De kracht van het ego

Uit:

Uit: Robert Hartzema, Dimensies van Bewustzijn (2012, 307)

‘Er is iets heel merkwaardigs aan de hand met het woord ego. Op een of andere manier heeft het een hele negatieve betekenis gekregen, niet alleen in het boeddhisme, maar ook in het westerse denken. Alsof ego gelijk staat aan een egocentrische houding die altijd ten koste van anderen gaat. Alsof het ego de bron is van alle ellende en uitsluitend leidt naar hel en verdoemenis, de erfzonde waardoor je altijd geneigd bent tot het kwaad. Ook het boeddhisme ziet het ego en het najagen van zijn begeerten als de belangrijkste oorzaak van alle frustraties en lijden, de ultieme boosdoener die op een of andere manier uitgeroeid moet worden. En op het moment dat je het ego de nek hebt omgedraaid, vertoef je in het nirwana, de uitdoving van alle begeerten en de bevrijding van het lijden.’

Dit is een uiterst boeiend citaat aangezien hier het woord of begrip ego als de negatieve oorzaak wordt gezien of aangemerkt voor al het kwaad dat op ons afkomt en teleurstellingen die ons overkomen. Toch is dat niet helemaal zo, want het woord ego staat voor de metafoor die er gedragsmatig de oorzaak van is dat wij anderen altijd pijn doen door voor ons eigen eenzijdige geluk te gaan en daarom nooit genoeg rekening met de ander houden.

En waarom een metafoor? Omdat het ego zelf niet de oorzaak is, maar ons gedrag dat gedreven wordt door eigen hartstocht en bezitsdrang of zelfs winstoormerk. Kortom, ons handelen dat de oorzaak is van het causale verband waar je je eigen voordeel nastreeft en altijd een tegendeel of een nadeel voor een ander aan verbonden is en dat doet niet alleen de ander pijn, maar ook voor jezelf omdat het een boemerang-effect heeft.

Daarom wordt binnen de oosterse filosofie gesproken van wederzijdse pijn omdat een andermans pijn veroorzaakt door je eigen gedrag ook je eigen pijn betekent (karmische verbanden). Veroorzaakt door najagen van je eigen begeerten. Die ten koste gaan van begeerten van anderen. En dat klopt altijd zonder enige uitzondering.

Wordt vervolgd “:function(e,t

Robert Hartzema, Dimensies van Bewustzijn (2012, 307)

‘Er is iets heel merkwaardigs aan de hand met het woord ego. Op een of andere manier heeft het een hele negatieve betekenis gekregen, niet alleen in het boeddhisme, maar ook in het westerse denken. Alsof ego gelijk staat aan een egocentrische houding die altijd ten koste van anderen gaat. Alsof het ego de bron is van alle ellende en uitsluitend leidt naar hel en verdoemenis, de erfzonde waardoor je altijd geneigd bent tot het kwaad. Ook het boeddhisme ziet het ego en het najagen van zijn begeerten als de belangrijkste oorzaak van alle frustraties en lijden, de ultieme boosdoener die op een of andere manier uitgeroeid moet worden. En op het moment dat je het ego de nek hebt omgedraaid, vertoef je in het nirwana, de uitdoving van alle begeerten en de bevrijding van het lijden.’

Dit is een uiterst boeiend citaat aangezien hier het woord of begrip ego als de negatieve oorzaak wordt gezien of aangemerkt voor al het kwaad dat op ons afkomt en teleurstellingen die ons overkomen. Toch is dat niet helemaal zo, want het woord ego staat voor de metafoor die er gedragsmatig de oorzaak van is dat wij anderen altijd pijn doen door voor ons eigen eenzijdige geluk te gaan en daarom nooit genoeg rekening met de ander houden.

En waarom een metafoor? Omdat het ego zelf niet de oorzaak is, maar ons gedrag dat gedreven wordt door eigen hartstocht en bezitsdrang of zelfs winstoormerk. Kortom, ons handelen dat de oorzaak is van het causale verband waar je je eigen voordeel nastreeft en altijd een tegendeel of een nadeel voor een ander aan verbonden is en dat doet niet alleen de ander pijn, maar ook voor jezelf omdat het een boemerang-effect heeft.

Daarom wordt binnen de oosterse filosofie gesproken van wederzijdse pijn omdat een andermans pijn veroorzaakt door je eigen gedrag ook je eigen pijn betekent (karmische verbanden). Veroorzaakt door najagen van je eigen begeerten. Die ten koste gaan van begeerten van anderen. En dat klopt altijd zonder enige uitzondering.

Wordt vervolgd “:function(e,t

Werkelijkheid en illusie

In: Sander Videler, Het wezen van de mens (2005, 232)

‘Maar als voelen een functie van de ziel is, en dus betrekking heeft op de liefde, hoe kunnen niet-liefdevolle gevoelens als angst, haat en verdriet dan worden ervaren?

Dit is een belangrijke vraag, omdat ze het onderscheid tussen de werkelijkheid en illusies aanduidt. Geest is alles wat is. God is de Oorzaak van alles, die jou uit de geest heeft geschapen. Je oorspronkelijke identiteit als vormloze geest wordt als de ziel aangeduid. Eerder heb ik de ziel met een lichtbron vergeleken. Licht, geest of liefde zijn drie synoniemen die op hetzelfde fenomeen duiden: de gewaarwording van de werkelijkheid in je oorspronkelijke toestand als ziel. Voelen is het medium van de ziel waardoor gewaarwording mogelijk is. ‘Werkelijkheid’ is de consistente gewaarwording van geest of liefde. Omdat deze gewaarwording van binnenuit plaatsvindt en daarom niet afhankelijk is van veranderlijke interpretaties, leidt ze tot absolute kennis. Toen jij de absolute werkelijkheid verliet om de kennis van geest te ervaren door deze in de relatieve werkelijkheid tastbaar te maken, plaatste je een filter tussen je lichtbron (de ziel) en je gewaarwording van geest. Deze filter is de denkgeest, die door middel van denkkracht in vormloze geest vormen manifesteert, zodat alles zichzelf als niet-alles gewaar kan worden. De gewaarwording van vormen berust op de interpretatie van verschillen en is daardoor niet consistent. Ze leidt dan ook niet tot absolute kennis, maar tot relatieve ervaringen. Omdat relatieve ervaringen niet op absolute kennis of de waarheid berusten, zijn ze in feite niet werkelijk maar illusionair. Een illusie is het geloof in de werkelijkheid van niets. Eerder hebben we gezien dat de ervaring van een vorm in feite op niets berust, omdat een vorm van optisch bedrog van geest is die net doet alsof ze zichzelf in delen geest kan opsplitsen. Begrijp je dit?

