[geestelijke] Vrijheid en gelijkheid

Het goddelijke licht op aarde – channel Aartsengel Gabriel

Het licht op aarde komt in alle schoonheid en kracht binnen.

De mens vindt dit moeilijk.

De mens is een creatie van goddelijke schoonheid.

De mens heeft altijd al de mogelijkheid gehad om te stralen in haar eigen grootsheid.

Niet iedere mens kon daartegen.

Niet iedere mens kon het licht verdragen en dragen.

Duistere kanten hebben de mens “gedwongen” in haar eigen schaduw te gaan staan.

Dit had alles met misbruik van macht te maken.

De mens heeft lang onder deze misbruik van macht geleefd.

Zo lang, dat hij het nu moeilijk vindt om dat juk van schuld en boete af te werpen.

Eeuwen heeft de mens uitgezien naar dit licht.

Heeft zich op aarde voorstellingen gemaakt.

Dit licht zou niet op aarde te ervaren zijn…..

Niets is minder waar.

Dit licht en die liefde zou de mens pas na het aardse leven kunnen ervaren.

Niets is minder waar.

Daarom is het voor de mens moeilijk te bevatten dat dit licht niet NA de dood ervaren zal worden, maar tijdens het aardse leven.

De mens kan het na eeuwen en eeuwen van onderdrukking niet bevatten.

Kan het niet geloven, na zo lange periode van misleiding.

Nu is de tijd daar.

Het goddelijke licht schijnt over de aarde.

Wanneer de mens zichzelf durft te zijn, gaat hij nog meer glanzen.

De mens die eeuwen heeft verlangd naar puurheid, reinheid, goddelijke liefde…

Die mens staat nu in DIT licht.

De mens doet zichzelf eer aan door zichzelf te ontvangen in puurheid.

De tijd van misbruik van macht over de ander is voorbij.

De mens mag in het licht staan en zich verlicht voelen.

Dit werkt aanstekelijk en zo wordt het brengen van het licht versterkt.

Er is nog steeds een wantrouwen naar deze goddelijke liefde.

Het vertrouwen van de mens is nog niet sterk.

De mens denkt dat dit niet op aarde kan gebeuren.

Wij zeggen het u, het goddelijke licht is met u verbonden.

Het was altijd al met u verbonden.

Het licht waar u naar verlangd hebt is er voor u.

Het is aan u om u in vertrouwen en volle overgave in puurheid met dit licht te verbinden.

Het licht is niet meer aan het einde van de tunnel.

Het licht is er nu voor u, de goddelijke, pure mens.

U staat nu in uw eigen kracht.

Niemand kan meer macht over u uitoefenen, wanneer u volledig uw eigen kracht aanvaardt.

Wanneer u volledig in uw eigen licht en kracht staat, kan geen ander macht over u uitoefenen.

Daar is dan geen ruimte meer voor.

U zal het uzelf niet meer toestaan dat een ander zich uw meerdere voelt.

Er zal respect naar elkaar zijn.

Vrijheid en gelijkheid.

U bent vrij.

Sta in uw eigen vrijheid en de ander zal uw vrijheid respecteren.

Wij houden van u en verbinden ons met u in het goddelijke licht.

Aartsengel Gabriel

https://spiritualroseofsilence.blogspot.com/2019/11/het-goddelijke-licht-op-aarde-channel.html

Iets heel anders: ‘Hoe maak ik mijn kind tot een gezonde gamer?’

Joan Makenbach, FD Persoonlijk, 16-11-19

PERSOONLIJK

Help!/Hoera! Mijn kind is gameverslaafd

Menig ouder ziet het zuchtend en steunend aan, het eindeloze gamen van de kinderen. Die eindeloze potjes Fortnite en Fifa kunnen toch niet goed zijn voor het kinderbrein en de sociale contacten? Hop, naar buiten, ga daar voetballen! Daar zit je mis, zeggen experts. Gamen is vaak niet schadelijk en zelfs nuttig. En een ouder die het afdoet als een oninteressante hobby doet meer kwaad dan goed.

De wereld van eSports

eSports is het online competitief gamen. Gamers nemen het individueel of in teamverband tegen elkaar op in een wedstrijd. Denk hierbij aan games als World of Warcraft en Fifa. eSporters zijn professionele gamers. Belangrijkste inkomstenbronnen zijn het spelen van toernooien, streamen van wedstrijden en sponsoring. Dave ‘Rojo’ Jong (21) is de succesvolste eSporter in Nederland. Hij werd tweede bij het WK Fortnite en verdiende zo 1 miljoen euro.Uit onderzoek uit 2017 blijkt dat 39% van de Nederlandse jongeren (14-35 jaar) fan is van eSports.INFO: De website van het Trimbos Instituut bevat veel nuttige informatie over gezond gamen voor kinderen en ouders. Zie gameninfo.nl

Als mijn negenjarige zoon achter zijn tablet meedeelt dat hij Barcelona zojuist heeft verslagen of gilt dat Pokémon Mewtwo heeft gevangen, kan dat maar met mate op mijn belangstelling rekenen. Fortnite, Pokémon of Fifa 20; waar ik een fanatiek supporter ben van zijn voetbalprestaties, raak ik nauwelijks enthousiast over zijn gamekunsten. Eigenlijk ben ik louter geïnteresseerd in de tijd die hij op zijn Xbox en tablet doorbrengt. Dus waak ik als een akela over de klok die zijn tijdslot aangeeft.

Maar daarmee maak ik een fout, zo meent Koen Schobbers. Schobbers is eSporter, presentator en specialist op het gebied van de gaming-educatie voor ouders, jeugd en de zorg. Begin 2020 komt zijn boek Het gamende kind uit en hij lanceerde onlangs het door hem bedachte Parents of Play-programma, om de relatie tussen ouders en hun gamende kinderen te behouden, herstellen of versterken. ‘Gamen is simpelweg niet meer weg te denken uit het leven’, vindt hij.

151 mrd euro

De gamebranche is de snelst groeiende bedrijfstak ter wereld, met een omzet van 151 miljard euro: 5,5 keer die van de muziek, 3,5 keer die van film. ‘Als ouders kun je gaming niet afdoen als iets oninteressants, omdat je het niet kent uit jouw jeugd of het niet aansluit bij jouw voorkeuren. Uiteindelijk werkt dat tegen je en kan het zelfs leiden tot een slechte relatie met je kinderen.’

Schobbers weet waarover hij praat. Als jonge jongen blonk hij uit in het racespel Trackmania en hij tekende op zijn veertiende een contract om tegen betaling toernooien te spelen. Zijn ouders stonden achter hem, maar dat werd minder naarmate hij meer uren stak in het gamen. ‘Zeker de relatie met mijn moeder verslechterde. Zij had geen idee wat ik online deed, ze hamerde alleen op schoolprestaties.’

Er was veel wrijving thuis bij Schobbers, met als dieptepunt die keer dat zijn moeder iets afkeurends zei over het gamen en hij helemaal doordraaide. ‘We konden amper nog normaal met elkaar praten, waren te ver van elkaar af gedreven doordat onze beleveniswerelden niet op elkaar aansloten.’

Tussen Koen Schobbers en zijn ouders kwam het pas goed toen hij in 2014 geïnterviewd werd door de NOS. Hij was op dat moment al een paar jaar professioneel eSporter. Voor het eerst hoorde zijn moeder uit de mond van haar zoon wat hij allemaal deed en raakte ze geïnteresseerd. Het zorgde voor een opening tussen hen.

Moeder de boeman

Zijn jeugd inspireerde Schobbers tot het opzetten van dat Parents of Play-programma. Bedoeld voor alle ouders, maar Schobbers ervaart dat het bijna alleen vrouwen zijn die hun zorgen over hun gamende kinderen uiten. Dat was ook te merken bij de totstandkoming van dit artikel. Op een oproep om te praten over ‘zorgen om gamegedrag bij kinderen’ reageerden enkel vrouwen.

Schobbers heeft daar wel een verklaring voor: ‘Vaders vinden gamen meestal nog wel lollig en willen best een uurtje meeracen. Moeders zijn vaak beducht voor het aantal uren dat hun kroost achter het beeldscherm doorbrengt en de invloed op gedrag, school en sociaal leven. Moeders gaan de strijd aan in het gezin. Met als gevolg dat zij ook al snel als boeman worden gezien. Net als mijn eigen moeder.’

Schobbers begrijpt de angst voor overmatig gamegebruik, maar een puber die acht uur per dag achter zijn pc zit, krijg je daar volgens hem niet achter vandaan door boos te worden of als politieagent op te treden. Negatieve discussies leiden immers tot frustraties en ruzie en dan ziet de puber nog maar één uitweg en dat is nóg meer gamen.

