update: Debat over de ‘reptielen’ [4]

Het tweede wortelras plantte zich voort door knopvorming. In plaats dat een deel van de ouder zich afsplitste, zoals in het eerste wortelras, was het proces in het tweede wortelras als volgt: een klein deel van het lichaam, een knop, scheidde zich van de ouder af of viel van de hoofdstam, en begon zich daarna te ontwikkelen tot een wezen zoals zijn ouder. Ongeveer halverwege de levenscyclus van dit tweede wortelras werden deze knoppen talrijker en werden wat zoölogen waarschijnlijk menselijke sporen of zaden zouden noemen, of wat H.P. Blavatsky ‘levend zweet’ noemde. Op die manier verlieten veel van deze knoppen in bepaalde seizoenen het ouderlichaam, nadat de ouderentiteit volwassen was geworden, zoals de sporen of zaden van planten nu doen. Daarna zorgde de natuur voor deze zaden, op een manier waarop tegenwoordig voor de zaden van planten wordt gezorgd. Miljoenen zijn misschien omgekomen, maar miljoenen anderen konden met succes tot wezens uitgroeien met lichamen soortgelijk aan die van de ouders die aan hen het leven hadden geschonken.

Vervolgens ontwikkelde zich na verscheidene miljoenen jaren het derde wortelras uit het tweede wortelras. De geleiachtige substantie van het tweede wortelras was nu geworden tot wat men zacht vlees zou kunnen noemen, dat uit cellen bestond en beenderen begon te bedekken, en huid en haar begon te krijgen, en dat ook rudimentaire of tamelijk goed ontwikkelde fysieke organen ging bevatten. De manier van voortplanting van dit verder gevorderde ras was hermafrodiet of tweeslachtig, dat wil zeggen, de twee geslachten bestonden in de begin- en middenperiode van dit derde wortelras in elk individu daarvan. Met andere woorden, gedurende het grootste deel van de tijd die het derde wortelras duurde, was de hermafrodiete of tweeslachtige gesteldheid die van een dubbel functioneren van de organen die geschikt waren voor tweeslachtige voortplanting, enigszins zoals nog altijd kan worden waargenomen bij bepaalde lagere vertegenwoordigers van het dierenrijk en bij bepaalde planten. Gedurende het laatste deel van het derde wortelras wijzigde deze dubbele functie of tweeslachtige gesteldheid zich echter langzaam naar een gang van zaken waarin in ieder individu de bijzondere kenmerken van het ene of het andere geslacht gingen overheersen, wat op zijn beurt ten slotte resulteerde in de geboorte van individuen van een duidelijk eenslachtig type uit een baarmoeder.

De psychomagnetische activiteiten in die ‘menselijke’ individuen uit dit lang vervlogen geologische verleden brachten een vruchtbare kiem voort die als een ei uit het lichaam werd geworpen, enigszins overeenkomend met het proces dat nu bij vogels en bepaalde reptielen plaatsvindt. Precies zo was het bij het vroege tweeslachtige, eierleggende derde wortelras van ongeveer twintig miljoen of meer jaar geleden. Het ei ontwikkelde zich, maar in die dagen duurde het een jaar of langer voordat het ‘menselijke’ ei werd gebroken en het jong te voorschijn kwam.

Uit het latere derde wortelras ontstond het begin van het vierde of eenslachtige wortelras. Tegen die tijd was het tweeslachtige ras al eonenlang verdwenen, waren de geslachten ‘gescheiden’ en werden kinderen uit de moederschoot geboren. Aanvankelijk toen de geslachten begonnen te ‘scheiden’, werd zo’n wezen misschien als heel ongewoon beschouwd, als een ‘speling’ van de natuur, maar tenslotte waren deze ‘spelingen’ in de meerderheid en werd de huidige methode van voortplanting regel.

Lang voor het tweede wortelras verscheen, was de evolutie in volle gang – evolutie als evolutie (gezien vanuit de materiekant) tegenover involutie. Ze zette haar werk van de ontplooiing van de stoffelijke kant van wezens voort, dat wil zeggen, de ontwikkeling en specialisatie van hun lichamen, zowel van hun organen als van organische functies, totdat het keerpunt van deze huidige vierde ronde werd bereikt. Dit keerpunt vond plaats halverwege het vierde wortelras, dat het Atlantische ras wordt genoemd omdat het centrum van de prachtige beschavingen die toen bloeiden in een continentaal stelsel dat de aarde omvatte, zich bevond waar nu de Atlantische Oceaan zich uitstrekt.

