Maya Berichten Dag 197 ~ [Archief] Donderdag 3 december 2015

Dagelijkse gids voor zelfbekrachtiging

Caban 2  Respecteer Kinderen

Ik ben Caban 2. (Rode Aarde) We zijn er dankbaar voor dat we deze tijd van delen met jullie hebben. Vandaag willen we over het onderwerp van de liefde praten. In de hele schepping, zijn er maar weinig plaatsen waar de mogelijkheid bestaat om lief te hebben op zoveel niveaus als mensen dat doen. Het aspect van de liefde waar we over willen praten vandaag is kalverliefde, wat over het algemeen wordt geassocieerd met de romantische gevoelens tussen adolescenten.

Ouders ontmoedigen vaak kalverliefde, uit angst dat hun kinderen niet de dromen volgen van de ouders of dat het meisje misschien zwanger wordt. Wij stellen voor aan alle volwassenen zich te onthouden van het plagen van kinderen die in kalverliefde zijn en te vermijden dat ze gescheiden worden, terwijl ze deze ervaring hebben. Veel ouders proberen hun kinderen de pijn te besparen die zij hebben geleden toen ze jong waren, ze deden hun uiterste best om hun kinderen te beschermen door hen onderdak te geven. Wat gebeurt als resultaat, is dat het kind geweigerd wordt vele ervaringen te hebben. Hen wordt niet het vertrouwen of respect gegeven wat nodig is om beslissingen te nemen die hen in staat stellen om een ​​volledig leven te leven. Hun rijping is belemmerd, want ze leren niet hoe hun eigen problemen op te lossen of om “nee” te zeggen op hun eigen voorwaarden.

Er zijn vele tragische verhalen, zoals weergegeven in Romeo en Julia waarin goedbedoelende volwassenen hun kinderen dwingen om zich te houden aan de maatschappelijke regels die geen andere basis hebben dan de angsten en overtuigingen van de volwassenen. Sta deze jonge mensen toe om hun vrienden te kiezen. In plaats van voor hen keuzes te maken, leer hen vanaf zeer jonge leeftijd hoe adequaat te handelen. Leer ze om hun eigen problemen op te lossen op een vroege leeftijd en laat ze het resultaat van hun keuzes ervaren. Dan, wanneer ze de puberteit bereiken, zullen ze de vaardigheden hebben die nodig zijn om vrienden en recreatieve activiteiten te kiezen, die in hun eigen belang zijn. Het is onze hoop dat ouders, leerkrachten en voorbeeldgevers, deze berichten ook zullen integreren in hun Wezen. Als ze negatieve gedachtepatronen, veranderen ongewenste gewoonten en verouderde overtuigingen loslaten, zullen ze veel beter uitgerust zijn om hun kinderen op te voeden. Kun je je voorstellen hoe je leven anders zou zijn geweest als je deze hulpmiddelen geïntegreerd had toen je jong was?

Hoe zou je leven anders zijn als er op de leeftijd van twee ook naar je werd geluisterd en je wist hoe je ‘nee’ moest zeggen tegen iets dat niet goed voor je voelde? Hoe zou je leven zijn geweest als je bij elke stap ondersteunende familie en vrienden had die je tegen kwetsen zouden beschermen?

De incidenten van verkrachting en misbruik die jullie culturen doordringen zouden ophouden te bestaan wanneer de daders gestopt werden als de kinderen het vertrouwen hadden om ze aan te geven en de verzorgers niet bang zouden zijn om geconfronteerd te worden met de dader. Hoe zouden jou interacties met anderen zijn vandaag als je op de leeftijd van twee ook had mogen zeggen wat er door je hoofd ging zonder dat er gezegd zou worden dat je stil moet zijn of dat je gewoon genegeerd zou worden? Wanneer kinderen belachelijk worden gemaakt of gestraft worden omdat zij vertellen wat er in hun hoofd omgaat, leren ze al snel dat het vertellen van hun waarheid niet altijd een goed idee is en leren ze leugentjes om bestwil te vertellen.

Kun je je voorstellen hoe je leven anders zou zijn als je aangemoedigd zou zijn geweest om je emoties te uiten toen je nog een peuter was? Kinderen wordt vaak geleerd dat alleen baby’s huilen. Als kinderen boosheid voelen, wordt het vaak onderdrukt en hen verteld, “Ga naar je kamer!” Heel vaak tonen kinderen op een natuurlijke wijze hun uitbundigheid door te dansen en te zingen, wat met minachting door volwassenen ontvangen wordt, die hen voortdurend vertellen om stil te zijn en te kalmeren.

Vaak, tijdens de belangrijkste tijd van hun leven wanneer de ouder en kind binding cruciaal is, worden kinderen naar een kleuterschool gestuurd. Alvorens ze worden ingeschreven worden ze onderworpen aan een reeks vaccinaties die een ravage aanrichten op hun immuunsysteem. Daarna worden ze blootgesteld aan talloze ziekten als zij omgaan met en dingen in de mond steken die ongezonde kinderen hebben aangeraakt. Het aantal voorschoolse leerkrachten die aandacht , liefde en ondersteuning kunnen geven die ze nodig hebben is helaas zeer gering in aantal.

Kinderen op deze leeftijd moeten weten dat ze kunnen rekenen op hun verzorgers om ze te koesteren en te beschermen. In plaats van dat zij deze steun ontvangen, schrijven de ouder hen op deze school in, vaak zonder dit te overleggen met het kind. Als gevolg hiervan, beseft het kind zich dat hij geen keuze heeft en voelt zich vaak verlaten als de ouder wegloopt. Hij draait dan rond om zichzelf te vinden in een kamer vol met vreemden, niet wetende wat er van hem wordt verwacht en zonder het begrip van tijd, niet wetende of en wanneer mama of papa zal terugkeren.

De meeste kinderen, hebben voordat ze de kleuterschool binnengaan, al overtuigingen ontwikkeld zoals: dat kinderen moeten worden gezien en niet gehoord, alleen baby’s huilen, ik heb geen controle over mijn leven, op elk moment kunnen mijn ouders mij verlaten, niemand luistert naar mij, woede is slecht, toon niet je emoties, mensen lachen om wat ik zeg, school maakt me ziek, etc. Komt een van deze u bekend voor? Dit zijn de overtuigingen waar de meeste kinderen hun gedachten, woorden en daden op bouwen.

Vervolgens gaat het kind naar de kleuterschool waar ze competitie leren en labels krijgen afhankelijk van hun vermogen om de taken te doen die voor hen geplaatst worden. Van hen wordt verwacht dat ze voor hele lange perioden van tijd stil zitten, dat is onnatuurlijk en misbruik. Ze moeten voldoen aan nieuwe regels die zeer afmattend kunnen zijn. Wat ze leren is het opgeven van zelfexpressie en toegeven aan conformiteit. De openbare school is opgericht om mini-robots te creëren voor de industriële samenleving. Kinderen worden gedwongen om vaardigheden te leren die hen een productief lid van de maatschappij zal maken. Als er bezuinigingen binnen het systeem zijn, zijn creativiteit klassen, zoals kunst, muziek en lichamelijke opvoeding de eerste die uit het curriculum worden verwijderd. Zij worden beschouwd als de minst belangrijk, maar dit zijn de vaardigheden die de rechter hersenhelft balanceren met de linker hersenhelft.

Kinderen leren het beste in de natuur, maar behalve dat het ​​deel uitmaakt van de wetenschap curriculum opgezet door het schoolbestuur, is de enige interactie die zij hebben met de natuur op de speelplaats of bij de bushalte. De overgrote meerderheid van de kinderen weten niet dat melk afkomstig is van koeien, dat eieren van kippen komen, dat hamburgers vlees is van koeien of dat groenten en fruit worden geteeld door boeren. De meeste ouders weten niet het niveau van gifstoffen die zijn toegevoegd aan levensmiddelen om te groeien, rijpen, bewaren en ze te kleuren. Toch worden dagelijks deze toxines in jullie lichamen en die van jullie kinderen geladen. Vraagt u zich af waarom er een toename is in de kinderziekten zoals diabetes, autisme, ADHD en leukemie?

Aldus gaan kinderen naar de lagere school met veel van de bovengenoemde overtuigingen goed intact. Hun lichamen zijn slap door gebrek aan lichaamsbeweging en gevuld met giftige voedsel en stoffen die het immuunsysteem verzwakken. Kinderen voelen boosheid, maar kunnen het niet uiten. Ze beseffen dat het schoolsysteem vernederend is, maar niemand beschermt hen. Ze voelen zich traag zodat ze suikerhoudende voedingsmiddelen eten en frisdrank drinken om hun energie te stimuleren. Ze doen bizarre dingen om aandacht te krijgen, maar nog steeds is er niemand die naar hen luistert. Hun frustratie kookt over en belanden in het kantoor van de directeur of de jeugdgevangenis, nog steeds met niemand die hen de liefde, steun en aandacht geeft waarnaar ze hunkeren en die zij verdienen. Is het een wonder dat tienerzwangerschappen blijven stijgen

Wat wij zeggen tegen ouders, leerkrachten en voorbeeldgevers van de kinderen is om aandacht te besteden aan hoe jullie hun overtuigingen beïnvloeden. Behandel hen op de manier zoals je zelf graag zou zijn behandeld vanaf je kindertijd. Ieder van jullie heeft de mogelijkheid om een grote invloed uit te oefenen op een kind, zelfs als je hen maar zelden tegenkomt. Een eenvoudige glimlach kan wonderen doen voor iemand die zich onzichtbaar voelt. Wanneer je hun ouders ontmoet, stel jezelf dan ook voor aan het kind. Behandel het kind met vriendelijkheid en respect. Vermijd betuttelend gedrag, zoals het aaien over het hoofd of het gebruik van babytaal.

Stimuleer het kind om zijn droom tot leven te brengen. Maak hen onder geen beding belachelijk of vertel hen niet dat ze een andere keuze moeten maken.

