De erfenis van Atlantis (1/2) / 28 maart 2019 / Pamela Kribbe
Posted: 29 Mar 2019 02:50 AM PDT [via wakkeremensen.blogspot.nl, 30-3-19]
De erfenis van Atlantis (1/2)
Lieve mensen,
Ik ben Jeshua, ik sta voor jullie en stuur jullie mijn energie in liefde.
Ik wil jullie tot steun zijn in deze moeilijke tijden.
Er is een overgangstijd op aarde waardoor al het oude weer naar de oppervlakte komt. Oude energieën uit lang vervlogen tijden, waarin ook jullie manifest waren, en levens leidden, waarin jullie zovele ervaringen opdeden.
Al die oude lagen komen nu naar de oppervlakte.
Daarover wil ik vandaag uitgebreid spreken, om jullie tot een dieper begrip te brengen van wie je bent in het hier en nu. Jullie zijn oud, zeer oud, en dragen veel ervaring in je mee. Lange reizen door ruimte en tijd hebben jullie gemaakt en niet alleen op aarde.
Ik wil jullie meenemen naar het begin. Er was nooit een begin, maar voor dit verhaal spreek ik van een begin in de tijd, omdat er wel een startpunt was van de grote cyclus van levens waarin jullie nu nog verkeren.
Ik neem jullie terug naar de geboortetijd van jezelf als ziel, de periode waarin jullie je formeerden tot individuele ziel, tot een afgescheiden ‘ik’. Het ‘ik-zijn’ dat jullie nu zo bekend is, was een heel nieuw verschijnsel in het universum. Het apart staan, het afgescheiden zijn, geeft je de mogelijkheid tot een veelheid aan ervaringen, en ja, ook misvattingen en illusies. Daarom is het echter niet minder waardevol. Juist in ‘ik-zijn’, het afgescheiden zijn van het geheel, en de illusies die ermee gepaard gaan, kun je ontdekken wat niet is. Je kunt een illusie ontdekken en van binnenuit ervaren. Eerst was dat niet mogelijk. Aanvankelijk was er het Ene en niets daarbuiten, een ongedifferentieerde oceaan van liefde en eenheid. Probeer dan maar eens angst en onwetendheid te ervaren!
Maar, juist in het blootstaan en ondergaan van illusie, doe je onnoemelijk veel ervaring op en ga je pas werkelijk begrijpen wat eenheid betekent, wat liefde is op ervaringsniveau. Wat diepe, gevoelde liefde is, niet als abstracte eenheidservaring, maar als een volle, doorvoelde energie die je hart in vervoering brengt, die je blij en gelukkig maakt, vol scheppingsdrang en vreugde. Dát is de eindbestemming van jullie reis, dát is de thuiservaring waar je naar zoekt: God te zijn in jezelf, de eenheidservaring terug te vinden vanuit je ‘ik-zijn’. Dat ‘ik’ moet je niet willen opgeven. Het is in de verbinding van het ‘ik’ met het geheel, waarin jullie vreugde ligt en waarin jij, als unieke godsvonk, iets nieuw en kostbaars toevoegt aan het geheel van de schepping.
Ik vraag jullie nu dus terug te gaan naar de tijd waarin dat ‘ik-zijn’ voor jullie voor het eerst vorm kreeg. Jullie waren toen, of werden geschapen als, engelen. Kun je de teerheid en de onschuld van die oorspronkelijke energie voelen, dat verre begin waarin je voor het eerst ‘gevormd werd’, kennis maakte met vorm? Dat jij plots ‘jij’ was en dat er anderen buiten jou stonden, en je het wonder ervoer van het ‘ik’ zijn.
Jullie stonden toen nog zo dicht bij de bron van het goddelijke licht, dat jullie vol waren van liefde en overliepen van vreugde en scheppingsdrang. Er was een ongelooflijke drang om te ervaren, te weten, te voelen en te creëren.
Voel even dat het waar is, dat het klopt, dat je een engel bent in ’t diepst van je wezen…
Ik neem nu een sprong in de tijd omdat ik dit verhaal hier alleen in grote lijnen kan vertellen. Ik neem jullie nu mee naar het begin van de aarde als planeet. Jullie waren daar namelijk bij, jullie zijn ouder dan de aarde. Het begin van jou als ‘ik’, waarover ik sprak, ligt veel verder terug dan het ontstaan van de aarde als planeet.
