Door Kiara Windrider (14 september 2020)
SHAMBHALA
Ik word eraan herinnerd, toen ik Cinamar’ s boek, Inside the Earth, las aan een levendige droom die ik had in de tijd dat ik in Mt woonde. Shasta, Californië, wordt meegenomen naar een van de Inner Earth steden onder de berg. Ik erken nu dat het meer dan een droom was, en dat ik op de een of andere manier resonantie had gevonden met de trillingsfrequentie van die stad, en dat er een doel was geweest om toen binnen te komen.
Een van de vrouwen die ik tijdens deze ‘droom’ ervaring in Telos ontmoette in de Inner Earth City of Telos sprak me over een kwaliteit van verbinding die we deelden waardoor we ambassadeurs waren geworden voor elkaars werelden. Mijn fascinatie voor deze steden en afmetingen onder het oppervlak van onze wereld is sindsdien gegroeid.
Maar niets roert me meer dan wanneer ik het over de stad Shambhala hoor. Verder in het boek reizen Radu en Cezar naar de Patagonische bergen van Argentinië waar een oude sjamaan hen naar de ingang van een grot leidt die leidt naar een stad genaamd Utklala, en dan richting een verre stad die Shambhala blijkt te zijn. Radu zegt dat hij nog niet vibrationeel ingespeeld werd om deze stad te betreden, aangezien dit dieper bestond in de astrale en causale wereld van de Aarde.
Deze rijken mogen niet worden geïnterpreteerd als lineair. Ik had eerder gezegd dat hoe dieper we binnen de Aarde gaan, hoe dichter we bij de hogere astrale en oorzakelijke werelden komen, totdat we eindelijk op het punt van singulariteit binnen het centrum komen dat opduikt als een Inner Sun. Maar dit is niet gerelateerd aan afstand, maar aan bewustzijn. Twee mensen kunnen dezelfde diepten binnen de Aarde betreden, en afhankelijk van hun niveau van aandacht, ervaren het als iets andere dimensionale realiteit.
Zo konden mensen steden als Shambhala op hun eigen unieke manier ervaren. Degenen die niet volledig op bepaalde aspecten van deze stad ingespeeld zijn, zullen een wazige halo ervaren, terwijl anderen misschien veel concreter realiteiten ervaren. Anderen, die nog geen bepaalde resonantie hebben ontwikkeld, kunnen het misschien helemaal niet waarnemen.
In elk geval lijken er echter één of meerdere gidsen te zijn die de weg naar binnen openen. In mijn eigen ‘ droom ‘ ervaring, toen ik richting Telos reisde, waren er twee gidsen die ik oorspronkelijk had gezien als ‘ dwergen ‘, die typische mijnuitrusting droegen en een kleine lantaarn waarmee ze de eerste tunnel waar ze me in uitnodigden te verlichten Ik ben er klaar voor. Hierna breiden de kamers zich uit, en de muren namen de gloed van een zelf reflecterend licht op, totdat ik in een grote hal kwam waar honderden zich hadden verzameld voor een of andere raad.
Ik moet toegeven dat ik er vaak naar verlangde om daar terug te gaan. Er zijn tijden dat ik onze drama ‘ s intens verveel en wil ontsnappen aan een trillingsfrequentie waar geen misleiding, manipulatie, geweld en oorlog meer nodig is. Ik voel dat wanneer het moment rijp is, we de begeleiding krijgen die nodig is om zulke reizen mogelijk te maken. Tot die tijd kunnen we verder werken aan het ontwikkelen van een vibrationele attunement.
Tijdens mijn reis naar Telos was ik ervan overtuigd dat de tijd nabij is wanneer de oppervlaktewereld zal beginnen te trillen met dezelfde resonantie die de Innerlijke Aarde beschavingen al vele duizenden jaren kennen en behouden. Gaia zelf stijgt in trillingsfrequentie. Fysieke materie wordt doordrenkt met een soort plasticiteit die onze reis door deze portalen makkelijker maakt.
Degenen onder ons die op deze oproep reageren hebben een rol te spelen bij het verwezenlijken van dit. Terwijl we naar etherische, astrale en causale vliegtuigen reizen binnen de Aarde, bereiden we onze lichamen voor om ook deze zelfde rijken te verkennen buiten de Aarde, en voorbij de sluier van fysieke dood. Dit is uiteindelijk waar het Hemelvaartsproces over gaat.
Aquarius 