Als ze je om jou advies vragen, geef het hen dan duidelijk en bondig aan, en laat ze weten dat andere mensen verschillende meningen hebben. Moedig hen aan met anderen te spreken die andere meningen hebben en dan hun eigen beslissing te nemen. Laat al het gedrag wat geslachtsgerelateerd is los, zoals jongens dragen blauw en spelen met vrachtwagens terwijl meisjes rose dragen en met poppen spelen. Laat kinderen het pad van hun loopbaan zelf kiezen, zonder ze te labelen met rolpatronen, zoals meisjes worden verpleegkundigen of kappers, terwijl jongens artsen worden of vrachtwagenchauffeurs. Behandel kinderen met respect. Luister naar hun woorden, hen aanmoedigend om hun problemen op te lossen en laat ze tot bloei komen. We hopen dat deze woorden jullie hart raken en eraan meehelpen dat jullie wijzigingen aanbrengen die jullie in staat stellen te helen en jullie basis opnieuw op te bouwen, dus het verbeteren van de benodigde vaardigheden die nodig zijn om jullie zelf en de kinderen die jullie tegenkomen op te voeden.

Selamet! Caban 2

http://mayanmessages.wordpress.com/

Vertaald: wakkeremensen.blogspot.nl

Hans Stolp en nieuwetijdskinderen jonge- & oude generatie [1]

Anders dan anderen[i]

‘Wat ze vertelde trof mij: het was namelijk al een bekend verhaal dat ik inmiddels al heel vaak, in allerlei variaties, te horen had gekregen. Want vele, inmiddels volwassen geworden nieuwstijdskinderen, deden in hun jeugd dezelfde ervaringen op. Ze hadden in hun jonge jaren bijna allemaal het gevoel dat ze de enige waren die een beetje vreemd waren en die anders dan de ‘gewone’ mensen in het leven stonden. Stuk voor stuk werden zij daardoor mensen die van binnen ‘op slot’ gingen, omdat ze hun gevoelens voor zichzelf leerden houden en die nooit durfden te uiten. Daardoor werden zij mensen die op latere leeftijd moesten leren om zich alsnog van al hun weggestopte gevoelens bewust te worden, die te doorleven en vervolgens te leren uiten.[ii] Werkelijk een schrikwekkend zware opgave, waar veel mensen dan ook pas door een diepe levenscrisis aan toekomen.  

Het is te hopen – en mede daarom schrijf ik [H.S.] dit boek – dat de huidige generatie nieuwetijdskinderen (de kristalkinderen en de regenboogkinderen) met meer begrip wordt opgevangen en begeleid zodat deze kinderen niet (langer) dichtklappen en op slot gaan, maar onbevangen[iii] durven vertellen over hun gevoelens, ervaringen en ideeën.   Wanneer dat lukt, is dat overigens niet alleen een geschenk voor die kinderen zelf, maar ook voor onze samenleving, die dankzij deze kinderen mag leren op een andere, nieuwe manier naar het leven en de grote levensvragen te kijken.

 Zien wat anderen niet zien

‘De jonge vrouw vertelde: Als kind voelde ik me altijd een buitenstaander. Op de een of andere manier was ik van jongs af aan anders dan de andere kinderen, iets wat de mensen om me heen me op allerlei subtiele manieren lieten merken. Waarom ik anders was, begreep ik niet. Pas veel later besefte ik dat niet iedereen de dingen zag die ik zag en dat niet iedereen voelde wat ik voelde. Pas later begreep ik dat het niet gewoon was om de aura van mensen te zien en te praten met je eigen engel. Toen, als kind, dacht ik dat iedereen kleuren om mensen heen zag. Daarom begreep ik niet waarom de mensen zo afwijzend reageerden, zodra ik probeerde ook maar iets te vertellen over wat ik zag.

(…)

‘Natuurlijk maakte deze ervaring haar eenzaam en onzeker: als je niet durft te spreken wat je eigenlijk voelt en denkt, word je als vanzelf een gesloten en onzeker kind. Het was dan ook niet vreemd dat ze op school allerlei problemen kreeg. Daarom was de school een ramp voor mij. Ik heb hem gehaat. Ik werd veel gepest en de andere kinderen lieten mij links liggen. Ik hoorde er niet bij, want ik was immers vreemd. (…)

‘Wat we op die school leerden, had niets, maar dan ook helemaal niets met het gewone leven te maken. Toen, als kind, wist ik al dat ik later echt niets zou gebruiken van al die nutteloze dingen die we daar moesten leren.

‘Veel nieuwetijdskinderen reageren op dergelijke negatieve manier op het onderwijs. Wat ze zeken en op school hopen te vinden, zijn niet zozeer allerlei reken- en taallessen, ze zoeken vooral hulp bij de dingen die ze beleven – om die te kunnen begrijpen en een plaats in hun leven te kunnen geven. Daarnaast willen ze hun speelsheid en beweeglijkheid vorm leren geven, ze willen dansen en fantaseren. Ook willen ze weten hoe ze vrede op aarde kunnen brengen, ze willen weten hoe ze met conflicten moeten omgaan en hoe ze wat beter voor zichzelf kunnen leren opkomen.[iv] Bovendien willen ze graag iets horen over de geestelijke wereld, omdat ze zelf nog sterk in verbinding met die wereld staan en leven. Ze willen zich creatief kunnen uiten, omdat ze juist in hun creativiteit hun diepere weten en aanvoelen tot uitdrukking kunnen brengen. Kortom, het onderwijs dat ze zoeken en willen, moet aansluiten bij hun belevingswereld, hun vragen en bij de beelden en de creatieve mogelijkheden die in hen leven. Dat betekent dus, dat ze een heel ander type onderwijs zoeken (en nodig hebben!) dan het gangbare onderwijs van dit moment.’

Wordt vervolgd   

---

[i] Hoofdstuk 1: Een nieuwetijdskind vertelt haar verhaal, in: Hans Stolp, De levensopdracht van nieuwetijdskinderen. Wie ze zijn en wat ze ons leren. 2010; p.7]

[ii] Dit geldt ook exact voor mij persoonlijk (zoals in mijn introductie vermeld staat), omdat in deze tekst geen achtergrond wordt geschetst, te weten dat je afkomstig bent uit hogere dimensionale levens, maar op aarde in dit betrekkelijk moderne leven wordt geboren, maar ook voorgaande levens op aarde hebt doorgebracht in permanente vluchtsituaties, zoals bij de Essenen, Katharen etc. Ook daarin is veel psychische schade opgedaan, die nog steeds in je lichaamscellen (en dus DNA verborgen) liggen en geheeld moeten en kunnen worden.  

[iii] Dat kan alleen als de Wet van de Grote Getallen optreedt, zoals alleen bij de generatie van na 2000, die collectief als nieuwetijdskinderen zijn geboren. De vóórgaande generaties waren vanzelfsprekend de individuele gevallen ofwel ‘solisten’ als voorlopers.  

[iv] Hier worden dus die zaken opgenoemd die in het huidige basisonderwijs moeten worden aangepast om zich op de nieuwe tijd voor te bereiden.

Iets heel anders: ‘Hoe maak ik mijn kind tot een gezonde gamer?’

Joan Makenbach, FD Persoonlijk, 16-11-19

PERSOONLIJK

Help!/Hoera! Mijn kind is gameverslaafd

Menig ouder ziet het zuchtend en steunend aan, het eindeloze gamen van de kinderen. Die eindeloze potjes Fortnite en Fifa kunnen toch niet goed zijn voor het kinderbrein en de sociale contacten? Hop, naar buiten, ga daar voetballen! Daar zit je mis, zeggen experts. Gamen is vaak niet schadelijk en zelfs nuttig. En een ouder die het afdoet als een oninteressante hobby doet meer kwaad dan goed.

De wereld van eSports

eSports is het online competitief gamen. Gamers nemen het individueel of in teamverband tegen elkaar op in een wedstrijd. Denk hierbij aan games als World of Warcraft en Fifa. eSporters zijn professionele gamers. Belangrijkste inkomstenbronnen zijn het spelen van toernooien, streamen van wedstrijden en sponsoring. Dave ‘Rojo’ Jong (21) is de succesvolste eSporter in Nederland. Hij werd tweede bij het WK Fortnite en verdiende zo 1 miljoen euro.Uit onderzoek uit 2017 blijkt dat 39% van de Nederlandse jongeren (14-35 jaar) fan is van eSports.INFO: De website van het Trimbos Instituut bevat veel nuttige informatie over gezond gamen voor kinderen en ouders. Zie gameninfo.nl

Als mijn negenjarige zoon achter zijn tablet meedeelt dat hij Barcelona zojuist heeft verslagen of gilt dat Pokémon Mewtwo heeft gevangen, kan dat maar met mate op mijn belangstelling rekenen. Fortnite, Pokémon of Fifa 20; waar ik een fanatiek supporter ben van zijn voetbalprestaties, raak ik nauwelijks enthousiast over zijn gamekunsten. Eigenlijk ben ik louter geïnteresseerd in de tijd die hij op zijn Xbox en tablet doorbrengt. Dus waak ik als een akela over de klok die zijn tijdslot aangeeft.

Maar daarmee maak ik een fout, zo meent Koen Schobbers. Schobbers is eSporter, presentator en specialist op het gebied van de gaming-educatie voor ouders, jeugd en de zorg. Begin 2020 komt zijn boek Het gamende kind uit en hij lanceerde onlangs het door hem bedachte Parents of Play-programma, om de relatie tussen ouders en hun gamende kinderen te behouden, herstellen of versterken. ‘Gamen is simpelweg niet meer weg te denken uit het leven’, vindt hij.

151 mrd euro

De gamebranche is de snelst groeiende bedrijfstak ter wereld, met een omzet van 151 miljard euro: 5,5 keer die van de muziek, 3,5 keer die van film. ‘Als ouders kun je gaming niet afdoen als iets oninteressants, omdat je het niet kent uit jouw jeugd of het niet aansluit bij jouw voorkeuren. Uiteindelijk werkt dat tegen je en kan het zelfs leiden tot een slechte relatie met je kinderen.’

Schobbers weet waarover hij praat. Als jonge jongen blonk hij uit in het racespel Trackmania en hij tekende op zijn veertiende een contract om tegen betaling toernooien te spelen. Zijn ouders stonden achter hem, maar dat werd minder naarmate hij meer uren stak in het gamen. ‘Zeker de relatie met mijn moeder verslechterde. Zij had geen idee wat ik online deed, ze hamerde alleen op schoolprestaties.’

