Categorie archief: zuiverchristendom

Zonder enig katholiek bloed in mijn aderen te hebben, heb ik genoten van de wijsheid vanuit een net uitgekomen boekje over het katholicisme door een Vlaamse aartsbisschop

Hé kerk, maak je niet zo druk over die ontkerkelijking (Sjoerd Mulder, Katern de Verdieping/Trouw, 7-7-21)

Boekrecensie Religie

De auteur: Jozef De Kesel is aartsbisschop van Mechelen-Brussel en in 2016 door paus Franciscus tot kardinaal gecreëerd.

De thematiek

De afgelopen twee generaties is de positie van de kerk in de maatschappij ingrijpend veranderd. Waar de kerk vroeger machtig en groot was, raakt ze in snel tempo invloed en leden kwijt. Veel gelovigen maken zich hier zorgen over en zoeken naar wegen om het tij te keren. In hun ogen is ontkerkelijking iets ergs, dat liefst teruggedraaid zou moeten worden. Kardinaal De Kesel wil bij dat beeld wat nuances plaatsen. Om te beginnen meent De Kesel dat de kerk gebaat is bij wat nuchterheid: deze krimp is niet ‘goed’ of ‘slecht’, maar allereerst gewoon de loop van de geschiedenis. Zo gaan die dingen soms. Sterker nog, volgens De Kesel moeten we rekening houden met de mogelijkheid dat het christendom wellicht uit ons werelddeel verdwijnt. Die verrassende optiek hangt samen met zijn overtuiging dat de westerse meerderheidskerk een historische uitzonderlijkheid was. Het is volgens hem veel natuurlijker, veel passender voor wat de kerk in wezen is, om als kerk marginaal te zijn, aan de rand van de maatschappij. De Kesel begint zijn essay met een historische terugblik op het Europese meerderheidschristendom, en kijkt vervolgens hoe eeuwenoude christelijke gemeenschappen in Azië en Afrika functioneren. Die oude gemeenschappen zijn altijd marginaal geweest en lijken dat ook niet erg te vinden. Ze hebben blijkbaar niet de behoefte om de samenleving te kerstenen of iedereen te bekeren. Tegelijkertijd zijn ze wel heel missionair: ze willen midden in die samenleving een getuige van het evangelie zijn. De Kesel vindt bij hen een nieuw perspectief op kerkelijke krimp voor onze samenleving. Misschien kan een kleinere kerk wel op een andere manier missionair zijn, suggereert hij. Niet door op strategische wijze de samenleving te veranderen of zieltjes te winnen, maar door in haar eigen unieke context sacrament te zijn van Gods liefde.

Opvallende stelling

Ook de apostel Paulus was er niet op uit om zoveel mogelijk zieltjes te winnen, zegt De Kesel. Paulus stichtte vele nieuwe gemeenschappen, maar schreef op een gegeven moment in zijn brief aan de Romeinen ook dat zijn taak in het oostelijk Romeinse Rijk was voltooid. Terwijl de grote meerderheid van de bevolking toch echt nog niet christelijk was. De Kesel wil maar duidelijk maken: als deze beroemde ‘apostel voor de heidenen’ zich tevreden stelde met een kleine gemeenschap in iedere stad, hoeft de kerk niet krampachtig te streven naar meer.

Kenmerkend citaat

“Missionering betekent niet noodzakelijk christianisatie van de samenleving. Missionering mag niet verward worden met het herstel van een homogeen christelijke beschaving. De Kerk is niet geroepen om stilaan zelf de wereld te worden en de ganse samenleving in haar schoot op te nemen. De Kerk is de gemeenschap van christenen, niet de verzameling van de bevolking (…) De Kerk is inderdaad geroepen om midden in de wereld teken van Gods liefde te zijn in woord en daad.”

Reden om dit boek niet te lezen

Dit essay is wat traag geschreven: De Kesel herhaalt zijn punt vaak in steeds verschillende bewoordingen, en wordt niet concreet. Wat betekent zijn visie nu voor al die kwakkelende parochiegemeenschappen en voor al die uitgebluste vrijwilligers die voor de zoveelste keer proberen om jongeren in de kerk te krijgen?

Reden om dit boek wel te lezen

Voor wie de kerk een warm hart toedraagt, is het bemoedigend te zien hoe De Kesel ontspannen omgaat met de kerkkrimp. Volgens De Kesel is de kerk niet afhankelijk van een machtspositie in het Westen, en is het Westen zonder de kerk ook nog niet verloren. We moeten dus niet proberen te redden wat er nog te redden valt van dat oude instituut, maar vol vertrouwen de onbekende toekomst in te gaan. De Kesel schetst die weg alvast: een kleine en bescheiden kerk die temidden van die pluralistische samenleving trouw weet te blijven aan haar eigen voluit christelijke roeping.

‘Geloof en godsdienst in een seculiere samenleving’, Jozef De Kesel Halewijn; 80 blz. €17,50

https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/1295/articles/1384197/35/1

‘Is er een nieuw soort christendom aan het ontstaan’ (op weg naar 5D)?

Wolter Huttinga, Katern de Verdieping/Trouw, 7-7-20

EEN DERDE WEG | Simpel geschetst kende het Nederlandse christendom lange tijd twee tegenpolen: orthodox en vrijzinnig. Maar is de tegenstelling nog wel houdbaar? Er zijn steeds meer aanwijzingen dat zich een nieuwe stroming aandient, die zich niets meer van die oude tegenstelling aantrekt.

Een kleine twee maanden geleden verscheen het boek ‘Oer’, dat in Trouw lovend werd besproken. Het vertelt het verhaal van de kosmos vanaf de oerknal. De drie auteurs van het boek zijn van orthodox-christelijke huize en schuiven het verhaal van de evolutie en het verhaal van de Bijbel ineen. Een opmerkelijke keuze. Orthodoxe christenen waren toch altijd tegen evolutie? De populariteit van het boek is ook opmerkelijk: het beleefde reeds een achtste druk en belandde op de bestsellerlijsten. Dat past in een ontwikkeling die al langer gaande is. Met name jongere christenen met een orthodox-protestantse of evangelische achtergrond zijn niet meer herkenbaar aan klassieke kenmerkende standpunten, zoals een strikt letterlijk-historische opvatting van de Bijbel, of morele stellingname tegen homoseksualiteit of tegen de toelating van vrouwen in kerkelijke functies.

De logische gedachte zou zijn dat deze christenen ‘vrijzinnig’ geworden zijn, of zich wellicht bevinden op wat van oudsher een ‘hellend vlak’ richting ongeloof genoemd wordt. Maar het tegendeel lijkt waar. Er zijn verschillende platformen of bewegingen te noemen waar deze jongere christenen elkaar opzoeken, online of in real life.

Website Lazarus.nl is zo’n plek. Die biedt ‘dagelijks inspiratie aan mensen die vragen durven stellen over, worstelen met, maar ook houden van het christelijk geloof’ en wil er zijn ‘voor christenen binnen én buiten de kerk die zoeken naar relevantie, vernieuwing, emancipatie en sociale gerechtigheid’. Christelijke festivals als Graceland en Geestdrift mikken op een verwante groep mensen. Het zijn zoekers, met een hoop vragen en twijfels als het gaat om ‘oude zekerheden’, maar ook met een vurige intentie om God te dienen en ‘volgeling van Jezus’ te zijn.

Tussenoptie

Een vraag over dit thema op Twitter leverde veel informatie op. Er wordt bijvoorbeeld gewezen op New Monasticism, een diffuse christelijke beweging die contemplatie en een eenvoudig leven propageert, zonder daadwerkelijk aan een klooster of kerkelijke denominatie verbonden te zijn. Ook namen van schrijvers die in Trouw met enige regelmaat voorbijkomen worden vaak genoemd: Tomás Halík, Christian Wiman, Nadia Bolz-Weber, Brian McLaren. Is er sprake van een nieuw soort christendom, voorbij orthodoxie en vrijzinnigheid?

