Door MIRJA HOLTROP / 14 December, 2017 [via wakkeremensen.blogspot.nl, 15-12-17]
Posted: 15 Dec 2017 01:45 AM PST [via wakkeremensen.blogspoit.nl, 15-12-17]
Lessen uit de Geschiedenis:
Mahatma Gandhi: Bevrijding bereiken van onderdrukking door geweldloos verzet
Door MIRJA HOLTROP/ 14 December, 2017
Mohandas Karamchand Gandhi’s filosofie over geweldloosheid leidde zijn volgelingen om hem ‘Mahatma ‘ te noemen, wat ‘degene met de grote ziel betekent.’ Geboren in India in 1869, werd Gandhi de prominentste leider in de lange strijd van India voor onafhankelijkheid van de kolonialistische heerschappij van Groot-Brittannië.
Gandhi was de zoon van de eerste minister van de stad, opgegroeid in de kustplaats Porbandar, in de Indiase deelstaat Gujarat. Zijn diepgelovige moeder was een toegewijde beoefenaar van het Vaishnavisme, een religie die de hindoegod Vishnu aanbidt. Als gevolg van deze ouderlijke invloeden was Gandhi’s jeugd gevuld met zelfdiscipline en geweldloosheid – karakteristieken die in zijn volwassenheid zijn politieke belangenbehartiging van vreedzaam verzet gingen beïnvloeden.
Na zijn rechtenstudie in Londen en in 1891 naar de Engelse bar te zijn geroepen, keerde Gandhi terug naar India en richtte hij een praktijk op in Bombay. Het bedrijf was echter niet succesvol en hij nam uiteindelijk een baan als advocaat in Zuid-Afrika, waar hij vervolgens meer dan 20 jaar verbleef.
Gandhi was diep geschokt door de discriminatie die hij in Zuid-Afrika ervoer. Bij een gelegenheid, toen een blanke magistraat hem vroeg om zijn tulband te verwijderen, weigerde Gandhi dat te doen en verliet de rechtszaal verontwaardigd. Dit was maar een van zijn vele ontmoetingen met racisme in het land. Een andere vond plaats tijdens het nemen van een trein naar Pretoria toen een ambtenaar hem uit het eersteklas compartiment gooide en hem naar buiten duwde op het platform. Deze ervaring diende als een keerpunt voor Gandhi en hij besloot hierop te reageren door geweldloosheid te praktiseren. Hij begon al snel het concept van Satyagraha (‘waarheid en standvastigheid’) te onderwijzen en het gebruik van passieve weerstand en niet-instemming tegen de autoriteiten te bevorderen.
Tijdens de Boerenoorlog van 1899-1902, die werd uitgevochten tegen de invloed van het Britse Rijk in Zuid-Afrika, vormde Gandhi een groep brancarddragers die bekend stonden als het Natal Indian Ambulance Corps. In totaal leidde hij 1100 Indiase vrijwilligers op om de Britse troepen op deze manier te ondersteunen tegen de Boeren. Verre van het vinden dat de Britten dankbaar waren voor zijn hulp, zag de naoorlogse periode het passeren van nog meer discriminerende wetten tegen Zuid-Afrikaanse Indiërs.
Passieve weerstand.
Toen Zuid-Afrikaanse Indianen werden gedwongen zich te onderwerpen aan de zogenaamde Asiatic Registration Act van 1906, waarbij ze verplicht waren om vingerafdrukken te nemen en om registratiedocumenten altijd bij hen te hebben, organiseerde Gandhi een campagne van burgerlijke ongehoorzaamheid die de autoriteiten duizenden mensen gevangen zag zetten, mensen, waarvan veel werden doodgeschoten.
De Britse regering begon zich geleidelijk te realiseren dat de politieke situatie in Zuid-Afrika het risico liep op een burgeroorlog. Dit resulteerde uiteindelijk in een compromis waarover werd onderhandeld. Indiase huwelijken werden bijvoorbeeld erkend en een jaarlijkse belasting op Indianen werd ingetrokken.
Een globaal cijfer
Gandhi verliet uiteindelijk Zuid-Afrika in 1915 en keerde terug naar India. Ondanks dat hij de Britten in de Eerste Wereldoorlog had gesteund, bleef hij kritisch tegenover de koloniale autoriteiten die volgens hem onrechtvaardig waren.
In 1919 werd de Rowlatt-wet aangenomen in India, waardoor de Britse koloniale autoriteiten noodmacht kregen om activiteiten te onderdrukken die als subversief werden beschouwd. Gandhi lanceerde onmiddellijk een campagne van passief verzet. Hij eindigde daarmee echter snel na het uitbreken van het geweld dat resulteerde in 379 doden en meer dan 1000 gewonden.