Stel je nu eens voor dat jij betrokken bent geweest bij het ontstaan van het leven op aarde.
Langzaam ontstond het leven op aarde doordat daar materiële stoffen aanwezig waren, die de voorwaarden vormden voor bewustzijn om te incarneren, te ‘wonen’ in materiële vormen of lichamen: planten, mineralen, en later dieren.
En jullie waren bij dit alles betrokken. Hoe?
Jullie waren de engelen en de deva’s die het plantenrijk voedden, die het ‘weefsel van leven’ op aarde van binnenuit kenden en ondersteunden. Jullie hebben ook de dieren omringd met liefde, zorg en etherische voeding.
Herinneringen die jullie innerlijk meedragen van het paradijs, de Tuin van Eden, en de harmonie die daarbij hoort, stammen uit deze tijd. Jullie herinneren je je betrokkenheid bij de aarde als engel en het levensgevoel dat hoorde bij het etherische engelbewustzijn.
Voel ook eens even het kinderlijke aspect in de energie die jullie toen hadden. Jullie lachten veel, jullie speelden veel, jullie waren avontuurlijk. Als kinderen probeerden jullie van alles uit en alles gebeurde in liefde en respect voor het leven op aarde, het zich ontwikkelende leven op deze planeet.
Jullie zijn dus ook een beetje de vader en moeder geweest van het leven op deze aarde. Dat verklaart waarom jullie zo diep geschokt kunnen zijn door de verstoringen van de natuur en het leven op aarde door technologieën, industrie en in het algemeen misbruik van de natuurkrachten.
Waarom raakt dat jullie zo diep? Het is omdat jullie zelf deze energieën gekoesterd en gevoed hebben. Vanuit jullie wezen zijn jullie daarmee verbonden, zoals een ouder met een kind en een schepper met zijn schepping. En jullie wisten zelf nog niet waarom jullie dit deden! Jullie waren als kinderen die aangetrokken werden door de lokroep van het nieuwe en zich daarbij lieten leiden door dat wat goed voelde. Jullie plantten je energie daar waar jullie voelden dat het welkom was.
Jullie waren dus betrokken bij het ontstaan van het paradijs op aarde: de overvloed aan leven, de diversiteit van levensvormen en de ongedwongen ontwikkeling daarvan op aarde. Hou dit beeld even vast, herinner je wie je bent…
Ook al lijkt het groots en onmogelijk als ik jullie dit vertel, probeer het gevoel even vast te houden dat jij die engel was, speels, onschuldig, gevend en koesterend.
De eerste ervaringsval
Op de planeet aarde hebben in de loop van miljoenen jaren vele ontwikkelingen plaats gevonden, uiteraard kunnen we dat slechts summier beschrijven. Op een gegeven moment ontstond er in die paradijselijke fase, waarin jullie je ontplooiden als hoeder en schepper van het leven, een invloed op aarde, die van buiten kwam en die je een donkere invloed kunt noemen.
Er waren vanuit andere dimensies in de kosmos wezens die zich gingen bemoeien met de aarde en die uit waren op macht en invloed over het zich ontwikkelende leven op aarde. Deze gebeurtenis, deze inmenging van duistere energie, machtsenergie, schokte jullie in jullie engelwezen. Jullie waren daar niet op voorbereid. Het was jullie eerste kennismaking met ‘het kwaad’. Jullie wereld wankelde op haar grondvesten. Jullie voelden je niet veilig meer en voor het eerst maakten jullie kennis met menselijke emoties: schrik, angst, kwaadheid, teleurstelling, onrust, onbegrip, wat is dit, wat gebeurt hier?
Voel hoe de schaduw over je heen viel in die eerste kennismaking met het donker, de donkere zijde van dualiteit.
Langzaam nam het machtsstreven, waarvan jullie zo schrokken en dat jullie zo uit je evenwicht bracht, langzaam nam het van binnenuit bezit van jullie, omdat jullie uit verontwaardiging de aarde wilden beschermen en terugvochten tegen deze vreemde macht.
Ik spreek hier over een buitenaardse invloed, een bepaald ras zou je kunnen zeggen, waarvan de herkomst er nu niet zo toe doet. Het gaat er om dat jullie deels de energie van deze wezens absorbeerden en zo een val maakten. Ik spreek niet van een zondeval, maar een ervaringsval, een val in het duister, die in wezen ‘voorbestemd’ was omdat jullie deel uitmaakten van een wereld van dualiteit.