Ja, ziel is vormloze geest, die zichzelf door middel van de denkgeest ervaarbaar maakt door het scheppen van schijnbare vormverschillen in de vormloze soep van alles.

Wordt vervolgd

Het Cruiseschip

Gepubliceerd 23 februari 2019 | Door Ans Hoornweg

In een haven ‘zag’ ik een gigantisch cruiseschip klaarliggen voor een nieuwe, lange reis. En even later zag ik vele, zowel jonge als oudere passagiers aan boord gaan van dat enorme schip.

Wat mij echter opviel was dat die passagiers er allesbehalve ‘welvarend’ uitzagen, eerder arm, en dat verwacht je niet van mensen die zo’n dure reis gaan maken op een luxe cruiseschip.

Door met elkaar daarover te praten kwamen deze passagiers er achter dat een zeer vermogend man, die niemand van hen kende, deze prachtige cruise voor hen had geboekt én betaald.

Zodra alle gasten aan boord waren werden de trossen gelost en begon hun gezamenlijke reis over de wijdse zeeën en oceanen.

Alles aan boord van dit luxe schip was even mooi en prachtig!

De gasten hadden het dan ook erg naar hun zin tijdens deze cruise: er werd heerlijk gegeten en gedronken, vrolijk gedanst en gezongen, en er ontstonden zelfs vriendschappen.

Het vreemde was wel dat sommigen van de opvarenden het sterke gevoel hadden dat ze elkaar al langer kenden, of bekend voorkwamen, terwijl ze elkaar voor deze cruise nog nooit eerder hadden gezien of gesproken?

Het schip heette ‘The Angel’, en dat vonden de meesten van hen een nogal ongebruikelijke naam voor een cruiseschip, maar wat ze nóg vreemder vonden was dat hun schip gedurende de reis ‘begeleid’ werd door een aantal ‘heldere lichten in de lucht’?!

Na een paar dagen voer ‘The Angel’ door de ijskoude wateren vlakbij Canada.

Vol ontzag genoten de passagiers van de enorme ijsbergen waar hun schip tussendoor voer; ze raakten zelfs ontroerd door de schoonheid van dat imposante schouwspel.

Het volgende moment echter kregen zij allemaal een vaag, onprettig gevoel, gevolgd door een diepgewortelde angst, en geen van de opvarenden begreep waar dat gevoel of die angst zo opeens vandaan kwam?!

Een ogenblik later stierven er, heel plotseling en onverwachts, een aantal mensen aan boord van het schip, waaronder de kapitein.

En toen viel het navigatiesysteem in de stuurhut uit, waardoor de stuurman zélf moest proberen om dat enorme cruiseschip veilig tussen de, nu extra gevaarlijke, ijsbergen te manoeuvreren.

Door al deze nare en onvoorziene gebeurtenissen nam de angst onder de passagiers snel toe, en het duurde niet lang of er brak paniek uit.

Maar toen gebeurde er iets heel bijzonders!

De heldere lichten – die hen de hele reis al ‘begeleid’ hadden – namen de elektronische besturing van het cruiseschip over, en op die manier manoeuvreerden ze het schip naar veilige wateren, waarna de stuurman weer zelf verder kon varen naar de uiteindelijke bestemming.

Eenmaal aan wal waren de reizigers natuurlijk nog vol verhalen over hun spannende belevenissen.

Één van de reizigers – een zeer wijs man – vertelde dat zij zojuist een bootreis hadden ervaren waardoor ‘een gezamenlijke verwerking van Karma’ had plaatsgevonden in het huidige leven van hen allen.

Zijn medepassagiers begrepen niet zo goed wat deze man daarmee bedoelde, dus legde hij hen uit dat zij allemaal, in een vorig leven, aan boord waren geweest van de Titanic!

Veel liefs, Ans

https://www.anshoornweg.nl/het-cruiseschip/ a

De illusie, ofwel illusies van het 3D-leven (dl9 en slot)

Visioen 11. De illusie van de dualiteit van positief en negatief

(124) ‘Wat is het leven, als het voor velen niets anders is dan en eindeloos terugkerende cirkelgang van geboren worden en sterven op deze aarde, als de ontwikkelingen eigenlijk niet verder lijken te gaan? Het leek alsof we vast bleven zitten in ons denken en ons verlangen en onze hoop. Verlangen naar het verleden en angst voor de toekomst. Ik was er een beetje neerslachtig van geworden. Terwijl ik hierover nadacht voelde ik mij wegglijden; mij begeleidster was er om mij mee te nemen naar een nieuwe ervaring.

We cirkelden om de aarde en ik zag alle mensen in verschillende landen en hun leven. Alle aspecten van hun leven waren zichtbaar. Ik zag verdriet, haat, moord, dood, en verschrikkelijke dingen die mensen elkaar aandeden, maar ik zag ook vreugde, liefde, geluk, leven en blijdschap. Het was een verzamelbak van alles wat maar mogelijk was op aarde. Zij die hun ogen en oren open hebben, weten wel wat ik daarmee bedoel. De engel zei: ‘Je ziet nu alle aspecten van het leven op aarde; hoe denk je dat dit is voor andere levensvormen?’ Ik had deze vraag niet verwacht en moest even nadenken voordat ik een antwoord kon geven, een antwoord dat ik overigens niet had. Zij vervolgde: ‘In Gods schepping zijn er vele levensvormen. Dat weet je. Je hebt enkele van deze levensvormen mogen ontmoeten zowel tijdens je uittredingen als daadwerkelijk in de stof. Hoe denk je dat deze levensvormen leven? Denk je dat zij net zoveel emoties, gevoelens en gedachten hebben als jullie, mensen hebben? De menselijke levensvorm is een van de weinige levensvormen die keuzes mag maken, bijvoorbeeld aangaande de manier van leven en handelen, denken en willen. Met andere woorden: de menselijke levensvorm laat in principe het meest zien van het zielsbewustzijn. De ziel kan alles doen wat zij wil doen. Alles wat er in het leven op aarde gebeurt is toegestaan, hoe vreemd dat ook lijkt. In de stof kan en mag men het leven kiezen dat men wil leiden. De staat van zielsbewustzijn kan bij de menselijke levensvorm enorm variëren. Men kan het hoogste naar buiten brengen, maar ook het laagste. Niet elke levensvorm kan dit, want sommige zijn zeer beperkt in hun gevoelsuitingen. Let nu op, want je zult iets vreemds mogen zien wat je nog niet eerder hebt gezien.’

