‘Wat de fysieke substantie betreft leek het tweede wortelras enigszins op kwallen. Ook zij werden uit welwillendheid menselijk genoemd, omdat ze de voornaamste en treffendste kenmerken en eigenschappen van de menselijke soort nog niet hadden ontwikkeld: de psychische, mentale en spirituele vermogens die gezamenlijk hun werk doen door middel van ijle en onzichtbare omhulsels, die op hun beurt samen werken om zich door middel van een fysiek lichaam tot uitdrukking te brengen.
Het waren ‘omhulsels’ in die zin dat ze nog niet zelfbewust waren vervuld met de spiritueel-intellectuele dhyani-chohanische essenties en krachten, zoals ook een klein kind vanaf zijn geboorte een menselijk ‘omhulsel’ is in bovenbedoelde zin, totdat de langzaam incarnerende dhyani-chohanische essentie of het psychomentale fluïdum van zijn incarnerende ego zich begint te manifesteren.
Het wortelras plantte zich voort door deling, dat wil zeggen, doordat een deel van de ouder afbrak en dit deel zich ontwikkelde om precies zoals zijn ouder te worden, bijna op de manier die levende cellen nu volgen. Een levende cel is een geleiachtige, halfastrale entiteit. Het woord ‘geleiachtig’ geeft een tamelijk goede beschrijving van het stadium tussen het stevige vlees en de etherische maar toch halfzichtbare ijlheid van het lagere astrale. Vlees is in feite verdichte of compacter eerste geworden astrale substantie – de dichtste astrale en de ijlste fysieke stof zijn praktisch identiek. De twee rijken, het lagere astrale en het etherisch-fysieke versmelten hier; er is absoluut geen scheidslijn tussen beide.
In de eerste stadia van zijn evolutionaire ontwikkeling zou men het eerste wortelras reusachtige astrale cellen of puddingzakken kunnen noemen. Deze cellen plantten hun soort voort en werden vervuld met de astrale essentie van het laagste fluïdum van de dhyani-chohans. Gedurende de evolutionaire levensloop van het eerste wortelras ondergingen deze cellen kleine wijzigingen in vorm en grootte die doen denken aan die van de amoebe, en gingen geleidelijk steeds meer lijken op het astrale type waaromheen ze zich in de loop van de eeuwen langzaam kristalliseerden. Dus toen het tweede wortelras op het toneel verscheen, was de soort van dit nieuwe ras – een evolutionaire voortzetting in de tijd van het eerste wortelras – al een duidelijke hoewel onvolmaakte vorm gaan vertonen van wat in latere eeuwen tegen het eind van het derde wortelras lichamen met een menselijke gedaante moesten worden, die menselijke kenmerken bezaten, hoewel zelfs deze nog onvolmaakt waren, vergeleken met het fysieke gestel van de mens van nu.
De natuur herhaalt zich overal. Zoals in het geval van een mens: zijn eerste fysieke verschijning is een microscopisch kleine cel of ei dat langzaam de zich herhalende stadia doormaakt van de evolutieweg die het ras in het verleden heeft afgelegd, tot het embryo dat – na zijn verschillende aanpassingen tijdens de ontwikkeling in de baarmoeder te hebben voltooid – nu menselijk is geworden, als een kind wordt geboren en vanaf de geboorte geleidelijk de innerlijke psychische, mentale, intellectuele en spirituele vermogens, die de mens werkelijk tot mens maken, begint te manifesteren. Hier hebben we een zich herhalend beeld van de stadia van evolutionaire ontwikkeling die achtereenvolgens door het eerste, het tweede, het derde en het vierde wortelras werden doorlopen – terwijl onze huidige menselijke stam met al zijn verschillende soorten of variaties het vijfde wortelras wordt genoemd.
*Tot slot van dit derde deel meld ik dat hierboven de algemene evolutionaire eigenschappen van het menselijk leven op aarde zijn gekwalificeerd, maar dat alle genoemde eigenschappen per wortelras op andere bewoonde planeten weliswaar op basis van dezelfde universele grondbeginselen zijn vastgesteld, maar dat per planeet andere plaatselijke natuurwetten gelden, maar dat ze allemaal op enigszins verschillende vormen van uitwerking worden voorzien, maar uiterlijk totaal anders van uiterlijk kunnen zijn. Zo zijn we geheel gewend aan onze eigen menselijke trekken op aarde, terwijl dezelfde mensheid op andere plaaneten totaal onherkenbare trekken hebben die bij ons. Zo bestaan er planeten met mensenrassen die inderdaad zichtbaar zijn als reptielen en draken maar toch mens zijn en ook wij op aarde hebben op alle bewoonde planeten een of meer levens doorgebracht. Waarom is dat zo? Omdat wij groeien naar het volmaakte bronbeeld van de Grote Bron of Geest, met ervaring op alle planeten of zonnen aangezien we niet zelfscheppend kunnen worden als we niet onder die omstandigheden zelf levens hebben meegemaakt. Zo is er wel een heel ‘merkwaardig’ voorbeeld van een mensenleven beschreven in de vorm van zielenwezens die leven in een massieve steen en die zich ook via die steenmassa kunnen verplaatsen om die levenservaring op te doen, want onder de Liefde van de Bron is alles mogelijk. En ieder verzoek wordt ook gehonoreerd als het niet strijdig is met de kosmische beginselen of levenswetten, noch in strijd met het eigen evolutiepad dat inmiddels doorlopen is want ‘zo maar wat kiezen’ is zinloos en wordt niet goedgekeurd. En wat dit laatste aspect betreft, ieder leven dat gaat aanvangen met een geboorte op een bepaalde planeet of een ster wordt in overleg met de eigen gidsen en Meesters vastgesteld in de blauwdruk – levenscontract – voor dat leven. Niets gebeurt zonder toestemming van de Bon en wat betreft levens met het doel om oud karma te vereffenen, kunnen levens gepland worden waarin het ene ongeluk na het andere ongemak en andere teleurstelling kan plaatsvinden. De aardse gewoonte om ‘God’ de schuld te geven van dat ongemak is daarmee ook te verklaren als een grote denkfout die de aardse mens maakt (vanwege een verkeerde ouderlijke opvoeding) die zelf onwetend waren over de universele levenswetten omdat het allemaal gebaseerd is op vereffening en dus uitzuivering van oud karma van één of meer verschillende verkeerd gelopen levens waarin de betrokken ziel negatief karma heeft opgebouwd door onjuiste keuzes en handelingen. ‘God’ de schuld geven is ook onzin omdat de ‘persoonlijke’ God niet bestaat; de Bron is goddelijk volmaakte Universele Energie, Zelfbewuste Energie.
*Ik ga je de schepping en de evolutie uitleggen vanuit jouw persoonlijke ervaring. Ik vertel je niet hoe de kosmos ontstaan is, maar hoe jouw ziel dat ontstaan ervaren heeft.
Hoe ik het ontstaan beleefd heb?
*Ja, jij hebt het ontstaan meegemaakt [omdat we dat als eeuwig bestaande zielen allemaal hebben meegemaakt!; jw] In het begin [van de stoffelijke schepping!] was alles één [het zielenrijk]. Stel je maar voor dat alles samengebald was in één grote bol. Die kern kun je de eenheid, liefde, materie-antimaterie, oerziel of gewoon de Bron noemen. Op een bepaald moment spatte die ene grote bol of oerziel uit elkaar in miljarden stukjes. Dat was de oerknal of de ‘Big Bang. Elk uit elkaar gespat stukje was een splintertje oerziel dat miljarden kilometers werd weggeslingerd uit die oorspronkelijke oerkern. Hoe denk je dat nú [toen had dat splintertje nog geen gevoel!] dat zo’n splintertje zich na die knal gevoeld moet hebben.
Erg uitgestoten en eenzaam?
