Tot mijn verbijstering – en dus schande -, heb ik nooit opgezocht wat het islamitische offerfeest betekent/of voor betekenis heeft @isgeschiedenis.nl #islam #hieronder-mijn-conclusie

Stelling: Het is uit onderstaande verklaring duidelijk dat het Offerfeest een belangrijke gebeurtenis ia, terwijl de christelijk gelovige ermee worstelt en misschien daarom geen feestdag is. Allereerst de goddelijke opdracht aan Abraham: God beveelt Abraham om Isaak te offeren (Genesis 22)[i]

In het Bijbelboek Genesis staat dus het verhaal dat Abraham zijn zoon Isaak moet offeren. Abraham krijgt deze opdracht van God. Abraham moet naar de berg Moria gaan om zijn zoon Isaak als een offer aan God op te dragen. Nadat Isaak gebonden is en op het altaar is gelegd, houdt een boodschapper van God Abraham tegen. Zijn zoon mag blijven leven. Het geloof van Abraham heeft de test doorstaan. Vele geleerden hebben nagedacht over de betekenis van deze geschiedenis. Het verhaal roept vragen op die soms niet te beantwoorden zijn, maar het verhaal blijft voor velen van betekenis.

Ook ik heb in het verleden mezelf afgevraagd dat de betekenis van deze bijbelse opdracht kon zijn. Pas nu is mijn antwoord duidelijk geworden, omdat ik het geheim zoek ik een tweetal verschillende aspecten: Abraham was niet alleen een aartsvader en daarmee stichter van het joodse volk, maar ook een profeet en voor mij nog belangrijker: een ingewijde met een buitenaardse afkomst. In die primitieve vóórhistorische tijden waren namelijk alle grote leidslieden van de toen bestaande volkeren allemaal  buitenaardse en dus verheven Meesters, want zonder deze geestelijk gevorderden (binnen mysteriescholen op aarde zoals Egypte, Griekenland en Atlantis/Lemurië), was het niet mogelijk om een compleet volk én beschaving op te richten.

Daarom was Adam ook een verheven ziel, zoals álle Groten uit de oude antieke werelden. Ook Alexander de Grote, maar al die profeten kregen ook te maken met aardse beproevingen, omdat ook zij onderhevig waren aan goddelijke of universele levenswetten. Zij stonden daar niet ‘boven’. En daarom kreeg Abraham als eerste gepriviligeerde aartsvader ofwel eerste Zoon Gods van het volk Israël de opdracht om zijn zoon op de brandstapel te doden als symbolische toets of hij zijn Opperheer, Opperschepper, ondanks het verschrikkelijke karakter van deze opdracht, toch daadwerkelijk bereid was deze opdracht uit te voeren. Dat was het geval en dat was dus zijn Poort naar de Hemel omdat deze taak als hemelse opdracht moest worden gezien, én begrepen. Met zijn verheven inzicht en verstand moest hij vanuit zijn hart begrepen hebben dat deze opdracht uitgevoerd móest worden opdat hem het Grootse Levenswonder zou worden geschonken. En zo geschiedde: zijn zoon werd gered.

En natuurlijk betwijfel ik of de islam déze betekenis er achter zou zoeken, want het vereist mystiek inzicht. Dat hebben zij niet aangezien alle salafistische en jihadistische oorlogen die vandaag de dag – en het recente verleden – worden/werden uitgevoerd, dat bewijzen. Dat druist tegen alle universele levenswetten. Even ernstige vergrijpen als de voormalige kruistochten van de christelijke wereldlijke leiders in de Middeleeuwen. Iedere oorlog is duivels.

Daarom speelt de antieke Alexander de Grote nu in zijn rol als gereïncarneerde van één van de leiders in het Gaza van nu, zoals Hamas of Hezbollah, maar ook Netanyahu en zijn extreem-orthodoxe regeringspartners. Of een Iraanse geestelijk leider. Zo mogen allemaal hun fouten uit het verre verleden proberen te herstellen en bewijzen dat ze echt iets geleerd hebben van hun toenmalige fouten. Oude en nieuwe massamoordenaars. Dat is dus de betekenis van het Offerfeest, dat net zo goed in de christelijke geloofsbeleving gevierd mag worden als een van de grootste wonderen uit de aardse geschiedenis, zoals Kerstmis als de boodschap van Liefde die de aarde gebracht werd door de grootste profeet aller tijden en genezer, en heeft bewezen dat de dood niet bestaat, zelfs de kruisdood niet, die hij letterlijk overwonnen heeft. Daarin kunnen christendom en islam elkaar vinden.