*Vooruitlopend op het einde van dit hoofdstuk mag nu al de conclusie worden getrokken over dit hoofdstuk. Die luidt als volgt: Van ‘kwaadwillende reptielen’, zoals Baudet beweert, is geen sprake omdat ons eigen, maar ook alle overige universa, in onze omgeving inmiddels getransformeerd zijn naar 5D en dus niets duaals meer over zich hebben, in tegenstelling tot wat Baudet beweert. Waar hij zijn opvattingen verdaan heeft is onbekend, en dus lijkt het meest waarschijnlijk dat hij die reptielen-theorie aan de theosofie heeft ontleend, waarmee hij anderzijds onbekend is met de levenscycli die de overgang van 3e naar 5e dimensie ook vastliggen. Wie afdoende thuis is binnen de esoterische literatuur weet dat de aarde in ons eigen universum de enige achterblijver is in 3D en de rest van alle sterren en planeten allemaal in 5D zijn komen te verleren. Er bestaan in onze ‘aardse omgeving’ dus helemaal geen kwaadwillende reptielen meer, maar allemaal hun semi-goddelijke status in 5D bereikt. Daarom zit Baudet er geheel naast.

Menselijke evolutie via tijdperken om van dierlijk bewustzijn naar goddelijke bewustzijn te groeien met de vrije wil

[Bron: W. Gijsen en B. Donceel, Openbaringen over de ziel. 2021; 17]

‘Wat is de bedoeling van die tijdperken? [‘de menselijke evolutie verloopt door verschillende tijdperken heen’]

*De mens dient te evolueren van een dierlijk stadium naar een goddelijk stadium. Daartoe heeft hij een vrije wil gekregen om eigenhandig het nodige inzicht te vergaren. Aanvankelijk is de mens onbewust en wordt hij gedreven door zijn instincten net zoals dieren. Door zijn vrije wil te gebruiken kan de mens zelf zijn bewustzijn ontwikkelen. Zo kan hij zelf leven vorm geven en een goddelijke status bereiken. De tijdperken activeren verschillende bewustzijnsniveaus bij de mens die hem helpen te evolueren van onbewust tot bewust.’

Mijn aantekening hierbij: het verschil tussen mens en dier is – ondanks de mens die ook zoogdier is/of genoemd wordt  – altijd onduidelijk gebleven. In deze passage staat heel duidelijk dat de mens wordt gekenmerkt door de vrije wil (en die is onmogelijk zonder actief denkwerk en ‘zoeken naar de zin van het leven’ dat dieren niet kennen. Een dier heeft alleen zijn soortafhankelijke instincten. De beginnende mens op planeten moeten dat met hun instinctieve dierlijke instincten doen die kunnen uitgroeien tot het bewuste goddelijke bewustzijn. Daar komen dieren nooit aan toe. Dit is volgens mij het essentiële verschil tussen het mensen- en het dierenrijk, dat onderling wel van elkaar afhankelijk is, maar als de mens eenmaal uit de dualiteit van de aarde is vertrokken omdat hij zijn lichtwezen heeft verkregen en verlicht is geworden, dan heeft hij zijn dierlijke eigenschappen ook geheel losgelaten.

De evolutie subjectief verklaard, want objectief verklaren is onmogelijk

[Bron: Gijsen, Maak je Hemel op Aarde. 2007; 84]

*Ik ga je de schepping en de evolutie uitleggen vanuit jouw persoonlijke ervaring. Ik vertel je niet hoe de kosmos ontstaan is, maar hoe jouw ziel dat ontstaan ervaren heeft.

Hoe ik het ontstaan beleefd heb?