De game-expert ziet de oplossing in oprechte interesse tonen in het kind en zijn gamegedrag. Volgens hem zijn er drie simpele vragen die je als ouder moet stellen om de communicatie op gang te brengen: wat, hoe en waarom? ‘Watvragen zijn het makkelijkste middel om contact mee te leggen. Wat voor zwaard is dat? Wat voor spel is het precies? Met hoevragen komt er al meer uitleg en emotie los. Hoe speel je Overwatch? Hoe voelt het om te winnen?’

‘De waaromvragen zijn de belangrijkste. Waarom speel je Fortnite? Waarom heb je zoveel onlinevrienden? Deze stel je als laatst, want dit zijn de persoonlijkste vragen voor het kind. Daarmee geeft hij immers zijn normen en waarden prijs.’

Gaming: feiten en cijfers:

Basisschoolleerlingen – Dagelijks gamet 35 procent van de basisschoolleerlingen en ruim 27 procent van de leerlingen in het voortgezet onderwijs. Volgens Het Nederlands Jeugdinstituut besteedde 11 procent van de 12- t/m 16-jarigen daar in 2017 minstens vier uur per dag aan. Kinderen in het basisonderwijs 9 procent. Jongensactiviteit – Gamen is echt een jongensactiviteit. Onder de 12- t/m 16-jarigen komt dagelijks gamen bij bijna 43 procent van de jongens en bij 11 procent van de meisjes voor. In het basisonderwijs gaat het om respectievelijk bijna 50 procent en 20 procent, aldus het onderzoek HSBC onder scholieren. Meisjes besteden weer meer tijd aan sociale media.

Problematisch gamen – Volgens het Trimbos Instituut komt problematisch gamegedrag voor bij zo’n 4 procent van alle gamende jongeren van 14 jaar, bij jongens is dat 7 procent. Deze groep vertoont vijf keer zo vaak lichamelijke en mentale gezondheidsproblemen en speelt gemiddeld zo’n 23 uur per week.

Streamingplatforms – Populair gamestreamingplatform Twitch.tv trekt volgens de eigen site bijna 15 miljoen unieke bezoekers per dag, die hier vooral naar eSports-video’s kijken waarin ’s werelds beste gamers­ met elkaar strijden. Ook op YouTube wordt het streamen en bekijken van gamevideo’s steeds populairder. Het wereldwijd­ grootste YouTube-gamekanaal, PewDiePie, heeft maar liefst 101 miljoen volgers.

Echt feestje

Maar volgens Tony van Rooij, projectleider gamen, gokken en mediawijsheid bij het Trimbos Instituut, is enkel interesse tonen niet genoeg. ‘Verdiep je ook in de spellen die je kinderen spelen’, zegt hij. Games veranderen ontzettend snel, de spellen van nu zijn al niet meer te vergelijken met die van drie jaar geleden. ‘Vooral de marketing die erachter zit, is voor kinderen moeilijk te overzien.’

Van Rooij geeft als voorbeeld dat een kind stress kan ervaren omdat er een onlinegame-event is waar hij aan wil meedoen, maar ook een feestje in het echte leven op hetzelfde moment waar hij naartoe wil. Veel ouders zullen geneigd zijn te zeggen: hoezo is dat online-event belangrijker dan iets echts? ‘Maar dan neem je de stress van je kind niet serieus. Beter is het de oorzaak van die stress te bespreken: het bedrijf achter die game wil dus heel graag dat je inlogt; het zou jou meer rust kunnen geven een andere game te spelen.’

Tip van Van Rooij: mocht je je echt niet kunnen zetten tot het gamen, kijk dan naar video’s van gamers op YouTube of Twitch: ‘Dan zie je ook hoe een spel in elkaar steekt.’

‘Rayan kan extra schermtijd verdienen met een goed cijfer’

Schermtijd verdienen

Fatima Idrissi* is manager bij een internationale noodhulporganisatie, getrouwd en moeder van twee zoons van 13 en 5 en een dochter van 10. Zij herkent het voortdurend in de clinch liggen over het gamegedrag, wat speelt tussen haar en haar oudste zoon Rayan. Hij is bezeten van Fortnite, maar hij zit in havo technasium 2 en op voetbal.

Om te voorkomen dat de balans verdwijnt tussen school, sport en spel hanteren zij en haar man een aantal strikte regels. Opsommend: ‘De PlayStation blijft beneden, maximaal drie uur gametijd per week, geen gebedel om extra minuutjes, in en rondom toetsweken wordt er niet gegamed en geld uitgeven voor speltegoed mag alleen in overleg.’

Daarnaast leggen zij ook zijn telefoongebruik aan banden. Als hij uit school komt, moet zijn mobiel direct op het aanrecht tot al het huiswerk klaar is. ‘Rayan vindt ons tijdslot overigens belachelijk weinig. Daarom kan hij extra schermtijd verdienen met een goed cijfer voor een proefwerk en door klusjes in huis uit te voeren.’

Fatima hoort van haar zoon dat het bij zijn vrienden veel vrijer is en dat levert discussies op. ‘We waren ooit soepeler, maar toen hij dikke onvoldoendes begon te halen, hebben we zijn console weggehaald.’ Idrissi vertelt dat dat een behoorlijk drama was. Rayan kon de console terugverdienen met goede resultaten. ‘Ineens zagen we hoe hard hij kon werken! Nu is de PlayStation terug, maar dus wel met duidelijke regels. Die ruzies zijn natuurlijk lastig en we vragen ons af of we misschien te streng zijn, zoals Rayan beweert, en of we de schermtijden losser moeten laten.’

Geen eenduidig recept

Koen Schobbers en Tony van Rooij zien ook dat gameduur of schermduur een heet hangijzer is bij veel gezinnen, maar ze zeggen allebei dat er geen eenduidig recept is hiervoor. Zij pleiten voor een gezonde weekbesteding, waarbij er wordt gekeken naar de balans van de vijf S’en: Studie, Sport, Sociaal, Slaap en Spel.

Schobbers: ‘Het ene kind van 16 is om zes uur ’s avonds klaar met zijn huiswerk, sport en avondmaaltijd en kan nog makkelijk drie uur gamen voor bedtijd. Het andere kind heeft zijn taken pas om acht uur af. Zou hij nog drie uur mogen gamen, dan gaat dat ten koste van zijn slaap.’ Ook de andere S-factoren zijn van belang. Besteedt het kind genoeg tijd aan sport? Aan vrienden?

Van Rooij: ‘Er is nog te weinig onderzoek gedaan om wetenschappelijk een exact advies te kunnen geven over gametijd. Wij vinden bij Trimbos in onderzoek dat twee uur per dag gamen heel gebruikelijk is en zelfs voordelen heeft, maar systematisch meer dan drie uur per dag gamen problematisch kan worden.’

‘Ik ben een groot voorstander van het opstellen van gameregels in samenspraak met het kind’

Pas als je huiswerk af is

Schobbers en Van Rooij pleiten ervoor met je kind afspraken te maken over gamen. Let wel, een goede afspraak is niet: ‘Zet dat apparaat uit, want ik ben het zat.’ Wel: ‘Het apparaat gaat pas aan als je huiswerk af is want school is belangrijk.’

Schobbers: ‘Ik ben een groot voorstander van het opstellen van gameregels in samenspraak met het kind. Door samen regels te bedenken, creëer je gedeelde verantwoordelijkheid en door hierover te praten, leer je je kind weer beter kennen.’

Hij adviseert te variëren met dagen­ en tijden. De ene week alleen de woensdag, vrijdag en zaterdag op de spelcomputer, de andere week op maandag en zondag. ‘Dus niet elke dag standaard een uur gamen, want dan wordt het een gewoonte en gewoontes leiden sneller tot een verslaving.’

Angst voor gameverslaving

De WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) heeft gameverslaving in 2018 erkend en schaart het sindsdien in hetzelfde rijtje als drugs en alcohol. Typische kenmerken zijn: gebrek aan controle over de hoeveelheid tijd die je gamet, een voorkeur voor gamen boven andere activiteiten en het blijven gamen, ook als dat negatieve consequenties heeft voor de mentale en psychische gezondheid.

Koen Schobbers merkt dat de angst voor gameverslaving onder ouders enorm is. Het merendeel van de reacties die hij krijgt na lezingen in het land gaat hierover. ‘Ouders denken dat als een kind veel achter de computer zit, het meteen verslaafd is. Maar het percentage echte gameverslaafden is nog klein.’

Vaker gaat het volgens Schobbers om problematisch gamen. ‘Dan zie je zaken als slapeloosheid, te veel geld uitgeven, slechte schoolprestaties, ruzies over het gamen en slechte persoonlijke hygiëne.’

