HET VERSCHIL TUSSEN HET NEWTONIAANSE PARADIGMA EN HET KWANTUMPARADIGMA

Door: Cendrine – 31 Mei 2022

Het verschil tussen het Newtoniaans Paradigma en het Quantum Paradigma is zeer relevant voor wat er op dit moment in het collectief gebeurt. Het Newtoniaans Paradigma wordt ontmanteld ten gunste van het Kwantum Paradigma, terwijl wij ascenderen van 3D naar 5D.

In deze transmissie zullen wij leren:

Het verschil tussen het Newtoniaanse Paradigma & het Kwantum Paradigma

De twee principes van het oude Newtoniaanse Paradigma

De vier principes van het nieuwe Kwantumparadigma

Het kwantumparadigma & het digitale tijdperk

Revolutionaire verschijnselen die in de kwantumfysica ontdekt zijn

HET NEWTONIAANSE PARADIGMA

Het Newtoniaanse paradigma heeft de laatste 300 jaar de wetenschap gedomineerd! In dit paradigma kan alles geïsoleerd en teruggebracht worden tot zijn afzonderlijke delen. Deze afzonderlijke delen functioneren op een lineaire, logische manier. Dit is het isoleren van het atoom en zeggen dat het “op deze manier” werkt.

Het Newtoniaans paradigma denkt aan de wereld in vergelijkingen waarbij A+B = C moet.

Het Newtoniaans paradigma bestaat uit vier hoofdbeginselen, waaronder:

Determinisme

Separatisme

Reductionisme

Materialisme

Het is voor de wereld prachtig geweest om dit paradigma te ervaren. Wij hebben zoveel geleerd en geëvolueerd met behulp van deze beginselen. Einstein was een Newtoniaans wetenschapper (zoals de meeste wetenschappers van de laatste 3 eeuwen).

Dankzij dit paradigma hebben wij microscopen en telescopen kunnen ontwikkelen. Wij hebben een geavanceerd begrip ontwikkeld van de microkosmos, ons lichaam, de organen cellen, atomen, enzovoort. Wij hebben ook een veel verder gevorderd begrip ontwikkeld van de astronomie, de kosmologie en het heelal.

Maar wanneer Newtoniaanse wetenschappers dingen tegenkwamen die niet in dit paradigma pasten, diskwalificeerden zij hun bevindingen als “woo-woo-whack”,   

(onzin) in plaats van een open geest te behouden. Wanneer bevindingen niet in het separatisme, determinisme en logisch denken pasten, werden ze genegeerd.

Het Newtoniaanse paradigma en de logica

Dit paradigma is de basis voor de logica waarop de wetenschap zich baseert. Ook de media en de marketingindustrie baseren zich op deze beginselen. Alles in de maatschappij dat ons een bepaalde formule wil doen geloven, “als u dit doet, zult u dat ontvangen”, werkt in het Newtoniaans paradigma en gebruikt logica.

Door middel van logische formules kunnen zij de mensen alles laten geloven! Een voorbeeld van dit soort denken is:

Alles wat rond is, is een kaas.

De maan is rond. Daarom is de maan een kaas.

Dit klinkt supergek, maar echt, er is heel veel dat op dit soort denken gebaseerd is. Dit is reductionistisch.

HET KWANTUMPARADIGMA

Het Newtoniaanse paradigma heeft zijn hoogtepunt bereikt en wij zijn nu in het kwantumparadigma terechtgekomen. In veel oude beschavingen in vorige gouden tijden, zoals Egypte, was het Quantum Paradigma dominant. Dit komt omdat het kwantum het leven zelf is. Het licht, God, de Bron, het universum, is het kwantum en het is allesomvattend van alles. Dit is de enige kracht die geen bescherming nodig heeft! Het is eenvoudigweg.

Het is het netwerk van de relatie tussen alle dingen. Dat is het licht, dat is het kwantum. Wij hebben altijd in een kwantumparadigma geleefd, alleen waren onze ogen gericht op piepkleine formules die gebaseerd waren op de beginselen van het Newtoniaanse paradigma.

Dat was nodig om ons los te maken uit de donkere eeuwen, toen de wetenschap revolutionair werd. Het Newtoniaans Paradigma bevat slechts piepkleine sleutels binnen het grotere algoritme van het leven zelf, dus het kon er nooit altijd blijven.

De principes van het kwantumparadigma

Het kwantumparadigma heeft vier principes, die hieronder opgesomd worden. Vanuit dit begrip, dat wij uit de kwantumfysica krijgen, zullen wij meer over onszelf gaan begrijpen. Wij zullen ook de interacties met de wereld als geheel begrijpen en hoe onze beslissingen alles beïnvloeden.

Aanvullend

Contextueel

Bewust

Verbonden

Het kwantumparadigma en het digitale tijdperk

Dat u dit bericht online leest of een YouTube-video bekijkt, is het bewijs dat wij al in het Kwantumparadigma leven. Informatie die via het internet de wereld rondreist is kwantum. Het internet is gebaseerd op kwantumprincipes, want informatie reist ogenblikkelijk van de ene plaats naar de andere door tijd en ruimte.

Ik hoef niet in uw zitkamer te zijn om u informatie van mij te laten ontvangen, dus dit is geen A+B=C logica. Dit is kwantumdynamica!

In het Newtoniaanse paradigma is er niets dan materie. Er is niets meer over na onze dood, dus het negeert een groot deel van het leven. Het negeert de hele geest, de emoties en het bewustzijn zelf.

Het universum is deelnemend

Dit betekent dat onze keuzes, onze gedachten en onze woorden allemaal invloed hebben op ons leven. Alles doet ertoe. Dit brengt de macht weer in onze handen! Dit is het digitale tijdperk.

Het Watermantijdperk, dat wij onlangs zijn binnengegaan, is de reden waarom wij het digitale tijdperk zijn binnengegaan. In het Watermantijdperk draait alles om informatie. Aquarius-energie gaat over informatie, versnelde evolutie en ontwaken.

De dynamiek die ons geboden wordt is dus het digitale tijdperk! Wetenschap en technologie zijn helemaal verweven met ons ontwaken, en dat is zo interessant. Wanneer wij co-creëren met sterrenrassen, zien wij dat zij over zeer geavanceerde technologie beschikken!

Zij hebben geleerd om de geavanceerde technologie ten goede te gebruiken. Er zitten elementen van gevaar en negativiteit in ons technologisch tijdperk, die niet van het hoogste zijn. Maar wij kunnen ervoor kiezen om het als een geschenk te zien! Wij leren nog steeds technologie te gebruiken om leven te scheppen en te ondersteunen.

PRINCIPE 1: COMPLEMENTAIR

Dit is gebaseerd op het principe van onzekerheid. Wetenschappers hebben geconstateerd dat het onmogelijk is om twee waarneembare grootheden die als complementaire paren met elkaar verbonden zijn, nauwkeurig te meten. Wat betekent dat?

Wetenschappers hebben aangetoond dat het onmogelijk is om een voorwerp dat beweegt precies te meten. Wanneer iets beweegt weten wij niet precies hoeveel energie het heeft. Wanneer wij aan het verleden en de toekomst denken, is het onmogelijk te weten hoeveel energie wij verbruiken. Een deel van de energie gaat naar het verleden en een deel naar de toekomst. Daarom wordt de kracht van het huidige moment zo gedeeld.

Alleen wanneer wij volledig in het huidige moment verblijven, hebben wij toegang tot onze volledige energie! Wij kunnen ons alleen maar voorstellen wat daar verblijft wanneer wij volledig toegang hebben tot onze energie. Wij hebben een enorm elektromagnetisch veld en wij kunnen het voelen wanneer wij in meditatie zijn of in onze stroomstaat. Wanneer wij het kunnen voelen, kunnen wij onze trillingen en onze frequentie nog meer verhogen.

Dit principe helpt ons inzien hoe belangrijk het is om in het NU-moment aanwezig te zijn. Denken aan het verleden en de toekomst put onze energie uit. Het verleden is voorbij en de toekomst is er nog niet. Maar wij zijn nu hier, dus is het alleen het nu dat telt. Als wij nu onze volledige energie kunnen benutten, zal die energie weerkaatst worden en onze uiterlijke werkelijkheid creëren.

PRINCIPE 2: CONTEXTUEEL

Het universum is contextueel. Dat wil zeggen dat het kwantumgedrag afhangt van de omstandigheden die voor het experiment gegeven zijn.

Baanbrekende ontdekkingen in de kwantumfysica bewijzen dit

Wetenschappers hebben waargenomen dat licht zowel een golf als een deeltje is. Of het een golf of een deeltje is, hangt af van de manier waarop het experiment is opgezet. Als het experiment zo is opgezet dat het licht als een golf wordt waargenomen, zal men licht als een golf waarnemen. Als het experiment zo is opgezet dat het licht als een deeltje wordt waargenomen, dan zal het licht als een deeltje worden waargenomen. Dit is zeer verbijsterend.

Als wij kunnen nadenken over de implicaties daarvan voor ons leven en voor de manier waarop wij onze werkelijkheid waarnemen en creëren, dan is dat behoorlijk wild!

Wij geven betekenis wanneer wij iets waarnemen. Wat wij waarnemen hangt af van de veronderstelling die wij maken en de context van de waarneming. Alles huist in het kwantum.

Alles zit in ons.

Wanneer wij iets waarnemen, bijvoorbeeld een gedachte in meditatie, dan trekken wij die uit het kwantum.

Wij nemen die gedachte dan waar vanuit de context van ons experiment, dat zijn onze overtuigingen, angsten, conditioneringen enz.

Observeer de context van alles wat in ons bewustzijn komt. Neem waar wat er gaande is.

PRINCIPE 3: BEWUST

Dit betekent dat het universum bewust is. De kwantumwereld is niet-lokaal. Einstein hield niet van deze theorie! De theorie van de kwantumverstrengeling toont ons dat het heelal bewustzijn is.

Quantumverstrengelingsexperiment 1

Kwantumverstrengeling werd waargenomen door middel van een experiment waarbij twee mensen, die aan hersenscan-apparatuur vastzaten, van elkaar gescheiden werden door een muur. Zij stelden vast dat wanneer er een licht in de ogen van de ene persoon werd geschenen, dit een reactie in diens hersenen teweegbracht. Zij stelden vast dat bij de tweede persoon achter de muur hetzelfde gebied van de hersenen oplichtte, zonder dat hij een zaklamp in zijn ogen had.

Kwantumverstrengelingsexperiment 2

Het is bewezen dat een deeltje dat in verbinding is geweest met een ander deeltje, en dat zich nu aan het andere eind van de planeet bevindt, op dezelfde manier zal reageren, ook al zijn ze niet meer met elkaar verbonden. Dit is nogal gek, nietwaar?

Newtoniaanse wetenschappers waren niet geïnteresseerd om dit verschijnsel verder te bestuderen, in plaats daarvan deden zij het af als woo-woo en slecht.

Wat wij doen beïnvloedt anderen

Het bewijs van het bestaan van kwantumverstrengeling betekent dat wij ons kunnen ontspannen in de wetenschap dat, door dit principe, al het werk dat wij aan onszelf doen, een rimpeleffect heeft op alle mensen met wie wij ooit in contact gekomen zijn.

Wij kunnen dit zelfs nog verder doortrekken! Als alle deeltjes in de wereld die bestaan, ooit deel uitmaakten van een grote bal vóór de oerknal in ons heelal, dan betekent dat dat wij ALLES in ons hele heelal kunnen beïnvloeden. Hoe verbazingwekkend is dat?

PRINCIPE 4: VERBONDEN

Dit principe is verweven met het vorige, dat wij al kunnen zien met de kwantumverstrengeling.