*Inderdaad. Eerst zat ieder splintertje nog lekker verenigd in het grote geheel, waar het zich volledig geborgen één gevoeld heeft. Kun jij je ook voorstellen wat dat splintertje toen wilde?
Zo snel mogelijk weer in die geborgenheid terechtkomen?
*Juist. En zo ontstond de evolutie. Ieder stukje ziel zocht vanaf dat moment naar een weg, een methode, om zo snel mogelijk weer in die eenheid te komen. Miljoenen manieren werden uitgeprobeerd met maar één doel: zich opnieuw verenigen, opdat die geborgenheid, die liefde, die eenheid opnieuw ervaren kon worden.
Elk stukje in de kosmos was bezield, want het droeg in zich de herinnering aan de vroegere, totale eenheid. Die herinnering zit in het DNA vervat. Elk splintertje ziel probeert sindsdien miljoenen manieren uit om opnieuw die eenheid te kunnen ervaren. Eerst als cel, dan als plant, als dier, als mens, steeds hoger en hoger. Elke hogere zijnsvorm ontwikkelde een grotere vaardigheid om liefde en eenheid vast te houden. Zodoende is het hoogste wezen datgene dat het langst en het meest intens eenheid en liefde kan aantrekken en vasthouden. Wat is in die evolutie dan het hoogste wezen?
De mens natuurlijk.
*Toch niet, de geestenwereld. Nadat de ziel op Aarde ettelijke malen heeft bestaan in een mensenlichaam, gaat zij over naar een wereld waarin enkel zielen zijn, zonder fysiek lichaam. In de geesteswereld specialiseert de ziel zich verder in ‘liefde zijn’, totdat de volledige eenheid bereikt is, totdat het splintertje ziel weer is opgegaan in de geborgenheid van de Bron.
In deel 1 werd uiteengezet dat het kernvraagstuk van deze tijd bestaat uit de onoplosbaarheid van dat kernvraagstuk en dat is het begrip ‘illusie’. Vanwege het kernmerk van deze dualistische planeet aarde, is in principe alles wat hier gebeurt – hoe werkelijk dat alles in onze ogen en bewustzijn ook is – allemaal illusie namelijk een schijnwerkelijkheid. Een werkelijkheid die pas na vertrek van deze aarde door overlijden kenbaar wordt gemaakt want waar we terecht komen – ‘tussenstation’ ziet alles er heel anders uit en bestaat er geen materie en dus ook geen fysieke levens en lichamen. Je bent daar ‘geest’ ofwel je bent louter en alleen bewustzijn, maar dan een ander soort bewustzijn dan we op aarde kennen, want daar was het alleen verstandelijk en logisch denken en bij vrouwen speelt daar een flinke portie emotie of gevoel bij terwijl de man via zijn opvoeding heeft geleerd dat tijdens zijn dagelijkse leven te verstoppen en in ieder geval niet te gebruiken.
Het is daarom niet voor niets dat de oosterse religies als hindoeïsme en boeddhisme traditioneel zijn opgevoed met het begrip illusie, want zij weten dat het wat er hier gebeurt niet echt is. Het komt erop neer dat alles wat hier aan oorlogen, conflicten en rampspoeden plaatsvindt, een doorlopend rollenspel betekent, want iedere golf of stroom aan generaties die geboren worden horen tot dezelfde collectieve zielengroep en dat betekent ook dat het leven op de aarde is opgesplitst in golflengten of levensdimensies die een ander tijdperk vertegenwoordigen. Wij kennen uit onze geschiedenisboeken dat de aarde eerst de prehistorische mens heeft meegemaakt en daarna kwamen de grote culturen als het Mesopotamische, Egyptische, Alexander de Grote, Griekse, Romeinse en islamitische sultanaten, emiraten, en kalifaten zoals in het Ottomaanse Rijk.
Uit de Griekse en Romeinse oudheid zijn de Middeleeuwen in Europa gevolgd, de moderne tijd na de ontdekkingsreizigers, en de nieuwste tijd van de Industrialisatie met als climax de wereldoorlogen in de 20e eeuw.
Maar wat bijna niemand weet is dat we spiritueel bewuste mensen ALLEMAAL als individueel mens(enziel) zelf in al die tijdperken hebben geleefd, en dus al die beschavingen zelf hebben meegemaakt, in het ene leven als vrouw en in het andere als man. Op die manier zijn we een andersoortig globalisten dan die we vandaag kennen, moderne ondernemers die de hele wereld overreizen om hun producten te verkopen.
Een andere belangrijke conclusie is ook dat we, omdat we al die culturen en beschavingen allemaal hebben meegemaakt dat we nu als Europeanen zijn opgevoed om een hekel te hebben aan bijvoorbeeld moslims en salafisten, want inmiddels zijn we wel gewend geraakt aan islamieten als de normaal opgevoede moslims zonder fanatieken ouders die hun kinderen haat hebben bijgebracht aan niet moslims.
En als derde aspect: dit meegemaakt hebben van al die verschillende beschavingen betekent ook dat dit alleen op aarde als een heel aparte planeet – anders dan alle andere planeten in ons zonnestelsel – met een zielenopbouw over al die verschillende beschavingen en culturen heen, omdat alleen op die manier een leerschool kan worden doorlopen die ons tot heel hoogopgeleiden spirituele wezens zullen opvoeden zodat ons einddoel is een volkomen opgaan in het Bronbewustzijn. Andere mensensoorten op andere planeten hebben daarom een andere bestemming.
Daarom hebben wij ook als aardse mens de langste ontwikkelingsweg mee te maken om ooit zelf een scheppende Bronmacht en kracht te worden. Daarom is niet Israël en de Israëlieten – zoals in het oude testament beloofd – maar de gehele mensheid het uitverkoren volk. Wij hebben de taak als ‘leerlinggoden’ op deze aarde zodanig te ontwikkelen dat wij zelf scheppende Goden worden waardoor wij de Bronkracht zullen vergroten en verdiepen. Wij als mensheid zijn de garantie voor het voortbestaan van deze schepping. Daarom hebben we die illusie nodig van alle levensfasen die er bestaan: armoe én rijkdom, koning/keizer en schaapsherder, tiran/dictator en kluizenaar, om maar dit drietal tegengestelde categorieën te noemen. En niemand bereikt de verlichting en de 5e dimensie van de nondualiteit als niet alle menselijke verschijningsvormen doorlopen zijn. Iedereen heeft daarom neen eigen levensdoel op aarde, die altijd aanvullend op de ervaringen die werden opgedaan in voorgaande levens, want niemand hoeft iets ‘dubbels’ te doen, tenzij de er een levenservaring niet volledig werd afgerond. Dan krijg je de mogelijkheid op een herkansing om het wel harmonieus en in balans af te ronden.
Er is één belangrijke vraag die ons bezighoudt: Waarom spreken de meeste religies van een Eindtijd en van het begin van een nieuw tijdperk?
Religies steunen op mythische overleveringen uit lang vervlogen tijden. De stichters van die religies kenden de bedoeling van de schepping en haalden hun informatie via bovennatuurlijk contact met spirituele entiteiten. Het collectief bovenbewuste of de Geesteswereld weet immers dat de menselijke evolutie verloopt door verschillende tijdperken heen. Om de menselijk evolutie te begrijpen moet je wel geloven in een of andere vorm van reïncarnatie, want dat is de basis van de evolutie.
Wat is de bedoeling van de tijdperken?
De mens dient te evolueren van een dierlijk naar een goddelijk stadium. Daartoe heeft hij een vrije wil gekregen om eigenhandig het nodige inzicht te vergaren. Aanvankelijk is de mens onbewust en wordt hij gedreven door zijn instincten net zoals dieren [vandaar dat de mens ook een zoogdier is!]. Door zijn vrije wil te gebruiken kan de mens zelf zijn bewustzijn ontwikkelen. Zo kan hij zelf zijn leven vorm geven en een goddelijke status bereiken. De tijdperken activeren verschillende bewustzijnsniveaus bij de mens die hem helpen te evolueren van onbewust naar bewust.
