De toekomst van bestaande godsdiensten [3]

[17] ‘Je mag, kortom, zeggen dat we tegenwoordig min of meer klem zitten in dat oude dilemma: zijn alle godsdiensten gelijk, of zijn er godsdiensten die superieur zijn aan, en beter dan de andere zijn?

‘Omdat geen van beide antwoorden ons in deze tijd aanspreekt, kwam de volgende vraag op: hebben we slechts de keuze tussen deze beide standpunten, of bestaat er soms een mogelijkheid om aan dit onmogelijke dilemma te ontsnappen? En kunnen we misschien op een andere manier aankijken tegen de verschillende godsdiensten en hun onderlinge verhoudingen?

‘Een antwoord op deze vraag kunnen we alleen vinden als we ons bezinnen op de vraag wannéér[i] de verschillende godsdiensten eigenlijk ontstaan zijn, en wat nu eigenlijk de boodschap is die elke godsdienst in de eigen tijd en de eigen cultuur bracht. Een dergelijke bezinning bracht mij na grondige studie en doordenking tot de volgende stellingname: de verschillende godsdiensten zijn bepaald niet gelijk aan elkaar, maar hadden elk in de eigen tijd en in de eigen cultuur een heel eigen impuls te geven die voor die tijd en die cultuur beslissend was.

Vervolgens kwam ik tot de conclusie da elke godsdienst, en dus elke impuls die daarmee aan de ontwikkeling en evolutie van de mensheid gegeven werd, een zinnige en noodzakelijke impuls was.[ii] Daarom mogen we stellen dat elke godsdienst in de eigen tijd en op de eigen cultuur een positieve inwerking had.

Hoe meer ik mij met dit thema bezighield, hoe meer ik tot het inzicht kwam dat dit het antwoord op bovenstaand dilemma moet zijn, elke godsdienst geeft een belangrijke en heel eigen impuls aan de evolutie van de mens op aarde. Maar die impuls was wél gebonden aan een bepaalde tijd en een bepaalde cultuur. Godsdiensten zijn nooit ‘algemeen geldig’, dat wil zeggen dat ze geen waarheid brengen die voor alle tijden en voor alle volken geldt, nee, ze zijn duidelijk cultuur- en tijdbepaald. Iedere godsdienst wil namelijk op een heel eigen moment van de evolutie een nieuwe impuls daaraan geven, en dat betekent dat die impulsen natuurlijk heel verschillend zijn: passend bij wat de mensheid op dát moment, in die cultuur, nodig heeft.

De eigenlijke vraag die we in het kader van ons thema kunnen stellen, luidt dan ook: wélke impuls geeft iedere godsdienst eigenlijk in de eigen tijd aan de evolutie? En de volgende vraag luidt: binnen welke cultuur wil iedere godsdienst eigenlijk werkzaam zijn?[iii] En hoe werken de verschillende godsdiensten zó op die verschillende culturen in, dat deze culturen ieder een beslissende stap vooruit kunnen betekenen op de weg van de evolutie van de mens?[iv]

Hoofdstuk 2: Verschillende religies in je hart tot een eenheid omsmeden

Een samenhangende geschiedenis van religie

‘Wanneer de conclusie uit het vorige hoofdstuk juist is – dat elke religie voor de eigen tijd en de eigen cultuur een belangrijke en beslissende impuls vormt – dan is het zinvol om de  verschillende religies eens op een rij te zetten [dat is ook mogelijk zonder deze ingewikkelde redenering, jw], en je daarbij af te vragen: welke religie ontstond eerst, en welke impuls beoogde deze te geven? En welke religie ontstond daarna? En welke impuls gaf deze op haar beurt? [Deze redenering heb ik via mijn aantekeningen al ongeldig verklaard!]. Op die manier krijgen we een duidelijk zicht op de ideologische en samenhangende opeenvolging van de verschillende religies. Je mag ook zeggen: de geschiedenis van religie begint op die manier voor ons op te lichten. Bovendien krijgen we daarbij ook een duidelijk [huh?] zicht op de gang van de evolutie zelf. De verschillende religies laten immers zien  hoe de evolutie voortschreed, welke impuls daarbij van elke religie uitging en waarom deze op dit moment nodig was. De geschiedenis van de religies en de evolutie van de mens zijn dan ook nauw verweven met elkaar.

Wanneer is een religie goed, minder goed, of misschien zelfs slecht?

‘De eerste overweging is deze vraag: zijn alle religies eigenlijk goed, of bestaan er ook minder goede, of misschien zelfs verkeerde ofwel slechte religies? En is er misschien een maatstaf te vinden aan de hand waarvan je dan kunt beslissen welke religie dan wel goed, minder goed of misschien wel verkeerd is?[v] Uitgaande van bovenstaande conclusie – elke religie geeft een eigen impuls in de eigen tijd, aan de eigen cultuur – mag je zeggen dat alle religies goed zijn wanneer – en voor zover – ze in hun tijd de juiste impuls aan de ontwikkeling en de evolutie van de mens geven. Dat houdt in feite in dat álle religies in aanvang goed en zinvol zijn, omdat ze in die fase de bedoelde en noodzakelijke impuls aan de evolutie van de mensheid[vi] op aarde geven. Maar vervolgens mogen we zeggen, dat een religie remmend op de menselijke ontwikkeling kán gaan weren en dus een negatieve inwerking kán krijgen, wanneer ze in een later stadium niet met de ontwikkeling van het leven op aarde meegroeit, en daardoor haaks op de voortgaande  ontwikkeling begint te staan. Met andere woorden: religies kúnnen een negatieve inwerking krijgen wanneer de mensen die religies onveranderd willen bewaren en tegen elke vernieuwing ervan ingaan. Ofwel: fundamentalisme of conservatisme – in welke religie dan ook – dat geen oog heeft voor de groei en ontwikkeling die ook godsdiensten in de loop van hun geschiedenis ondergaan, kan ertoe leiden dat een religie langzamerhand en sluipenderwijs van een positieve en inspirerende factor bij de evolutie, tot een negatieve en remmende factor wordt. Een religie is dus op zich niet slecht of verkeerd, maar kan negatief wórden door de wijze waarop de mensen ermee omgaan.

In principe mogen we stellen, dat alle religies op het juiste moment en in de juiste tijd geboren werden [logisch aangezien de kosmos zich nooit vergist!]. Dat mogen we ook daarom stellen, omdat ze allemaal geïnspireerd door en ons geschonken werden vanuit de geestelijke wereld. Ofwel, de verschillende religies waren een geschenk van de engelen en gaven de juiste, want noodzakelijke impuls aan de evolutie. Daarom mogen we zeggen dat elke religie een geschenk is dat de mensheid ontving bij het gaan van de weg van de evolutie.

Wordt vervolgd

[aldaar, pp.17-22]

---

[i] Die ontstaansmomenten blijken elkaar (kosmisch gesproken) weinig te ontlopen: 1. Jodendom: de oudste monotheïstische religie ter wereld is meer dan 3.000 jaar oud. 2. Hindoeïsme bestaat uit een verzameling van religies en kan volgens wetenschappers als een ‘geheel van religies’ worden omschreven (voortgekomen uit de vreedzaam levende Induscultuur werd ca. 1800 jaar voor onze jaartelling en dus ongeveer ten tijde van de geboorte van Jezus vastgesteld. [Bron: Franjo Terhart en Janina Schulze, Wereldreligies. Ontstaan, geschiedenis, geloof, wereldbeeld, praktijk. Uitgeverij Parragon, 2007/2012. [ISBN 978-1-4454-9976-5]. De overige wereldgodsdiensten zijn dus jonger. Zelfs de Veda’s [ https://nl.wikipedia.org/wiki/Veda%27s#:~ ] als basis van het Hindoeïsme zijn van jongere datum dan het Jodendom: “Chronologie: De Veda’s zijn eeuwenlang mondeling overgedragen voordat zij op schrift werden gesteld, waarbij de vroegst overgeleverde teksten uit de elfde eeuw afkomstig zijn. De oudste van de vier Veda’s is de Rig-Veda, geschreven in de meest archaïsche vorm van het Sanskriet. Voor de oudste delen hiervan wordt veelal een groffe chronologie genomen van 1200-1000 v.Chr. of 1500-1000 v.Chr., maar schattingen hierover lopen uiteen. Aangezien Stolp in dit gedeelte ook de evolutie van godsdiensten aan de orde stelt, merk ik met deze historische tijdperken op dat het monotheïsme dus voorafging aan de het veelgodendom. En dat lijkt me evolutionair niet logisch. Tenzij het bij Stolp niet om deze indeling gaat, maar om natuurreligies die natuurlijk voorafgingen aan cultuurreligies:   https://nl.wikipedia.org/wiki/Natuurgodsdienst

[ii] Dit blijft dus wel een opvatting van Stolp.