Onderzoeker Van Rooij: ‘Problematisch gamen zien we bij zo’n 4 procent van alle gamende jongeren van 14 jaar; bij de jongens is dat 7 procent. Belangrijk om te melden is dat er in deze groep een belangrijke mate van herstel zit. Ja, ze gaan soms over de schreef, gamen zoveel dat ze problemen ervaren. Maar dat hoort er ook bij. Zeker in de puberteit moeten kinderen ook de kans krijgen te experimenteren, fouten te maken en daarvan te leren. Als het langer misgaat kan een coachingsgesprek met een hulpverlener op school soms al heel veel helpen.’

‘Als Jim gamet vergeet hij naar de wc te gaan. Hij krijgt het sein niet door, of hij negeert het’

Er bovenop zitten

Linda Dorrestein*, accountmanager, is moeder van zoon Jim van 12. ‘Als Jim gamet vergeet hij naar de wc te gaan. Hij is al op late leeftijd zindelijk geworden. Normaal ontvangt hij wel de signalen dat hij moet plassen, maar eenmaal achter de Xbox gaat het weleens mis. Hij krijgt het sein niet door, of hij negeert het.’

Ook aan ander gedrag merken Linda en haar man dat Jim zijn grenzen overschrijdt. Als hij uit school komt, rent hij met de tas op zijn rug en zijn schoenen nog aan naar de Xbox. Hij heeft geen honger of dorst en ziet niets of niemand. Hij belooft te stoppen na een potje en start toch weer een nieuw op.

‘Ik moet er echt bovenop zitten. Als Fortnite aanstaat vraag ik hem naar de klok te kijken en een eindtijd af te spreken. Ik zet ook een timer. Maar die is om eerlijk te zijn meer voor mezelf dan voor hem, want hij negeert het totaal.’

Het broekplassen tijdens het gamen is vrij extreem en valt voor Schobbers wel onder verslavingsgedrag. Hij raadt in dat soort gevallen een detox van negentig dagen aan: ‘Eerst een paar weken uren afbouwen en dan een gameverbod van negentig dagen. Dat valt niet mee. Zeker niet voor ouders want die moeten dealen met een kind met afkickverschijnselen. Maar na anderhalve maand zie je dat het kind op zoek gaat naar andere hobby’s en loskomt van de dwang om te gamen.’

Van Rooij aarzelt over de detox van negentig dagen: ‘Het is goed om het patroon te doorbreken, een interventie te doen, zeg maar. Maar aan gamen zitten ook sociale contacten vast. En om een kind drie maanden contact met vrienden te ontzeggen, vind ik ver gaan, tenzij het kind dit zelf ook graag wil proberen .’

‘Op zijn achtste mocht Thijmen van zijn oppasmoeder het vrij agressieve GTA spelen. Ik schrok me rot’

Leider in het spel

Koen Schobbers en Tony van Rooij vinden allebei dat gamen ook voordelen kent. Schobbers: ‘Ouders zien het niet altijd zo, maar gamen heeft een sociale component; je speelt online tegen meer mensen. Het helpt te ontsnappen aan de stress van de dag. En sommige vaardigheden kun je later toepassen. Ik studeer geneeskunde. Mocht ik later chirurg willen worden, dan is mijn hand-oogcoördinatie fantastisch. Gamen geeft bovendien inzicht, je leert problemen oplossen, omgaan met winst en verlies, je kunt beter plannen en snel denken.’

Nienke Pool is historica en geeft bijles aan kinderen bij wie het leerproces stagneert. Daarnaast is ze moeder van drie opgroeiende kinderen. Ook zij ziet de positieve uitwerking van het gamen bij haar oudste zoon Thijmen (18). ‘Op zijn achtste mocht Thijmen van zijn oppasmoeder het vrij agressieve GTA spelen. Ik schrok me rot.’

Maar, zo merkte ze, hij veranderde er niet door. Hij hield gewoon meer van schietspelletjes dan van Super Mario. Slechts eenmaal wilde ze ingrijpen. Zes jaar geleden zei een moeder van een klasgenoot dat er tijdens Fifa werd gepest: haar zoon werd buitengesloten en eruit gewerkt. Pool vroeg haar naar de rol van Thijmen. Moest ze navragen.

‘Ik vond dat eng. Thijmen fungeerde als leider in het spel en was best star in zijn denken. Hij haatte het als anderen potjes tussentijds afbraken. De volgende dag stond die moeder voor de deur. Thijmen had inderdaad een speler eruit gegooid, namelijk de pester, omdat die heibel maakte. Sindsdien ben ik ervan overtuigd dat kinderen met games ook sociale vaardigheden opdoen.’

‘Voordeel van een sport als voetbal of hockey is wel dat de wedstrijd stopt’

Agressieve games

Ook de vraag of een jong kind heftige achttienplusgames als het Grand Theft Auto (GTA) mag spelen en of games kinderen agressief maken, krijgt Schobbers regelmatig. ‘De GTA-kwestie beantwoord ik altijd met een tegenvraag: heeft jouw zoon vrienden die GTA spelen?

Zo nee, verbied het hem. Zo ja: koop het voor thuis. Als jouw zoon het spel bij vrienden speelt, heb jij daar als ouder geen enkele controle op en kun je niet ingrijpen als hij te ver gaat in zijn fantasie.’ Sowieso geldt voor dit soort spellen de omgekeerde psychologie, meent Schobbers. Wat verboden wordt, wordt extra aantrekkelijk, zeker in de puberteit.

Of kinderen automatisch agressiever worden van zulke levensechte games? Nee, weet Schobbers. Hij haalt onderzoek van de Universiteit van Oxford onder ruim 1000 Britse 14- en 15-jarigen aan dat begin 2019 werd gepubliceerd. Hieruit blijkt niet dat kinderen later kleine criminelen worden doordat ze in hun jeugd shooters waren in een schietspel.

‘Incidenteel zie je kinderen bovenmatig driftig reageren. Vraag je dan eerst af of dat sowieso geen karaktereigenschap is. Een kind dat zijn controller op de grond gooit omdat hij zijn level niet heeft gehaald, reageert waarschijnlijk net zo gefrustreerd bij een gemiste kans bij hockey.’

Voordeel van een sport als voetbal of hockey is wel dat de wedstrijd stopt, erkent Schobbers. Een kind dat een game verliest kan iedere keer opnieuw beginnen. ‘Spreek het boze, teleurgestelde kind daarom aan en probeer het met een relativerend gesprek uit de negatieve spiraal te halen. Net als je na een verloren sportwedstrijd zou doen.’

Een andere tijd

De gouden regel om als ouder gezond gamegedrag te bevorderen, blijft volgens Schobbers dus vooral veel praten en geïnteresseerd en nieuwsgierig zijn. ‘Accepteer dat jouw kind in een andere tijd leeft. Gemiddeld zit er dertig jaar tussen ouder en kind: dat maakt een wereld van verschil. Waar andere generaties op televisie massaal naar hun favoriete sportclubs keken, kijken veel jongeren nu naar video’s van gamers.’

Als ouders klagen dat hun kind urenlang filmpjes op YouTube van andere gamers kijkt en zich daarover verbazen, houdt Schobbers ze graag een spiegel voor. ‘Wat doe je zelf ’s avonds? Hoeveel series binge jij op Netflix? Hoeveel uur per dag zit je te facebooken?’ Tony van Rooij is het daarmee eens. ‘Wij adviseren een halfuur voor het slapengaan te stoppen met gamen, want daar word je actief van. Ik ben het ermee eens, maar snap dat het lastig is. Het lukt mij soms ook niet de schermen op tijd uit te zetten.’

* De namen van Fatima Idrissi en Linda Dorrestein zijn gefingeerd. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie.

https://fd.nl/fd-persoonlijk/1320236/hoe-maak-ik-mijn-kind-tot-een-gezonde-gamer

Lichaam en geest / is de vrije wil een illusie?

