Hans Stolp over toekomst van bestaande godsdiensten [1]

De titel van het boek ‘Aan synagoge, kerk en moskee voorbij’ (2006) verraadt iets van ‘verleden tijd’ omdat het over ‘voorbij’ gaat in de titel; en de bijtitel luidt ‘Van religie naar menswording’ zodat gehint wordt op bestaande religies die voorbij gaan. Wat bedoelt Stolp daarmee? Op de achterflap staat dat: ‘door de opkomst van de islam in het Westen een nieuwe belangstelling voor religies is ontstaan. Zijn behandeling van dit thema is gebaseerd op de basisvraag zoals: ‘Zijn alle religies in wezen aan elkaar gelijk of is de een ‘beter’ of ‘hoger’ dan de ander? Die vraag is belangrijk omdat de conflicten en oorlogen de laatste tijd steeds meer langs religieuze lijnen lijken te lopen. Dat omdat elke religie een eigen opdracht blijkt te hebben in de tijd en de cultuur waarbinnen deze is ontstaan. Bovendien hebben alle religies volgens Stolp ‘in wezen dezelfde bedoeling: de mens te leiden en te ondersteunen op diens weg naar werkelijke menswording.’ Vandaar de vervolgvraag: ‘Wat is de opdracht van de afzonderlijke religies? En hoe ziet die weg naar menswording er dan wel uit?’ Dit belooft alsnog (nooit in een krant een recensie van dit boek gelezen..), dus een intrigerend boek te worden, omdat het óók om de islam gaat van ná 11 september 2001, ofwel in de Amerikaanse ‘typologie’: 9/11.

En ik verontschuldig mijzelf alvast voor het feit dat ik dit boek in 2006 weliswaar verslónden heb, maar op een heel andere manier dan ik ‘toen’ dacht; althans ik heb nu een heel nieuwe dimensie (op weg naar 5D?) ontdekt. Ik was tóen (en mijn hele leven al) op zoek naar een universele religie, en dacht die in dit boek gevonden te hebben, maar wat ik toen niét goed gelezen had, blijkt nu te gaan om iets wat ik toen nog niet goed kón begrijpen. Dat ‘moment’ is dus nu voor mij aangebroken en daarom deel ik mijn ‘ontdekking’ van ‘vandaag’ met jullie. Maar weer wordt het een lange serie… want het gaat om een wijziging van de oude kosmologie. We beginnen bij ‘Ten geleide’:

Een nieuwe aandacht voor religie

‘De islam heeft het thema ‘religie’ weer op de kaart gezet’.

*Maar dat gebeurde toen niet onder invloed van het islamextremisme van vandaag, maar de toenmalige ‘stand van zaken’ binnen de katholieke kerk, dat kort moet worden beschreven.

‘Toen paus Johannes Paulus II na een lange ziekte stierf, waren er velen die daarin een symbool zagen: net als de paus waren Kerk en christendom ernstig ziek. Ook deze zouden, zo was de verwachting van velen, na een langgerekt ziekbed sterven. Vele mensen hebben via de televisie de ziekte van de paus meebeleefd en hebben de tragiek ervan gevoeld: hoe het de oude en zieke paus aan het einde van zijn leven ontbrak aan ieder spoor van vitaliteit. Maar juist dát zagen velen als symbool: ook de Kerk en het christendom bezaten immers – zo meenden zij – geen enkele vitaliteit meer en waren bijvoorbeeld niet meer in staat jongere generaties te bezielen en te inspireren. Vele mensen dachten dan ook dat het thema ‘religie’ niet meer van deze tijd, en voorgoed voorbij was.

‘De islam heeft echter duidelijk gemaakt dat het thema ‘religie’ om een nieuwe bezinning en doordenking vraagt. Deze geloofsrichting blijkt over een sterke en krachtige vitaliteit te beschikken waarmee ze volgelingen, onder wie ook vele jongeren, weet te inspireren en te bezielen. De islam vraagt nadrukkelijk om respect voor de eigen religieuze gevoelens, inzichten en rituelen en vraagt daarmee ook om respect voor religie in het algemeen. Net nu we dachten dat het thema ‘religie’ afgedaan leek, brengt de islam aanhangers van andere religies ertoe om zich niet alleen met de islam bezig te houden, maar ook om zich opnieuw op hun eigen religie te bezinnen, én op religies in het algemeen. En ook mensen die geen enkele geloofsovertuiging hebben en bij geen enkele religie houvast kunnen vinden, worden door de huidige situatie in feite gedwongen  zich opnieuw te bezinnen op het thema religie.