[iii] Vreemde vraag, alsof dit meetbaar is.

[iv] Wellicht een theologisch-evolutionair juiste vraagstelling, maar wetenschapsfilosofisch niet, want niet onderzoekbaar.

[v] Aannemend dat dit spiritueel bedoeld is, kan worden onderzocht of religies met bemoeizuchtige pastores als ‘slecht’ kunnen worden gekwalificeerd.

[vi] Hoezo de hele mensheid, terwijl die religie altijd plaatselijk of hooguit continentaal is?

De toekomst van bestaande godsdiensten [2]

De samenhang van verschillende religies

‘Waarom is er meer dan één religie? Waarom zijn er meerdere, van elkaar verschillende religies? Daarover nadenkend, ben ik gaandeweg tot het inzicht gekomen dat we het eigen karakter van iedere religie pas werkelijk kunnen begrijpen en respecteren wanneer we dit kunnen plaatsen in een groter verband. Dan kunnen we namelijk zien wat de geheel eigen bijdrage van elke religie aan het geheel van de ontwikkeling van de mensheid is.[i] Geen enkele religie staat immers[ii] op zichzelf, maar maakt onderdeel uit van een geheel en levert een beslissende bijdrage aan dat geheel. Wil je daarom een bepaalde religie leren begrijpen, dan is het belangrijk dat geheel te overzien. Juist vanuit dat geheel krijg je zicht op het geheel eigen karakter en op de bijzondere kenmerken die elke religie maken tot wat zij nu is. Dat de islam bijvoorbeeld de laatste grote religie is en daarmee zeer waarschijnlijk de reeks grote religies definitief afsluit, is een belangrijk gegeven dat noodzakelijk is om de plaats van de islam in het geheel van de religies te leren begrijpen. En dat het hindoeïsme de eerste grote religie was, kenmerkt deze religie tot op de dag van vandaag: het is doortrokken van een groot heimwee naar de wereld die de mens zojuist verlaten had. En zoals het hindoeïsme de meest hemelse religie is, want meer op de hemel dan op de aarde gericht, zo is de islam de meest aardse religie. Hij belichaamt vooral de opdracht van de mens om de áárde als woon- en leefwereld te kiezen.

Deze karakteristieke kenmerken van iedere religie worden als vanzelf duidelijk wanneer we de samenhang overzien. Vanuit het geheel krijgen we inzicht in de heel verschillende opdracht die elke religie in haar tijd en binnen de eigen cultuur te vervullen heeft. Alleen daardoor leren we het eigen karakter van iedere religie met verwondering te begrijpen en dat met een groot respect tegemoet te treden. En als er iets nodig is in onze tijd, dan is het inzicht in en begrip en respect voor het eigene van iedere religie.

In dit boek wil Stolp dan ook de verschillende religies op een rij zetten en nagaan welke opdracht elke religie dan wel te vervullen had, en wat nu precies de geschenken zijn die deze religies aan de mensheid te geven had. We mogen immers[iii] zeggen dat elke religie de mensheid een geheel eigen geschenk heeft gebracht en daarmee een geheel eigen bijdrage heeft geleverd aan het geheel. Al die geschenken sámen hebben de huidige mens gemaakt tot degenen die hij nu is.[iv] Ze waren en zijn – geen enkele religie uitgezonderd – noodzakelijk in het geheel van de evolutie, en niet één kan er gemist worden. Daarom is elke religie niet alleen zinvol, maar zelfs noodzakelijk voor de geestelijke ontwikkeling van de mensheid. Maar daarover meer in de hoofdstukken die volgen.

Uitgangspunten [Ten geleide]

Stolp legt uit dat hij bij de beschrijving van verschillende religies altijd de inzichten van de esoterische traditie volgt, en dat betekent de verklaringen vanuit de mystieke richtingen binnen iedere religie, omdat zij altijd vanuit de mens en zijn geest zelf redeneren en niet vanuit het instituut ‘kerk’, ‘synagoge’ of ‘tempel’. En dat is een fundamenteel andere benadering dan de exoterische inzichten van de gevestigde (en georganiseerde) religies  wereldwijd. En de mystieke stromingen volgen historisch nu eenmaal altijd de weg van de geestelijke innerlijke discipline en meditatie, die minder geschikt zijn voor de grote massa.

Zoals bekend komt de schrijver zelf uit de christelijke traditie vanuit zijn opvoeding, maar ook vanuit de christelijke mystiek. Daarom benadrukt hij niet te schrijven als wetenschapper, maar ‘gewoon op eigen titel’, als een mens voor wie het thema van zijn boek belangrijk is en die daarom zijn inzichten graag met andere mensen wil delen. Wél heeft hij geprobeerd zó te schrijven dat iedereen, of hij nou wel of niet godsdienstig is, zich uitgenodigd voelt mee te denken en zich niet bij voorbaat buitengesloten voelt.

Stolp pretendeert niet dat hij gelijk heeft met de overwegingen, inzichten en conclusies die hij in zijn boek presenteert, al wordt wel duidelijk dat hij een theologische achtergrond heeft en het erop lijkt dat hij al heel vroeg – en dus tijdens zijn gevolgde studie – al met een esoterische blik aan het onderzoeken was en bewust andere paden insloeg tijdens zijn studie dan zijn medestudenten. Want niet iedere theoloog is ook een mysticus. Het gaat hem er ook niet om een objectieve waarheid te brengen – als die al bestaat – maar gewoon om eigen inzichten naar beste weten door te geven aan wie maar geïnspireerd is en mee wil denken. 

Hoe voorzichtig en zorgvuldig Stolp ook probeerde te zijn in zijn beschrijving van al die religies, hij was zich ook bewust wat voor enorme werkterrein hij wilde beschrijven, omdat alle grote religies bij elkaar een enorm terrein beslaan. Daarom is het al nooit echt compleet en de auteur vraagt daarvoor vergeving..

Hoofdstuk 1: Zijn alle godsdiensten gelijk?

Een onmogelijk dilemma

‘In de jaren zestig van de vorige eeuw kwam de idee dat alle godsdiensten weliswaar verschillend, maar in wezen gelijk aan elkaar waren, sterk naar voren. Én begonnen steeds meer mensen zich openlijk af te vragen of het bestaande gevoel van superioriteit van het Westerse christendom wel terecht was. Daarom concentreerde Hans Stolp zich op de vraag of het niet beter was om te onderzoeken of het niet veeleer moest draaien op de eigen impuls die iedere religie te geven heeft, in plaats van dat alle godsdiensten in wezen aan elkaar gelijk zijn.

Dit ook vanwege de wereldwijde schok waarmee we vrij onverwacht geconfronteerd werden met het fundamentalisme, en dan met name het moslimfundamentalisme. 9-11-2001 staat in ons collectieve geheugen gegrift. In ons eigen land ontstonden door de terreurdreiging van dat fundamentalisme en door de moord op Theo van Gogh toenemende spanningen tussen autochtonen en (een deel van de) allochtonen, van wie de meeste moslim zijn. Door die toenemende spanningen ontstond er gaandeweg ook een negatief beeld van de islam, alsof fundamentalisme en islam een en hetzelfde zouden zijn. Dat is niet zo, maar dit negatieve beeld heeft velen wel tot het besef gebracht dat kennelijk niet alle godsdiensten gelijk zijn. Doordat men fundamentalisme en islam gelijkstelde (wat dus niet klopt), begonnen velen zich af te vragen of christendom en boeddhisme bijvoorbeeld niet een heel ander type godsdienst zijn dan de islam, vredelievender, minder agressief. Maar als dat waar is, luidde de volgende vraag, hoe zit het dan met de verschillende godsdiensten? Is de ene godsdienst dan toch beter, liefdevoller of vredelievender dan de andere? En als dat waar is, hoe moet je dan tegen de verschillende godsdiensten aankijken?