Welke zijn die verschillende tijdperken?
De mens heft ongeveer honderdduizend jaar geleden een vrije wil gekregen. Vanaf dat moment ontstonden er bewustzijnscycli van telkens 27.043 jaar. In het begin was er de Akasha-cyclus, de tweede cyclus heette Limurie [zou dit hetzelfde zijn als Lemurië?] en de derde Atlantis. Jullie bevinden je nu in de voerde cyclus. Elke cyclus bestaat uit vier tijdperken. Het eerste tijdperk is het Instinctieve Tijdkerk en duurt 14.023 jaar. Het tweede is het Emotionele Tijdperk en duurt 6.038 jaar. Het derde is het Intellectuele Tijdperk en duurt 6.575 jaar. Het vierde is het Intuïtieve Tijdperk en duurt 407 jaar.
Waar bevinden we ons dan nu?
In de overgang van het Intellectuele naar het Intuïtieve Tijdperk, dat in 2023 begint.
Bevinden we ons dan nu in de Eindtijd?
Inderdaad. De Eindtijd of de Apocalyps vindt nu plaats. Het Intuïtieve Tijdperk dat in 2023 begint, wordt in de oude geschriften ‘Het Gouden Tijdperk’ of ‘Het Duizendjarige Rijk van Vrede of Het Koninkrijk Gods’ genoemd.
Wordt vervolgd
[Bron: William Gijsen en Boudewijn Donceel, Openbaringen over de Ziel. 2021; 17/8]
‘We gingen vervolgens naar een vreemde ruimte die niet echt gedefinieerd kon worden. Het was geen ruimte in de normale zin van het woord, maar ze zag eruit als een vreemde mengeling van energiestromen en kleuren. De energiestromen bewogen en verdichtten zich soms tot vormen die ik niet kon thuisbrengen. Ik zag dat de zielen die hier hun eerste les moesten leren, binnenkwamen en jubelden van vreugde. ‘Vrijheid’, schreeuwde men, en de zielen ervoeren allerlei processen die geen relatie hadden met iets wat ik kende. De energiestromen werden gebruikt voor het bouwen van de meest wonderlijkje taferelen en systemen en men leefde zich uit als kleine kinderen die voor het eerst in een speeltuin werden losgelaten. Het was niet ‘laag’ of ‘slecht’ of ‘negatief’ en vreemd genoeg was het zelfs leuk om ernaar te kijken. Alle mogelijke voorstellingen kregen vorm en men ‘speelde’ naar hartelust. Ik stond er, eerlijk gezegd, geamuseerd naar te kijken, maar de engel sprak: ‘Dit een stadium dat de zielen de eerste ‘vrijheid’ geeft. Dit stadium zorgt ervoor dat men de scherpe kanten eraf haalt en dat extreme situaties beleefd worden zonder wezenlijke schade aan te richten. Er gebeurt niet echt iets in dit stadium, maar als het niet zou bestaan, zouden de volgende periodes veel moeilijker en harder zijn. De ziel moet eerst leren met de vrijheid om te gaan en vandaar dat dit stadium is geschapen om deze vrijheid te ervaren zonder schade op te lopen.’ Ik begreep dit en we gingen nu naar het einde van dit stadium. De engel sprak: ‘Wat je nu mee gaat maken is van groot belang. Je gaat nu de eerste overgang meemaken. Dit is de overgang van de eerste naar de tweede periode en in deze overgang heeft een specifiek gebeuren plaats. Let goed op.’ Ik keek en zag dat langzamerhand alle zielen die zich in de eerste periode bevonden, zich verzamelden in een soort ‘tussenruimte’ werden geplaatst. Er kwamen vreemde wezens aan die ik reeds eerder had ontmoet op mijn reizen, maar die ik nog steeds niet thuis kon brengen. Zij werkten altijd zwijgend en communiceerden niet. Zij namen de zielen en splitsten deze in twee delen. Elk deel had zijn eigen eigenschappen en zij hadden elkaar nodig om weer één te worden. Vervolgens verkregen zij een geestlichaam, een soort verdichting van de ziel. De zielen/geesten die nu gescheiden waren, stonden stomverbaasd naar zichzelf en naar elkaar te kijken. Er waren opmerkelijke verschillen, maar het belangrijkste was dat het geestlichaam dusdanig opgebouwd was dat daar de toekomstige mannen en vrouwen in te herkennen waren. Er werd tevens extra bewustwording toegevoegd en de zielen/geesten mochten na deze ‘operatie’ de tweede periode binnen.
De engel spraak weer en zei: ‘Deze ingreep is noodzakelijk. Het doel van de ziel is om met goddelijke liefde te leren omgaan in alle facetten die het leven en het bestaan met zich meebrengen. De volledige, ongedeelde ziel zal dit nooit uit zichzelf kunnen leren, want het is juist het afscheidingsmechanisme dat de ziel hier in de eerste plaats bracht. Denk maar aan de vorige reizen toen je de zielen in de twee inverte velden waarnam. Indien er niets veranderde , zou de ziel steeds verder gaan met dit afscheiden, totdat hij zo ver verwijderd is dat hij er geen weet meer van heeft waar hij vandaag kwam. Zover laat de schepper het echter niet komen en deze zielensplitsing is een noodzakelijke ingreep die ervoor zorgt dat de ziele leert dat men “elkaar” nodig heeft. Zuiver energetisch gezien is elke zielenhelft in onbalans en men zal elkaar trachtten te vinden om een vereniging tot stand te brengen. Zoals je ziet is het in dit stadium niet gemakkelijk gemaakt om elkaar te herkennen, met andere woorden, men moet moeite doen om elkaar weer terug te vinden. Op dit moment ervaren de gespitste zielen die nu een geestlichaam hebben gekregen dat zij elkaar ‘moeten’ vinden en ondergaan ze de normale gevoelens die het man- en vrouwzijn met zich meebrengt, al is dat op dit moment nog een primitief gevoel. Let nu goed op.’
Ik keek weer en zag de zielen, die nu gesplitst waren en een mannelijk en vrouwelijk geestlichaam hadden, nu een vreemd landschap ingingen. Het kan vergeleken worden met een geestelijke sfeer en zag er niet materieel uit. Het gebied was verder onmetelijk groot en had niet de beperkingen van een planeet. De zielen hadden nu de mogelijkheden om de gevoelens en het bewustzijn die zij hadden meegekregen uit te dragen. Al gauw ontstond er een vreemde jacht op de nu ontbrekende helft, maar omdat de ontbrekende helft niet gemakkelijk herkend kon worden, werd dit zoeken bijzonder moeilijk. Bovendien ontdekte ze dat de verschillende helften die men wel vond, in schoonheid en aantrekkelijkheid varieerden. Er ontstond een vreemd spel waarin men zich overgaf aan alle mogelijke situaties en waarbij zich ook vele gevoelens ontwikkelden. Het ontbreken van de helft alsook het vinden van fraaie helften die niet bij elkaar hoorden, veroorzaakten een projectie van gevoelens va primaire liefde, maar ook jaloezie en haat. Gevechten ontstonden doordat men elkaar het bezit van zielenhelften niet toestond. Dit hele gebeuren was aanleiding tot de meest vreemde taferelen en men vocht en moordde eindeloos, maar omdat de zielen slechts een geest hadden en geen stoflichaam, gebeurde er niets. Bij een moord was er geen ‘slachtoffer’ en bij verkrachting en marteling was er geen ‘pijn’. Liefde werd uitgedrukt in vreemde processen en het gehele tafereel was bizar. Ook andere processen kwamen op gang. Men probeerde tevergeefs allerlei technologieën [sic] vorm te geven, maar dit lukte niet, want er was geen materie waarmee men dit kon doen. De engel sprak weer en zei: ‘Zoals je ziet is deze tweede periode bijzonder zwaar, zonder werkelijke schade aan te richten. De ingrepen en de veranderingen in de zielen hebben hun een aantal doelen gegeven, maar omdat zij het begrip “liefde”, en dan speciaal “goddelijke liefde”, nog niet kennen, krijg je taferelen zoals je die nu ziet. Er is hun nog geen stoflichaam gegeven, zodat zij nog geen werkelijke schade en daardoor “schuld” of “karma” ten opzichte van elkaar veroorzaken, hoewel geestelijk gezien de misdaden toch hebben plaatsgevonden. Als geest echter kunnen zij continu aan deze situatie werken zonder angst. In deze periode kan men dan de eerste schreden zetten op een pad dat uiteindelijk naar de volledige loutering zal leiden, maar zonder de schade als werkelijk te zien. Ook in dit stadium worden er de scherpe kantjes afgehaald. Indien men de daden die men hier verricht in de stof zou kunnen uitleven, zou het leed vele malen groter zijn.’