Op Twitter werd de vraag of er wellicht een ‘derde weg’ tussen orthodoxie en vrijzinnigheid aan het ontstaan is theoretisch tot op het bot gerelativeerd. Vrijwel niemand geloofde in een duidelijk definieerbare groep waar je in harde cijfers over kunt spreken. Tegelijk voelde vrijwel iedereen zich thuis bij het idee van zo’n tussenoptie.

Johan ter Beek (theoloog en in de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) betrokken bij vernieuwende vormen van kerk-zijn) is direct vol van het onderwerp: “Een weg zoeken tussen orthodoxie en vrijzinnigheid is zo’n beetje mijn levensweg. Ik ben van gereformeerde komaf en heb als jongere vervolgens een echt evangelische periode gehad. Daarna begon ik meer zoekend te geloven. Typerend was dat ik toen aan de ene kant orthodox gelovige vrienden kwijtraakte, en dat aan de andere kant veel vrienden ongelovig werden die tegen mij zeiden: ‘Wat zoek je toch nog bij dat geloof?’ Maar hoe heette precies de ruimte waarin ik mezelf bevond? Sindsdien ben ik op veel manieren bezig geweest om mensen in die ruimte samen te brengen. Het project Reisgenoten van de PKN dat ik vormgeef, is er een typische uiting van. We zien het geloof meer als een speeltuin waarin we lerend en ervarend ontdekken wat heelheid, waarheid en schoonheid is. Dat doen we rond het verhaal van Jezus Christus. Het gaat niet om een helder afgebakende groep, maar om mensen die zich wel committeren aan een gedeelde set waarden. Dat is echt pionieren, want in de Protestantse Kerk wordt nog sterk vanuit de kerk als instituut gedacht, terwijl veel zoekende jongeren zich niet gauw aan zo’n instituut zullen binden. Daarom zie ik veel in een geloofsstructuur met het karakter van een orde: mensen die zich verenigen rond een bepaalde manier van leven.”

Ook theoloog Alain Verheij, in deze krant vooral bekend van het Theologisch Elftal, herkent zichzelf als iemand die zich vaak tussen de polen van orthodoxie en vrijzinnigheid ophoudt. “Ik kom uit de hoek waar iemand een kwartier lang kon betogen hoe erg het is als je niet gelooft dat het verhaal van Jona in de walvis echt gebeurd is. Tegelijk vertelde ik laatst in een lezing over Jona en werd ik achteraf berispt door een man die zei: ‘Je had moeten zeggen dat het niet echt gebeurd is!’ Orthodox en vrijzinnig zijn tegenpolen die bestaan bij gratie van elkaar en beide polen worden bevolkt door oudere kerkgangers die zich in een achterhaalde cultuurstrijd bevinden. De kerk is door de secularisatie zo sterk afgebrokkeld dat de overblijvers het zich niet kunnen veroorloven om zich in die oude loopgraven op te blijven houden. Ze hebben wel wat beters te doen. Als gelovige ouder ben je tegenwoordig blij als je kind überhaupt nog betrokken blijft bij een kerk, al is het niet jouw club.

“Ook zijn er veel meer ‘assen’ van belang om het christendom te duiden dan alleen de as orthodoxie-vrijzinnigheid. Geloof bestaat behalve uit believing net zo goed uit behaving en belonging. Dus de vragen ‘Hoe leef ik?’ en ‘Waar hoor ik bij?’ zijn net zo belangrijk om religie te duiden als de vraag ‘Wat geloof ik?‘. Zo zijn er charismatische kerken die je misschien heel orthodox in hun geloof zou noemen, maar die een uiterst moderne vormgeving hanteren.

Tegelijk zijn er liberaal-protestantse gemeentes die juist zeer conservatief omgaan met hun liturgische regels. Daar moet je echt geen stap verkeerd zetten als voorganger. En wat verbindt mensen in een kerk? Het zijn nauwelijks de dogmatische uitgangspunten. Ik denk eerder aan het soort muziek dat je maakt, de groep mensen, het karakter van de plek waar je samenkomt, de kundigheid van de voorganger, de diaconale uitstraling van de gemeente, de politieke kleur en noem maar op. En jazeker, ‘het gaat om Christus’, maar die kent zeer veel geïncarneerde verschijningsvormen in deze werkelijkheid.”

Elsbeth Gruteke, PKN-predikant in Zeewolde: “De beweging voorbij de tegenstelling orthodoxie en vrijzinnigheid zie ik zelf vooral bij de Charismatische Werkgemeenschap Nederland, waar ik al jaren bij betrokken ben. We zijn een interkerkelijke club en combineren een tamelijk stevige orthodoxe theologie met een agenda die je eerder progressief zou kunnen noemen. Onze aandacht voor het werk van de Heilige Geest richt zich niet primair op individuele geloofsgroei, wat je misschien zou verwachten.

We leggen juist sterk de nadruk op onze verbondenheid met deze wereld, het belang van inclusie en sociale gerechtigheid. De Amerikaanse christelijke activist Shane Claiborne sprak vorig jaar bij ons, een typische figuur in wie dit samenkomt en op wie de labels orthodox of vrijzinnig gewoon niet meer van toepassing zijn.”

Maar moet je voor een beweging voorbij orthodoxie en vrijzinnigheid buiten de kerkelijke kaders zoeken, op pioniersplekken of in zogeheten parakerkelijke organisaties? Is bijvoorbeeld de Protestantse Kerk niet al lang een beweging die deze oude tegenstelling voorbij is?

Gruteke: “Niet echt. Vooral op plekken met een niet duidelijk uitgesproken signatuur is het voor gelovigen heel lastig om helder te hebben waarom zij eigenlijk zijn. Dan zeg ik weleens: ‘Wij zijn de kerk, niet de Rotary’.

Mensen zien hun kerk vaak als een van de vele vrijwilligersorganisaties, maar als je benoemt dat wij de gemeente van Christus zijn, zitten veel mensen toch een beetje met hun ogen te knipperen. Dus zo’n betrokken derde weg voorbij starre orthodoxie en vrijblijvende vrijzinnigheid – in de mainstream Protestantse Kerk zie ik die nog niet voor me. Behalve bij een kleine groep jonge mensen die er heel bewust voor kiezen om te geloven.”

Een nuttig overzicht van de ontwikkeling binnen de brede christelijke geloofsgemeenschappen die ons land kent en waaruit ooit een nieuwe universele religie zal ontstaan!

https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/988/articles/1167162/28/1

Het christendom in de moderne humanistische variant kan een nieuwe impuls gebruiken

De toekomst van het christendom in het Westen

‘Is het christendom in de westerse moderniteit gedoemd te verdwijnen?’ vragen we ons onophoudelijk af. De ongekende historische crisis van de kerken zou dit kunnen doen vermoeden. Maar kan hert christendom tot religieuze en institutionele vormen worden teruggebracht? Volgens een algemeen aanvaarde gedachte is onze wereld in de vierde eeuw christelijk geworden met de bekering van keizer Constantijn de Grote, en is ze vanaf de renaissance en de verlichting geleidelijk minder christelijk geworden. Zoals we hebben gezien, verwerp ik dit idee en verdedig ik hier precies de tegenovergestelde these. Het christendom is niet in de eerste plaats een religie met dogma’s, sacramenten en een geestelijkheid; het is voor alles een persoonlijke spiritualiteit en een transcendente ethiek met een universele strekking. Wanneer ze tot officiële religie van het Romeinse Rijk wordt gemaakt, is de boodschap van Christus grotendeels ontaard, maar zoals we hebben gezien, komt ze vanaf de renaissance ten dele weer tot bloei in de vorm van een seculier humanisme. De evangelische boodschap heeft de ideeënstrijd verre van verloren; ze doordrenkt onze seculiere en ontkerkelijkte samenleving veel meer dan we denken. De christelijke spirituele weg wordt tegenwoordig in het Westen meer een zaak van individuen die door de figuur van Jezus en door zijn woorden worden geraakt, dan van dogma’s of collectieve vroomheid.