Wordt vervolgd

[pp. 10-17] 

---

[i] Dus los van het feit dat iedere wereldreligie in een andere periode en cultuur is ontstaan en dus met een eigen traditie is grootgebracht, zijn die compleet andere ontstaansgronden de basis geworden van verschillende regionale gebieden. Iedere wereldreligie omvat een ‘eigen’ geografisch domein, om het zo maar uit te drukken. Om het tot de grote vijf te beperken: de oudste is het hindoeïsme en daaruit is het latere boeddhisme ontstaan; het jodendom was de eerste monotheïstische religie die los van beide meergodenreligies van Azië is ontstaan, en waaruit het christendom is ontstaan als afscheiding van het jodendom aangezien de christenen de geboorte en het leven van Jezus als Messias erkenden, terwijl dat voor de joden ondenkbaar was en daarom wachten zijn nog steeds op de komende Messias. En uit de Joodse aartsvader Abraham is ook als afzonderlijke en zelfstandige monotheïstische religie van de islam ontstaan die in de Arabische gebieden is geworteld.

[ii] Dit is maar de vraag, omdat ik ooit bronnen heb gelezen waarin het tegenovergestelde werd beweerd (moet dat nog nazoeken); en de vraag is ook of deze stelling antropologisch juist en geoorloofd is.

[iii] Wederom een stelling die betwistbaar is, aangezien de verschillende culturele (en regionale) achtergronden een vergelijk moeilijk maakt.  

[iv] Hier wordt niet opgemerkt dat oude zielen die de mensheid aarde vanaf het begin (eerste beschavingen) hebben meegemaakt, al die afzonderlijke culturen vanuit eigen incarnaties hebben leren kennen. Dit is met alle oude zielen het geval vanuit het kosmische Plan. 

‘Is er een nieuw soort christendom aan het ontstaan’ (op weg naar 5D)?

Wolter Huttinga, Katern de Verdieping/Trouw, 7-7-20

EEN DERDE WEG | Simpel geschetst kende het Nederlandse christendom lange tijd twee tegenpolen: orthodox en vrijzinnig. Maar is de tegenstelling nog wel houdbaar? Er zijn steeds meer aanwijzingen dat zich een nieuwe stroming aandient, die zich niets meer van die oude tegenstelling aantrekt.

Een kleine twee maanden geleden verscheen het boek ‘Oer’, dat in Trouw lovend werd besproken. Het vertelt het verhaal van de kosmos vanaf de oerknal. De drie auteurs van het boek zijn van orthodox-christelijke huize en schuiven het verhaal van de evolutie en het verhaal van de Bijbel ineen. Een opmerkelijke keuze. Orthodoxe christenen waren toch altijd tegen evolutie? De populariteit van het boek is ook opmerkelijk: het beleefde reeds een achtste druk en belandde op de bestsellerlijsten. Dat past in een ontwikkeling die al langer gaande is. Met name jongere christenen met een orthodox-protestantse of evangelische achtergrond zijn niet meer herkenbaar aan klassieke kenmerkende standpunten, zoals een strikt letterlijk-historische opvatting van de Bijbel, of morele stellingname tegen homoseksualiteit of tegen de toelating van vrouwen in kerkelijke functies.

De logische gedachte zou zijn dat deze christenen ‘vrijzinnig’ geworden zijn, of zich wellicht bevinden op wat van oudsher een ‘hellend vlak’ richting ongeloof genoemd wordt. Maar het tegendeel lijkt waar. Er zijn verschillende platformen of bewegingen te noemen waar deze jongere christenen elkaar opzoeken, online of in real life.

Website Lazarus.nl is zo’n plek. Die biedt ‘dagelijks inspiratie aan mensen die vragen durven stellen over, worstelen met, maar ook houden van het christelijk geloof’ en wil er zijn ‘voor christenen binnen én buiten de kerk die zoeken naar relevantie, vernieuwing, emancipatie en sociale gerechtigheid’. Christelijke festivals als Graceland en Geestdrift mikken op een verwante groep mensen. Het zijn zoekers, met een hoop vragen en twijfels als het gaat om ‘oude zekerheden’, maar ook met een vurige intentie om God te dienen en ‘volgeling van Jezus’ te zijn.

Tussenoptie

Een vraag over dit thema op Twitter leverde veel informatie op. Er wordt bijvoorbeeld gewezen op New Monasticism, een diffuse christelijke beweging die contemplatie en een eenvoudig leven propageert, zonder daadwerkelijk aan een klooster of kerkelijke denominatie verbonden te zijn. Ook namen van schrijvers die in Trouw met enige regelmaat voorbijkomen worden vaak genoemd: Tomás Halík, Christian Wiman, Nadia Bolz-Weber, Brian McLaren. Is er sprake van een nieuw soort christendom, voorbij orthodoxie en vrijzinnigheid?

Op Twitter werd de vraag of er wellicht een ‘derde weg’ tussen orthodoxie en vrijzinnigheid aan het ontstaan is theoretisch tot op het bot gerelativeerd. Vrijwel niemand geloofde in een duidelijk definieerbare groep waar je in harde cijfers over kunt spreken. Tegelijk voelde vrijwel iedereen zich thuis bij het idee van zo’n tussenoptie.

Johan ter Beek (theoloog en in de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) betrokken bij vernieuwende vormen van kerk-zijn) is direct vol van het onderwerp: “Een weg zoeken tussen orthodoxie en vrijzinnigheid is zo’n beetje mijn levensweg. Ik ben van gereformeerde komaf en heb als jongere vervolgens een echt evangelische periode gehad. Daarna begon ik meer zoekend te geloven. Typerend was dat ik toen aan de ene kant orthodox gelovige vrienden kwijtraakte, en dat aan de andere kant veel vrienden ongelovig werden die tegen mij zeiden: ‘Wat zoek je toch nog bij dat geloof?’ Maar hoe heette precies de ruimte waarin ik mezelf bevond? Sindsdien ben ik op veel manieren bezig geweest om mensen in die ruimte samen te brengen. Het project Reisgenoten van de PKN dat ik vormgeef, is er een typische uiting van. We zien het geloof meer als een speeltuin waarin we lerend en ervarend ontdekken wat heelheid, waarheid en schoonheid is. Dat doen we rond het verhaal van Jezus Christus. Het gaat niet om een helder afgebakende groep, maar om mensen die zich wel committeren aan een gedeelde set waarden. Dat is echt pionieren, want in de Protestantse Kerk wordt nog sterk vanuit de kerk als instituut gedacht, terwijl veel zoekende jongeren zich niet gauw aan zo’n instituut zullen binden. Daarom zie ik veel in een geloofsstructuur met het karakter van een orde: mensen die zich verenigen rond een bepaalde manier van leven.”

Ook theoloog Alain Verheij, in deze krant vooral bekend van het Theologisch Elftal, herkent zichzelf als iemand die zich vaak tussen de polen van orthodoxie en vrijzinnigheid ophoudt. “Ik kom uit de hoek waar iemand een kwartier lang kon betogen hoe erg het is als je niet gelooft dat het verhaal van Jona in de walvis echt gebeurd is. Tegelijk vertelde ik laatst in een lezing over Jona en werd ik achteraf berispt door een man die zei: ‘Je had moeten zeggen dat het niet echt gebeurd is!’ Orthodox en vrijzinnig zijn tegenpolen die bestaan bij gratie van elkaar en beide polen worden bevolkt door oudere kerkgangers die zich in een achterhaalde cultuurstrijd bevinden. De kerk is door de secularisatie zo sterk afgebrokkeld dat de overblijvers het zich niet kunnen veroorloven om zich in die oude loopgraven op te blijven houden. Ze hebben wel wat beters te doen. Als gelovige ouder ben je tegenwoordig blij als je kind überhaupt nog betrokken blijft bij een kerk, al is het niet jouw club.

