Pamela channelt Jeshua
Het loslaten van je geboortefamilie deel 2
23 september 219 / Door Pamela Kribbe
Lees eerst: deel 1
Je bent in zekere zin slachtoffer geweest van je ouders, je
ouders voor zover ze het egogebaseerde bewustzijn representeerden in jouw
jeugd. Je hebt tijdelijk en deels geleefd volgens hun illusies. In
zekere zin kon je niet anders, als kind van hen.
Dit slachtofferschap ontstijgen is één van de krachtigste
doorbraken die je in je leven kunt meemaken.
Het maakt je tot een vrij mens wanneer je de diepste
energetische indrukken, die je in je jeugd hebt opgedaan, kunt gaan
onderscheiden als ‘eigen’ of ‘niet-eigen’.
Als je dit kunt onderscheiden, kun je beslissen wat te
behouden en wat los te laten. Dit is meesterschap.
Je past je dan niet meer onbewust aan de wensen en
verlangens van je ouders aan, als die jou niet-eigen zijn. Maar je zet je er
ook niet meer tegen af. Je kunt het niet-eigene waarmee zij je wilden
opzadelen, zien als iets wat niet bij jou hoort, punt. Je hoeft hen daarom niet
(meer) te veroordelen. Je hoeft de strijd niet meer aan te gaan.
Je maakt kennis met het egogebaseerd bewustzijn via je
ouders en je ontstijgt het ook weer via je ouders, namelijk door hen in liefde
en vergeving los te laten en jezelf te herkennen als de onafhankelijke meester
die je bent. Dit is het opeisen van je meesterschap, het besef dat jij schepper
bent van je leven en dat jij alles gekozen hebt, ook het dwaalspoor waarop je
hebt vertoefd.
Lichtwerkers en hun ouders
Op dit punt wil ik in het bijzonder spreken over de
lichtwerkerzielen. Ook zij duiken bij hun geboorte in het paradigma van de
ouders die zij zelf hebben gekozen als ziel. Nu is het zo dat lichtwerkers vaak
een extra opdracht met zich meedragen in relatie tot de ouders of het ouderlijk
paradigma.
Lichtwerkers hebben als zij naar aarde komen het voornemen
om de zaadjes, de kiemen te planten van het christusbewustzijn, de energie van
de Nieuwe Tijd. In nog sterkere mate dan andere zielen, hebben lichtwerkers het
voornemen om het paradigma van het hart neer te gaan zetten in de aardse
realiteit. Juist daarom – en dat mag misschien paradoxaal lijken – incarneren
veel lichtwerkerzielen juist in families waarin tamelijk veel duisternis
heerst. Met duisternis bedoel ik de illusies waarover ik eerder sprak, de drie
illusies die leiden tot het verlies van je meesterschap, het verlies van je
werkelijke verbondenheid, het verlies van liefde.
Terwijl lichtwerkers dus naar de aarde komen met een
ontwikkeld bewustzijn, met een verfijning of ‘ouderdom’ in hun ziel, komen zij
juist in families terecht waar iets aan de hand is, waar een bepaalde illusie
tot in het extreme wordt ervaren. Door de aard van hun missie, zoeken
lichtwerkers bijna als een magneet situaties op waarin de energie vast is gaan
zitten, waarin de energie rondhangt als in een doodlopende steeg. Zij voelen
het als hun taak om daar de energie weer te gaan laten stromen. En dat is
waarom lichtwerkers vaak in moeilijke families geboren worden.
Wanneer zij aan het leven beginnen, hebben lichtwerkers vaak
een sterk vertrouwen dat zij de uitweg zullen vinden, dat zij die beperkende
energie te boven zullen komen. Als zij echter als kind worden geboren en
opgroeien, komen zij precies dezelfde dilemma’s en verwarringen tegen als elk
ander kind. Op een zekere manier ervaren zij die verwarring nog sterker en
dieper. Omdat zij namelijk veel van de energie van Thuis in zich meedragen,
botsen zij (innerlijk) frontaal met geblokkeerde energiepatronen in hun
omgeving en dit raakt hen diep. De gang van de lichtwerker naar die plekken van
duisternis of dwaling gaat dus gepaard met een zeker risico. Het is een
gevaarlijke missie. Vergeet niet waarom ik jullie dappere strijders noem, het
is daarom.
