Hoe de psychoanalyticus ernaast kan zitten als hij stelt dat rouwen je hele leven kan duren; oorzaak is de onkunde van kerken en monotheïstische religies die geen benul van het Leven hebben: de dood bestaat alleen in het brein van aardse mensen en dus geen feit

‘Hoe na verlies je innerlijke wereld herscheppen’ (29-10- 2023 door PAUL DELFGAAUW)

Rouwen over verlies kan misschien wel je hele leven duren, stelt de Britse filosoof en psychoanalyticus Darian Leader. Hij vindt het van belang dat verlies te integreren in je leven: ‘je innerlijke wereld herscheppen’. – Dat lukt niet als het rouwen gestagneerd of geblokkeerd is. Depressies kunnen dan bijvoorbeeld het gevolg zijn. De ruimte krijgen van je werkgever en je collega’s om over je gevoel en emotie te praten op de werkvloer is dus heel belangrijk. Filosoof Coen Simon: ‘Als je niet de tijd neemt om uit te huilen en opnieuw te beginnen, word je geheid door spoken achtervolgd’.

*Ook de filosoof Coen Simon is blijven steken in zijn driedimensionale denken als hij het sterven zoals op aarde gebruikelijk wordt opgevat als het einde van alles terwijl het vertrek van de aarde een zielsverhuizing betekent. Alle aardse denkwijzen zitten er dus volkomen naast. Alles in het leven/Leven is ervaring en dus verandering en er bestaat in het kosmisch denken geen plaats voor vaste permanente opvattingen. Zelfs het goddelijke bewustzijn zijn evolueert en verandert met alles in de schepping mee. Rouw is dus menselijke fantasie.

‘Verlies integreren in je leven is je innerlijke wereld herscheppen’ ~ (Darian Leader)

Je bent niet ‘ziek’ als je rouwt

Eerder word je ziek als je niet rouwt. Als je partner net is overleden, is rouwen meer dan even uithuilen en opnieuw beginnen. Op je werk na vier dagen ‘calamiteitenverlof’ weer aan de slag met je targets, duwt je verlies weg en kan juist leiden tot uitgestelde rouw en burn-out. Uit onderzoek blijkt weinig te zijn geregeld voor rouwende medewerkers, terwijl miljoenen ermee te maken krijgen. Daar komt bij dat veel mensen denken dat ze het allemaal zelf moeten doen. Zij willen hun collega’s niet lastigvallen met hun verdriet. Maar om je rouwproces te beginnen èn het voort te zetten, heb je je collega’s nodig.

*Ook hier een ziekelijke opvatting: ‘Eerder word je ziek als je niet rouwt.’ Neen, de mensheid is altijd behept geweest met verkeerde opvattingen en dus grote onzin. Bijna geen mens op aarde beheerst het kosmische denken. Daarom gaat deze beschaving ten onder. Het menselijk denken is altijd verkeerd geweest door de eeuwig verkeerde opvoeding die door iedereen genoten is. Ons denkvermogen is ziek als gedacht wordt dat rouwen noodzakelijk is. Rouw houdt op te bestaan als er na het stervensproces vrede bestaat met de overgang naar het volgende leven. We laten het hierbij aangezien we anders in herhaling vervallen.

(Te) snel weer aan het werk

Het is belangrijk om te rouwen, want ‘als je niet de tijd neemt om uit te huilen en opnieuw te beginnen, word je geheid door spoken achtervolgd’, zegt filosoof Coen Simon. Ook werkgevers, achtervolgd door hun ‘eigen spoken’ zoals dwingende targets, zouden natuurlijk graag zien dat hun rouwende werknemers zo snel mogelijk uithuilen en weer aan de slag kunnen.

Verlofstelsel in de ijskast

De Verlofregelingen voor werknemers zijn vastgelegd in de Wet arbeid en zorg (Wazo). Het – inmiddels demissionaire – kabinet wilde een start maken met een eenvoudiger verlofstelsel, zo liet minister Van Gennip juli 2023 weten aan de Tweede Kamer. Dat komt nu waarschijnlijk een jaar in de ijskast te staan. Intussen zouden de werkgevers zelf ruimhartiger om kunnen gaan met de bestaande verlofregelingen. Als extra ondersteuning voor het rouwproces.