Er was veel wrijving thuis bij Schobbers, met als dieptepunt die keer dat zijn moeder iets afkeurends zei over het gamen en hij helemaal doordraaide. ‘We konden amper nog normaal met elkaar praten, waren te ver van elkaar af gedreven doordat onze beleveniswerelden niet op elkaar aansloten.’

Tussen Koen Schobbers en zijn ouders kwam het pas goed toen hij in 2014 geïnterviewd werd door de NOS. Hij was op dat moment al een paar jaar professioneel eSporter. Voor het eerst hoorde zijn moeder uit de mond van haar zoon wat hij allemaal deed en raakte ze geïnteresseerd. Het zorgde voor een opening tussen hen.

Moeder de boeman

Zijn jeugd inspireerde Schobbers tot het opzetten van dat Parents of Play-programma. Bedoeld voor alle ouders, maar Schobbers ervaart dat het bijna alleen vrouwen zijn die hun zorgen over hun gamende kinderen uiten. Dat was ook te merken bij de totstandkoming van dit artikel. Op een oproep om te praten over ‘zorgen om gamegedrag bij kinderen’ reageerden enkel vrouwen.

Schobbers heeft daar wel een verklaring voor: ‘Vaders vinden gamen meestal nog wel lollig en willen best een uurtje meeracen. Moeders zijn vaak beducht voor het aantal uren dat hun kroost achter het beeldscherm doorbrengt en de invloed op gedrag, school en sociaal leven. Moeders gaan de strijd aan in het gezin. Met als gevolg dat zij ook al snel als boeman worden gezien. Net als mijn eigen moeder.’

Schobbers begrijpt de angst voor overmatig gamegebruik, maar een puber die acht uur per dag achter zijn pc zit, krijg je daar volgens hem niet achter vandaan door boos te worden of als politieagent op te treden. Negatieve discussies leiden immers tot frustraties en ruzie en dan ziet de puber nog maar één uitweg en dat is nóg meer gamen.

De game-expert ziet de oplossing in oprechte interesse tonen in het kind en zijn gamegedrag. Volgens hem zijn er drie simpele vragen die je als ouder moet stellen om de communicatie op gang te brengen: wat, hoe en waarom? ‘Watvragen zijn het makkelijkste middel om contact mee te leggen. Wat voor zwaard is dat? Wat voor spel is het precies? Met hoevragen komt er al meer uitleg en emotie los. Hoe speel je Overwatch? Hoe voelt het om te winnen?’

‘De waaromvragen zijn de belangrijkste. Waarom speel je Fortnite? Waarom heb je zoveel onlinevrienden? Deze stel je als laatst, want dit zijn de persoonlijkste vragen voor het kind. Daarmee geeft hij immers zijn normen en waarden prijs.’

Gaming: feiten en cijfers:

Basisschoolleerlingen – Dagelijks gamet 35 procent van de basisschoolleerlingen en ruim 27 procent van de leerlingen in het voortgezet onderwijs. Volgens Het Nederlands Jeugdinstituut besteedde 11 procent van de 12- t/m 16-jarigen daar in 2017 minstens vier uur per dag aan. Kinderen in het basisonderwijs 9 procent. Jongensactiviteit – Gamen is echt een jongensactiviteit. Onder de 12- t/m 16-jarigen komt dagelijks gamen bij bijna 43 procent van de jongens en bij 11 procent van de meisjes voor. In het basisonderwijs gaat het om respectievelijk bijna 50 procent en 20 procent, aldus het onderzoek HSBC onder scholieren. Meisjes besteden weer meer tijd aan sociale media.

Problematisch gamen – Volgens het Trimbos Instituut komt problematisch gamegedrag voor bij zo’n 4 procent van alle gamende jongeren van 14 jaar, bij jongens is dat 7 procent. Deze groep vertoont vijf keer zo vaak lichamelijke en mentale gezondheidsproblemen en speelt gemiddeld zo’n 23 uur per week.

Streamingplatforms – Populair gamestreamingplatform Twitch.tv trekt volgens de eigen site bijna 15 miljoen unieke bezoekers per dag, die hier vooral naar eSports-video’s kijken waarin ’s werelds beste gamers­ met elkaar strijden. Ook op YouTube wordt het streamen en bekijken van gamevideo’s steeds populairder. Het wereldwijd­ grootste YouTube-gamekanaal, PewDiePie, heeft maar liefst 101 miljoen volgers.

Echt feestje

Maar volgens Tony van Rooij, projectleider gamen, gokken en mediawijsheid bij het Trimbos Instituut, is enkel interesse tonen niet genoeg. ‘Verdiep je ook in de spellen die je kinderen spelen’, zegt hij. Games veranderen ontzettend snel, de spellen van nu zijn al niet meer te vergelijken met die van drie jaar geleden. ‘Vooral de marketing die erachter zit, is voor kinderen moeilijk te overzien.’

Van Rooij geeft als voorbeeld dat een kind stress kan ervaren omdat er een onlinegame-event is waar hij aan wil meedoen, maar ook een feestje in het echte leven op hetzelfde moment waar hij naartoe wil. Veel ouders zullen geneigd zijn te zeggen: hoezo is dat online-event belangrijker dan iets echts? ‘Maar dan neem je de stress van je kind niet serieus. Beter is het de oorzaak van die stress te bespreken: het bedrijf achter die game wil dus heel graag dat je inlogt; het zou jou meer rust kunnen geven een andere game te spelen.’

Tip van Van Rooij: mocht je je echt niet kunnen zetten tot het gamen, kijk dan naar video’s van gamers op YouTube of Twitch: ‘Dan zie je ook hoe een spel in elkaar steekt.’

‘Rayan kan extra schermtijd verdienen met een goed cijfer’

Schermtijd verdienen

Fatima Idrissi* is manager bij een internationale noodhulporganisatie, getrouwd en moeder van twee zoons van 13 en 5 en een dochter van 10. Zij herkent het voortdurend in de clinch liggen over het gamegedrag, wat speelt tussen haar en haar oudste zoon Rayan. Hij is bezeten van Fortnite, maar hij zit in havo technasium 2 en op voetbal.

Om te voorkomen dat de balans verdwijnt tussen school, sport en spel hanteren zij en haar man een aantal strikte regels. Opsommend: ‘De PlayStation blijft beneden, maximaal drie uur gametijd per week, geen gebedel om extra minuutjes, in en rondom toetsweken wordt er niet gegamed en geld uitgeven voor speltegoed mag alleen in overleg.’

Daarnaast leggen zij ook zijn telefoongebruik aan banden. Als hij uit school komt, moet zijn mobiel direct op het aanrecht tot al het huiswerk klaar is. ‘Rayan vindt ons tijdslot overigens belachelijk weinig. Daarom kan hij extra schermtijd verdienen met een goed cijfer voor een proefwerk en door klusjes in huis uit te voeren.’

Fatima hoort van haar zoon dat het bij zijn vrienden veel vrijer is en dat levert discussies op. ‘We waren ooit soepeler, maar toen hij dikke onvoldoendes begon te halen, hebben we zijn console weggehaald.’ Idrissi vertelt dat dat een behoorlijk drama was. Rayan kon de console terugverdienen met goede resultaten. ‘Ineens zagen we hoe hard hij kon werken! Nu is de PlayStation terug, maar dus wel met duidelijke regels. Die ruzies zijn natuurlijk lastig en we vragen ons af of we misschien te streng zijn, zoals Rayan beweert, en of we de schermtijden losser moeten laten.’

Geen eenduidig recept

Koen Schobbers en Tony van Rooij zien ook dat gameduur of schermduur een heet hangijzer is bij veel gezinnen, maar ze zeggen allebei dat er geen eenduidig recept is hiervoor. Zij pleiten voor een gezonde weekbesteding, waarbij er wordt gekeken naar de balans van de vijf S’en: Studie, Sport, Sociaal, Slaap en Spel.

Schobbers: ‘Het ene kind van 16 is om zes uur ’s avonds klaar met zijn huiswerk, sport en avondmaaltijd en kan nog makkelijk drie uur gamen voor bedtijd. Het andere kind heeft zijn taken pas om acht uur af. Zou hij nog drie uur mogen gamen, dan gaat dat ten koste van zijn slaap.’ Ook de andere S-factoren zijn van belang. Besteedt het kind genoeg tijd aan sport? Aan vrienden?

Van Rooij: ‘Er is nog te weinig onderzoek gedaan om wetenschappelijk een exact advies te kunnen geven over gametijd. Wij vinden bij Trimbos in onderzoek dat twee uur per dag gamen heel gebruikelijk is en zelfs voordelen heeft, maar systematisch meer dan drie uur per dag gamen problematisch kan worden.’

‘Ik ben een groot voorstander van het opstellen van gameregels in samenspraak met het kind’

Pas als je huiswerk af is

Schobbers en Van Rooij pleiten ervoor met je kind afspraken te maken over gamen. Let wel, een goede afspraak is niet: ‘Zet dat apparaat uit, want ik ben het zat.’ Wel: ‘Het apparaat gaat pas aan als je huiswerk af is want school is belangrijk.’

Schobbers: ‘Ik ben een groot voorstander van het opstellen van gameregels in samenspraak met het kind. Door samen regels te bedenken, creëer je gedeelde verantwoordelijkheid en door hierover te praten, leer je je kind weer beter kennen.’

Hij adviseert te variëren met dagen­ en tijden. De ene week alleen de woensdag, vrijdag en zaterdag op de spelcomputer, de andere week op maandag en zondag. ‘Dus niet elke dag standaard een uur gamen, want dan wordt het een gewoonte en gewoontes leiden sneller tot een verslaving.’

Angst voor gameverslaving

De WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) heeft gameverslaving in 2018 erkend en schaart het sindsdien in hetzelfde rijtje als drugs en alcohol. Typische kenmerken zijn: gebrek aan controle over de hoeveelheid tijd die je gamet, een voorkeur voor gamen boven andere activiteiten en het blijven gamen, ook als dat negatieve consequenties heeft voor de mentale en psychische gezondheid.