“Ook zijn er veel meer ‘assen’ van belang om het christendom te duiden dan alleen de as orthodoxie-vrijzinnigheid. Geloof bestaat behalve uit believing net zo goed uit behaving en belonging. Dus de vragen ‘Hoe leef ik?’ en ‘Waar hoor ik bij?’ zijn net zo belangrijk om religie te duiden als de vraag ‘Wat geloof ik?‘. Zo zijn er charismatische kerken die je misschien heel orthodox in hun geloof zou noemen, maar die een uiterst moderne vormgeving hanteren.

Tegelijk zijn er liberaal-protestantse gemeentes die juist zeer conservatief omgaan met hun liturgische regels. Daar moet je echt geen stap verkeerd zetten als voorganger. En wat verbindt mensen in een kerk? Het zijn nauwelijks de dogmatische uitgangspunten. Ik denk eerder aan het soort muziek dat je maakt, de groep mensen, het karakter van de plek waar je samenkomt, de kundigheid van de voorganger, de diaconale uitstraling van de gemeente, de politieke kleur en noem maar op. En jazeker, ‘het gaat om Christus’, maar die kent zeer veel geïncarneerde verschijningsvormen in deze werkelijkheid.”

Elsbeth Gruteke, PKN-predikant in Zeewolde: “De beweging voorbij de tegenstelling orthodoxie en vrijzinnigheid zie ik zelf vooral bij de Charismatische Werkgemeenschap Nederland, waar ik al jaren bij betrokken ben. We zijn een interkerkelijke club en combineren een tamelijk stevige orthodoxe theologie met een agenda die je eerder progressief zou kunnen noemen. Onze aandacht voor het werk van de Heilige Geest richt zich niet primair op individuele geloofsgroei, wat je misschien zou verwachten.

We leggen juist sterk de nadruk op onze verbondenheid met deze wereld, het belang van inclusie en sociale gerechtigheid. De Amerikaanse christelijke activist Shane Claiborne sprak vorig jaar bij ons, een typische figuur in wie dit samenkomt en op wie de labels orthodox of vrijzinnig gewoon niet meer van toepassing zijn.”

Maar moet je voor een beweging voorbij orthodoxie en vrijzinnigheid buiten de kerkelijke kaders zoeken, op pioniersplekken of in zogeheten parakerkelijke organisaties? Is bijvoorbeeld de Protestantse Kerk niet al lang een beweging die deze oude tegenstelling voorbij is?

Gruteke: “Niet echt. Vooral op plekken met een niet duidelijk uitgesproken signatuur is het voor gelovigen heel lastig om helder te hebben waarom zij eigenlijk zijn. Dan zeg ik weleens: ‘Wij zijn de kerk, niet de Rotary’.

Mensen zien hun kerk vaak als een van de vele vrijwilligersorganisaties, maar als je benoemt dat wij de gemeente van Christus zijn, zitten veel mensen toch een beetje met hun ogen te knipperen. Dus zo’n betrokken derde weg voorbij starre orthodoxie en vrijblijvende vrijzinnigheid – in de mainstream Protestantse Kerk zie ik die nog niet voor me. Behalve bij een kleine groep jonge mensen die er heel bewust voor kiezen om te geloven.”

Een nuttig overzicht van de ontwikkeling binnen de brede christelijke geloofsgemeenschappen die ons land kent en waaruit ooit een nieuwe universele religie zal ontstaan!

https://krant.trouw.nl/titles/trouw/8321/publications/988/articles/1167162/28/1

Als je deze opname beluistert dan krijg je een idee wat een universele godsdienst op aarde betekent

https://www.youtube.com/watch?v=Dx6McYvKxf4 Kryon Describes What Its Like to Have an Angel Appear to You (ModernGalaxy, Gepubliceerd op 14 jul. 2018)

Het christendom in de moderne humanistische variant kan een nieuwe impuls gebruiken

De toekomst van het christendom in het Westen

‘Is het christendom in de westerse moderniteit gedoemd te verdwijnen?’ vragen we ons onophoudelijk af. De ongekende historische crisis van de kerken zou dit kunnen doen vermoeden. Maar kan hert christendom tot religieuze en institutionele vormen worden teruggebracht? Volgens een algemeen aanvaarde gedachte is onze wereld in de vierde eeuw christelijk geworden met de bekering van keizer Constantijn de Grote, en is ze vanaf de renaissance en de verlichting geleidelijk minder christelijk geworden. Zoals we hebben gezien, verwerp ik dit idee en verdedig ik hier precies de tegenovergestelde these. Het christendom is niet in de eerste plaats een religie met dogma’s, sacramenten en een geestelijkheid; het is voor alles een persoonlijke spiritualiteit en een transcendente ethiek met een universele strekking. Wanneer ze tot officiële religie van het Romeinse Rijk wordt gemaakt, is de boodschap van Christus grotendeels ontaard, maar zoals we hebben gezien, komt ze vanaf de renaissance ten dele weer tot bloei in de vorm van een seculier humanisme. De evangelische boodschap heeft de ideeënstrijd verre van verloren; ze doordrenkt onze seculiere en ontkerkelijkte samenleving veel meer dan we denken. De christelijke spirituele weg wordt tegenwoordig in het Westen meer een zaak van individuen die door de figuur van Jezus en door zijn woorden worden geraakt, dan van dogma’s of collectieve vroomheid.

De revolutie die de filosofie van Christus met zich meebracht, heeft een ware schokgolf in de menselijke geschiedenis veroorzaakt. Ze moet echter ongetwijfeld grotendeels nog komen, want de grote ethische principes van waardigheid, gelijkheid en menselijkheid blijven vaak holle woorden. Zoals Victor Hugo als gelovige in de negentiende eeuw opmerkte: ‘De heilige wet van Jezus Christus bestuurt onze beschaving, maar doordringt haar nog niet.’

Maar naast de vraag over de toekomst van het christendom is hert mijn diepste overtuiging, dat we tegenwoordig het humanisme opnieuw moeten herzien door de afstand die gelovigen en niet-gelovigen van elkaar scheidt, te overbruggen. Daarom moeten we ons met onze geschiedenis verzoenen door de verantwoordelijkheid te nemen voor heel onze humanistische erfenis en deze opnieuw te interpreteren: van het oude Griekenland en het jodendom tot de moderne verlichting, via het christendom. Geworteld in onze sterkste waarden zullen we beter in staat zijn de dialoog aan te gaan met diegenen die, in andere beschavingsgebieden en vanuit een andere geschiedenis, eveneens oog hebben voor het respect voor de mens.

Ten aanzien van het gevaar van religieuze fanaten en hun totalitaire visie van de samenleving, maar ook ten overstaan van het ontmenselijkende materialisme en consumentisme, heeft onze wereld een nieuwe humanistische impuls nodig die iedereen verenigt die aan de menselijke waardigheid en vrijheid gehecht is.’

[bron: Frédéric Lenoir, De filosofie van Christus Het christendom is meer dan een religie (2008, 260-261)

De gouden draad van Universele Waarheid

‘De gehele essentie van alle authentieke religies, spirituele stromingen en mystieke leringen is terug te voeren op vergelijkbare mystieke, directe ervaringen van het Eén-worden-met-Alles. Toch lijken de verschillende wijsheidstradities net zo divers als de kleuren van de regenboog. Wat hierbij verschillend is, zijn echter niet zozeer de inzichten die verkregen zijn tijdens de Eenheidservaring, maar de manier waarop de verschillende tradities deze inzichten presenteren. De yogi-mysticus Sadhguru Jaggi Vasudev zegt hierover: ‘De reden dat Gautama de Boeddha ervoor koos om op een bepaalde manier onderricht te geven, de reden dat Jezus koos om op een andere manier les te geven en iemand anders nog weer op een andere manier, is eenvoudig de aard van de omstandigheden waarin zij zich bevonden. Wat het meest begrijpelijk was voor de mensen om hen heen, overeenkomstig daarmee dingen ze te werk. Afhankelijk van het begripsvermogen van de mensen om hen heen – het niveau van ontvankelijkheid waarmee ze te maken hadden – overeenkomstig daarmee kozen ze hun leringen. Ook nu nog is dat zo, en daarom presenteren we het zo, dat het het moderne begripsvermogen het mest aanspreekt.’

