schepping’?

Eén antwoord – zoekend op Wiki – als volgt in een orthodoxe uitlating: ‘God schiep de mens tot Zijn eer. Met dat grote doel schiep God de mens, volmaakt goed.’

Hiermee schiet de niet-kerkelijke mens/burger niets op wat in hun ogen is ‘God’ al voor miljarden interpretaties vatbaar (of wordt ontkend zoals door atheïsten) en dus kan niemand aangeven wat onder god verstaan moet worden. Laat staan dat heilige boeken allemaal in eigen bewoordingen ‘vaststellen’ dat God de mens schiep’, maar die antieke geschriften waren natuurlijk niet in staat om die stelling of dat axioma nader uit te werken. Daarvoor waren die beschavingen niet ver genoeg ontwikkeld, om daarin te kunnen verdiepen.

Het tweede deel van de zin ‘de mens, volmaakt goed’ is ook voor duizenden interpretaties vatbaar. Met de bestaande opvattingen komen we er dus niet uit. Vanuit mijn metafysische blik bestaat er wel een oplossing voor dit raadsel. De schepper heeft de fysieke werelden geschapen om wezens die vanuit de oorspronkelijke oercel doorlopend ontstaan zijn, een evolutie te laten ondergaan zodat er groei en verandering mogelijk wordt in het scheppingsgeheel. En met name de mensen zijn vanuit hun oorspronkelijke status als ‘mensenzielen’ geprogrammeerd om ooit een scheppend goddelijke wezen te wórden, waarvoor de noodzakelijke ‘opleiding’ op fysieke planeten (en ook zonnen) plaatsvindt.

Mijn stellige overtuiging is dus dat alle mensen over de duur van ‘eonen’ –  kosmische eeuwen –  allemaal opgáán in de goddelijke Energie omdat de schepper zelf een hoogste intelligentie Energievorm is. Dat is mijn definitie. Alle mensen zijn als oorspronkelijke ‘oercel’ mét verschillende geestelijke DNA-structuren’ geschapen en dus is kosmisch exact bekend welke oercel welk definitieve ‘stadium’ van volmaaktheid zal bereiken; verschillende doelstellingen dus omdat de schepping zo pluriform en dus oneindig gevarieerd is geschapen, dat voor alle zielenwensen ruimte is geschapen. En eenmaal een volmaakt goddelijk Levensziel geworden (‘Elohim’) zal die goddelijke Energie alleen maar blijven groeien en uitdijen en zelf(s) ook evolueren.

Einde deel 1 en wordt dus vervolgd

De Wet van Karma en de dagelijkse barre politieke feiten en ontwikkelingen @trouw

Stelling: Dat er ‘vandaag de dag’ zoveel ellende op deze aarde voorkomen, is voor veel burgers aanleiding om zich af te vragen wat dit leven voor zin heeft. Maar in het Westen kent men – in algemene zin – de Oosterse spirituele traditie van de Wet van Karma (binnen zowel hindoeïsme als boeddhisme) niet, jammer genoeg. Want zij, die oosterlingen, verwijzen naar voorgaande levens en dat betekent dat de huidige ellende (overal ter wereld in het nu) het resultaat is van eigen verkeerde handelingen in voorgaande levens. En in alle nuchterheid kan worden vastgesteld dat alle psychotische – ‘denkstructuur in de war’ – ziektebeelden in het heden allemaal verklaard kunnen worden door dat oude gedrag in vorige levens, die nu goed kunnen/moeten worden gemaakt, want daarop is het beginsel van reïncarnatie (‘het levenswiel- of rad’) gebaseerd. Oude fouten uit het verleden van (voorgaande levens) kunnen altijd worden goedgemaakt, want de schepper heeft de macht om precies die omstandigheden te creëren, zodat daarin een soortgelijke situatie ontstaan zodat dié ruimte wordt benut om oude fouten te herstellen. De lezer vraagt zich natuurlijk af hoe dat in de praktijk wordt ‘georganiseerd’, want niemand onder ons kan terugkijken in dat verleden van vorige levens. En dus een logische vraag.