Door het Quantumparadigma weten wij dat het heelal verbonden is. Wij zijn verbonden! Wij zijn verbonden met elk deeltje dat wij ooit zijn tegengekomen. Dat zijn andere mensen, maar ook energie, dat is de aarde en de ruimte. Voorbij energie en materie is informatie intrinsiek aan het heelal.

Het verbindingsprincipe toont ons dat de krachtigste sleutel tot een beter begrip van het heelal informatie is! Het is geen energie, materie of licht, het is informatie.

De informatie die ik verkies aan mijn cellen te geven, gaat helemaal tot in mijn atomen.

Ons DNA bestaat uit atomen. Ons DNA gaat dus open en beïnvloedt elk aspect van ons leven, en zelfs onze toekomstige en vorige levens. De informatie die ik aan mijn cellen geef, zal ook invloed hebben op ieder mens die in mijn energieveld is gekomen en op het energieveld van het universum zelf. De energie die ik mezelf geef via mijn gedachten en mijn woorden doet er wel degelijk toe.

Wat er op dit moment in de mensheid gebeurt, is de ontmanteling van het Newtoniaanse paradigma. Wij verschuiven naar een groter begrip van het Kwantumparadigma dat altijd al voor ons beschikbaar was.

Cendrine

Vertaling: Reinier

HET VERSCHIL TUSSEN HET NEWTONIAANSE PARADIGMA EN HET KWANTUMPARADIGMA / Door: Cendrine

Het geheim van kwantumfysica

Fritjof Capra: The Tao of Physics

In dit boek over kwantumfysica wordt ingegaan op het verschijnsel dat vaste deeltjes (buiten de aarde) in potentie overal ‘aanwezig kunnen zijn’ en dus op de onmogelijkheid voor de aardse wetenschapper (vaste deeltjes die gelijktijdig overal aanwezig kunnen zijn, kunnen niet tegelijk onderzocht worden!) objectief waar te nemen zonder het waargenomene te verstoren.

Dat verschijnsel kan de mens het vertrouwen geven dat overtuigingen wederzijdse afhankelijkheid en het niet-bestaande ego niet zo gek waren. Of het ‘niet bestaande ego’ niet bestaat is overigens maar de vraag omdat ego natuurlijk is psychisch is en geen vast deeltje dat zich als andere vaste (fysieke) deeltjes bestaat. Ook daar loopt het 3D-paradigma van de aarde wetenschapsbeoefening vast in de context van de nonduale wereld buiten de aarde.

‘Waar blijft de Nederlandse robotjournalist?: Bewijs dat voorspellingen niet deugen; spiritueel ‘gewone kost’

Waar blijft de Nederlandse robotjournalist? (Amanda Verdonk, nrc.nl, 2-10-18)

Automatisering | Robotjournalistiek zou de sector op zijn kop zetten, werd vijf jaar geleden voorspeld. In Nederland is tot nu toe nog geen geautomatiseerd bericht verschenen.

Vijf jaar geleden circuleerden er alarmerende berichten over de opkomst van robotjournalistiek: de menselijke reporter zou het nakijken hebben en kon maar beter een ander beroep kiezen. Computerprogramma’s zouden – zonder enige menselijke tussenkomst – nieuwsberichten en verhalen gaan produceren, waarmee zelfs prestigieuze journalistieke prijzen zoals de Pulitzer in de wacht gesleept konden worden. ‘Robotjournalisten’ zouden het nieuws sneller en meer gepersonaliseerd brengen dan een mens ooit kon.

1. Van de ‘opkomst van robotjournalistiek’ was toen én nu geen sprake. Belachelijke beweringen.
2. ‘Computerprogramma’s zouden – zonder enige menselijke tussenkomst – nieuwsberichten en verhalen gaan produceren’: de menselijke fantasie was dus geheel op hol geslagen.
3. ‘Robotjournalisten’ zouden het nieuws sneller en meer gepersonaliseerd brengen dan een mens ooit kon.’ Ook fantasie gebleken.

De vraag is dus waarom het mogelijk was dat er met nieuwe ontwikkelingen (slechts 5 jaar geleden) zo zonder enige indicatie over nieuwe computerprogramma’s en programmeringstechniek zulke onzin kon worden voortgebracht. In feite de voorganger van nepnieuws, want deze technische verwachtingen waren volledig irreëel. Kon ook alleen in de krant en op tv verkocht worden vanwege het sensatiekarakter van deze mediavormen.

Maar, al dan niet achteraf gezien of beredeneerd, kan vastgesteld worden dat het spiritueel volkomen onmogelijk is om van een robot een verslaggever te maken, want het gaat niet alleen om de schrijvende robot, maar om de creatieve wijze waarop een goed journalistiek product wordt geleverd. Dat kan per definitie de robot niet, omdat dit apparaat een creatieve aanleg – pardon: mogelijkheden – mist. Creativiteit is een menselijke eigenschap, zoals de emotie dat ook is. Daar zal de robot nooit aan toekomen. Maar daar hebben de ICT-programmeurs geen benul van, want het gaat hier om geestelijke wetten. Die kent de wetenschap niet.

 

Het verband tussen multidimensionaliteit en kwantumfysica

https://youtu.be/Uv5TrBERgJ0 ‘Kryon Explains How Jesus Controlled Physics’ (ModernGalaxy, Gepubliceerd op 12 jan. 2018)

Op deze tweede pinksterdag blijkt mij (wederom) waarom het zinvol is om de christelijke feestdagen in tweeën te verdelen, ook al is dat in een geseculariseerde wereld de onze niet meer uit te leggen. Maar voor een spiritualist (‘wetenschap des geestes’) als ik ben kwam ik deze vermoedelijk oude Kryon-opname (omdat ik deze beluisterde onder de kop ‘Kryon voor beginners’) kwam ik bij de uitleg over de betekenis van multidimensionaliteit, het woord kwantum tegen dat dus (ongeveer) hetzelfde moet betekenen en dus werd genoemd. Ik voelde de inspiratie om mijn Latijnse woordenboek uit de kast te halen (overigens ben ik maar twee jaar gymnasiast geweest) om te lezen of dat woord ook in die klassieke taal voorkomt. En jawel, want dat kon niet missen. Kwantum ofwel quantum betekende toen : 1. hoe grote hoeveelheid, 2. Zo’n enorme hoeveelheid als … 3. Voor zoverre: quanti (pretti) zo duur als, zoveel waard als (esse), zo’n kleine hoevelheid als, (tanti … quanti): zo duur als. (etc).

Kortom, de oude Romeinen wisten al van het geheim van quantum: de grote hoeveelheid die onze kennis (van de fysica) op aarde overstijgt, en dus geeft het woord quantum dat precies aan: de hoeveelheid dat onze eigen aardse wetenschap (toen en nu) overstijgend is want, zo voeg ik eraan toe: multidimensionaal ofwel multidimensionale kennis.

Vandaar dus dat deze Latijnse betekenis van quantum volledig ingeburgerd is geraakt in de kringen die zich met multidimensionaliteit bezighouden.

Aanzet tot een ‘Theorie van Alles’ ter nagedachtenis van Stephen Hawking (dl1)

Het onvermijdelijke goddelijke ingrijpen

[bron: Caroline Cory, 2012 een POORT in de TIJD. Het goddelijk Plan onthuld, Uitgeverij Akasha Eeserveen 2009]

(15) In den beginne was dit universum een nevel die door het goddelijke scheppingsproces genoeg snelheid en kracht opbouwde om de vereiste elementen en energie aan te trekken die leven voortbrengen zoals jullie dat nu kennen.
Aldus wordt in de Inleiding van deel 1 (hfd 1) de eerste zin verwoord door Caroline Cory. Vanuit mijn perspectief kan het begrip ‘In den beginne’ niet gehanteerd worden, want dit geldt alleen voor de materiële, voor ons oog zichtbare werelden in de vorm van planeten en sterren (en desnoods nevels), maar dat is maar een deel van de (totale) schepping. Het geestelijke heelal kent geen begin (en geen einde) en dus zal die Genesistekst gewijzigd moeten worden opdat de mens niet op het verkeerde been wordt geplaatst.

En vervolgens is het interessant dat er staat ‘dit’ universum, ons universum dus, want dat veronderstelt ook het bestaan en de aanwezigheid van meerdere universa. Vanuit mijn perspectief bestaan er een oneindig aantal universa (‘multiversum/-versa’), aangezien alles in de schepping of het heelal oneindig is. Maar de bijbelschrijvers konden dat niet bevroeden toen de bestaande Bijbelteksten werden geredigeerd.

Wat zeker een rol speelde is dat de toenmalige wereld (waarschijnlijk het begin van de joodse godsdienst) ook geen idee had dat hun (en onze) driedimensionale wereld iets anders is dan de toen ondenkbare multidimensionale werkelijkheid en onbekend was met het gelijktijdige feit dat binnen die ‘multidimensionaliteit’ geen tijd en ruimte bestaan. Dat gaat en ging alle menselijke generaties voorbij het verstand en pas in de afgelopen decennium is dit begrip ‘multi’ tot het menselijk bewustzijn – in uiterst kleine kring – doorgedrongen. ‘In uiterst kleine kring’ omdat zelfs ook Stephen Hawking daarmee waarschijnlijk alleen binnen of in het kader van de M-theorie (zie zakelijke index in Kitty Ferguson, Stephen Hawking. Zijn leven en werk, 2012) bekend was. Over die ‘M-theorie’ staat op p.313 beschreven dat:

‘We hebben inmiddels meer kennis opgedaan om de M-theorie beter te kunnen begrijpen. Zoals gezegd, lijkt het erop dat er geen wiskundig model is dat elk aspect van het heelal kan beschrijven.’

‘Het lijkt erop’ staat er terecht aangezien de wiskunde ook geen toverformule is die nieuwe elementen of nieuwe wiskundige modellen zomaar uit het niets tevoorschijn kan roepen als de wetenschap bepaalde verbanden niet ontdekt heeft. Vanuit mijn visie bestaat er dus een materialistische wiskunde en een niet-materialistische ofwel een geestelijke, waarvoor de wetenschap zich vanwege het materialistische paradigma per definitie heeft afgesloten. Daar komt de huidige wetenschapsbeoefening dus nooit uit, tenzij er een fundamentele paradigmaverschuiving wordt uitgevoerd. Om een concreet voorbeeld te noemen meen ik zonder wiskundige expertise te weten dat de wetenschap uitgaat van aardse Newton- en Keplerwetten die volgens de ‘logica’ ook voor andere planeten en zelfs universa zouden moeten opgaan, maar dat is volgens Kryon zeker niet het geval. Het gaat om elektromagnetische velden die om iedere planeet anders is dan bij andere soortgelijke planeten. Iedere planeet is uniek, zoals ook ieder mens uniek is (alleen DNA heeft een gelijksoortige structuur, maar kent geen chemische samenstelling, want is multidimensionaal van karakter en nogmaals, daarmee is de huidige wetenschap (kwantumfysica, neurobiologie, etc) niet mee bekend. In de aardse kwantumfysica gaat het om kleinste deeltjes fysica, terwijl het in de geesteswetenschap het om de fysica van macro én micro gaat.

‘In vergelijking met de ontelbare verschijningsvormen van de nevel is de Aarde, met al jullie oceanen en zeeën, een speldenknop en een minuscuul onderdeel daarvan. De Aarde is deel van de oorspronkelijke nevel en voldoet daardoor aan een oorspronkelijk scheppingsplan van goddelijke aard. De goddelijke blauwdruk (oorspronkelijk ontworpen door de Goddelijke Schepper van het lokale universum) schrijft een permanente toestand van Liefde, Waarheid, Schoonheid en Goedheid voor, of wat in jullie wereld vergeleken zou kunnen worden met zuivere positieve energie.