We begaven ons nu langzaam naar het einde van dit stadium en namen waar dat er opnieuw een overgangsperiode plaatsvond, dat de zielen naar een nieuw, het derde, tijdperk overhevelde.’
*Deze zin las ik bij Chris den Daas en zette me aan tot dit schrijven. “Als twee mensen niet weten dat ze niet weten, zal hun discussie eindeloos doorgaan.” Daarbij plaatste hij een afbeelding van een Lemniscaat. Het eerste beeld wat ik hier bij kreeg door de herkenning was als een van de twee de andere kant op stroomt, dan ontstaat er een botsing of vermenging van de stroom of als een van de twee stilstaat, kan de ander wellicht afremmen.
De Lemniscaat is het symbool van harmonie en transformatie, van de oneindige stroom van leven, die van de ene lus zichzelf doorkruist in het midden en daar een nulpunt maakt om vervolgens op te gaan in de andere lus. In het midden is het punt van creatie, van begrip, van leegte en stilte. In de lussen stromen de onder en bovenstromen. Als je het symbool 3d zou bekijken en rond zou maken krijg je een donut, waarin de stroom door het gat in het midden, het nulpunt, weer opnieuw boven komt in de lus, om vervolgens weer over te stromen het gat in. Dit is hoe het leven stroomt als een eeuwige ademhaling. In en uit.
Waarom stroomt ons leven niet op dit moment en wat raakt mij zo hierin? Ik voel dat het angst is. Sorry, ik zou mij er bijna voor verontschuldigen. Ik ben bang voor de slapende mens en dan vooral voor de herhaling, van zoals geschiedenis bijvoorbeeld dicht bij liet zien in een andere verhaalsetting, met daarin de beroemde zin: We hebben het niet geweten. Ik weet zeker dat er mensen waren die zich uitspraken. Die waarschuwden. Die voor gek versleten werden. Die zelfs de aandacht kregen van de propagandamachine, zoals de NOS vandaag de dag deed met de mensen die in ons land en wereldwijd vragen stellen, die kritisch zijn, welke de NOS feilloos suggestief wegzet als een minderheid van extreem links en rechts en lager opgeleid, want daar is men schijnbaar erg gevoelig voor in ons kijk eens hoe trots we zijn op onze nuchterheid en calvinistische doe nou maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Doe er dan nog een leuke studentikoze vetharige jongeman bij, die dit lichtelijk cynisch uit de doeken doet in een summier niet onderbouwd verhaaltje, met een obesitas hoofd virologie en een verslaggever die vooral ook de minder wel bespraakte in beeld laat komen en de rest van de geïnterviewde weg zet als, ja als wat eigenlijk? Dat was mij nou ook niet helemaal duidelijk. De nadruk lag niet op goed onderbouwde journalistiek. Verder zag ik vooral mensen die zich uitspraken vanuit hun hart. Daar is geen opleiding voor nodig en stoort mij de arrogantie van hoe zoals gewoonlijk het nieuws gebracht wordt en ik mezelf vervolgens een cabaret zie beschrijven. Dit is waarom ik tien jaar geleden de tv de deur uitdeed. Met de krant een vuurtje aanmaak. Wat mij wellicht zo raakt is mijn rol als moeder en de wereld die ik achter laat voor mijn kinderen. Ik keer iedere keer weer terug het slagveld in om te strijden voor waarheid, tegen beter weten in en oh zo menselijk begrijpelijk.
Lieve Nicole, omdat wij hetzelfde vuur kennen dat we voor waarheid en gerechtigheid ‘gaan’ en dit proberen uit te dragen, kan ik me voorstellen dat we elkaar kunnen ondersteunen. Want jij houdt me een spiegel voor en ik hoop dat omgekeerd ook het geval zal zijn. Ik hoop dus dat ik jou op mijn beurt kan helpen om je te verlossen van jouw dilemma’s, die overeenkomen met de mijne.
In dat verband heb ik de afgelopen vijf jaar bij allerlei spirituele bijeenkomsten klachten tegen het materialisme en businessmodellen aangehoord en terecht natuurlijk, maar ik werd er op zichzelf al ziek van omdat ik de machteloosheid die daarin doorklonk, zo voelde. En daarvan heb ik geleerd: Dát is op een bepaalde manier zinloos in een 3D-omgeving, waarin het materialisme nu eenmaal hoogtij en dat valt met een toverstokje niet te veranderen, en daarom wat mij betreft een kwestie van *geduldig afwachten* tot de omstandigheden ‘beter te controleren of beïnvloeden zijn’ (geworden) zodat aan te voelen is wanneer het wél tijd wordt om effectief in te grijpen. Dat is nu nog niet mogelijk. Dus iedere poging om dat soort verschijnselen aan te pakken moet éérst zorgvuldig worden opgebouwd, wetend dat er energetische krachten meespelen en een onzichtbare achtergrond vormen. En niet alleen ‘vormen’, maar ook ‘meespelen’, maar dan helaas wel onzichtbaar hun rol meespelen.
Daarom heb ik mij sinds die geluiden die ik aanhoorde, ook stilletjes teruggetrokken om al mijn ideeën en antwoorden zelf op te bouwen, om die op het moment X te lanceren en de tegenactie in te zetten. En ik voel dat we elkaar in dat proces kunnen aanvullen, door over en weer elkaars ideeën, indrukken en wanhoop ook met elkaar uit te wisselen en te bespreken. Mijn model is inmiddels als volgt te omschrijven. Eerst zoeken naar de verklarende en begrijpelijke processtructuren, die spelen en omdat ik weet dat je die sterke maatschappelijke krachten moeilijk effectief kunt bestrijden en ontmantelen. Je zult eerst een complete analyse moet ontwikkelen hoe die strijd kán en móet worden aangepakt. En wat mij betreft geldt er dan een ‘evolutieproces’ of evolutiemodel bestaat van een ontwikkeling die uitgewerkt kan worden: die machthebbers zullen namelijk uiteindelijk tóch verliezen vanwege alle roofbouw die zij op moeder aarde plegen, en dat onhoudbaar wordt.
Ik moedig aan met vragen. Hopelijk zaadjes plantend. Waar stroomt het niet? Wat is de angst van een NOS. Wat is de angst van een overheid? Wat is de angst van de multinationals? Wat is de reden dat een overheid al lang niet meer zijn volk dient, maar wel een kleine lobby in dienst van grote multinationals? Zouden ze niet durven? Zou het iets van doen hebben met handelsverdragen? Zou het komen, dat alleen de Europese raad soeverein is in het beslissen en de rest van de wereld ook in deze verdragen-greep word gehouden? Waren al die mensen die destijds hier tegen protesteerde gek? Zouden er geen weldenkende mensen bij onze overheid werken? Zouden er daar geen kritische vragen meer gesteld worden? Als ik de NOS kijkende, krant lezende mens mag geloven delen we liever een item over mondkapjes, die een op een, voor de zorg wellicht beschermen, als die zelf een zwakke weerstand hebben, maar waarover ook hele zinnige vragen worden gesteld door wetenschappers die biochemie van ons lichaam bestuderen, dat dit juist averechts werkt. Dat dit ons juist verzwakt en het virus versterkt.