Koen Schobbers merkt dat de angst voor gameverslaving onder ouders enorm is. Het merendeel van de reacties die hij krijgt na lezingen in het land gaat hierover. ‘Ouders denken dat als een kind veel achter de computer zit, het meteen verslaafd is. Maar het percentage echte gameverslaafden is nog klein.’

Vaker gaat het volgens Schobbers om problematisch gamen. ‘Dan zie je zaken als slapeloosheid, te veel geld uitgeven, slechte schoolprestaties, ruzies over het gamen en slechte persoonlijke hygiëne.’

Onderzoeker Van Rooij: ‘Problematisch gamen zien we bij zo’n 4 procent van alle gamende jongeren van 14 jaar; bij de jongens is dat 7 procent. Belangrijk om te melden is dat er in deze groep een belangrijke mate van herstel zit. Ja, ze gaan soms over de schreef, gamen zoveel dat ze problemen ervaren. Maar dat hoort er ook bij. Zeker in de puberteit moeten kinderen ook de kans krijgen te experimenteren, fouten te maken en daarvan te leren. Als het langer misgaat kan een coachingsgesprek met een hulpverlener op school soms al heel veel helpen.’

‘Als Jim gamet vergeet hij naar de wc te gaan. Hij krijgt het sein niet door, of hij negeert het’

Er bovenop zitten

Linda Dorrestein*, accountmanager, is moeder van zoon Jim van 12. ‘Als Jim gamet vergeet hij naar de wc te gaan. Hij is al op late leeftijd zindelijk geworden. Normaal ontvangt hij wel de signalen dat hij moet plassen, maar eenmaal achter de Xbox gaat het weleens mis. Hij krijgt het sein niet door, of hij negeert het.’

Ook aan ander gedrag merken Linda en haar man dat Jim zijn grenzen overschrijdt. Als hij uit school komt, rent hij met de tas op zijn rug en zijn schoenen nog aan naar de Xbox. Hij heeft geen honger of dorst en ziet niets of niemand. Hij belooft te stoppen na een potje en start toch weer een nieuw op.

‘Ik moet er echt bovenop zitten. Als Fortnite aanstaat vraag ik hem naar de klok te kijken en een eindtijd af te spreken. Ik zet ook een timer. Maar die is om eerlijk te zijn meer voor mezelf dan voor hem, want hij negeert het totaal.’

Het broekplassen tijdens het gamen is vrij extreem en valt voor Schobbers wel onder verslavingsgedrag. Hij raadt in dat soort gevallen een detox van negentig dagen aan: ‘Eerst een paar weken uren afbouwen en dan een gameverbod van negentig dagen. Dat valt niet mee. Zeker niet voor ouders want die moeten dealen met een kind met afkickverschijnselen. Maar na anderhalve maand zie je dat het kind op zoek gaat naar andere hobby’s en loskomt van de dwang om te gamen.’

Van Rooij aarzelt over de detox van negentig dagen: ‘Het is goed om het patroon te doorbreken, een interventie te doen, zeg maar. Maar aan gamen zitten ook sociale contacten vast. En om een kind drie maanden contact met vrienden te ontzeggen, vind ik ver gaan, tenzij het kind dit zelf ook graag wil proberen .’

‘Op zijn achtste mocht Thijmen van zijn oppasmoeder het vrij agressieve GTA spelen. Ik schrok me rot’

Leider in het spel

Koen Schobbers en Tony van Rooij vinden allebei dat gamen ook voordelen kent. Schobbers: ‘Ouders zien het niet altijd zo, maar gamen heeft een sociale component; je speelt online tegen meer mensen. Het helpt te ontsnappen aan de stress van de dag. En sommige vaardigheden kun je later toepassen. Ik studeer geneeskunde. Mocht ik later chirurg willen worden, dan is mijn hand-oogcoördinatie fantastisch. Gamen geeft bovendien inzicht, je leert problemen oplossen, omgaan met winst en verlies, je kunt beter plannen en snel denken.’

Nienke Pool is historica en geeft bijles aan kinderen bij wie het leerproces stagneert. Daarnaast is ze moeder van drie opgroeiende kinderen. Ook zij ziet de positieve uitwerking van het gamen bij haar oudste zoon Thijmen (18). ‘Op zijn achtste mocht Thijmen van zijn oppasmoeder het vrij agressieve GTA spelen. Ik schrok me rot.’

Maar, zo merkte ze, hij veranderde er niet door. Hij hield gewoon meer van schietspelletjes dan van Super Mario. Slechts eenmaal wilde ze ingrijpen. Zes jaar geleden zei een moeder van een klasgenoot dat er tijdens Fifa werd gepest: haar zoon werd buitengesloten en eruit gewerkt. Pool vroeg haar naar de rol van Thijmen. Moest ze navragen.

‘Ik vond dat eng. Thijmen fungeerde als leider in het spel en was best star in zijn denken. Hij haatte het als anderen potjes tussentijds afbraken. De volgende dag stond die moeder voor de deur. Thijmen had inderdaad een speler eruit gegooid, namelijk de pester, omdat die heibel maakte. Sindsdien ben ik ervan overtuigd dat kinderen met games ook sociale vaardigheden opdoen.’

‘Voordeel van een sport als voetbal of hockey is wel dat de wedstrijd stopt’

Agressieve games

Ook de vraag of een jong kind heftige achttienplusgames als het Grand Theft Auto (GTA) mag spelen en of games kinderen agressief maken, krijgt Schobbers regelmatig. ‘De GTA-kwestie beantwoord ik altijd met een tegenvraag: heeft jouw zoon vrienden die GTA spelen?

Zo nee, verbied het hem. Zo ja: koop het voor thuis. Als jouw zoon het spel bij vrienden speelt, heb jij daar als ouder geen enkele controle op en kun je niet ingrijpen als hij te ver gaat in zijn fantasie.’ Sowieso geldt voor dit soort spellen de omgekeerde psychologie, meent Schobbers. Wat verboden wordt, wordt extra aantrekkelijk, zeker in de puberteit.

Of kinderen automatisch agressiever worden van zulke levensechte games? Nee, weet Schobbers. Hij haalt onderzoek van de Universiteit van Oxford onder ruim 1000 Britse 14- en 15-jarigen aan dat begin 2019 werd gepubliceerd. Hieruit blijkt niet dat kinderen later kleine criminelen worden doordat ze in hun jeugd shooters waren in een schietspel.

‘Incidenteel zie je kinderen bovenmatig driftig reageren. Vraag je dan eerst af of dat sowieso geen karaktereigenschap is. Een kind dat zijn controller op de grond gooit omdat hij zijn level niet heeft gehaald, reageert waarschijnlijk net zo gefrustreerd bij een gemiste kans bij hockey.’

Voordeel van een sport als voetbal of hockey is wel dat de wedstrijd stopt, erkent Schobbers. Een kind dat een game verliest kan iedere keer opnieuw beginnen. ‘Spreek het boze, teleurgestelde kind daarom aan en probeer het met een relativerend gesprek uit de negatieve spiraal te halen. Net als je na een verloren sportwedstrijd zou doen.’

Een andere tijd

De gouden regel om als ouder gezond gamegedrag te bevorderen, blijft volgens Schobbers dus vooral veel praten en geïnteresseerd en nieuwsgierig zijn. ‘Accepteer dat jouw kind in een andere tijd leeft. Gemiddeld zit er dertig jaar tussen ouder en kind: dat maakt een wereld van verschil. Waar andere generaties op televisie massaal naar hun favoriete sportclubs keken, kijken veel jongeren nu naar video’s van gamers.’

Als ouders klagen dat hun kind urenlang filmpjes op YouTube van andere gamers kijkt en zich daarover verbazen, houdt Schobbers ze graag een spiegel voor. ‘Wat doe je zelf ’s avonds? Hoeveel series binge jij op Netflix? Hoeveel uur per dag zit je te facebooken?’ Tony van Rooij is het daarmee eens. ‘Wij adviseren een halfuur voor het slapengaan te stoppen met gamen, want daar word je actief van. Ik ben het ermee eens, maar snap dat het lastig is. Het lukt mij soms ook niet de schermen op tijd uit te zetten.’

* De namen van Fatima Idrissi en Linda Dorrestein zijn gefingeerd. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie.

https://fd.nl/fd-persoonlijk/1320236/hoe-maak-ik-mijn-kind-tot-een-gezonde-gamer

Voorbeeld van een typisch nieuwetijdskind

Wonderkind Laurent (9) heeft zijn bachelor al binnen (Sven Spoormakers, Het Parool, 11 november 2019

Laurent Simons is negen en haalt binnenkort zijn bachelordiploma Electrical Engineering aan de TU Eindhoven. Binnen een jaar, terwijl daar drie jaar voor staat.

Sven Spoormakers, Het Parool, 11 november 2019

Laurent werd geboren in Oostende maar verhuisde met zijn ouders naar Amsterdam. De afgelopen jaren vloog hij al door zijn opleidingen: hij was 6 toen hij naar de middelbare school ging, 7 toen hij – tegen de verveling – als onderzoeker in het AMC begon, en 8 toen hij eindexamen deed.

De piepjonge student heeft een IQ van 145 (waarschijnlijk is het hoger, maar de test die hij aflegde, eindigde op dat getal). Met zijn bachelordiploma komt hij in het Guinness Book of Records maar Laurent is, ondanks zijn geniale verstand, gewoon een jongen van 9. Vriendjes heeft hij genoeg, al zijn de meeste wat ouder dan hijzelf.

Vijf bekende import-Amsterdammers reisden af naar de plaats waar ze zijn opgegroeid

Zijn mentor Peter Baltus (59): “In het begin was het raar, natuurlijk. Maar al snel merkte ik dat ik met hem kon praten zoals met elke andere student – soms zelfs béter. Hij is drie keer slimmer dan de beste student die ik in mijn lange carrière heb ontmoet.”

Laurent straalt uit dat hij gelukkig is. “Het is in het lab veel leuker dan de gewone school. Voor mijn bachelor heb ik op een printed circuit board een brein gesimuleerd.”

Zijn ouders zijn gestopt met werken om hem te begeleiden. Voor zijn vervolgopleiding zou het weleens pendelen tussen Eindhoven en Amerika kunnen worden.