Veel werknemers zorgen thuis ook al lange tijd voor hun dierbare. Als de partner uiteindelijk overlijdt, is de werknemer na vier dagen calamiteitenverlof zijn verlies zeker niet te boven. De verlofdagen worden eerder gebruikt om zoveel mogelijk te regelen. Het is dan ook niet overdreven dat vakbonden werkgevers vragen om rouwende medewerkers goed te ondersteunen.

Om je rouwproces te beginnen èn voort te zetten, heb je je collega’s nodig

Veel burn-outs

Miljoenen werkenden krijgen met rouw te maken. Bijna de helft (44%) heeft de afgelopen tien jaar een dierbare verloren, zo bleek in 2020 uit een CNV-onderzoek. 33% meldde zich kort ziek, 9% langere tijd. 16% moest vakantiedagen opnemen omdat de werknemer niet kon functioneren en 26% ging weer te snel aan het werk.

Uit het onderzoek blijkt ook dat 1 op de 10 werkenden die een dierbare heeft verloren, een burn-out krijgt door de combinatie rouw en werk. 21% krijgt te weinig steun van zijn werkgever om goed te kunnen functioneren. Een kwart kan dat langere tijd niet goed. Daar komt nog bij, zo blijkt uit een meer recent CNV-onderzoek uit 2023, dat de helft van alle werkenden momenteel al een hoge werkdruk ervaart. ‘Inmiddels zit 1 op de 5 tegen een burn-out aan’. Met én zonder rouw.

(Langdurige) uitval voorkomen

Volgens CNV-voorzitter Piet Fortuin is er voor rouwende medewerkers nog steeds weinig geregeld. ‘Medewerkers die zich ondersteund weten in zware periodes zijn loyaler en melden zich minder ziek.’ Juist als werkgevers ruimte bieden voor ondersteuning, kan de werknemer ook gesterkt terugkeren op zijn werk zonder alsnog uit te vallen.

Het kan ook anders. Steeds meer werkgevers houden rekening met de individuele wensen van de werknemer bij rouw. Zo bepalen bij uitvaartorganisatie Yarden (dat inmiddels opgegaan is in DELA) medewerkers zelf hoelang ze thuisblijven bij verlies van een dierbare. Ron Bavelaar, directievoorzitter van Yarden, zei begin 2023: ‘Iemand snel weer aan het werk zetten is penny wise, pound foolish, want vier op de tien mensen meldt zich daarna ziek.’

‘Hoe doen anderen dit?’

Jessica van Hooff, de auteur van het boek De Partner, weet heel goed wat er allemaal verandert als je partner ziek wordt of overlijdt. Als werkgevers hiervan kennis nemen, zullen zij eens te meer beseffen waarom de combinatie rouw en werk werknemers in de problemen kan brengen. Van Hooff miste informatie over ‘waar de gezonde partner doorheen gaat’. Regelmatig vroeg zij zich met enige wanhoop af toen het haar zelf overkwam, ‘hoe doen anderen dit?’

Terugblik als vertrekpunt

Niet alleen om het rouwproces te beginnen, maar ook om het voort te kunnen zetten heb je anderen nodig. Zoals je collega’s. ‘Pas wanneer we terugblikken op een gebeurtenis ontstaat de ervaring,’ zegt Coen Simon. ‘Als je herinneringen ophaalt aan iemand die je bent verloren, krijgen die herinneringen structuur en worden ze verenigd tot een verhaal. Door erover te vertellen, wordt het voor jezelf pas een ervaring. De terugblik is zo als het ware een vertrekpunt voor de toekomst. De terugblik heeft èn geeft zin.’

(Aangepaste versie – Eerder gepubliceerd bij Vereniging Leven met dood – de vereniging biedt iedereen die dat nodig heeft met behulp van onderbouwde kennis passende ondersteuning aan rondom verlies en rouw.)

Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)Klik om te delen op X (Wordt in een nieuw venster geopend)

Hoe na verlies je innerlijke wereld herscheppen

De werkelijke betekenis van de woorden (van Jezus) Ik Ben de Alfa en de Omega

Nu ik bezig ben de boeken van Helena Blavatsky te bestuderen, kwam ik in haar ‘Isis ontsluierd’ de esoterische betekenis tegen van de alfa en omega:

‘Meer dan één universele religie is er nooit gewest en kan er ook niet zijn, want er kan maar één waarheid over God zijn [die wij overigens nooit in dit leven op aarde kunnen ‘vatten’ of begrijpen; jw]. Als een onmetelijke keten, waarvan het bovenste punt, de alfa, voortdurend onzichtbaar emaneert [ontstaat] uit een godheid – ‘in statu abscondito’ [Lat.; jw] in iedere oorspronkelijke theologie – omcirkelt ze onze aardbol in alle richtingen; zelfs de donkerste hoeken laat ze niet onbezocht voordat het andere einde, de omega, op zijn weg terugkeert om weer daarin te worden opgenomen waaruit ze eerst emaneerde. Aan deze goddelijke keten werd de exoterische symboliek van ieder volk geregen. Haar verscheidenheid van vorm kan haar wezenlijke inhoud niet aantasten, en onder hun verschillende ideële denkbeelden over het heelal van stof, die haar bezielde beginselen symboliseren, is het onvervalste, onstoffelijke beeld van de geest van het zijn, die hen leidt, overal hetzelfde,’

In het gewone taalgebruik betekent ‘alfa en omega’ het begin en het einde, maar dat is onjuist als het gaat om de menselijke ziel, want die is onsterfelijk en oneindig/eeuwig bestaand en levend. Maar alleen geredeneerd vanuit de mens als stoflichaam bestaat er een stoffelijk begin in de vorm van de geboorte op aarde en stervensmoment dat de afsluiting van dat leven betekent. Daarom vind ik dit citaat zo mooi omdat daarin de levens’keten’ tot uitdrukking wordt gebracht, dus de keten van levens die noodzakelijk is om het aardse 3D-leven voorgoed te kunnen afronden en afsluiten vanuit de beroemde Rad van Wedergeboorte. Pas als je de geestelijke verlichting hebt bereikt, heb je de levensschool van de aarde afgesloten en heb je je diploma gehaald. En klaar voor de volgende ontwikkelingsfase.

Een tweede opmerking: in het citaat wordt onderscheid gemaakt tussen het heelal van stof en dus ook het heelal van de geest, het ‘onstoffelijke beeld van de geest van het zijn’. ik vond het nuttig dit met jullie lezers te delen.

Het moeilijkste gesprek dat er bestaat in omstandigheden van levenseinde?

Kabinet wil gesprek over levenseinde (Wilma Kieskamp, voorpagina/Trouw, 20-6-19)

campagne – Ongeneeslijk zieke mensen krijgen praktische hulp om met familie en vrienden te bespreken hoe ze willen sterven.

‘Er zullen niet veel landen ter wereld zijn waar de overheid terminaal zieke patiënten op weg helpt met het moeilijkste gesprek dat er bestaat, dat over het levenseinde.

Het klopt natuurlijk dat er inderdaad ‘niet veel landen’ ter wereld zijn waar de overheid iets doet voor terminale patiënten, maar betreft het per definitie de moeilijkste gesprekken, zoals in de krant wordt beweerd? Is het niet denkbaar dat er nogal wat situaties denkbaar zijn waarin er sprake is van terminaal lijdende patiënten, maar ook voor hun directe (familie) waarin voor beide partijen een ondraaglijke last is ontstaan dat het besluit om er een einde aan te maken alleen maar tot verlichting leidt? En dus goed is voor ‘alle’ partijen? Vooral vanwege de angst voor de dood maakt dat we zo krampachtig zijn voor het afsluiten van het leven, vooral omdat we in een beschaving leven waarin we via een hoogtechnologische medische stand van ontwikkeling het leven  eindeloos kunnen rekken, vaak dwars tegen de wil van de patiënt in. Hier wordt een staats-paternalisme opgeroepen of opgewekt die zijn weerga niet kent en niets met respect voor de mens te maken heeft. Deze maatschappij én politiek moet zich schamen.

https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/666/articles/921413/1/1

Barbara Marciniak en de dood

[Onze levende bibliotheek: Aarde. Lessen van de Pleiaden. Uitgeverij Petiet/Tiel 1996, p.209-210]