De engel legde haar handen over mijn ogen, waardoor zij veranderden. Toen ik opkeek was ik sprakeloos. Voor mij zag ik de aarde zoals ik die nog nooit gezien had. Er waren verschillende niveaus zichtbaar. De stoffelijke aarde was bijna niet meer te zien. Ik zag verschillende sferen in en om de aarde waarin mensen leefden en werkten. De meeste sferen waren overwegend duister, want het licht niet sterk. Er waren niet veel mensen met een werkelijk innerlijk licht. ik zag ook een hele vreemde lichtviolette gloed die de gehele aarde leek te omgeven. Het was een prachtig licht waarin niets anders dan ‘liefde’ te zien was. Maar wat betekende dit? Ik kon aan de ene kant heel duidelijk zien dat veel mensen nog op een onbewuste manier in het duister leefden en aan de andere kant leek de sfeer rondom de aarde juist gezegend te zijn met een prachtige uitstraling. De lichte, violette sfeer leek aan voortdurende verandering onderhevig te zijn, want telkens als er een gebeurtenis met een mens of ander levend wezen plaatsvond, lichtte er een klein puntje op in de sfeer, waardoor deze steeds mooier werd. Het leek er niet toe te doen onder wat voor omstandigheden de ervaring in de stof plaatsvond, met andere woorden: het was onbelangrijk of het (ogenschijnlijk) een negatieve of een positieve ervaring was. Alles was onbelangrijk, behalve het feit dat de ervaring het licht feller deden worden. Het licht was groots en prachtig en gaf de indruk dat er werkelijke goddelijke liefde was in alles wat is. Ik zag hoe de energie geleidelijk steeds mooier werd door de ervaringen die de zielen op aarde en in de sferen meemaakten. De energiesfeer, die in alle opzichten ‘liefde’ was, leek ook verbindingen te hebben met andere sferen bij andere hemellichamen en kwam uit in een reusachtig netwerk dat het geheel universum als een ‘bol’ leek te omspannen. Van daaruit verspreidde het vreemde intense liefdevolle licht zich door de gehele neutrale zone (zie visioen 2 in Visioenen en uittredingen) tot aan God die als een allesomvattende energie aanwezig was in alles. Het was ongelofelijk, maar elke ervaring, elke conceptie, elke geboorte, elk sterven, elke handeling zowel in liefde als in kwaad, zelfs de allerkleinste actie van een kind, ALLES was opgenomen in dit prachtige violette, voortdurend bewegende licht. Alles was met alles verbonden, niet alleen in een zielenbeweging, maar vanuit een liefdeskracht die vanuit God zelf kwam. Het was een prachtig gezicht en de engel en ik waren in de stilte van deze schoonheid opgenomen.

Plotseling klonk er een stem die vanuit de violette energie leek te komen: ‘Waarom denk je dat de aarde een planeet is vol duisternis? Elk deel van de schepping is bezield door mij en is een onderdeel van mij. De schepping heeft een ander doel dan men vaak denkt. Men ziet de problemen om zich heen en de eigen problemen. Hoe dan ook: deze ervaringen zijn van louterende aard. Het heeft geen zin om naar het goede te streven als men niet klaar is met het kwaad dat men zelf creëert. Alles wat men in de stof meemaakt, als mens, maar ook in andere levensvormen, is gegeven om de gelegenheid te geven aan de ziel om naar het goddelijke toe te groeien, terwijl men tegelijkertijd dit goddelijke IS. ELKE ervaring speelt hierin een rol, dus ook de ervaringen die jullie als mens misschien niet prettig, vreemd of zelfs slecht vinden. Elke ervaring is een verrijking. Daarom zie IK de aarde niet als een tranendal, maar als een wonderlijke, mooie planeet waarin alleen liefde is, omdat de ziel in de liefde van mij alles kan bereiken wat zij wil. De gedachte dat de aarde een planeet is van verdriet is een menselijke gedachte die in je opkomt op het moment dat jullie je bewust worden van goed en kwaad. Dat onderscheid speelt daarom ook zo’n grote rol in jullie religies en geloofservaringen (denk maar aan de boom van Kennis van Goed en Kwaad in het paradijs). Maar het is geen zonde om dit mee te maken. In tegendeel, door het onderscheid te kennen, ervaren jullie wat goed is en wat niet. Het is een menselijk en een zielenproces. Vanuit mijn gezichtspunt bestaat ‘fout’ niet en dus heb ik ook geen verdriet over de aarde en dat wat mensen in de stof doen. Er is geen negatief of positief. Er zijn slechts manieren om jullie de ervaring te geven die nodig zijn. De mensen hebben te maken met de aarde van dit moment. Elke bezieling en nieuwe incarnatie stelt jullie in staat om nieuwe ervaringen op te doen. Deze zielsenergie zet de stof in beweging, want elk leven is opgebouwd uit de dood. Elke cel in jullie lichaam is opgebouwd uit moleculen die op hun beurt weer zijn opgebouwd uit atomen die al miljoenen jaren oud zijn. In het leven ontstaat iets nieuws door iets te bezielen, niet door het te creëren, want alles is er al. Zo werkt dat op jullie planeet. En ook op de planeer waar de mens oorspronkelijk vandaan komt. Elke stof: voedsel of water of de lucht die jullie inademen, is er altijd al geweest. Er wordt niets aan toegevoegd en niets van afgenomen. Wel wordt er stof getransformeerd tot gassen, vloeistoffen of vaste stoffen en uiteindelijke tot een levend lichaam dat ook weer sterft. Alles wat dood gaat, lost zich weer in de aarde op om later hieruit weer in het leven terug te komen. Leven is niets anders dan het transformeren van dode stof in levende stof. Dat is het geheim van het leven. Zoals het leven voortkwam uit mijn eerste ‘zaad’ – dat gematerialiseerd werd bij de schepping van jullie levenssystemen – zo zal het ook beëindigd worden bij de geestelijke [in de materie!] dood, want aan alles komt een einde. De energie die nodig was voor mijn conceptie van het leven en het universum waar jullie in wonen, is vergelijkbaar met de energie die jullie zelf genereren op het moment dat een kind verwekt wordt, want in de meest letterlijke zin brengen jullie dan dode stof tot leven. Dat is mijn gift aan de levende mens, namelijk om de bezieling van de goddelijke energie door te geven aan de stof en die tot leven te wekken, waardoor de goddelijke ziel die staat te wachten kan groeien en ervaren. Dit is het hele geheim. Zoals ik jullie het leven gaf in een (materiële) vorm, zodat jullie de ervaringen konden opdoen die elke ziel weer in mijn licht zal brengen, zo zal ik het jullie ook weer ontnemen op het moment dat het zijn functie gehad heeft. Je kent dit proces al (zie visioen in: Eindtijd of overgang?). De levenscyclus van conceptie tot en met het sterven van het aardse lichaam, de energiebeweging daarin en het incarneren en terugkomen van de ziel, is ook mijn cyclus die ik aan jullie gaf om het licht te brengen, terwijl jullie uit eigen vrije wil de duisternis verkozen. Ik ben er altijd en jullie kunnen mij altijd ervaren als je je wilt verbinden.’

