[bron: Willem Glaudemans, De wondere wereld van licht en liefde, Bres #321, mei/juni 2020; p. 008]
Hoe kunnen we kwantumfotonen nu omschrijven? Als de allerkleinste energiepakketjes of lichteenheden waarvan alles is gemaakt. Het woord ‘kwantum’ geeft dit aan, vergelijkbaar met hoe Max Planck dit in zijn kwantumfysica omschreef, dat licht altijd in vaste gehele eenheden komt (quanta). Kwantumfotonen zijn de meest fundamentele bouwstenen van het universum, die zelf geen ,massa hebben, maar wel massa kunnen scheppen; ze zijn in zichzelf ondeelbaar en neutraal, overal aanwezig, het zijn energiepakketjes en actie-eenheden, waarmee alles is opgebouwd, elke dimensie, en elk patroon of object in elke dimensie. Ze worden door intentie aangestuurd.
De kwantumfotonen bevinden zich op het gebied van potentie. Ze vormen allemaal tezamen het immense veld van potentie, een oceaan van oneindig veel lichtdeeltjes, die vrij en ongemanifesteerd aanwezig zijn, als het ware wachtend op een scheppende intentie om zich daarnaar te voegen. Dus het diepste ongemanifesteerde scheppingsniveau, waarop alle manifestatie is gestoeld, bestaat uit een oneindige hoeveelheid lichtdeeltjes. Al get geschapene bestaat uit licht. Dat potentieveld is principieel onuitputtelijk, het heeft geen begin en geen eind, bestaat buiten tijd en ruimte en is volkomen gevuld met licht.
Een kwantumfoton is ‘sluimerend’ aanwezig in het veld van potentie en komt pas door een intentie tot ‘bestaan’. Dit is precies ook hoe wetenschappers fotonen beschrijven. Als ze die bestuderen kunnen ze twee punten waarnemen: het vertrekpunt en het eindpunt, die kunnen gemeten worden. Maar van de ‘reis’ ertussen weten we niets. We weten niet eens of het foton tussen die beide punten wel bestaat. Vanuit de Wet van Creatie kun je aannemen: alleen op de twee meetpunten is er intentie toegevoegd aan de potentie en daar is het foton in de gemanifesteerde wereld gekomen, daartussen bestaat het alleen als potentie. Dit idee heeft vergaande consequenties voor de staat van on ze wereld, die het best omschreven kan worden als een tijdelijke illusie die letterlijk alleen dankzij en in ons bewustzijn bestaat.
Hoe moet je je die onvoorstelbare kwantumfotonen voorstellen? Misschien zoals de Indiase mysticus Yogananda dit doet. Hij zegt: ‘Als onze zintuigen ons de hele waarheid zouden vertellen, dan zouden we de aarde zien als rivieren en gletsjers van elektronen en ieder stofje als een golvende wolk van licht.’
Ik kreeg ooit twee droomvisioenen die daarop aansluiten en die in essentie op elkaar lijken: de gewone oppervlakte van de dingen waarnaar we kijken ging opeens open, alles verloor zijn vastheid. Ik keek opeens in of werd erin opgenomen. In het ene geval zag ik opeens alles van lichtgemaakt was, en in alle kleuren van de regenboog iriserend trilde. Ik zag in elke vorm een oneindige hoeveelheid lichtdeeltjes razendsnel stromen, krioelen en bewegen. Alles was van regenbooglicht, waar ik mijn ogen ook maar op richtte. In het tweede geval zag ik de straat onder me opengaan en kwam in een lichtdimensie terecht. Ik zweefde in een oneindige ruimte die totaal uit licht bestond, een soort gouden licht dat overal tastbaar aanwezig was. Ik zwom in dit lichtwater. Ik voelde me volkomen veilig, het was een ervaring van immense schoonheid.
Aquarius 