Het antwoord is dat ieders ziel over al die informatie en herinneringen beschikt en daarom is de ziel de motor om die gelijksoortige situaties in volgende levens te gaan ‘organiseren’ en dus zelf te scheppen; een geestelijk ‘organisatiebeginsel’ ingebouwd in de Wet van de Schepping dus. En zo kan iedere (burger)oorlog, iedere moord (of vermoord worden), en alle vormen van criminaliteit verklaard worden. Letterlijk alles dus, wat in religies als ‘duivels’ wordt aangeduid, maar wel ons eigen duivelse gedrag, omdat de Bron geen Duisternis of Kwaad kent; de Bron is alleen maar Licht en Liefde. Laat iedereen proberen om zich deze vorm van nieuwetijdsdenken eigen te maken en dan wordt het leven een stuk gemakkelijker. Positief denken kan dus zelfs in deze barre tijden van Oekraïne en Hamas/Israël mogelijk zijn als je het op deze superlange termijnen leert denken. De essentie of kern is namelijk dat ieders ziel oneindig is en dus eeuwig voortleeft, onvernietigbaar is; zelfs niet als je vermoord wordt, want dat betekent alleen maar een zielsverhuizing naar je volgende bestemming. Alle slachtoffers uit de huidige genoemde oorlogen worden dus direct opgehaald door de ‘legermachten’ aan engelen om liefdevol te worden opgevangen en begeleid naar hun nieuwe bestemming.

Het delinquentenleger van het Kremlin blijkt gevaar in eigen land (Jarron Kamphorst, Buitenland/Trouw, 14-12-23)

Amnestie • Grofweg 100.000 veroordeelde criminelen rekruteerde het Kremlin voor het Oekraïnefront. Nu keren sommigen huiswaarts met hun amnestiebewijs op zak.

Tbilisi

Veroordeelde moordenaars, verkrachters, overvallers en ten minste één kannibalistische satanist. Het is een greep uit het delinquentenleger dat het Kremlin naar het Oekraïense front stuurt om hun oorlog uit te vechten. Want hoewel het idee kwam van de inmiddels overleden leider van de Wagner-militie Jevgeni Prigozjin, stuurt Moskou nog altijd volop gedetineerden naar het slagveld.

De deal die Russische autoriteiten de delinquenten in navolging van Prigozjin voorhouden, is even eenvoudig als aanlokkelijk: vecht zes maanden mee aan het front, en als je het overleeft, ben je een vrij man.

De werkelijkheid bleek voor hen weerbarstiger. Veelal dienden de veroordeelde criminelen in Prigozjins privéleger namelijk als kanonnenvoer, die voor zijn echte eenheden uit op de vijandelijke stellingen moesten afrennen. In totaal rekruteerde Prigozjin naar eigen zeggen zo’n 50.000 mannen. Ook de Russische ngo Russia Behind Bars, die onderzoek doet naar gevangenissen en hun populatie, kwam op dit getal uit.

Minder gedetineerden

Hoeveel delinquenten het kunnen navertellen, is niet duidelijk. In juni verkondigde Prigozjin, die twee maanden later bij een vliegtuigongeluk om het leven kwam, dat 32.000 gevangenisrekruten het hadden overleefd en van het front waren teruggekeerd. Russia Behind Bars hield het destijds op 15.000.

Wel staat vast dat ook na Prigozjins dood het Kremlin de vechten-in-ruil-voor-vrijheiddeal nog ziet als oplossing voor de aanzienlijke verliezen aan het front. Zo gaf de Russische onderminister van justitie Vsevolod Voekolov in oktober data over de gevangenispopulatie. Tijdens een panelgesprek met als thema de ‘sociale re-integratie van gevangenen onder de hedendaagse omstandigheden’ meldde hij een aantal gevangenen van ‘rond de 266.000’. Vóór de oorlog zaten er nog ruim 420.000 veroordeelde criminelen achter de tralies.

Dat betekent dat na de 50.000 vrijgelaten Wagnerianen nog eens 100.000 delinquenten hun cel hebben verlaten. In The Wall Street Journal merkte de directeur van Russia Behind Bars, Olga Romanova, op dat het ministerie van defensie Wagner in februari de toegang tot gevangenissen had ontzegd vanwege de vete tussen de hoge piefen van het ministerie en Prigozjin. Sindsdien had de overheid het monopolie op de werving van veroordeelden.

En dat zijn bepaald geen kruimeldieven, blijkt nu velen terugkeren van het front. Veel van de veroordeelde criminelen dragen naast een strafblad inmiddels ook een oorlogstrauma met zich mee, wat hun terugkeer naar de samenleving bemoeilijkt.