Hier wordt iets heel belangrijks verwoord waaruit ook mag blijven waarom de driedimensionale wetenschapsbeoefening niet toe is aan de multidimensionale werkelijkheid: wat kan onze aardse wetenschap aan met het geciteerde ‘permanente toestand van Liefde, Waarheid, Schoonheid en Goedheid voor, of wat in jullie wereld vergeleken zou kunnen worden met zuivere positieve energie’? Helemaal niets dus en daarom is het wachten op het moment dat die multidimensionale denkwereld tot ons bewustzijn doordringt met alle bijbehorende details daarvan. Dan kan pas de koppeling gemaakt worden met de kwantumfysica van Liefde, Waarheid, Schoonheid en Goedheid’, om het zo samenvattend weer te geven.

Wordt vervolgd

Quantummechanica

Klaas Landsman (54) is wiskundig natuurkundige aan de Nijmeegse universiteit en een specialist in de quantummechanica, de theorie van kleinste deeltjes en afstanden. De natuurkunde heeft daar van oudsher een hoofdpijndossier aan. In plaats van de klassieke natuurwetten, die bepalen hoe een planeet om de zon zal draaien als eenmaal bekend is waar hij nu is en hoe snel hij precies beweegt, of hoe hard een vallende appel de grond zal raken, zo ongewis is de quantumwereld. Daar is alles ongewis, een tombola van mogelijkheden, waarvan er één werkelijkheid wordt op het moment dat er gemeten wordt. De klassieke vraag, zegt Landsman, is of dat ongewisse fundamenteel is of slechts het gevolg van de menselijke onwetendheid of ons beperkte waarnemingsvermogen.

Het antwoord luidt dus dat laatste omdat de aardse wetenschap uitgaat van het meetbare en toetsbare, maar dat alleen toepasbaar op het bekende en materiele. Niet op het onzienbare, het non materiële. Driedimensionale verschijnselen die wat anders zijn dan multidimensionale, op alles buiten de aarde. Daar houdt dus de kennis, kunde en bekwaamheden van de aardse (natuur)wetenschap op en dat inzicht is blijkbaar nog niet uit astrofysica of astronomie te ontlenen.

Bovendien is er nog een bijkomende conclusie die getrokken kan worden uit bovenstaand citaat: de theoretische natuurkunde die de quantummechanica onderzoekt gaat dus uit van de ‘theorie van kleinste deeltjes en afstanden’, terwijl de spirituele opvatting is dat quantum vijf-dimensionaal is en dus zowel het kleinste als het grootste omvat. Dat is vermoedelijk een optie die de natuurkunde nog niet tot de mogelijkheden rekent of in ieder geval nog niet ontdekt is. Anders zou dit interview al achterhaald zijn en dat is onmogelijk.

https://www.volkskrant.nl/wetenschap/-er-zijn-geen-dieper-liggende-oorzaken-zegt-deze-wiskundig-fysicus-alles-is-toeval~a4578199/

Voor de volledigheid plaats ik de gehele tekst hieronder, waarbij ik aanteken dat ik het met veel uitspraken oneens ben en die ook in dikke italics heb aangegeven:

# Landsman: ‘Die vraag heeft me al vanaf mijn studententijd beziggehouden, maar het leek ook een beetje een filosofisch spel. Interessant, maar weinig relevant voor het echte leven [sic]. Tot we een paar jaar geleden op de universiteit een evenement organiseerden waar ook historici, genetici, kosmologen, biologen, theologen en hersenwetenschappers over het toeval in hun domein spraken. Het toeval is overal [sic], realiseerde ik me opeens heel sterk.’

Daar ging hij toch al vanuit?</strong>

# Dinsdagmiddag wordt in Nijmegen zijn nieuwe boek Naar alle ONwaarschijnlijkheid gepresenteerd, dat kan worden gelezen als een ode aan het toeval. Het is een bundel van stukken die diep, soms heel diep, ingaan op de vraag waarom we het verhaal van Jezus twee millennia later nog steeds kennen, waarom de natuurwetten zo keurig afgestemd zijn, hoe een kat tegelijk levend en dood kan zijn, waarom kanker de een wel treft en de ander niet, of het ontstaan van de mens meer is dan een schitterend ongeluk en hoe verdacht het is als dezelfde speler tot viermaal toe de loterij wint.

# Tot zijn verrassing belde afgelopen week zelfs de redactie van Humberto Tans RTL Late Night. Hij antwoordde dat hij zijn ideeën over toeval dolgraag eens goed zou uitleggen aan iemand als Gordon. ‘Die man ziet overal tekens van het hogere die hem vertellen wat hij doen moet, wat natuurlijk totale onzin is. Een passerende vlinder vertelt je heus niet met wie je moet trouwen.’

Een keurige hoogleraar mathematische fysica die zich met het bijgeloof van Gordon bezighoudt. Opmerkelijk wel.

# Het gaat me natuurlijk niet om Gordon, maar om de menselijke neiging om overal oorzaken te zien die bepalen hoe het verder gaat.’

Er zijn veel populaire misverstanden over het toeval. Uw bottomline is: we vermoeden ten onrechte dat overal wat achter zit.

# ‘Dat is een van de dingen die ik me gaandeweg ben gaan realiseren. In ons leven gebeuren voortdurend heel bepalende dingen. Een student stapt keurig op tijd op de fiets en wordt doodgereden door een vrachtwagen. Je denkt: was ze maar te laat geweest. Of zoals in Roald Dahls verhaal waarin een moeder haar kind redt, waarna het mevrouw Hitler blijkt en haar zoon kleine Adolf. Had zijn dood de Holocaust voorkomen?’

Wat heeft dat precies met toeval te maken?

# ‘Het punt is dat toevalligheden zo bepalend kunnen zijn dat we ze niet meer als toevalligheden zien. We leggen er een betekenis in die niet terecht is. Dat iets grote gevolgen heeft, wil niet zeggen dat de dingen in het leven voorbestemd zijn. Ik las het bij Sartre en dacht opeens: ja, precies. Sommige beslissingen hebben geen echte oorzaak, Martin Gaus schrijft ergens dat hij een muntje in zijn hoofd opgooit en besluit dat hij vreemd gaat. Zo gaat het.’

Misschien is het beter om niet van voorbestemming te spreken, maar van potentialen, potentiele mogelijkheden, want daaronder van schijnbaar toeval wel aan de orde zijn. en dan komen we ook dichter in de buurt van de spirituele quantumtheorie dat alles potentie vanwege de aanwezige of bestaande energiebasis heeft om ‘werkelijkheid’ te worden. De voorbeelden van Gordon zijn symptomatisch voor wat ‘in principe mogelijk’ is en waar juist de kwantumwereld van toepassing is, maar dat heeft de materialistische wetenschap nog niet door vanwege het eigen geschapen paradigma.

Waarom is dat voor een wetenschapper zo’n eyeopener?

# ‘Ik ben opgevoed in het idee van vaste natuurwetten, die in principe verder alles voorspellen als je alles zou weten. Determinisme. Alleen weten we natuurlijk nooit echt alles en de verrassing noemen we toeval. En dus zeggen mensen als Albert Einstein en nu nog Gerard ’t Hooft dat er een diepere werkelijkheid moet zijn waar oorzaak en gevolg wel bestaan.’

‘We kunnen het ons niet goed voorstellen, maar veel dingen gebeuren zonder oorzaak.’

U bent het daar niet meer mee eens.

‘Ik ben ervan overtuigd dat er gebeurtenissen zijn zonder oorzaak. Het probleem is vooral dat wij ons dat niet kunnen voorstellen, ik ook niet. Dat is de reden dat we oorzaken blijven zoeken, ook als die er niet zijn.’

Dat is niet gewoon een kwestie van opgeven?

# ‘Nee, meer een kwestie van zindelijk denken. Neem het vraagstuk waarom de natuurwetten in ons universum zo precies op elkaar afgestemd zijn. Veel fysici denken dat je dat oplost door aan te nemen dat er talloze alternatieve universa zijn, parallel aan het onze, waar de dingen net wat anders zijn.’

‘Neem het vraagstuk waarom de natuurwetten in ons universum zo precies op elkaar afgestemd zijn’ staat er letterlijk, alsof dat een gegeven feit is, een wetenschappelijke waarheid. Dat is onjuist, onze wetenschap hoort in het domein van 3D, terwijl het universum 5D is met overigens voor ons oog wel zichtbare 3D-manifestaties als planeten en sterren.

Lost niks op, zegt u.

# ‘Ik vind het een cirkelredenering. Als je vaststelt dat de wetten in ons universum idioot precies samenhangen en dat te toevallig is om geen verklaring te hebben, zeg je al dat er meer opties zijn. En vervolgens los je de vraag op met een multiversum, zoals ze het noemen. Tsja.’

Toeval, dus, ons keurig afgestelde universum?

# ‘Zuiver toeval. Ik vind het interessanter om te bedenken waarom het zo absurd nauw luistert.’

# ‘Het punt is dat toevalligheden zo bepalend kunnen zijn dat we ze niet meer als toevalligheden zien. We leggen er een betekenis in die niet terecht is.’

# In de quantumtheorie hoor je iets dat er wel wat op lijkt: elke keer dat een atoom wel of niet vervalt, splitst de werkelijkheid in een waar het wel vervallen is, en een waar dat niet zo is. Het is dat beroemde verhaal van Schrödingers kat, die daardoor tegelijk leeft en dood is. Tot je de doos opent waar hij in zit.[?]

# ‘Dat klinkt misschien charmant, maar in feite zeg je dat de werkelijkheid zich elk moment haast oneindig vertakt. Bij iedere wiebel van elk elektron, quark of neutrino in het heelal. Ik vind dat geen zindelijke oplossing. Theoretisch is dat zogeheten meetprobleem ook gewoon echt op te lossen.’

Leidt het idee dat alles op toeval berust niet tot cynisme: er valt niks te sturen, alles is pech of geluk?

# ‘Dat is een optie, maar geen noodzakelijke. Er zijn genoeg dingen die we wel bewust en doelgericht kunnen doen. Er is natuurlijk een heel kleine kans dat er toch een doelgerichte God in het spel is, als wetenschapper weet ik niets zeker. Ik denk echter stellig van niet, en geef daar in mijn boek het ene na het andere argument voor.

Misschien lacht hun God wel zachtjes in Zijn vuistje over wat u toeval noemt.

# ‘Ik citeer liever Nobelprijswinnaar Steven Weinberg, die het bestaan een farce noemt, waarin het enige goede nieuws is dat we dat als mens toch maar mooi in de gaten hebben weten te krijgen. Tegen alle sagen en goden in.’

Een bias of misvatting van de wetenschap is dat het universum zelf geen scheppend of creatief vermogen kan hebben en geen onderdeel van het goddelijke

https://youtu.be/-yFyaAdk9t8 ‘KRYON 2018 February – Lone Wolf’

Een Kryonles, oorspronkelijk uit 2014, maar nog zo nuttig om te beluisteren omdat ons denken nog zo lineair is…

https://www.youtube.com/watch?v=VF0su1e5Lpo KRYON 2018 February – Astral Energy (Kryon Official, Gepubliceerd op 25 feb. 2018)

Is ons leven niets meer dan een computersimulatie?

Verschillende heel intelligente mensen denken van wel. Maar hebben ze gelijk?

Wanneer je op een mooie zondag een wandeling door het bos maakt, lijkt alles levensecht. Je voelt de wind door je haren waaien, de blaadjes ritselen aan de bomen en een typische boslucht dringt je neus binnen. Maar wat nu als de wereld om ons heen niet echt is? Wat als het niet meer is dan een simulatie en we allemaal in een computer leven? Het lijkt een waanzinnig idee (waar je misschien niet eens te lang over na moet denken om te voorkomen dat je waanzinnig wordt). Het lijkt ook voer voor sciencefiction-series (en dat is het ook). En toch zijn er wetenschappers en andere gerespecteerde individuen – zoals Elon Musk – die hier serieus over nadenken. En niet uitsluiten dat we werkelijk in een simulatie zitten.