Tegen 1920 was Gandhi leider van de partij van het Indian National Congress geworden. Nu een prominent wereldwijd figuur, steunde hij openlijk het doel van India om economische en politieke onafhankelijkheid van Groot-Brittannië te bereiken. Gandhi’s charisma en ascetische levensstijl waren gebaseerd op kalmte, gebed, vasten en meditatie, en zijn aantal volgelingen werden met de dag groter. Zijn inspanningen maakten de Indiase onafhankelijkheidsbeweging geleidelijk tot een echt nationale campagne. Beetje bij beetje begon de Britse invloed in India te verminderen.
In 1931, nadat de Britse autoriteiten enkele concessies hadden gedaan, schortte Gandhi de burgerlijke ongehoorzaamheidsbeweging op en stemde ermee in de Nationale Congrespartij te vertegenwoordigen op de zogenaamde Round Table Conferences in Londen. Hij hoopte dat de situatie in India zou verbeteren door onderhandelingen met de Britse heersers. Maar dit was niet het geval. Gandhi ondervond nu zelfs een tegenslag vanuit zijn eigen partij, omdat sommige van zijn collega’s gefrustreerd waren geraakt door zijn vreedzame methoden en hem ervan beschuldigden niets te hebben bereikt.
Na zijn terugkeer naar India vanuit Londen na een tweede Rondetafelconferentie, begon Gandhi opnieuw een campagne van burgerlijk verzet. Dit resulteerde erin dat hij werd gearresteerd en, niet voor de eerste keer, gevangen gezet. In protest tegen zijn gevangenschap en de behandeling door de Britse regering van de armere klassen van India, begon Ghandi vervolgens met een reeks hongerstakingen.
In 1934 gaf Gandhi zijn lidmaatschap van de Congrespartij op en begon zijn inspanningen te concentreren op het werken op het platteland. Maar zijn politieke acties namen toe toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, en hij verzette zich tegen de participatie van India omdat hij een oorlog voor democratische vrijheid niet kon steunen, terwijl dergelijke rechten nog steeds werden ontzegd aan het Indiase volk zelf.
Na de oorlog, toen de Labour Party de macht greep in Groot-Brittannië, begonnen eindelijk serieuze onderhandelingen over de onafhankelijkheid van India eindelijk. Groot-Brittannië heeft vervolgens India op 15 augustus 1947 zijn onafhankelijkheid verleend. Hiermee heeft dit het land in twee delen verdeeld: India en Pakistan. Hoewel Gandhi deze verdeling niet volledig ondersteunde, ging hij er toch mee door, terwijl hij hoopte dat hindoes en moslims in de toekomst uiteindelijk vrede zouden kunnen bereiken.
Assassination and legacy
Op 30 januari 1948, op weg naar een gebedsbijeenkomst, werd Gandhi doodgeschoten door Nathuram Godse, een hindoe-fanaticus die woedend was over zijn pogingen om met moslimleiders te onderhandelen.
In heel het land werd er gerouwd om Gandhi’s dood, met ongeveer 2 miljoen mensen die deelnamen aan een vijf mijl lange begrafenisstoet. Gecremeerd aan de oevers van de Jumna-rivier, Ghandi liet talloze miljoenen toegewijde volgers achter.
Ondanks alles wat er gebeurd was, toonde Groot-Brittannië geen behoorlijk respect voor Ghandi, tot tientallen jaren na zijn dood. Op 14 maart 2015, meer dan 67 jaar nadat hij was vermoord, werd op het Parliament Square in Londen een standbeeld opgericht ter ere van de honderdste verjaardag van zijn terugkeer naar India in 1915, het jaar dat in wezen het begin was van zijn strijd voor de onafhankelijkheid van het land dat door de Britten werd overheerst.
Gandhi is een hooggedragen figuur in zowel de Indiase als de wereldwijde politieke geschiedenis en heeft vele andere campagnevoerders, leiders en politieke bewegingen over de hele wereld beïnvloed. Van alles dat over hem is geschreven, heeft natuurkundige Albert Einstein het misschien het beste gezegd: http://wakkeremensen.blogspot.nl/2017/12/lessen-uit-de-geschiedenis-mahatma.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+Wakkeremensen+(dagelijkse+update+wakkeremensen)
Bron: dr-rath-foundation.org
vertaling: wakkeremensen.blogspot.nl
Aquarius 