De revolutie die de filosofie van Christus met zich meebracht, heeft een ware schokgolf in de menselijke geschiedenis veroorzaakt. Ze moet echter ongetwijfeld grotendeels nog komen, want de grote ethische principes van waardigheid, gelijkheid en menselijkheid blijven vaak holle woorden. Zoals Victor Hugo als gelovige in de negentiende eeuw opmerkte: ‘De heilige wet van Jezus Christus bestuurt onze beschaving, maar doordringt haar nog niet.’

Maar naast de vraag over de toekomst van het christendom is hert mijn diepste overtuiging, dat we tegenwoordig het humanisme opnieuw moeten herzien door de afstand die gelovigen en niet-gelovigen van elkaar scheidt, te overbruggen. Daarom moeten we ons met onze geschiedenis verzoenen door de verantwoordelijkheid te nemen voor heel onze humanistische erfenis en deze opnieuw te interpreteren: van het oude Griekenland en het jodendom tot de moderne verlichting, via het christendom. Geworteld in onze sterkste waarden zullen we beter in staat zijn de dialoog aan te gaan met diegenen die, in andere beschavingsgebieden en vanuit een andere geschiedenis, eveneens oog hebben voor het respect voor de mens.

Ten aanzien van het gevaar van religieuze fanaten en hun totalitaire visie van de samenleving, maar ook ten overstaan van het ontmenselijkende materialisme en consumentisme, heeft onze wereld een nieuwe humanistische impuls nodig die iedereen verenigt die aan de menselijke waardigheid en vrijheid gehecht is.’

[bron: Frédéric Lenoir, De filosofie van Christus Het christendom is meer dan een religie (2008, 260-261)

In het verlengde van de blog van gisteren: de transcendente God

Filosofische auteurs tonen relevantie van de Tien Geboden (Marc van Dijk, Katern de Verdieping/Trouw, 18 november)

Recensie Hans Achterhuis en Maarten van Buuren, Erfenis zonder testament. Filosofische overwegingen bij de Tien Geboden. Uitgeverij Lenmiscaat, 253 pagina’s; €19,95

# De transcendentie wordt bij hem [Achterhuis] een soort ontsnappingsclausule. Want als God en zijn geboden transcendent zijn, dan kan geen individu ooit pretenderen Gods wil volledig te kennen of vertegenwoordigen. Waarom dat belangrijk is? Zie Parijs, afgelopen vrijdag.

Erg interessante opmerking van auteur Van Dijk, aangezien wederom verwarring ontstaat als er verstandelijke suggesties of conclusies worden getrokken. Dat is met de transcendente Schepper, zoals ik gisteren heb uitgelegd, niet mogelijk. Maar wel vanuit het eigen hart, of preciezer: vanuit de ziel, maar dat is voor het overgrote deel van de mensheid een onontgonnen terrein. Maar omdat het geestelijk hart het directe contact met de scheppende Bron mogelijk maakt, het volgende antwoord.

Niemand kan inderdaad pretenderen Gods wil volledig te kennen – want dat betekent inzicht in het kosmische plan dat onkenbaar is voor ons als sterfelijke mens – , maar wij als mensen hebben wel het verstand en denkmechanisme van de Schepper geërfd en meegekregen, en dat verstand dient de mens dus te gebruiken. Het gaat dus simpelweg om gezond verstand, en zeker de Tien Geboden als samenvatting van alle spirituele of geestelijke levenswetten. Waar terreur, zoals in Parijs, optreedt is dat geheel tegen de Goddelijke bedoelingen in, en vanwege de schending van de levenswetten worden karmische voetafdrukken nagelaten; maar alles wat er gebeurt, gebeurt omdat het bij de derde dimensionale wereld hoort. Iedere terreuractie levert nieuw inzicht op, zoals dat ook gold voor de concentratiekampen in WO2.

Samenvattend kan dus over Parijs worden opgemerkt dat mensenrechten en ethische normen zoals de Tien Geboden, dus eeuwig van toepassing blijven en nooit mogen worden vergeten. Daarmee wordt ook duidelijk dat tegen de Parijse terreur moet worden opgetreden en er geestelijk tegen moet worden gevochten, maar dan wel met de juiste middelen, dus via het opsporingsinstanties en de rechtelijke macht. Het recht in eigen hand nemen zoals de onthoofdingen is een uiting van de laagste instincten – ééndimensionale mensheid – die onder ons denkbaar is.

 

Nieuw gelanceerde vraag: Is Jezus God?

Het Jezus Complex

Ontmoet u wel eens mensen, die zo’n aantrekkingskracht hebben, dat ze altijd in het centrum van de belangstelling staan? Door hun persoonlijkheid of intelligentie – ze hebben iets ondoorgrondelijks. En zo was het 2000 jaar geleden bij Jezus Christus.

Jezus boezemde natuurlijk ontzag in bij allen die hem zagen en hoorden. Maar terwijl de meeste grote persoonlijkheden in de geschiedenisboeken verdwijnen, is die Jezus van Nazareth nog altijd het middelpunt van mediacontroverses en het onderwerp van talloze boeken. En veel van die controverses gaan nu juist over de radicale uitspraken die Jezus over zichzelf.

Als onbekende timmerman uit een dorp zonder allure in Galilea in Israël zei Jezus dingen over zichzelf, die, als ze waar zijn, verstrekkende gevolgen hebben voor ons leven. Als we op Jezus’ woorden afgaan zijn u en ik bijzonder, onderdeel van een groots kosmisch programma, met Hem in het middelpunt. Deze en soortgelijke uitspraken verbaasden eenieder die het hoorde.

Het waren met name deze “buitensporige” stellingen die de Romeinse autoriteiten en de Joodse bovenklasse er toe brachten hem als een krankzinnige te zien. Alhoewel hij een buitenstaander was, zonder aanbevelingen of machtsbasis, waren drie jaar van zijn leven genoeg om de wereld voor de komende 20 eeuwen te veranderen. (Zie Heeft Jezus echt bestaan). Andere morele en religieuze leiders hebben een bepaalde invloed gehad, maar die valt in het niet bij de invloed van de onbekende timmerman uit Nazareth.

Wat had Jezus Christus dan, dat zo’n groot verschil maakte? Was hij zo maar een ‘groot man’ of misschien nog wat meer? Deze vragen raken het hart van wie Jezus werkelijk was.

Sommigen houden hem slechts voor een grote ethische leraar; voor anderen was hij gewoon de leider van de grootste religie op aarde. Maar voor velen is dat niet voldoende. Christenen geloven dat hij werkelijk God was, die bij ons kwam in menselijke gedaante. En zij geloven ook dat het bewijsmateriaal die uitspraak onderbouwen kan. Dus wie is de echte Jezus? Laten we de zaak nader onderzoeken.

We nemen een nadere kijk op de persoon, over wie de meeste controverses uit de geschiedenis bestaan en vragen ons op de eerste plaats af: Zou hij gewoon een grote zedenprediker kunnen zijn geweest?

http://y-jesus.org/dutch/wwrj/3-is-jezus-god/?gclid=CMK0wdWOl8kCFdQaGwodd64JbA

Jezus God?

Een Grote Leraar?