Waarom is dit mijns inziens een nieuwetijdskind? Omdat dit kind als multidimensionaal kind werd geboren en dat zal in komende jaren met tientallen andere baby’s ook gaan gebeuren. Deze nieuwe generaties worden met dat – in onze ogen – geniale verstand geboren, maar dat is geen genialiteit, maar de combinatie tussen normaal verstand en intuïtie. Zij moeten de wereld gaan voorbereiden voor de algehele paradigma-wisseling die ons te wachten staat en dat houdt in dat de wereld nu te maken krijgt met de feitelijk en waarneembare kwantumwereld, zonder tijd en ruimte. Wij gaan dat dus allemaal meemaken en daarmee maken we allemaal de transitie door naar de 5^e dimensie.

https://www.parool.nl/amsterdam/wonderkind-laurent-9-heeft-zijn-bachelor-al-binnen~b868041d/?utm_source=browser_push&utm_medium=push&utm_campaign=stdc_hp

Mijn hypersensitieve persoonlijke jeugdherinneringen dl5 voorlopige samenvatting

De Nieuwe Mens: Sterren Kinderen- De Buitenaardse Connectie

Sterrenkinderen – Hoe herkennen we ”De brengers van het licht?”

door: Mary Rodwell

Ik neem deze omschrijving van Mary Rodwell als kern van het geheim van nieuwetijdskinderen over:

Er zijn nieuwe generaties kinderen die nu incarneren op onze planeet, die heel anders zijn dan de vorige generaties. Ze hebben veel namen gekregen, zoals Indigo’s, Kristalkinderen, Kinderen van Licht of Sterren kinderen. De kinderen zijn veel meer multi-dimensioneel bewust dan wat momenteel wordt beschouwd als de ‘norm’. Velen hebben een diep begrip van hun multidimensionale realiteit en spreken over het helpen van de mensheid om te ontwaken naar een hogere bewustzijnsstaat. Ze kunnen zich ook bewust zijn van contact met niet-menselijke buitenaardse intelligenties.

Vanwege de omschrijving van deze nieuwe generatie mensen die in dit millennium geboren zijn, wordt het ook begrijpelijk dat deze kinderen heel anders zijn dan hun ouders en dat er veel spanningen zullen ontstaat tussen die ouders – die nog nooit van kristalkinderen hebben gehoord – en hun kroost, want zij zien aura’s van hun ouders en weten dat hun – te weten die onbewuste vaders en moeders  – ouders onwetend zijn.

Ze vragen zich dus terecht af hoe en waarom ze op aarde geboren zijn. Maar dat is hun instinctieve bewustzijn, want hun ziel weet beter. Het probleem bij deze indigo’s is namelijk dat het per definitie al 5D-kinderen zijn die nu gekozen hebben om de transformatie op aarde te gaan begeleiden en hun ouders en die generatie later als ze volwassen zijn moeten informeren over deze gang van zaken.

Vanwege deze ontwikkeling zijn die lichtkinderen proceskathalisatoren in verband met de huidige transitiefase van evolutie op aarde, is ook duidelijk dat al die lichtkinderen een heel gerichte taak hebben meegekregen.

In dat verband een eerste fundamenteel onderscheid tussen twee categorieën:

1. Autisme bij kinderen die geheel in zichzelf gekeerd zijn, maar dat voor hun latere levensbestemming ook nodig hebben omdat het de gespecialiseerde nerds en whizzkids zijn die vanwege hun focus en concentratievermogen dingen kunnen doen, die gewone programmeurs niet kunnen. De nieuwe Tesla’s bij wijze van spreken, hoewel de oude Tesla inmiddels weer geïncarneerd op aarde leeft.
2. Alle overige hypersensitieve kinderen die wél in een sociale omgeving kunnen werken maar veel meer vermogens in huis hebben zoals helderziendheid en helderwetendheid. Hun ouders zullen versteld staan wat hun kinderen allemaal kunnen. Maar ook de problemen ervaren van gemiddelde HSP’ers en ASS’ers, want hun gevoeligheid maakt dat zij sneller overprikkeld raken dan andere kinderen.
3. Verdere details van biomedisch-technisch onderzoek volgt in de volgende blog over ASS.
4.  “Er is een ras van wezens op de planeet, dat in aantal toeneemt, hoewel het visueel en fysiek niet te onderscheiden is voor de meeste mensen. Zij zijn “de brengers van het licht” en zijn hier om het ontwaken van het aardse bewustzijn te begeleiden. De nieuwe kinderen worden zonder programma’s geboren en zorgen voor een Wereldwijde Ontwaking.”

– Tracey Taylor-artiest / experiencer

Metafysische groepen hebben deze kinderen herkend en labels aangeboden om de verschillen te verklaren. Sommigen worden echter als disfunctioneel bestempeld omdat ze worstelen om te socialiseren of om te gaan met de druk en conditionering die de moderne samenleving op hen uitoefent. Deze labels bevatten ADD (Attention Deficit Disorder), Asperger-syndroom, vormen van autisme en dyslexie. Deze labels kunnen echter voortkomen uit ons gebrek aan inzicht in de manier waarop deze generaties werken of de werkelijkheid waarnemen.

Het lijkt erop dat velen worstelen met de conditionering van 3D-realiteit.

Dr. Ohlson PhD, een moleculair bioloog noemt deze mensen ‘lettermensen’ /mensen met een label. Ze gelooft dat ze letters zijn, dat wil zeggen Asperger’s / ADHD en heeft haar [hun?] multidimensionale en fysieke gevoeligheden onderzocht vanuit een praktisch en wetenschappelijk perspectief.

 “De programma’s zoals ADD, ADHD, Asperger, “Letter people”, zijn volgens mij geen ‘gebroken of disfunctionele genen’ maar bieden nieuwe multidimensionale vaardigheden om beperkte herprogrammering van een driedimensionale realiteit te voorkomen. De bondige mensen tonen een beperking in de communicatie tussen de hersenhelften en gebruiken dus een kant van de hersenen voor het oplossen van hetzelfde probleem. Hoewel men denkt dat ze echter disfunctioneel zijn, kan het een manier zijn om meer ruimte in de hersenen vrij te maken voor het oplossen van moeilijke taken. Het Asperger-gedeelte kan verantwoordelijk zijn voor ‘hogere’ kennis, niet geïnteresseerd in traditioneel leren.”

-Dr. Ohlson, Ph.D.

Dr. Ohlson PhD, een moleculair bioloog, brengt twee belangrijke perspectieven over dit fenomeen: het perspectief van de reis van de ziel en onze buitenaardse sterrenoorsprong.

 “Het is niet zo eenvoudig als vreemd DNA. Het is een combinatie van genetisch verbeterde lichamen, in combinatie met zielen van verschillende plaatsen in ons universum, die incarneren in deze ‘verbeterde’ lichamen. De zielen hebben verschillende frequenties / vibraties afhankelijk van hun evolutionaire status en dat speelt een rol bij activering van het DNA in dat specifieke lichaam. Ik geloof dat we ook rekening moeten houden met de collectieve ziel van Homo sapiens. De ‘lettermensen’ hebben bovennormale sensorische cellen op de huid. Ze horen bovennormaal bereik. Ze zijn op de hoogte van kleine verschillen in de kleurschakeringen dan normaal. Smaak en geur zijn verbeterd. Gevoelig voor alle frequenties en kan overweldigd worden door sensorische overbelasting. Gevoelig voor radioactieve straling en energievelden en energie die straalt van boze mensen of dieren.”

De uitspraak dat ‘Het is niet zo eenvoudig als vreemd DNA’ duidt op een volstrekt verkeerd begrip van DNA, dat namelijk multidimensionaal is en alleen een deel dat door wetenschappers kan worden gemeten en gezien is 3D. dit wordt komende jaren ontdekt en dan wordt de hele biogenetica overhoop gegooid.

-Dr. Ohlson, Ph.D

Dr. Ohlson heeft opgemerkt dat de berekende niveaus van acetylcholine en dopamine in de hersenen hoger zijn bij Letter Mensen en suggereert manieren om deze kinderen te helpen omgaan met de 3D-uitdagingen. Lettermensen hebben extra voedingsstoffen nodig om het hoofd te bieden, plus multivitamine- en mineralensupplementen:

Ze legt uit dat acetylcholine wordt gevormd uit choline in de vitamine B-familie en dat mensen meer choline nodig hebben, maar ook andere vitamine B-leden omdat ze er meer van gebruiken. Dit is de eenvoud achter de ‘remedie’.

Zij beweert:

* Vitamine D3 50 microgram / dag, vitamine C 1-2grams / dag

* Soms hebben ze silicagel nodig voor de maag en het zenuwstelsel en probiotica voor de darmflora.

* Voor het zenuwstelsel en de hersenen (het uitvoeren van alle functies in het lichaam is dit van cruciaal belang).

* Vitamine B’s in een complex / dag (25 mg elk van B1, B2, B6, PABA, Inositol) (50 mg elk van B3, B5, Choline) (50 microgram B12, 25 microgram B15, 150 microgram Biotine en 200 microgram foliumzuur).

Opmerking: Voor de meeste vitamine B’s is dit de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid, maar haar familie heeft dit dagelijks meer dan 10 jaar zonder bijwerkingen ingenomen, maar werden gezonder.

Omega-olie 3,6,9.

MSM (methyl-sulfonulmethane): begin met een paar korrels tot de maximale dosis van twee theel. dagelijks. Dit ondersteunt de enzymatische reacties in de hersenen en de vorming van acetylcholine uit Choline. Het beste om ’s morgens of overdag te gebruiken, omdat het energie geeft en de persoon s’nachts wakker kan houden. Neem voor de preventie van angst valeriaan officinalis tussen 200 mg / dag en 1200 mg / dag en voor depressie Hypericum officinalis (tussen 600 mg / dag en 900 mg / dag).

Ufologist-onderzoeker Neil Gould, auteur van Close Encounters of the ADHD Kind , legde in zijn boek uit dat hij later in het leven de diagnose ADHD kreeg. Hij herinnert zich dat hij de realiteit altijd anders zag en daarom worstelde hij in zo’n zwaar geprogrammeerde 3D-wereld. Hij herinterpreteert het ADHD-label als “Altijd geroepen naar hogere dimensies”.