Het was stil en ik zag nog steeds de wervelende energieën die vanuit het allerkleinste deel naar de grootste manifestatie leek te gaan. Ik begreep heel goed wat de betekenis was van deze openbaring. Het leven op aarde en de cirkelgang die daarin zichtbaar was en is, hadden direct betrekking op de oercreatie van het leven in de neutrale zone. Dat had grote gevolgen voor de wijze waarop wij met het leven, met onze partners, onze medemensen en het goddelijke bewustzijn omgaan. Ik kon dit op een diepe manier voelen en wist dat elk mens dat zou kunnen. Ik liet dat gevoel even in mij toe om het te verwerken, want de openbaring as grootser dan ik in eerste instantie had gedacht. De engel die bij mij was zei zacht: ‘Je hebt nu de ware betekenis van het stoffelijke leven, maar ook de bezieling van het leven kunnen zien. Het is de bezieling van de materie in de meest diepe zin en dat betekent ook dat je meer verantwoordelijkheid moet nemen voor jouw leven en al het leven dat in je direct omgeving aanwezig is. Dit bewustzijn is groeiende bij veel mensen, ook al kunnen zij het verstandelijk niet altijd bevatten. Dat is ook niet nodig, want het heeft niet altijd zin om verstandelijk alles te weten. Je weet immers dat het slechts de zielservaring is die telt en dat men voor een dergelijke ervaring kiest om daarin iets mee te maken en te beleven, wat dit dan ook is. het leven is een uitdrukking van Gods ziel in dode [niet-levende] materie en jullie zijn de uitvoerders ervan. Jullie zijn in de meest diepe zin de ‘werkers’ van God die de dode stof nieuw leven inblazen door het creëren van het nieuwe leven. Door het sterven geef je de stof terug aan de aarde, totdat een nieuwe ziel deze stof weer nodig heeft. Ook de stof zelf evolueert daarin mee en dat is ook de reden dat jullie de stof niet lang meer kunnen gebruiken om de ervaringen in op te doen (zie visioen in: Eindtijd of overgang?). Er is een nieuwe materie nodig, want de stof, die al miljoenen jaren oud is en die door jullie steeds opnieuw is gebruikt om lichamen te creëren, heeft namelijk ook al jullie ervaringen in de kristallijne structuur opgeslagen. Met andere woorden, jullie ervaringen hebben letterlijk indruk gemaakt op de materie. De hele planeet heeft in die zin al jullie ervaringen in de stof opgeslagen. Je hebt dit kunnen zien in de ervaring over het geheugen van de aarde. Niets is verloren gegaan. Leef met de liefde in je hart en ga zorgvuldig om met wat je door God gegeven is met dezelfde liefde, en laat je ziel in het mens-zijn dat ervaren wat zij ervaren moet, ook al is dat soms iets anders dan je denkt.’

Ik was stil en begreep ten volle wat het leven eigenlijk betekende. Niet alleen het leven als mens in de stof, maar het leven als ziel in de mens en in de geest [lees: geestlichaam], dus in zijn totaliteit. Leven als mens zonder jezelf te identificeren met een menselijk lichaam. Het is wel belangrijk om in je lichaam te zijn, het te beleven en het te gebruiken om de ervaringen in goddelijke liefde te volbrengen en daarmee de medemens en jezelf de geestelijke en stoffelijke ervaring te geven die nodig is om het goddelijke te ervaren.

Het werd tijd om terug te gaan. Na nog een keer een blik te hebben geworpen op de prachtige liefdesenergie die alles leek te omarmen, was ik weet in de omgeving van de aarde. Ik bekeek het nu met andere ogen. De aarde was niet langer het tranendal, want ik kon zien dat alles slechts een ervaring was die aan het goddelijke bouwde. De mens was een levensvorm die het vermogen had gekregen om de goddelijke scheppingsenergie te gebruiken om steeds verder te komen. Ik wist dat veel mensen dit niet begrepen en dat veel mensen ook fouten maakten en dat door onwil, onbegrip veel menselijk verdriet op aarde was gekomen. Maar is het ook niet het recht van de mens om die fouten te maken zolang hij van deze fouten leert? Ik had kunnen zien dat hoe dan ook, de energie van God die om de aarde was, steeds een stukje rijker en lichter werd. De mensheid leerde met vallen en opstaan. Zolang de energie een energie van liefde is zal de mensheid kansen krijgen om verder te gaan en om opnieuw te incarneren en de volgende stap te zetten op de ladder van de goddelijke evolutie.

De auteur eindigt met de volgende woorden:

Deze ervaring liet zien dat het beleven van positieve en negatieve aspecten van het leven niet echt is. Het is een gedachte die ons is ingegeven door de normen van de samenleving waarin wij leven. Politiek en godsdiensten bepalen voor een belangrijk deel hoe wij ons opstellen tegenover de ervaringen in het leven. Het is bovendien helemaal niet nodig om ervaringen als negatief of positief te bestempelen, want elke ervaring draagt bij tot de ontwikkeling van de ziel. Elke ervaring telt en als we daarmee om kunnen gaan zal er veel verdriet opgelost worden in het leven van de mens.