De afgelopen tijd gaven Russische media verschillende voorbeelden. Zoals de zelfverklaarde satanist Nikolaj Ogolobjak, die in 2010 twintig jaar cel kreeg voor de moord op vier tieners twee jaar eerder. In de rechtbankdossiers die de nieuwssite 76.ru inzag, stond dat Ogolobjak twee van zijn slachtoffers vermoordde om vervolgens hun hoofden af te hakken en hun harten en tongen uit hun lichamen te snijden alvorens deze te bakken en op te eten. Een ander slachtoffer bracht Ogolobjak met 666 messteken om het leven: een verwijzing naar het duivelsgetal. Eerder deze maand kwam hij op vrije voeten nadat hij zes maanden aan het front had gediend en gewond raakte op het slagveld.

Moord na terugkeer

Of wat te denken van Igor Sofonov die nog drie jaar moest uitzitten vanwege onder meer poging tot moord totdat het ministerie van defensie hem rekruteerde voor de oorlog. Op 1 augustus, kort na zijn terugkeer uit Oekraïne, richtte hij samen met een handlanger een bloedbad aan in het dorpje Derevyannoe, meldde Sky News. Het duo drong twee huizen binnen waar ze in totaal zes inwoners vermoordden.

In augustus wees onderzoek van de BBC al uit dat de verdachten van zeker twintig serieuze misdrijven, waaronder verkrachting en moord, stuk voor stuk criminelen waren die door Wagner werden gerekruteerd om in Oekraïne te vechten. Een van hen is Demjan Kevorkjan die in september 2022 door Wagner werd geronseld en inmiddels wordt verdacht van een dubbele moord afgelopen april in zijn geboortedorp Pridorozhnaya.

In 2010 was hij tot achttien jaar cel veroordeeld omdat hij leidinggaf aan een bende die een auto overviel, de twee inzittenden beroofde en een van hen vermoordde.

Het Kremlin lijkt vooralsnog niet aan de amnestieregeling te willen tornen. Vermoedelijk omdat Moskou het delinquentenleger te belangrijk acht in de strijd. Eind november liet Poetins woordvoerder Peskov weten dat er voorlopig niets verandert aan het regeringsbeleid om delinquenten na de strijd gratie te verlenen.

https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/2048/pages/12/articles/1949557/13/2

Een briljant betoog of visie van een Duits socioloog over de vervreemding van de maatschappij [1] @trouw

Stelling: Dit nieuwe boek is zo belangrijk dat ik onderstaand betoog opsplits in een serie van meerdere delen, omdat volgens mij alle aspecten worden genoemd die belangrijk zijn in deze tijd, niet alleen bij ons, maar overal ter wereld.

Als eerste citaat:

“Wat is er aan de hand?

“Wat er in Nederland gebeurt, is geen geïsoleerd fenomeen. We zien dat op heel veel plekken in Europa en andere plekken op de wereld. Denk aan Hongarije, Polen, de Scandinavische landen, Italië, Argentinië en Brazilië. Er is iets principieels veranderd in de manier waarop de democratie functioneert.

“Het onderliggende probleem is dat onze verhouding tot de wereld is verstoord. Veel mensen hebben het gevoel dat ze allerlei aspecten van hun omgeving en hun toekomst niet meer in de hand hebben. Die onzekerheid vertaalt zich steeds vaker in een politieke stem op radicaal-rechts. Mensen willen de controle terug. Bij brexit was dat letterlijk de tekst van de voorstanders van een vertrek uit de EU: ‘Take back control’.”

‘Wij zijn resonantiewezens, we kunnen niet zonder religie’ (Gerrit-Jan Kleinjan, Katern Trouw, 4-12-23)

Vervreemdinginterview

De opkomst van rechts-populistische bewegingen zet de democratie onder druk, meent de Duitse socioloog Hartmut Rosa. Hij denkt een uitweg te zien, en daarvoor heeft hij goed afgekeken bij religieuze tradities.

De internationale trein waarmee de Duitse socioloog Hartmut Rosa naar Nederland reist heeft een forse vertraging, waardoor het vraaggesprek met hem later begint. Door die extra tijd heeft hij wel de kans gehad om nog eens rustig na te denken over de betekenis van de recente verkiezingswinst van de PVV en het succes van rechts-populistische partijen elders in Europa.

Dat een stem op dit soort bewegingen steeds gewoner wordt, heeft alles te maken met de ‘structurele crisis’ waarin onze samenleving zich bevindt, concludeert hij.