‘Aarde-veranderingen worden gelijkgesteld [door de mensen] met de dood, nietwaar? Op jullie planeet weten jullie haast niets over de dood. Er is in al deze verschuivingen [rondom trillingsverhogingen op aarde] een enorme kans om te leren over de dood. Voor sommigen van jullie lijkt het een catastrofe als mensen vertrekken of doodgaan. Het lijkt alsof er gefaald wordt en alsof er iets verkeerd ging. Wij zien het tegenovergestelde. Wij zien mensen de planeet verlaten met een nieuw gezichtspunt. Ze zijn zo bevoorrecht omdat velen van jullie je hart opengesteld hebben en eenheid van doel uitzenden, waardoor anderen kunnen weten en beseffen waarvoor ze kwamen. Niet iedereen is hier gekomen om een nieuwe Aarde te zien. Kun je beseffen dat sommige mensen naar deze planeet kwamen om in vrede te sterven, zonder martelingen en lijden, en om te sterven met een bewustzijn van bevrijding?

‘Er zijn massa’s ‘stervensbegeleiders’ op de planeet in deze tijd. Zij zijn in staat en bereid de gestorvenen naar de domeinen van het onbekende te volgen. Zij scheppen vrede voor degenen die overgaan. Er zal grote uitwisseling zijn tussen de levenden en de doden. Wie sterft om over te gaan zal niets verliezen. Hij zal aan bewustzijn winnen. Dan wordt een uitspraak mogelijk als: ‘Ik heb een cyclus voltooid. Ik hoef niet langer een pijnlijk lichaam mee te zeulen en ik hoef nooit meer met angst te sterven.’ Vele mensen zijn in deze tijd naar de Aarde gekomen opdat de dood begrepen zou worden. Zij werden hier vastgehouden door lagere astrale verstrikkingen en frequentie-beheersing.

‘Voor ieder van jullie is het een uitdaging om anderen te helpen deze planeet te verlaten. Dit betekent niet dat je hun het leven beneemt. De vitale kracht de je bent heeft en doel en een agenda, en hoe meer je met je lichaam communiceert en hoe meer je erin blijft, hoe gemakkelijker je overgang zal zijn. In het ideale geval zul je leren hoe je bewust kunt sterven en je lichamelijke functies uit kunt zetten. Er is in de dood niets te vrezen, behalve de dingen die je je erover voorstelt. Het wordt allemaal naar je eigen overtuiging uitgevoerd, of naar de overtuiging van diegenen die je verkiest te volgen. Vertrouw op jezelf en ontwerp je eigen ervaring. Durf het ideaal te scheppen.’

Onuitsprekelijkheid

[Pim van Lommel, Eindeloos bewustzijn. Hfd 3, par.1, pp. 44-45]

‘Omdat datgene wat ervaren wordt tijdens een levensbedreigende situatie volledig onbekend en onbenoembaar kan zijn, en deze bijzondere gebeurtenissen buiten  onze normale ervaringsmogelijkheden liggen, is het begrijpelijk dat er grote problemen ontstaan als men de ervaring onder woorden probeert te brengen.

zeggen. Nu al springen de tranen in mijn ogen als ik aan die beleving denk. Te veel? Gewoon te veel om in menselijke woorden uit te drukken. De andere dimensie, zoals ik het nu noem, daar was geen verschil is tussen goed en kwaad en geen tijd en ruimte bestaat. En een immense zuivere liefde die de liefde in onze menselijke huidige dimensie laat verbleken, als een valse schim van wat het kan zijn. De leugen waarin wij in onze dimensie leven, wordt helder en tegelijk vanuit onze woorden, die zo beperkt zijn, is het niet te benoemen. Alles wat ik zag was doordrenkt van een onbeschrijflijke liefde. De wetenschap en boodschappen die door mij heen gingen waren zo helder en zuiver. Ik wist ook waar ik was, daar waar geen verschil is tussen leven en dood. De frustratie dat ik ze niet in menselijke woorden kan uitdrukken is groot.’

‘Ik betreur het dat woorden geen recht doen om mijn ervaring te beschrijven. Ik moet bekennen dat de menselijke taal schromelijk tekortschiet om de volle omvang, de diepte en de andere dimensie, die ik heb gezien, adequaat over te brengen. In feite is het met geen pen te beschrijven wat ik meemaakte.’

Deze beschrijving geeft het verschil aan tussen de aardse derde dimensie (van tijd en ruimte) en de vijfde dimensie van de tijd- en ruimteloosheid. Vanuit onze materialistisch denken vragen mensen zich af hoe ze zich die 5^e dimensie van tijd- en ruimteloosheid moeten voorstellen. Daarop wil ik hierbij een poging doen om dat uit te leggen.