Deze laatste twee of drie zinnen zijn naar mijn bescheiden mening zinloos als ze niet vooraf gegaan worden door de ‘theorie van de dimensionaliteit en multidimensionaliteit’. Want volgens dat ‘model’ dat volgens mij formeel niet bestaat maar waarover ik nu wel een manuscript aan het schrijven ben, bestaan er vele dimensies op de aarde door elkaar heen en wel in de orde van lichtfrequenties van de eerste (1D) tot en met vierde (4D) of vijfde (5D) dimensie. Ieder mens kent zijn eigen trillingsgetal en naarmate je geestelijk hoger bent ontwikkeld stijg je ook in trillingsgetal.

En deze dimensies werken als op een radio, waarmee je verschillende zenders kunt zoeken die steeds op een andere golflengte zitten, want daar geplaatst door de etherverdeling. Op die manier kun je verklaren dat de geheel geestelijk onbewuste mensen op aarde rondlopen in 1D, terwijl hoog spiritueel of geestelijk ontwikkelde mensen (vooral creatief en intuïtief) die daarom op 5D zitten en ook functioneren als mens als zij een evenwichtige persoonlijkheid hebben want dat is de toegang tot die 5D. Je kunt dan alle stoffelijke zintuigen als oren, ogen, mond en tast ook in geestelijke zin gebruiken en uitvoeren, zoals helderzien en –voelen.

Mensen op 1D zijn lineair denkend en die kunnen vanuit hun opvoeding de opvatting hebben meegekregen dat er feitelijk sprake is van een computersimulatie en leven daarnaar. Dan ben je inderdaad in dat model gevangen en zoek je ook niet verder. Je hebt ook geen behoefte om je eigen ‘geboorteklasse’ te overstijgen.

Kortom, het hangt ervan af welk mens- of wereldbeeld je hebt en hoe je levenservaring hebt opgebouwd. Ik persoonlijk denk dus dat veel mensen zich in een gesimuleerde situatie verkeren (en waarom dan geen computersimulatie?) terwijl ik vind dat het met mij niet het geval is. Ik bepaal dan geheel naar mijn beste weten mijn eigen persoonlijke voorkeuren en levenskeuzen; ik ben dan koning over mijn eigen denken. Dus niet volgens de computer gestuurd. Ik ben ook geen levende computer, maar moet regelmatig mijn laptop uitzetten om een lekker blokje om te lopen. Ik heb tijdens mijn werkzame leven sinds de millenniumwisseling steeds functies bekleed waarin de computer centraal stond wat rapportages schrijven betreft, maar daarmee ben ik niet gedegradeerd tot een computermens. Ik heb bewust die functies en posities gekozen om daarmee levenservaring op te doen.

Ik heb bovenstaande aannames vooraf op het scherm geplaatst, zonder de tekst te hebben gelezen en kom nu na lezing tot de conclusie dat het tekst op puur rationele wijze is geformuleerd volgens alle klassieke regels van logica en de huidige stand van technologische ontwikkelingen. Puur 3D dus – of zelfs 2D maar dat terzijde – en daarmee vasthoudend aan de materialistische paradigma’s van deze wereld. Omdat ik dus naar mijn spirituele mensbeeld leef, voel ik mij op geen enkele manier gedwongen om als ‘computer’ te leven of ervaar ik mij ook niet in een computersimulatie. Het onderstaande betoog spreekt mij in het geheel niet aan en ik ben ervan overtuigd dat de drie proposities voor mij niet opgaan. Mijn conclusie is dus dat dit denken van en door simulatiemodellen maar armoedig vind en dat ik met mijn dimensionale denkwijze veel meer van deze wereld en mijzelf kan begrijpen dan als je het zonder moet doen.

Bostrom

Al heel lang breken mensen zich het hoofd over de vraag of de wereld waarin wij leven – en of wij – echt bestaan. De hele discussie werd begin deze eeuw echter flink aangezwengeld – en misschien ook wel naar een hoger plan getild – toen filosoof Nick Bostrom een paper schreef met de veelzeggende titel ‘Are you living in a computer simulation?‘. Bostrom beantwoordt die prangende vraag niet, maar formuleert in zijn paper drie proposities waarvan er minimaal eentje waar moet zijn:
1) we leven in een computersimulatie (die dan het werk zou zijn van een zeer geavanceerde beschaving)
2) elke beschaving is gedoemd om te verdwijnen vóór deze het punt bereikt waarop deze in staat is om wat Bostrom een ‘voorouderlijke simulatie’ noemt, te creëren. Die ‘voorouderlijke simulatie’ is een computersimulatie die een geavanceerde beschaving kan creëren van zijn eigen geschiedenis (of variaties daarvan). De gesimuleerde deelnemers in deze simulaties hebben bewustzijn.

Deze toelichting is voor mij onvoldoende om maar een idee te krijgen van wat hier bedoeld wordt.

3) beschavingen houden lang genoeg stand om zo’n ‘voorouderlijke simulatie’ te kunnen maken, maar hebben daar simpelweg geen zin in.

Als de tweede bewering klopt, zijn de eerste en derde automatisch onjuist. Als we in een simulatie leven, kunnen bewering twee en drie het raam uit. En als bewering drie klopt, zijn één en twee onwaar. Het grote probleem is echter dat we op dit moment niet kunnen beoordelen welke bewering klopt. En dus kan Bostrom op basis van zijn prachtige paper nog niet vaststellen of we al dan niet in een simulatie leven.

“Of we zijn in staat om simulaties te creëren die niet van echt te onderscheiden zijn of de beschaving stopt te bestaan”

Elon Musk durfde daar – duidelijk geïnspireerd door Bostrom – wel een wat duidelijkere conclusie over te trekken. In 2016 stelde hij dat de kans dat we niet in een simulatie leven, één op miljarden is. Het belangrijkste argument daarvoor is – volgens hem – de huidige, razendsnelle ontwikkeling van videospelletjes. Een paar decennia geleden moesten we het nog doen met Pong: een spel dat feitelijk bestaat uit een paar lijntjes en een balletje. Maar inmiddels is dat heel anders: er zijn nu levensechte videogames die we met duizenden mensen tegelijkertijd kunnen spelen en waar we – dankzij virtual reality – zelfs helemaal in op kunnen gaan. We stevenen dan ook razendsnel af op de ontwikkeling van spellen (eigenlijk niets anders dan simulaties) die eigenlijk niet meer van de ‘echte wereld’ te onderscheiden zijn en bovendien op vrijwel elk apparaat te spelen zijn. Het lijkt niet vergezocht dat er bijvoorbeeld over 10.000 jaar miljarden van dat soort apparaten zijn waarop misschien wel meerdere simulaties draaien. In dat scenario wordt het langzaam maar zeker aannemelijker dat je als individu in zo’n simulatie zit dan dat je in de ‘echte wereld’ leeft. Maar, zul je denken, dat is toekomstmuziek. Maar Musk denkt dus van niet. Volgens hem valt niet uit te sluiten dat wij nu reeds in de simulatie van een geavanceerdere beschaving zitten. Sterker nog: hij hoopt dat het zo is. Want (kijk nog eens even naar de drie proposities van Bostrom) als wij niet in een simulatie leven, zou dat betekenen dat er een gerede kans is dat beschavingen niet lang genoeg stand houden om zo’n simulatie te creëren. “Dus of we zijn in staat om simulaties te creëren die niet van echt te onderscheiden zijn of de beschaving stopt te bestaan.”

Zelfs deze ‘nu levensechte videogames die we met duizenden mensen tegelijkertijd kunnen spelen en waar we – dankzij virtual reality – zelfs helemaal in op kunnen gaan’ zijn producten van de filmindustrie. Deze opmerkingen verraden dat de mensheid de weg is kwijtgeraakt als iedereen zo gaat denken. Die Virtual Reality bestaat eenvoudigweg niet; het is vergelijkbaar met een hele avond voor de buis zitten en diverse films bekijken. Alleen met een wat achterhaalde filmtechniek van een jaar of twintig geleden, maar verder is er geen verschil met het zien van een film of het lezen van een roman, die je ook in een andere werkelijkheid (of fictie) brengt waar je weer uit tevoorschijn komt als je het boek hebt dichtgeslagen om te gaan slapen of iets anders ter afwisseling te gaan doen.

Op jacht naar afwijkingen

Het roept natuurlijk een interessante vraag op. Want is het überhaupt mogelijk om vast te stellen of wij in een simulatie leven? Sommige mensen denken van wel. Een veelgehoord argument is dat we moeten blijven zoeken naar ‘foutmeldingen’: afwijkingen in het computerprogramma waar wij deel van uit zouden maken. Bostrom ziet daar zelf echter weinig in. “Het lijkt aannemelijk dat de hypothetische simulators – die duidelijk technologisch gezien extreem geavanceerd moeten zijn, willen ze in staat zijn om simulaties te creëren met daarin bewuste deelnemers – ook kunnen voorkomen dat deze gesimuleerde wezens afwijkingen in de simulatie opmerken,” zo schrijft hij op zijn website. Dat zouden deze simulators op drie manieren kunnen doen: door simpelweg te voorkomen dat er afwijkingen in de simulatie ontstaan óf door te voorkomen dat wij ze kunnen opmerken óf door deelnemers die afwijkingen opmerken te ‘bewerken’, waardoor zij het snel weer vergeten. “Als de simulators niet willen dat wij weten dat we gesimuleerd zijn, kunnen ze gemakkelijk voorkomen dat we daarachter komen,” zo is de overtuiging van Bostrom. En wie denkt dat hij te slim is om zich door een simulator te laten bedotten, moet misschien eens denken aan die nachtmerrie van laatst. “Bedenk dat zelfs onze bescheiden hersenen – zonder enige hulp van technologie – er doorgaans in slagen om te voorkomen dat we ons realiseren dat we dromen, zelfs al wemelen dromen doorgaans van de fantastische anomalieën.”

Wat een cirkelredenaties allemaal…

“Op het moment dat we onze eigen simulaties met daarin bewuste deelnemers gaan creëren, weten we het bijna zeker: we leven zelf in een simulatie”

Is het dan onmogelijk om te achterhalen of we in een simulatie leven? Zover wil Bostrom ook weer niet gaan. Misschien komt er wel een dag waarop we allemaal een pop-up te zien krijgen met daarop de boodschap dat we in een simulatie zitten. Of misschien worden we ooit uit de simulatie, zo – hup – in de werkelijkheid getild. Een andere mogelijkheid is dat we op termijn onze eigen simulaties met daarin bewuste deelnemers gaan creëren. Dat zou – weer even teruggrijpend op de drie proposities van Bostrom – een aanwijzing kunnen zijn dat de tweede en derde propositie onjuist zijn. En dan blijft alleen de eerste propositie over.