Met het ‘ik’ zijn en de ervaring van apart staan ten opzichte van het geheel, ontstaat de kiem van alle dualiteit en ligt het besloten in de logica van de schepping dat je alle uitersten van dualiteit gaat verkennen en ervaren.
Jullie werden nu zelf ook strijders, jullie wilden ook macht verwerven om jullie ‘territorium’ te beschermen. Er treedt dan een fase op in jullie geschiedenis, waarin jullie verwikkeld raken in verschillende galactische ‘oorlogen’. Voel even die gebeurtenis, de val vanuit de speelse energie van de kind-engel naar de hardvochtige en gepijnigde energie van de galactische strijder.
Het lijkt misschien groots en onwaarschijnlijk dat jullie dit alles hebben meegemaakt, toch vraag ik jullie je even te laten gaan in je voorstellingsvermogen en met mij mee te reizen.
Jullie raakten verwikkeld in een hevige strijd. Een deel van de science-fiction literatuur die jullie bekend is, beschrijft deze verwikkelingen en is geïnspireerd door al deze gebeurtenissen in het verre verleden. Het is niet alleen fantasie, niet alleen fictie. Heel veel is echt gebeurd en jullie waren er diep bij betrokken. Jullie verloren jezelf in de strijd om macht en gedurende deze periode hebben jullie de energie van het ego uitvoerig beleefd en doorvoeld.
Ik heb hierover eerder gesproken in de Lichtwerkersserie en ik wil nu wederom een grote stap verder zetten en jullie vertellen wat er daarna gebeurde.
Na lange, lange tijd raakten jullie vermoeid van het vechten. Het was jullie genoeg. Jullie raakten bedroefd en een zeker heimwee bekroop jullie harten. Jullie waren heel lang geobsedeerd geweest door de strijd die jullie voerden. De illusie van macht kan een hypnotische werking uitoefenen op een ongeoefende, onbeproefde geest. Jullie waren onbeproefd toen jullie je eerste val in de duisternis maakten.
Maar op een gegeven moment ontstond er dan in jullie een ontwaken, een energetisch ‘wakker worden’ en een vage herinnering aan de begintijd, die oertijd van onschuld en vreugde. Jullie verlangden daarnaar terug en waren het vechten moe. Je kunt zeggen dat de energieën van het ego uitgeput waren door de volledige ervaring ervan, door het tot op de bodem hebben doorleefd van de strijd. Jullie waren gedesillusioneerd geraakt en ontdekten dat macht je niet werkelijk geeft wat het belooft: liefde, geluk, vervulling. Jullie werden wakker uit een hypnotische sluimer en keken reikhalzend uit naar iets nieuws.
Toen jullie boven de energie van strijd uitstegen, en dus contact maakten met de energie van het hart, waren jullie daarin opnieuw heel onwennig, heel ‘onbeproefd’. Jullie waren als kinderen die je hoofd boven de muur staken en rondkeken in een nieuw land, waarin het handelen niet wordt geleid door strijd of macht, maar door liefde en verbinding. Jullie volgden de lokroep van je ziel en klommen over de muur. En jullie zochten elkaar weer op en herkenden in elkaar zielsverwanten, leden van dezelfde familie. Eens hadden jullie samengespeeld als engelen in de Tuin van Eden.
De leden van de lichtwerkersfamilie, die behoren tot één geboortegolf van zielen, begonnen elkaar op te zoeken en zij ervoeren dat zij zich aangesproken voelden door een nieuwe lokroep van de ziel, een missie die hen onderling verbond. Jullie wisten dat je iets moest doen om de stap naar het hartbewustzijn in jezelf, de terugkeer naar het Paradijs, werkelijk te kunnen verwezenlijken. Jullie voelden dat jullie naar de aarde moesten terugkeren, dit keer als mens, geïncarneerd in een mensenlichaam, om van binnenuit te ervaren wat er op aarde was gebeurd als gevolg van de galactische oorlogen, als gevolg van jullie misbruik van macht. In jullie machtsstrijd was de aarde namelijk steeds het brandpunt van de twist geweest. Er werd gestreden om de aarde door vele ‘galactische partijen’ en daarin werd de aarde, het leven op haar en de collectieve ziel van de zich ontwikkelende mensheid negatief beïnvloed.