De illusie, ofwel illusies van het 3D-leven (dl8)

‘Je hebt nu ook kunnen zien dat de ziel in de mens anders is dan men denkt en dat men haar verwart met de geest die aan een individu en persoonlijke eigenschappen gebonden is. Bedenk ook dat elke levensvorm, dus ook de mens, door te handelen in het leven aan het collectief geeft wat nodig is. Elke handeling en elk gevoel en elke ervaring is daarom van belang. De liefde van de moeder voor haar kind, de liefde van partners voor elkaar, het ervaren van het geluk bij het aanschouwen van schoonheid, maar ook verdriet, haat, ongeluk en alles wat minder prettig is. Alles is van belang, je weet dat al, want je hebt het al zo vaak kunnen zien. Ja, de mens maakt een illusie mee, maar dat betekent niet dat het leven niet waar is. Alleen de werkelijkheid achter elke handeling en ervaring is anders dan wat jullie eigen projecten in jullie denken oproepen. Jullie kunnen immers niet waarnemen wat de werkelijkheid is. Net zoals de illusionist je iets laat zien waarvan je denkt dat het handeling A is, terwijl hij in werkelijkheid met handeling B bezig is. Jullie denken geeft een associatie met iets wat je denkt te kennen, maar wat niet werkelijk is. Jullie ervaren, voelen en nemen waar met stoffelijke zintuigen en dus zullen jullie nooit vervulling van de waarheid kunnen vinden. Jullie vorm van ervaren wordt overheerst door associaties en projecties van jullie beperkte denken. In die zin is het leven een illusie. Denk echter nooit dat het leven daarom geen waarde heeft, want zelfs de verandering van het kleinste atoom heeft waarde in mijn schepping en in mijn evolutie. Herzie dus alleen de waarde van iets voor jou zelf en begin op een andere manier waar te nemen. Je zult dan de vervulling van je eigen wezen kunnen ervaren. Natuurlijk is dat een langdurig proces.

Het feit dat je je vastklampt aan het leven was het gevolg van een verkeerde manier van waarnemen. Als je op de juiste manier gaat waarnemen dan zie je hoe het werkelijke leven is en hoe de liefdesstroom gaat lopen; je kunt dan zelf kiezen of je daarin mee wilt gaan of niet. Ook deze keuze is feitelijk een illusie, want je kunt je nooit permanent verzetten tegen iets wat ik creëer. Bovendien, waarom zou je jezelf afscheiden van iets wat uiteindelijk hemelse vreugde is? neem de tijd om deze ervaring te verwerken. Ik geef je nu wat nodig is om de volgende stappen te maken; maak die in het vertrouwen dat alles goed is, ook al is dat niet altijd leuk en gemakkelijk. Ik help jou en elke andere ziel die in beweging komt; samen zijn we dir wezen. Er is geen afgescheidenheid. In de mens hebben jullie geleerd individuele beslissingen te nemen. Niet dat die er overigens toe doen, want alles komt toch terug in dezelfde energie. Maar door deze individualiteit hebben jullie ook de dualiteit en de afgescheidenheid gecreëerd en daar hebben jullie het knap moeilijk mee.  Ga en vervolg j weg en maak af waar je aan begonnen bent.

Plotseling veranderde alles weer. De omgeving begon heel langzaam herkenbaar te worden en ik zag de engel weer in haar gebruikelijke vorm. Ook mijn zielsvorm was nu weer zoals ik die kende. Laag voor laag werd nu weer zichtbaar gemaakt en ik zag de aarde weer en ook de verschillende levensvormen. Ik zag weer mensen en ik voelde me een beetje weemoedig. Ik voelde hoelang deze schepping nog zou bestaan; totdat de ziel van de mens was geëvolueerd naar een nieuw niveau van bestaan waarin zij deel zou worden van het goddelijke. Natuurlijk was er helemaal geen afscheiding geweest, wel het illusionaire pad dat de mens koos. De ziel van de mens is altijd deel van het goddelijke en wandelt in de goddelijke energie, maar de afscheiding door en in het stoffelijke maakt dat de mens zich alleen, onvervuld en afgescheiden voelt van het goddelijke. Dit gevoel probeert men te dempen door het aangaan van interactie met anderen en alles wat daaruit voortvloeit. En door te zoeken naar veelbelovende geloofsvormen, leraren, goeroes en meesters. Als men dan een werkelijke diepe goddelijke ervaring had, kreeg die gelijk een bijzondere betekenis. Zolang de mens een deel blijft van het zelf gecreëerde systeem, de samenleving, zal de mens als stoffelijk wezen daar maar moeilijk los van kunnen komen. Ik keek lang en stil naar het beeld en voelde me een beetje verloren in het grote geheel.

De engel die bij mij was keek mij zacht en vriendelijk aan en zei: ‘Je wist dat het moeilijk zou zijn, maar nu je alles gezien hebt kun je ook verder met een ander gevoel in je ziel en je hart.’ Ik protesteerde dat ik het wel gezien had, maar dat het mij onmogelijk was om het wezenlijke gevoel in woorden uit te drukken. Het was bijna niet te bevatten. De engel sprak weer en zei: ‘Het is niet echt nodig om alles heel precies te beschrijven, de gevoelservaring in de mens is veel belangrijker. Het belangrijkste is namelijk dat de mens weet dat hij of zij deel is van het goddelijke en daar nooit is uitgestapt. Op geen enkel ogenblik heeft men de verbinding verloren en juist daarin kan de mens van nu misschien troost vinden. Men hoeft het pad naar God niet terug te vinden omdat men het nooit verlaten heeft. Maar in de illusies van het stoffelijk leven is men zichzelf kwijtgeraakt. Als men zichzelf kan terugvinden is het al een stuk makkelijker. Jij kunt de mens de weg wijzen door zelf dit pad te gaan en de liefde uit te dragen, maar het zal niet gemakkelijk zijn. Je krijgt hier veel hulp bij, maar soms zal het moeilijk zijn. Ga nu terug naar de aarde en je lichaam, want je bent eigenlijk al veel te lang en te ver weggeweest. Het is niet goed om lang in de niet-illusie te zijn, want je moet wel verbonden blijven met je lichaam dat nog veel te doen heeft. Veel sterkte.’ Met deze woorden nam zij afscheid.