Geachte heer Hoeks (hoofdredacteur Filosofiemagazine Special/juni),

Vanochtend trof ik uw post (mijn bestelde Filosofiemagazine) aan bij de ochtendkranten en daarom kan ik nu reageren op uw openingszinnen in het Voorwoord:

‘U hebt dit magazine aangeschaft en daarvoor mijn dank. Maar waarom bent u precies tot aankoop overgegaan? (…)

Mijn antwoord luidt: dat het onderwerp als vraag: ‘is de vrije wil een illusie’ én ‘lichaam en geest’ mij mateloos interesseert. En niet alleen dat. Ook omdat ik net een (eerste) manuscript heb afgerond die ik deze zomer nog moet laten voldoen aan de eisen die uitgevers vragen, en daarom vanwege dit project mijn antwoorden klaar heb vanuit een complete nieuwe visie over wat ik een ‘nieuwe kosmologie’ zal noemen. Ik heb daarin al mijn levenservaring in neergelegd en nu ik gepensioneerd ben (jaargang 1947) ben ik pas in staat om er een coherent en logische nieuwe theorie mee op te bouwen over de ‘zin van het leven’ en de ‘verhouding tussen lichaam en geest’. En dat in volkomen onafhankelijkheid want ik ben geen theoloog (maar politicoloog), maar heb wel een nieuwe, eigentijdse theologie ontwikkeld, vanuit mijn ‘eigen’ christendom (zonder enig dogma). Maar wel een nieuw christendom op weg naar een ‘nieuwe wereldreligie’, die ik de ‘Religie van Liefde & Licht’ noem en bepaald geen softe religie zal zijn omdat alles wat strijdig met menselijkheid zal worden aangepakt. En hiermee kan ik uw tweede alinea beantwoorden over de vrije wil, of die bestaat of niet…

Mijn antwoord luidt wederom: De vrije wil bestaat, ook al is er sprake van een combinatie met een soort van predestinatie, maar dan niet in de ouderwetse betekenis van het woord, zoals alle wereldreligies dat prediken, maar in een nieuwerwetse vorm, te weten dat ieder mens naar mijn overtuiging op aarde geboren wordt mét een levensplan of levenscontract die met de bron is afgesproken, en die in ‘hoofdlijnen’ vastlegt wat de doelen van dit leven op aarde zijn. ‘Dit’ leven, omdat deze mensheid op aarde (ooit in het zeer verre verleden) gekozen heeft voor een afdaling naar lagere dimensies, vanuit hun bestaan in de hoogste hemelse dimensie, maar dat ging hen vervelen en dus duizenden levens hier moet volbrengen om zichzelf uit het Rad van Wedergeboorte te bevrijden (zoals ook hindoeïsme en boeddhisme én het vroege christendom – na de 3^e en 4^e eeuwse concilies afgeschaft – ons leren). Vandaar die reis naar andere dimensies, maar wel onder de strikte voorwaarde dat na de gehele afdaling de moeizame weg terug(waarts) moest gaan beginnen waarbij het oorspronkelijke bewustzijn/herinnering dat we allen uit de hemelse regionen afkomstig waren/zijn, geheel verloren is gegaan; of anders uitgedrukt: volledig vergeten is. En dát maakt de opwaartse evolutie zo moeilijk.

Daarom speelt er nu een ‘mix’, een combinatie van vrije wil én ‘determinatie’ of ‘gedetermineerdheid’ (in de meest vrijzinnige betekenis van het woord: ieder mens ervaart de besluiten die dagelijks worden genomen als volledig gebaseerd op de vrije wil, maar hij beseft niet dat onze eigen ziel – die een deeltje van het goddelijk volmaakte bewustzijn is – wél op de hoogte is van het feit dat het contract, dat is getekend. Waarom is onze ziel wel ‘wetend’? Omdat, zoals aangegeven, de ziel een deeltje (of partikeltje) van de bron is en daarmee volledig bewust van alles wat er in alle levens gebeurt. En de crux van deze nieuwe filosofie is dat de ziel dit weet vanuit het weten dat het leven eeuwig is en dus ook oneindig(durend), en dus ook niet vernietigbaar is.

En hieruit volgt logischerwijs dat het leven op aarde en op alle andere planeten met menselijk leven, tijdelijk van aard zijn, omdat de aarde een evolutie-leerschool is, maar wel onderhevig aan de menselijke evolutie, die parallel loopt aan de universele en kosmische evolutie, want allemaal andere en onderling afwijkende vormen van de bronmanifestatie. Al die manifestaties hebben dus allemaal een eigen levensdoel en functie, en dat alles leidt ons allen op tot het eindstadium van volledig bewustzijn van het hoogste niveau van bronbewustzijn. Dat wordt gegarandeerd voor allen bereikt. Daarom is deze nieuwe visie optimistisch en veelbelovend omdat het ook een eeuwig durende hoop en verwachting wekt bij ieder levend organisme tot aan de universele mens toe, dat alles zin en doel heeft.

Ook volgt hieruit óók dat wij wel degelijk onderhevig zijn aan alle natuurwetten, maar wel met de aantekening dat de aardse driedimensionale natuurwetten anders zijn dan de universele vijfdimensionale natuurwetten, omdat ons beschavingsniveau achterloopt ten opzichte van de andere planeten in ons zonnestelsel die allemaal op hoger niveau leven en bestaan. Ook hiervan zal de wetenschap van de astrofysica erg schrikken. Vanwege die bestaande verschillen tussen aardse natuurwetten (of fysica) en de universele natuurwetten op hoger niveau zullen binnen enkele decennia alle wetenschappen op aarde met hun paradigma van de materie (lineair: lengte/breedte/hoogte) moeten worden omgezet naar multidimensionaal ofwel kwantumfysica, dat niet alleen de kleinste deeltjes omvat (zoals de aardse kwantumwetenschappers denken), maar ook de grootste fysieke vormen.

Ik meen in hoofdzaak de essentie van mijn nieuwe theorie duidelijk te hebben gemaakt en daarmee ook antwoord te hebben gegeven op uw vragen.

Met vriendelijke groet,

Net een interessant artikel uitgeknipt over meningsverschillen CG Jung en Schweitzer [archief]

C.G. Jung over ‘neger-heiland’ A. Schweitzer (Pety de Vries-Ek, Opinie/NRC Handelsblad, 9-9-1975)

(…) ‘Het schijnt mij toe, dat de belangrijkste opgave van de opvoeder der ziel (daarmee doelt Jung op psychiaters, maar ook op predikanten e.d., de V.) in deze tijd zou moeten zijn de mensen een weg te tonen hoe ze tot de oerervaring moeten komen, zoals deze bijv. Paulus op de weg naar Damascus zeer duidelijk tegemoet getreden is.

‘Het religieuze probleem was ook aanleiding tot en een van de oorzaken van de beuk met Freud. O.m. door het werken met zijn patiënten was Jung overtuigd geraakt dat er nog andere interpretatiemogelijkheden moeten zijn van het psychoanalytische materiaal dan alleen de “Sexualtheorie”. Freud verbreekt de vriendschap na publicatie van “Wandlunge und Symbole der Libido” (1912), waarin Jung o.a. van het begrip incest zegt: “meestal vertegenwoordigt het een hoogst religieuze inhoud”.

Ik vermoed dat Jung hier bedoelt dat incest in de droom niet letterlijk moet worden genomen en dat er dus sprake zou zijn van incestueuze familieverhoudingen, maar dat seks ook onderdeel behoort te zijn van voorlichting door de ouders, en dat dat in beeldvorm die karakteristiek is voor droombeelden, vertaald wordt door geestelijk-didactische incest als voorbeeld voor het op te voeden kind hoe die seksuele overdracht plaats kan vinden. En ik heb geen idee hoe Freud tegenover incest stond, maar omdat hij geen paranormale gaven had (en Jung wel – hij is vaak uitgetreden), zal Freud meer de klassiek-medische beschouwing als zienswijze hebben overgebracht en die situatie wilde Jung mogelijk weerleggen.

‘Het geestelijk lijden van de Westerse mens ziet Jung als een losgeraakt zijn van de oorspronkelijke basis; kenmerk van de neurose is het “Uneinssein mit sich selber”. De taak van de psychiater en van de kerkelijke zielszorger is dan ook samen wegen te vinden om de eenheid weer te herstellen.

‘Er is nog een andere eenheid, die Jung zeer ter harte ging: de eenheid in de kerk. Het standpunt van de arts is ook hier kenmerkend: “Als arts interesseert me slechts de ene vraag: hoe kan de wond (c.q. het schisma, de V.) weer geheeld worden?” Het feitenmateriaal – o.a. psychische ervaringsgegevens, historische gegevens – dat Jung verzamelde kan een basis zijn waarop de strijdende partijen zich zouden kunnen verenigen. Zo maakt bijvoorbeeld “Versuch zu einer psychologischen Deutung des Trinitätsdogmas” (1942/’53) veel duidelijk van de levende inhoud van het dogma; en zo geeft Antwort auf Hiob” (1952/’61) inzicht in de situatie van de gelovige die zich geplaatst ziet tegenover een Godsbeeld dat zulke tegenstellingen m.b.t. goed en kwaad in zich draagt als het boek Job. En, belangrijker nog dan het inzicht dat zo verkregen kan worden, Jung tracht in zijn werk in het Godsbeeld nieuwe ontwikkelingen te onderkennen, zodat dit beeld ook voor de moderne, natuurwetenschappelijk geschoolde mens toegankelijk wordt: de lijnen naar de toekomst kunnn doorgetrokken worden.

‘Deze achtergronden verklaren veel van het oordeel over Schweitzer.