*Ja, jij hebt het ontstaan meegemaakt [omdat we dat als eeuwig bestaande zielen allemaal hebben meegemaakt!; jw] In het begin [van de stoffelijke schepping!] was alles één [het zielenrijk]. Stel je maar voor dat alles samengebald was in één grote bol. Die kern kun je de eenheid, liefde, materie-antimaterie, oerziel of gewoon de Bron noemen. Op een bepaald moment spatte die ene grote bol of oerziel uit elkaar in miljarden stukjes. Dat was de oerknal of de ‘Big Bang. Elk uit elkaar gespat stukje was een splintertje oerziel dat miljarden kilometers werd weggeslingerd uit die oorspronkelijke oerkern. Hoe denk je dat nú [toen had dat splintertje nog geen gevoel!] dat zo’n splintertje zich na die knal gevoeld moet hebben.

Erg uitgestoten en eenzaam?

*Inderdaad. Eerst zat ieder splintertje nog lekker verenigd in het grote geheel, waar het zich volledig geborgen één gevoeld heeft. Kun jij je ook voorstellen wat dat splintertje toen wilde?

Zo snel mogelijk weer in die geborgenheid terechtkomen?

*Juist. En zo ontstond de evolutie. Ieder stukje ziel zocht vanaf dat moment naar een weg, een methode, om zo snel mogelijk weer in die eenheid te komen. Miljoenen manieren werden uitgeprobeerd met maar één doel: zich opnieuw verenigen, opdat die geborgenheid, die liefde, die eenheid opnieuw ervaren kon worden.

Elk stukje in de kosmos was bezield, want het droeg in zich de herinnering aan de vroegere, totale eenheid. Die herinnering zit in het DNA vervat. Elk splintertje ziel probeert sindsdien miljoenen manieren uit om opnieuw die eenheid te kunnen ervaren. Eerst als cel, dan als plant, als dier, als mens, steeds hoger en hoger. Elke hogere zijnsvorm ontwikkelde een grotere vaardigheid om liefde en eenheid vast te houden. Zodoende is het hoogste wezen datgene dat het langst en het meest intens eenheid en liefde kan aantrekken en vasthouden. Wat is in die evolutie dan het hoogste wezen?

De mens natuurlijk.

*Toch niet, de geestenwereld. Nadat de ziel op Aarde ettelijke malen heeft bestaan in een mensenlichaam, gaat zij over naar een wereld waarin enkel zielen zijn, zonder fysiek lichaam. In de geesteswereld specialiseert de ziel zich verder in ‘liefde zijn’, totdat de volledige eenheid bereikt is, totdat het splintertje ziel weer is opgegaan in de geborgenheid van de Bron.

Mozes en de Exodus: een allegorie

Jelle Bosma

De Exodus uit Egypte is een schitterende parabel die parallellen vertoont met de Bhagavad-Gita. In het verhaal van Mozes legt zijn moeder haar baby in een mandje in de rivier de Nijl omdat ze bang is voor de Farao. Zoals gebruikelijk in allegorieën uit het Middellandse-Zeegebied staat Egypte voor chaos en de Farao is te vergelijken met de blinde koning Dhritarashtra uit de Gita, en vertegenwoordigt de lagere menselijke eigenschappen zoals arrogantie, zelfzucht en begeerte. Mozes staat hier voor de hogere mentale eigenschappen, en zijn moeder – zoals gebruikelijk voor vrouwelijke figuren in de religieuze symboliek – is de passieve energie, in dit geval intuïtie. Ze legt haar baby in een mandje in de heilige stroom die voortkomt uit spirituele bronnen, en beschermt zo de jonge incarnatie tegen blinde verlangens en de lagere zintuigen.

De dochter van de Farao is de rusteloze energie van het denkvermogen, door de hindoes rajas genoemd. Ze besluit het kind op te voeden in het paleis van de Farao met kunst en andere prettige aardse dingen. Daar raakt Mozes onder de invloed van illusie, en brengt vele jaren door aan het hof. Het volk Israël – de hogere menselijke eigenschappen – werkt als slaven in Egypte, want de hogere eigenschappen zijn slaven van de lagere wanneer onwetendheid en hartstocht overheersen.