Jullie geboorte hier is als een landing in een onherbergzaam
landschap met alleen jezelf, je eigen innerlijke weten, als bagage. Er is
weinig resonantie met de omgeving, weinig herkenning en bevestiging van wie jij
bent. Als lichtwerker zoek je juist het vreemde op. Als lichtwerker ben je een
pionier die iets wil ombuigen, iets wil veranderen, en je bent steeds de eerste
die dat doet in die omgeving. Je ontmoet dus juist niet je gelijkgestemden. En
dat doet pijn, dat is hard voor een menselijke ziel. Als spirituele entiteit
heb je dit bewust gekozen maar als aards mens, als kind kan dat je heel rauw op
je lever vallen. Daarom vraag ik jullie die pijn te voelen en te herkennen in
jezelf, want alleen op die manier kun je ermee werken en er los van komen. Het
is de pijn van het kind dat thuisloos is en steeds maar geen bevestiging vindt
van zijn eigenheid. Het kind is vreemd in die omgeving. Lichtwerkers ervaren
dat dus nog sterker omdat zij in hogere mate ‘anders’ zijn en bovendien juist
een omgeving opzoeken waar dit anders zijn niet gezien of moeilijk geaccepteerd
wordt.
De hele reis van het kind naar volwassenheid en zelfs naar
de ouderdom, kun je beschouwen als een uitdaging om je eigen oorspronkelijke
licht weer terug te vinden. De uitdaging is om weer helemaal vanuit jezelf te
gaan weten en voelen: ‘dit ben ik, en dit kom ik hier brengen.’ Dit geldt in
heel sterke mate juist voor lichtwerkers. Het is primair hun opdracht om
zichzelf te worden. Daarmee vervullen zij hun missie. Het is niet jouw opdracht
om de wereld te verbeteren. Het is jouw opdracht om jezelf te vinden. En ja, de
wereld zal daar beter van worden, want je licht zal dan schijnen op een
natuurlijke en vanzelfsprekende manier. Maar je hoeft daar niet voor te
‘werken’, het gebeurt gewoon.
Het ware werk zit in het loslaten van al die stukjes
egoparadigma (angst, illusie) die je zo diep hebt geabsorbeerd als kind, in de
eerste drie maanden en daarna. Dit loslaten is een intens zware opdracht. Ik
wil jullie daarmee niet ontmoedigen. Ik wil jullie eerder bijbrengen dat jullie
heel veel respect voor jezelf kunnen hebben en dat jullie de dapperste krijgers
zijn die ik ken. De uitdaging waar het om draait is werkelijk alles uit jezelf
te halen in een omgeving die je niet eigen is. Dit is het werk van de pionier,
degene die een weg baant voor een nieuw bewustzijn hier op aarde.
Familiekarma oplossen
Het is belangrijk om je bewust te worden van alle gevoelens
die er nog spelen in de relatie met je ouders, met name de gevoelens vanuit je
jeugd. Je zou de volgende oefening eens kunnen doen om er achter te komen welke
energie-uitwisseling er is tussen jou en je ouders
Neem enkele momenten om je spieren te ontspannen, je bewust
te worden van je ademhaling en je beide voeten stevig op de aarde te zetten.
Stel je nu voor dat je aan het wandelen bent buiten in de
natuur. Je voelt je goed, de omgeving is mooi. Dan hoor je iets. Het zijn twee
kleine kinderen, een jongen en een meisje. Ze huilen omdat ze verdwaald zijn.
De kinderen zien jou en rennen naar je toe. Ze hebben je
hulp nodig. Dan kijk je eens goed naar hen. Je kent hen. Het zijn je ouders –
maar nu als kleine kinderen. Je kijkt naar hun gezichten. Je troost ze en stelt
ze gerust. Je vertelt ze dat je hen thuis zult brengen.
Let op de energie-uitwisseling. Let op je gevoel.
Dan ga je met ze praten. Je vraagt ze wat ze later willen
worden. Wat ze willen gaan doen als ze groot zijn. Ze vertrouwen jou. Ze staan
open voor je. Want jij bent groot en sterk en wijs en brengt hen weer naar
huis. Dan geef jij hen elk een goede raad. Je vertelt hen iets wat heel
belangrijk voor ze is. Iets waar ze hun hele leven aan zullen denken. Wat zeg
je ze?
