ik ben me bewust dat de oerknal een erg ingewikkeld en complex thema is, dat erg technisch (astrofysica of kosmologie) kwantummechanisch thema is, maar naar mijn mening wel degelijk ook een spiritueel thema. Deze opname kwam ik net tegen en in het verlengde van een blog van vanochtend wil ik dit filmpje ook hier plaatsen als oefening: hoe meer typische technische beweringen (en dus 3D) erin voorkomen, hoe meer materialistisch verhaal erachter zit. Weer een voorbeeld dat alle natuurwetenschappen helemaal vast zitten in 3D en dat er nog een wonder moet gebeuren voordat er een 5D-fysica gaat ontstaan.
Categorie archief: kwantumfysica
De tragiek van de theoretische fysica die tegen de onhanteerbare kwantumfysica moest aanlopen en zich er geen raad mee weet
Op basis van het boeiende artikel ‘Zijn fysici de weg kwijt’ in de Volkskrant van afgelopen weekend in de Wetenschapsbijlage, waarin sprake was van de volgende inleiding:
‘Van parallelle werkelijkheden tot wonderbaarlijke tijdmachines: sommige natuurkundigen vragen zich af of ze de geestverruimende ideeën van hun theoretische collega’s nog serieus moeten nemen.’
Ik maak vervolgens de sprong naar de passage halverwege waar het dilemma van de kwantumfysica wordt geschilderd:
‘In grofweg dezelfde periode (1915 en de ontdekking van Einstein van de relativiteitstheorie) kwam ook de quantumfysica op, een theorie vol geestverruimende ideeën, zoals deeltjes die op meerdere plaatsen tegelijk kunnen zijn. Die ideeën werden in experimenten bevestigd. Sterker nog: de theorieën leidden zelfs tot concrete apparaten, zoals de mobiele telefoon – onmogelijk zonder quantumfysica – en de gps-satelliet, die relativiteitstheorie gebruikt bij zijn positiebepaling. Maar een apparaat dat draait op snaartheorie bestaat nog altijd niet.’
Ik had het in de kop van deze blog over ‘tragiek’. Om welke tragiek gaat dit lange artikel? In het artikel worden de theoretische fysici gefileerd door de gewone natuurkundigen, die het niet kunnen verkroppen dat de theoretische collega’s nooit met bewijzen hoeven of kunnen komen aanzetten. Een jaloezie tussen vakmensen die elkaar het licht in de ogen niet gunnen.
Inderdaad is de quantumfysica zoals ik van Kryon heb begrepen een 5D-wetenschap en dat betekent dus ook dat zolang de fysici aan hun materiële paradogma vasthouden, ze ook nooit in 5D zullen aanbelanden, maar alleen via een volgende generatie nieuwe wetenschappers die het verschijnsel van de kwantumfysica en -mechanica zonder meer begrijpen en het kunnen uitleggen. Als automatisme en daar zullen tegen die tijd de ouderwetse fysici verbijsterd naar gaan kijken.
Deze beschouwingen schijf ik op de spirituele site omdat ik deze tekst nooit op AquariusPolitiek zou kunnen plaatsen omdat het publiek daar mij volkomen voor gek zou verklaren als ik zou beweren dat het verschijnsel van ‘deeltjes die op meerdere plaatsen tegelijk kunnen zijn’ gewoon niet kan in de werkelijkheid van alle dag. En ik kan dus mijn eigen voorbeeld dat ik wetenschappelijk ben opgeleid maar toch ook van nature heldervoelend ben, niet willen geloven of aannemen. Want dat ik een compleet normaal leven leef, maar ook heldervoelend ben en dat ik zou kunnen laten zien door een willekeurig proefpersoon uit de zaal te vragen om voor mij te gaan zitten en ik mijn handen op de schouders neerleg en ga invoelen, zodat ik na enkele minuten kan vertellen wat ik voel (wat dan altijd klopt, maar daar gaat het nu niet om); dan kan ik met dit simpele experiment aantonen dat ik mijn geest uit mijn lichaam laat vertrekken en ik mij in de ander verplaatst zodat ik precies van vertellen wat ik daar voel en dus wat er met de proefpersoon aan de hand is. Daarmee heb ik dan bewezen dat ik met mijn eigen geest of psyche behalve in mijzelf ook mij in de ander tegelijk kan verplaatsen, en daarmee 5D kan aantonen.