*De vraag is of hier bedoeld wordt omdat de zinssnede ‘want de hogere eigenschappen zijn slaven van de lagere wanneer onwetendheid en hartstocht overheersen’. Deze zin vind ik volkomen onbegrijpelijk en vandaar mijn uitleg over de vraag die ik mij stel: Klopt het dat de Israëlitische slaven in de diaspora van Egypte potentieel hogere spirituele eigenschappen mogen worden toegedicht, omdat zij door de Bron daartoe zijn geselecteerd – al meerdere levens op aarde achter de rug dan bij andere stammen en volken – om tijdens dit evolutiepad die Egyptische gevangenschap te ondergaan, want uiteindelijk zal ieder mens een leven in de diaspora moeten ondergaan om daaruit te leren wat de zin en het doel daarvan is.

Niets gebeurt in de schepping bij toeval omdat er simpelweg geen ‘toeval’ bestaat (alles ligt immers in hoofdlijnen vast en wordt dat wordt helaas vaak niet onderkend en herinnerd omdat de mens die opvoeding niet meekrijgt). Daarom krijgen die slaven bij hun uittocht de gelegenheid persoonlijk met die vlucht uit de Egyptische woestijn om te gaan, want iedere vlucht(poging) is spannend. Bovendien is de taak van die vluchtelingen uit de Egyptische oudheid ook te ontdekken wat je in algemene zin te wachten staat bij zo’n vluchtpoging en kijk ik dat verband eens naar die vluchtelingen uit het Midden-Oosten in hun pogingen om Europa te bereiken. Hoe bereid je je daarop voor en wat is je doel? Alleen maar voedsel en veiligheid in dictatoriale geregeerde landen of zou er ook een hoger doel ‘ervaren’ kunnen worden. Ervaren tussen aanhalingstekens omdat van jonge kinderen en pubers nog niets anders verwacht mag worden dat het avontuur vooropstaat. Volwassenen en ouders zijn hun regime spuugzat. Wat als blijkt dat er geen welvaart gevonden wordt maar vele jaren uitzendwerk of eenvoudig machinaal werk? Op deze manier kun je van al je vluchtreiservaringen gebruik maken om ook lessen te trekken en aan je innerlijke hart te vragen waarom die teleurstellingen ondergaan moeten worden als je pogingen doet om toch een menswaardiger leven te zoeken?

‘Jahweh, de logos of het hoger zelf, speelt een rol vergelijkbaar met die van Krishna in de Gita. Hij roept Mozes en geeft hem instructies om het volk Israël uit Egypte te leiden naar het beloofde land. Hier doet het hoger zelf een beroep op mensen om het leven van de lagere zintuigen op te geven en zich te verenigen met hun hoger zelf.

Op dit punt, als de slapende persoon reageert op het teken dat het hoger zelf wakker moet worden, beginnen er in zijn leven problemen te komen. De lagere eigenschappen zullen niet in een keer veranderen omdat gedachten evenals atomen en moleculen hun vaste patronen hebben en niet snel kunnen veranderen. De bijbel geeft dit aan door de Farao die het verzoek van Mozes verwerpt. Zelfs de joodse slaven zijn niet geïnteresseerd om Egypte te verlaten; waarom zouden ze, wanneer ze gelukkig zijn met hun leven en zich niet realiseren dat ze slaven zijn van de lagere eigenschappen?

https://www.theosofie.net/sunrise/sunrise1999/septokt1999/mozes.html

Therapie ‘Leven tussen levens’ en interessante uitkomsten van die methode

[318] M: Hummee, mag ik weten waarom je naar deze plek bent geleid? Is dit een dag waarop je heel veel leert of waarop er een of ander oordeel over je wordt geveld?

E: Ik ben hier om met deze vijf zielen, die leiding geven aan mijn evolutie als ziel, te communiceren. Ze zijn hier om antwoorden te geven, maar niet om een oordeel te vellen – dat weet ik. Ik heb dit proces al vele malen eerder doorlopen en ik voel me helemaal niet bang terwijl ik tegenover hen zit; in feite voel ik me volkomen rustig.

M: Dat is goed, Hummee. Elsie heeft me gevraagd de antwoorde op de  volgende vragen te vinden:

1.           Wat is haar opdracht in dit leven?

2.           Hoe kan ze zich beter afstemmen op haar spirituele zelf?

3.           Ze ervaart de laatste tijd de aanwezigheid van de dood. Betekent het dat haar tijd is gekomen?

Kun je de raad hiernaar vragen?

