Waarom de mens niet gekloond kan worden

‘Kan nu iedere ziel via een geest een mens creëren op de Aarde? Zeker niet, om dat te doen is een energie nodig die de meeste zielen nog niet in voldoende mate bezitten, namelijk de ware liefde.  De Bron zelf gebruikt dus zijn energie om de mens te scheppen en dat niet alleen in het begin, maar altijd, dus ook nu op dit moment en in de toekomst. Tijdens de zwangerschap heeft een vrouw dan ook veel meer begeleiders die de liefdesenergie van het goddelijke mogen doorgeven zodat de mens groeien kan in het lichaam van de vrouw. De stof zelf is niet zomaar iets, want als het alleen maar iets materieels was kon het niet functioneren, ook niet met een ziel. De stof zelf is ook bezield door het goddelijke, door de Bron gecreëerd om door ons gebruikt te worden om te leren en te ervaren.  Maar de stof zelf is ook een energievorm die op een bepaald trillingsniveau functioneert. Deze energievorm zelf heeft ook een evolutie, de materievormen evolueren en een atoom van nu zal straks niet meet hetzelfde zijn. Ook al is dat moeilijk voor te stellen, probeer dit eens te overdenken.

Het is het beste om dit als volgt te zien. De Bron is een energievorm die zich op een oneindig aantal niveaus manifesteert. Elk trillingsniveau wordt hierbij aangeraakt. Alles wat in vormen zichtbaar is, maar ook energieën, golven, de onzichtbare en geestelijke wereld, enzovoort, is gelijk aan de Bron. De totale som van al deze manifestaties is het koninkrijk van de Bron. Zielen kan men dus vergelijken met atomen in het lichaam van de Bron.

De vorm is de mens, net zoals die van andere wezens op andere planeten, is niet een uit de lucht gegrepen vorm die een beperking oplegt. De structuur van het lichaam vertoont wel degelijk verband met het geestelijke leven. Als men dan op Aarde is, kan men door het lichaam te bekijken een stuk van de geschiedenis van de geestelijke wereld zien, en te weten komen hoe die eigenlijk zou moeten zijn. Want wie zichzelf en daardoor de Bron leert kennen, ziet dat alles een bedoeling heeft en dat niets aan het toeval wordt overgelaten. De atomen van een lichaamsdeel bijvoorbeeld, vormen samen een orgaan, een orgaan dat een specifieke taak heeft in dat lichaam. Weet dat elke cel van dat orgaan dezelfde informatie bevat; met andere woorden, vele cellen vormen samen bijvoorbeeld de lever, en elke levercel heeft alle eigenschappen van de lever. Die ene cel heeft weliswaar al die eigenschappen op een gespecialiseerde manier in zich maar kan in isolatie nooit de leverfunctie overnemen. Daar zijn alle levercellen voor nodig in de vorm die zij hebben gecreëerd; de lever. De lever heeft op zijn beurt weer het lichaam nodig om te functioneren. We kunnen een orgaan nu gaan vergelijken met één van de twaalf stelsels van het sprookje. Elk stelsel bestaat uit vele zielen, tezamen vormen de twaalf stelsels nu het lichaam van de Bron. Door de structuur en opbouw van het menselijke lichaam te bestuderen, kun je dus iets van het grote geheel waarnemen. We zien er ook een deel van het sprookje in terug waarin een disharmonie het evenwicht verstoorde. In het lichaam is dat ook zo want zoals bekend kan een geestelijke of een lichamelijke onevenwichtigheid een ziekte veroorzaken. Geestelijke onevenwichtigheid doet het lichaam namelijk verzwakken. Een lichaam wordt gezond gehouden door een sterke geestkracht. Een geestkracht die van nature op het goddelijke is afgestemd met behulp van liefdesenergie.’

[Jaap Hiddinga, Het leven, p. 90]

Zou het niet zo kunnen zijn…

Standpunten van Yfke Laanstra per hoofdstuk in Bits, Bytes en Bewustzijn. Op het snijvlak van computertechnologie en menselijk potentieel

Deel 1: Menselijk potentieel

1 Mens-zijn
(24) #De mens is niet simpelweg te klonen, in een machine te vangen of in 3D te printen. Hier is ook geen app voor. Dan zien we zulke wezenlijke zaken, zulke diepere aspecten en dimensies over het hoofd: dat is niet in woorden uit te drukken. Dit is in mijn ogen een expressie van pure onwetendheid of simpelweg pure arrogantie.