‘Angst’ is alléén kenmerkend in 3D-werelden, waar we nu middenin zitten, maar dan wel in de laatste fase ervan. Daarom hebben we nu ook te maken met onze transformatie naar 5D – met 4D als overgangsfase – . Daarom hebben we nu te worstelen met het feit dat die macht van multinationals langzaam maar zeker wordt afgebroken; omdat zij oud-denken vertegenwoordigen. Daar hoef je geen twijfels over te hebben. De enige oplossing is dus: daarmee rekening houden.
De mens word sowieso gemedicaliseerd. Vrouwen kunnen niet meer baren zonder ziekenhuis en ruggenprik. We piesen ons drinkwater vol met medicatie en hormoonpreparaten, los van alle glysofaten, die nu bijna iedere wereldburger uitpiest en verder opslaat, zonder erg te hebben in de effecten hiervan. Hoe komt het dat het er alle schijn van heeft dat we geregeerd worden door lobby? Ik vraag alleen maar iets. Ik zou niet willen dat iemand mij voor gek, voor complottheoreticus, voor links of rechts of nog erger laag opgeleid zou verklaren. Vrije mening is een groot goed in ons land. Ik denk aan de Theo van Goghs en de Wilders die van alles mochten uitkramen. Maar als een longarts oprechte vragen stelt, doet hij er diezelfde dag nog een rectificatie uitgaan, die de boel afzwakt. Je zou dan jezelf kunnen gaan afvragen of hij wellicht ook gebeld is door de inspectie van volksgezondheid of het rivm. Maar dat is nou net iets wat vandaag de dag niet mag en als je wel doet voor de camera, word je filmpje gecensureerd, zoals menig huisarts en wetenschapper al ondervond. Helaas werkt dit censureren niet en worden de filmpjes via wegen er om heen nog steeds vertoond, wat het tot een vermakelijk kat en muis spelletje maakt. Dus dan maar er een reportage aan laten wijden door de staatsomroep. Grappig is ook, dat voor de uitbraak er al sprake was van overdreven aandacht van nepnieuws. Het kan toch niet zo zijn dat alleen links, rechts en lager opgeleid zo opmerkzaam zijn en hoger opgeleid Nederland braaf knikkend slaapt? Was er geen spraken van recent dat we met elkaar consent waren niet meer in deze termen te spreken? Maar te spreken over praktijk opgeleid en boek opgeleid, zoiets was het toch? Zou het dan wellicht iets te maken kunnen hebben, met wie de eigenaars van de media bedrijven zijn, die ons nieuws maken? Hoe onafhankelijk zijn zij? Bestaat objectief en eerlijk nieuws wel? Wie betaald het salaris? Wie bepaald wat wel en wat niet gepubliceerd word? Gaat dat niet overal zo? Wie bepaalt wat?
Antwoorden die op vragen in deze alinea gesteld worden zijn al best te beantwoorden. Hoe kan ‘hoger opgeleid Nederland braaf knikkend blijven slapen?’ is zo’n vraag, en het antwoord luidt dat hoger opgeleiden juist tot die machtselite behoren en daarom met dat machtsspel moeten meewerken, want stel je voor dat je eigen machtsbasis wordt ondergraven? Dan valt je in een heel diep gat!
Wat gebeurt er allemaal op onze aarde, terwijl de discussie doorgaat, omdat mensen niet weten, dat ze het niet weten? Ik zou dit wel willen weten…. Maar eigenlijk weet ik het wel.
Ik ben benieuwd!
De Lemniscaat is vandaag de dag symbool van de dualiteit. Van het donker en het licht. Van het voor en het tegen. Van het slapen en wakker zijn, maar met dezelfde ongewijzigde kern, waarin alle dualiteit samen komt. Hoe erg het ook lijkt. Het valt altijd door het gat, door de mand en de waarheid komt altijd aan het licht.
Mag ik aanvullende opmerkingen plaatsen? De lemniscaat is oorspronkelijk een symbool van oneindigheid en dat is dus een lastig probleem, dat ikzelf zou willen onderverdelen tussen de betekenis in de geestelijke 5D-wereld en anderzijds hoe deze lemniscaat in ons denken geïnterpreteerd kan worden. Zoals een symbool van dualiteit omdat de mens de opdracht heeft om zich te evolueren en transformeren van 3- naar 5D. En je weet natuurlijk dat in 5D geen donker bestaat, want dat is afwezigheid van Licht. Maar wel kan er verwarring ontstaan dat in 5D ook groepen bestaan die bijna eeuwig in lagere cocons blijven bestaan omdat zij wat geestkracht in de startfase van 5D leven, maar eigenlijk 5.0.0 zijn. Geen echte 5D-levens leiden, maar toch machtig genoeg zijn omdat zij ook niet noodzakelijk een stoffelijk levenscircuit zoals het rad van wedergeboorte zoals de aardse mens die kent, doorlopen.
Alleen de mensen die als ziel op aarde worden geïncarneerd, leren het onderheid tussen (de Boom van) goed en kwaad bewust te ontwikkelen, wat bij onbewuste wezens kon niet kan gebeuren, omdat zij dat bewustzijn niet in hun DNA nog nier hebben geactiveerd. Je hebt dus gelijk als je schrijft dat ‘het valt altijd door het gat, door de mand en de waarheid komt altijd aan het licht’, want dat moet ieder individueel mens altijd eerst zelf ontdekken. Zoals iedereen omgeven wordt door mensen, vrienden of collega’s die zich hiervan niet bewust zijn. Dus hebben ze daar geen weet van. En die gaan gewoon door in hun levens die uit automatismen bestaan. En daarom een karakteristieke uitspraak: alleen als je de verlichting hebt bereikt, dat ontstaat alleen licht en dus komt de waarheid alleen dán aan het licht, en dit als conclusie van die laatste zin in deze alinea.
Het niet weten wat er exact speelt achter de schermen, is niet hetzelfde als het innerlijk weten….
Het oeverloze tijdverdrijf is een afleiding voor onszelf. Het leven vraagt om even stil te staan. De stroom te doorbreken en langs ons heen te laten stromen, zoals de rivier om het rotsblok stroomt door de minste weerstand.
Ja ik voel soms even angst. Angst als ik de Lemniscaat oneigenlijk gebruikt zie worden, daar waar zij in essentie een hoge zuivere Elohim frequentie bevat en als zodanig gehoed wordt. Ingezet voor transformatie naar harmonie. Geduld is niet mijn sterkste eigenschap en de harmonie is ver te zoeken.
Dit laatste is ook een vanzelfsprekende eigenschap op aarde, omdat je ziel zich daaraan nog niet ontworsteld heeft; anders had je dit leven op aarde niet gekregen, want dat zou onnodig zijn. Het gaat namelijk om alle voorgaande levenservaringen uit al die levens bijelkaar. En was je dan ook al permanent in 5D woonachtig en werkzaam.
Wat heb ik nodig om weer terug te keren naar mijn plaats, die voorbij de dualiteit is? Wat mag ik mijzelf geven in deze tijd? Ik voel behoefte aan troost. Ik voel verdriet over wat ik zie. Het raakt mij hoe het ontwaken verdeeldheid toont en ik weet dat het nodig is. Ik voel dat ik wellicht hierin gedaan heb wat ik kon doen en dat ik nu ik voel dat het water komt, de berg op ga, niet blijf staan kijken als de rivier uit zijn oevers treedt om zo meegesleurd te worden. Dit voelt niet meer uit angst of onverschilligheid, maar uit common sense. Omdat ik anders niet kan doen wat ik kom doen. Ik voel dat ik van daaruit kan steunen. Kan uitreiken [aanreiken?]. Kan troosten. Praktisch er kan zijn, vanuit mijn uniekheid en authenticiteit. Het menselijke in mij voelt zich er bijna schuldig over en ik laat het er allemaal zijn, zonder enige vorm van zelfcensuur.