Wanneer we eenmaal begrijpen dat er door alle eeuwenoude wijsheidsstromingen van de wereld en hun hedendaagse equivalenten een gouden draad van fundamentele Universele Waarheid verweven is, kunnen we opnieuw gaan zoeken naar al die oorspronkelijke overeenkomsten, zodat we een steeds betere indruk van die Universele Waarheid kunnen krijgen.

Esoterische en exoterische leer

Het is belangrijk dat we ons hierbij realiseren dat alle grote godsdiensten niet alleen een uiterlijke leer, maar ook een innerlijke leer kennen. De uiterlijke leer is altijd openbaar geweest en is dat wat in tempels, kerken, synagogen, moskeeën en scholen wordt onderwezen. Deze uiterlijke leer lijkt per geloofsrichting erg uiteen te lopen. Iedere godsdienst en spirituele richting kent weliswaar een of andere variant van de Gouden Regel: ‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’, maar behalve dat lijken er op het eerste gezicht weinig overeenkomsten te zijn.

De innerlijke leer, die vaak voor de buitenwereld geheim gehouden werd, betreft meestal de diepere kennis van de grote profeten of mystici, die de stichters, bewaarders of verbreiders van deze godsdiensten waren. In deze tijd waarin veel oude geschriften opgedoken zijn en veel van deze geheime leringen openbaar zijn gemaakt, kunnen we vaststellen dat juist deze innerlijke, esoterische leringen veel op elkaar lijken. Deze verschillende innerlijke leringen lijken in sommige gevallen zelfs veel meer overeenkomsten te vertonen met elkaar, dan wat innerlijke leringen aan overeenkomsten vertonen met de uiterlijke leringen van dezelfde religieuze of spirituele traditie.

Dat wordt begrijpelijk wanneer we bedenken dat het doel van alle authentieke mystieke disciplines, en dus ook van het doel van alle esoterische ingewijden, uitsluitend het verwerven van inzicht in de Universele Waarheid is geweest. Hoewel het nu ook weer niet zo is dat alle mystici het helemaal met elkaar eens zijn, zijn deze verschillen van ondergeschikt belang. Daarom hebben deze esoterische stromingen in de loop der tijden dan ook geen moeite gehad met het overnemen van de wijsheid van andere tradities wanneer dat iets toevoegde aan hun eigen lering. Kennis van de Universele Waarheid komen we onder andere tegen bij inheemse volkeren, in het hindoeïsme (Veda), in de leringen van de Chinese wijsgeer Lao Tse (Tao Te Tjing), in de hermetische filosofie, en bij de oude Griekse filosofen. Bovendien komen we haar tegen in de esoterische leringen van de joodse mystiek (de kabbala), de islamitische gnostiek (soefisme), en ook de ‘innerlijke’ leringen van het christendom.

Esoterische kennis binnen het christendom

In de Bijbel is deze mystieke kennis eveneens aanwezig, maar dan wel vaak in versluierde vorm. Omdat de vroegchristelijke kerkvaders deze mystieke kennis echter als ketterij zagen, is er binnen het christendom – net als bij vele andere religies – een nogal groot verschil ontstaan tussen de uiterlijke leer van de kerken en de vaak geheime innerlijke leer. Over het bestaan van deze verborgen christelijke leer is vooral na het opduiken van oude geschriften, zoals de vondsten bij Nag Hammadi in Boven-Egypte in 1945 en de Dode-Zeerollen in de grotten bij Qumran aan de westelijke Jordaanoever in 1946, meer bekend geworden. De Nederlandse pastor en auteur Hans Stolp schrijft in zijn artikel ‘De Nag Hammadi-geschriften voor het leven van alledag’ (2005) dat een van de belangrijkste aanwijzingen uit de Nag Hammadi-teksten is om alsjeblieft alle autoriteiten buiten onszelf los te laten en op zoek te gaan naar ons eigen innerlijk weten.

Daarnaast hebben de laatste tijd de wijze inzichten van christelijke mystici , zoals Hildegard von Bingen (1098-1179) en Meester Eckhart (1260-1328), een algemenere erkenning gekregen en zijn hun inzichten opnieuw op waarde geschat. Andrew Harvey schrijft in het boek Essential Mystics in zijn prachtige poëtische taal over zijn recente herkenning van de mystieke kennis binnen het christendom het volgende: ‘Veel westerse zoekenden, zoals ik zelf, zijn op lange, complexe reizen geweest op zoek naar de dieptes van de oosterse mystieke disciplines, om aan het einde van daarvan tot een hernieuwde verwondering over de christelijke erfenis te komen. Het hoogtepunt van de christelijke openbaring bevat en weerspiegelt de kennis van de Hopi en de Kogi wat betreft de onderlinge verbondenheid van al het leven, het gevoel voor organisch evenwicht en de mysterieuze vereniging van tegengestelden van de Tao, het hindoebewustzijn van de grootsheid van de ziel, de boeddhistische toewijding aan compassie en het heldere ethische leven, het joodse ontzag voor de onuitsprekelijke heiligheid van God en de heiligheid van het dagelijks leven, de Griekse bewondering voor goddelijke schoonheid en de islamitische passie voor God als de Geliefde.’

[bron: Marja de Vries, De hele olifant in beeld. Ankh-Hermes bv, Deventer derde druk 2009, p.25 e.v.]

Metafysische religie en universele religie

‘Verwarring en ‘onderstebovenheid’ zal aan de orde van de dag zijn wanneer je de informatie die jullie geleverd zal worden tot je neemt, want zelfs in jullie recent geschapen nieuwe ‘metafysische’ religie word je geleerd of aangepraat dat dit brandpunt [bedoeld wordt ‘reïncarneren’], of dit leven, een streven naar een ‘betere werkelijkheid’ is. jullie scheppen daarmee de ultieme onderschatting van deze werkelijkheid, van je eigen brandpunt en van je eigen creativiteit.’

Op zoek naar een universele godsdienst 3

Na de voorgaande 2 delen wordt natuurlijk de vraag opgeroepen hoe er in vredesnaam in deze wereld met zijn godsdienstconflicten een universele godsdienst kan ontstaan en zelfs opgebouwd. Verschillen de bestaande godsdiensten niet zodanig dat een overeenstemming in de principiële verschilpunten wel mogelijk is? Logische vragen.

Toch is het mogelijk als alle huidige godsdiensten bereid zijn over hun schaduw heen te stappen.  Sterker nog, geen enkele profeet die als erfgoed een godsdienst heeft voorgebracht – en niet heeft nagelaten – heeft ooit de bedoeling gehad om een (georganiseerde) godsdienst te stichten. Nu is dat werkwoord organiseren wat wonderlijk in een tijd waarin de stammen van de wereld (naties bestonden nog nauwelijks) nog niet zo georganiseerd waren als de wereld van vandaag. Maar ook was het de geestelijk begaafde profeten duidelijk dat georganiseerde religies met hiërarchische priesterklassen een gevaarlijke ontwikkeling waren, in verband met de politieke machtsvorming die bij de mens hoort en de priesters daar niet vies van waren. Er was wat dat betreft een groot verschil tussen beschavingsgodsdiensten als Mesopotamië en Egypte om maar twee willekeurige voorbeelden te geven enerzijds en de natuurvolken met hun sjamanenpriesters, die de geestelijke leiders van de stam waren, anderzijds.

Waarom is los van de bestaande verschillen ook het mogelijk?