We zijn misschien wel niet te simuleren

Het komt er in feite dus op neer dat we moeten gaan zitten wachten tot de vermeende simulators toestaan dat de schellen van onze ogen vallen óf we zelf in staat zijn tot geavanceerde simulaties. Toch? Even leek er vorig jaar hoop te zijn op een andere uitkomst. Wetenschappers leken geheel per ongeluk namelijk op bewijs te stuiten dat we niet in een simulatie leven. Het is een vrij ingewikkeld verhaal dat je terug kunt vinden in het blad Science Advances, maar kort gezegd komt het erop neer dat de onderzoekers aantonen dat het onmogelijk is om met de computers die wij hebben bepaalde quantummechanische problemen te simuleren. Laat staan dat het mogelijk is om het complete universum zoals wij dat kennen te simuleren. En daarmee lijkt het weinig aannemelijk dat we in een simulatie zitten, zo jubelden verschillende media. Maar al snel bleek dat ze te vroeg juichten. Ze gingen er in hun overhaaste conclusies immers vanuit dat een eventuele geavanceerde simulator gedoemd is tot het werken met computers die op dezelfde principes gestoeld zijn als de onze. En hoe aannemelijk is dat? En dus waren we weer terug bij af.

Wetenschappers blijken dus ook geen enkel idee te hebben waarmee ze bezig zijn. Als we onze (ICT) computertechnologen hun gang laten gaan op basis van alle bovenstaande kenmerken dan weten we als belastingbetalers zeker dat die gelden verspilde investeringen zijn, zoals er ruimtereizen niets opleveren en voorzover we – indien juist geïnformeerd – weten alleen de maanreizen van de tweede helft van de 20e eeuw tot een resultaat hebben geleid, als die beelden de werkelijkheid waarheidsgetrouw werden toonden. Maar dat weet je ook maar nooit.

Dat wetenschappers ‘quantummechanische problemen [probeerden] te simuleren’, maar daar geen oplossing voor konden vinden, mag geen verbazing wekken. Waarom niet? Als de ‘optie’ niet wordt ingecalculeerd dat wetenschappers een onjuist beeld hebben van quantummechanica. Op deze site heeft Kryon een en ander maal uitgelegd dat de aarde nog niet toe is aan kwantumfysica en daar houd ik mij dus aan. Ik ben ervan overtuigd dat hij gelijk heeft en dat de toekomst dat ook zal uitwijzen.

Wanneer stopt het?

Stel dat we in een simulatie zitten. Dan lopen we het risico dat de simulators er een keertje de stekker uittrekken. Wanneer? Onderzoeker Peter Jenkins schreef in 2006 te vermoeden dat de simulators willen voorkomen dat er simulaties in simulaties ontstaan en er daarom voor zullen kiezen om de simulaties te eindigen wanneer deze op het punt in de geschiedenis komen dat de technologie om deze simulaties te vervaardigen, beschikbaar kwam. Naar schatting gebeurt dat rond 2050. “Plannen maken voor na dit jaar is dan ook zinloos.”

Dit is heel wat anders dan ik in mijn bovenstaande commentaar schreef: zolang de mensheid in 3D blijft leven, kan met dát denken geen kwantumtheorie ontstaan omdat die ongeldig zou zijn.

Zo blijft de simulatie-hypothese de gemoederen bezighouden en een overtuigende conclusie lijkt niet nabij. Wat ons bij de volgende vraag brengt: maakt het uit of we in een simulatie leven of niet? Bostrom denkt dat dat allemaal wel meevalt. Hij benadrukt dat we – als we in een simulatie leven – niet zomaar moeten concluderen dat de wereld om ons heen niet echt is. Het is volgens hem accurater om te zeggen dat de werkelijkheid iets anders van aard is. “Je neus is nog steeds echt, alleen de werkelijkheid bestaat eruit dat deze gesimuleerd wordt op een krachtige computer,” zo schrijft Bostrom in het boek ‘More Matrix and Philosophy: Revolutions and Reloaded Decoded‘. Ook de grote vraagstukken die velen bezighouden, zouden in een simulatie blijven bestaan, net als de behoefte aan wetenschappers. Want is het wanneer we meer over onze simulatie en simulators te weten willen komen niet het beste om onderzoek te doen naar de wereld om ons heen? “In andere woorden: we zouden de wetenschappelijke methode en ons gezond verstand op dezelfde manier toepassen.” Zelfs voor religie zou een plaats zijn in de simulatie. Zo is het niet ondenkbaar dat er een hiernamaals is, dat bestaat uit een andere simulatie (of de werkelijkheid) en wie zegt dat de simulators ons niet aan een soort moraal houden en ons bovendien continu in de gaten houden? Bovendien is Bostrom er – net als Musk – van overtuigd dat een leven in een simulatie wel eens het beste kan zijn wat ons is overkomen. Simpelweg, omdat het zou betekenen dat de beschaving niet gedoemd is om vóór we in staat zijn tot het produceren van zulke ingewikkelde simulaties, uit te sterven.

Een laatste toelichting van mijn kant. Te lezen staat dat we: ‘niet zomaar moeten concluderen dat de wereld om ons heen niet echt is.’ Mijn reactie is algemeen van aard: de wereld om ons heen is echt als – zolang – we op diedimensie of golflengte leven en als zodanig die werkelijkheid ervaren; maar wees niet verbaasd als je plotseling door een ongeluk komt te overlijden en tot de ontdekking komt dat je dan in een heel andere werkelijkheid terechtkomt als je op aarde gewend was. Dan kom je terecht in 5D en die wereld ziet er oneindig paradijselijk uit en je ervaart onmiddellijk dat die werkelijkheid anders functioneert dan onze aardse.

Dáár geldt dat iedere gedachte direct gerealiseerd wordt, terwijl dat op aarde niet en geenszins het geval is. Waarom hebben we dan niet gekozen voor dat ‘gemakkelijke’ leven aldaar? Omdat we hier op deze aarde die ervaring van aardse zwaartekracht moesten meemaken en beleven om het contrast met die 5D-omgeving mee te maken. Hier moet alles bewust worden ‘bedacht of geconstrueerd’, hetzij met behulp van schrijven, wiskundig rekenwerk of als architect met alle ontwerpen en vervolgens inschakelen van aannemers die daarbij horen. In de 5D-multidimensionaliteit geschiedt alles op commando van het denken zelf. En daar hoef je bij de huidige wetenschappers niet te komen aanzetten, zoals we weten.

Het werk van Bostrom en collega’s is fascinerend en misschien wel gekmakend tegelijkertijd. Het zou je ook zomaar aan het denken kunnen zetten: zou een geavanceerde beschaving dit vraagstuk in de simulatie gegooid hebben om ons nog een paar decennia bezig te houden?

Wij denken dat we in een geavanceerde samenleving of beschaving leven, maar dan valt op mijn beschreven antwoorden alleszins tegen. Alle omringende beschavingen buiten de aarde zijn allemaal veel geavanceerder dan wij zijn. We moeten ons dus geen illusies maken! Wij zijn primitieve driedimensionale wezens die nog niet zonder oorlog, manipulatie – niet door computersimulaties maar door fysieke machthebbers in de politiek en economie – en chaos kunnen. Wij hebben nog geen aards paradijs kunnen scheppen en dat zegt genoeg.

Scientias.nl, 160218

Een vloek in de digitale kerk – Interview Paravisie (compleet)

Yfke Laanstra en Niels Brummelman

Kun je het je nog voorstellen? Een wereld zonder computers en mobiele telefoons? Waarschijnlijk niet. De stormachtige technologische ontwikkelingen van de afgelopen decennia hebben onze wereld diepgaand en definitief veranderd. Het heeft onze levens in zekere zin vergemakkelijkt, denk alleen al aan de draadloze communicatie waardoor we op elk gewenst moment met elkaar in verbinding kunnen staan. Maar ondertussen betalen we een prijs. Een hoge, zo wordt steeds duidelijker. Want dreigen we onszelf niet te verliezen in een oceaan van bits en bytes? Of erger: staan straks robots en machines in plaats van mensen aan het roer?

Deze stellingname is een interessante, aangezien de technologische ontwikkeling de mens een prijs laat betalen zoals hier wordt gesuggereerd, te weten dat we onszelf gaan verliezen in die oceaan van computerbits en –bytes, en die machines het gezag over ons laten verkrijgen en het roer overnemen…. In plaats dat de technologie de mens van zijn evolutie afbrengt.

Vanuit mijn visie zal de evolutie de mens zelfs met alle technologische ontwikkelingen gewoon verder tot ontwikkeling laten komen op zijn eigen evolutiepad, mits maar de mens bereid is zijn angst voor computers en robots te laten varen. Die angst wordt historisch al ingegeven door het Paard van Troje, als instrument om een gecamoufleerde Griekse legermacht aan manschappen in het antieke Troje binnen te smokkelen, om zo Griekenland machtiger te maken. Lees het op Wiki.

Mijn sociologische visie is dat de computer en computertechnologie – als gevolg van de industrialisatie – met alle big data die erbij horen, instrumenten zijn die de mens hulpvaardig (kunnen) zijn als die computers daartoe geprogrammeerd worden. Ze moeten immers niet geprogrammeerd worden als robotsoldaten, die willekeurige massa’s slachtoffers zullen gaan neermaaien.

En programmeren in de ICT is hun eeuwige kenmerk omdat die computers en robots alleen door die programmering kunnen werken. En daarmee zijn ze – zowel de computers als machines als de programmeurs die de instrumenten verder tot ontwikkeling brengen – ‘iets’ wezenlijks anders dan de Mens, dus mensen die bezield zijn geboren en hun evolutieweg naar hoger geestelijk bewustzijn proberen te (ver)volgen, die hen ertoe brengt zelf een creatieve bronenergie te worden, en dat zal de onbezielde computer, zelfs als robot nooit kunnen bereiken, want simpelweg een machine. Een moderne stoommachine bij wijze van spreken. Niets om je angstig over te maken dus, mits er maar geen Paarden van Troje worden ontwikkeld door de militaire machthebbers van deze wereld, aangezien we dan een nieuwe technologische oorlogsmethoden op de markt brengen die dan automatisch uitdraaien op een alles vernietigende wereldoorlog. Kortom, die Paarden vreten elkaar op en daarvan heeft de gewone burger geen last, behalve een oorlogseconomie. Maar zelfs dat gebeurt niet omdat anders dat in de aanloop van WO2 er geen onderling verweven bancair bestel aanwezig is de dus rijke industriëlen het toen voor het zeggen hadden. Nu heb je multinationals die al alles van elkaar weten en die gaan dat risico niet aan.

Dat zal naar mijn stellige overtuiging zelfs ook door ons universum verhinderd worden omdat het een risico op een menselijk drama op aarde oplevert met ook enorme consequenties voor de harmonie, vrede en eenheid binnen ons universum. Alles hangt immers met alles samen en de aarde is geen autonoom eilandje in het kosmische samenspel. Maar omdat de mensheid zich hiervan niet bewust is, en moet dus deze kennis onbenut laten; en zo worden angstsyndromen de wereld in geholpen. De menselijke beschaving is aldus geredeneerd niet verder gekomen dan een kleuterschool die volkomen onbewust is van de bestaande kosmische wetten en universele feiten, die door de grote mogendheden ook geheim worden gehouden. Vandaar die geheimzinnigdoenerij over de buitenaardse activiteiten op aarde en de ufo’s.

Hoog tijd voor een discussie over de schaduwzijde van de digitalisering, zo vond Yfke Laanstra. Ze schreef ‘Bits, bytes & bewustzijn, over het snijvlak van computertechnologie en menselijk potentieel’. Yfke: “We staan aan de vooravond van een virtuele big bang. Of dat uitdraait op een kwantumsprong in onze evolutie of juist het einde inluidt van de mensheid zoals we die kennen, is aan ons.”

Mijn reactie hier is dus de vraag of er schaduwzijden van de digitalisering bestaan? Ik gaf al aan dat er ons angstsyndromen worden aangepraat, omdat alleen langs die weg weer nieuwe budgetten worden vrijgemaakt voor een hernieuwing wapenpotentieel door het militair-industriële complex. Daar schiet de mensheid niets mee op. Alleen bewijst Noord-Korea dat zij met alleen technologische ICT-kennis heel ver kunnen komen en dat daarop moet verstandig gereageerd kunnen worden door de betrokken grote mogendheden, lees de Navo, want die wordt door de belangen van staatslieden gedirigeerd.