Deze behoefte aan ‘Praktisch er kan zijn, vanuit mijn uniekheid en authenticiteit’ wordt pas verwezenlijkt als je het rad van wedergeboorte aan het overstijgen bent, of al recentelijk ‘overstegen’ bent en dus in feite een verlichte persoonlijkheid bent geworden. Want wie hier rondloopt heeft dat nog niet bereikt. Maar tijdens dit leven gaan we dat bereiken. Hou dus moed!
Hiervoor mag ik eerst weer even mijn stilte in. In afzondering, voor zover dit gaat met een gezin en thuis scholing geven.
“Neem je plek in en vertrouw,” spreekt mijn moeder van de ander parabel. Ik, de mens, de vrouw, die ik ben, heb het te doen met een ieder die nu heen en weer geslingerd wordt, inclusief mijzelf, wat ik voel, door in dit veld te stappen. Ook al kozen we er allemaal bewust of onbewust voor om hier te zijn in deze tijd, om deze ervaringen met elkaar aan te gaan. Ik kan de onrust in mij, door mij heen voelen gaan en het is geen gezonde plek om lang te blijven. Het is slechts een stap opzij, naar het midden, naar het nulpunt, in de leegte, van de stilte, in de oorsprong van al het leven, welke diep gaande liefde is.
Even hier vanuit mijn eigen ‘weten en bewustzijn’ een mogelijk misverstand wegwerken: we zijn ‘allemaal bewust of onbewust om hier te zijn in deze tijd’: wij als spiritueel levende personen zijn ons bewust van onze aanwezigheid als geestelijke ziel en proberen onze levensmissie hier te vervullen, zoals het vooraf uitgezocht en bepaald werd, want iedere ziel heeft een levensplan meegekregen. Mensen die dit bewust zijn kunnen deze opdracht ook gemakkelijker uitvoeren dan diegenen die zich hiervan niet bewust zijn, want die zijn hier om dit alles te ontdekken. En ik heb het geluk gehad om dit op jonge leeftijd te ontdekken omdat ik als bewust geboren ziel op aarde wist dat ik geleid werd.
Het is in het midden van de Lemniscaat, waar de leegte de sluier op lift. Waar een andere werkelijkheid zich onthult. Een werkelijkheid voorbij tijd en ruimte. Daar waar gedachten veel sneller manifesteren, wat zuiverheid van ons vraagt. Wat vraagt om de innerlijke strijd in onszelf te over winnen. Omdat de vrede in ons zelf. De liefde in en voor ons zelf. De liefde is voor het leven in en om ons heen.
Wat je hier omschrijft, is exact de overgang van 3- naar 5D, waarbij dit laatste dus staat voor volledige balans en harmonie in je eigen psyche. En dan ervaar je die problemen ook niet meer zo heftig als die anderen om je heen en juist onbewuste mensen die dit nog moeten doormaken, omdat de een nu eenmaal meer levens hier in afgelopen tijdperken heeft meegemaakt dan de ander. Jij en ik hebben dat al in voorgaande levens op deze aarde ontdekt en kunnen nu van die ervaringen profiteren. Want opgeslagen in ons geestelijk DNA.
Ik trek mij terug in mijzelf, omhult in de gouden raten van het witte licht veld van zuiverheid. Niet omdat ik slaap of me verheven voel. Niet uit onverschilligheid. Niet omdat ik t allemaal zo goed weet. Maar omdat ik luister naar wat ik innerlijk weet. Ik weet en herken dat ik weer heb onderzocht wat ik al weet, als een bevestiging aan mijzelf. Als een ervaring lerende ziel. Soms als een ongelovige Thomas. Soms als een krijger voor waarheid en licht. Soms als hoeder van de aarde. Soms als tijgerinmama. Voor nu is het even genoeg. Ik voel behoefte aan rust, indalen en verdieping, om het Al van leven te dienen, in mij en in al dat is.
Dit is mooi omschreven! Daarin zijn wij elkaars gelijke!
Ik hoop dat je iets aan deze woorden en reactie hebt, omdat ik voel dat we meer zullen kunnen gaan uitwisselen. Dat voel ik als nuttig voor onze taken in deze wereld.
‘Onvoorwaardelijke liefde is de verbindende kracht tussen het Absolute en het Manifeste bewustzijnsniveau van God, van mij. Op dezelfde manier dat jullie, net als de gehele Schepping, eigen evolutiecycli hebben, heb ook ik mijn eigen evolutiecycli. Elke keer dat ik mijzelf in de materie manifesteer, onderga ik bepaalde ontwikkelingsprocessen die bij de dynamiek van God, bij mezelf als geheel horen. In de huidige cyclus telt het ontwaken van mijn bestaan in de materie een centrale rol. In deze cyclus speelt het openen van jullie harten en het bewust ervaren van jullie Goddelijkheid een centrale rol. Zo komen we tot elkaar. Op deze manier wordt onze eenheid manifest.’
[Bron: Gabriela en Reint Gaastra-Levin, Jij bent God zeggen Maria Magdalena, Jezus en Maria. 2009; 18-19]
“De mensheid, de aarde maar ook in het universum zelf is de evolutie nu in een beslissende fase gekomen waarin er geen verdere lessen en ontwikkeling meer mogelijk zijn. De materie heeft geen mogelijkheden om nog nieuwe ervaringen te geven die de mensen uit de illusie kan halen en dat is dan ook te zien doordat alles zich op dit moment herhaalt. Het leven is in zichzelf vastgelopen want men ziet de illusie niet. God, in zijn oneindige Liefde, wil de mensheid niet al te veel laten doormodderen in een situatie die zij niet begrijpt en ook niet kan begrijpen, totdat zij leert te ervaren via de geest en niet via de materie.”
Dit komt dus neer op een ernstige waarschuwing aan de mensheid, die ondanks zijn lange geschiedenis op aarde, niet is staat is gebleken om de eigen evolutie in een stroomversnelling te brengen vanwege de hardnekkigheid van het materialisme op de aarde. Daarom zijn er via de materie geen mogelijkheden meer om nog nieuwe ervaringen te bieden. Het leven is in zichzelf vastgelopen is een regelrechte schande aan het adres van deze, onze beschaving. Deze mensheid is door alle generaties heen te lui geweest om zich geestelijk te ontwikkelen, zo valt letterlijk uit dit hoofdstuk te leren.
(…)
Een akelig dreigende passage volgt maar die sla ik over om lezers angstdromen te besparen.