De auteur heeft natuurlijk volledig gelijk dat de mens niet te klonen is, zelfs niet ‘simpelweg’, aangezien de mens een bezield wezen is door de goddelijke scheppingskracht en de mens zal ook nooit in staat zijn om zichzelf te klonen; is het niet zo dat dit een principieel gegeven is? Jammer dat de auteur zelf niet uitlegt waarom de mens ‘niet simpelweg te klonen is’, want de lezer blijft hier ‘tasten in het duister’ naar haar motivering om zich zo op te stellen.

2 De natuur: onze broncode
(26) (…) #Verschoof de focus naar onze buitenwereld en naar onze ratio. Dat wat we ooit beschouwden als één groot geheel werd opgedeeld in separate delen, en onze verbinding met de bron(code) raakte meer en meer verstoord.

Deze gang van zaken, waarmee ik instem, verklaar ik vanuit mijn visie van het duale – zelfs noodzakelijke – wereldbeeld van de mensheid, waardoor het contact met de natuur – in zuivere vorm bijvoorbeeld bij de Australische Aboriginals en bij de oorspronkelijke Indianen in de VS – moest verdwijnen opdat de mens(heid) op die wijze zelf moest leren om zo geaard mogelijk te gaan leven of gegrond in het leven te staan en daarmee midden in de materie, omdat dit volgens mij de spirituele opdracht aan de mens(heid) is was om tre leren zich zo weinig mogelijk aan die materie te héchten; immers de moeilijkste opdracht aan en voor de mens. En dat bleek een te zware opdracht en vandaar de Bijbelse uitdrukking ‘om het gouden kalf heen dansen’. Anders uitgedrukt, de automatische verbinding met de broncode moest verbroken worden opdat de mens zou leren vanuit zichzelf naar de broncode te gaan zoeken en deze zich bewust te worden, zoals ook tegelijkertijd naar de Schepper of de Bron zelf als leverancier van die broncode.

#We raakten alsmaar verder verwijderd van het magische, het mythische en het heilige van het bestaan. Van onze oorsprong en van onze ware natuur. We raakten uit contact met ons innerlijk weten omtrent onze voeding. Voeding voor lichaam, ziel en geest. Stelden de industrie boven de natuur en besloten dat de natuur zelfs in veel gevallen hiervoor plaats diende te maken. We komen echter voort uit de natuur en zijn hieruit opgebouwd. De natuur bevat onze broncode. Wanneer we onze relatie met de natuur weer willen versterken of zelfs herstellen dan is het van belang dat we begrijpen hoe we haar zien en benaderen. De milieufilosoof Wim Zweers heeft dit treffend verwoord in de volgende benaderingen:
1. De Despoot: Heerschappij over de Natuur
2. De verlichte Heerser: Vormgeven aan de Natuur

(27) Wat echter technologisch mogelijk is mogen we ook ten volste benutten. Denk aan bijvoorbeeld genetisch ingrijpen. De natuur is namelijk onaf en wij zijn in staat er iets beters van te maken en het naar een hoger plan te tillen. Met ons verlichte intellect. Met name voor onszelf overigens. Dit betreft een instrumentele, systematische benadering van de natuur maar net een tikje minder extreem dan die van de Despoot.