‘Hier was nu een man, die door zijn werk over Christus getoond had moed en oorspronkelijkheid te bezitten, die in Europa van onschatbare waarde had kunnen zijn om vorm te geven aan de zo noodzakelijke theologische vernieuwing, om de Westerse mens bij te staan in zijn geestelijk lijden – en juist deze man gaat naar Afrika (bij Jung een symbool van het onbewuste) om zich aldaar hoofdzakelijk te wijden aan het lichamelijk lijden.

Jung geeft hier de volgende vergelijking: “(…) wat zou men zeggen van een hoogstbegaafde chirurg en bijna onvervangbare specialist, die stuitend op een medisch raadsel, zich plotseling tot Franciscaner pater liet opleiden, om de boeven achterin het Lotscheutal de mis te lezen en biechten af te nemen.” (Briefe II, p. 361).

‘Het raadsel dat Schweitzer was tegengekomen was de historische Christusfiguur die zich vergist had in zijn verwachting over de komst van het Koninkrijk Gods. De Zoon kon dus niet meer volledig één zijn met de Vader; Christus, toch de centrale figuur in het protestantisme, werd ontdaan van zijn Goddelijke, transcendentale aspecten. Dit standpunt is het begin van een ontwikkeling die voorlopig eindigt bij “God is dood”. Door deze theologische opvatting wordt het religieuze probleem alleen nog maar verergerd. Hoe moeten we bidden tot een gerelativeerde Christusfiguur, hoe kunnen we de bijstand verachten van een God, die zich blijkt te vergissen?

Bij deze passage kan ik veel vraagtekens plaatsen, maar dat gebeurt later omdat er eerst het nodige overdacht moet worden, zoals de formulering dat Jezus zich vergist zou hebben in zijn verwachting over de komst van het Koninkrijk Gods (op aarde). Hier heb ik echt een fundamenteel andere mening dat hier verwoord wordt. Mijns inziens is er geen sprake van vergissingen en verkeerde verwachtingen, al hadden Jezus’ discipelen die verwachtingen wel en zijn ze dus onvoldoende weersproken door Jezus zelf. Dit is een ‘geheim’ dat ik ooit hoop te kunnen ontraadselen en te ontsluieren!

‘De “slachtoffers” van de theologische onmacht komen en kwamen veelal bij de psychiaters terecht. Want, om het in de termen van Jung uit te drukken: doordat de religieuze dominant van het onbewuste (deze dominant kan het goddelijke óf het demonische aspect zijn) niet meer in de religie haar natuurlijke uitdrukkingswijze vindt, wordt zijn geprojecteerd óf op de medemens (met alle ellendige persoonlijke complicaties vandien) óf bijvoorbeeld op andere volken (bijv. de opvattingen in nazi-Duitsland over het Joodse volk).

‘Het kan echter ook zijn dat degene, die het tot nu toe gangbare Godsbeeld verstoort en er niets voor in de plaats stelt, zelf het slachtoffer wordt van zijn grote ideeën: het grotere, het ”daimonion” (Socrates: de innerlijke stem of verborgen raadsadviseur, die hem waarschuwde of tot onbaatzuchtigheid), maakt zich dan meester van de oorspronkelijke persoonlijkheid.

‘Jung noemt als voorbeeld van deze situatie Nietzsche, en ook Schweitzer. Waarom ging Schweitzer naar Afrika? Was het een vlucht, een niet aandurven van de confrontatie met zichzelf – en uiteindelijk met Christus? Jung denkt van wel: het is gewoon een vlucht voor het probleem, Europa genaamd”. (Briefe II, p.343). Of was het toch het volgen van de enig mogelijke innerlijke weg? Plichtsverzaking of juist hoogste plichtbetrachting?

‘Het morele criterium dat Jung toepast is “bewustheid”, en hij sluit hier historisch aan bij het “Ken u zelf” van Delphi, en vooral ook bij het Logion van Christus: “Mensch, wenn Du weißt, was Du tust, so bist Du selig (…)”

‘Of Schweitzer geweten heeft wat hij deed? Ik zou zeggen: het antwoord hierop – en zo ook een oordeel over zijn handelen – zou alleen Schweitzer zelf hebben kunnen geven. Jungs oordeel was negatief, maar dit berustte zeker niet op “venijn”, eerder op een zekere gedesillusioneerdheid over de betrekkelijke onmacht der theologen tegenover geestelijke problemen – die toch uiterst werkelijk zijn.

De vraag of Schweitzer geweten heeft wat hij deed – en dat in volle bewustzijn – is inderdaad aan hem zelf om dat te beantwoorden, maar de algemene en morele vraag van Jung op zijn beurt is volkomen terecht en ooit zullen we allemaal dat antwoord kennen, maar op dit moment in ons bestaan een onbekende factor. Feit is dat Jung veel politieker was aangelegd dan Schweitzer, en alleen daarom is het heel goed mogelijk dat hij zich geroepen voelde een primitief medisch-Afrika op poten te zetten. Maar Jung heeft gelijk dat Europa evenzeer met een uiterst ernstig probleem worstelde en dat was vanzelfsprekend het opkomend nazisme. Maar de opdeling van de kerken in Europa was in mijn visie een noodzakelijke evolutionaire weg voor de geïnstitutionaliseerde kerken omdat daaraan niet te ontkomen viel vanwege het verdorven gezag en politieke machtswellust van met name de RK-wereld. Hoe dan ook, uiteindelijk is mijn standpunt dat deze ontwikkelingen én vragen van Jung legitiem zijn vanwege onze duale wereld. We maken dus allemaal onze fouten! Hoe je het wendt of keert!

De film The Matrix door Hiddinga uitgelegd als een niet voorkomende voorstelling van zaken (hiermee wordt mijn manuscript afgesloten)

‘Vanuit mijn natuurkundige achtergrond (kwantumfysica) weet ik dat de realiteit om ons heen veel minder reëel is dan men zo op het eerste oog zou denken. Je kunt nogal wat vraagtekens zetten bij die zogenaamde realiteit. De stoffelijke wereld die wij meemaken, ervaren, kunnen voelen of die een bepaalde invloed op ons heeft, is in werkelijkheid één realiteit van de vele die er zijn en die als het ware door elkaar heenlopen. Je zou het kunnen vergelijken met de grote hoeveelheid signalen van tv, radio, mobiele telefoons et cetera die ook allemaal door elkaar heen lopen en toch netjes van elkaar gescheiden zijn.

Is de realiteit van wat wij meemaken dan misschien verbonden met ons denken? Dat wil zeggen dat als wij denken verdriet te hebben of gelukkig te zijn, dat dan ook zo is? Is het met ziekte ook zo? Enige jaren geleden kwam er een bijzondere film uit, The Matrix genaamd. In het verhaal ging men ervan uit dat het gewone leven niets anders was dan een virtueel computerprogramma dat zich in ons denken afspeelt en dat als men werkelijk zou ontwaken, men in een soort nachtmerrieachtige wereld terecht zou komen die voor een groot deel al niet meer bestond.

Tijdens verschillende uittredingen ben ik eraan gewend geraakt dat ik in andere niveaus van mensen en het leven kan zien dan die welke normaal zichtbaar zijn. Vanuit dat gezichtspunt kan ik daarom wel begrijpen dat de realiteit van het dagelijks leven misschien niet dezelfde is als de realiteit van het geestelijk leven. Ik ben echter nooit een Matrix-achtige constructie of sfeer tegengekomen en ik vroeg me af hoe het leven dan gezien kon worden, zoals het in werkelijkheid is. Ik besloot dit tijdens de eerstvolgende gelegenheid te vragen.

Die gelegenheid diende zich al snel aan en tijdens het loskomen van het lichaam vroeg mijn trouwe begeleidster aan mij of ik wel wist wat ik wilde en wat ik deed. Ik was even van mijn stuk gebracht door deze vraag. Zeker, ik wist toch dat ik wilde weten wat het leven in werkelijkheid is?

De engel sprak nu en zei: ‘Je hebt al veel gereisd en veel gezien en je weet in feite al dat het leven zoals je dat kent in feite een illusie is. Dat wil zeggen dat de aspecten van het leven bedoeld zijn om lessen en ervaringen te ondergaan en ook [door] te geven. Het leven en de dingen waar mensen mee bezig zijn, kun je zien als een toneelstuk. Het is niet echt, maar wordt toch als echt ervaren. Ook heeft het invloed op je als mens. Besef je wel dat je ook als mens toch in dat leven moet zijn en het leven moet beleven? Als je de illusie gaat ervaren, kon het weleens zijn dat het leven daarna nog moeilijker wordt dan het al is. Het gevaar is dat je dan een aantal dingen niet langer serieus neemt. Er ontstaat een breuk tussen ziel en lichaam. Veel dingen die je nu als mens nog als echt ervaart, zullen dan geen waarde meer hebben en mijn vraag aan jou is, of je dit echt wel wilt? Ik moest hierover nadenken, want ik kon de woorden van de engel wel begrijpen, tenminste dat dacht ik. Tegelijkertijd was mijn onthechting ten aanzien van veel aspecten van het leven al ver gevorderd. Ik moest eerlijk toegeven dat ik het eigenlijk niet wist en dat ik daardoor onmogelijk kon inschatten hoe het ervaren van de illusie op mij zou in zou werken.