Wordt vervolgd

De illusie, ofwel illusies van het 3D-leven (dl7)

(105) ‘De engel communiceerde: ‘Dit is de werkelijkheid op zielsniveau, nadat alle lagen van vorm zijn verwijderd, wat dan overblijft, is pure goddelijke energie, want elke levensvorm en ook de ogenschijnlijk dode stoffen zijn bezield door deze goddelijke energie. Dat is de beweging die je nu ziet en die in feite het leven op aarde voorstelt. Zoals je ziet zijn individueel gedrag, verdriet, geluk, en waarneming niet terug te vinden in dit proces. Dit zijn dingen die i werkelijkheid ook niet plaatsvinden. Als je nu teruggaat door de verschillende lagen van waarneming heen naar de stoffelijke wereld, dan zie je dat alles wat mensen en andere levensvormen meemaken deze wervelende processen in gang zetten. Met andere woorden: Het ‘leven’ op aarde in al zijn aspecten geeft de ontwikkeling aan op goddelijk niveau. Jullie zijn de stoffelijke uitvoerders van het proces dat je nu ziet. De mens ervaart de stoffelijke uitvoering echter als enige realiteit. Sommige mensen zijn in staat om een aantal lagen dieper te zien. De stoffelijke beweging is alleen maar een proces en geen doel op zichzelf.

Als je nu naar de aarde kijkt en ook naar wat je liefhebt of juist minder plezierig vindt, dan zie je dat je [in] aardse gedachten denkt over de vorm en het kleine stukje goddelijke energie daarin, en dat dat niet de volledige werkelijkheid is. Dat is de ware reden waarom jullie als mens nooit vervulling zullen vinden in het leven tenzij je een wordt met het goddelijke in jezelf en de andere ziel.

Het leven dat jullie als mens ervaren in de stoffelijke vorm is namelijk niet het werkelijke leven, maar een projectie daarvan. Het wordt immers geprojecteerd als leven in de samenleving die jullie nu kennen. Door de mens wordt het geprojecteerd als alles wat daarin voorkomt zoals op relatieniveau, werk, gezondheid en ziekten, geloof en de andere activiteiten die jullie hebben. Maar in werkelijkheid is het leven alleen maar beweging die op een andere manier moet worden beleefd. Het stoffelijke en geestelijke leven, ja, elke vorm van leven op elk niveau van een andere realiteit of sfeer, is niet meer dan de vorm waarin uiteindelijk deze energetische beweging tot stand komt, en niet de beweging zelf. Ook de geestelijke sferen zijn namelijk net zo illusionair als het stoffelijke leven. Je hebt dit allemaal al eens eerder beleefd tijdens je grotere reizen door de verschillende gebieden in wat je toen de ‘werkelijke hemel’ noemde (zie de eerste voer hoofdstukken van Visioenen en uittredingen). Het werkelijke leven is pure goddelijke energie, warmte en liefde; natuurlijk niet de liefde in aardse vorm. In een klein aantal gevallen komt aardse liefde wel eens een beetje in de buurt van het beleven van goddelijke liefde.’

De engel pauzeerde even en ik dacht diep na over wat ik in mij had opgenomen en gezien had. Was liefde dan geen wezenlijke kracht? De liefde die ouders voor hun kinderen voelen en omgekeerd? Liefde tussen mensen, partners en andere wezens in de natuur? Hoe zat het dan met alle energieën die dagelijks gevoeld werden op intermenselijk niveau? Hoe zit het dan met het beleven van een goddelijke ervaring?

De engel communiceerde: ‘Dat is nu het probleem waar ik je voor waarschuwde aan het begin van deze reis. Deze emoties, gevoelens en energieën van het intermenselijk niveau, kunnen vanaf het stoffelijke niveau worden waargenomen en hebben op zijn hoogst twee tot drie lagen aan geestelijke diepte. Mensen voelen menselijke liefde vanuit en stofprojectie, en vullen die soms aan met een diepere vorm van liefde die voortkomt uit een geestelijke band; dat is alles. Maar het is niet de werkelijkheid, want op puur energetisch niveau is er helemaal geen relatie zoals je die kent, maar slechts het samenvoegen van energiestromen die in de stof de emotie geven en in de ziel niets anders zijn dan de vervolmaking van de ziel op zielsniveau.

(107) Een mens denkt dat hij ouder is van een kind, maar op zielsniveau is dat niet waar. Een mens is de biologische schepper van een stoflichaam waarin een ziel is gekomen de zich kan manifesteren binnen het energieveld dat je nu hebt waargenomen. En dat is het enige wat een mens is. Nu kan men zeggen dat men een kind dat men bij zich heeft ook op zielsniveau herkent en dat de liefdesband ook op dat niveau speelt. En ja, dat is logisch, want er is in principe altijd een band van goddelijke energie. Maar dat betekent niet dat het ook reëel is wat men er zelf bij bedenkt of voelt. Ook in alle andere relatievormen gaat het om het stromen van energie tussen energiepunten. Het maakt daarbij niet uit of het nu liefdesrelaties, vriendschapsrelaties of werkrelaties zijn.

Begrijp je nu waarom het loslaten van het illusionaire beeld zo moeilijk is voor veel mensen? Het lijkt wel of het resultaat dan een liefdeloze en koude bedoening is; maar dar is niet zo. Men heeft geleerd dat men door empathie, warmte en liefde verder komt in het leven, zowel in de geest als in de stof. Juist de empathie en warmte hebben ervoor gezorgd dat de goddelijke energie waartoe men behoort, evolueert. Maar er is ook een keerzijde aan deze situatie op aarde. Men gaat liefde, warmte en empathie teveel als een doel op zichzelf zien, terwijl die dingen niets anders zijn dan de mogelijkheid om de evolutie van het goddelijke in beweging te zetten.’ (…)

(108) Plotseling veranderde de energie; het leek alsof er een soort wolk openging in de energie van alle kleuren die ik tot op dat moment gezien had. Er was een intens licht in het centrum van deze kokende, kolkende en draaiende wolkenmassa. Ik voelde een diepe verbondenheid met dat wat nu aanwezig was.

Er klonk een soort stem in mijn ziel, niet die van de engel die bij mij was. Ik kon veder niets anders waarnemen dan wat ik zag. De stem zei: ‘Je hebt een klein stukje van de niet-illusie kunnen ervaren, voelen en zien. Nu weet je dat je als mens in feite helemaal niets en tegelijkertijd juist alles bent.je bent mens geworden en hebt ervaren hoe het is om als mens te moeten even met alle teleurstellingen, verdriet en ook gelukkige momenten. Maar je hebt ook kunnen zien dat er in het menselijke bestaan eigenlijk geen vervulling mogelijk is tenzij de innerlijke kracht van de ziel op de liefde van de verenigende ziel reageert en zich verbindt met mij, het goddelijke bewustzijn in alles. Alleen met behulp van die kracht kan de ziel de vervulling vinden die men zoekt. Een mens kan dat niet, tenzij de kracht van de ziel heel groot is. dat is in principe voor elke ziel mogelijk. Maar zij heeft de vrije keuze.