[319] een derde wijze, die verschijnt als een imposante godin, beantwoordt vraag drie, ze zegt: ‘De dood bestaat niet, alleen op het bewuste [stoffelijke] niveau. De overgang tussen het bewuste en onbewuste niveau wordt de dood genoemd. Als ziel sterven we niet, maar we werpen louter de lichaamsvorm af. De gedachten over de dood zijn in feite gewoon iemand eigen waarneming van aardse energie. Wees in vrede met je omgeving, Elsie, en je zult gelukkig zijn.’

(…) Ze herinnert zich duidelijk de boodschappen van de ziel die haar moeder was en ook van het raadslid dat er bij haar op aandrong te begrijpen dat de dood een waarneming is van het bewustzijn en dat de aard van de ziel werkelijk eeuwig is. 

[320]: noot 4: “LTL-therapeuten kunnen een therapeutische aanpak kiezen waarbij ze gebruikmaken van de dualiteit van onze ziel/hersenen [? Huh…]. Hier wordt aan het zielzelf [nooit eerder gelezen!]  gevraagd om het tijdelijke menselijke ego te helpen bij het oplossen van een probleem. Het gebruik van een onsterfelijke zielennaam helpt de client in de spirituele wereld te gronden. Zie ZR  105 en LBLH 183-184.

[323] Na de begroeting doorn haar gids, trad de ziel van James naar voren. Hij is haar primaire zielsverwant en ze beschreef hun huidige leven als hun ‘vieren van hun leven’, waarin alle vier de leden van haar zielengroep in hetzelfde gezin bij elkaar komen. Een van de zielen was die van Joy – Toms moeder, Cassies grootmoeder van moeders kant – en de andere was Cassies neef Chas, met wie ze een sterke affiniteit had. Joy was gestorven toen Cassie een kind was en CZ kreeg de bevestiging dat de ziel van Joy zou terugkeren, dit keer als de dochter van Cassie en James. Een deel van de ‘beloning’ van CZ om als Tom te komen, was dat ze uiteindelijk als familie zouden incarneren. De laatste keer dat ze allemaal samen in hecht familieverband waren geïncarneerd, lag ver in het verleden. Hoewel zielsverwanten, waren de zielen van Cassie en James in recente levens niet samen geweest, omdat hun groei het nodig maakte dat ze hun aparte gebieden werkten. Hun gedeelde, spirituele liefde bleef echter constant.

 (…)

[324] Op de plek van lichaams- en levenskeuze zei CZ dat ze koos voor Cassies lichaam met zijn hoge intellect en zeer emotionele toestand, om haar te helpen het evenwicht te vinden tussen lichaam en geest. Dit was het zwaarste lichaam dat ze ooit had gekozen in termen van omvang, en de keuzen werd gemaakt om haar te helpen fysiek gegrond te blijven terwijl ze leerde emoties en intellect in evenwicht te brengen. Eindelijk begreep Cassie waarom ze deze extremen van rust en overdreven opwinding ervoer.

[Bron: Michael Newton, Herinneringen van na de dood. Het bestaan tussen de levens in. Casestudies verzameld door leden van het Newton Institute. Verhalen van persoonlijke transformatie. Uitgeverij Altamira – Haarlem 2012]

Kernvraagstuk van deze overgangstijd [deel 2]

In deel 1 werd uiteengezet dat het kernvraagstuk van deze tijd bestaat uit de onoplosbaarheid van dat kernvraagstuk en dat is het begrip ‘illusie’. Vanwege het kernmerk van deze dualistische planeet aarde, is in principe alles wat hier gebeurt – hoe werkelijk dat alles in onze ogen en bewustzijn ook is – allemaal illusie namelijk een schijnwerkelijkheid. Een werkelijkheid die pas na vertrek van deze aarde door overlijden kenbaar wordt gemaakt want waar we terecht komen – ‘tussenstation’ ziet alles er heel anders uit en bestaat er geen materie en dus ook geen fysieke levens en lichamen. Je bent daar ‘geest’ ofwel je bent louter en alleen bewustzijn, maar dan een ander soort bewustzijn dan we op aarde kennen, want daar was het alleen verstandelijk en logisch denken en bij vrouwen speelt daar een flinke portie emotie of gevoel bij terwijl de man via zijn opvoeding heeft geleerd dat tijdens zijn dagelijkse leven te verstoppen en in ieder geval niet te gebruiken.