Zou het met deze instrumentele benadering niet zo zijn dat hiermee een uitgesproken 3D-formerling aan de orde is, waartegenover een 5D-spirituele benadering geplaatst kan worden? De eerste zin zou mijns inziens aangevuld kunnen worden met de bijzin: ‘mits het niet tegen moraal en ethiek en natuurwetten en dus het verbod op roofbouw van de natuur ingaat’. Kortom, de techniek mag alleen op verantwoorde wijze worden gebruikt. De auteur benoemt bijna terloops de techniek van genetisch ingrijpen, alsof er geen juridische en dus wettelijke grenzen zijn aangegeven tegen willekeurig genetisch ingrijpen. Zou het niet kunnen zijn dat de opmerking dat de ‘natuur namelijk onaf’ is, voortvloeit vanuit materialistische 3D-arrogantie? Neen, niet de natuur is niet ‘af’ of ‘onaf’, maar voortdurend in ontwikkeling en beweging en daarmee voldoet het aan de spirituele Wet van Evolutie (maar niet in de zin van de neodarwinistische evolutie) zoals ook alle mensen in een eigen evolutiefase verkeren en in veel gevallen met vele (genetisch veroorzaakte) gebreken door het leven moeten zien te komen, maar dit zijn verschijnselen die in een 3D-omgeving als de aarde vanzelfsprekend voorkomen en daarvoor wij als mens hier op aarde vertoeven omdat wij die evolutionaire leerschool zelf hebben gekozen en bovendien zijn alle ziekten uit het verleden er de oorzaak van dat er genetische afwijkingen KONDEN ontstaan. Het heeft niets te maken met de natuur ‘die niet af is’, maar het heeft met onze grofstoffelijke 3D-wereld te maken, door de mens zelf veroorzaakt in voorgaande generaties en eeuwen. Om deze reden staat deze opgevoerde oorzaak haaks op de eerdere opmerking dat wij ‘raakten alsmaar verder verwijderd van het magische, het mythische en het heilige van het bestaan’.

Waren wij magiërs gebleven, dan zouden we geen genetische afwijkingen in onze samenleving zijn tegengekomen. Dat is de logica van het Geheel, ofwel de kosmische goddelijke logica.

Wordt vervolgd

Klonen/kloontechniek vanuit spiritueel oogpunt bezien; wetenschap houdt geen rekening met geestelijke aspecten

[bron: Jaap Hiddinga, Conceptie, geboorte en leven. De verbinding van de ziel met het leven. Ankh Hermes Deventer, 2006, p.100-104]

‘Zoals je ziet is het technisch gezien mogelijk om dit proces in gang te zetten, maar zoals altijd denkt men alleen maar vanuit het stoffelijke en niet vanuit het geestelijke perspectief. Op het moment dat de conceptie volgens dit principe plaatsvindt, groeit er inderdaad een embryo dat genetisch gezien vrijwel identiek is aan het lichaam waar de donorcel vandaan kwam, maar er is iets vreemds aan dat proces. Zoals je al eerder hebt kunnen zien, is het levende lichaam een resultaat van het werk van de ziel die opdracht geeft via het geestlichaam hoe het lichaam opgebouwd moet worden. We noemen dit bezielingsenergie. Normaal gesproken trekt, als een lichaam sterft, deze bezielingsenergie zich terug naar de sferen om in een nieuwe situatie een nieuw lichaam op te bouwen, als dat de bedoeling is.

Tijdens  een vorige les heb je kunnen zien welke problemen er bestaan rondom donororganen. Je kon toen zien dat organen en ledematen doe voor transplantatie gebruikt werden, ook nog steeds bezield werden  door de oorspronkelijke bezielingsenergie en dat dit problemen gaf bij de persoon die het orgaan ontving. Bij het kloningsproces heb je in feite hetzelfde probleem. De donorcel heeft de oorspronkelijke bezielingsenergie  nog steeds in zich en die wordt dan gebruikt om een nieuw lichaam te scheppen dat volgens dezelfde blauwdruk wordt opgebouwd.

Wat men daarbij uit het oog verliest, is dat deze bezielingsenergie precies dezelfde informatie doorgeeft als bij het oorspronkelijke lichaam. Als bijvoorbeeld de mens van het donorlichaam op 40-jarige leeftijd kanker heeft gekregen, zal de kloon dit ook op de precies dezelfde leeftijd krijgen, want de bezielingsenergie heeft ook het geheugen van de volledige levensloop van dat lichaam. Het is dus nooit mogelijk om iets beters te creëren dan men oorspronkelijk had.

Ook zal de cel, als deze bijvoorbeeld genomen werd uit iemand die al 40 jaar oud was, de energie hebben van een persoon van 40 jaar, ook al is de cel zelf misschien maar enkele dagen oud. Dit betekent dat het gekloonde lichaam bij de geboorte, technisch gezien al een ‘leeftijd’ heeft van 40 jaar. Dat wil zeggen dat de bezielingsenergie in de cellen van het niveau is van iemand die ouder is. het lichaam zal dus ook heel snel verouderen en veel sneller sterven.