Ik geloof dat de interpretatie van Neil veel nauwkeuriger is en deze valt samen met Moleculair Bioloog Ds William Brown die ook het Nieuwe Menselijke Fenomeen herkent en de wijziging in onze genetische codes die nu optreden.

 “Ik denk dat genetische modificatie die nu in Utero plaatsvindt eigenlijk ‘nieuwe mensen’ produceert. Hun NIEUWE genetische architectuur stelt hen in staat om de wereld op een multidimensionale manier te zien. Ik geloof dat onderzoek zou laten zien dat slapende genetische regio’s worden geïntegreerd in de biologische systemen en in ons allemaal voorkomen om een groter bewustzijn te produceren.

Er is een exponentiële toename van ADD-, Autistische en Indigokinderen. Hun hersens werken sneller en ik geloof dat ze al ‘WETEN’ wat hen wordt geleerd.

Het ‘intrinsieke’ begrip van kennis en informatie werkt op een bio-moleculair niveau: de transgenerationele informatie. Het is “gecodeerd” binnen de atomaire structuur van het DNA-molecuul. Het kan efficiënter worden benaderd om savantachtige kenmerken te produceren. De modificatie van het DNA lijkt meer op een hermodellering van het genoom om sluimerende regio’s opnieuw toegankelijk te maken.”

-Neil Gould, auteur van Close Encounters of the ADHD Kind

Buitenaardse visitatie is een zeer belangrijke factor, omdat bekend is dat deze ‘intelligenties’ erg geïnteresseerd zijn in menselijk DNA en onderzoek suggereert dat ze betrokken zijn geweest bij veranderingen in het menselijk DNA. Daarom is het enige logische en verklaart het misschien enkele van de ‘verschillen’ die we waarnemen in het Nieuwe Menselijke gedrag. Ik geloof dat het logisch is om aan te nemen dat dit direct gerelateerd is aan menselijke ontmoetingen met niet-menselijke intelligenties. Mijn hypothesen komen voort uit twintig jaar onderzoek naar buitenaardse ontmoetingsverschijnselen en 3000 gevallen.

De kinderen herinneren zich bewust hun tijd op ruimteschepen, vaak hun planeet van oorsprong, en hun ‘missie’.

Onderwerpen met betrekking tot:

· Hun ware oorsprong, dat de Sterren-familie is.

· Vorige levens op andere planeten.

· Hun missie op aarde.

· De ware geschiedenis van deze planeet en de oorsprong van de mensheid:

· Ze hebben een bewuste herinnering aan ruimtevaartuigen en wat ze leren op de ruimteschepen.

· De multidimensionale vaardigheden versterkt door onderwijs op de ruimtescholen.

· Wat is er echt aan de hand: verborgen programma’s en verborgen agenda’s?

· Het doel van bepaalde oude plekken en technologieën.

· Zijn in staat om sommige sterrentalen en scripts zowel in de taal te vertalen als terug te vertalen naar het Engels, en ook de bron van deze informatie:

· Ontcijferen enkele symbolen en kunstwerken van ET-ontmoetingen.

· Kunnen verbinding maken met alle levende en levenloze vormen op een multidimensionaal niveau: dieren, planten en mineralen.

· Hebben genezende vermogens.

· Schrijven ongebruikelijke scripts, spreken sterrentalen en tekenen symbolen en wezens waarmee ze omgaan.

Uit mijn onderzoek is dit een wereldwijd fenomeen en deze kinderen in alle culturen aanwezig zijn. Ze demonstreren hun multidimensionale vaardigheden:

· Geestenwereld/entiteiten waarnemen

· Energievelden

· Buitenaardsen

· Op afstand beïnvloeden

· Telepathische vermogens

· Kennis die ze niet bewust hebben geleerd

· Genezende vermogens

· Universele spiritualiteit

· Telekinetische vaardigheden

· Precognition (zien van toekomstige gebeurtenissen)

Paul Dong en Thomas E. Raffill noemen ook enkele van de paranormale vermogens die hierboven zijn genoemd in de Super Paranormic van China. Ze labelen dit fenomeen, EMF (Extra Human Functions) of HAS (High Sense Abilitie). De kinderen zijn echter nu in veel culturen geïdentificeerd, in de eerste plaats gezien als super helderzienden, zonder het besef dat er misschien veranderingen zijn die niet te wijten zijn aan natuurlijke evolutie, maar aan buitenaardse intelligenties.

Wijlen Dr. Roger Leir een pionier in de Ufologie, het meest bekend om zijn werk om geïmplanteerde objecten te verwijderen na buitenaardse ontmoetingen. Dr. Leir was ervan overtuigd dat de mensheid ‘geüpgraded’ werd door hun contact en interacties met buitenaardse wezens.

 “Ik ben tot de conclusie gekomen dat niet alleen sterrenkinderen onder ons zijn, maar dat het hele menselijke ras vooruit is gegaan met een snelheid die waarschijnlijk niet te wijten is aan langzame evolutionaire krachten, maar veel waarschijnlijker is dat deze snelle vooruitgang van de mensheid soort is te wijten aan buitenaardse interventie van onze lichamen en geesten.”

-Dr. Roger Leir. Auteur, de aliens en de scalpel

De strijd voor de Nieuwe Mens is om te werken en te functioneren wanneer hun bewustzijn en begrip niet begrepen of erkend wordt. Dit kan zich manifesteren als arrogantie of frustratie, maar meestal is het meer een verdriet of verwarring. Ze kunnen het gevoel hebben dat hun sterrenfamilie hen heeft verlaten en moeite hebben om hier te zijn en gewoon naar huis willen. Het kan overweldigend zijn en leiden tot een bewuste of onbewuste wens om zichzelf te bedwelmen met alcohol, drugs of door zelfmoord van de planeet te vertrekken.

Het is belangrijk dat de mensheid deze evolutionaire sprong in menselijk bewustzijn erkent. Het herkennen van deze nieuwe generaties is om een goede reden anders, we moeten luisteren naar wat ze ons te vertellen hebben. Ze zijn echt de ‘weg wijzers’ voor een zich ontwikkelende mensheid.

De nieuwe mens is hier:

“Volwassenen hebben kleine oren, ze willen niet de berichten horen die wij jullie proberen te vertellen. Waarom luisteren ze niet!”

– Een 9-jarige NIEUWE MENS die sterrentalen spreekt om water te helen.

Referenties:

Mary Rodwell, Awakening Hoe buitenaards contact je leven kan transformeren. Heruitgegeven 2010.

Dr. Roger Leir, The Aliens and the Scalpel

Dr. L Ohlson verklaringen over haar onderzoek 2012-2015 aan Mary Rodwell

Dr. William Brown in e-mails aan Mary Rodwell ACERN 2010

Neil Gould, Close Encounters van de soort ADHD

Bron: http://www.higherjourneys.com/the-new-human-star-children-the-extraterrestrial-connection/

vertaling: wakkeremensen.blogspot.nl

Over nieuwetijdskinderen gesproken… ‘Als tiener had Keoni Gandall al een geavanceerd onderzoekslaboratorium in zijn slaapkamer in het Californische Huntington Beach’

Emily Baumgaertner, BIOTECHNOLOGIE, fd, 6-10-18

DNA manipuleren aan de keukentafel

In de Verenigde Staten zijn steeds meer ‘biohackers’ actief, mensen die op eigen houtje aan DNA sleutelen. Vaak leidt dit tot amateuristische miskleunen, maar wat als zo’n doe-het-zelver de technologie aanwendt om een biowapen te maken? ‘Ooit komen hier brokken van.’

Als tiener had Keoni Gandall al een geavanceerd onderzoekslaboratorium in zijn slaapkamer in het Californische Huntington Beach. Terwijl zijn schoolvriendjes videogames kochten, schafte hij allerlei apparatuur aan – een transilluminator, een centrifuge, twee thermocyclers – voor een hobby die ooit het exclusieve domein was van wetenschappers met witte stofjassen in officiële laboratoria. ‘Ik wilde gewoon DNA klonen met mijn eigen labrobot en thuis complete genomen kunnen maken’, zegt hij. En Gandall was lang niet de enige. De laatste jaren zijn overal in het land biohackers aan de slag gegaan met DNA-manipulatie. Nu de apparatuur goedkoper wordt en de kennis over methoden voor genetische modificatie (met name Crispr-Cas9) steeds wijder verspreid raakt, beginnen zogenaamde ‘burgerwetenschappers’ op verrassende manieren met DNA te werken.

Onderzoekers van de universiteit van Alberta zijn erin geslaagd om op eigen houtje paardenpokken te maken

Tot nu toe heeft dat vooral amateuristische miskleunen opgeleverd. Een jaar geleden haalde een biohacker de publiciteit toen hij zich op een conferentie injecteerde met gemodificeerd DNA dat hem gespierder moest maken. (Wat niet lukte.) Begin dit jaar injecteerde de eigenaar van een biotechbedrijf zich met een zelfgemaakt geneesmiddel tegen herpes. (Uitslag: helaas…) Diens bedrijf had ook al een filmpje gelivestreamd waarin iemand zich injecteert met een zelfgemaakt middel tegen hiv. (De hoeveelheid hiv in zijn bloed nam toe.) Gandall, inmiddels achttien en onderzoeksassistent aan Stanford University, zei in een interview onlangs dat hij enkel gentechnologie voor iedereen toegankelijk wil maken. Hij denkt dat toekomstige ontdekkingen op dat gebied uit onverwachte hoek zullen komen. Maar hij geeft onmiddellijk toe dat de doe-het-zelf-revolutie in genetica op een dag ook rampzalig kan uitpakken. ‘Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat de regelgeving voor DNA-synthese gewoon niet toereikend is’, zegt Gandall. ‘De regels werken niet meer als alles gedecentraliseerd is – als iedereen straks synthetisch DNA kan maken met zijn smartphone.’

Biowapen

De grootste angst is dat iemand de steeds populairdere technologie aanwendt om een biowapen te maken. Een onderzoeksteam aan de universiteit van Alberta is erin geslaagd op eigen houtje paardenpokken te maken, een uitgestorven variant van het pokkenvirus. In zes maanden tijd, op basis van via internet gekochte DNA-fragmenten, en zonder enige klacht van de autoriteiten. Ze kochten overlappende DNA-fragmenten van een commercieel bedrijf en stelden met wat knip- en plakwerk het volledige genoom samen. Toen ze dat hadden ingebracht in cellen die met een ander type pokkenvirus waren geïnfecteerd, begonnen de cellen besmettelijke deeltjes te produceren.