~

HET OFFERFEEST: HERDENKING VAN DE BEPROEVING VAN IBRAHIM

Het Offerfeest is een islamitisch feest waarbij herdacht word hoe de profeet Ibrahim (Abraham) op de proef werd gesteld werd door God. Het Offerfeest wordt tijdens de tiende dag van de pelgrimstocht naar Mekka gevierd.

Abraham moet zijn zoon offeren

Net als in de joodse en christelijke geschriften, wordt er in de islamitische geloofsleer aandacht besteed aan aartsvader Ibrahim (of Abraham). In al deze tradities wordt er verteld over een man die op oudere leeftijd een kind krijgt, waarbij wordt beloofd dat Ibrahim de stamvader zou worden van een heel volk. Op een dag wordt hij echter op de proef gesteld door Allah. Ibrahim moet zijn zoon offeren aan Allah. Met pijn in zijn hart voert hij uit wat Allah van hem vraagt, totdat Allah hem op het laatste moment tegenhoudt. Ibrahim heeft de proef doorstaan en mag zijn zoon houden. In plaats van zijn zoon offert hij een dier aan Allah.

Verschillende versies

Volgens de Joden en de Christenen heette de zoon uit dit verhaal Izaäk, waaruit later het volk Israël voort zou komen. Volgens de Islam is het echter Ismaël, waaruit later de Arabieren voort zouden zijn gekomen. Er zijn overigens geen historische bewijzen voor het bestaan van Abraham of Ibrahim, waardoor deze religieuze kwestie waarschijnlijk nooit opgelost zal worden.

(…)

https://isgeschiedenis.nl/reportage/het-offerfeest-herdenking-van-de-beproeving-van-ibrahim

---

[i] https://mens-en-samenleving.infonu.nl/religie/200227-god-beveelt-abraham-om-isaak-te-offeren-genesis-22.html

Indien de mens het begrip reïncarnatie als een feit in zijn denken en zijn leven zou kunnen aanvaarden, zou het leven heel wat gemakkelijker zijn!

Leven in de Kosmos [1]

1 Kijk naar de Sterren

[11] Indien dezelfde mens het begrip reïncarnatie als een feit in zijn denken en zijn leven zou hebben aanvaard, dan zou hij weten dat de mens op Aarde bestaat uit twee afzonderlijke componenten, de ziel en het lichaam. Wij zijn namelijk een ziel en hebben op Aarde een lichaam nodig om hier te kunnen leven, een lichaam, dat precies is aangepast aan de omstandigheden op deze planeet. Zouden wij op een andere planeet geboren zijn zouden wij een ander lichaam hebben met andere vormen en andere functies, aangepast aan die planeet.

De evolutie van de menselijke ziel doorloopt zeven sferen. De eerste drie sferen omvatten de aardse cyclus van de ziel, het rad van wedergeboorte. Leven na leven wordt op de Aarde ingevuld. Tussen de levens in verblijft de ziel in de astrale wereld, een onlosmakelijk met de onze planeet verbonden gebied, dat om ons is, boven ons, beneden ons, maar niet zichtbaar voor onze aardse ogen. De aardse cyclus, incarnatie na incarnatie, is de belangrijkste leerschool voor de menselijke ziel. deze omvat gemiddeld driehonderdduizend aardse jaren. Daarna gaat de ziel verder in de astrale wereld om uiteindelijke, na de zeven sferen  doorlopen te hebben, terug te keren naar haar schepper. Eventueel kan een ziel daarna kiezen voor een nieuwe cyclus op een andere planeet.  Zielen op Aarde die van een andere planeet afkomstig zijn, keren na hun aardse cyclus terug naar hun moederbasis, waar ook in het universum.