Ik begrijp natuurlijk waarom willekeurige mensen dat onverteerbaar en niet geloofwaardig vinden want hooguit een goocheltruc. En ze hebben natuurlijk ook moeite met het feit dat ik precies en exact kan voelen wat er met de ander aan de hand is en of die zich goed voelt of niet. Ik kan natuurlijk uitleggen dat ik op dat moment een antenne heb uitgestoken naar de ander zodat ik de energie van die ander kan opvangen en dat ik dan kan vertellen wat voor informatie bij mij binnenkomt. Maar dit levert zoveel verwarring op dat die mensen in de zaal niet meer luisteren omdat dit niet moe of mag gebeuren. Een soort van hekserij.
De mens heeft tijdens zijn opvoeding van ouders en leerkrachten geleerd hoe de wereld en het leven in elkaar zit en wee degene die daar tegenin gaat, want dan ben je een ketter zoals dat in de Middeleeuwen bij veel mensen aan de hand was omdat ze de kerkleerstellingen niet wensten te aanvaarden. En dus werden gevangen gezet en de heksen zelf kwamen op de brandstapel en werden dus vermoord. We leven dus eigenlijk nog steeds in de Middeleeuwen en de Inquisitie is nog steeds actief in mensen die nog precies zoals vroeger de gedachtenpolitie wilde spelen. De wereld is nog niets opgeschoten vergeleken bij vroeger. Wie macht heeft, laat dat nooit los.
De soefi-mysticus was zelfs de wetenschap van de academische fysica ver vooruit (dl2)
‘Even verder geeft hij hetzelfde beeld, wanneer hij spreekt over substantie en vacuüm:
Substantie is samengesteld, heeft zich ontwikkeld, gevormd en geconstrueerd in het vacuüm en zal er te zijner tijd weer in opgaan.
Geest wordt materie via vibratie. Door vibratie wordt de geest eerst hoorbaar, vervolgens zichtbaar en ten slotte aanraakbaar. Hier haalt Inayat Khan het bijbelwoord aan: ‘In den beginne was het woord en het woord was God.’ Hij beschrijft dit proces als volgt:
Trillingen worden tot atomen en atomen brengen voort wat wij leven noemen: zo komt het dat door de aantrekkingskracht der natuur hun groepering een levend geheel vormt, en zoals de adem zich door de vorm openbaart, zo wordt het lichaam bewust.
Deze gedachte schijnt volkomen in lijn te zijn met de visie van de moderne wetenschap. Fritjof Capra heeft dit heel helder uitgelegd in zijn boek De Tao van Fysica. Over dit aspect zegt hij:
De relatie tussen de virtuele deeltjes en het vacuüm is een in wezen dynamische relatie; het vacuüm ia waarlijk een ‘levende Leegte’, pulserend in eindeloze ritme van schepping en vernietiging. Door veel fysici wordt de ontdekking dat het vacuüm een dynamisch karakter heeft, beschouwd als een van de belangrijkste ontdekkingen van de moderne fysica. Vanuit zijn rol van ‘leeg vat’ voor de fysische verschijnselen is de lege ruimte nu duidelijk een dynamische grootheid van het grootste belang geworden. De resultaten van de moderne fysica lijken zo de woorden van de Chinese wijze Tsjang Tao te bevestigen: ‘Als men weet dat de grote Leegte vervuld is van ch’í (vitale energie), beseft men dat er niet zoiets als niet-zijn bestaat.
‘Dan rest alleen nog de vraag: wat is deze geest die via vibratie eerst hoorbaar en dan zichtbare materie wordt? Hierover zegt Inayat Khan dat men de geest niet met onze begrippen kan definiëren, maar hem het best kan duiden als zuivere intelligentie. Daarmee bedoelt hij niet intelligentie in de zin van ons intellect. Dit concept gaat het kenvermogen te boven. Ten slotte komt hij tot deze formulering:
Zuivere intelligentie is het bewustzijn dat zich nergens van bewust [Dit is onduidelijk en problematisch aangezien de zuivere intelligentie ook als het volmaakte en dus qualitate qua als bovenmenselijke intelligentie benoemd kan worden en die is zich tevens ‘van alles’ bewust, jw] is. In de verwezenlijking daarvan openbaart zich het grootste geheim van het leven.
Deze geest is in de hele schepping werkzaam in ieder wezen [vandaar ook dat de geest als ziel, in tegenstelling tot wat de christelijke leerstellingen beweren, in ieder mens woont]. De geest die in de mens werkzaam is, is de ziel. Inayat Khan vergelijkt de ziel met de straal van de goddelijke zon. Zoals de stralen zich enerzijds afzonderlijk voordoen, maar anderzijds één geheel vormen als de straling van één zon, zo is dat ook bij zielen het geval.