Bijna alle geleerden stellen, dat Jezus in elk geval een grote morele leraar is geweest: zijn briljante inzicht in de menselijke moraliteit wordt zelfs onderkend door aanhangers van andere religies. In zijn boek Jezus van Nazareth schrijft de Joodse geleerde Joseph Klausner “Het wordt algemeen aanvaard .. dat Christus de meest zuivere en sublieme ethiek leerde .. die de morele uitgangspunten en gemeenplaatsen van de wijsten onder de antieken ver in de schaduw stelt.”[1]

Jezus’ Bergrede is wel het meest hoogstaande leerstuk van menselijke ethiek ooit door een individu uitgesproken genoemd. Veel van wat we vandaag verstaan onder ‘gelijke rechten’ is het gevolg van de leer van Jezus. Historicus Will Durant zei van Jezus: “Hij leefde en vocht zonder ophouden voor ‘gelijke rechten’; in onze tijd was hij naar Siberië verbannen. ‘De belangrijkste van u zal uw dienaar zijn’ – dat is de omkering van alle politieke logica, van alle rede.”[2]

Sommigen hebben geprobeerd om Jezus’ zedenleer te scheiden van zijn beweringen over zichzelf, omdat ze ervan uit gingen, dat hij eenvoudig een groot mens was, die grote morele principes verkondigde. Dit was de aanpak van een van de stichters van Amerika:

President Thomas Jefferson, als altijd de Verlichte rationalist, ging zitten aan zijn tafel in het Witte Huis, met twee exemplaren van het Nieuwe Testament, een scherp mesje en een blad papier. Na een paar avonden had hij snel zijn eigen bijbel bij elkaar geplakt. En hij noemde dat dunne boekje: “De filosofie van Jezus van Nazareth.” Nadat hij elke passage had weggesneden, die in de buurt kwamen van Jezus’ goddelijke natuur, had Jefferson een Jezus overgehouden die niets meer of minder was dan een goede, ethische leidsman.[3]

Ironisch genoeg zijn Jefferson’s gedenkwaardige woorden in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring van 1776 gebaseerd op Jezus’ leerstelling, dat iedereen van groot en gelijk belang is voor God, zonder aanzien van sekse, ras of sociale status. Het beroemde document gaat verder: “Wij beschouwen deze waarheden als vanzelfsprekend: dat alle mensen als gelijken worden geschapen, dat zij door hun Schepper met zekere onvervreemdbare rechten zijn begiftigd…”

Maar de vraag die Jefferson niet beantwoordt is: hoe kan Jezus een grote zedenleraar zijn, als hij nota bene gelogen heeft over zijn goddelijkheid? Misschien was hij helemaal niet zo moreel hoogstaand, maar was zijn doel om een grote godsdienst op te zetten. Laten we eens zien, of dat Jezus’ vooraanstaande positie kan verklaren.

http://y-jesus.org/dutch/wwrj/3-is-jezus-god/2/

Is Jezus God?

Een Grote Religieuze Leider?

Verdient Jezus de titel “grote religieuze leider”? Verrassend genoeg heeft Jezus dat zelf nooit beweerd. Hij heeft zich nooit met religieus touwtrekkerij bemoeid of een ambitieus programma opgesteld en zijn bediening vond bijna geheel plaats buiten het religieuze establishment.

We zien opmerkelijke verschillen als we Jezus vergelijken met andere grote religieuze leiders. Ravi Zacharias, die zelf een Hindu-achtergond heeft, maakte een studie van de wereldreligies en ontdekte een fundamenteel verschil tussen Jezus Christus en andere grondlegers van godsdiensten.

“Hoe we ook staan tegenover hun beweringen, onder een ding komen we niet uit. Het zijn allemaal leraren, die wijzen op hun leerstellingen of die een bepaalde levenswijze voordoen. Telkens komt er een instructie naar voren, een manier van leven. Tot Zoroaster zelf wend je je niet; je luistert naar Zoroaster. Buddha verlost niet, maar de Nobele Waarheid onderwijst je. Mohammed verandert jou niet, het is de schoonheid van de Koran die bekoort. Daartegenover staat Jezus, die niet alleen leerde om zijn boodschap uit te dragen. Hijzelf was die boodschap.”[4]

Zacharias’ punt wordt onderbouwd door het grote aantal keren in het Nieuwe Testament, dat de boodschap van Jezus simpelweg luidt: “Kom tot Mij”, of “Volg Mij”, “Gehoorzaam Mij”. Bovendien was Jezus er duidelijk over, dat het zijn primaire taak was om zonden te vergeven, wat alleen God maar kon doen. En bovendien deed Hij dat in eigen naam

Geen enkele grote religieuze leider heeft ooit beweerd de macht te hebben om zonden te vergeven. Maar dat is niet de enige bewering die Jezus deed, die hem onderscheidt van de anderen. In “The World’s Great Religions” schrijft Huston Smith: “Er zijn maar twee mensen die hun tijdgenoten zo verbaasden dat de vraag die zij opriepen niet was ‘Wie is hij?’ maar ‘Wat is hij?’ Dat waren Jezus en Buddha. De antwoorden die zij beiden gaven zijn precies tegenovergesteld: Buddha zei dat hij een gewoon mens was en geen god – alsof hij de latere pogingen om hem te vergoddelijken voorzag. Jezus, aan de andere kant zei nu juist wel God te zijn.”[5]

http://y-jesus.org/dutch/wwrj/3-is-jezus-god/3/

Is Jezus God?

Heeft Jezus Gezegd God Te Zijn?

Het is duidelijk dat vanaf de vroegste tijd van de kerk Jezus Heer werd genoemd, en de meeste christenen hem ook voor God hielden. Maar zijn goddelijkheid was een leerstuk dat niet onbestreden is gebleven. Dus: de hamvraag is: Heeft Jezus beweerd God (de Schepper) te zijn? Of is zijn godheid een uitvinding en aanname van de auteurs van het Nieuwe Testament? (Zie “Heeft Jezus gezegd God te zijn?“)

Sommige geleerden geloven dat Jezus zo’n krachtdadige leraar en overheersende persoonlijkheid was, dat zijn leerlingen aannamen dat hij God was. Of misschien wilden ze gewoon denken, dat hij God was. John Dominic Crossan van het “Jesus Seminar” (een groep rand-sceptici met een vooronderstelling tegen wonderen) bevindt zich onder diegenen die ervan uitgaan, dat de vergoddelijking van Jezus een vergissing was.

Alhoewel boeken als “De Da Vinci code” beweren dat Jezus’ godheid een later leerstuk van de kerk is, geven de feiten een ander beeld. De meeste christenen, die de Evangeliën als betrouwbaar zien, houden er aan vast erop dat Jezus wel degelijk zelf zijn godheid heeft aangegeven. En dat geloof kan als spoor worden terug gevolgd helemaal tot aan Jezus’ eerste volgelingen.

Maar sommigen accepteren Jezus wel als een grote leraar, maar zullen hem zeker geen God noemen. Als deïst had Thomas Jefferson geen enkel probleem om Jezus’ leerstellingen over moraal en ethiek te accepteren, terwijl hij zijn godheid ontkende.[6] Maar zoals we gezegd hebben en nog verder zullen onderzoeken: Als Jezus niet is, wie hij zei dat hij was, dan moeten we een alternatief bieden (wat hij wel was) en geen van allen kwalificeren hem als een grote zedenprediker.

Zelfs oppervlakkige lezing van de Evangeliën brengt al aan het licht dat Jezus zich voor meer hield dan een profeet als Mozes of Daniël. Maar het is de aard van deze uitspraken die ons bezig houdt. Twee vragen zijn onze aandacht waard:

  • Heeft Jezus werkelijk zelf gezegd God te zijn?
  • En als hij dan “God” zei, bedoelde hij dan werkelijk de Schepper van hemel en aarde uit de Hebreeuwse Bijbel?

Om deze vragen te beantwoorden, moeten we letten op Jezus’ woorden uit Mattheüs 28:18: “Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde”. Wat betekent het precies dat deze macht aan Jezus is “gegeven”?

We lezen, dat voor zijn menswording hij van eeuwigheid er was bij zijn Vader, en als God alle macht had. Maar Filipenzen 2:6-11 leert ons dat hij zijn macht aflegde, ook al was hij daarvoor God, juist om geboren te kunnen worden als mens. Maar dezelfde passage vertelt ons dat hij na zijn wederopstanding hersteld is in zijn voormalige heerlijkheid en dat bovendien ooit alle knie(en?) zich zal buigen voor Hem als Heer.