(…)
‘Plotseling klonk er een stem uit het licht en zei: ‘Dit is de toekomst, maar bedenk goed en onthoud het volgende voordat je dit in je opneemt. De stoffelijke toekomst van de mensheid is die van overgang, maar de geestelijke toekomst is er een van vernieuwing en groei. De aarde zal niet langer in zijn oude vorm aan het leven dat je nu kent een plaats kunnen bieden. Dit is niet uniek en ligt immers besloten in het leven van het universum en je kunt dit iedere dag met een telescoop waarnemen op andere hemellichamen. Het is reeds vele malen gebeurd, ook op de aarde zelf, en de mensheid heeft dit reeds vele malen moeten ondergaan. Het fysieke sterven van de mensheid is geen straf van God en moet ook niet verbonden worden met ideeën over goed of slecht gedrag, maar is slechts een noodzakelijke verplaatsing van de evolutie van het leven naar een nuttiger bestaansvorm. De stof waarin de ziel als mens leeft houdt de evolutie nu tegen. Het vernietigen van de stoffelijke vormen die je nu kent, is geen dood maar slechts een nieuw begin. Het plantje dat je zag duidt het nieuwe leven aan. De nieuwe periode die volgt kan de mensheid gebruiken om nieuwe en grootsere dingen te leren, maar bovenal om de goddelijke Liefde en de goddelijke Geest te leren begrijpen die de mensheid deze kans biedt. Of het plantje zak groeien op aarde of elders, is niet van belang, want groeien zal het, dat is een belofte. Wanneer dit alles plaats zal vinden, is ook niet van belang. Onthoud dit echter goed, het kan morgen zijn of over honderd jaar, maar ik zal geen enkele openbaring aan de mensheid geven over wanneer en hoe dit alles gebeuren zal. Wees gereed en blijf alert, want ‘ik kom als een dief in de nacht en ik zal voor je staan juist wanneer je het niet verwacht”. Ik zal slechts waarschuwingen geven voorover je die nodig hebt en ik zal deze tevens geven aan ieder ander levend wezen dat dit nodig heeft, in welke hoedanigheid dan ook op dezelfde persoonlijke wijze. De optelsom van je zielenleven bepaalt echter welke waarschuwing je krijgt; dit betekent dat geen waarschuwing gelijk zal zijn. Beschouw dit alles niet als een wrede straf, want dat is het niet, maar als een hulpmiddel, gegeven in goddelijke Liefde, om alles opnieuw en beter en gezonder op te bouwen. Jullie praten over euthanasie om het lijden van een mens te stoppen. Zie zo ook het hele leven op aarde dat nu niet verder kan leven zonder transformatie. Het kaf moet nu van het koren worden gescheiden. De mensheid in de huidige stoffelijke vorm zal niet voortleven, maar de mensheid zal in de geest juist wel [5D, jw] overleven en in een nieuwe [lichtlichaam? Dus fijnstoffelijk] stoffelijke vorm, die schoon is, verder mogen en moeten gaan. Dit is de taak en volbreng deze met grote zorg.‘
[Bron: Hiddinga, Transformatie naar nieuw leven; 33-35]
“Het lichtwezen dat bij mij was, sprak nu zacht en zei: ‘Je hebt nu een stuk van de betekenis van het leven kunnen zien. Daarbij hoort ook wat mensen ogenschijnlijk als negatief of slecht ervaren. Het is de bezieling van de materie in de diepste zin en dat betekent ook dat je op een verantwoordelijker manier moet omgaan met het leven zoals dat in jou en in je omgeving aanwezig is. Dit bewustzijn is al groeiende bij veel mensen, ook al kunnen zij het verstandelijk niet altijd bevatten. Dat is ook niet nodig, want het heeft niet altijd zin om verstandelijk alles te weten.
Het is slechts de ervaring van de ziel die telt en dat men voor een dergelijke ervaring kiest om daaruit kiest mee te maken en te beleven, wat dit dan ook is. Het leven is een uitdrukking van Gods ziel in de dode materie en jullie zijn de uitvoerders ervan. Jullie zijn in de diepste zin de “werkers” van God zelf die de dode stof nieuw leven inblazen via het leven op de aarde van nu en straks op de aarde van de toekomst. Door te sterven geef je deze levende stof terug aan de aarde, totdat een nieuwe ziel deze stof weer nodig heeft. Ook de stof zelf evolueert daarin mee en dat is ook de reden dat jullie de stof van deze oude aarde niet lang meer kunnen gebruiken om ervaringen in op te doen. De stof, die al miljoenen jaren oud is en die door jullie steeds opnieuw is gebruikt om lichamen te creëren, heeft namelijk ook al jullie ervaringen in de kristallijnen structuur opgeslagen. Met andere woorden, de materie heeft een indruk in zich van al jullie ervaringen. De hele planeet heeft in die zin al jullie ervaringen in de stof op een bepaalde manier opgeslagen en nu vindt er een reinigingsproces plaats. Leef met de liefde in je hart en ga zorgvuldig om met datgene wat je door God gegeven is uit dezelfde liefde en laat je ziel in het mens-zijn ook dat ervaren wat zij ervaren moet, ook al is dat soms anders dan je denkt.’
Ter afsluiting: Het leven in de stof op aarde gaf allerlei mogelijkheden, zowel positief als negatief, liefdevol of vanuit boosheid. Er zijn veel mensen die naar het leven kijken en zich bewust zijn van alle misstanden, geweld en negativiteit. Zij vragen: ‘Hoe kan God dit toelaten?’ En het vreemde antwoord is dat God dit toelaat omdat wij er zelf voor kiezen en dat het leven is zoals het is. Indien de mensheid andere keuzes zou maken zou het levens ook anders zijn en dit betekent dat een vermeende eindtijd of transformatie ook niet gerelateerd kan worden aan datgene wat men op aarde als mens als negatief ziet, maar aan iets anders. De menselijke begrippen zijn anders dan de belevenis van de ziel.
Het werd nu tijd om terug te gaan en na nog een keer een blik te hebben geworpen op de prachtige goddelijke energie van liefde, die alles wat er was leek te omgeven, was ik weer in de omgeving van de aarde. Ik keek er nu met andere ogen tegenaan. Het was niet langer een tranendal, want ik kon ook zien dat alles slechts een ervaring was die aan het goddelijke bewustzijn meebouwde. De mens was een levensvorm die het vermogen had gekregen om de goddelijke scheppingsenergie te gebruiken om steeds verder te komen. Ik wist dat veel mensen dit niet begrepen en dat veel mensen ook fouten maakten en dat door hoogmoed, ijdelheid, onwil en onbegrip veel menselijk verdriet op aarde was gekomen. Maar is het ook niet het recht van de mens om die fouten te maken zolang er van deze fouten ook geleerd wordt? Ik had kunnen zien dat de energie van God, die om de aarde was, hoe dan ook steeds een stukje verrijkt werd en een stukje lichter. De mensheid was lerende met vallen en opstaan. Ik begreep echter ook dat het leven zelf op het punt stond om een nieuwe sprong in de evolutie te maken om de mensheid de kans te geven om verder te gaan, opnieuw te incarneren en de volgende stap te zetten op de lader van de goddelijke evolutie. (Einde hoofdstuk 1)
Visioen 2. Leven en dood, de dualiteit in het bestaan van de materie en in de geest
“Ik voelde me wegglijden en mijn begeleidster was er om mij mee te nemen naar een nieuwe ervaring. We cirkelden rond de aarde en ik zag alle mensen in verschillende landen en in hun leven. Alles waaruit hun leven bestond was zichtbaar. Ik zag verdriet, haat, moord, dood en verschrikkelijke dingen die mensen elkaar aandeden, maar ik zag ook vreugde, liefde, geluk, leven en blijdschap. Het was een verzamelbak van alles wat maar mogelijk was op aarde, en zij die hun ogen en oren open hebben weten wel wat ik daarmee bedoel.