Het is daarom niet voor niets dat de oosterse religies als hindoeïsme en boeddhisme traditioneel zijn opgevoed met het begrip illusie, want zij weten dat het wat er hier gebeurt niet echt is. Het komt erop neer dat alles wat hier aan oorlogen, conflicten en rampspoeden plaatsvindt, een doorlopend rollenspel betekent, want iedere golf of stroom aan generaties die geboren worden horen tot dezelfde collectieve zielengroep en dat betekent ook dat het leven op de aarde is opgesplitst in golflengten of levensdimensies die een ander tijdperk vertegenwoordigen. Wij kennen uit onze geschiedenisboeken dat de aarde eerst de prehistorische mens heeft meegemaakt en daarna kwamen de grote culturen als het Mesopotamische, Egyptische, Alexander de Grote, Griekse, Romeinse en islamitische sultanaten, emiraten, en kalifaten zoals in het Ottomaanse Rijk.

Uit de Griekse en Romeinse oudheid zijn de Middeleeuwen in Europa gevolgd, de moderne tijd na de ontdekkingsreizigers, en de nieuwste tijd van de Industrialisatie met als climax de wereldoorlogen in de 20^e eeuw.

Maar wat bijna niemand weet is dat we spiritueel bewuste mensen ALLEMAAL als individueel mens(enziel) zelf in al die tijdperken hebben geleefd, en dus al die beschavingen zelf hebben meegemaakt, in het ene leven als vrouw en in het andere als man. Op die manier zijn we een andersoortig globalisten dan die we vandaag kennen, moderne ondernemers die de hele wereld overreizen om hun producten te verkopen.

Een andere belangrijke conclusie is ook dat we, omdat we al die culturen en beschavingen allemaal hebben meegemaakt dat we nu als Europeanen zijn opgevoed om een hekel te hebben aan bijvoorbeeld moslims en salafisten, want inmiddels zijn we wel gewend geraakt aan islamieten als de normaal opgevoede moslims zonder fanatieken ouders die hun kinderen haat hebben bijgebracht aan niet moslims.

En als derde aspect: dit meegemaakt hebben van al die verschillende beschavingen betekent ook dat dit alleen op aarde als een heel aparte planeet – anders dan alle andere planeten in ons zonnestelsel – met een zielenopbouw over al die verschillende beschavingen en culturen heen, omdat alleen op die manier een leerschool kan worden doorlopen die ons tot heel hoogopgeleiden spirituele wezens zullen opvoeden zodat ons einddoel is een volkomen opgaan in het Bronbewustzijn. Andere mensensoorten op andere planeten hebben daarom een andere bestemming.

Daarom hebben wij ook als aardse mens de langste ontwikkelingsweg mee te maken om ooit zelf een scheppende Bronmacht en kracht te worden. Daarom is niet Israël en de Israëlieten – zoals in het oude testament beloofd – maar de gehele mensheid het uitverkoren volk. Wij hebben de taak als ‘leerlinggoden’ op deze aarde zodanig te ontwikkelen dat wij zelf scheppende Goden worden waardoor wij de Bronkracht zullen vergroten en verdiepen. Wij als mensheid zijn de garantie voor het voortbestaan van deze schepping. Daarom hebben we die illusie nodig van alle levensfasen die er bestaan: armoe én rijkdom, koning/keizer en schaapsherder, tiran/dictator en kluizenaar, om maar dit drietal tegengestelde categorieën te noemen. En niemand bereikt de verlichting en de 5^e dimensie van de nondualiteit als niet alle menselijke verschijningsvormen doorlopen zijn. Iedereen heeft daarom neen eigen levensdoel op aarde, die altijd aanvullend op de ervaringen die werden opgedaan in voorgaande levens, want niemand hoeft iets ‘dubbels’ te doen, tenzij de er een levenservaring niet volledig werd afgerond. Dan krijg je de mogelijkheid op een herkansing om het wel harmonieus en in balans af te ronden.

Wordt vervolgd

Openbaringen over de ziel; Eindtijd [dl 1]

Eindtijd

Er is één belangrijke vraag die ons bezighoudt: Waarom spreken de meeste religies van een Eindtijd en van het begin van een nieuw tijdperk?

