Vraag: Een huisdier, in dit geval een poes, is haar leven lang liefdevol verzorgd en wordt na haar dood in haar eigen territorium begraven. Zal de geest van dit dier, zich bewust van de wederzijdse liefde door dit intensieve contact met de mens, opnieuw incarneren als huisdier of is zelfs een incarnatie als mens mogelijk?
“De grote misvatting, die in feite gelegd is door onderzoeksters zoals mevrouw Alice A. Bailey en mevrouw Helena Blavatsky, is dat een dier uiteindelijk in zijn diervorm mens zal worden. In die zin zal het dier, hoeveel u ook van uw dier hebt gehouden, hoezeer het dier ook menselijke trekjes had, hoeveel u ook zag in het dier aan menselijkheid, nooit mens worden. Het dier, zeer sociaal bewust en verbonden aan de mens, sterk levend in het energieveld van de mens, zal een hoge frequentie bereiken in de groepsziel van de dieren waarin het thuishoort.
Vaak zal het dier nog lange tijd astraal in de nabijheid van de mensen waarvan het heeft gehouden, de mensen die van het dier hebben gehouden, verblijven. Men zal de verbinding sterk en krachtig wederzijds doorleven, vaak bewust en nog vaker onbewust. De godsvonk, de verbinding van het dier dat gestorven is, wat zeer doorleefd is in de energie van de mensen waar het aan verbonden is of was, wordt opgenomen in de groepsziel van de dieren, van het dierenrijk waarin het thuishort en zal zo sterk vibreren, zal zich zo sterk verbinden aan dit collectief van energie, dat het in feite uitstijgt boven dit niveau, in feite het dierenrijk ontstijgen. Op die wijze zal het in zijn totaliteit iedere vorm van het dier-zijn van wat het ooit was, afleggen en als gelouterde godsvonk de eerste incarnatie als mens kunnen maken. Het komt zeer zelden voor dat een mens bijvoorbeeld bij regressie naar eerdere existenties, zich existenties kan herinneren waarin hij ooit een dier was, of een plant of tot het mineralenrijk behoorde. In het collectief van het dierenrijk blijft deze energie. Alleen de gelouterde godsvonk, de gevoelde godsvonk maakt een eerste incarnatie als mens, zonder enig spoor van het eerder dier-zijn.
Hier staat letterlijk dat het ‘zeer zelden’ voorkomt dat een mens tijdens een regressie een leven als dier herinnert, maar alleen deze formulering wijst op de mogelijkheid dat dit wél kan gebeuren of mogelijk is. De vraag wordt dan of er hypnotherapeutische boeken bestaan waarin dergelijke ontdekkingen beschreven staan, of dat er bedoeld wordt dat dit ‘theoretisch’ mogelijk is. Sterker:
‘Slechts heel zelden komt het voor dat een mens zich nog iets van het vroeger dier-zijn kan herinneren of dat het uiterlijk van een mens in uitstraling nog iets verraadt [dat lijkt me stug! jw] van het dier dat men vroeger is geweest. Uw dierbare beest zal nooit bij u incarneren [en dat is logisch] als mens, als kind of later ontmoet worden als geliefde. Deze associaties moet u niet maken. Wel komt het voor dat een dier die zeer verbonden is geweest aan een mens en zeer sterk in de aura doorleeft van de persoon, waarbij het heeft geleefd en is opgegroeid, qua incarnatielijn als dier deze mens weer zoekt. Men vindt elkaar automatisch als polen die elkaar aantrekken. Denkt u maar aan de vele gevallen waarin dieren duizenden kilometers van hun bazen of bazinnen verwijderd waren en hun geliefde bazen terugvonden. De telepathische verbinding is dermate sterk dat men vanuit de dierenrijken zeer zeker weer incarneert in de nabijheid van de zo geliefde baas of bazin, het huis waar men ooit heeft gewoond als dier.”
[Bron: Meester Lanto, Atlantis, p.181-182]
Aquarius 