Maar dat zijn alleen nog maar de stoffelijke kanten. Geestelijk gezien is klonen nog veel problematischer. Omdat er geen conceptietrilling mogelijk is bij het kloningsproces, wordt er ook geen ziel aangetrokken om het lichaam te bewonen. Er zijn nu twee scenario’s mogelijk. In het ene geval is het lichaam van de oorspronkelijke celdonor al overleden en de ziel al overgegaan naar de sferen. In dit geval zal de ziel van deze persoon geen gebruik kunnen maken van dit lichaam, want het leven zal namelijk dezelfde ervaringen geven als die welke men al heeft ondergaan.

Veel mensen hopen bijvoorbeeld dat zij door middel van klonen iemand kunnen recreëren die hun lief was, zoals een overleden kind of iets dergelijks, maar de ziel van het kind heeft haar zielentaak er al op zitten en de ervaring van het leven is al beleefd en de ziel zal dus niet opnieuw in dat lichaam kunnen gaan. De bezielingsenergie van dat lichaam wordt echter wel gebruikt om de kloon tot stand te brengen en dat betekent dat de ziel gedurende het leven van de kloon met deze verbonden blijft en niet verder kan. Het leed dat men hiermee creëert is vreselijk en nog erger dan in het geval van donororganen.

De andere situatie is die waarbij men een kopie maakt van een lichaam dat nog steeds in leven is. de bezielingsenergie wordt gebruikt om het gekloonde lichaam te creëren, maar het oorspronkelijke lichaam leeft ook nog en wordt bezield door de ziel die nu ook de bezielingsenergie aan dit nieuwe lichaam geeft. Ook in dit geval ontstaat er een enorm trauma in de ziel, want er zijn nu twee lichamen met dezelfde bezielingsenergie, terwijl de ziel er maar een kan of wil besturen.

Als men een dergelijk gekloond lichaam inderdaad in leven zou weten te houden, heeft men een lichaam zonder ziel. Dit zijn zogenaamde ‘koordmensen’ die je tijdens een d=eerdere ervaring hebt mogen zien. (Zie Visioenen en uittredingen, visioen 7; ook op deze site geplaatst.) Deze lichamen worden door andere krachten dan een normale ziel in stand gehouden. En het zal ongetwijfeld gaan gebeuren dat men zoiets zal creëren. De mens heeft de keuze om dit te doen, en ook dit zal in de toekomst om alle mogelijke goede en verkeerde redenen toch een keer plaatsvinden. Het trauma dat de betrokken zielen wordt aangedaan, zal enorm zijn, maar ook hierin zit een les. De zielen die dit ondergaan, hebben in de geest toch toestemming gegeven om dit te ondergaan, omdat hier ook een les te leren is en vooral een les te geven is aan hen die alleen in stoffelijke termen denken en lichamen denken te kunnen maken.’

Ik keek nu weer naar het beeld waarin de groep van wetenschappers bezig was met het klonen van een menselijk lichaam. Het proces was nog lang niet volmaakt en veel embryo’s werden inderdaad vernietigd. Ik had nu een vraag naar aanleiding van iemand die ik kende met een verlamming in het lichaam en waarvan bekend was dat dor zou kunnen worden genezen met het gebruik van zogenaamde stamcellen, gecreëerd via een kloningsproces.

De engel antwoordde: ‘Dit kan inderdaad, maar ook hier geldt hetzelfde principe als bij de donororganen. Indien men cellen gebruikt van een lichaam dat met een andere bezielingsenergie is gegroeid, dan zal het geen werkelijk succes zijn. Dat kan alleen met de cellen die in het eigen lichaam zitten, maar dan krijgt men ook weer de blauwdruk van de ziekte die men wil genezen erbij. Alleen als er een geestelijke band is en een geestelijke toestemming tussen de persoon die de donorcellen geeft en de ontvanger, kan dit succesvol zijn en in dat geval kunnen er goede resultaten worden bereikt.’

Ik kon dit wel begrijpen. Kennelijk was het onderzoek naar de processen rondom genetica en klonen binnen heel nauwe geestelijke grenzen toegestaan. Men zou er inderdaad mensen mee kunnen helpen, maar het zou afhangen van het geestelijk niveau van de mensen zelf hoe zij ermee om zouden gaan. De verleiding was groot om maar een beetje te experimenteren.

Ik begreep dat het debat over de creatie van zogenaamde ‘designer-baby’s’, waarbij men met genetische manipulatie donorcellen kan creëren om iemand anders te helpen, heel moeilijk zou zijn zolang het zielsaspect niet begrepen werd.