Betekenen de cijfers die het CBS dinsdag publiceerde over levensmoeheid dat er brede steun is voor de voltooidlevenwet onder de Nederlandse bevolking?
Rianne Oosterom en Marten van de Wier, Trouw, 19 november 2019
Wanneer ben je levensmoe? Als je je bed niet meer uitkomt? Als je zestien bent en geen idee hebt hoe te leven, als je veertig bent en alles hebt verloren bij een vechtscheiding, als de rouw om een overleden geliefde een grijze sluier over je leven werpt, als je geen zin meer hebt om de hond uit te laten? Als je alles bereikt hebt wat je wilde bereiken?
Waar het euthanasiedebat zich momenteel centreert rond ‘voltooid leven’, koos het Centraal Bureau voor de Statistiek in een opinieonderzoek voor een andere term. De onderzoekers vroegen mensen of zij vinden dat euthanasie mogelijk moet zijn bij wie ‘levensmoe’ is. De meerderheid, 55 procent, vindt dat dit onder bepaalde omstandigheden moet kunnen.
De relatie tussen de cijfers en de initiatiefwet
De vraag is of deze cijfers nu betekenen dat er brede steun is onder de Nederlandse bevolking voor de voltooidlevenwet van D66. De relatie tussen de cijfers en de initiatiefwet die op dit moment wordt uitgewerkt, is problematisch om een aantal redenen.
Ten eerste richt D66 zich op mensen op hoge leeftijd. De partij hanteert een ondergrens van 75 jaar. Levensmoeheid is in het onderzoek van het CBS niet gekoppeld aan een leeftijd. Een derde van de invullers vindt wel dat er een leeftijdsgrens moet zijn voor euthanasie bij levensmoeheid, maar zij leggen die grens soms veel lager dan D66. De helft vindt juist dat leeftijd helemaal geen rol mag spelen: wanneer je het leven zat bent, moet je kunnen gaan.
Een tweede bezwaar is dat ‘levensmoe’ een ander woord is dan ‘voltooid leven’. Van beide begrippen circuleren verschillende definities. Volgens D66 is bij ‘voltooid leven’ sprake van een ‘lijden aan een voor mensen te lang geworden leven’, aldus de partij op haar website. Het verzoek om te sterven moet volgens D66 bovendien vrijwillig, zonder enige druk van buitenaf, weloverwogen en duurzaam zijn. Wat invullers moesten verstaan onder ‘levensmoe’ liet het CBS in haar vragenlijst in het midden.
Waardig sterven zonder arts
De doelgroep die valt onder de initiatiefwet van D66 is in elk geval smaller dan de categorie waar het CBS naar vraagt. Dat een meerderheid voor euthanasie is bij deze brede groep, zou je kunnen interpreteren als goed nieuws voor de democraten. Want zullen deze mensen dan ook niet achter hun striktere wet staan?
Ook dat ligt ingewikkeld. Want in het plaatje dat D66 schetst over de wet, ontbreekt de arts. Waardig sterven als je je leven voltooid acht, is volgens de partij geen medisch fenomeen, maar draait om zelfbeschikking. Daarom willen ze geen bemoeienis van een arts, alleen van een hulpverlener die ze ‘stervensbegeleider’ noemen. Daarom wil de partij dit ook regelen buiten de euthanasiewet.
Ook dit aspect nam het CBS niet mee in de enquête. Staan de voorstanders van euthanasie bij levensmoeheid ook achter hulp bij een levenseinde dat geen ‘euthanasie’ heet en waar geen arts meer bij betrokken is? We weten het niet.
Duidelijk is dat er onder een grote groep mensen behoefte is aan meer zelfbeschikking over het eigen levenseinde, maar op basis van dit onderzoek is niet goed te zeggen hoe groot de steun voor het D66-voorstel is.
Voor mij als ‘spiritualist’ – dit woord komt in het NLs niet voor, wel in Engels: https://www.dictionary.com/browse/spiritualist, en mijn betekenis komt dichtbij het Engelse woord ‘spirit’; voor mij betekent het de wetenschap van de spirituele levenswetten die de kosmos regeren, en kan voor mij persoonlijk gelijkgesteld worden aan de gnostiek: de kennis van het Zijn of het Leven – komt dit artikel neer op een typische 3D-vraag, omdat de geformuleerde vragen voor een krant en de politieke actualiteit een functie hebben, maar in spirituele zin geheel functieloos zijn. Want iemand die (intensief) over het leven nadenkt en antwoorden heeft gevonden over levensvragen, weet dat het leven zin heeft en zal dus over zingeving geen twijfels hebben en heeft het leven tot de laatste ademtocht een heilige missie, die je wel zelf moet/’mag’ ontdekken. Iemand die zich ‘spiritualist’ noemt kan dus alle levensvragen beantwoorden, maar is zich wel – te allen tijde – bewust dat er op aarde geen ‘uitsluitend’ – beantwoordend aan de absolute waarheid, want die bestaat in een 3D-wereld niet – antwoord mogelijk is, want zelfs vanuit 5d kunnen veel antwoorden tegelijkertijd bestaan.