‘Zo wordt de fundamentele eenheid van de hele schepping ons duidelijk. Deze eenheid duikt dus in de visie van de wetenschap op een veel ingewikkelder manier op. Zo gebruikt David Bohm het concept ‘ongebroken heelheid’ en beschrijft Capra de wereldvisie van de moderne wetenschap als
Één ondeelbaar, dynamisch geheel, waarvan de delen op een wezenlijke manier onderling samenhangen en alleen kunnen worden begrepen als de patronen van een kosmisch proces [Dit uitgangspunt heeft natuurlijk ook consequenties voor ons eigen milieu- en klimaatbeleid wereldwijd, jw].
Capra drukt dit ook uit door op het volgende te wijzen:
Naarmate we dieper in de materie doordringen laat de natuur ons geen geïsoleerde fundamentele bouwstenen zien, maar verschijnt zij als een ingewikkeld web van betrekkingen tussen de verschillende delen van een samenhangend geheel.
Dit wordt duidelijk als we het atoom analyseren:
De subatomaire deeltjes – en dus uiteindelijk alle delen van het heelal – kunnen niet als geïsoleerde entiteiten worden begrepen, maar moeten worden beschreven door middel van hun onderlinge betrekkingen. [Zie mijn opmerking in het voorlaatste citaat!]
Wordt vervolgd �F�
De soefi-mysticus was zelfs de wetenschap van de academische fysica ver vooruit
Vibratie
‘Allereerst ziet Inayat Khan de hele schepping als vibratie:[i]
Al wat bestaat, al wat we zien en horen, wat we waarnemen, vibreert.[ii]Als edelstenen niet vibreerden, lieten we ons hun kleur en glans niet zien. Vibratie doet de bomen groeien, het fruit rijpen en de bloemen bloeien. Ook ons bestaan – niet alleen ons fysieke lichaam, ook onze gedachten en gevoelens – volgt de wet der vibraties.[iii]
Dit is geheel in lijn met de oudste mystieke geschriften van de hermetici, waar het derde principe luidt: ‘Niets staat stil, alles beweegt, alles vibreert.’
‘Er zijn verschillende soorten vibraties. De moderne wetenschap heeft ze met steeds verfijndere precisie geanalyseerd en ons de merkwaardige geheimen van onze wereld van vibraties onthuld. Het laat een harmonie van het heelal zien, die men aanduidt als de muziek der sferen.
‘Het is niet moeilijk in te zien dat klank vibratie is. We kunnen een vioolsnaar zien en voelen trillen. In de terminologie van de natuurkunde ontstaat klank als de moleculen van een daartoe geëigend object – bijvoorbeeld een snaar – in trilling worden gebracht. De toonhoogte wordt bepaald door het aantal vibraties per seconde – zo is bijvoorbeeld de middelste C 262 vibraties per seconde – onafhankelijk van de aard van het voorwerp dat in trilling wordt gebracht. Klank is dus in zekere zin een abstract verschijnsel.
‘Licht is een veel mysterieuzere vibratie. Het wordt in de natuurkunde beschreven en geanalyseerd als een stroom van energiedeeltjes – fotons [of fotonen?] – en als een golf. Verschillende kleuren licht blijken een verschillende golflengte en frequenties te bezitten. Het is interessant dat het product van golflengte en frequentie – de lichtsnelheid – altijd constant is, namelijk 300.000 kolometer per seconde voor alle soorten licht en straling.
‘Zichtbaar licht beslaat echter slechts een klein gedeelte van de enorme reikwijdte van elektromagnetische golven. Naast het zichtbare licht hebben we eerst infrarode en ultraviolette stralen en vervolgens een lange reeks radar- en radiogolven, enzovoort, met lagere frequenties, en anderzijds röntgenstralen enzovoort, met hogere frequenties.
‘Onze gedachten en gevoelens zijn even onzichtbaar als deze golven, en natuurkundige instrumenten zijn tot dus ver niet in staat gebleken ze te meten.[iv] We kunnen de uitwerking ervan echter waarnemen on de psychologie en de parapsychologie. Het zijn een ander soort vibraties, die zich soms over grote afstanden van de een naar de ander verplaatsen. We zien dit in het dagelijks leven als we iemands stemming aanvoelen, zonder dat deze in woorden wordt uitgedrukt. En het verschijnsel telepathie bewijst dat bepaalde gedachten, op een bepaald persoon gericht, door hem of haar over grote afstanden kunnen worden opgevangen. Even wonderbaarlijk als ons gewone denken is het verschijnsel synchroniciteit, waarbij dezelfde gedachte bijvoorbeeld tegelijk opwelt in de geest van verschillende denkers, die verder geen enkel contact met elkaar hebben. Inayat Khan wijst erop dat fijnere vibraties nog verder reiken.