Dus wat bedoelde Jezus met ‘alle macht in hemel en op aarde’? Macht was een zeer bekend begrip in het door de Romeinen bezette Israël. In die dagen was Caesar de hoogste macht in heel de Romeinse wereld. Zijn woord was voldoende om onmiddellijk hele legioenen in beweging te zetten voor oorlog, om misdadigers te veroordelen of vrij te spreken en wetten en regels te stellen. Die macht van Caesar bracht hem er toe om zichzelf voor goddelijk te houden.

Met andere woorden op zijn allerminst was Jezus’ stelling over zichzelf daarmee dat Caesar in elk geval niet boven hem stond. Maar hij zei niet slechts meer macht te hebben dan de Joodse en Romeinse autoriteiten; hij was de hoogste macht in het heelal. En dat betekende voor diegenen tot wie hij sprak, dat hij God was. Niet een god, maar de God. En zowel hun woorden als handelingen getuigen van het feit dat zij werkelijk geloofden dat Jezus God was. (Zie “Geloofden de Apostelen dat Jezus God was?”)

http://y-jesus.org/dutch/wwrj/3-is-jezus-god/4/

Is Jezus God?

Heeft Jezus Gezegd De Schepper Te Zijn?

Is het nu mogelijk, dat Jezus slechts Gods almacht weergaf en niet wilde zeggen dat hij de feitelijke Schepper van hemel en aarde was? Op het eerste gezicht lijkt dat een mogelijkheid. Maar Jezus’ uitspraak dat hij alle macht heeft kan toch alleen maar kloppen[2] als hij ook werkelijk de Schepper is van hemel en aarde. Immers, ‘alle’ beslaat echt alles, en dus de schepping zelf ook.

Als we beter kijken naar Jezus’ eigen woorden, lijkt er een patroon in te komen. Jezus heeft radicale dingen over zichzelf gezegd, die als ze waar zijn, onmiskenbaar wijzen op zijn godheid. Hier volgt een aantal van zulke uitspraken, genoteerd in ooggetuigenverslagen.

  • “Ik ben de opstanding en het leven.” (Joh. 11:25)
  • “Ik ben het licht der wereld.”(Joh. 8:12)
  • “Ik en de Vader zijn een.” (Joh. 10:30)
  • “Ik ben de Alfa en de Omega, het Begin en het Einde, de Eerste en de Laatste.” (Openb. 22:13)
  • “Ik ben de Weg, en de Waarheid en het Leven.” (Joh. 14:6)
  • “Niemand komt tot de Vader dan door Mij.” (Joh. 14:6)
  • “Die Mij gezien heeft, die heeft de Vader gezien.” (Joh. 14:9)

Nogmaals, we moeten terug naar de context waarin deze uitspraken zijn gedaan. In de Hebreeuwse Schrift, het Oude Testament staat: Toen Mozes naar de naam van God vroeg, bij de brandende doornstruik, antwoordde God: “IK BEN”. Hij vertelde Mozes daarmee, dat Hij de enige Schepper was, eeuwig en onvatbaar buiten de tijd.[3]

Na Mozes zou geen enkele gelovige Jood naar zichzelf of wie dan ook verwijzen met de term “Ik BEN”. Vandaar dat Jezus’ “Ik Ben”-uitspraken de woede opwekten van de Joodse leiders. Op een goed moment legden sommigen onder hen bijvoorbeeld uit waarom ze de dood zochten van Jezus: “…omdat Gij, een Mens zijnde, Uzelven God maakt” (Joh. 10:33).

Maar het punt hier is niet dat zo’n zinnetje de religieuze leiders zo razend maakte. Het gaat erom dat ze precies begrepen wat hij zei – hij beweerde ermee God te zijn, de Schepper van hemel en aarde. Alleen deze uitspraak kon de beschuldiging van godslastering oproepen. In Jezus’ woorden te lezen dat hij zei God te zijn, is volkomen gerechtvaardigd[4]. Niet alleen om die woorden, maar ook door de reactie die ze opriepen.

http://y-jesus.org/dutch/wwrj/3-is-jezus-god/5/

Is Jezus God?

Wat Voor Soort God?

Het idee dat we allemaal deel uitmaken van God, of dat er een zaadje goddelijkheid in elk van ons woont, is eenvoudigweg geen mogelijke betekenis van Jezus’ woorden en daden. Dat is een revisionistische gedachte, vreemd aan zijn leer, vreemd aan zijn geloofsuitspraken, en ook vreemd aan hoe zijn discipelen zijn leer begrepen.

Jezus leerde dat hij God was op de manier waarop de Joden God kenden zoals de Hebreeuwse geschriften God voorstelden, niet op de manier waarop de New Age beweging God voorstelt. Noch Jezus noch zijn gehoor was opgegroeid met Star Wars, dus als zij over God spraken dan hadden ze het niet over kosmische krachten. Het is geschiedvervalsing om te herdefiniëren wat Jezus bedoelde met “God”.

Maar als Jezus niet God was, kunnen we er dan wel mee weg komen en zeggen, dat hij een grote zedenleraar is? C.S. Lewis betoogde: “Ik probeer hier te voorkomen dat iemand de werkelijk domme gedachte heeft, die veel mensen hebben over Hem: ‘Ik ben bereid hem als een grote morele leraar te aanvaarden maar niet zijn beweringen over zijn godheid.’ Dat kun je echt niet zeggen.”[7]

In zijn zoektocht naar de waarheid wist Lewis dat het van tweeën één was met betrekking tot de identiteit van Jezus. Jezus was ofwel wie Hij zei te zijnvleesgeworden Godof zijn beweringen zijn onwaar. En als die uitspraak onwaar is, kan Jezus geen grote leraar zijn. Hij zou dan ofwel opzettelijk liegen of hij is een krankzinnige met een God-complex.

http://y-jesus.org/dutch/wwrj/3-is-jezus-god/6/

Is Jezus God?

Was Jezus Een Leugenaar?

Niccolò Machiavelli schreef in 1532 een van de bekendste en invloedrijkste politieke werken aller tijden. In zijn klassieker, “De Prins” verheft Machiavelli macht, succes, faam en efficiëntie boven trouw, geloof en eerlijkheid. Volgens Machiavelli is liegen toegestaan als het een politiek doel bereikt.

Zou Jezus gemotiveerd kunnen zijn door dit Machiavelliaanse beginsel? De Joodse tegenstanders van Jezus probeerden hem immers steeds als leugenaar en bedrieger te ontmaskeren. Ze bedolven hem onder vragen met het doel hem ten val te brengen en dat hij zich tegen zou spreken. Maar Jezus’ antwoorden waren opvallend consequent.

De vraag die speelt is: wat zou Jezus’ ooit hebben kunnen bewegen om zijn leven als een leugen te leven. Hij leerde dat God tegen liegen en hypocrisie was, dus hij zal het niet gedaan hebben om zijn Vader te behagen. Hij heeft ook zeker niet gelogen, zodat zijn volgelingen er beter van werden (op een na zijn ze allen de martelaarsdood gestorven). En dus blijven er nog twee andere verklaringen over, waar evenveel problemen mee zijn.

http://y-jesus.org/dutch/wwrj/3-is-jezus-god/7/

Is Jezus God?

Voordeel

Veel mensen hebben wel eens gelogen om er beter van te worden. De motivatie voor het liegen lijkt met name een verondersteld voordeel voor jezelf. Wat zou Jezus gedacht kunnen hebben, dat hij zou winnen door te liegen over zijn identiteit? Macht lijkt het meest voor de hand liggende antwoord. Als de mensen zouden geloven dat hij God was, zou hij een enorme macht kunnen hebben. (Vandaar dat vele leiders uit de oudheid, zoals de Caesars, goddelijke afkomst claimden.)

Het lastige van deze verklaring is, dat Jezus juist wars was van alle pogingen om hem op te laten schuiven richting een machtsbasis, en hij wees juist diegenen terecht die zulke macht misbruikten en het hun leven lang nastreefden. Hij koos er ook voor om om te zien naar de outcasts van de samenleving (prostituees en melaatsen), de machtelozen, waarbij een netwerk ontstond van mensen wier politieke invloed nul was. Ja alles wat Jezus deed en zei bewoog zich juist diametraal de andere kant op, op een manier die niet anders dan bizar genoemd kan worden.