[Bron: Leven in de kosmos / samenstellers: Mary en Wim de Redelijkheid, Uitgever: Varsselder : De Redelijkheid 1991; p. 11; uit de roulatie]

Het mooiste Plan van Evolutie dat ik ooit tegenkwam

(DOOR SONIA IN ‘HET RAD VAN WEDERGEBOORTE’)

Reïncarnatie, het basisbeginsel van de schepping:

Vanuit oer werd het leven vrijgegeven

Het leven multipliceerde zich in miljarden levensvormen, die alle reïncarneren

Dat is slechts mogelijk door deze of soortgelijke scheppingen

Hiermee is direct de vraag beantwoord of wij de enige reïncarnerende wezens zijn

Nee dus, want al-wat-leeft binnen deze schepping reïncarneert

Deze schepping valt onder de zorg van het perpetuum mobile van opgang en groei

Om tot opgang en groei te komen, moeten oude vormen afbreken en mogen nieuwe vormen ontstaan

Het spel van opbouw en afbraak is het basisprincipe van het perpetuum mobile, dat zich uit in reïncarnatie

Wij zijn sterfelijk om de oude vorm die we zijn af te breken, en de nieuwe vorm die we mogen zijn op te bouwen

[Genoemd boek, blz 105]

Vergeet niet… dl 7

Wat heb je daar in je hand?

‘Er is een schitterende christelijke legende die zegt dat God ieder mens naar de wereld stuurt met een bijzondere boodschap om over te brengen, met een bijzonder lied om voor anderen te zingen, met een speciale daad van liefde om weg te schenken. Niemand anders kan onze boodschap overbrengen, ons lied zingen of onze liefde geven. Alleen wij. Ik vind dat een mooie legende. Ze herinnert ons eraan dat ieder van ons iets waardevols te bieden heeft voor het leven op onze wereld. Iets wat deze wereld tot een beter oord kan maken.’ [citaat uit het werk van John Powell.]

‘Maar misschien worstel je wel met deze gedachte, vooral wanneer het gaat om het aanpakken van problemen in onze samenleving. Wanneer we kijken naar die dingen die heden ten dage zoveel menselijk lijden veroorzaken – zaken als armoede, aids, verslaving, misdaad, werkloosheid, ziekte, eenzaamheid, de lijst is bijna eindeloos – en wanneer we worden uitgedaagd om een wezenlijk verschil te maken, komen we vaak met allerlei excuses aanzetten waarom we dat niet kunnen.

‘Onze excuses variëren nogal. Meestal hebben ze te maken met het gebrek aan capaciteiten of hulpmiddelen. We hebben de benodigde kwalificaties niet. We hebben niet genoeg geld. We hebben geen tijd. We beschikken niet over de benodigde vaardigheden. We hebben geen invloed van betekenis. We hebben geen adequate kennis. We hebben de benodigde energie niet. En gewapend met de een of andere reden rechtvaardigen we dus ons gebrek aan actie en proberen w te ontsnappen aan onze persoonlijke verantwoordelijkheid om te bouwen aan een betere wereld.’

Geen wonder dus dat we het leven op aarde zo vaak moeten overdoen via het Rad van Wedergeboorte ofwel reïncarnatie; omdat de weg naar zelfbeheersing en ego-loosheid om het meesterschap te bereiken zo’n immens moeilijk traject is. Maar als je die drempel hebt overwonnen, dan ben je ook een hele grote meester! Waar andere planeetbewoners vol bewondering naar kijken, omdat dat meesterschap in vrije wil en uit eigen keuze is gegaan en ‘veroverd’ of volbracht.

Aanverwant thema: kolonialisme

Het kolonialisme dat in alle oud-koloniale naties van dit moment speelt, kan op dezelfde redeneertrend als mijn voorgaande blog worden geplaatst. Wij als Vlamingen en Nederlanders hebben hetzelfde DNA in ons bloed zitten waar we vanuit onze persoonlijke ziel ook in die oudere tijden hebben geleefd, hetzij als slachtoffer, hetzij als slavenhandelaar. Het maakt vanuit het hier en nu niet uit, want deze aarde is overbevolkt door mensen die zich als ‘slachtoffer’ opstellen, zich namelijk niet realiserend dat ze vroeger zelf als slavenhandelaars hebben geleefd, want in deze wereld mag je nauwelijks spiritueel denken omdat het nog steeds een taboe is, althans een taboe van de meerderheid onder de bevolking die dat gezweef vindt.

Wat een vrijheidsgevoel als je dus wel in vorige (en toekomstige) levens gelooft en dus weet dat je alles moet hebben meegemaakt om er bovenuit te kunnen stijgen. Het hele identiteitsdebat is dus een zinloos debat omdat het geen oorzaken oplost: als je slachtoffer bent in het hier en nu bestaat er maar één recept om dat op te lossen: neem je bed op en stap de wereld in, geparafraseerd naar het nieuwe testament. Kortom, stel je niet als slachtoffer op, maar onderneem actie zodat je ondernemer wordt en je leven in eigen hand neemt! Word of verover je eigen meesterschap over je eigen leven.