Het lichtwezen accepteerde glimlachend mijn positie en zei: ‘Goed, we gaan de illusie van het leven en alles wat is ervaren [zien]. Het is geen gemakkelijke ervaring en het kan zijn dat je niet alles kunt beschrijven of begrijpen. Kom maar mee en ervaar wat je ervaren wilt.’

We reisden over de aarde en gingen steeds verder de ruimte in, totdat we op een gegeven moment een positie innamen waarbij we zicht hadden op de aarde, de maan en de andere hemellichamen, zoals de zon, planeten en sterren. Plotseling maakte de engel een handbeweging en alles was weg. Er waren slechts een aantal kleine energiepuntjes te zien. Het was wel erg licht, maar de hemellichamen waren niet langer zichtbaar. Het licht om ons heen was een mengeling van diep warm oranje, rood, paars en blauw dat continu in een wervelende beweging leek te zijn. Ik had geen idee waar het licht vandaan kwam.

De engel sprak nu en legde uit: ‘Dit is de eerste stap in de illusie. Alles wat jullie waarnemen op stoffelijk gebied wordt waargenomen met stoffelijke ogen. Dat wil zeggen dat de waarneming direct gekoppeld is aan de frequentie waarin de vorm zich voordoet. Met andere woorden, je ziet een stoffelijk voorwerp en dit kun je ook aanraken. Dat betekent dat het zichtbare heelal voor jullie dus ook een deel is van de stoffelijke beleving en waarneming. Het betekent bovendien dat jullie zichtbare omgeving op aarde en de spullen waarmee je werkt, ook gekoppeld zijn aan die stoffelijke ervaring. Het stoffelijk zien is gekoppeld aan het stoffelijke voelen met het stoffelijke lichaam, maar dat betekent niet dat het echt is.’

Ik kon dit wel begrijpen want deze les was al eens eerder getoond tijdens de waarnemingen van het licht (zie Engelen en visioenen). Maar ik had ook als ziel met een geesteslichaam de hemellichamen waar kunnen nemen, ook al was dat wel op een heel andere manier en wist ik ook dat zij er dan anders uitzagen.

De engel glimlachte en zei: ‘Je bent een scherp waarnemer, maar wat je waarneemt op zielsniveau is de laagste laag van zichtbaarheid, voordat de absolute werkelijkheid te zien is. Je kunt je dit als volgt voorstellen. In de stof doet men een waarneming. Dat is de eerste laag of het eerste niveau van waarnemen. Mensen die mediamiek zijn hebben dan de mogelijkheid om de volgende lagen te zien. Meestal maar twee of drie niveaus verder. Maar naarmate je verder gaat en je de waarneming die gekoppeld is aan het mens-zijn achter je laat, ben je in staat om steeds verder door al die lagen van illusie heen te gaan, totdat je bij de laatste laag komt, waarin je dan alles kunt waarnemen wat je zoekt. Dat is wat je tot heden gedaan hebt. Dat wil zeggen dat je hebt kunnen zien dat alles op verschillende waarnemingsniveaus aanwezig is, en je hebt telkens naar de diepste laag gezocht. Nu ga je ook deze laagste laag achter je laten, want het is de bedoeling dat je de werkelijkheid ziet.’

Terwijl de engel sprak, maakte zij weer een beweging en plotseling was alles anders. Het beeld om ons heen veranderde van aangezicht. Ik was niet langer in staat om nog iets herkenbaars waar te nemen. Ook de engel leek verdwenen te zijn en in plaats van haar gestalte zag ik nu een energievorm die uit een bol leek te bestaan. Ik ontdekte dat ik niet langer op dezelfde manier kon waarnemen. Ik had niet langer een herkenbare vorm. Het geestlichaam had ik nu niet meer en mijn ziel had niet langer de vorm die zij had zolang ze in het menselijk lichaam woonde. Ik had dus nu ook geen stoffelijke of geestelijke ogen meer, maar ik voelde hoe ik kon waarnemen via mijn hele wezen. Ik kon als energievorm alles om mij heen in multidimensionale vormen waarnemen. De engel was nu onherkenbaar en tegelijkertijd erg herkenbaar, want binnen deze nieuwe vorm van waarneming kon ik voelen hoe er een zielenband was die dieper ging dan de gewone gevoelens van herkenning. Ook spraken we niet langer op mentaal niveau, zoals gewoonlijk, maar op de een of andere manier was de communicatie direct en tijdloos. Weg waren de moeilijke uitdrukkingen in taal en andere beelden die eerder een hinderpaal leken te zijn dan iets waar men werkelijk houvast aan kon hebben. Ik was verwonderd om mezelf in deze toestand te ervaren en dit te kunnen voelen met het volledige zielenbewustzijn.

De engel communiceerde in een moeilijk te beschrijven overdracht ongeveer het volgende, dat ik hier in de Nederlandse taal zal proberen weer te geven. ‘Nu ben je in de niet-illusie. Je bent in de enige werkelijkheid die er is, want dit is Gods werkelijkheid. Elke vorm die hieruit voortkomt tot en met het stoffelijke niveau van de aarde, zijn hulpmiddelen om de ziel te laten evolueren en te laten groeien. Ook tijdens je uittredingen heb je telkens de vorm kunnen behouden die jou de gelegenheid heeft gegeven om alle reizen mee te maken en alles te ervaren. Je hebt hierdoor ook de ervaring op kunnen schrijven, maar ni is alles vormloos. Het is energie die tevens vorm is. Wat je nu ziet is de enige vorm die er op het goddelijke niveau bestaat en die mag je nu ervaren. Laat deze energie goed tot je doordringen want het is niet gemakkelijk wat je nu gaat meemaken.’

Ik nam waar hoe de omgeving om mij heen vol beweging was en vol licht. Ik zag wervelende energieën en lichtpuntjes die alle gevoed leken te worden vanuit het energieveld dat om alles heen aanwezig was. Het energieveld was vol beweging en veranderde ook steeds van kleur en vorm. Soms was het veld overwegend geel met oranje en dan neigde het weer naar diepgroen en blauw. Er was altijd beweging in het veld en het was nooit helemaal hetzelfde. In de kleuren waren patronen te zien en concentraties van energie die ik op de een of andere manier herkende als universums met daarin sterrenstelsels en levensvormen. Er was nu niets individueels meer herkenbaar waar te nemen, ik ervoer alleen een diep gevoel van een groot collectief veld waarin alles op de een of andere manier in beweging leek te zijn.

Het geheel maakte een diepe indruk en vanuit dit niveau kon ik toch op de een of andere manier begrijpen hoe dit in elkaar zat. Waarom ik dit kon begrijpen, wist ik niet. Ik besefte dat ik niet langer op mijn aardse kennis en achtergrond kon verlaten om dit beeld te begrijpen. Er was geen natuurkunde meer nodig om deze energie te ervaren, hoewel wat ik hier ervoer er wel mee in verband stond. Op de een of andere manier leek het weten echter meer uit de ziel zelf te komen. Maar niet zozeer uit mijzelf als meer uit mijn aanwezigheid in deze vormloze energie. Ik begreep, maar de paradox daarin was dat ik niet kon begrijpen waarom ik begreep. Alles was op de een of andere manier ‘goed’ en ik was deel hiervan zonder aardse belemmering. Ik voelde me één met deze energie die niets dan warmte en liefde leek te zijn.

Alles wat nu als een groot geheel te zien was, en ondanks het feit dat dit beeld erg complex was, was het toch ook erg gemakkelijk om het zo te zien, wan er waren immers geen details te ontwaren. In die zin was het min of meer hetzelfde als wanneer ik me tijdens een gewone uittreding op de normale niveaus van waarneming met geestelijke ogen bevond.

Ik vroeg me af hoe dit te zien zou zijn op aarde zelf, met alle mensen om mij heen en alle levensvormen en activiteiten? De engel zei: ‘Kom maar mee, dan zul je deze vorm van waarnemen mogen beleven op aarde, en dat zal nu juist heel moeilijk voor je zijn.’

We gingen terug naar de aarde. Tijdens de reis was ik nog steeds verwonderd over hoe alles functioneerde. Op de plaats waar normaal gesproken de zon te zien zou zijn geweest was nu niets anders dan een heel klein energiepuntje dat de locatie en de intensiteit van een energiebron voorstelde, maar dan vanuit het goddelijke perspectief.