En de kwantumsprong is een begrip dat door niemand goed kan worden omschreven of gedefinieerd aangezien kwantum een multidimensionaal begrip is waarin alles door elkaar loopt en daarom onbruikbaar gezien onze huidige stand van wetenschapsbeoefening. Dus een zinloos debat ofwel een debat met een noodzakelijk open einde, omdat niemand precies de details kent; ik ook niet. Je kunt er pas over spreken als we zelf in 5D zitten en dat duurt nog wel eventjes… oke, de aarde zit al in 5D, maar zolang onze ogen nog niet geactiveerd zijn voor 5D schieten we daarmee niets op.

Lees online en/of print het hele artikel via deze link of klik op de cover:

Een vloek in de digitale kerk.

Tekst: Niels Brummelman, hoofdredacteur Paravisie

‘Ik geloof dat de mens geheel zelfstandig, dus zonder afhankelijk te zijn van technologie, tot zelftranscendentie in staat is’

Natuurlijk is de mens daartoe in staat aangezien zelftranscendentie in het geheel niet afhankelijk is van techniek. Er bestaat zelfs geen enkele relatie tussen transcendentie en techniek. Techniek is dus een bijzaak in het menselijk leven, alleen een evoluerend instrument die de welvaart dient en indien die (laat)industriële revolutie goed op stoom is gekomen, zoals dat heden het geval is, zelfs trancendentievijandig zal zijn, respectievelijk is geworden omdat groeiende welvaart in de praktijk geestelijke bewustzijn tegenwerkt. Welvaart en groeiend materialisme staan haaks op geestelijke ontplooiing of transcendentie.

Actueel

Kun je het je nog voorstellen? Een wereld zonder computers en mobiele telefoons? Waarschijnlijk niet. De stormachtige technologische ontwikkelingen van de afgelopen decennia hebben onze wereld diepgaand en definitief veranderd. Het heeft onze levens in zekere zin vergemakkelijkt, denk alleen al aan de draadloze communicatie waardoor we op elk gewenst moment met elkaar in verbinding kunnen staan. Maar ondertussen betalen we een prijs. Een hoge, zo wordt steeds duidelijker. Want dreigen we onszelf niet te verliezen in een oceaan van bits en bytes? Of erger: staan straks robots en machines in plaats van mensen aan het roer? Hoog tijd voor een discussie over de schaduwzijde van de digitalisering, zo vond Yfke Laanstra.

Ze schreef Bits, bytes & bewustzijn, over het snijvlak van computertechnologie en menselijk potentieel. Yfke: “We staan aan de vooravond van een virtuele big bang. Of dat uitdraait op een kwantumsprong in onze evolutie of juist het einde inluidt van de mensheid zoals we die kennen, is aan ons.”

Er is zoals ik hierboven aan het begin uiteen heb gezet geen sprake van een ‘virtuele big bang’, omdat aangezien we dan die virtuele techniek veel belangrijker maken dan het feitelijk is of aan de orde zal zijn omdat het slechts te vergelijken is met de eerste industriële revolutie (ontdekking van en ontwikkeling van stoommachine en machinebouw), de tweede (elektriciteit, gloeilampen en radio, staal, chemicaliën en spoorwegen ), de derde (atoomenergie) en de vierde (computerisering en virtualisering van de samenleving en big data ). Met als totaal resultante dat de samenleving of maatschappij sterk gemoderniseerd en geïnnoveerd zijn, maar het heeft geen bijdrage geleverd aan het geestelijk of spiritueel bewustzijn of zelftranscendentie. Er staat ons via deze ontwikkelingen dus geen kwantumsprong te wachten als iemand daarvan een uitleg van dat begrip kan geven. Daarvan heb ik ook aan het begin beschreven dat iemand alleen over dat begrip kan spreken als hij multidimensionaal kan denken. Dat is alleen bij een hoger geestelijk bewustzijn mogelijk waartoe de huidige mensheid niet in staat is. Zelfs niet door kwantumfysici, die menen het begrip te begrijpen, maar dat is een misverstand. Het is een fantasiebegrip.

Tekst: Niels Brummelman

‘Leraren waarschuwen voor gebruik smartphone: slechte concentratie en lagere cijfers’, ‘Koppijn en hartkloppingen van wifi’, ‘Killer robots kunnen de mensheid vernietigen’, ‘Zendmast in Lombok veroorzaakt oorpijn’, ‘Verhoogde bijziendheid door smartphone gebruik’… Zomaar wat krantenkoppen van de afgelopen maanden. Het mag duidelijk zijn: er is aandacht voor de nadelige effecten van de telecom-revolutie. Toch blijven veel wetenschappers sceptisch. Klachten die mensen ervaren bij gebruik of in nabijheid van stralingsvelden veroorzaakt door communicatieapparatuur, zouden niet zelden tussen de oren zitten.

Hier worden stralingsveranderingen en stralingsvelden genoemd en dat is geheel juist opgemerkt maar noch technici, noch wetenschappers hebben enig idee wat er precies aan de hand is en waardoor die stralingen een negatief effect op de mens kan hebben. Laat staan dat medici weten hoe ze daarop moeten reageren met hun adviezen. En het zal nog wel enig tijd duren voordat de wetenschap gaat ontdekken hoe een en ander volledig verklaarbaar wordt. Die tijd zal pas aanbreken als de natuurwetenschappen zich zullen bevrijden van de huidige geldende paradigma van driedimensionaliteit ofwel lineariteit. Kwantum is zoals aangegeven multidimensionaal.

En wat te denken van de commerciële belangen die ermee gemoeid zijn? In het spel om de knikkers overhaast door overheden afgesloten miljardendeals met megaconcerns, zeg je immers niet snel af. Wiens agenda wordt hier eigenlijk gediend? Zijn wij werkelijk gebaat bij nog meer techniek, nog meer draadloos en nog meer ‘handige’ gadgets? Of spelen er soms heel andere, meer duistere motieven mee? Yfke Laanstra dook in de wereld van de computertechnologie en viel van de ene verbazing in de andere. Gefascineerd, verbijsterd en ook een beetje geschrokken zette ze zich vorig jaar aan het schrijven. Het resulteerde in een boek dat vooral de discussie wil aanzwengelen over de toenemende verwevenheid tussen mens en machine. Tussen biologie en technologie. Tussen echt en kunstmatig. Tussen – zoals de titel luidt – bits, bytes en bewustzijn. We interviewen Yfke, ironisch genoeg, via Skype.

Yfke, ons viel het op dat je onder de noemer ‘Soulvalley’ als verlengstuk van en aanvulling op jouw boek een online platform en een app hebt gelanceerd. Dat terwijl je waarschuwt tegen de gevaren van overmatig gebruik van computer en telefoon. Hoe zit dat?

Yfke: “Ik pleit in mijn boek voor een evenwichtige benadering van de problematiek. De technologieën waarover we het hebben, zijn niet meer uit onze levens weg te denken. Ze zijn er om te blijven en gaan niet meer verdwijnen. Die geest is allang uit de fles. De uitdaging voor ons is nu om bewust om te gaan met dat wat er is. Balans is daarbij wat mij betreft het sleutelwoord.

Dat ‘De technologieën waarover we het hebben, zijn niet meer uit onze levens weg te denken’ is geen absolute waarheid maar wel een relativistisch gegeven aangezien we voor deze mogelijkheden afhankelijk zijn van een elektromagnetisch veld om de aarde heen die alleen kan functioneren als de omstandigheden zijn zoals die nu zijn en door ons via Newton verklaard kunnen worden. Maar wat als er een fotonengordel door ons zonnestelsel of universum reist of ‘waait’ die alle magnetische velden in verwarring brengt of sterker, uitschakelt? Dan doet geen enkel elektrisch apparaat het nog. Weg communicatie en techniek.

Laten we wel wezen: de zegeningen van de moderne techniek zijn talrijk. Hoe fijn en handig is het bijvoorbeeld, dat we via Skype contact kunnen maken met familie aan de andere kant van de wereld? Maar hoe vervelend wordt het wanneer een collega van twee kantoordeuren verderop je via hetzelfde medium benadert? Ik bedoel maar: schermen zijn in staat om afstanden > [te verkleinen]

Actueel

‘Een nieuwe religie is aan het ontstaan, waarbij de verlosser zich aandient in bits en bytes’

Big BANG

Volgens Yfke staan we aan de vooravond van ongekende ontwikkelingen.

Ze voorspelt een exponentiële groei of zelfs een kwantumsprong, die ze de ‘virtuele big BANG’ noemt. Het zal gaan om de volledige, zichtbare en onzichtbare samensmelting van biologie en computertechnologie door de komst en de verregaande ontwikkeling van de artificiële varianten of manipulatie van Bits en bytes (computertechnologie zoals kunstmatige intelligentie en virtuele realiteiten), Atomen (nanotechnologie, kunstmatig ingrijpen op atomair niveau), Neuronen (neurowetenschap, kunstmatig ingrijpen op neuraal niveau) en Genen (genetische technologie, kunstmatig ingrijpen op genetisch niveau). Singulariteit, ofwel het moment dat we als mensheid ingehaald worden door computertechnologie, dreigt. Yfke: “Nu nog kunnen we nadenken over de implicaties. Straks is het misschien te laat. Vandaar dat ik mijn boek Bits, bytes & bewustzijn naast met enige trots ook met een zekere urgentie presenteer.”

Ook bij deze alinea vallen de nodige kanttekeningen te plaatsen.
1. Zolang er geen onderscheid wordt aangebracht tussen de ‘bezielde mens’ en het ‘onbezielde instrument’ dat computer heet, zal de mens zich ook niet bewust worden dat er geen angst over of ten aanzien van de computer nodig of noodzakelijk is of anders vanzelfsprekend wordt opgeroepen. Allemaal onjuist omdat de toekomstige uitwerking van de huidige innovatie nog niet bekend is. Zo goed als er veel sensationele films in Hollywood worden gemaakt over buitenaardse invasies, die het praktische effect sorteren dat dit alles waarheid ‘kan zijn’ en dus ook worden vanuit de fantasiewereld van de boekauteurs of scenarioschrijvers, weet de geestelijk onbewuste mens niet dat een dergelijke invasie geheel tegen de universele Bronplan ingaat en dus geen werkelijkheid gaat worden. Zelfs galactische oorlogen zijn in het heden niet mogelijk met galactische beschavingen die in de huidige multidimensionale 5D-werkelijkheid leven, dus zonder aanwezigheid van oorlog en chaos, of afwezigheid van vrede en eenheidsbewustzijn.

Er is dus (vooralsnog) niets om ons zorgen over te maken – tenzij wij niet in onze eigen kracht staan en geen contact hebben met onze innerlijke Bronkracht die direct met de AlBron in contact staat.