Maar ik respecteer dus wel alle mensen die serieus met de in het artikel gestelde vragen bezig zijn en daarop kan ik niets terugzeggen omdat ik op voorhand weet dat zij geen boodschap hebben aan mijn visie. Maar ik kon wel regeren met mijn eigen ervaring in dit leven, ten tijde dat ik vrijwilliger was bij een telefonische hulpdienst en daar onverwacht én onvoorbereid – aangezien daar geen trainingen in worden gegeven – te maken kreeg met een eerste – en latere meerdere – ‘suïcidale’ gesprekken en dat zijn dat anonieme ’beller’ die aan mij wilde doorgeven dat ik de laatste was die met zij een gesprek zouden voeren, want na dit gesprek zouden ze er zelf een eind aan maken. Ik meen dat ik over die ervaring wel al eens een blog op deze plaats geschreven en dus gewijd heb.
Iedere keer dat ik dit meemaakte – door de jaren heen in totaal 5 maal gebeurd – want die gesprekken blijven je bij en bovendien heb ik steeds achteraf vervolggesprekken – over vragen die bij hen waren blijven hangen en waarover deze bellers nadere informatie wilden hebben – gevoerd die via mijn schuilnaam bij zo’n dienst mogelijk werd; waarmee dus bewezen was dat ik ze van hun voornemen heb afgebracht. – schrik je je een ongeluk, want wat moet je nou met zo iemand beginnen?
Hoe of waaruit bestond mijn aanpak? Want ik heb inderdaad een effectieve aanpak ontwikkeld omdat ik ze letterlijk – op afstand – wist te overtuigen dat het geen zin heeft om je van kant te maken. Je komt dan namelijk zonder lichaam een gene zijde van onze werkelijkheid aan en ontdekt tot je schrik dat het leven doorgaat want je leeft nog steeds maar dan in een volkomen onbekende omgeving. Dat is voor iedere geslaagde suïcidale handeling een echte schok. Ze dachten dat ze van alles af waren, maar dat blijkt een totale vergissing te zijn geweest. En dat valt als volgt te verklaren: Er bestaat geestelijk of spiritueel gezien geen dood, want er bestaat alleen leven.
De dood bestaat alleen op aarde en op materiële 3D-planeten waar dat leven altijd een doorgangshuis is. Je leeft en bent dus geboren op een bepaalde stoffelijke planeet omdat je daar die ervaring kunt opdoen die op andere planeten niet mogelijk is. En ik heb met die mensen daar over hun problemen vanwege mijn mediumschap gesproken en dus kan ik daar veel over vertellen. En het wonder was dat ik met die gevoerde telefoongesprekken steeds tot eenzelfde uitkomst kwam: ze zieden allemaal: “Goh, als ik u eerder gesproken had, en hoor wat u te zeggen hebt, dan weet ik dat u gelijk hebt en de waarheid vertelt. Zo geloof ik het ook, maar ik kon er met niemand over praten.’ Deze soortgelijke zinnen waren altijd een afsluiting van een twee of 3 uur durend gesprek, dat gelukkig niet onderbroken werd. Maar omdat ik vanwege mijn eigen opgebouwde gnosticisme en uittredingsverschijnselen precies kon uitleggen aan de mensen die die dienst belden, kon ik ze overtuigen om in leven te blijven en hun taak verder uit te voeren.
Mijn start in dit soort gesprekken was – al zoekend natuurlijk want zo’n ‘vooraf’ afscheidsgesprek kom je nooit tegen in het leven als het om een poging tot suïcide gaat – wel belangrijk: Ik begon bij de eerste met de vraag: kunt u mij eens vertellen waarom het leven verkeerd voor u is gelopen? En met mijn doorvraagtechniek kon ik een aardig beeld krijgen waarom de wanhoop was toegeslagen. Het enige wat ik daar tegenover kon stellen was aan te geven wat ik in die situatie zou hebben gekozen of gedaan; ik ontdekte dat ik daarmee vertrouwen had gewonnen en dat ik daarna mijn visie van die andere wereld kon vertellen zoals hierboven beschreven. In feite heb ik achteraf ontdekt, dat ik mij door mijn intuïtie heb laten leiden en precies die ‘route’ heb genomen die de juiste was. Volkomen buiten mijn ratio en hersenpan om want dan lukt het niet. Daarom zijn vele psychiaters ook slecht en hebben ze geen benul hoe je die levensvragen moet aanpakken of beantwoorden.
En een geheim van gelukzaligheid mag ik nu wel verklappen: deze gesprekken zijn allemaal in wederzijdse grootse tevredenheid verlopen en niemand heeft zich dus feitelijk van het leven beroofd. Met één persoon heb ik nog 3 intensieve nagesprekken gedaan want die had mijn dienstrooster opgevraagd en zo kwamen we tot een complete ‘resetting’ – dat werkwoord bestond toen nog niet! – van de eigen ziel van die beller(s). Als ik mijn boek gepubliceerd heb (gekregen) ga ik weer met deze dienstverlening door, want je wordt er allemachtig gelukkig, hemelsblij en intens tevreden door, het geeft je een onaards gevoel, je bent ‘levensreddend’ bezig geweest zonder dat je dat in de gaten had. Ik weet dus zeker dat ik niemand door die hel laat gaan.
Aquarius 