Wordt vervolgd

De illusie, ofwel illusies van het 3D-leven (dl6)

(102) ‘Ik nam waar hoe de omgeving vol van beweging was en licht. Ik zag wervelende energieën en lichtpuntjes die alle gevoed leken te worden vanuit het allesomvattende energieveld. Het energieveld was vol van beweging en veranderde steeds van kleur en vorm. Soms was het veld overwegend geel met oranje en dan weer diepgroen met blauw. Er was altijd beweging in het veld en het was nooit helemaal hetzelfde. In de kleuren waren patronen te zien en energieconcentraties die ik op de een of andere manier herkende als universums met daarin sterrenstelsels en levensvormen. Er was nu geen individuele herkenbaarheid meer waar te nemen [wat dus op dat niveau niet meer bestaat!], maar alleen een groot, diep gevoeld collectief [eenheids] veld waarin alles in beweging leek te zijn. het geheel maakte een grote indruk op mij. Vanaf dit niveau kon ik op de een of andere manier begrijpen hoe alles in elkaar zat. Waarom dat zo was wist ik niet. Ik besefte dat ik niet langer op mijn aardse achtergronden kon bouwen. Er was geen natuurkunde meer nodig om deze energie te ervaren. Op de een of andere manier leek het weten meer uit de ziel zelf te komen. Niet zozeer uit mijzelf als wel uit mijn aanwezigheid in deze vormloze energie. Ik begreep, maar het gekke was dat ik niet kon begrijpen waarom ik begreep. Alles was op de een of andere manier ‘goed’ en ik was er deel van zonder aardse beperkingen. Ik voelde me en met deze energie, die niets dan warmte en liefde leek te zijn.

Alles was nu als een groot geheel te zien. Ondanks het feit dat dit beeld erg complex en groots was, was het gemakkelijk om het overzicht te behouden, omdat er geen details zichtbaar waren. Mijn waarneming daar was in die zin vergelijkbaar met mijn waarneming tijdens en gewone uittreding, waarbij ik met geestelijke ogen kijk. Hoe zou het zijn om zo waar te nemen op de aarde, met alle mensen om mij heen en alle levensvormen en activiteiten? Zouden die wel herkenbaar zijn?

De engel communiceerde: ‘Kom maar mee, dan zul je deze vorm van waarnemen mogen beleven op aarde. Dat zal de allermoeilijkste opgave voor jou zijn.’ We gingen terug naar de aarde. Tijdens de reis vroeg ik mij verbaasd af hoe alles functioneerde. Op de plaats waar de zon normaal gesproken te zien zou zijn geweest, was niets anders te zien dan een heel klein energiepuntje dat de plaats en de intensiteit van een energiebron voorstelde, maar dan vanuit het goddelijke perspectief. Ik keek er met verwondering naar. De engel legde uit: ‘De zon zoals jullie die kennen is een stoffelijke energiebron die zich alleen manifesteert op jullie stoffelijke niveau. De zon is een ster van gassen waarin kernreacties de energie opwekken die het mogelijk maakt dat jullie op aarde in de stof wonen. Er is geen echte zon op het niveau van de goddelijke manifestatie. Wel een energiepunt dat de materie in staat stelt om een ster die jullie zon noemen, te vormen op jullie niveau van waarnemen. Zoals je kunt zien is de werkelijkheid van hemellichamen anders.

We passeerden andere energiepunten die planeten voor moesten stellen. De meeste waren erg klein, want er was geen leven meer op deze planeten. Zij waren aan het uitdoven en de energiepunten werden geleidelijk overgeheveld naar andere delen van het universum. Uiteindelijk kwamen we bij de plek die de aarde moest voorstellen. Ik was verbaasd te zien dat er geen aarde zichtbaar was, maar een sfeer waarin veel beweging was. Er was een heel klein lichtpunt te zien dat de energiekern van de aarde bleek te zijn. Rondom dit punt was een wervelende sfeer met daarin energievormen die uit zielsenergie bleken te bestaan. Er waren geen herkenbare vormen te zien en ook geen individuele energiestromen. Slechts een sfeer van energie. Ik voelde veel vragen in mij opkomen. Ik had de aarde al op verschillende niveaus waargenomen en alle aspecten van zowel het stoffelijke als het geestelijke kunnen zien, maar dingen waren altijd herkenbaar geweest. Dit beeld tartte elke beschrijving doordat er geen herkenbare vormen of processen in te zien waren.’

Wordt vervolgd

De illusie, ofwel illusies van het 3D-leven (dl5)

(101) Het beeld om ons heen veranderde. Ik was niet langer in staat om nog iets herkenbaars waar te nemen. Ook de engel leek verdwenen te zijn. ik zag de energie in de vorm van een zachte bol. Ik ontdekte dat ik niet langer op dezelfde manier kon waarnemen als voorheen. Ik had niet langer een herkenbare vorm. Het geestlichaam had ik niet meer en mijn ziel had niet langer de vorm die zij had toen zij in een menselijk lichaam woonde. Ik had dus ook geen stoffelijke of geestelijke ogen meer. Ik voelde dat ik kon waarnemen met mijn hele wezen. Ik was een energie vorm en kan alles om mij in multidimensionale vormen waarnemen.

De engel was nu onherkenbaar en tegelijkertijd erg herkenbaar, want in deze nieuwe vorm van waarneming kon ik voelen hoe er een zielsband was die dieper ging dan de gewone gevoelens van herkenning. Ook spraken wij niet langer op het mentale niveau, zoals we dat gewoonlijk doen. Op de een of andere manier was de communicatie direct en speelde tijd geen rol. Weg waren de menselijke taal en beelden; zij leken eerder een hinderpaal te zijn dan iets waar men werkelijk houvast aan kon hebben. Het was wonderlijk om mijzelf in deze staat te ervaren en om te kunnen voelen met het volledige zielsbewustzijn. De engel droeg iets over; en dat iets zal ik hier toch maar in het Nederlands proberen weer te geven.