Volgens sommige deskundigen komt hiermee meteen een einde aan de al tientallen jaren woedende discussie over het bewaren van de laatste twee resterende stalen van het pokkenvirus, in de Centers for Disease Control and Prevention in Atlanta en in een onderzoekscentrum in Rusland. Nu staat immers vast dat wetenschappers die daar experimenten mee willen doen, het virus ook gewoon zelf kunnen maken. Het artikel over dit onderzoek in het tijdschrift PLOS One bevatte niet alleen een uitgebreide beschrijving van de gebruikte methoden, maar wat Gregory D. Koblentz, hoofd van de vakgroep Biodefensie aan de George Mason University, vooral zorgen baarde: ook een reeks nieuwe tips en trucs om hindernissen te omzeilen. ‘We wisten natuurlijk altijd al dat dit ooit mogelijk zou zijn,’ zegt Koblentz. ‘We wisten ook dat Noord-Korea ooit een kernwapen zou bouwen, maar toch slaat de schrik ons om het lijf als ze het echt doen.’

Experts riepen het blad op om de publicatie in te trekken, het werd ‘onverstandig, onnodig en gevaarlijk’ genoemd. En al voor de publicatie werd in een rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie gesteld dat het beschreven procedé ‘geen uitzonderlijke biochemische kennis of vaardigheden en geen grote investeringen in tijd of geld vereist’. Maar het hoofd van het onderzoeksteam, de viroloog David Evans van de universiteit van Alberta, zei dat hij verschillende Canadese instanties van zijn experiment met het pokkenvirus op de hoogte had gesteld en nergens op bezwaren was gestuit.

Veel experts zijn het er wel over eens dat amateurbiologen grote moeite zullen hebben om op eigen houtje een dodelijk virus te maken. Maar naarmate er meer hackers komen die liever DNA-codes dan computercodes kraken, en ze steeds meer bedreven raken in DNA-synthese, kan het risico op misbruik volgens deskundigen wel toenemen. ‘Er kan eigenlijk ieder moment iets dodelijks worden gelanceerd – nu al’, zegt George Church, een vooraanstaand synthetisch bioloog aan Harvard. ‘Praktisch ingestelde types zouden simpelweg een tegen medicijnen resistente variant van miltvuur of een extreem besmettelijk griepvirus ontwerpen. Daarvoor staan al recepten online.’

‘Als ze bereid zijn zichzelf met hormonen te injecteren om gespierder te worden, kun je je voorstellen dat ze ook wel tot sterkere staaltjes in staat zijn’, zegt hij bovendien. ‘Iedereen die synthetische biologie bedrijft zou onder toezicht moeten staan, en alle onbevoegde beoefenaren zouden als verdacht moeten worden beschouwd.’

Achterhaalde regelgeving

De Amerikaanse autoriteiten aarzelen om stappen te ondernemen die een rem kunnen zetten op innovatie of raken aan het intellectueel eigendomsrecht. De wetten inzake biotechnologie zijn al decennia oud, waardoor toezichthouders werken met achterhaalde regelgeving. Bovendien is het toezicht een onoverzichtelijke lappendeken van allerlei verschillende instanties voor uiteenlopende soorten onderzoek: het is een net waarvan de mazen steeds groter zullen worden naarmate de technologie voortschrijdt. Zo gelden er strikte regels voor universitaire onderzoekers die federaal overheidsgeld aanvragen voor zogenaamd dual use research of concern, de term voor experimenten die in theorie ook voor kwalijke doeleinden kunnen worden aangewend. Maar meer dan de helft van het wetenschappelijk onderzoek in Amerika wordt uit andere middelen gefinancierd. Voor de ontwikkeling van een lichtgevende plant met behulp van genetische manipulatie werd via de crowdfundsite Kickstarter in 2013 meer dan een half miljoen dollar opgehaald. ‘Er vindt niet echt nationaal toezicht plaats op onderzoek dat niet door de overheid wordt gefinancierd’, zegt William So, een FBI-deskundige op het gebied van biologische dreigingen. In plaats daarvan vertrouwt de FBI erop dat biohackers zelf aan de bel trekken als ze verdacht gedrag bespeuren. ‘Ik denk wel dat de FBI zijn best doet met de middelen die ze hebben’, zegt Thomas V. Inglesby, hoofd van het Johns Hopkins Center for Health Security in Baltimore. ‘Maar als je hier echt iets mee wilt uithalen, is er weinig wat je tegenhoudt.’

De FBI onderhoudt goede banden met een groot aantal bona fide biohackinglabs, zoals Genspace in Sunset Park in Brooklyn. Achter een onopvallende stalen deur in een groezelig straatje vol graffiti komen biohackers in opleiding (muzikanten, ingenieurs, gepensioneerden) daar regelmatig bijeen voor een stoomcursus genetische manipulatie. Deelnemers aan het Biohacker Boot Camp doen de technische basisvaardigheden op die je nodig hebt om thuis met DNA te gaan klussen, bijvoorbeeld om lichtgevende algen te fabriceren. ‘De dubbele helix is hét iconische beeld van de twintigste eeuw, misschien samen met de padddenstoelwolk’, zegt cursusleider Michael Flanagan tegen zijn klasje.

Bij binnenkomst waan je je in een studentenhuis, compleet met doorgezakte divan, magnetron en minikoelkast. Maar het lab zelf is heel ruim opgezet: twee verdiepingen met metalen werkbanken vol memo’s, en rekken vol glaswerk en chemische oplossingen langs de witte bakstenen wanden. Het is een hele stap vooruit voor Genspace. In het begin zat mede-oprichter Daniel Grushkin nog met bacteriën te knutselen in zijn woonkamer, pizza en een biertje binnen handbereik. Later huurden ze ruimte in een broedplaats voor innovatie (tussen robotbouwers, ontwerpers van duurzame kleding en minicupcake-bakkers), waar ze zelf een provisorisch lab bouwden van afgedankte serredeuren. Tot Grushkin aanklopte bij de FBI. ‘Misschien dat je bezorgde telefoontjes krijgt omdat wij als niet-wetenschappers experimenten uitvoeren in een oud vervallen gebouw’, zei hij toen. ‘Maar het is geen drugslab en we zijn geen bioterroristen.’

Grushkin is inmiddels een pionier op het gebied van risicobeheer bij biohacking, deels omdat hij beseft dat het stoeien met organismen van al die nieuwelingen ‘meer weg heeft van een dierenwinkel dan van een “hackerspace”’. Hij heeft richtlijnen opgesteld, besmettelijke stoffen in het lab verboden en een beurs van bijna een half miljoen dollar ontvangen om een veiligheidsprotocol te ontwikkelen voor een kleine vijftig labs in het hele land. De meeste van die labs zeggen nooit ook maar enig contact met de FBI te hebben gehad. Het overtreden van de veiligheidsrichtlijnen betekent meestal alleen dat het lidmaatschap wordt ingetrokken. Dan moet de dader in zijn eentje verder, maar kan hij altijd nog terecht bij de duizenden enthousiastelingen op Facebook, Reddit en mailinglijsten.

Lichtend voorbeeld voor veel van die mensen is Josiah Zayner, een voormalig NASA-onderzoeker die met een GoPro-camera op zijn hoofd experimenten livestreamt vanuit zijn garage. Zayner, eigenaar van biohack-start-up The Odin, is de man die zijn spieren sterker wilde maken. ‘Dit is doodgewoon plakband’, zei Zayner op een zomeravond tot zijn YouTube-publiek, waarna hij binnensmonds vloekend een laag huidcellen van zijn onderarm trok. ‘Dit is dag 1 van mijn experiment om mezelf genetisch te manipuleren.’

In een interview heeft hij toegegeven dat hij een ongelukje (maar geen opzettelijke misdaad) bij zijn fans niet uitsluit. ‘Ik snap denk ik wel waarom ze niet willen dat zomaar iedereen ebola in handen kan krijgen’, zei hij. ‘Als iemand met ebola bezig is en zijn huis brandt af, bestaat het gevaar dat het ebolavirus vrijkomt.’ Zelfs Zayner maakt zich nu zorgen over de beweging die hij mede heeft aangewakkerd. In de doe-het-zelf-kit die The Odin verkoopt wil hij levende kikkers stoppen, om zijn klanten aan te moedigen liever te experimenteren op dieren dan op zichzelf – of andere mensen. ‘Ik twijfel er niet aan dat er brokken van komen’, zegt hij. ‘Mensen proberen elkaar naar de kroon te steken en het gaat allemaal veel sneller dan we voor mogelijk hadden gehouden. Het is bijna niet in de hand te houden. Dat is eng.’

Kwaadwillende biohackers die een biologisch wapen willen maken – een dodelijke ziekte die van de ene op de andere drager overspringt en miljoenen mensen kan besmetten, zonder limiet in ruimte of tijd – beginnen waarschijnlijk met wat shoppen op internet. Op de site Science Exchange bijvoorbeeld, een soort Marktplaats voor DNA: een commercieel platform waar praktisch iedereen gekloond DNA kan bestellen bij daarin gespecialiseerde bedrijven. Gandall, de onderzoeksassistent van Stanford, koopt daar vaak stukjes DNA. Onschuldig DNA. Maar voor iemand met kwade bedoelingen is het wellicht niet zo moeilijk om aan iets minder onschuldigs te komen. En binnenkort zijn deze bedrijven niet eens meer nodig, als er een handzame all-in-one genoomprinter voor de desktop beschikbaar komt. Een soort inkjetprinter die niet de basiskleuren CMYK uitprint, maar de genetische basenparen AGTC. Voor universitaire laboratoria bestaat zo’n apparaat al: de BioXp 3200, die zo’n 65.000 dollar kost. Tot die tijd kunnen thuisklussers alvast aan de slag met DNA Playground van Amino Labs, een doe-het-zelf-kit die nog minder kost dan een iPad, of met de CRISPR-kit (159 dollar) van The Odin.