Sinds 11 september 2001 – de aanval van Osama Bin Laden op de Twin Towers in New York – is de westerse cultuur in toenemend conflict geraakt met de islam. Dat conflict heeft zich inmiddels al zo toegespitst, dat we kunnen zeggen dat het begrip voor de islam, en voor het thema dat deze godsdienstige stroming ongewild op de agenda zet: het thema ‘religie’, noodzakelijk is. Het is mijn diepe overtuiging dat zonder inzicht in en begrip van de islam, en dus voor religie in het algemeen, de confrontatie tussen de islam en de westerse cultuur onvoorstelbaar veel lijden zal veroorzaken. Daarmee is de noodzaak van een nieuwe bezinning op religie een gegeven.

Wordt vervolgd

[Bron: Hans Stolp, Aan synagoge, kerk en moskee voorbij. pp.7-8]

Innerlijke vrede (vertaald uit het Engels met aanpassingen)

Wanneer het Qalb (hart) wordt verlicht door de Tawajjuh (spirituele aandacht) van een Shaikh (spirituele leraar), beperkt dit licht zich niet alleen tot het Qalb (hart); daarna verlicht het de tweede Latifah (geestelijk orgaan), die de Rooh wordt genoemd. De kleur van zijn lichten is goudrood. De Qalb (Hart) is de basis van de verbinding tussen het rijk van de schepping en het rijk van de opdracht, en de Latifah Rooh (spiritueel orgaan) is de manifestatie ervan. Deze Latifah (spiritueel orgel) is de verbindende schakel tussen het lichaam en de Rooh. Hoe meer en meer het wordt verlicht, des te groter zal de dominantie van de spirituele behoeften over de materiële verlangens zijn en een persoon zal neigen naar wettige Rizq (levensonderhoud) en waarheidsgetrouwe spraak. Hij zal moeten werken voor de verbetering en de ontwikkeling van zijn Rooh (ziel) naast het verzorgen van zijn lichaam. Het is een vreemde relatie, omdat de elementen van het lichaam materieel en overeenkomstig de dichtheid van de aarde zijn. Omdat ze bovendien een schepping van evolutie via de materie zijn, zijn ze Fani (vergankelijk, tijdelijk), terwijl de Rooh (ziel) uit het rijk der bevelen komt en onstoffelijk en eeuwig is.

De Rooh (Soul) is niet aansprakelijk voor Fana (uitsterven) omdat Commando een Goddelijk Attribuut is, en Zijn Zijn en Attributen nooit aansprakelijk zullen zijn voor Fana (uitsterven). Hoe is deze verbinding tot stand gekomen? Dit mysterie ligt buiten het bereik van het menselijk intellect. Eén ding is echter zeker en dat is, eenmaal vastgesteld, deze verbinding zal nooit verbreken. De Faidh (spirituele weldadigheid) van twee profeten, Hadhrat Nooh-as en Hadhrat Ibraheem-as stamt af van Latifah Rooh (spiritueel orgel). Beiden waren ijzersterk in hun standvastigheid. Het onderscheid van Hadhrat Adam was dat hij rechtstreeks door het goddelijke wezen werd geschapen. Daarom werd de Latifah Qalb (hart) door zijn Tawajjuh het meesterwerk van goddelijke attributen [genoemd]. Evenzo, wanneer Latifah Rooh (geestelijk orgel) wordt verlicht, wordt men standvastig in wat juist is, of men [nu onderweg] de macht van valsheid als die van Shaddad onder ogen moet zien, of in de [tijdelijke sferen van] moeilijkheden en problemen van de hel van Nimrod wordt geworpen. Profeet Nooh – zoals hij negenhonderdvijftig jaar predikte, maar heel weinig mensen accepteerden de islam. De ongelovigen maakten hem belachelijk en vervolgden hem zo lang, maar hij bleef onberispelijk vastberaden prediken. De resultaten werden zichtbaar in overeenstemming met zijn persoonlijke status, de ongelovigen werden uiteindelijk vernietigd door verdrinking en het menselijk ras begon opnieuw bij hem. Het betekent dat een ‘man van de waarheid’ in de meest moeilijke omstandigheden bij de waarheid staat. Hij volgt anderen niet, maar zijn gedrag inspireert anderen om hem te volgen.

[Deze tekst is door mij in licht aangepaste vorm via Google-translate overgenomen in het NLs omdat het gebruikte taal-algoritme geen spirituele teksten begrijpt].

[Bron: https://itsinnerpeace.home.blog/2019/02/09/latifah-rooh-spiritual-organ/]