‘We willen nu ten slotte kijken naar de aard van materie. Materie is voor ons solide en concreet en doet ons helemaal niet als vibratie aan. De quantumtheorie is thans echter tot de conclusie gekomen dat als men materie tot zijn kleinste subatomaire deeltjes herleidt, zij zich vertoont als deeltjes of als golf. Hier vertoont materie ‘neigingen om te bestaan’. In de verklaring van Fritjof Capra: ‘In het formalisme van de quantummechanica worden deze tendensen in waarschijnlijkheden uitgedrukt en verbonden met bepaalde grootheden die de vorm van golven aannemen. De wiskundige vorm ervan is gelijk aan die welke wordt gebruikt om bijvoorbeeld een trillende snaar van een gitaar of een geluidsgolf te beschrijven.
‘In feite ziet men het beeld van het atoom met zijn kern en zijn elektronen – als deeltjes – die eromheen cirkelen nu als een groot aantal golven rond de kern. Zo ziet met elk elektron als een trillingssegment.
‘Op soortgelijke wijze kan men een vergelijking trekken tussen de vibratie van het atoom en die van een bel.
‘Een nieuwe ontwikkeling in de natuurkunde schijnt nog verder te gaan en herleidt de hele schepping tot vibratie. Het fundamentele element van de natuur zou bestaan uit ‘super-snaren’, minuscule vibrerende snaren, honderdmiljard keer kleiner dan een proton. De verschillende fundamentele krachten en deeltjes in de natuur zouden alle verschillende vibraties zijn van supersnaren.
‘We zien in elk geval een eindeloze variatie aan vibraties, die reiken van vaste materie tot licht en straling, van klank tot gedachten en gevoelens. Over het algemeen ziet Inayat Khan materie als dichte vibraties en minder materiële, onzichtbare verschijnselen als verfijndere vibraties. Inayat Khan beschrijft de oneindige reikwijdte van de verschillende vibraties als volgt:
Trillingen hebben in de regel zowel lengte als breedte; en zij kunnen het kleinste onderdeel van een ogenblik bestaan of het grootste gedeelte van het bestaan van het heelal. Terwijl ze voortschieten, maken ze verschillende vormen, figuren en kleuren – één trilling brengt andere voort en zo ontstaan er myriaden uit één. Op deze wijze ontstaan er cirkels in cirkels en cirkels over cirkels, die allen te zamen het heelal vormen.
Geest en materie
Dan komen we nu aan de vraag: wat is geest – in tegenstelling tot de materiële wereld, met inbegrip van de meest verfijnde vibraties als klank en gedachte. Men heeft geest en materie altijd beschouwd als fundamenteel verschillend. Inayat Khan beschrijft deze tegenpolen heel duidelijk:
Het leven is in tweeën verdeeld, het ene deel wordt aanvaard, het andere nog niet. De afdeling van het leven die aanvaard wordt, is wat wij substantie noemen; de afdeling van het leven die nog niet aanvaard wordt, kan men vacuüm noemen.
‘De wetenschap heeft nu inderdaad het enorme belang ontdekt van deze leegte, dit vacuüm. Wat concrete materie leek te zijn, blijkt bij nadere analyse te bestaan uit atomen, waarin heel kleine elektronen rond een heel kleine kern cirkelen. Deze bewegingen vinden plaats in een lege ruimte, een vacuüm, dat veruit het grootste deel van het atoom beslaat. Maar wat is die leegte? We kunnen er zelfs met het meest verfijnde instrumentarium niets van waarnemen en beschouwen het daarom als ‘niets’. Inayat Khan maakt dan echter de sprong van een mysticus:
Maar in werkelijkheid is het vacuüm alles en alle dingen.
‘Het probleem is dat we dit vacuüm niet met dezelfde methodes kunnen waarnemen als waarmee we substanties, zelfs de meest verfijnde, gadeslaan. Maar in werkelijkheid is dit vacuüm – dat alles is – geest. Zoals Inayat Khan zegt: ‘Dat was substantie te boven gaat geest. Geest is de afwezigheid van materie[v], zelfs in zijn fijnste vorm.
‘Dus is het in werkelijkheid, zoals de Bijbel zegt, de alles doordringende goddelijke geest, waarin wij leven, bewegen en zijn.
‘Nadat hij zo duidelijk onderscheid heeft gemaakt tussen materie en geest, brengt Inayat Khan deze twee begrippen weer bij elkaar. Hij maakt dit duidelijk met een vergelijking:
Zoals ijs en water twee dingen zijn en toch in hun ware aard één, zi is het ook met geest en materie. Water verandert gedurende een bepaalde tijd in ijs en als het ijs smelt verandert het weer in water.