Omdat alle bestaande wereldgodsdiensten uit oorspronkelijke universele wetten zijn ontstaan.

1. De Universele Wetten van Kosmisch bewustzijn

Allereerst begin ik met het erg overzichtelijke boek van Paul Shockley, De Universele Wetten van Kosmisch bewustzijn.  Dit boek biedt een nagenoeg  compleet, maar bondig exposee van de universele wetten[1], aangezien dit boekje (118 pagina’s) een systematische opzet van paginagewijze uitleg per universele Wet kent, maar natuurlijk wel begint met een uiteenzetting van hoe dit boek tot stand is gekomen. Drie basisvragen liggen eraan ten grondslag: wat zijn Universele Wetten, wat is Kosmisch Bewustzijn en wie of wat is in staat deze wetten te formuleren?

Aangezien dit pretentieuze vragen zijn, is het passend om hier ook de letterlijke toelichting te geven waarom de auteur deze vragen ‘durft’ te stellen. Hij schrijft:

‘De teksten in dit boek zijn ontstaan door zorgvuldige afstemming op de scheppende levenskracht waarvan alles doordrongen is, op dat wat in dit boek het Kosmisch Bewustzijn wordt genoemd. Dit bewustzijn is aanwezig op ieder moment waarop men zich bewust is één te zijn met het gehele universum, en is dus voor iedereen bereikbaar.

‘In 1962 begon Ralph Duby, een universitair docent die als Amerikaans legerofficier tijdens de  Tweede Wereldoorlog de verschrikkingen van de Bataanse Dodenmars op de Filipijnen had overleefd, de afstemming op het Kosmische Bewustzijn te gebruiken om antwoorden te vinden op de mest uiteenlopende vragen. Vanaf 1963 zijn over een periode van ruim 40 jaar vele sessies georganiseerd waarin vragen konden worden gesteld aan dit Kosmisch Bewustzijn via Ralph Duby, wiens werk later werd overgenomen door Paul Shockley. Zodoende zijn duizenden pagina’s informatie verkregen als antwoord op bijna iedere vraag die men zich maar kan voorstellen. Bepaalde onderdelen van deze informatie hebben geholpen bij het opzetten van verschillende spirituele groepen, studies en organisaties die zeer voorspoedig hebben bijgedragen  aan dat wat tegenwoordig het Nieuwetijdsdenken wordt genoemd. Een belangrijk terugkerend thema in  al deze teksten wordt gevormd door de zogenaamde Universele Wetten, die beschrijven hoe bewustzijn en energie in ons universum, en dus ook in ons leven, werkzaam zijn. Deze Universele Wetten vaan Kosmisch Bewustzijn zijn in dit boek verzameld.’

Een voorbeeld van de uitwerking van een aantal universele levenswetten bij deze auteur:

‘De Wet van Karma

‘Karma is het principe dat entiteiten afgestemd raken op zichzelf door een rechtvaardige verrekening van iedere activiteit die van invloed is op het eigen welzijn of dat van een ander. De Wet van Karma is onherroepelijk. Men mag erop vertrouwen dat degenen die afdwalen van de Wet op de Eenheid opnieuw in balans worden gebracht door middel van deze goddelijke rechtvaardigheid van het universum.

‘De Wet van Rechtvaardigheid

Rechtvaardigheid is vergelijkbaar met de manier waarop een weegschaal in balans gehouden wordt. Wanneer iets een bepaald gewicht heeft in de ene schaal, dan wordt de balans bereikt door iets van hetzelfde gewicht in de andere schaal. Hoe zwaarder de schade is die iemand toebrengt aan een ander, des te zwaarder moet het gewicht in de andere schaal zijn om weer in balans te komen.

Dit heeft te maken met de Wet van Karma. Alle dingen komen op den duur in evenwicht. Degenen die een zwaar karma aantrekken, kunnen meewerken aan het oplossen van dit karma door de last te verlichten van iemand anders die schade heeft opgelopen door dit karma, of, als dit niet mogelijk is, door de last te verlichten van iemand die een vergelijkbare zware last draagt.

De Kosmische Wet van Evenwicht, Rechtvaardigheid en Karmische Verrekening is eenvoudigweg een zaak van maat en gewicht.’

Tot slot van deze eerste bespreking van Shockley’s boek de Wet van Oorzaak en Gevolg:

‘De Wet van Oorzaak en Gevolg

‘Wanneer een individu, een entiteit, een trilling of een kracht persoonlijke groei en zelfverwezenlijking in gang zet door zichzelf vanuit wilskracht en creatieve energie uit te drukken, dan komt er een moment waarop deze kracht zal merken dat zijn expressie en energie worden gehinderd, waardoor hij zich bewust wordt van tegenwerkende krachten. Dit is het begin van de ervaring van de Wet van Oorzaak en Gevolg.’

Hier zien we de begrippen ‘individu’, ‘entiteit’, ‘trilling’ en ‘kracht’ dezelfde vergelijkbare betekenis hebben omdat ze in de scheppingsorde dezelfde functie vervullen, namelijk als levende schepselen. Nu zal de lezer kunnen opmerken dat individu en entiteit enerzijds, en trilling en kracht anderzijds toch geheel verschillende zaken zijn. Maar ook dient de lezer eraan te worden herinnerd dat ieder ‘individu’ en ‘entiteit’ (in welke vorm dan ook) tevens trilling en kracht(bron) is en dan wordt het tamelijk complex. Daarom kan voorzichtig naar de vermoedelijke betekenis van het citaat worden toegewerkt: dat onder trillingen en kracht geestelijke energie moet worden verstaan die levensvormen mogelijk maken. Deze kosmische energie levende wezens tot individu of entiteit. Waarbij zich ook nog een andere complicatie voordoet: planeten zijn hogere wezens dan de mens(heid). Het is dus afsluitend onduidelijk hoe dit citaat precies moet worden begrepen.

Kern van deze Wet van Oorzaak en Gevolg is de communicatie tussen levende wezens, de intermenselijke vaardigheden die op planeten met een ‘gemengde’ leef-orde plaatsvonden, zoals op aarde vanwege de hier wonende mensen met hun verschillende stadia van geestelijke ontwikkeling, geregeld problemen en spanningen zullen veroorzaken. Op planeten met een eenduidige (en dus harmonische) leeforde speelt dat niet, aangezien die leefomgeving de status heeft van een multidimensionale of minstens 5^e dimensionale sfeer[2], waarin leugen en bedrog niet meer bestaan (vanwege de zichtbaarheid van iedere gedachte in de aura’s van bewoners van die werelden).

En ten aanzien van de genoemde ‘hinder’ – of algemeen: ‘hindermacht’ -, zoals op aarde aan de lopende band aan de orde is vanwege de leerschool die de mensen op aarde doorloopt op weg naar ‘hoger bewustzijn’, ontkomt de mens in zijn ervaringswereld niet aan hinderlijke blokkades en verrassingen, die het hem mogelijk maken om zijn eigen koers bij te stellen of om te buigen. In de derde dimensionale wereld zoals de aarde, is het groeiproces via ego-botsingen noodzakelijk om de mens de gelegenheid te bieden om zich boven het materialisme en dualiteit of dualisme uit te laten stijgen, ofwel de dualiteit te ‘overwinnen’; dit betekent er geen last van te ondervinden. Dat is meestal een lange worsteling van meerdere levens die moeten worden doorlopen voordat het stadium van Verlichting is bereikt.