Zij legde uit: ‘Nu ben je in de niet-illusie. Je bent in de enige werkelijkheid die er is, want dit is Gods werkelijkheid. Je bent nu in de vorm die je ooit zag als de grote massa in het pure zijn van goddelijk bewustzijn. Alle niveaus, van dit hoogste niveau tot en met het stoffelijke niveau van de aarde toe, zijn hulpmiddelen om de ziel te laten evolueren en te laten groeien. Ook tijdens je uittredingen heb je telkens de vorm kunnen behouden die jou de gelegenheid heeft gegeven om alle reizen mee te maken en alles te ervaren. Je hebt daardoor jouw ervaringen kunnen beschrijven. Maar nu is alles vormloos. Alles is energie die tevens vorm is. Datgene wat je nu ziet is de enige vorm die er in het goddelijke is; die je nu mag ervaren. Laat deze energie goed tot je doordringen, want het is niet de makkelijk wat je nu gaat meemaken.

Omdat dit de mooiste omschrijving van de multidimensionale werkelijkheid is die ik ooit tegenkwam, zal ik het vervolg van de tekst in de volgende blog opnemen, om de schoonheid van het bovenstaande volledig op de lezer te laten inwerken.

Wordt vervolgd

Jouw Heilige Graal terugvinden

18 februari 2019 / Mieke Vulink

Om onze Goddelijkheid als mens weer te kunnen belichamen zijn velen van ons bezig om dàt te helen wat onze goddelijke essentie ondermijnd heeft. Vanuit het geloven in dat we minder waard zouden zijn dan de zogenaamde vertegenwoordigers van het Goddelijke hebben we onszelf en anderen gekleineerd, ontkracht en tekort gedaan. Dat werkt nog steeds door nu we onze innerlijke verbindingen met hogere dimensies weer terug vinden en ons vertrouwen in wat we innerlijk ‘doorkrijgen’ proberen te herstellen.

In de incarnaties waarin we onze eigenwaarde en de geheime, esoterische kennis wel wisten te behouden en (veelal ondergronds) uit te dragen zijn we nagejaagd, gemarteld, uit de boeken geschreven, verbannen en/of gedood. Het heeft bij velen van ons een constante basisspanning achtergelaten die ons moe en murw heeft gemaakt. Het komt niet uit de lucht gevallen dat je diep in jezelf de vraag draagt ‘Ben ik wel genoeg? Gaat het me wel lukken? ‘

Wat een zegen dat we de basisonveiligheid, die we al vele aardse levens met ons mee hebben gesleept, nu ook durven te zien, te erkennen en liefde in toe te laten.

Vanuit ons toenemende bewustzijn dat tot steeds hogere dimensies zal reiken, en het ontwakende besef van onze Goddelijkheid kunnen we onszelf en elkaar de ware rijkdom en veiligheid van het leven weer teruggeven. Keuzes maken die in overeenstemming zijn met de wil van ons hogere Zelf – vaak zijn dat de diepste verlangens die we koesteren – zullen ons helen, en onze authentieke krachtbronnen herstellen.

Oude sporen van vernietiging willen uit jouw cellen gewist worden. Traumatische beelden van jouw veelvuldige ontgoddelijking en ontmenselijking zullen vervangen gaan worden door die waarin je geëerd wordt vanwege jouw ware afkomst. Jij bent het zelf, die vrede kunt sluiten met de angst en pijn in de wonden van je persoonlijkheid, via het liefdevolle licht dat je vanuit de Heilige Graal in je draagt. Eer dat Licht, dat nooit meer gedoofd kan worden. Omhels jouw onvoorwaardelijke Liefde, die altijd zal blijven voortbestaan.

‘The wound of the Fisher King must first be healed if the wasteland is to return to fertility’

(L. Gardner)

‘De wond van de Visserkoning moet eerst geheeld worden voordat de woestenij weer terug kan keren naar vruchtbaarheid’

Mieke Vulink

www.miekevulink.nl

https://www.lichtwerkersnederland.nl/

Vliegeren tot aan de sterren

Gepubliceerd 15 februari 2019 | Door Ans Hoornweg

Vliegeren tot aan de sterren

Een klein meisje vroeg aan haar vader: ‘Papa kunnen vliegers heel hoog, helemaal naar de sterren vliegen? En zou ik dan mee kunnen, zodat ik naar mijn eigen huis kan vliegen daar tussen de sterren?’

‘Maar lieve schat,’ antwoordde de vader ‘je bent toch al thuis bij mama en mij ?’‘Jawel,’ zei het meisje, ‘maar hier op de Aarde is niet mijn echte thuis, want daar tussen de sterren woon ik echt, en dáár was ik een man. Ik wil die man weer zijn, kan dat papa?’

De vader begreep wat z’n kleine meid bedoelde, en kreeg tranen in z’n ogen.

‘Nee lieve schat, dat kan niet, want je woont nu op de Aarde, en je bent hier met een hele speciale reden. Toen je nog een man was op die andere wereld heb je nl. besloten om hier op de Aarde een hele belangrijke taak uit te voeren.

Maar, als je daar klaar mee bent mag je de Aarde weer verlaten en weer teruggaan naar jouw eigen huis tussen de sterren.

Nu ben je nog een beetje te klein voor die taak op de Aarde en nog nodig bij mama en papa, maar ik beloof je dat ik je later zal helpen bij jouw belangrijke taak, en ook dat wij van je zullen houden zoveel als we kunnen.

En weet dat door jouw beslissing om naar hier te komen, en de Aarde te helpen, Moeder Aarde óók heel blij met jou is!

Kom, nu gaan we samen vliegeren, en kijken hoe hoog jouw vlieger kan komen. Zullen we er eerst nog wat kaartjes aan vast maken om ‘hen die tussen de sterren wonen’ een groet van jou te sturen?’

De kleine meid dacht even na over wat haar papa haar allemaal had verteld, waarna ze blij instemde met het goede idee van haar lieve papa.

Op dit moment zijn er vele vrijwillig nedergedaalde ‘Engelen’ onder ons met de taak/bedoeling om de Aarde en ons mensen te helpen.

Zij verdienen alle lof, want het is niets niks om hun thuis te verlaten en tussen ons en al het Aardse geweld te leven!

Veel liefs, Ans

https://www.anshoornweg.nl/vliegeren-tot-aan-de-sterren/