Religies steunen op mythische overleveringen uit lang vervlogen tijden. De stichters van die religies kenden de bedoeling van de schepping en haalden hun informatie via bovennatuurlijk contact met spirituele entiteiten. Het collectief bovenbewuste of de Geesteswereld weet immers dat de menselijke evolutie verloopt door verschillende tijdperken heen. Om de menselijk evolutie te begrijpen moet je wel geloven in een of andere vorm van reïncarnatie, want dat is de basis van de evolutie.    

Wat is de bedoeling van de tijdperken?

De mens dient te evolueren van een dierlijk naar een goddelijk stadium. Daartoe heeft hij een vrije wil gekregen om eigenhandig het nodige inzicht te vergaren. Aanvankelijk is de mens onbewust en wordt hij gedreven door zijn instincten net zoals dieren [vandaar dat de mens ook een zoogdier is!]. Door zijn vrije wil te gebruiken kan de mens zelf zijn bewustzijn ontwikkelen. Zo kan hij zelf zijn leven vorm geven en een goddelijke status bereiken. De tijdperken activeren verschillende bewustzijnsniveaus bij de mens die hem helpen te evolueren van onbewust naar bewust.

Welke zijn die verschillende tijdperken?

De mens heft ongeveer honderdduizend jaar geleden een vrije wil gekregen. Vanaf dat moment ontstonden er bewustzijnscycli van telkens 27.043 jaar. In het begin was er de Akasha-cyclus, de tweede cyclus heette Limurie [zou dit hetzelfde zijn als Lemurië?] en de derde Atlantis. Jullie bevinden je nu in de voerde cyclus. Elke cyclus bestaat uit vier tijdperken. Het eerste tijdperk is het Instinctieve Tijdkerk en duurt 14.023 jaar. Het tweede is het Emotionele Tijdperk en duurt 6.038 jaar. Het derde is het Intellectuele Tijdperk en duurt 6.575 jaar. Het vierde is het Intuïtieve Tijdperk en duurt 407 jaar.

   Waar bevinden we ons dan nu?

               In de overgang van het Intellectuele naar het Intuïtieve Tijdperk, dat in 2023 begint.

Bevinden we ons dan nu in de Eindtijd?

Inderdaad. De Eindtijd of de Apocalyps vindt nu plaats. Het Intuïtieve Tijdperk dat in 2023 begint, wordt in de oude geschriften ‘Het Gouden Tijdperk’ of ‘Het Duizendjarige Rijk van Vrede of Het Koninkrijk Gods’ genoemd.

Wordt vervolgd

[Bron: William Gijsen en Boudewijn Donceel, Openbaringen over de Ziel. 2021; 17/8]

Dagenergie Dinsdag 25 Augustus

Jezelf uit bepaalde verwarringen halen kost tijd. Tijd die je volledig mag nemen. Alles gaat namelijk precies op het tempo dat het gaat. Als je kijkt naar jezelf van een jaar terug, zie dan de grote groei die je doorgemaakt hebt. Dat je nu een totaal ander mens bent. En dat de zaken die je toen bezig hebben gehouden niet eens meer van toepassing zijn.

Alles evolueert. Dat is een natuurlijk proces. Dit geldt ook voor jou en jouw groei. Soms gaat het in een rap tempo en kan je het bijna niet meer bijhouden en soms gaat het voor je idee tergend langzaam. Maar het kan nooit TE snel of TE langzaam gaan. Neem vandaag even de tijd om terug te kijken naar jouw proces. Wat is er totaal anders dan een jaar, een paar maanden of wellicht een paar weken geleden? Er is geen ontkomen aan het evolutieproces dus weet dat jij nooit een stapje overgeslagen hebt. En als je ergens nog in de verwarring zit, weet dan dat je altijd vanuit de diepste liefde door het leven meegenomen wordt om er nog eens naar te kijken. Kijk gewoon even en wees trots, want je hebt hoge bergen beklommen en diepe dalen gezien. En elke keer stond je op. Als een nieuwe versie van jezelf. En hoe het er ook uit mag zien, en vaak ziet het er niet eens echt fraai uit, weet dat het er een diepe schoonheid ligt in de chaos die je kunt zijn.

Deborah ❤