[1]   Uitgave Publicmedia publishing Den Haag 2007 (zie lijst geraadpleegde literatuur)

De inhoudsopgave van Shockley’s boek:

De Universele Wetten van Kosmisch Bewustzijn

De Universele Wet

De Wet  van Liefde

De Wet van Genade

De Wet van Dankbaarheid

De Wet van Eén

De Wet van Karma

De Wet van Geduld

De Wet van Respect

De Wet van Voorbeeld

De Wet van Tolerantie

De Wet van Bewustzijn

De Wet van Eenheid

De Wet van Eeuwig Onvoltooid Zijn

De Wet van Eerlijkheid

De Wet van Tao

De Wet van Essentie

De Wet van Vacuüm

De Wet van Samenwerking

De Wet van Verzoening

De Wet van Vrede

De Wet van Rechtvaardigheid

De Wet van  Gedachte

De Wet van Trilling

De Wet van Afzondering

De Wet van Veiligheid

De Wet van Goddelijke Manifestatie

De Wet van Geloofwaardigheid

De Wet van Gezag

De Wet van Moed

De Wet van Geld

De Wet van Armoede

De Wet van Gratie

De Wet van de Vrije Wil

De Wet van Dharma

De Wet van Drama

De Wet van Tienvoudige Opbrangst

De Wet van Overeenstemming en Harmonie

De Wet van Magie

De Wet van het Nieuwe Wezen

De Wet van Genegenheid

De Wet van de Macro- en Microkosmos

De Wet van Vrijheid

De Wet van Projectie

De Wet van Voorspoed

De Wet van Enthousiasme

De Wet van Realiteit

De Wet van Actualiteit

Newtons Wetten van Beweging

De Wet van de Thermodynamica

De Archetypische Wet

De Wet van Beschrijving

De Wet van Aansprakelijkheid

De Wet van Verantwoordelijkheid

De Wet of het Principe van Doordringing

De Wet van Uitbreiding op Opname

De Wet van Stilte

De Wet van Onderbewustzijn

De Wet van Geluk

De Wet van Paradox

De Wet van Invloed

De Wet van Seks

De Wet van Oorzaak en Gevolg

De Wet van Goddelijke Verkondiging

De Wet van Aantrekking

De Wet van Kans

De Wet van Verandering

De Wet van Chaos en de Wet van Orde

De Wet van Overeenkomst

De Wet van Energie Uitwisseling

De Wet van Duur en Concentratie

De Wet van Herkenning

De Wet van Informatie

De Wet van Bevrijding van Karma

De Wet van Motivatie

De Wet van Uitbeelding

De Wet van Relatie

De Wet van Werkelijkheid

De Wet van Substitutie

De Wet van het Universum

[2] Zal ik later behandelen.

Op zoek naar de universele religie of godsdienst 2

Hierbij mijn antwoorden op uw weerwoord:

 # (…) maar heden zijn er meer mensen die helemaal niet in een God geloven ook al mogen zij een Christelijke achtergrond in hun familie hebben.’

Vermoedelijk hebt u gelijk voor wat betreft West-Europa, maar in Nederland geeft het laatste onderzoek dat ik gezien van een jaar geleden, dat het aantal ongelovigen net het aantal gelovigen overtreft. En of ‘ongelovigen’ nu echt helemaal niets geloven, is dan nog de vraag. Maar in Oost-Europa is iedereen nog gelovig; kijk alleen naar het ultra katholieke Polen. Maar dat terzijde. Ik persoonlijk ben blij met al die afvalligen en maatschappelijke secularisering ban Europa, omdat dat de weg en ruimte vrijmaakt naar een nieuwe vorm van geloof. Mijn inleiding en eerste reactie was bedoeld als een eerste proeve van een nieuw boek dat ik ga schrijven over een universele religie voor de aarde; een gemeenschappelijke religie kortom die wereldwijd zal worden gedragen. Waarom dat (3^e, na 1^e boek over het Aquariustijdperk en 2^e over de redding van de EU) boek?

Omdat de huidige chaos op aarde – overal op deze wereld – voor de mens(heid) betekent dat het zonder geestelijk houvast via een geloof of religie ten ondergaat; deze chaos maakt de mens knettergek. De vraag is waarom de wereld in zo’n chaos terecht is gekomen. Uit de kranten kunnen een aantal elementen ter verklaring worden gevonden:

1. De globalisering heeft de wereld op de schop genomen, zodat er een geheel nieuwe economische wereldorde is ontstaan, waarin geen rechtvaardigheid meer bestaat, maar alleen maar een doorgeslagen materialisme, consumentisme en cijferfetisjisme van de rationele technocratie. Dit laatste is dodelijke voor de menselijke geest.

2. De bankencrisis van 2008 tot aan 2016, want het herstel heeft zich dit jaar in de noordelijke EU ingezet. Met de bankencrisis heeft een belangrijke economische sector het graaigedrag tot norm verheven en daarmee soort van legitimiteit verschaft waar de armere bevolkingsdelen de dupe van zijn. Dit kan niet ongestraft door blijven gaan want dat gaat tegen de universele wet van Recht vaardigheid in. De kerken die dit allemaal maar stilzwijgend goedkeuren hebben het laatste sprankje vertrouwen van de bevolking zo beschaamd dat diezelfde kerken leeglopen en gesteld kan worden dar paus Franciscus te laat is benoemd, want mogelijkerwijs de laatste paus voordat het bouwwerk helemaal instort.

3. Er bestaat vanwege de leegloop van de kerken geen werkelijke geestelijke basis meer in welk land dan ook, en dat betekent ofwel dat de mensheid een geheel atheïstische koers inslaat, dan wel dat er een nieuwe godsdienst gaat ontstaan. Die laatste optie wil ik graag meehelpen op te bouwen. In mijn ogen kan dat alleen maar een universele godsdienst zijn in een niet-geïnstitutionaliseerde vorm, dus zonder georganiseerde structuur. Want mét georganiseerder structuur ontstaat een hiërarchie, waar bovenaf wordt gedecreteerd wat de bevolking moet geloven. Dat is de grote les uit de geschiedenis geweest dat waar geestelijke of kerkelijke macht ontstaat, dat daar het menselijke zielenheil wordt ondergesneeuwd. Dat is dus de onjuiste route gebleken.

4. In mijn visie wordt de mens gekenmerkt in vooreerst of primair zijn geestelijke of goddelijke ziel en daarmee een spiritueel wezen dat met de opdracht om individueel – vanuit de eigen persoonlijkheid – naar zijn goddelijke kern te zoeken en eenmaal in contact daarmee zijn levensweg uit te stippelen en zo zijn geestelijke bestemming kan bereiken. Waarom is dit volgens mij zo? Omdat ik deze weg zelf heb bewandeld en al mijn geestelijke vragen beantwoord heb gekregen. Al ben ik zelfs geboren in een praktisch atheïstisch gezien. Het voordeel achteraf was dat ik mijn eigen zoektocht ben begonnen en daarmee mijn leven lang ben bezig geweest en tot mijn geluk ook bestemming heb gevonden. Die ervaring kan ik dus nu met jullie en via internet met de mensheid gaan delen.

5. Maar laat ik even mijn mensbeeld afronden, na hierboven geconstateerd te hebben dat de mens primair een ‘spiritueel wezen’ is. Vervolgens komt het ‘individuele wezen’ want iedereen is voor zijn persoonlijke leven verantwoordelijk. 3. Het ‘sociale wezen’ omdat de mens niet kan leren zonder zijn directe omgeving, in de eerste kleuterfase de ouders, vervolgens onderwijzenden in de schoolgaande fase ter aanpassing aan het leven op aarde, en als volwassene het sociale leven dat hem leerstof te over biedt. In mijn visie zijn alle mensen – vanaf de ouders tot aan alle volwassenen die de mens in zijn werkzame leven tegenkomt – allemaal leerling-Goden, geschapen vanuit die Ene Alomaanwezige, die ons mensen naar Het eigen Beeld en Gelijkenis heeft gevormd en geboren laten worden als Eeuwige en Oneindige Wezens, groeiend naar het Goddelijke Licht. God zorgt dus via een universeel Bewustzijn en Intelligentie voor een duplicatie van HetZelf [‘Beeld en Gelijkenis’] zodat het mensenkind ook het erfgoed in zich draagt om tot Bron of God de Schepper te groeien. Op deze wijze geformuleerd kan iedere wereldbewoner zich hierin herkennen en kunnen wij de aarde omzetten of transformeren naar een goddelijk Paradijs met alleen maar harmonie, vrede en Lichtwezens.