Die 5^e dimensie na volgt op onze ‘gemeenschappelijke’ 3^e dimensie op aarde, is de dimensie van de dualiteit of het dualisme tussen goed en kwaad, tussen dag en nacht en tussen man en vrouw. In die 5^e dimensie hebben de mensen die daar wonen de dualiteit overwonnen en zijn ze op het eenheidsbewustzijn overgestapt en het duale bewustzijn van tegenstellingen en onderscheid van zich af geworpen. De 5^e dimensie is dus de dimensie zonder materie en de mensen lopen en wonen daar in fijnstoffelijke lichamen, terwijl onze huidige lichamen grofstoffelijk zijn van de fysieke zintuigen die we hebben en kunnen hanteren.

Wij hebben onze ogen, neus en oren om te kunnen zien, ruiken en horen. Daarnaast hebben wij handen om te kunnen voelen, maar ook ons hart om te kunnen voelen maar dan op een intuïtieve manier. En waar onze hersenen de thuishaven is van ons denkvermogen en in spirituele zin ons kosmische bewustzijn, daar kent ons hart ook een hartsbewustzijn, dat ook kosmisch is. Ons hart kan dus denken met een spirituele logica, terwijl onze hersenen denken met een rationele logica. Ons doel op aarde is om de aardse dualiteit te overwinnen en zo naar de 5^e dimensie te verhuizen, dat spiritueel multidimensionaliteit wordt genoemd.

De 4^e dimensie bestaat overigens ook en dat betekent dat we de beschikking hebben over 1 of maar enkele multidimensionale zintuigen, maar niet de complete set van 5 zintuigen waarbij alle geestelijke eigenschappen geactiveerd zijn. Je bent in 4d dus ofwel helderhorend, heldervoelend, of beide.

En omdat 5d wordt bevolkt door mensen die de dualiteit hebben overwonnen en dat betekent dat je de sleutel van het leven hebt ontdekt, kies je vanuit je hartsbewustzijn voor het goede, en dat betekent dat het kwaad uit je leven is gebannen. Zo bestaat er in 5d geen leugen, bedrog, oorlog of haat meer, want dat hoort tot de kenmerken van de dualiteit. De goddelijke energie, creator – scheppende kracht – of bron kent dus alleen maar liefde, onvoorwaardelijke liefde, want op het hoogste trillingsniveau bestaat er niet anders dan die onvoorwaardelijke liefde en die eenheid. Daar is alles volmaakt zuiver en bestaat er een volmaakt scheppend bewustzijn. De wereld van de volmaakte kosmische scheppers, scheppende aartsengelen etc.

Alleen in de voorlaatste zin van het citaat (‘daar waar geen verschil is tussen leven en dood’) staat iets dat alleen uitgesproken kan worden door een 3d-mens: er bestaat immers geen verschil tussen leven en dood omdat er geen dood bestaat, want het loslaten van je grofstoffelijke lichaam om te verhuizen naar je fijnstoffelijke en daarna naar je energetische lichaam, bestaat alleen op aarde vanwege die dualiteit. Heb je de ‘verlichting’ bereikt met het ontdekken dat je leven wordt beheerst door onvoorwaardelijke liefde en licht, dan heb je op aarde het paradijs mogelijk gemaakt en dan kun je ook niet meer in de verleiding komen om negatief te oordelen over je medemens.

Dat is de weg die Jezus heeft getoond en die was de verkondiger van de nieuwe leer: ‘heb uw vijanden lief als uzelf’ in plaats van ‘oog om oog, tand om tand’, de oudtestamentische zegswijze. Er bestaat dus geen verschil tussen leven en dood omdat de dood opgegaan is in eeuwig en eindeloos leven. Want het goddelijk geschapen leven, waaronder de mensheid, is een leven zonder begin en zonder eind. Alleen de 3^e dimensionale aarde en andere vergelijkbare planeten in een stoffelijk universum kent een geboortemoment en kent ook een einde in de vorm van de dood als overgang naar een volgend leven, zodat leven en dood zijn nog van gescheiden en afgescheiden zijn. Na de aarde is die afgescheidenheid een eenheid geworden: het Leven zonder de dood.