Dan breng je ze thuis en je neemt afscheid van hen. Ze zijn
je dankbaar en zullen jouw advies meenemen in hun hart.
In deze geleide meditatie worden de rollen van ouder en kind
omgedraaid. Door deze oefening te doen, kun je je bewust worden van een
achtergrondgevoel dat je altijd gehad hebt ten aanzien van je ouders. Deze
omdraaiing draagt een kern van waarheid in zich. In wezen ben jij (ook) de
ouder van je ouders. Het was jouw voornemen om de rol van ouder te spelen toen
je hier naar aarde kwam in die specifieke familie: je wilde je ouders ergens
naartoe leiden, of ergens vandaan leiden. Je wilde hen uitnodigen toe te groeien
naar een lichtere werkelijkheid.
Jullie denken vaak dat jullie hierin niet geslaagd zijn.
Jullie hebben het gevoel dat het mislukt is, dat jullie je ouders niet hebben
kunnen helpen op de manier die jullie je hadden voorgenomen. Dat is echter niet
waar. Het gaat erom dat je goed begrijpt wat ‘helpen’ inhoudt. Het werkt als
volgt.
Jij komt bij je geboorte terecht in een paradigma waarin jij
in wezen niet thuis bent. Maar je gaat daarmee leven, je absorbeert het zo
sterk dat het deel van jou wordt. Het wordt je zo eigen dat je eigenlijk niet
meer weet wat van jou is en wat niet van jou. Dat doet (onbewust) pijn en
levert innerlijke conflicten op. Naarmate je volwassen wordt, kun je ervoor
kiezen je bewust te worden van die pijn en ermee te werken. Je begeeft je dan
op het pad van innerlijke groei en bewustwording. Je gaat steeds diepere lagen
van pijn in jezelf tot bewustzijn brengen en helen. Niet gezien worden,
eenzaamheid, al die stukken komen boven. En terwijl je dat aan het doen bent,
ben je je taak aan het vervullen. Je bent dan je ouders aan het helpen, niet
direct dus maar indirect.
Wat je in feite doet is dat je een pad neerzet, een
energetisch spoor. Jij klimt omhoog uit een dal, een donker gebied waarin
bepaalde illusies heersen, en je laat daarbij een spoor achter. De klim naar
boven kost ontzettend veel kracht en moeite. En dat is dus jouw missie, de taak
die je je hebt voorgenomen. Door dat pad te banen, het ‘spoor van de
oplossing’, wordt dat spoor energetisch beschikbaar, voor je ouders, je familie
en iedereen die er gebruik van wil maken. Iedereen die in die bepaalde
doodlopende steeg zit, kan gebruik maken van de energie van de oplossing, die
jij beschikbaar hebt gemaakt door jouw klim uit het diepe.
Dus het spoor dat jij zelf trekt naar je eigen verlichting,
je eigen vreugde, is de vervulling van je taak. Het is niet je taak om daarbij
ook nog eens de lasten van je ouders of je naasten op je rug te nemen. Jij
hoeft niet te zorgen dat zij veranderen, dat zij zich losmaken van oude
illusies en angsten. Dat is niet jouw taak. Het is jouw taak om een energetisch
pad te banen, hetgeen je doet door zelf innerlijk te groeien en los te laten.
Het begrip familiekarma, dat in bepaalde spirituele
literatuur wordt gehanteerd, kan in dit verband misverstanden oproepen. In
geval van familiekarma zou er sprake zijn van een bovenindividueel karma dat
bij een familie hoort en dat iemand uit die familie (de lichtwerker natuurlijk)
op zich kan nemen. Het is inderdaad zo dat in een familie – en dat kan een
heleboel generaties terug gaan – een bepaald thema, een bepaalde problematiek
steeds wordt herhaald. Dat kan zelfs op genetisch niveau doorspelen. Deze
problematiek zoekt op een bepaald niveau naar een oplossing, en wordt net zo
lang doorgegeven totdat de oplossing tot stand is gekomen. Veel zielen, niet
alleen lichtwerkers, krijgen door hun geboorte in een bepaalde familielijn een
stuk karma mee dat hoort bij de familie. Lichtwerkers kiezen hier vaak min of
meer bewust voor en stellen zich expliciet tot doel een bijdrage te leveren aan
de ontwarring of ontknoping van de vastgelopen energie.