 Indirect heb ik u met dit denkmodel ook alle overige opmerkingen van u beantwoord. Weliswaar een ‘denkmodel’, zoals ik dat in de voorgaande zin beschreef, maar denken als communicatiemiddel, niet als rationeel instrument, want opgebouwd uit mijn eigen meditatie, waarin ik beelden doorkrijg van wat de geestelijke wereld bedoelt (te zeggen via beelden). Natuurlijk heb ik ook veel gelezen en studie gemaakt van geestelijke thema’s, maar wel zelf onderzocht wat voor mij was aan te nemen en dus aanvaardbaar was en wat niet. Ik heb kortom mijn eigen geestelijke ‘gezag’ opgebouwd – zodat ik niet afhankelijk ben van (enig) extern gezag – , gevoeld waarmee ik van mijn hartsbewustzijn gebruik kon maken en kon instemmen met het gelezene en ook wat niet. Want alles wat geschreven staat heeft een beperkt waarheidsgehalte en al helemaal geen absoluut karakter.

Ik zal dus de vele teksten die ik op uw site aantref onder de loep nemen en van opbouwende commentaren voorzien.

Met spirituele groet in Licht & Liefde.

Op zoek naar de universele religie of godsdienst 1

Bij toeval ben ik afgelopen dagen in een dialoog met een Vlaming terechtgekomen over alle geestelijke vraagstukken die maar denkbaar zijn. Omdat ik eerst een algemene inleidend raamwerk heb geschetst om mijn antwoorden van een structureel kader te voorzien, ben ik na een tweetal reacties tot de ontdekking gekomen dat ik mijzelf – op dit moment – van een mooie inleiding had voorzien voor een toekomstig boek over de universele religie – buiten mijn manuscript over het Aquariustijdperk – die naar mijn stellige overtuiging moet gaan komen op aarde. En door de mens zelf ontwikkeld moet gaan worden.

Die inleidingen zal ik hierbij weergeven:

Omdat de huidige chaos op aarde – overal op deze wereld – voor de mens(heid) betekent dat het zonder geestelijk houvast via een geloof of religie ten ondergaat; deze chaos maakt de mens knettergek. De vraag is waarom de wereld in zo’n chaos terecht is gekomen. Uit de kranten kunnen een aantal elementen ter verklaring worden gevonden:

1. De globalisering heeft de wereld op de schop genomen, zodat er een geheel nieuwe economische wereldorde is ontstaan, waarin geen rechtvaardigheid meer bestaat, maar alleen maar een doorgeslagen materialisme, consumentisme en cijferfetisjisme van de rationele technocratie. Dit laatste is dodelijke voor de menselijke geest.
2. De bankencrisis van 2008 tot aan 2016, want het herstel heeft zich dit jaar in de noordelijke EU ingezet. Met de bankencrisis heeft een belangrijke economische sector het graaigedrag tot norm verheven en daarmee soort van legitimiteit verschaft waar de armere bevolkingsdelen de dupe van zijn. Dit kan niet ongestraft door blijven gaan want dat gaat tegen de universele wet van Recht vaardigheid in. De kerken die dit allemaal maar stilzwijgend goedkeuren hebben het laatste sprankje vertrouwen van de bevolking zo beschaamd dat diezelfde kerken leeglopen en gesteld kan worden dar paus Franciscus te laat is benoemd, want mogelijkerwijs de laatste paus voordat het bouwwerk helemaal instort.
3. Er bestaat vanwege de leegloop van de kerken geen werkelijke geestelijke basis meer in welk land dan ook, en dat betekent ofwel dat de mensheid een geheel atheïstische koers inslaat, dan wel dat er een nieuwe godsdienst gaat ontstaan. Die laatste optie wil ik graag meehelpen op te bouwen. In mijn ogen kan dat alleen maar een universele godsdienst zijn in een niet-geïnstitutionaliseerde vorm, dus zonder georganiseerde structuur. Want mét georganiseerder structuur ontstaat een hiërarchie, waar bovenaf wordt gedecreteerd wat de bevolking moet geloven. Dat is de grote les uit de geschiedenis geweest dat waar geestelijke of kerkelijke macht ontstaat, dat daar het menselijke zielenheil wordt ondergesneeuwd. Dat is dus de onjuiste route gebleken.
4. In mijn visie wordt de mens primair gekenmerkt door zijn geestelijke of goddelijke ziel en daarmee als een spiritueel wezen dat met de opdracht om individueel – vanuit de eigen persoonlijkheid – naar zijn goddelijke kern te zoeken en eenmaal in contact daarmee zijn levensweg uit te stippelen en zo zijn geestelijke bestemming kan bereiken. Waarom is dit volgens mij zo? Omdat ik deze weg zelf heb bewandeld en al mijn geestelijke vragen beantwoord heb gekregen. Al ben ik zelfs geboren in een praktisch atheïstisch gezien. Het voordeel achteraf was dat ik mijn eigen zoektocht ben begonnen en daarmee mijn leven lang ben bezig geweest en tot mijn geluk ook bestemming heb gevonden. Die ervaring kan ik dus nu met jullie en via internet met de mensheid gaan delen.
5. Maar laat ik even mijn mensbeeld afronden, na hierboven geconstateerd te hebben dat de mens primair een ‘spiritueel wezen’ is. Vervolgens komt het ‘individuele wezen’ want iedereen is voor zijn persoonlijke leven verantwoordelijk. 3. Het ‘sociale wezen’ omdat de mens niet kan leren zonder zijn directe omgeving, in de eerste kleuterfase de ouders, vervolgens onderwijzenden in de schoolgaande fase ter aanpassing aan het leven op aarde, en als volwassene het sociale leven dat hem leerstof te over biedt. In mijn visie zijn alle mensen – vanaf de ouders tot aan alle volwassenen die de mens in zijn werkzame leven tegenkomt – allemaal leerling-Goden, geschapen vanuit die Ene Alomaanwezige, die ons mensen naar Het eigen Beeld en Gelijkenis heeft gevormd en geboren laten worden als Eeuwige en Oneindige Wezens, groeiend naar het Goddelijke Licht. God zorgt dus via een universeel Bewustzijn en Intelligentie voor een duplicatie van HetZelf [‘Beeld en Gelijkenis’] zodat het mensenkind ook het erfgoed in zich draagt om tot Bron of God de Schepper te groeien. Op deze wijze geformuleerd kan iedere wereldbewoner zich hierin herkennen en kunnen wij de aarde omzetten of transformeren naar een goddelijk Paradijs met alleen maar harmonie, vrede en Lichtwezens.

Indirect heb ik u[1] met dit denkmodel ook alle overige opmerkingen van u beantwoord. Weliswaar een ‘denkmodel’, zoals ik dat in de voorgaande zin beschreef, maar denken als communicatiemiddel, niet als rationeel instrument, want opgebouwd uit mijn eigen meditatie, waarin ik beelden doorkrijg van wat de geestelijke wereld bedoelt (te zeggen via beelden). Natuurlijk heb ik ook veel gelezen en studie gemaakt van geestelijke thema’s, maar wel zelf onderzocht wat voor mij was aan te nemen en dus aanvaardbaar was en wat niet. Ik heb kortom mijn eigen geestelijke ‘gezag’ opgebouwd – zodat ik niet afhankelijk ben van (enig) extern gezag – , gevoeld waarmee ik van mijn hartsbewustzijn gebruik kon maken en kon instemmen met het gelezene en ook wat niet. Want alles wat geschreven staat heeft een beperkt waarheidsgehalte en al helemaal geen absoluut karakter.

 

Ik zal dus de vele teksten die ik op uw site aantref onder de loep nemen en van opbouwende commentaren ten behoeve van een dialoog voorzien. Geen debat dus, omdat er geen debat te voeren valt: iedereen bezit zijn eigen waarheid van dat moment. Het gaat dus niet om waarheidsvinding – die ook niet bestaat -, maar om ontwikkeling van het eigen psychisch bewustzijn.

[1] https://questiontimesite.wordpress.com/2016/12/12/op-zoek-naar-een-god-boven-alle-goden/comment-page-1/#comment-44