De engel legde uit: ‘Dat kan ook niet anders, want de zon zoals de mens de kent is een stoffelijke energiebron en hij manifesteert zich dus alleen op jullie stoffelijke niveau. Het is een ster bestaande uit gassen waarop kernreacties plaatsvonden die de energie leveren waardoor jullie op aarde in de stof kunnen leven. Maar een echte zon op het niveau van de goddelijke manifestatie bestaat niet. Er is slechts een energiepunt die de materie in staat stelt om een zon te vormen op jullie waarnemingsniveau. Zoals je kunt zien is de werkelijkheid aangaande de hemellichamen dus iets anders dan wat jullie zien.’

We passeerden andere energiepunten, die de planeten voor stelden. De meeste waren erg klein, want er was geen leven op deze planeten meer. Zij waren aan het uitdoven en de energiepunten werden zo zachtjes aan overgeheveld naar andere delen van het universum of naar ander niveau in een ander universum. Ten slotte kwamen we bij de plek die de aarde voor moest stellen. Ik was verbaasd te zien dat er geen aarde zichtbaar was maar een sfeer waarin veel bewoog. Er was een heel klein lichtpuntje te zien, dat de zielenkern van de aarde bleek te zijn. Rondom dit punt nam ik een wervelende sfeer waar met daarin energievormen die uit zielenenergie bleken te bestaan. Er waren geen herkenbare vormen te zien en ook geen individuele energievormen, slechts een sfeer van energie. Ik voelde veel vragen in mij opkomen. Ik had op aarde al op verschillende niveaus waargenomen en alle aspecten van zowel het stoffelijke als het geestelijke daar kunnen zien. Dit beeld tartte elke beschrijving, want ik zag geen herkenbare vormen of processen.

De engel zei: ‘Dit is de werkelijkheid op zielsniveau, als je alle vormlagen weghaalt. Wat dan overblijft, is pure goddelijke energie, want elke levensvorm en ook de ogenschijnlijk dode stoffen zijn bezield door de goddelijke energie. Dat is de beweging die je nu ziet en die in feite het leven op aarde voorstelt. Zoals je ziet is elke vorm van individueel gedrag, verdriet, geluk, waarnemen, niet langer aanwezig in dit proces, want in werkelijkheid vindt dat niet plaats. Als je teruggaat door de verschillende lagen van waarneming heen naar de stoffelijke wereld, dan zie je dat alles wat mensen en andere levensvormen meemaken in principe deze wervelende processen in gang zet. Met andere woorden: het “leven” op goddelijk niveau. Jullie zijn de stoffelijke uitvoerders van het proces dat je nu gadeslaat. De mens ervaart dit uitvoeren op stoffelijk niveau als de enige realiteit; sommige mensen zijn in staat om daarin een aantal lagen dieper te kunnen zien, maar de stoffelijke beweging is alleen maar een proces en geen doel op zich. Als je nu naar de aarde kijkt en ook naar datgene waarop je gesteld bent of wat je minder prettig vindt, dan zie je dat dit aardse gedachten zijn over de vorm en het kleine stukje goddelijke energie daarin, maar niet de volledige werkelijkheid.

Dat is de ware reden waarom jullie als mens nooit vervulling vinden in het leven, tenzij je de eenwording met het goddelijke in de andere ziel vindt. Het leven dat jullie als mens ervaren in de vorm is namelijk geen leven, maar de projectie van iets wat wel leven is. Je weet dat dat veel moeilijker is dan men denkt, en op aarde, in de samenleving die jullie kennen, projecteren jullie dit op relaties, werk, gezondheid en ziekten en de activiteiten die jullie verrichten. Maar in werkelijkheid is het een beweging die op de een of andere manier moet worden beleefd. Het stoffelijke en geestelijke leven, ja elke vorm van leven op elk niveau van een andere realiteit of sfeer is alleen maar de vorm waarin uiteindelijk deze energetische beweging tot stand komt, maar het is niet de beweging zelf. Ook de geestelijke sferen zijn namelijk net zo illusoir als het stoffelijke leven. Je hebt dit allemaal al eens eerder beleefd tijdens je grotere reizen door de verschillende gebieden in wat je toen de “werkelijke hemel” noemde (zie hoofdstuk 1 t/m 4 van Visioenen en uittredingen).

Het werkelijke leven is puur goddelijke energie, liefde en warmte, maar niet de liefde zoals je dat gewend bent op aarde in de aardse vorm. In een klein aantal gevallen komt aardse liefde een beetje in de buurt van het beleven van goddelijke liefde, maar dat is een zeldzaamheid.

De engel pauzeerde nu even en ik dacht diep na over wat ik gezien had en in mij had opgenomen. Was liefde dan geen wezenlijke kracht? De liefde die ouders voor hun kinderen voelen, en omgekeerd? Liefde tussen mensen, partners en andere wezens in de natuur? Hoe zat het dan met alle energieën die dagelijks gevoeld werden op intermenselijk niveau?

De engel zei: ‘Dat is nu het probleem waar ik je voor waarschuwde aan het begin van deze reis. Al deze emoties, gevoelens en energieën die zich op intermenselijk niveau elke dag voordoen, zijn een energie die voortkomt uit de stoffelijke waarneming, met hooguit twee tot drie toegevoegde lagen aan geestelijke diepte. Dat wil zeggen dat men menselijke liefde voelt vanuit een projectie in de stof, zoals een ouder-kindrelatie of een partnerrelatie, waarbij het mogelijk is dat een dieper aspect een rol speelt op grond van een geestelijke band. Dat is alles.

Maar het is niet de werkelijkheid, want op puur energetisch niveau is er helemaal geen relatie zoals je die kent, maar slechts het samengaan van energiestromen, die in de stof de emotie teweegbracht, maar dat in de ziel niets anders is dan de vervolmaking van de ziel op zielsniveau. Men denkt dat men ouder is van een kind, maar men is uitsluitend de biologische schepper van een stoffelijk lichaam, waarin zich een ziel bevindt die zich kan manifesteren binnen het energieveld dat je nu gezien hebt. Nu kan men zeggen dat men het kind van wie men de vader of de moeder is ook op zielsniveau herkent en er een liefdesband mee heeft. En ja, dat is ook logisch, want er is in principe altijd een band vanuit de goddelijke energie. Maar het betekent niet dat deze ook reëel is. Ook bij alle andere relatiepatronen gaat het om niets anders dan de energetische interactie en beweging tussen energiepunten. Het maakt niet uit of het nu liefdesrelaties zijn, vriendschapsrelaties of werkrelaties. Het is energie die stroomt.

Begrijp je nu waarom het loslaten van het illusoire beeld zo moeilijk te bevatten is voor veel mensen? Want zoals ik het je nu laat zien lijkt het een liefdeloze en koude bedoeling te zijn, terwijl het dat volstrekt niet is. Men heeft immers juist geleerd dat men door empathie, warmte en liefde voor elkaar en de medemens verder komt in het leven, zowel in de geest als in de stof. Juist de empathie en de warmte hebben ervoor gezorgd dat de goddelijke energie waar men deel van uitmaakt groeit. Maar er is ook een keerzijde van deze situatie op aarde. Men gaat namelijk liefde, warmte en empathie te veel als een doel op zich zien, terwijl het niets anders is dan de mogelijkheid om iets in beweging te zetten, wat in feite de evolutie van het goddelijke is.’

De engel was nu stil en samen keken we naar de energetische afdruk van de aarde. Mijn aandacht werd getrokken door een beeld dat ik goed kende en dat mij al jarenlang verdriet en pijn bezorgde. Het was een persoonlijke situatie waar ik al lang mee worstelde en erg veel vragen over had. Nu zag ik opeens dat datgene waar ik mijn eigen projectie aan gekoppeld had, in werkelijkheid slechts een energetische verbinding was geweest op het goddelijke niveau. Met andere woorden: ik had mijn gevoel als mens verbonden met iets wat niet als iets menselijks bestond, maar wat een energie met bewustzijn was die in de goddelijke evolutie een stap vooruit kon zetten.

Ik werd gewaar hoe de verbinding liep tussen enkele andere mensen die erbij betrokken en ik zag in dat menselijke gevoelens en gedachten in feite niet van belang waren. Het was één grote illusie geweest, en toch had ik in deze situatie niets dan verdriet gekend, verdriet dat nooit nodig was geweest. Ik voelde me verschrikkelijk leeg en eenzaam en toch was er telkens die verwarmende liefdevolle energie om mij heen. Er was een heftige emotie in me die ik niet anders kan beschrijven dan als een gevoel van totaal niets zijn.

Plotseling ontstond er een verandering in de energie en het leek alsof er een soort wolk openging in de energie van alle kleuren die ik tot op dat moment gezien had. Er was een intens licht in het centrum van deze wolkenmassa die kookte, kolkte en draaide.