In werkelijkheid komt materie voort uit geest. Materie is naar haar ware aard geest. Materie is een daad van de geest die zich heeft gematerialiseerd en voor onze waarnemingszintuigen begrijpelijk en tot een werkelijkheid is geworden, waaronder de geest schuilgaat.
Wordt vervolgd
[i] Witteveen 1995, 82 e.v.
[ii] Deze uitspraak stemt volledig overeen met meerdere visioenen van Jaap Hiddinga.
[iii] Deze tekst had dus ook ingepast kunnen worden in hoofdstuk 2.
[iv] Inderdaad zijn onze gedachten en gevoelens onzichtbaar voor 3D-ogen, maar helderzienden kunnen die gedachten en gevoelens wél lezen, omdat ze de trillingen daarvan kunnen waarnemen. Om die reden is iedereen in 5D volledig helderziend, heldervoelend en helderhorend, om ons tot die drie zintuigen te beperken. Dat de wetenschap daartoe niet in staat is, is natuurlijk verklaarbaar vanuit hun 3D-paradigma, zodat hun traditionele wetenschappelijke denken ook niet boven 3D uitstijgt.
[v] Vergelijk dit met de esoterische uitdrukking ‘licht is de afwezigheid van duister(nis)’.
Kwantumfysica (volgens Schreiber)
‘Beweging die zichzelf beweegt – de formulering klinkt als gymnastische acrobatiek en drukt een absoluut mysterie uit: in onze waarneming kan iets alleen veranderen als het door iets anders wordt veranderd, zelfs als het een van buiten komende oorzaak is. Voor alles wat zich in de natuur roert en rept, kan in principe een oorzaak genoemd worden waarvan de uitwerking zelf weer een oorzaak vormt van de gevolgen. Alleen de menselijke geest of wil – misschien afgezien van de vermoedelijk ongemotiveerde ‘sprong’-fenomenen in het microdomein van de kwantumfysica – wordt spontaan actief, vanuit zichzelf, zonder een oorzaak van buitenaf, uit eigen vrije wil. De menselijke geest kan volledig ‘ongemotiveerd’, dus niet door iets anders bewogen, bijvoorbeeld besluiten dat ik nu opensta of mijn rechterarm optil.
Aristoteles ziet dan naar dit voorbeeld de ‘oerbeweger’ van dit alles, die zichzelf beweegt en door niets bewogen wordt, als geest (nous). Elke beweging transporteert iets uit de toestand van de mogelijkheid naar de werkelijkheid. De gerealiseerde werkelijkheid voor zover zelf onbewogen, tijd[e]loos. Hij is tegelijkertijd het doel van het ander wat in beweging is; als doel van al het streven is hij ook het absoluut goede en als doel van alle inzichten het absoluut ware.
Wat de onsterfelijkheid van de ziel betreft, luidt hier de beslissende vraag: denkt Aristoteles in deze grote zaak te klein, te realistisch-pragmatisch? Had Plato niet toch gelijk toen hij in de onsterfelijkheid van de geest ook de onvergankelijkheid van het individuele bewustzijn opnam? Hoeveel eeuwigheid wordt door de nous overgedragen, die immers alleen in denkende individuen optreedt en de veelsoortigheid van de eeuwigheid in hun individuele ziel integreert?’
[Mathias Schreiber, De onsterfelijke ziel. 2008, 74-75] ffffffffffff
Het geheim van kwantumfysica
Fritjof Capra: The Tao of Physics
In dit boek over kwantumfysica wordt ingegaan op het verschijnsel dat vaste deeltjes (buiten de aarde) in potentie overal ‘aanwezig kunnen zijn’ en dus op de onmogelijkheid voor de aardse wetenschapper (vaste deeltjes die gelijktijdig overal aanwezig kunnen zijn, kunnen niet tegelijk onderzocht worden!) objectief waar te nemen zonder het waargenomene te verstoren.
Dat verschijnsel kan de mens het vertrouwen geven dat overtuigingen wederzijdse afhankelijkheid en het niet-bestaande ego niet zo gek waren. Of het ‘niet bestaande ego’ niet bestaat is overigens maar de vraag omdat ego natuurlijk is psychisch is en geen vast deeltje dat zich als andere vaste (fysieke) deeltjes bestaat. Ook daar loopt het 3D-paradigma van de aarde wetenschapsbeoefening vast in de context van de nonduale wereld buiten de aarde.
Aquarius 