Vrijheid van meningsuiting vanaf de nieuwe identiteitsfase ofwel identiteitswaarheid en ‘post-truth’-samenleving [2d]

Hieronder volgen dit maal alleen citaten die aangeven hoe chaotisch onze maatschappij is geworden waardoor er dus geen commentaar bij gegeven hoeft te worden vanwege de herkenbaarheid van alle zinnen. De kwestie is dus alléén dat iedereen daarop een eigen antwoord mag proberen te geven als je je daartoe aangesproken voelt. En bewuste mensen voelen dat natuurlijk. 

‘Dat al die tegenstellingen gemakkelijk verward raken, maakt dat het debat over nepnieuws zo oververhit, en tegelijk zo onhelder en ongrijpbaar is geworden. Het gaat allang niet meer om een tendens in de huidige cultuur, aangezwengeld door nieuwe technologie, die iedereen met een smartphone of laptop een stem heeft gegeven. Het gaat om een strijd tegen het kwaad, dat ons idee van de waarheid wil vernietigen. Een strijd waarbij iedereen naar elkaar wijst.

Die geest ademt ook The Death of Truth (2018), het essay van de Amerikaanse criticus/critica Michiko Kakutani over het afkalven van ons geloof in de waarheid. Hierin betreurt zij het afsterven van de waarheid zelf. Het gaat vooral om de schurken die dit op hun geweten hebben, zoals Donald Trump en de Russen.

*Het is de vraag of en zo ja, waarom er sprake zou zijn van het afkalven van ons geloof in de waarheid. In de eerste plaats kan stellig beweerd worden dat iedereen zijn eigen waarheid of waarheden kent, want die ontstaan en worden tijdens dit leven opgebouwd. En zelfs als we ons afvragen om welke waarheid, zoals carrière of andere materiële zaken zoals je relatie of je geluksbeleving, kent iedereen z’n eigen waarheid; zelfs op geestelijk terrein: iedereen heeft een idee van de waarheid of er een godheid bestaat of niet.

*In de tweede plaats wordt er tegenwoordig, sinds de worsteling tussen ‘feiten’ en ‘fictie’ heeft iedereen een eigen waarheidsbeleving, wat natuurlijk is ook een persoonlijke emotionele zaak is. En daardoor is er een hele felle polarisatie ontstaan omdat, kort samengevat, het ‘bestuurders’ om cijfermatige of statistische en percentuele cijfers over ‘achterstanden’ gaat, waarmee politici elkaar om de oren slaan. Maar aan de andere kant ook echtelijke ruzies, waarbij het helemaal alleen om conflictbeheersing gaat tussen samenwonenden of huwelijkspartners gaat. Werelden van fantasie en idealen waarmee je begonnen bent, groeien uit elkaar en probeer die geest maar eens terug te brengen in de fles. Vastgesteld kan worden dat die strijd tussen ‘feiten en fictie’ zijn uitgemond in nepnieuws, complottheorieën en in jet algemeen gesproken manipulatie met gegevens.

*De enige oplossing hierin is de vraag welke emoties hierin een rol of plaats willen gaan zoeken; een plaats waarin ‘opstandigen’ gezien en gehoord willen worden. En hiermee zijn we aangekomen op de ‘stand van zaken’ in deze serie over vrijheid van meningsuiting aan de ene kant en de waarheidspretentie van anderen die de feiten van gevestigde autoriteiten wensen aan te vallen. Dus een nieuwe emancipatiestrijd, waarbij nog niemand kan voorspellen hoe die strijd zal eindigen. Dat is een kwestie van waarnemen en observeren. En proberen alle zichtbare verschijnselen te verklaren, waarbij het ‘aanvoelen’ steeds belangrijker wordt.

Als het leven jou leidt in plaats van jij je eigen leven richting geeft

Je ideeën voeden met liefde (hfd 13)

‘Dikwijls is het leven zo dat het in de richting moet gaan van een ontsnappen, dat je moet vechten voor je vrijheid, dat je moet kiezen om jezelf te zijn. Dit is niet eenvoudig, dit is niet in een handomdraai gedaan.

Het is belangrijk dat je jezelf daarin probeert te volgen. Altijd weer ditzelfde principe: ‘wie ben ik, waar ben ik mee bezig, en waar het eigenlijk naartoe?’. Je kan deze vragen stellen en je moet ze durven stellen. “Het ‘ik’, wat is dat ‘ik’ en wat je vrijheid en waar gaat het naartoe?” Als je dat allemaal kan doen, weet je dat je loskomt uit je eigen situatie.”

[Bron: Morya Wijsheid. Werkboek voor het leven.]