Waarom de aarde zo’n belangrijk doelwit was voor al die strijdende partijen is ook niet zomaar uit te leggen. Maar kort gezegd is de aarde het beginpunt van iets nieuws, een energetisch ‘plateau’ dat vele dimensies, vele soorten werkelijkheden samenbrengt en daarom een kruispunt vormt naar de toekomst toe. Heel veel energieën voegen zich samen op de aarde – in het dierenrijk, plantenrijk en vooral het mensenrijk – en ontmoeten elkaar. Dit is heel bijzonder. Als er vreedzame coëxistentie bereikt kan worden tussen de verschillende energieën op aarde, zal dit een enorme explosie van licht teweeg brengen voor de kosmos, voor de omringende universa. Dat is waarom de aarde een sleutelpositie inneemt en waarom ze ook het doelwit was en is van een grote machtsstrijd.
Jullie waren in die strijd ooit ook aanwezig als daders, als degenen die op manipulatieve, agressieve wijze het leven en bewustzijn op aarde naar jullie hand wilden zetten. Daarbij hebben jullie ook schade toegebracht aan de zich ontwikkelende mens op aarde. De jonge mensheid verkeerde toen in haar ‘fase van onschuld’. Zij werd ‘bewoond’ door een andere groep of geboortegolf van zielen dan jullie. We hebben hen eerder de ‘aardezielen’ genoemd (zie Lichtwerkersserie). Het betrof een groep zielen jonger dan jullie zelf, die zich op aarde had gemanifesteerd en daar te maken kreeg met manipulaties van buitenaf: buitenaardse invloeden die het menselijk wezen beklemden en die bepaalde angsten en minderwaardigheidsgevoelens implementeerden in het ontvankelijke bewustzijn van de mens.
Ik keer nu weer terug naar jullie besluit om als mens te incarneren op aarde. Jullie intentie was toen tweeërlei. Ten eerste voelden jullie dat jullie innerlijk aan verandering toe waren. Jullie wilden de strijd van het ego loslaten en toegroeien naar een andere wijze van ‘zijn’. Jullie wisten niet precies wat dat inhield en konden het nog niet ‘vatten’, slechts voorvoelen. En jullie voelden dat het incarneren op aarde jullie mogelijkheden zou bieden om je te ontplooien in die zin.
Ten tweede wisten jullie dat jullie iets goed te maken hadden op aarde, dat jullie je daar wilden manifesteren omdat jullie een oude band hadden met de aarde, die van oorsprong was gebaseerd op liefde en respect, maar die gecorrumpeerd was geraakt toen jullie je begaven in oorlog en strijd om die kostbare aarde. De twee uitersten in jezelf, van engel en strijder, vroegen erom samengebracht en getransformeerd te worden tot één wezen. Welke plaats kon daar meer geschikt voor zijn dan de aarde? Jullie voelden je diep verbonden met haar en ervoeren ook een ‘karmische plicht’ om de ontwikkelingen op aarde ten goede te laten keren. Jullie wilden de situatie op aarde, die mede door jullie toedoen was ontstaan, verbeteren. Zo werden jullie ‘lichtwerkers’.
Jullie incarneerden op aarde in de tijd van Atlantis.
Atlantis was een beschaving die ver terug ligt voor de jullie bekende tijdperken. Atlantis besloeg de periode van ongeveer honderdduizend jaar tot tienduizend jaar geleden. En het begin gaat nog verder terug dan honderdduizend jaar. Atlantis begon toen er buitenaardse beschavingen op aarde ‘landden’ in de vorm van zielen die daar incarneerden en die over een hoog mentaal ontwikkelingsniveau beschikten.
In die tijd bestonden er op aarde beschavingen of samenlevingen van aardezielen, die doorgaans ‘primitieve samenlevingen’ worden genoemd, en die jullie wel bekend zijn uit de officiële geschiedschrijving, uit de archeologie.