Het lijkt erop, dat wanneer macht Jezus’ motivatie was geweest, hij juist het kruis ten koste van alles zou hebben vermeden. Maar bij herhaling zei hij zijn discipelen dat het kruis zijn bestemming en doel was. Hoe kon het sterven aan een Romeins kruis macht verwerven?

Uiteraard brengt de dood alle dingen in het juiste licht. En waar er vele martelaars zijn geweest die bereid waren te sterven voor een zaak waarin zij geloofden, zijn er toch weinigen die dat wilden doen voor een bekende leugen. Alle hoop voor persoonlijk gewin voor Jezus moet toch tot een einde zijn gekomen aan het kruis. Maar tot en met zijn laatste adem gaf hij zijn aanspraak niet op om de enige zoon van God te zijn. Jezus gebruikte de termen Zoon van mensen en Zoon van God, om het dubbele van zijn natuur aan te geven zowel mens als God.

http://y-jesus.org/dutch/wwrj/3-is-jezus-god/8/

Is Jezus God?

Legendarisch

Als Jezus zelf dan niet heeft kunnen liegen uit persoonlijk voordeel, misschien zijn zijn radicale uitspraken dan verdraaid, met het doel een legende te creëren. Maar het vooruitzicht om tot moes geslagen en aan kruis genageld te worden, zal toch snel het enthousiasme temperen van elke superstar in spe.

En hier is nog een interessant feit: Als Jezus enkel zijn bewering dat hij Gods Zoon was, had ingetrokken, zou hij helemaal niet veroordeeld zijn. Het was deze uitspraak God te zijn en zijn weigering die in te trekken, die hem het kruis opleverde.

Als Jezus zou hebben gelogen om daarmee zijn geloofwaardigheid en historische reputatie op te poetsen, moet je verklaren hoe een timmerman uit een arm Joods dorpje ooit de ontwikkelingen zou hebben kunnen voorzien, die zijn ster zo zouden doen rijzen. Hoe moest hij hebben geweten dat zijn boodschap hem zou overleven? Jezus’ discipelen waren gevlucht en Petrus had hem verloochend. Dat ziet er niet uit als een succesformule om een religieuze legende te lanceren…

Geloven historici dat Jezus loog? Geleerden hebben zich diep gebogen over Jezus’ woorden en leven om te bezien of er iets wijst op een tekortkoming in zijn morele personage. Maar zelfs de meest fervente sceptici zijn perplex bij het zien van Jezus’ morele en ethische zuiverheid. Een van die sceptici en tegenstanders was de filosoof John Stuart Mill (1806-1873). Hij schreef over Jezus:

“Rond het leven en de uitspraken van Jezus hangt een intense reuk van persoonlijke originaliteit, gecombineerd met het diepste inzicht van de bovenste plank, waar het menselijk ras ook maar op kan bogen. Als dit vooraanstaande genie wordt gecombineerd met de eigenschappen van waarschijnlijk de grootste zedenhervormer en martelaar voor die zaak die ooit geleefd heeft op aarde, kun je niet zeggen dat religie een slechte gooi heeft gedaan om deze man op te werpen als de ideale vertegenwoordiger en gids voor de mensheid.”[9]

Volgens de historicus Philip Schaff is er geen aanwijzing, in de kerk- of seculiere geschiedenis, dat Jezus ooit gelogen heeft over wat ook maar. Schaff beredeneert: “Hoe zou het ooit ter wereld mogelijk zijn, in alle rede, logica en ervaring, dat een leugenachtige, egoïstische, verdorven man de uitvinder zou zijn – en dat tot het einde volhouden – van de zuiverste, meest nobele inborst die we kennen uit de geschiedenis, met meest waarachtige voorkomen van waarheid en werkelijkheid.”[10]

Om vast te houden aan de idee dat Jezus loog, lijkt op het stroomopwaarts zwemmen tegen alles wat hij leerde, vóórleefde en waar hij voor stierf. Voor de meeste geleerden is dat gewoon niet logisch. Maar, als je Jezus uitspraken ontkent, moet je een andere verklaring vinden. Als wat hij zei niet waar is, en hij loog niet, dan blijft er alleen over dat hij zichzelf voor de gek hield.

http://y-jesus.org/dutch/wwrj/3-is-jezus-god/9/

Is Jezus God?

Was Jezus Waanzinnig?

Albert Schweitzer, winnaar van de Nobelprijs in 1952 voor zijn werk voor de mensheid, had zo zijn eigen visie op Jezus. Hij kwam tot de conclusie dat waanzinnigheid achter Jezus’ uitspraken moest zitten over zijn God zijn. Met andere woorden, Jezus zat er naast, maar hij heeft niet opzettelijk gelogen. Volgens die theorie heeft Jezus zichzelf overtuigd, dat hij de Messias was.

  1. S. Lewis heeft deze mogelijkheid nauwkeurig bekeken. Hij concludeerde dat zijn uitspraken waanzinnig zouden zijn – als ze niet waar zijn. Hij zei, dat wanneer iemand claimt God te zijn, hij geen grote zedenleraar kan zijn. “Hij is ofwel waanzinnig – op het niveau van iemand die zegt een gekookt ei te zijn – of anders is hij de duivel uit de hel zelf.”[11]

Zelfs de grootste twijfelaars aan het christendom hebben maar zelden aan Jezus’ geestelijke gezondheid getwijfeld. De sociale hervormer William Channing (1780-1842), naar eigen zeggen geen christen, deed de volgende observatie over Jezus: “De aanklacht van buitensporig, zelf-misleidend enthousiasme past in elk geval niet op Jezus. Waar vinden we daar sporen van in de geschiedenis? Merken we dat soms in de rustige autoriteit van zijn voorschriften?”[12]

Hoewel zijn eigen leven gevuld was met immoraliteit en persoonlijk scepticisme, heeft de beroemde Franse filosoof Jean-Jacques Rousseau (1712-1778) toegegeven, dat Jezus van een superieur karakter en tegenwoordigheid van geest was. “Als Plato zijn denkbeeldige ‘rechtvaardige’ beschrijft, vervuld van ontberingen van schuld, maar die de hoogste beloning van de deugd verdient, dan beschrijft hij precies het karakter van Christus. En wat een tegenwoordigheid van geest. Ja, als leven en dood van Socrates die van een filosoof is, dan is leven en dood van Jezus Christus dat van een God.”[13]

Schaff stelde de hamvraag: “Is zo’n intellect – door en door gezond en levenslustig, altijd paraat en altijd in volledige controle – in staat tot een radicale en zeer ernstige misvatting over zijn eigen karakter en zending?”[14]

Dus, was Jezus een leugenaar of waanzinnige, of was hij de Zoon van God? Heeft Jefferson misschien gelijk als hij hem “slechts een goede morele leraar” noemt en zijn godheid ontkent? Het is interessant genoeg om te zien, dat het publiek dat Jezus rechtstreeks hoorde spreken – zowel de gelovigen als zijn vijanden – hem in geen geval eenvoudig weg als morele leraar beschouwden. Er zijn maar drie basisgevoelens die Jezus opwekte bij de mensen die Hem ontmoetten: haat, angst of aanbidding.

En vandaag, 2000 jaar later, is Jezus nog altijd de meest omstreden persoon in onze wereld. Maar het zijn niet zijn morele inzichten, zijn ethiek of zijn legendarische optreden die mensen in vuur en vlam zetten. De boodschap die Jezus in de wereld bracht, was dat God ons geschapen heeft met een doel voor ogen, en dat doel is in Zijn Zoon vervat.