Maar deze bijdrage zit ‘m er dus niet in dat jij je familie
moet verlossen van dat karma. Het doel is om jezelf te verlossen van dat karma.
Daarmee schep je een energetische ruimte van mogelijkheden, waarvan de anderen
dan gebruik kunnen maken, als zij dat willen. Want er is altijd sprake van
vrije keuze. Die anderen kunnen het ook niet doen; dat is hun goed recht en dat
is een stukje wat voor jullie moeilijk loslaten is. Jullie hebben soms
werkelijk het idee dat je je ouders of je naasten figuurlijk die berg op moet
sleuren. Dat het welslagen van je missie daadwerkelijk afhangt van de
verandering die er in de levens van anderen plaatsvindt. Dit is niet zo.
Die anderen, die jij lief hebt en die je zo graag in het
licht wilt zetten, kunnen misschien nog een paar eeuwen in dat dal leven. Maar
op een gegeven dag ontdekken ze een spoortje dat naar boven loopt en denken ze
‘hé, dat is interessant, het voelt wel goed om dit eens te proberen, ik heb het
hier eigenlijk niet zo naar mijn zin’. En dan gaan ze. Ze gaan hun eigen weg
van innerlijke groei, hun eigen klim naar het licht. En is het niet prachtig,
is het niet fantastisch dat er dan een spoor ligt dat hen houvast biedt? Ze
zullen nog steeds hun eigen weg gaan, maar er is steeds een baken, er is voor
hen een weg gebaand, waardoor het net iets makkelijker wordt om die stappen te
zetten. Dankzij jullie. Dat is jullie taak, dat is de rol van een pionier: een
weg banen door een wildernis, door iets wat niet eerder is overwonnen of in
kaart is gebracht.
Als jijzelf erin slaagt je te ontdoen van de drie illusies,
als je de energieën van meesterschap, verbondenheid en liefde kunt laten
stromen in je leven, dan sta je in contact met het hart en leef je vanuit een
hartgedragen bewustzijn. Je kunt dan het oude paradigma loslaten en daarmee ook
in bepaalde zin afscheid nemen van je ouders. Niet letterlijk, maar innerlijk.
Innerlijk afscheid nemen van je ouders wil zeggen: hen vrijlaten in hun
eigenheid, geen poging (meer) doen hen te veranderen. Begrijpen dat het niet
jouw taak is om hen letterlijk ergens naar toe te leiden. Jouw taak zit erop,
je hebt een pad gebaand, met liefde. Dat is het waarvoor je kwam, het is niet
mislukt.
Je zult zien dat na dit innerlijke afscheid, de relatie met
je ouders minder beladen wordt, dat de energieën van strijd, verwijt en
schuldgevoel het terrein kunnen verlaten. In je directe omgeving kunnen er nu
andere mensen in je leven verschijnen die deel zijn van wat je kunt noemen je
‘spirituele familie’. Je spirituele familie heeft niets te maken met biologie,
genen en erfelijkheid. Het gaat om gelijkgestemde zielen. Dit zijn heel vaak
zielen die je kent van andere levens, van vorige levens. Je hebt vaak een
kameraadschappelijke band met hen. Als je zo iemand ontmoet, kun je verbaasd
zijn over hoe makkelijk het contact verloopt en hoe snel jullie elkaar in
allerlei opzichten herkennen.
Eerst heb je zoveel moeite gedaan om te kunnen leven met je
anderszijn. Steeds heb je het gevoel gehad dat je ‘er niet in paste’, maar als
je dan je oude paradigma werkelijk loslaat, komen er vanzelf mensen op je pad
waarmee dat anderszijn juist de verbinding is, de klik die je maakt met elkaar.
Dat geeft enorm veel blijdschap en voldoening. Het is de energie van je echte
familie, je zielsverwanten, waarbij je de herkenning vindt waarnaar je zo lang
op zoek was. Ben je eenmaal in staat jezelf te herkennen onafhankelijk van wie
dan ook, dan kunnen deze zeer vervullende vriendschappen en relaties volmaakt
natuurlijk en automatisch in je leven verschijnen.
© Pamela Kribbe
pamela.jeshua.net
https://www.lichtwerkersnederland.nl/
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.