Ik voelde een diepe verbondenheid met datgene wat nu aanwezig was en er klonk een stem in mijn ziel: ‘Je hebt nu een klein stukje van de niet-illusie ervaren, kunnen voelen en ook zien. Nu weet je dat je als mens in feite helemaal niets en tegelijkertijd juist alles bent. Ook jij bent mens geworden en hebt ervaren hoe het is om als mens te moeten leven met alle teleurstellingen, verdriet en ook gelukkige momenten [er deze ervaringen hebben engelen, die nooit als mens geleefd hebben, nooit ervaren!]. Maar je hebt nu ook kunnen zien dat er in het menselijk bestaan vrijwel geen vervulling mogelijk is, tenzij de innerlijke kracht van de ziel op de liefde reageert van de verenigende ziel en jouzelf. Alleen in die kracht kan de ziel de vervulling vinden die men zoekt, maar in je bestaan als mens is dat nooit mogelijk, tenzij de kracht van de ziel zo groot is dat men dir kan manifesteren. Dat is in principe voor elke ziel mogelijk. Maar het is ook een vrije keuze en juist in dit ene aspect heeft de ziel altijd de vrije keuze.’

Dat Hiddinga de film The Matrix als niet-voorkomende situatie in het universum typeert,- waar ik het volledig mee eens ben – betekent ook dat de conclusie getrokken kan worden dat het script van deze film pure fictie is en niets met spiritualiteit te maken heeft ofwel voor de aanhangers van die optie een pseudo-spirituele film.

[bron: Jaap Hiddinga, Het Leven. Interactie tussen de geestelijke wereld en het stoffelijke leven. 2008, 8]

Uitzicht op de Aarde

Gepubliceerd 25 maart 2019 | Door Ans Hoornweg

Posted: 01 Apr 2019 01:30 AM PDT via wakkeremensen.blogspot.nl

Uitzicht op de Aarde

Tijdens een visioen zag ik een groot, rond ruimteschip met aan de bovenkant een hele grote, doorzichtige koepel.

In die bovengelegen koepel was een zeer gevarieerd gezelschap aanwezig van niet alleen buitenaardsen maar ook afgezanten van de diverse Aardse mensenrassen.

Ik zag daar moslimvrouwen, indianen en andere spirituele natuurvolkeren – herkenbaar aan hun specifieke, traditionele kleding – maar ook mensen van het blanke ras (van wie ik één iemand duidelijk herkende).

Alle aanwezigen keken door de doorzichtige koepel naar buiten en zagen toen dat we de Aarde vanuit de ruimte naderden.

Als je de Aarde van veraf ziet dan is Zij zó adembenemend mooi, dat ik me goed kan voorstellen dat de buitenaardsen geroerd zijn door de aanblik daarvan.

In eerste instantie genoten alle aanwezigen in deze Ufo dus ook van het uitzicht op die prachtige, blauwe planeet, maar naarmate de Ufo dichterbij de Aarde kwam sloeg hun bewondering om in shock, omdat ze toen pas konden zien hóe ziek de Aarde is, en hoe de natuur moet vechten tegen al het gif waardoor Zij stelselmatig wordt vernietigd.

D.m.v. een soort ‘kleurpalet’ brachten de buitenaardsen de zieke gebieden op de Aarde in beeld, en tot onze schrik zagen we dat grote gebieden van de Aarde helemaal grauw of flets van kleur waren!

Op hetzelfde moment hoorden wij een stem die zei:

‘Wat wij U laten zien is een stervende planeet; deze prachtige ‘Blauwe Diamant van het Universum’ is ten dode opgeschreven.’

Alle aanwezigen waren hevig ontdaan door deze confrontatie met de stervende Aarde, want zij realiseerden zich dat wat ooit een prachtig Aards Paradijs was, nu verleden tijd is.

De buitenaardsen zwegen maar je voelde hun ontsteltenis, en ook de mensen konden niet anders dan zwijgen bij deze intens trieste aanblik van onze stervende Aarde.

Plotseling begonnen de mensen allemaal door elkaar te praten over wat er zou moeten gebeuren om dit onheil te keren. Even later nam een zeer geëmotioneerde medicijnman het woord, hij zei:

‘De mensen zullen echt álles moeten doen om het tij op Aarde te keren, en het is aan ons allen hier aanwezig om de mensheid daarvan te overtuigen.

De mensen moeten beseffen dat er nú maatregelen genomen moeten worden, omdat anders niet alleen de mens maar ál het leven op de Aarde zal verdwijnen!’

De buitenaardsen vulden zijn woorden aan met:

‘Pas als de mensheid dit zal begrijpen, en er oprecht álles aan wil doen, dán pas zullen wij hen te hulp schieten, want wij mogen en zullen niet zomaar ingrijpen.’

Even later werden de afgezanten weer teruggezet op de Aarde, en kregen zij allen op hun mobiele telefoon een filmpje mee met de beelden van de stervende Aarde: schokkende, confronterende beelden die ze aan de mensen kunnen laten zien om ze wakker te schudden en te overtuigen van de ernst van de situatie.

Al deze afgezanten namen zich voor om zich met Hart en Ziel in te zetten voor de redding van Moeder Aarde, en de man die ik aan boord van die Ufo had herkend heb ik dat tot aan z’n dood zien doen op de Nederlandse televisie.

Veel liefs, Ans

P.s. door de Aarde elke dag even in gedachten Liefdevol ‘in het Licht’ te zetten help en ondersteun je Haar al meer dan je denkt.

https://www.anshoornweg.nl/ y47 \lsdlo

De Magnetische Noordpool verschuift – en nu?

vrijdag 18 januari 2019 | NTR | Redactie Wetenschap & Techniek

De magnetische Noordpool is in rap tempo aan het verschuiven, met 55 kilometer per jaar. Daardoor bestaat het gevaar dat piloten de weg kwijtraken, doordat hun kompas niet meer accuraat is.

Aardmagnetisch veld onmisbaar voor leven op aarde

Luister live

Hoe zit dat precies? Nieuws en Co vroeg het aan Lennart de Groot, onderzoeker bij het laboratorium voor paleomagnetisme van de Universiteit Utrecht. Er zijn twee verschillende Noordpolen, legt hij uit. “De geografische Noordpool is de plek waar de draaiingsas van de aarde de aarde verlaat, die verschuift eigenlijk niet. En het geomagnetische noorden moet je zien als de plek waar je kompas naartoe wijst.”

Sneller dan ooit gemeten

Dat geomagnetische noorden is nu dus snel aan het verschuiven – sneller dan ooit eerder gemeten. Rond het jaar 2000 verschoof het maar 5 tot 10 kilometer per jaar, in plaats van de 55 van nu. Moeten we ons nu zorgen maken? Niet direct, zegt de onderzoeker, maar voor de werking van navigatieapparatuur is het wel belangrijk dat we ons model van het aardmagnetisch veld bijwerken.

Het verschil corrigeren

“Een vliegtuig baseert zijn locatie op basis van een GPS-sensor, dan weet hij precies waar hij is,” vertelt De Groot, “maar een GPS-sensor kan je niet vertellen welke kant je op dat moment op gaat.” Voor dat laatste zijn kompassen nog altijd nodig. Het model van het aardmagneetveld is daarin verwerkt, zodat de kompassen het verschil tussen het geomagnetische en het geografische noorden meteen kunnen corrigeren. Dat is vooral belangrijk voor vliegroutes in de buurt van de geomagnetische Noordpool, want daar zijn de verschillen het grootst.

Maar dan moet dat model – ook wel bekend als World Magnetic Model – dus wel up-to-date zijn. Toch laat de bijwerking van het model nog even op zich wachten: vanwege de gedeeltelijke ‘shutdown’ van de Amerikaanse overheid is de update uitgesteld van 15, naar 30 januari. 

Bescherming voor de atmosfeer

Het is trouwens maar goed dat het aardmagneetveld bestaat, vertelt De Groot. “Het beschermt ons ook tegen elektromagnetisch geladen deeltjes van de zon. Als we dat aardmagneetveld niet zouden hebben, zouden die bijvoorbeeld heel langzaam de atmosfeer beginnen te strippen. En als dat maar lang genoeg duurt, raak je je atmosfeer kwijt.”

[NPO Radio 1 houdt je dagelijks op de hoogte over de laatste ontwikkelingen in de wetenschap 

Maandag t/m vrijdag rond 16.20 uur in Nieuws en Co

Iedere werkdag van 02.00 tot 04.00 uur in Focus

En wanneer je maar wilt in de podcast Focus Wetenschap]

https://www.nporadio1.nl/wetenschap-techniek/14193-de-magnetische-noordpool-verschuift-en-nu