De beweringen van Jezus Christus brengen ons voor een keuze die we moeten maken. Zoals Lewis zei, kunnen we Jezus niet kwijt in de categorie grote religieuze leider of goede morele leraar. Deze voormalig sceptische professor uit Oxford daagt ons uit om zelf te beslissen over Jezus:

U moet kiezen. Deze man was en is ofwel de Zoon van God: of anders een waanzinnige of erger nog. Je kunt hem een dwaas noemen, je kunt hem bespuwen en doden als een demon of je kunt hem aan de voeten vallen en Hem Heer noemen. Maar kom niet aan met de betuttelende onzin dat hij een grote leraar was. Hij heeft die mogelijkheid gewoon niet open gelaten.[5] En dat was ook zijn opzet.”

In Onversneden Christendom legt Lewis uit hoe hij tot de conclusie gekomen is, dat Jezus Christus precies Diegene is, Die Hij zegt te zijn….

Is Jezus Werkelijk Uit De Doden Opgestaan?

De belangrijkste vraag van onze tijd is “Wie is de echte Jezus Christus?” Was hij gewoon een bijzondere man, of de vleesgeworden God, zoals Paulus, Johannes en zijn andere discipelen geloofden?

De ooggetuigen die hem mee hebben gemaakt, spraken en handelden in overeenstemming met hun geloof dat hij fysiek was opgestaan uit de doden na zijn kruisiging. Als zij het bij het verkeerde eind hebben gehad, is het christendom gebaseerd op een leugen. Als ze het bij het rechte eind hadden, echter, zou zo’n wonder alles onderbouwen wat Jezus heeft gezegd over God, hemzelf en ons.

Maar moeten we de opstanding van Jezus Christus op goed geloof aannemen, of zijn er harde historische bewijzen? Meer dan één scepticus begon aan een onderzoek naar de historische feiten met het doel te bewijzen dat de opstanding niet heeft plaatsgevonden. Wat hebben zij ontdekt?

Klik hier voor een kijkje in het bewijsmateriaal voor de meest fantastische claim ooit — de wederopstanding van Jezus Christus!

Heeft Jezus Verteld Wat Er Gebeurt Na Onze Dood?

Als Jezus werkelijk uit de doden is opgestaan, dan weet alleen hij wat er aan de andere kant is. Wat heeft Jezus gezegd over de bedoeling van het leven en onze toekomst? Zijn er vele wegen die naar God leiden, of stelde Jezus dat hij de enige weg was? Lees de onthutsende antwoorden in “Waarom Jezus”

Kan Jezus Zin Geven Aan Het Leven?

“Waarom Jezus” gaat in op de vraag of Jezus relevant is voor het leven van vandaag de dag. Kan Jezus antwoord geven op de vragen van het leven: “Wie ben ik?”, “Waarom ben ik hier?” En “Waar ga ik heen?”. Dode kathedralen en crucifixen hebben sommigen tot de conclusie gebracht dat Jezus dat niet kan, en dat hij ons heeft achtergelaten in een wereld die ‘door’ aan het draaien is. Maar Jezus heeft dingen over het leven gezegd en ons doel hier op aarde, die onderzocht moeten worden voor we hem afschrijven als ongeïnteresseerd of onmachtig. Dit artikel gaat in op het mysterie waarom Jezus naar de aarde kwam…

Klik hier om ons te laten weten hoe dit artikel je heeft geholpen.

Klik hier om ons te laten weten hoe dit artikel je heeft geholpen.

Eindnoten

1.Joseph Klausner, Jesus of Nazareth (New York: The Macmillan Co., 1946), 43, 44.

2.Will Durant, The Story of Philosophy (New York: Washington Square, 1961), 428.

3.Linda Kulman and Jay Tolson, “The Jesus Code”, U.S. News & World Report, December 22, 2003, 1.

4.Ravi Zacharias, Jesus among Other Gods (Nashville: Word, 2000), 89.

5.Peter Kreeft and Ronald K. Tacelli, Handbook of Christian Apologetics (Downers Grove, IL: InterVarsity, 1994), 150.

6.Een deïst is iemand die gelooft in een God op afstand – een godheid, die de wereld schiep en het verder zijn koers laat lopen aan de hand van vooraf opgestelde wetten. Het deïsm deed opgeld onder intellectuelen rond de tijd van geboorte van de Verenigde Staten van Amerika en Jefferson had het omarmd.

7.C.S. Lewis, Mere Christianity (San Francisco: HarperCollins, 1972), 52.

8.John Stuart Mill, Essays on Nature, the Utility of Religion and Theism. Longmans, London, 1874

9.Philip Schaff, The Person of Christ: The Miracle of History (1913), 94, 95.

10.Lewis, 52.

11.Schaff, 98, 99.

12.Ibid., 145.

13.Ibid., 97, 98.

14.Lewis, 52.

http://y-jesus.org/dutch/wwrj/3-is-jezus-god/10/

Mijn commentaar:

Deze vraag – Of Jezus God is – kan alléén persoonlijk beantwoord worden aangezien hierop geen wetenschappelijk antwoord mogelijk is; wat hier wel de intentie is. Dit – mijns inziens – vanwege het feit dat wetenschap hoort tot het domein van het materialisme of het materiële en als het om de geest gaat, en dus om het geestelijke of spirituele er nog een onscheidbare kloof bestaat tussen de materie en de geest. Onscheidbaar als een dikke muur, waardoor de wetenschap en spiritualiteit onverenigbaar zijn.

Mijn antwoord kan vanuit ‘mijn’ interpretatie van spiritualiteit als volgt geformuleerd worden.

  1. Vanuit de passage, waarbij ik mij volledig kan aansluiten,

‘Als onbekende timmerman uit een dorp zonder allure in Galilea in Israël zei Jezus dingen over zichzelf, die, als ze waar zijn, verstrekkende gevolgen hebben voor ons leven. Als we op Jezus’ woorden afgaan zijn u en ik bijzonder, onderdeel van een groots kosmisch programma, met Hem in het middelpunt. Deze en soortgelijke uitspraken verbaasden eenieder die het hoorde.’

stel ik voor mijzelf vast dat dit symbolisch aansluit bij de bijbel, maar concreet uitsluit bij de nieuwe bijbel in de vorm van het boek Het Aquariusevangelie van Jezus de Christus, dit jaar heruitgegeven.