Er bestonden vóór Atlantis reeds vele invloeden vanuit andere planeten op de aarde, vanuit galactische rijken die op uiteenlopende wijzen gedachtevormen naar de aarde toestuurden. Gedachtevormen zijn energieën die zich op etherisch niveau aan de aura van mensen kunnen vasthechten en zo het gedachten en gevoelsleven van mensen kunnen beïnvloeden. Dit gebeurt continu via de ideeën en overtuigingen die je absorbeert vanuit je (sociale/maatschappelijke) omgeving. Maar het kan ook gebeuren vanuit de astrale, onzichtbare sfeer om je heen. De gedachtenvormen die werden uitgezonden door de galactische strijders waren over het algemeen heerszuchtig en manipulatief, terwijl er ook invloeden van licht en liefde waren die zacht en koesterend waren. De mens bepaalt zelf wat hij toelaat. Op een gegeven moment wilden verschillende ‘galactische partijen’ zich dieper laten gelden op aarde en was er de mogelijkheid voor hen om daadwerkelijk menselijke lichamen te bewonen en incarnaties op aarde aan te gaan. Dit paste in hun innerlijke ontwikkelingsweg. Jullie waren één van die partijen. Degenen die op deze manier ‘van de sterren komen’ worden in de spirituele literatuur ook wel sterremensen of sterrekinderen genoemd.
Atlantis vloeide dus voort uit een samenkomst van de aarde-samenlevingen die al bestonden en een incarnatiegolf van zielen die van buiten kwamen. Jullie incarneerden op aarde omdat jullie daar verandering wilden brengen en omdat jullie jezelf verder wilden ontplooien in het proces van ontwikkeling van ego naar hart.
Toen jullie aankwamen, voelde het aanvankelijk heel onwennig om je in aardse lichamen te manifesteren. Het beklemde jullie, want het menselijke lichaam was veel beperkter dan de jullie bekende manifestatievormen. Jullie waren gewend aan meer vloeibare, effectieve lichamen, die over een grote psychische kracht beschikten. In de hogere (minder dichte of materiële) dimensies heeft je psychische energie een meer directe invloed op je omgeving. Met je denken en willen kun je veel sneller effecten sorteren in je omgeving. Je geest schiep dingen veel sneller dan men op aarde gewoon is. Op aarde kun je zeggen dat de reactietijd van de materie veel trager is. Dus je als je hier voor het eerst bent, heb je het gevoel dat je enigszins opgesloten zit in een vast en stug lichaam en je raakt onzeker omdat wat je wilt en wenst helemaal niet meteen werkelijkheid wordt; je greep op de materiële omgeving is gering.
Er was dus verwarring in jullie vanwege de onwennigheid met de aardse realiteit. Tegelijk beschikten jullie vanuit je vorige galactische levens over een sterk ontwikkelde geest. Om gedachtevormen uit te zenden en er een ander levend bewustzijn mee te doordringen, moet je over een behoorlijke psychische kracht beschikken. Jullie geest was als een set geslepen messen, die zich nu in een heel nieuwe omgeving moest waarmaken. Jullie getrainde mentale vermogens waren jullie verworvenheid, en vanuit de onwennigheid en beklemming die jullie ervoeren op aarde, trachten jullie vanuit die oude verworvenheid een pad te banen voor jezelf. Jullie gingen dus die geestkracht toepassen op de aarde omgeving. Terwijl in werkelijkheid jullie bedoeling was om vanuit het hart contact te maken met de aardse realiteit. Immers, ondanks jullie formidabele psychische vermogens, lag het gebied van jullie harten braak en vroeg het om nieuwe zaadjes, kiemen van licht. Dit ‘vergaten’ jullie echter, omdat de duik in het diepe jullie het licht (je bewustzijn) ontnam.
Op aarde werden jullie geconfronteerd met de aardezielen, zoals die als mensen leefden, en jullie begrepen hen niet. Jullie vonden hen heel instinctief en barbaars. Jullie begrepen hun directe, spontane emoties niet goed. Zij waren primitief in jullie ogen, het waren natuurmensen. Jullie hadden vermogens en gaven die afweken van waar de mensen op aarde over beschikten.
Er kwam dan ook als vanzelf een tweedeling op aarde omdat jullie mentale vermogens superieur waren. Jullie beschikten over natuurlijke talenten waarmee jullie allerlei technologieën ontwikkelden die voorheen onbekend waren. Dit alles ging natuurlijk langzaam en geleidelijk. We spreken over duizenden, tienduizenden jaren.