De auteur

 

Emily Baumgaertner is journalist bij The New York Times. In het verleden werkte ze bij het Pulitzer Center en hield ze zich bezig met mondiale gezondheidszorg.

Veelbelovende carrière

In de verkeerde handen kunnen dat soort toolkits misschien gevaarlijk zijn, maar voor Keoni Gandall vormden ze de opmaat naar een veelbelovende carrière. Op zijn elfde kocht hij op de rommelmarkt een leerboek over virologie. Voordat hij oud genoeg was om op een brommer te rijden, liet hij zich door zijn moeder al naar zijn baantje aan de University of California brengen. Hij draagt alleen nog maar rode poloshirts, om geen tijd te hoeven verspillen aan het kiezen van zijn kleren. Hij verveelde zich dood op school, waar hij de biologieleraren veelvuldig moest corrigeren, en werd uit een science fair gegooid omdat hij roekeloze DNA-experimenten zou doen. Hij zegt zijn schooldiploma ternauwernood te hebben gehaald en door bijna elke universiteit te zijn afgewezen – maar werkt nu toch als onderzoeksassistent aan Stanford University. ‘Best wel ironisch, nadat ze me als student niet hebben toegelaten’, zegt hij. Hij is verhuisd naar Palo Alto, waar hij – met zijn voorraadje van veertien poloshirts –een huis deelt met drie niet-biologen, die niet echt beseffen dat er in een hoekje van zijn slaapkamer DNA wordt gekloond.

Op Stanford wijdt hij zich aan de opbouw van een verzameling genetisch materiaal voor openbaar gebruik. Een nobel streven in de ogen van biohackers. Maar in de ogen van veiligheidsdeskundigen een manier om kwaadwilligen aan gratis munitie te helpen. ‘Er zijn eigenlijk maar twee manieren waarop je dertig miljoen mensen van de aardbodem kunt vagen: met een kernwapen of met een biologisch wapen’, zegt Lawrence O. Gostin, die de Wereldgezondheidsorganisatie adviseert over de voorbereiding op grieppandemieën. ‘Om de een of andere reden is de Amerikaanse overheid erg bang voor het eerste, en daarop ook grondig voorbereid, maar op het tweede bij lange na niet. Daar begrijp ik niets van.’

Bron: The New York Times/360

https://fd.nl/futures/1272370/dna-manipuleren-aan-de-keukentafel

 

Lut Van de Velde – Nieuwetijdskinderen – Deel 1

https://www.youtube.com/watch?v=NvUieuGQ24E

Hieronder volgt de letterlijke weergave van de uitleg die Lut van de Velde heeft gegeven over nieuwetijdskinderen, dat in verschillende categorieën kan worden ingedeeld. Letterlijke weergave omdat haar uitleg erg belangrijk is voor alle ouders en leerkrachten die met nieuwetijdskinderen te maken hebben of (in de toekomst) nog zullen krijgen, want sinds 2000 worden er alleen maar deze nieuwe mensenzielen geboren worden. Vanwege de vanzelfsprekende transitie van aarde en de mens.

Inleiding van de redactie van indigoplatform.be:

Het gebeurt nogal eens dat we nieuwetijdskinderen over één kam scheren, als zijnde ‘echte’ lieverdjes… die geen vlieg kwaad zouden doen… Het gebeurt ook vaak dat we hen rijkelijk beplakken met allerlei labeltjes, zonder precies te weten wat er echt achter die labeltjes verscholen zit. We vroegen Lut ons van een paar wegwijzers te voorzien … en dat gebeurde dan ook met gulle hand, waarvoor onze eeuwige dank.

Gesproken tekst:

Lut vertelt zelf vier kinderen te hebben, allemaal nieuwetijdskinderen. Maar onderling verschillen ze heel erg in karakter. Daar heeft ze veel van geleerd. Het was voor haar als moeder een zoektocht toen zij nog jong waren vanwege de vraag hoe ze door hun aanpassingen aan andere leerlingen moesten komen: leermoeilijkheden, gedragsaanpassingen die maar niet lukken, identiteitscrisis, dyslexie, ADHD (in die tijd nog niet bestaand, maar hyperkinesie genoemd).

Een oudste tweelingzonen, een opvolgende zoon en toen een dochter. Drie jaar verschil tussen de eerste 2 en de laatste 2. Toch is dat een volledig andere generatie nieuwetijdskinderen. Toen was Lut nog niet helderhorend, want pas later gekomen toen de oudsten een jaar of 14 waren en haar dochter 8 of 9. Daardoor hebben ze een helse tijd doorgemaakt: ‘want mama was altijd met haar hoofd in de wolken.’ En zij waren bezig met te landen op aarde. Dat heeft geholpen om oplossingen te bedenken voor hun evolutie. Makkelijk was het niet.

De derde zoon een superbegaafd kindje dat geniaal leek, maar die blijkbaar in het eerste leerjaar in een nieuw gareel gedwongen werd, en toen helemaal ging blokkeren. Onherkenbaar geworden: van een blije en opgewekte, inspirerend jongetje was ineens weg…

Maar gelukkig zijn alle tekeningen die hij maakte bewaard, met alle gechannelde uitleg die hij daarbij bracht. Hij tekende een planeet en beweerde dat Jezus en Maria daar vandaan kwamen: ‘zie je dat niet?’ ‘Daar zie je de ster Joad (?) en dit is echt anders dan andere sterren. Ik zal die van u ook eens tekenen en dan is te zien dat het verschillend is.’

We zaten met de handen in ons haar. Luts gidsen gaven door dat dit een alliantie was tussen moeder en kind. Zo is het mogelijk een en ander te kanaliseren en elkaar wederzijds te versterken.

Hij zag ook dat alle vulkanen op aarde tegelijkertijd zullen uitbarsten (lijkt op het boek Openbaringen in de bijbel) en een hevige meteorietbotsing.

Die tekeningen hebben Luts ogen geopend voor nieuwetijdskinderen. Er begon iets te dagen. Er is een nieuw soort mens op komst. Toen nog onbekend met de nieuwetijdskinderen. Wel bekend met New Age, maar die visie is verkeerd: er is geen sprake van nieuwe zielen die zomaar nieuwe portalen gaan openen.

Duidelijk werd gemaakt welke ‘lichtingen’ nieuwetijdskinderen er onderscheiden kunnen worden. Niet te beginnen met Indigo’s, maar begin met Durvers en Rebellen [ik herinner mij nog de categorie ‘system busters’ die hierop lijkt].

De oudste twee zonen waren duidelijk rebels en zijn nu onder te brengen bij de Durvers. Ze kiezen zelf hun pad zonder zich door iemand iets te laten voorschrijven of te laten dicteren (gezeggen).

Leraren komen er niet aan te pas: “ikke, ikke en vanuit mijn zelf zal ik wel uitvinden hoe het moet!” [Dat betekent dus een komende onderwijsrevolutie!]

Ervaringsgericht handelen, met vallen en opstaan, zo kan dat omschreven worden. vanuit hun diepste eigen inspiratiebron volgen zij hun eigen pas. Dat maakt ook dat ze voortdurend harde klappen maken en tegenkomen. “Als je niet wilt horen, moet je voelen.”

Er zijn nieuwetijdskinderen die absoluut niet godsbewust willen of kunnen zijn, of nog niet, maar wel de steen in de rivier kunnen verleggen. Ze hebben natuurlijke charmes, waarmee mensen overtuigd kunnen worden.

Indigo’s zijn vredebrengers en zoeken alles uit en zijn van alle markten thuis. Geen berg te hoog en geen zee te diep.

Haar dochter is een Nebula en dat is een nevelkind. Daar krijg je geen hoogte van. De categorienaam komt van de wolkennevels die we in meteorologie kennen, maar dan in de eigen aura. Waasachtig waardoor je haar niet goed kunt zien. Maar zij kunnen de wereld erg goed zien, haarscherp. Nevelige partikeltjes werken als vergrootglazen. Vergelijkbaar met diamanten met al hun snijvlakken, waardoor alle zaken worden uitvergroot. Maar ook gevoelens.

Alles valt 100-voudig op hen terug. Hoogsensitief maar ook zonder of weinig weerstand. Als iets te dicht op de huis komt, moet je je kunnen afschermen: nevels activeren en opvoeren, inbouwen in je aura. Wordt opgeheven als ze assertiever worden, steviger in het leven (komen te) staan en bemoediging ontvangen van anderen. Anders verstoppen ze zich in de mist. Lut heeft hiervan geleerd hoe ze de “verborgen schat” in zichzelf moest leren zoeken.

Ze, de nieuwetijdskinderen, zijn voor rede vatbaar, maar je moet er eindeloos mee palaveren. Op school wordt er geen aanpak voor geleerd om ordelijk meningen uit te wisselen en doorspreken van problemen. We moeten durven om definities (in het onderwijs) te vernieuwen en te herzien en ook handleidingen herzien. Deze nieuwetijdjeugd kan niet op de klassieke wijze worden aangepakt en opgevoed: 1 + 1 = geen 2. Er wordt kortom differentiatie gevraagd: bekende manieren van leerlingengroepjes, leesgroepjes, gedragsgroepjes vreten energie van leerkrachten en zijn dus achterhaald.

Deze jeugd moet op basis van eigen inspiratie kunnen leren, handelen en functioneren. Inspiratie betekent ‘kanaal’ zijn, je kanaal van inspiratie leren bedienen. En op later leeftijd veel ‘job wissels’ als je voelt dat je op je plek doodgebloed raakt.  De jeugd wordt “kosmische ridder”, worden door kosmische inspiratie menselijke boodschappers die hun inzichten aan de mensheid beschikbaar stellen via hun antenne die zij meekrijgen; vergelijk dit met het hertengewei, dat op soortgelijke wijze functioneert.

Op deze wijze hebben we met drie soorten nieuwetijdskinderen kennis kunnen maken en mijn intuïtie leert mij dat deze nieuwetijdskinderen even veelzijdig en rijk geschakeerd zijn als gewone mensen, maar dat er nu een generatie wereldveranderaars op aarde wordt geboren om de aarde en de mensheid de transformatie te laten ondergaan om de wereld weer gezond te maken. Daarom is deze serie uiterst noodzakelijk materiaal voor opvoeders.

Wordt vervolgd.