Een inzicht dat de brug tussen wetenschap, spiritualiteit en politiek kan vormen

De bijna-dood-ervaring: een brug tussen wetenschap en spiritualiteit (hfd 1 Inleiding in: Pim van Lommel, Eindeloos bewustzijn. Een wetenschappelijke visie op de bijna-dood-ervaring. Uitgeverij Ten Have, zevende druk 2008, pp. 25-26]

# Deze levensveranderingen komen vooral voort uit het inzicht dat liefde en aandacht voor jezelf, voor jezelf, voor anderen en voor de natuur belangrijk levensvoorwaarden zijn. Na een BDE beseft men dat iedereen en alles met elkaar verbonden is, dat elke gedachte invloed heeft op iemand zelf en de ander, en dat ons bewustzijn na de lichamelijke dood blijft bestaan. Men beseft dat de dood niet het einde is.

‘Beseft men dat iedereen en alles met elkaar verbonden is, dat elke gedachte invloed heeft op iemand zelf en de ander, en dat ons bewustzijn na de lichamelijke dood blijft bestaan. Men beseft dat de dood niet het einde is’: een ideaal uitgangspunt voor de politiek want wat zou de wereld er dan mooier uitzien, zelfs paradijselijk!

Is er bewustzijn na de dood? 3

[bron: Pim van Lommel, Eindeloos bewustzijn. Een wetenschappelijke visie op de bijna-dood-ervaring. Uitgeverij Ten Have, zevende druk 2008, pp. 18-20 uit de Inleiding]

# Wat is de dood, wat is leven, en wat gebeurt er als ik dood ben? Waarom zijn de meeste mensen er zo bang voor? De dood kan na een zwaar ziekbed toch ook een bevrijding zijn? Waarom beleven artsen het overlijden van een patiënt nog vaak als medisch falen? Omdat de patiënt niet in leven is gebleven? Waarom mag men nooit meer ‘gewoon’ doodgaan aan een ernstige, terminale ziekte, maar moeten mensen eerst nog aan de beademing en aan kunstmatige voeding via slangetjes en infusen? Waarom kiezen mensen in het eindstadium van een kwaadaardige ziekte soms toch nog voor chemokuren waarmee het leven misschien korte tijd gerekt wordt, maar die de kwaliteit van het resterende leven lang niet altijd verbetert. Waarom is onze eerste neiging ten koste van alles het leven te rekken en de dood uit te stellen? Het standpunt van een arts is meestal een patiënt zo lang mogelijk in leven te houden, en vaak komt dit overeen met de wens van de patiënt, die ondanks alle beperkingen, pijn en benauwdheid nog enige tijd in leven wil blijven. Is de angst voor de dood de belangrijkste oorzaak hiervan? En ontstaat de angst door onwetendheid over was de dood zou kunnen zijn? Kloppen onze ideeën over de dood eigenlijk wel? Is de dood werkelijk het einde van alles?

Op deze vragen kan een kort antwoord worden gegeven: deze (westerse) materialistische maatschappij heeft geen idee wat de dood is of inhoudt vanuit de praktijk van het doodgaan betreft. De vraag of ‘onze ideeën over de dood eigenlijk wel kloppen?’ kan met een gerust hart ontkennend worden beantwoord.

En dit wordt veroorzaakt door onze opvoeding waarin leven en dood geen centrale plek innemen en lang een taboeonderwerp zijn. En geen geestelijke kan ook uitleggen wat de dood inhoudt en wat er eventueel voor leven na de dood tevoorschijn komt. Kortom, degenen die nooit nieuwsgierig zijn geworden naar het hoe en waarom van de dood en daarover geen boeken of andere bronnen hebben geraadpleegd, blijven in die leegte van de leemte hangen. Esoterische mensen die er studie van hebben gemaakt hebben hun eigen antwoorden gevonden en de sleutel van deze (maatschappelijke) raadselen ontdekt: de dood is een overgang van het ene leven in een volgend leven, zoals je op een station van de ene op de andere trein kunt overstappen. Even noodzakelijk om een bepaalde bestemming te bereiken als de dood dat is.

Dit antwoord is iets langer geworden dan ‘kort’ zoals aangegeven, maar ik voelde me geïnspireerd om dit ‘iets minder korte’ antwoord te geven en te delen met de lezers.

Wordt vervolgd.