2. Na deze inleidende opmerking nu de feitelijke tekst. 2a. Geschreven wordt over ‘exponentiële groei of zelfs een kwantumsprong, die ze de ‘virtuele big BANG’ noemt.’ Er is inderdaad aantoonbaar sprake van exponentiele groei op alle gebieden van de natuurwetenschap, maar niet van kwantumgroei, een term waarover ik heb al heb aangegeven dat voorzichtigheid te geboden. Zolang we binnen de huidige bestaande paradigma’s (of paradigmata) werken en denken, kunnen nog niet spreken van een kwantumsprong, die over een tweetal decennia belachelijk blijkt te zijn. Er is slechts sprake van exponentiele groei want die past binnen welk – ieder wetenschapsgebied kent zijn eigen sub-paradigma – paradigma dan ook, getuige bijvoorbeeld het boek ‘Het verschijnsel mens’ door de vermaarde paleontoloog en Jezuïet Teilhard de Chardin (1881 – 1955). Het gebruik van het begrip ‘virtuele big bang’ is wel van toepassing aangezien de virtuele wereld extreem kort geleden – een krappe twee decennia schat ik in – is ontstaan en daarmee duidelijk wordt wat deze nieuwe technologie inmiddels al mogelijk heeft gemaakt. Een nieuw soort Wet van de Remmende Voorsprong, die nu ook lijkt op te gaan voor een geheel nieuw veld van creatie. 2b. ‘Het zal gaan om de volledige, zichtbare en onzichtbare samensmelting van biologie en computertechnologie door de komst en de verregaande ontwikkeling van de artificiële varianten of manipulatie van Bits en bytes (computertechnologie zoals kunstmatige intelligentie en virtuele realiteiten), Atomen (nanotechnologie, kunstmatig ingrijpen op atomair niveau), Neuronen (neurowetenschap, kunstmatig ingrijpen op neuraal niveau) en Genen (genetische technologie, kunstmatig ingrijpen op genetisch niveau).’ Er wordt hier geponeerd dat het zou gaan om volledige, zichtbare en onzichtbare samensmelting van biologie en computertechnologie, maar dat nog steeds onbewijsbaar, nog afgezien van de tegenstrijdigheid van zichtbare en onzichtbare samensmelting die aan de orde zou zijn. vermoedelijk wordt hier gedoeld op de onzichtbare nanotechnologie en soortgelijke technieken, die voor het oog onzichtbaar zijn zonder het gebruik van microscopen. Maar ernstiger is het gemak waarmee wordt gesproken over de gebruikelijke begrippen als ‘artificiële varianten of manipulatie van computertechnologie zoals kunstmatige intelligentie en virtuele realiteiten’. Nu wil ik hier geen wetenschappelijk betoog aan het lezer presenteren, maar ik wil de lezer wel waarschuwen voor het lichtvaardig en dus populair gebruik van deze gebruikte termen die onvoldoende gedefinieerd zijn. Artificiële of kunstmatige intelligentie is namelijk een onmogelijk begrip. Computers zijn namelijk machines zijn die werken met geprogrammeerde en dus in gevoerde gegevens of data om een nieuw soort ‘statistiek’ toe te passen. Maar de data zijn ingebracht door wetenschappers als een moderne variant van de vroegere boekhouders of administratieve medewerkers die de maandelijkse loongegevens invoerden. Maar nu tijd om een ‘toeval’ van deze ochtend te beschrijven en dat een schoolvoorbeeld mag worden genoemd dat vele zaken worden opgeblazen. Op de BNR werd vanmorgen dus een interview gehouden met de onlangs via het uitspreken van een oratie tot het docentencorps van hoogleraren toegetreden prof. Antoinette de Bont van de Universiteit van Maastricht als hoogleraar van de sociologie van de techniek. Zij gaf aan voorlopig niet te geloven in robotisering van de artsen die die de gewone arts of specialist zou kunnen vervangen aan bed of in de operatiezaal. Waarom niet? Zij heeft met haar onderzoek ontdekt dat de medische data die beschikbaar zijn door databestanden geheel anders worden geïnterpreteerd dan zoals de medici dat doen en dus waardeloos mogen worden genoemd. Het computerdenken werkt nu eenmaal anders dan het menselijk denken en in ieder geval anders dan het medische denken en waar de computer met zijn eigen kenmerkende algoritmes werkt, daar zal de onderzoekers niet alleen met eigen datagegevens moeten zien te vertalen in algoritmes, maar daarmee wordt dus wel een andere wereld binnengestapt, die niet één op één is te vergelijken met de menselijke logica. Kortom, geen virtuele wereld binnen de medische discipline, maar wel digitale foto’s of röntgenbeelden, want dat is een kwestie van techniek en technische innovatie. De huidige digitale foto’s op vakantie zijn in wezen niet verschillend van het filmrolletje dat vroeger werd gebruikt. In dat opzicht is er geen enkele verandering opgetreden in de afgelopen 20 of 30 jaar. Dat geldt ook voor de wetenschap, met dien verstande om de Hubbletelescopen veel gedetailleerder opnamen mogelijk maken dan 30 jaar geleden. In dit geval is er wel sprake van wonderen der techniek. Maar de meetresultaten van die opnamen zijn beslist niet op voorhand geldig, al doen interviews met laboratoriumspecialisten ons dat wel geloven. Wie YouTube-opnames van Kryon kent weet dat de aardse natuurwetten niet geldig zijn in andere delen van ons zonnestelsel en daar gaat de astrofysica nog wel vanuit. Kortom, reden genoeg om te veronderstellen dat we nog lang niet aan de big bang toe zijn. Eerst de vijfde dimensie binnentreden en dan is pas werkelijke vernieuwing mogelijk; en dan pas zal worden vastgesteld dat ‘virtuele intelligentie’ onbestaanbaar is omdat er per definitie alleen ‘menselijke’ intelligentie bestaat vanwege zijn zelfstandige en autonome denkvermogen, creativiteit en inventiviteit; daarmee kunnen verbanden worden geschapen en aangeleverd, maar daarentegen is virtuele of computerintelligentie alleen maar een snellere wijze van processing die mogelijk wordt gemaakt. Korter en bondiger kan het niet samengevat of gezegd worden.

Actueel te overbruggen, maar óók om deze te creëren. Weer die balans.

En weer die eigen keuze en verantwoordelijkheid. Hoe ga ik als individu met de geboden mogelijkheden om? En wat mijn app betreft: als compensatie koos ik ervoor om géén e-versie van mijn boek op de markt te brengen.”

Je hebt je weleens laten ontvallen dat je zelf behoorlijk verslavingsgevoelig bent als het op schermgebruik’ aankomt.

Hoe ga je daarmee om?

Yfke: “Ik resoneer als een dolle op al die apparatuur. Het zijn bijna vriendjes van me. Ervan afblijven blijft vooralsnog een leerproces dat met vallen en opstaan gepaard gaat. Paradoxaal genoeg bestaat er soft- en hardware om me juist daarbij te helpen. Zo is er de Light Phone, een heel basale telefoon die gemaakt is om zo min mogelijk gebruikt te worden. En er is software die ervoor zorgt dat je maar beperkt bij je social media kunt. Zo hol je het systeem dat je verslaafd dreigt te maken of te houden met behulp van z’n eigen middelen van binnenuit uit.

Doet me trouwens denken aan de meditatie-apps die ik jaren geleden ontdekte. Dergelijke toepassingen kunnen je helpen de discipline, benodigd voor meditatie, terug in je leven te brengen.

En daarmee de controle, zodat diezelfde apps uiteindelijk overbodig worden. Want het gaat het er natuurlijk wel om dat je zélf de baas bent en niet één of andere app.”

We spreken in het geval van techniek dus niet over goed of slecht, over voor of tegen, over zwart of wit. De vraag is telkens in hoeverre een stukje technologie ons ‘mens-zijn’ ondersteunt of juist ondergraaft. In die zin stel je je in ‘Bits, bytes & bewustzijn’ nadrukkelijk neutraal op. Behalve als het gaat om het zogenaamde transhumanisme. In het boek geef je zelf een omschrijving daarvan:
‘Transhumanisme is een stroming waarbij technologie ingezet wordt als middel om onze evolutie te versnellen. Door middel van het overstijgen, transcenderen van onze biologie. In de vorm van het upgraden van onze biologie, het geleidelijk samensmelten met technologie of zelfs het uiteindelijk hierin daadwerkelijk transformeren. Technologie wordt onder andere ingezet om veroudering tegen te gaan of zelfs het fysieke sterven te overwinnen, ziektes en pijn uit te bannen en bovengemiddelde of zelfs bovenmenselijke kwaliteiten en vaardigheden te vergaren. Denk aan kunstmatige intelligentie, synthetische biologie, genetische manipulatie en nanotechnologie.’

Hier is het de interviewer die duidelijkheid verschaft over het boek Bits, Bytes & Bewustzijn, die vaststelt dat de auteur zich ‘nadrukkelijk neutraal’ opstelt over de vraag in hoeverre de technologie de mens ondersteunt of het tegendeel, ‘ondergraaft’. Die constatering en conclusie heb ik ook getrokken en dat vond ik teleurstellend in het boek, dat overigens een perfect overzicht biedt over de huidige stand van technologische ontwikkeling in onze wereld. Waar dus het boek zich neutraal opstelt heb ik de behoefte om geen neutraliteit te ‘betrachten’, maar de noodzakelijke duidelijkheid of keuze te maken.

Waarom ben je hier zo fel op tegen?

Yfke: “Dat komt omdat ik niet geloof in het mensbeeld dat aan transhumanisme ten grondslag ligt. Zij zien de mens als een soort geciviliseerde holbewoner, met beperkte intellectuele vermogens en een instinctieve overdrive. Als een ras dat beperkt wordt door een Darwiniaans brein en een te kwetsbaar fysiek omhulsel.

Onze kwetsbaarheid veroorzaakt een lijdensweg die ons wat de transhumanisten betreft bespaard kan blijven door de hedendaagse computertechnologische ontwikkelingen. Ons lichaam, onze biologie, is iets wat overstegen dient te worden. Ons humanisme, ons ‘mens-zijn’ moet letterlijk en figuurlijk getranscendeerd worden. Zelf geloof ik daarentegen dat de mens een fantastisch kosmisch wezen is.

Een wezen dat geheel zelfstandig, dus zonder afhankelijk te zijn van externe middelen of instrumenten, tot zelftranscendentie in staat is. Hoe? Door het aanboren van zijn onbegrensde potentieel, zijn innerlijke wijsheid en zijn multidimensionale natuur. Dat pad is niet gemakkelijk, spirituele zoekers van alle eeuwen kunnen daarvan getuigen. In plaats van onze donkere kanten weg te drukken en ongemakkelijkheden te ontkennen, moeten we dwars door de zelfconfrontatie, het verdriet en de pijn heen. Het is de reis van de held die op het eind zijn pot met goud vindt. Transhumanisten realiseren dit liever door artificiële upgrades en kunstmatig ingrijpen. Ware kracht echter, zit in kwetsbaarheid en openheid. Niet in macht, manipulatie en controle.”

De filmtrilogie The Matrix is een grote inspiratiebron voor Yfke, getuige de vele citaten daaruit in haar boek. In deze films blijkt de mensheid te leven in een door computers gegenereerde schijnwereld: de Matrix. Deze computersimulatie is bedoeld om mensen onder de duim te houden, terwijl zij ondertussen – zonder het zelf te weten – door machines die de wereld hebben overgenomen als herbruikbare energiebronnen misbruikt worden.

De hoofdpersoon krijgt twee pillen aangeboden: een rode om te ontwaken en te ontsnappen uit de matrix en een blauwe om alles te vergeten en ‘lekker’ verder te slapen. Vergezocht? Het idee achter The Matrix is gebaseerd op onder andere het jodendom, het gnosticisme, het boeddhisme en westerse filosofen als Plato. Allen erkennen het bestaan van een echte – goddelijke – wereld en een schijnwereld, ook wel ‘Maya’ genoemd. Wie zegt ons in welke wereld we leven? Goddelijk lijkt ze in elk geval niet! Momenteel zijn er al technieken die ons in een volledige, levensechte artificiële omgeving kunnen plaatsen. Leuk als vermaak misschien en in de gezondheidszorg mogelijk toepasbaar als pijnbestrijding, maar wenselijk als digitale ontsnappingsclausule bij levensmoeheid? Liever een Smartphone maakt dom Het concentratievermogen van de mens is met acht seconden een volle seconde korter dan dat van de goudvis. Dat blijkt na onderzoek van Microsoft. De oorzaak? De obsessie voor de smartphone.