Zonder in détail te gaan, wil ik jullie vragen de essentie te voelen van wat er gebeurde. Kun je je verplaatsten in die gewaarwording: je belandt ergens waar je je niet helemaal thuis voelt, je voelt: ik heb hier iets doen, maar wat was het toch? Laat eens kijken, ik heb bepaalde vermogens, ik kan méér dan de anderen en ik wil mij daarin laten gelden…… Herken je die trots en ambitie in jezelf? Dat is een kenmerkende Atlantis energie.
Langzaamaan groeide er op aarde een cultuur, een beschaving, die een ongekende technologische ontwikkeling voortbracht op allerlei gebieden van de samenleving.
Graag wil ik even iets zeggen over het soort van technologie dat in Atlantis de boventoon voerde. Wat jullie als sterremensen nog vers in het geheugen zat, ondanks jullie sprong in de materie, is dat je met je derde oog invloed kunt uitoefenen op de materie. Het derde oog is het centrum (chakra) van intuïtie en psychische energie dat zich je achter je voorhoofd bevindt.
De krachten die bij het derde oog horen waren nog sterk aanwezig in jullie zielen, in die eerste incarnaties op aarde. Jullie snapten ook ‘hoe het werkte’. Jullie wisten dat materie in wezen bewustzijn is in een bepaalde vorm of zijnstoestand. Door dit wezenlijke inzicht in de eenheid van bewustzijn en materie, konden jullie de materie ‘vormen’, namelijk door innerlijk contact te maken met het bewustzijn in die materie. Op die manier konden jullie materie letterlijk in beweging zetten, verschuiven, manipuleren. Jullie kenden dus een geheim wat in modernere tijden vervlogen is geraakt.
Tegenwoordig zien jullie de materie als onderscheiden van de geest. Jullie zijn, onder invloed van de moderne wetenschap, vergeten dat alles in wezen bezield is en dat, als je contact maakt met de ziel in een stuk materie of in een plant of in een dier, je een creatieve samenwerking kunt aangaan met dat bewustzijn. Dit weten was in die oude tijd vanzelfsprekend voor jullie. Echter, in die Atlantische tijd, waarin jullie harten nog niet echt ontwaakt waren, werd jullie derde oog vooral geleid door de energie van de zonnevlecht: het centrum van de wil of het ego. Jullie stonden op de drempel van het nieuwe, van een opening naar het hart, maar door de schok van het ondergedompeld worden in de zware, massieve realiteit van de aarde, raakte die prille inspiratie tijdelijk zoek en lieten jullie je toch verleiden tot het overmatig gebruiken van je wil in combinatie met het derde oog. Jullie kenden wel de drijfveer om dingen te verbeteren op grotere schaal (‘lichtwerk’), maar het gebeurde op een dwingende manier. Door jullie werkwijze kregen jullie een dominerende invloed op de aardezielen en ook op de natuur.
In de bloeitijd van Atlantis waren er ongelooflijke mogelijkheden en was de technologie hoogontwikkeld, op sommige aspecten nog veel verder dan jullie huidige technologie, omdat er beter gebruik werd gemaakt van de krachten van telepathie en psychische manipulatie met het derde oog. Er kon spontane communicatie plaatsvinden tussen mensen op verschillende plekken, onmiddellijk contact door gebruik van telepathie. Het was mogelijk bewust uit te treden. Jullie zochten en maakten daadwerkelijk contact met buitenaardse samenlevingen.
Er werd dus heel veel mogelijk ten tijde van Atlantis, maar er ging ook veel mis. Er was in het algemeen een tweedeling tussen de elite en het gewone volk, waarvan de aardezielen het leeuwendeel uitmaakten. Zij werden als minderwaardig beschouwd en o.a. gebruikt voor genetische experimenten die deel uitmaakten van het Atlantische streven om het leven op biologisch niveau te manipuleren zodat er meer superieure levensvormen gecreëerd konden worden.
Een positief aspect van de Atlantische maatschappij was trouwens de gelijkheid tussen mannen en vrouwen in dit tijdperk. De machtsstrijd tussen man en vrouw, waarin vrouwen gedurende de laatste (jullie bekende) fase heel sterk onderdrukt werden, was niet aan de orde in Atlantis. De vrouwelijke energie werd daar veel meer voor vol aangezien, mede omdat de vrouwelijke energie in direct verband staat met de krachten van het derde oog (intuïtie, helderziendheid, geestelijke vermogens).
Pamela Kribbe
https://www.lichtwerkersnederland.nl even vast
Aquarius 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.