De engel sprak en zei: ‘Je ziet nu alle aspecten van het leven op aarde en in dit leven is men vaak erg bezig met de hoop en een verwachting over een transformatie, maar hoe denk je dat dit is voor andere levensvormen?‘
Ik had die vraag niet verwacht en moest even denken, maar ik kon er een antwoord op geven. Zij vervolgde: ‘In de goddelijke schepping bevinden zich vele levensvormen. Dat weet je en je hebt er enkele van mogen ontmoeten, maar hoe denk je dat deze levensvormen leven? Denk je dat zij net zoveel emoties, gevoelens en gedachten hebben als jullie als mens hebben? Denk je dat zij met een overgang of eindtijd bezig zijn? De menselijke levensvorm is een van de weinige levensvormen aan wie het is toegestaan zoveel keuzes te hebben in de manier van leven, van handelen, en datgene te doen wat zij denken en wat zij willen. Dit heeft te maken met de illusies in het leven die men zelf creëert (zie ook het boek Voorbij de illusie, de weg naar volledige vrijheid, van dezelfde auteur). Met andere worden, de menselijke levensvorm laat in principe het meeste zien van het zielenbewustzijn en de ziel kan hierin alles doen wat deze wil doen. Alles wat er tijdens het leven op aarde gebeurt, is toegestaan, hoe vreemd dat ook voor je lijkt te zijn. In de stof kan en mag men dat leven kiezen dat men wil leiden. De menselijke levensvorm is daarom bij uitstek geschikt voor een enorme variatie in zielsbewustzijn. Men kan het hoogste naar buiten brengen, maar ook het laagste. Niet elke levensvorm kan dit, want sommige zijn zeer beperkt in hun mogelijkheden om bepaalde gevoelsuitingen [zoals ook ten tijde van Lemurië en Atlantis het geval was, jw] te ervaren of aan deze uitdrukking te geven. Let nu op, want je zult iets vreemds mogen zien wat je nog niet eerder hebt kunnen zien.’
Ik keek opnieuw naar de aarde en ik was sprakeloos. Voor mij zag ik de aardse zoals ik die nog nooit gezien had. Er waren verschillende niveaus zichtbaar, maar de stoffelijke aarde was nu bijna niet meer te zien. Ik zag verschillende sferen in en om de aarde waarin de mensen leefden en werkten. De meeste sferen waren overwegend duister. Er waren niet veel mensen met een werkelijk innerlijk licht. Maar ok zag ook een hele vreemde lichtviolette gloed die de gehele aarde leek te omgeven. Het was een prachtig licht waar niets anders dan ‘liefde’ in te zien was. Maar wat betekende dat? Ik kon enerzijds heel duidelijk zien dat veel mensen nog op een onbewuste manier in het duister leefden, terwijl anderzijds de sfeer rondom de aarde juist gezegend leek te zijn met een prachtige uitstraling. De lichtviolette sfeer leek aan voortdurende verandering onderhevig te zijn, want telkens als er een gebeurtenis plaatsvond die met het leven of sterven te maken had, lichtte een klein puntje op in de sfeer, waardoor deze steeds veranderde. Het leek er niet toe te doen onder wat voor omstandigheden de ervaring in de stof plaatsvond, met andere woorden, of het nu een moord was of een rustig sterven. Niets maakte een verschil, behalve het feit dat de ervaring het licht iets deden toenemen. Het licht was groots en prachtig en gaf de indruk dat er werkelijke goddelijke liefde was in alles wat is. Ik zag hoe de energie langzaamaan mooier werd door de ervaringen die de zielen op aarde en in de sferen meemaakten. Maar toch was het licht in deze energie niet verbonden met de mensen zelf. De energiesfeer, die ’liefde’ in alle mogelijke betekenissen was, leek ook verbinding te hebben met andere sferen rondom andere hemellichamen en kwam uiteindelijk uit in een reusachtig netwerk dat het gehele universum als een ‘bol’ leek te omvatten, en vandaar verspreidde het vreemde, intense, liefdevolle licht zich door de gehele neutrale zone [zie mijn basisblogs in deze serie] om uiteindelijk terecht te komen bij God. de energie was God zelf in alles. Het was ongelofelijk, maar elke ervaring, elke handeling zowel uit liefde als uit kwaadaardigheid, zelfs de allerkleinste actie van een kind of zelfs een insect, ALLES was opgenomen in dit prachtige violette licht dat in voortdurende beweging was. Alles was met elkaar verboden, niet alleen in een zielenbeweging, maar vanuit een liefdeskracht die vanuit God zelf kwam. Het was een prachtig gezicht en de engel en ik waren in stilte van deze schoonheid opgenomen.
Plotseling klonk er een stem die vanuit de violette energie leek te komen die sprak: ‘Waarom denk je dat de aarde een planeet is vol met duisternis? Elk deel van de schepping is bezield door mij en is een onderdeel van mij. De schepping heeft een ander doel dan men vaak denkt. Men ziet de problemen om zich heen en de problemen die men zelf meemaakt in wat voor vorm dan ook, maar deze ervaringen zijn altijd van louterende aard. Het heeft geen zin om naar het goede te streven als men niet klaar is met het kwaad dat men zelf creëert. Alles wat men in de stof meemaakt, als mens, maar ook als andere levensvormen, is een gelegenheid voor de ziel om zich van de illusies los te maken en naar het goddelijke toe te groeien, terwijl men tegelijkertijd dit goddelijke IS. ELKE ervaring spelt hierin een rol, dus ook de ervaringen die jullie als mens misschien vreemd, niet prettig of zelfs kwaadaardig vinden. Elke ervaring is een verrijking. Daarom zie IK de aarde niet als tranendal, maar als een wonderlijke, bijzondere planeet, weliswaar van tijdelijke aard, maar waarop alleen goddelijke liefde de echte liefde is, omdat de ziel in die liefde van mij alles kan bereiken wat zij wil. De gedachte dat de aarde een planeet is van verdriet is een menselijke gedachte en die wordt ingegeven op het moment dat jullie je bewust worden van het goede en het kwade. Dat is de dualiteit die jullie vanuit jullie hoogmoed en illusie zelf creëren en de oorsprong van het beeld van de boom van kennis van goed en kwaad. Maar het is geen zonde om dit mee te maken. Integendeel, door het onderscheid hierin te leren en je hiervan bewust te worden, ervaren jullie wat goed is en wat niet. Dit is geen menselijk proces maar een zielenproces, en vanuit mijn gezichtspunt is er geen dualiteit en bestaat er geen ‘fout’ en dus heb ik ook geen verdriet over de aarde en dat was de mensen in de stof doen. Het zijn slechts vele manieren om jullie ervaringen te geven die nodig zijn, die de ziel als mens zelf kiest. Onthoud dat goed. Het stoffelijke leven en sterven is niets anders dan een herschikking van atomen die al miljoenen jaren oud zijn. Bij de creatie van een nieuw leven en daaropvolgende geboorte wordt niets nieuws gecreëerd, maar iets opnieuw bezield wat al een onderdeel is van de planeet waar jullie op wonen. Elke stof die jullie tot je nemen in de vorm van voedsel is er altijd geweest. Er wordt niets aan toegevoegd en niets van afgenomen, maar alleen getransformeerd in gassen, vloeistoffen of vaste stoffen en uiteindelijk is een levend lichaam dat ook weer sterft. Alles wat doodgaat, lost zich weer in de aarde op om later hieruit opnieuw in het leven terug te komen. Zoals het leven voortkwam uit de eerste “kiem” van mijzelf die gematerialiseerd werd bij de schepping van jullie levenssystemen, zo zal het jullie ook ontnomen worden bij de geestelijke dood, want aan alles komt een einde. Zoals ik het leven gaf aan jullie in een materiële vorm waarin jullie de ervaringen konden opdoen die elke ziel weer in mijn licht zal brengen, zo zal ik het ook opnemen op het moment dat het zijn functie gehad heeft.
De levenscyclus van conceptie tot en met het sterven van het aardse lichaam, de energiebeweging daarin en het incarneren en terugkomen van de ziel, is ook mijn cyclus, die ik aan jullie gaf om het licht te brengen en uit de illusie te halen daar waar jullie uit eigen vrije wil de duisternis verkozen. De verandering en transformatie die de mensheid verwacht is reëel en echt, maar wordt niet door de mens begrepen. Het heeft geen zin om te kijken naar problemen in de wereld en dit als een teken van een naderende “eindtijd” te zien, want zoals je nu hebt kunnen zien is alles, dus ook wat de mens ogenschijnlijk als negatief ervaart, een gave van de goddelijke leiding om de ziel de ervaring te geven die nodig is. Ikzelf zal de transformatie volbrengen op het moment dat geen ziel nog iets kan leren of ervaren in de stof.’
Aquarius 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.