Wat is er aan de hand?

“Wat er in Nederland gebeurt, is geen geïsoleerd fenomeen. We zien dat op heel veel plekken in Europa en andere plekken op de wereld. Denk aan Hongarije, Polen, de Scandinavische landen, Italië, Argentinië en Brazilië. Er is iets principieels veranderd in de manier waarop de democratie functioneert.

“Het onderliggende probleem is dat onze verhouding tot de wereld is verstoord. Veel mensen hebben het gevoel dat ze allerlei aspecten van hun omgeving en hun toekomst niet meer in de hand hebben. Die onzekerheid vertaalt zich steeds vaker in een politieke stem op radicaal-rechts. Mensen willen de controle terug. Bij brexit was dat letterlijk de tekst van de voorstanders van een vertrek uit de EU: ‘Take back control’.”

Hartmut Rosa (1965), hoogleraar sociologie in de Duitse stad Erfurt, spreekt in zijn eigen land en ook daarbuiten veel over vervreemding en de politieke gevolgen daarvan. Dat doet hij in een taal die ontdaan is van jargon uit de sociologie – een zeldzaamheid in zijn vakgebied, zeker in Duitsland. Hij is een academisch onderzoeker die goed de brug weet te slaan naar een breder publiek.

De samenleving bevindt zich in een ernstige crisis, stelt Rosa in zijn publicaties. Ook in zijn nieuwste boek Democratie vraagt om religie doet hij dat. Met z’n allen zitten we gevangen in wat hij omschrijft als een ‘razende stilstand’.

Enerzijds ziet Rosa een alomtegenwoordige ‘versnelling’. De maatschappij heeft steeds meer haast, waarbij permanent gehamerd wordt op groei, snelheid en concurrentie. Daar waar groei hét credo is, in de economie, wordt dat het scherpst zichtbaar. Maar met termen als ‘persoonlijke groei’ heeft dat denken zich ook diep in het privéleven ingevreten.

Maar het kost ons steeds meer energie om te houden wat we hebben, in het groot en in het klein. Een simpel voorbeeld: was een huis ooit op één salaris te betalen, nu zijn twee inkomens soms niet eens toereikend. ‘We oververhitten de atmosfeer, we wekken warmte op, we verhogen de investeringen voor energie en gebruiken steeds meer energie om te behouden wat we hebben. Dat levert een energieprobleem op voor het klimaat en een energieprobleem voor de psyche: beide branden op’, schrijft Rosa.

Het gevoel ‘dat dit niet lang meer goed kan gaan’ is volgens de socioloog overheersend geworden. Of het nu gaat over klimaat, politiek of economie. Tegelijkertijd is, aldus Rosa, een gezamenlijk hoger doel uit het zicht verdwenen. We drijven onszelf voort zonder enig idee waarheen en waartoe.

Groei was lange tijd geen probleem in onze samenleving. Waarom nu wel?

“Onze moderne samenleving, die de afgelopen paar eeuwen is ontstaan, was zo succesvol en ook zo veelbelovend, omdat mensen het gevoel hadden dat ze aan een betere toekomst werkten. Dat zien we in alle geïndustrialiseerde samenlevingen: ouders gingen er altijd uit van het idee dat als ze maar hard werkten en moeite deden, hun kinderen het op een dag beter zouden hebben.

“Dat was een drijvende kracht. Dat is veranderd. We hebben niet langer het gevoel dat we op weg zijn naar een veelbelovende toekomst. We proberen de achter ons afbrokkelende rand van de afgrond voor te blijven.”

Waarom vormt deze ontwikkeling een gevaar voor onze democratie?

“Democratie heeft vertrouwen nodig, het gevoel dat je wat in de melk te brokkelen hebt. De belofte van democratie is invloed, maar de reële ervaring is vaak een andere. Welke invloed hebben jij en ik bijvoorbeeld op het beleid van de EU? Door dat gevoel van machteloosheid, niet gehoord worden, verandert de politieke cultuur.

“In plaats van vertrouwen is er woede gekomen, agressie. Iemand met andere politieke opvattingen is niet langer een gesprekspartner met wie men in discussie gaat. Het is iemand die zijn bek moet houden. De ander wordt als ‘idioot’ of ‘fascist’ bestempeld.”