Een mooie filmscenario, maar met de werkelijkheid heeft het niets van doen. Daarom is het aan raadsel waarom deze bedenksels direct voor waar worden aangenomen. Om nog op enkele zinnen in te gaan: 1. ‘Wie zegt ons in welke wereld we leven?’ Het antwoord luidt dat we dat in ons 3D-denken nooit met stelligheid kunnen bewijzen, maar zijn we 3D overstegen en zijn we multidimensionaal geworden en gaan denken, dan kennen we die werkelijkheid die de die van 3D overstijgt en dus voelt iedereen zijn hartsbewustzijn en zijn intuïtie goed aan en heeft direct contact met de Albron en weet dat de goddelijke energie bestaat omdat we allemaal het goddelijke vertegenwoordigen. Daarom zijn deze metafysische vragen in 3D niet te beantwoorden. 2. ‘Momenteel zijn er al technieken die ons in een volledige, levensechte artificiële omgeving kunnen plaatsen. Leuk als vermaak misschien en in de gezondheidszorg mogelijk toepasbaar als pijnbestrijding, maar wenselijk als digitale ontsnappingsclausule bij levensmoeheid?’ Allemaal 3D-vragen en opmerkingen en daarom in dit stadium van leven even zinloos als onder 1.

Een kortere concentratiespanne is overigens niet de enige zorgwekkende conclusie. Volgens onderzoekers lijkt het gedrag van sommige van de tweeduizend ondervraagden op een echte verslaving.

Bedreiging uit de lucht? Smart dust! De fysieke omvang van sommige van de nieuwste technologieën is werkelijk verbijsterend. In het geval van de smart dust gaat het om nauwelijks zichtbare stofdeeltjes. Deze deeltjes zijn in werkelijkheid synthetische computertjes die op afstand bestuurd worden of al een ingebouwd programma hebben.

Deze fijnstof kun je simpelweg inademen, waarna het zich door je hele lichaam verspreidt. Beangstigend, want volgens sommigen worden deze deeltjes zonder onze toestemming al via de lucht verspreid. Yfke: “Wanneer deze smart dust zich eenmaal in je lichaam bevindt, dan kun je op afstand neuraal beïnvloed worden. Hiermee lijk je in een slechte sciencefiction horrorfilm te belanden.”

Mijn laatste kanttekening is bij deze passage. Los van deze veronderstelde ‘geprogrammeerde’ fijnstofdeeltjes bestaat er dus ook fijnstof of stof zonder deze programma’s. Het lijkt op het verschijnsel van de chemtrails en daarvan zullen we de geheimen pas kennen als de verantwoordelijke regeringen hierover uitsluitsel hebben gegeven. En als dat ondanks de aangezegde ‘Disclosure’ (opening van zaken) niet gebeurt, dan weten we pas na het stoffelijke vertrek op aarde wat er wel aan de hand was, want dan in de multidimensionale wereld wordt ons alles geopenbaard.

PARAVISIE Februari 2018

De zegeningen van virtual reality

Virtuele werkelijkheid of schijnwerkelijkheid (virtual reality in het Engels, afgekort: VR) simuleert een omgeving via een computer om een gebruiker zintuiglijk onder te dompelen in een ervaring. Niet alleen gamers zijn fervente gebruikers. De toepassing heeft ook z’n intrede in de gezondheidszorg gedaan: patiënten lijken de pijn minder te voelen als hun focus elders, dat wil zeggen in de VR, is. Maar er zijn meer mogelijkheden.

Zoals het genoemde Boeddhisme leert dat alles op aarde een illusie of schijnwerkelijkheid is (vanwege het ‘toneelspel’ dat hier ‘steeds’ gespeeld wordt, zodat ook alle historische tijdperken hier permanent spelen en wel geheel door elkaar heen op verschillende trillingsfrequenties, zoals dat op de radio het geval is; in moderne termen dus 3D) is alles wat hier plaatsvindt gebonden aan vaste spelpatronen en iedere ziel die hier geboren werd (tot aan 2012) speelde dat spel mee omdat het voorafgaande aan de geboorte al zo geprogrammeerd was. Niet door de computers (!) van de geestelijke werelden, maar door je persoonlijke gidsen, adviserende engelen en Meesters. De stoffelijke werelden zijn immers bedoeld om de mensheid te leren hoe met de eigen goddelijke energieën en krachten of machten om te gaan. Te ontdekken wie of wat het goddelijke is, omdat in de multidimensionale werelden die aanwezigheid vanzelfsprekend is/was en de mens op aarde in een blanco situatie wordt geboren en pas leert door de omstandigheden waarin je wordt geplaatst bij je nieuwe ouders – waarin je dat goddelijke niet automatisch wordt aangeleerd – en dat is nu op aarde regel vanwege de grote meerderheid van de mensheid een verkeerd idee van het goddelijke wordt aangeleerd of zonder godsbesef wordt opgevoed – je om die reden leert dat de oude betekende wereld in 5D geen replica van 3D betekent. Daarom is alles in 3D anders dan je in 5D – de originele leefomgeving – gewend was.

Een gevangenis in de Amerikaanse staat Colorado zet VR in om gedetineerden te laten wennen aan het leven buiten. En dichter bij huis is het GVB Amsterdam geïnteresseerd in de toepassing om hun conducteurs, via levensechte rollenspellen in de VR, beter om te leren gaan met agressie van passagiers.

Uit deze ontwikkelingen blijkt al dat VR wel realistisch beeldmateriaal is in tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt, dat het om andere realiteiten gaat. Dat is onjuist: VR is niets anders dan filmopnames maken met nieuwe technieken. Maar je moet dat wel weten want zonder die wetenschap of kennis worden mensen op het verkeerde been geplaatst. Zo dan worden we allemaal voor de gek gehouden. En kom je in de eigen menselijk gecreëerde Matrixfilm terecht terwijl je denkt in de realiteit te leven. Om een praktisch voorbeeld te geven: astronauten die in de toekomst naar een ander universum worden geschoten (denk aan 2001 Space Odyssey: https://nl.wikipedia.org/wiki/2001:_A_Space_Odyssey ) en door een incident of bedrijfsongeluk in de ruimte blijft zweven, als menselijk lichaam snel kan komen te overlijden omdat de voedselvoorraden uitgeput raken, maar als ziel oneindig blijft leven omdat de ziel niet af te breken is en dus onvernietigbaar. Kan in een dergelijk filmscript een dergelijk slachtoffer oneindig lang in de ruimte blijven zweven, in de werkelijkheid is daarvan natuurlijk geen sprake. Als betrokken astronaut een gelovige is, dan zal hij contact zoeken en krijgen met het goddelijke bron in zichzelf en beoordelen hoe die situatie moet worden opgelost en dat betekent dat de ziel uit gevangenschap van het lichaam wordt bevrijd. En dus is er vanuit die realiteit niets aan de hand. En dat dergelijke scenario’s (zoals ook de BDE-situaties in een medische setting) kunnen voorkomen in de realiteit van je eigen leven is geen fout in het scheppingsplan aangezien dat plan nooit fouten kan vertonen. De meeste mensen zijn hiervan niet op de hoogte een worden bij een film als genoemde Space Odyssey aangezet om daarover te gaan nadenken. Mensen die uit de BDE komen zijn altijd gelukkiger dan voorafgaande aan die situatie van schijndood.

Bits, Bytes & Bewustzijn
Yfke Laanstra
Uitgeverij Edicola
ISBN 9789492500151
Voor meer informatie over YfkE:
http://www.yfkelaanstra.nl

Actueel

‘nep’ leven dan een weliswaar moeilijk, maar niettemin ‘echt’ leven? Het collectieve bewustzijn is als gevolg van het maakbaarheidsideaal aan het verschuiven, de weerstand is door het continue bombardement van nieuwe, als handig gepresenteerde (computer)technologieën aan het eroderen. En Yfke waarschuwt ervoor. Omdat het niet mooier of beter te formuleren is, uit haar boek:

‘Onze eeuwenoude zoektocht naar het goddelijke, naar spirituele transformatie, naar ascensie, transcendentie en verlichting bevindt zich voor een groeiende groep mensen inmiddels in een computertechnologisch jasje. In een samensmelting van biologie en technologie. Een nieuwe religie is aan het ontstaan waarbij de verlosser zich aandient in bits en bytes, die ons via nulletjes en eentjes toegang verschaft tot goddelijk potentieel. De religie van data, algoritmes, kwantificeerbaarheid, rationaliteit, systemen, structuur, efficiency en logica. Mensen als Ray Kurzweil van Google lijken de hedendaagse goeroes waarbij exponentiële technologische groei de nieuwe religie is. Een holistische visie op welzijn en gezondheid, de kracht van het hart en het bestaan van een ziel, wordt veelal afgedaan als zweverige new-age nonsens. Als vloeken in hun databank, in de digitale kerk.’

Naar aanleiding van bovenstaand citaat: geloof jij, Yfke, in een complot om de mensheid, onder andere via de techniek, te onderwerpen?

Yfke: “Ik denk zeker dat er een agenda achter zit. Maar dat element heb ik heel bewust maar mondjesmaat in mijn boek benoemd. Wanneer ik hier te veel over uitweid, dan loop ik het risico meteen weer in het hokje van de complotdenkers geplaatst te worden en bij het oud papier te belanden. Ik vind het nu eenmaal belangrijker dat dit boek en de boodschap daarin breed worden opgepakt. Dat het een aanzet tot discussie en debat is.

Want de besproken onderwerpen – wat maakt ons tot mens, waar liggen de grenzen van privacy, in hoeverre willen we leven in een volledig maakbare realiteit et cetera – gaan ons allen aan. Of we dat nu willen of niet.”

In je boek zet je het menselijk potentieel tegenover de beloften van de technologie en pleit je voor een verantwoorde, weloverwogen samenwerking daartussen.

Tijdens je lezingentoer na verschijning van het boek bleek dat de aandacht met name uitging naar de duistere kanten van de techniek. Jammer?

Yfke: “Toch wel. Ik kreeg het gevoel dat ik vooral mensen schrik aanjoeg met mijn verhaal. En dat is juist het tegenovergestelde van wat ik wil bereiken. Natuurlijk mag men zich best even achter de oren krabben bij de realisatie van wat er op technologisch gebied allemaal al mogelijk is en hoe snel de ontwikkelingen gaan. Dat is de broodnodige wake-up call. Maar daarna moet de focus toch vooral komen te liggen op de geweldige mogelijkheden van ons mens-zijn en hoe technologie ons hierin eventueel kan ondersteunen in plaats van overrulen.

Want geloof mij maar: veel van de nu ontworpen technieken zijn overbodig op het moment dat we ons volledige potentieel weer gaan benutten. Ik hoop dat die boodschap enthousiasmerend werkt en aanzet tot actie. Welke krachten en talenten heb jij te ontwikkelen? En laten we ondertussen vooral de vraag niet vergeten hoe technologie te omarmen zonder gewurgd te worden. Mijn droom? Een wereld waarin de technologische ontwikkeling de menselijke bewustzijnsevolutie op een natuurlijke, verantwoorde wijze stimuleert en ondersteunt. Het kan, maar het is wel twee voor twaalf.”

Met deze laatste zinnen van Yfke Laanstra ben ik het geheel eens en overigens aan haar de complimenten voor de nuttige en eigentijdse overzicht van de huidige technologische stand van zaken. Ik zal deze bespreking van Paravisie gebruiken om het dagelijkse nieuws over de digitalisering, robotisering, virtualisering en neurowetenschappen verder te volgen op deze plaats.

En dus wordt de vraag met de dag relevanter: welke pil neem jij? •