  1. Antwoord op de vraag vanuit de passage:Hij was de Grootmeester in de Ethiek en filosofie en theologie (Joodse), maar ook genezer en magnetiseur en was vanuit zijn aanleg en vermogens een multidimensionale persoonlijkheid, en beschikte dus over alle persoonlijkheidseigenschappen – zowel verstandelijk als gevoelsmatig en geestelijk – om alle gewone – driedimensionale – mensen de baas te zijn in wijsheid en inzicht. Maar hij was niet de leider van de grootste religie op aarde, omdat hij geen religie wilde stichten, want dat is het mensenwerk geworden van zijn erfopvolgers vanuit de twaalf apostelen die de wereld overgetrokken zijn. Jezus zelf wist vanuit zijn helderziendheid dat een geestelijke of kerkelijke institutie de dood in de pot zou betekenen omdat het gaat om de juiste bezieling en geestelijk inzicht, die afwezig is bij iedere dimensionale voorganger of geestelijk leider. Daarom heeft de kerk niets te maken met de leerstellingen van het geloof der Liefde, in plaats van de christelijke kerk(en). Hij was Gods zoon zoals wij allemaal Gods zonen en dochters zijn, alleen zijn wij ons daarvan niet bewust. Dat betekent dat wij ons evolutiepad moeten bewandelen om ons daartoe bewust te maken. Als wij in staat zijn om de duidelijke maatschappelijke polarisatie ongedaan te maken door niet in die valkuil te stappen, maar op alles en iedereen met liefde te reageren, zullen wij nooit de Wet van karma overtreden en wandelen wij door het leven zoals onze Schepper dat bedoeld heeft. Dan is het Pad van Wedergeboorte ook niet meer nodig en wordt dat Pad individueel afgesloten. Jezus was dus niet Christus, want dat is een titel en geen (achter)naam. Hij was de afgezant en boodschapper namens de Albron, die de mensheid kwam uitleggen hoe die liefdeskracht werkt en hoe die toepasbaar is in het dagelijkse leven. Een ‘persoonlijke’ god, zoals de werkelijke God zoals in de christelijke wereld wordt beoogd, bestaat dus niet, want ‘God is een materialistisch beeld’, die niet in overeenstemming is te brengen met een geestelijke of energetische entiteit. De mens heeft eerst vanuit zijn scheppingsmoment X een afdaling nodig naar de lagere stoffelijke werelden via al dan niet gemanipuleerde matrixen (geestelijke hologrammen) om vervolgens met alle levenservaringen opgedaan in achtereenvolgende levens in materiële aardse dimensionale werelden zoals de aarde (maar ook elders) omhoog te klimmen in energetische trillingsfrequenties en daarmee het hoogste licht te bereiken dat menselijk gesproken God wordt genoemd. Maar God is de Al-Energie die als Superieur OerIntelligentie (of –Brein, maar het woord brein is in dit geval foutief want niet en onvergelijkbaar met de menselijke hersenen!) de Subjectieve Oersubstantie vormt naar zijn/haar/het beeld van het Heel-Al.
  2. “Sommigen houden hem slechts voor een grote ethische leraar; voor anderen was hij gewoon de leider van de grootste religie op aarde. Maar voor velen is dat niet voldoende. Christenen geloven dat hij werkelijk God was, die bij ons kwam in menselijke gedaante. En zij geloven ook dat het bewijsmateriaal die uitspraak onderbouwen kan. Dus wie is de echte Jezus? Laten we de zaak nader onderzoeken.”
  3. Een opmerking bij de passage over Amerika’s president Jefferson:Wie zegt dat Jezus gelogen heeft over zijn goddelijkheid? Deze vraag of Jezus God was, valt, zoals hierboven beredeneerd, niet te stellen, want een onmogelijke vraag. Omdat Jezus niet verschilt van ieder ander mens, behalve in zijn gevorderde ‘bewuste’ staat van zelfbewustzijn, waar wij allen in deze tijd (en alle voorgaande tijdperken) onbewust zijn, zijn wij allen God, ofwel een manifestatie van het Goddelijke, alleen is daarvan maar 1% van de mensheid zich bewust en dat zijn de Lichtdragers onder ons in deze tijd. Kortom, van ‘leugens’ is geen sprake en deze vraag bewijst weer eens dat ook dit hele onderzoek weer vastgeklonken is aan de materie ofwel het materialistische wereldbeeld, dat geen enkele overeenkomst kent met het geestelijke en alleen maar bedoeld is als leerstof voor de mensheid.
  4. “Maar de vraag die Jefferson niet beantwoordt is: hoe kan Jezus een grote zedenleraar zijn, als hij nota bene gelogen heeft over zijn goddelijkheid? Misschien was hij helemaal niet zo moreel hoogstaand, maar was zijn doel om een grote godsdienst op te zetten. Laten we eens zien, of dat Jezus’ vooraanstaande positie kan verklaren.”
  5. Dezelfde denkfout wordt in de opvolgende passage gemaakt:Dit is geen verrassende constatering omdat Jezus als multidimensionale persoonlijkheid geen foute beweringen doet, die zouden verraden dat hij nog materialistisch zou denken. Daarvan kan bij zo’n diep geestelijk man geen sprake zijn. Deze mens Jezus lag in zijn persoonlijke ontwikkelingsfase lichtjaren voor op de mensheid en dat is getuige de hier gebruikte formulering een overtuigend bewijs dat Jezus nog steeds niet wordt begrepen door de (christelijke) mensheid. Dat Jezus uniek in de menselijke geschiedenis is, bewijst de volgende passage:
  6. ““Hoe we ook staan tegenover hun beweringen, onder een ding komen we niet uit. Het zijn allemaal leraren, die wijzen op hun leerstellingen of die een bepaalde levenswijze voordoen. Telkens komt er een instructie naar voren, een manier van leven. Tot Zoroaster zelf wend je je niet; je luistert naar Zoroaster. Buddha verlost niet, maar de Nobele Waarheid onderwijst je. Mohammed verandert jou niet, het is de schoonheid van de Koran die bekoort. Daartegenover staat Jezus, die niet alleen leerde om zijn boodschap uit te dragen. Hijzelf was die boodschap.”[4]
  7. “Verdient Jezus de titel “grote religieuze leider”? Verrassend genoeg heeft Jezus dat zelf nooit beweerd. Hij heeft zich nooit met religieus touwtrekkerij bemoeid of een ambitieus programma opgesteld en zijn bediening vond bijna geheel plaats buiten het religieuze establishment.”
  8. “Om deze vragen te beantwoorden, moeten we letten op Jezus’ woorden uit Mattheüs 28:18: “Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde”. Wat betekent het precies dat deze macht aan Jezus is “gegeven”?
  9. In verband met mijn vorige uitleg over de multidimensionale persoonlijkheid van Jezus, valt in verband met dit citaat de volgende toelichting te geven. Iedere transformerende mens die binnenkort tot de vijfde dimensionale mens zal worden verheven, zal de eigenschappen gaan bezitten die Jezus in de bijbel liet zien, namelijk de gave des woords bezitten en genezingen verrichten, alsmede wonderen verrichten zoals van water wijn maken, vermenigvuldiging van brood en vis en over het water kunnen lopen. Wij allen zullen dit binnen korte tijd kunnen doen, ieder mens op aarde.
  10. “Het idee dat we allemaal deel uitmaken van God, of dat er een zaadje goddelijkheid in elk van ons woont, is eenvoudigweg geen mogelijke betekenis van Jezus’ woorden en daden. Dat is een revisionistische gedachte, vreemd aan zijn leer, vreemd aan zijn geloofsuitspraken, en ook vreemd aan hoe zijn discipelen zijn leer begrepen.”
  11. Waarom, o waarom een revisionistische gedachte en wat betekent revisionistisch? Het is geen geschiedvervalsing om te herdefiniëren wat Jezus bedoelde omdat wij, huidige mensheid kan terugvallen op Starwars of Startrack bijvoorbeeld, en dat in die tijd volslagen onmogelijk was, ook al omdat de geletterdheid onder de bevolking, met uitzondering van de rabbi’s na, laag genoemd moet worden.
  12. Mijn conclusie luidt dat Jezus in zijn leven heeft getoond hoe de vijfde-dimensionale leven er in de praktijk op aarde eruit ziet; 5D-leven wordt gekenmerkt door de vijf menselijke zintuigen, die in ‘buitennormale’ zin gebruikt worden: helderzien, -horen, -voelen, -ruiken en – weten. Jezus was in alle opzichten een 5D-mens, hetgeen ook onze toekomst zal zijn. vanuit deze optiek zijn alle vragen over de vragen ‘Wie was Jezus?’ en ‘Wat was jezus?’ te beantwoorden, die ik in mijn antwoordenserie vanuit verstandelijke optiek heb geantwoord. En aangezien ik zelf de eigenschappen bezit van een HSP-wezen en dus hoogsentitief ben en dus erg veel lastige emoties van andere medemensen bij mij op onverwachte naar binnen komen, weet ik hoe dat leven voorgesteld kan worden; ook bezit ik uittredingservaringen, zoals ik weet wat buitenaards reizen betekent. En healingvaardigheden. Dit ter toelichting op alle eerder gegeven reacties op de oorspronkelijke tekst.

[via http://paper.li/coenietje?edition_id=89f40280-8cfe-11e5-a8c0-0cc47a0d1609&utm_campaign=paper_sub&utm_medium=email&utm_source=subscription]

[2] Ratio en rationalistische redenering!

[3] De moderne spiritueel zegt dan ook: iedereen op deze aarde is een ‘IK BEN’, aangezien wij allemaal zijn manifestatie zijn die ooit één worden met die hoogste identiteit. Dat God zou hebben bedoeld dat Hij de Enige Schepper is, is een menselijke interpretatie van de bijbelschrijvers.

[4] Met de menselijke ratio geredeneerd ‘gerechtvaardigd’, maar in geestelijke zin volkomen onjuist.

[5] ??