Opmerkelijk genoeg bent u geen culturele somberaar. U meent een oplossing voorhanden te hebben door te kijken naar praktijken van religieuze tradities.

“Nou ja, oplossing. Het is meer een idee, een denkrichting die een uitweg kan bieden. Let wel: ik ben geen zendeling die mensen terug de kerk in wil hebben. Ik vraag mij als socioloog alleen af waar we een uitweg kunnen vinden uit het systeem waarin wij onszelf hebben gemanoeuvreerd.”

Hoe komt u dan uit bij kerk, moskee en synagoge?

“Het begint met de vraag: wat functioneert in onze samenleving niet volgens de moderne logica? De praktijken in tempels, kerken en moskeeën stammen uit een andere, voormoderne tijd, waarin mensen zich op een andere manier verhielden tot de samenleving en de wereld. Als je in een kathedraal komt, heb je die ervaring ook. Er is, letterlijk en figuurlijk, ruimte. Je lijkt een andere tijdsbeleving te betreden. Religie heeft een andere ruimte en een andere tijd.

“Kerken beschikken over een verhaal, een reservoir aan riten en praktijken waar niet alleen luisteren kan worden geoefend, maar ook het leven in een andere versnelling. We hebben denkstructuren, overtuigingen en riten nodig uit die religieuze tradities. Religie brengt mensen de vaardigheid om de verbinding met het geheel aan te gaan. Religies hebben elementen in zich die ons eraan kunnen herinneren dat er een andere houding tegenover de wereld mogelijk is dan een die op groei gericht is.”

Rosa gebruikt vaak de term ‘resonantie’. Daarmee doelt hij op ‘werkelijke verbinding tussen mensen, voorbij vluchtig contact’. Rosa, die in zijn vrije tijd graag kerkorgel speelt, gebruikt in zijn betoog muziek om duidelijk te maken wat hij bedoelt, “omdat de resonanties daar direct voelbaar zijn. De manier waarop muziek tot stand komt, brengt zaken aan het trillen. De adem, de ademtocht in zekere zin, treedt in resonantie met degenen die een instrument bespelen, maar ook met elkaar, met de ruimte en met ons als luisteraars.”

Werkelijk luisteren, meent hij, kan alleen als er sprake is van echt contact, van resonantie dus. “Kijk bijvoorbeeld eens naar het avondmaal, de symbolische maaltijd waarbij christenen brood en wijn delen. Er wordt een gemeenschap gecreëerd, een relatie tussen mensen en een relatie tot het allesomvattende geheel.”

Het gaat u om een geesteshouding. Welk heilzaam effect kan die in uw optiek hebben op de democratie?

“Democratie draait erom dat burgers elkaar ontmoeten als mensen die elkaar iets te zeggen hebben. Niet in de zin van ‘Die heb ik eens even mijn mening laten weten’, maar ‘Jij hebt mij ook iets te zeggen’. Pas dan ontstaat iets gemeenschappelijks. Democratie werkt niet in een agressiemodus. Er is, om met de bijbelse koning Salomo te spreken, een ‘luisterend hart’ nodig.”

Is het niet opmerkelijk dat juist een socioloog verwijst naar religie?

“Ik houd me als socioloog ook niet bezig met de vraag of het redelijk is om te geloven. Het gaat me niet om dogma’s of leerstellingen. Ik houd me bezig met de vraag wat voor soort verhouding tot de wereld ontstaat in religieuze praktijken. En daar vind ik concepten op drie niveaus die tegenwicht bieden voor de moderne samenleving: duurzaamheid, solidariteit, opmerkzaamheid. Al deze drie dingen zoeken we. Ik geloof dat we iets wezenlijks verliezen als die manier van denken verdwijnt.”

Hoe realistisch is uw pleidooi in een verregaand geseculariseerde maatschappij?

“Ik geloof dat het allerminst utopisch is om ook nu nog uit die tradities te putten. Mensen zijn wezens die van nature de verbinding met anderen zoeken. Je hoeft alleen maar naar pasgeboren baby’s te kijken. Voordat ze kunnen praten of denken, zoeken ze met hun ogen contact met anderen. Wij zijn resonantiewezens. Religie kan ons helpen dat weer in te zien.”

[Hartmut Rosa, Democratie vraagt om religie (Demokratie braucht Religion), Vert. Huub Stegeman. Boom; 80 blz., € 14,90.]

https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/2039/pages/30/articles/1942927/30/1