Machtsmisbruik van politici en andere machthebbers van ‘nu’ is volkomen vergelijkbaar met die van soortgenoten in Atlantis en dus heeft de huidige beschaving geen millimeter vooruitgang geboekt; op de drempel van 8/8, de (jaarlijkse her)opening van de Leeuwenpoort

“Indien de aarde in een nieuwe polarisatie verkeert in het nieuwe tijdperk, de mens meer in evenwicht is gekomen, schaduw en Licht zich in normale proportie verhouden, dan zal de latente kracht in de mens zich weer gaan openbaren en zal de mens kracht kunnen uitoefenen zoals hij dat ooit heeft gekund, doch dan met de juiste bedoelingen. De mens in Atlantis was over het algemeen een mens die bezeten was van macht en deze macht wilde misbruiken. De mens van het nieuwe tijdperk zal een mens zijn van liefde, harmonie en evenwicht [en daarom pas in 5D, wat nu nog niet mogelijk is]. Hij zal deze krachten aanwenden voor het goede, voor het positieve, voor het opbouwende. In die zin zal de mensheid grote mogelijkheden hebben. Voor velen lijkt het een utopie te weten dat de mens de mogelijkheid zal hebben om te kunnen genezen op afstand cab elkaar, dat men voorwerpen kan laten zweven zonder ze aan te raken, dat men kan reizen in de tijd, kan uittreden, zelfs naar de hemelen zogezegd, dat men kan inzien welke taken men heeft op aarde, dat men weet waarom men op aarde is en dat men direct contact kan onderhouden met zijn gids. Niet alles zal in het nieuwe tijdperk direct gebeuren. Doch na jaren van ontwikkeling, waarin  enkelen u zullen voorgaan, zal dit alles gebeuren.”

[Meester Lanto, p.255]

Atlantis en Lemurië via Meester Lanto en zijn trancemedium Daan Akkerman [2]

Hfd 2 De Mensheid

‘In de voor-Atlantische periode, de Lemurische tijd, was er sprake van een volkomen goddelijk zijn en was de mens androgyn. [En dus na de afdaling vanuit de hemelen, uiteindelijk aangekomen op de meest grofstoffelijke planeten van ons zonnestelsel als nieuw gevormd cluster rondom onze zon, was de bevolking dus nog voorzien van het directe contact met de Bron en dus ook de bijbehorende buitenzintuigelijke kwaliteiten; aangevuld met de 6D-zintuigen van de Pleiadiërs die hier als onze gidsen rondliepen]. Door [met] hun wil te kiezen voor de aardse bezittingen [3D] hebben deze krachten hun ondergang opgeroepen en zijn gevloeid incarnatie en reïncarnatieprocessen [omdat ze toen vastzaten aan het Rad van Wedergeboorte] in het Atlantische tijdperk. In dit tijdperk is de scheiding der geslachten [zie de boeken van Hiddinga!] ontstaan en zijn de rassen gevormd.

‘In de komende tijd, het Aquariustijdperk, zal de mens meer lijken op zowel man als vrouw, wel man of vrouw zijn, maar zal steeds meer de vorm van eenheid aannemen. De keus, vanuit de vrije wil, zal blijven, maar de mens zal spiritueler, intuïtiever zijn en verbinding hebben met de geestelijke wereld en zich van daaruit gaan vormen.

‘De vrouw heeft een voorttrekkersrol voor wat betreft de Aquariusenergie, omdat zij over een grotere mate van intuïtieve inleving beschikt, waardoor de energieën van de meesters steeds beter gereflecteerd  kunnen worden.

‘Het brandpunt in de ontwikkeling van de mensheid zal zich gaan verplaatsen naar Amerika.’ [Is deze voorspelling over ontwikkeling van dat land dat op dit moment nog totaal onvoorzienbaar is, de oorzaak van het feit dat de huidige president Trump zijn land in de afgrond stort?]. [p.64]

Uit de sessie van 27 juni 1986:

5 ‘Waren er voor Atlantis meerdere beschavingen, en hoe en waarom zijn deze verdwenen?

“Het Lemurische tijdperk, het voor-Atlantische tijdperk, was het tijdperk van het volkomen goddelijk zijn en het bezitten van lichamen door engelen, door zeer hoogstaande krachten. Deze krachten hebben door hun vrije wil, door de wil te kiezen voor de aardse bezittingen, hun ondergang zoals gezegd, opgeroepen en zijn door incarnatie en reïncarnatie in het Atlantische tijdperk gevloeid.

Uit de sessie van 26 oktober 1986:   

’14 Is het Japanse volk op een juiste weg van vooruitgang, gezien hun geavanceerde technologieën?

“De kracht van dit volk ligt verscholen in hun afstamming vanuit Atlantis, vanuit het wortelras. Zij die incarneerden in dit wortelras hebben deze dimensie, dit aspect van hun zijn, nodig. Velen van u zullen daarin al eens geïncarneerd om te begrijpen hoe dit volk overleeft, hoe dit wortelras met alle factoren overleeft. U begrijpt dat alleen dit aspect belangrijk is voor het gebeuren van ieder wortelras om tot volkomenheid te groeien, in alle nuances die het leven te bieden heeft in allerlei vormen, allerlei dimensies, gebeurtenissen. Dus ook in dit volk.”

Uit de sessie van 18 november 2002:

2 In de sessie van 26 oktober 1986 komt in het antwoord van vraag 14 het wortelras ter sprake. Kunt u ons dit begrip ook toelichten?

“De betekenis van wortelrassen is in feite het ontstaan van de verschillende rassen in verschillende perioden vanuit Atlantis. De rassen zijn niet tegelijkertijd ontstaan. De basis is de schepping door de krachten, de engelen, de handen en voeten van het allerhoogste, die hun kracht hebben gegeven aan het scheppen, het scheppen vanuit een oerprincipe, van wat Lemurië was. Vanuit dit oerprincipe is er een scheppingskracht van mensachtige wezens die ten grondslag ligt aan de rassen die u nu kent. Zeer zeker is er niet zoiets gebeurd als het scheppen van Europese mensen, blanke rassen of negroïde mensen, doch er zijn zeer zeker voorlopers van deze rassen als krachten gecreëerd in verschillende tijdsperioden van Atlantis. Deze krachten hebben transformatie ondergaan door de werkende kracht van de engelen, de kracht vanuit get goddelijke principe en zo heeft ieder ras zijn wortels in een bepaalde periode van Atlantis. In verschillende tijdsperioden zijn rassen ontstaan waarbij het Europese, of beter gezegd het blanke ras, een van de later ontwikkelde rassen is. Ieder ras heeft zo zijn eigen specialiteit, kracht en mogelijkheden.

Vele krachten van de schaduw hebben deze kennis en wetenschap misbruikt om er een vorm van discriminatie op na te houden. Het mag u echter duidelijk zijn dat er vanuit verschillende culturen en rassen zeer zeker ook verschillende karakteranalyses mogelijk zijn, waardoor de ene mens iets anders reageert dan de andere, te vergelijken met de fundamentele verschillen tussen man en vrouw qua inslag en karakter. Deze verschillende energieën zijn in feite als aanvullingen op elkaar bedoeld voor de aarde en de werking van het karma op aarde. Ze zijn zeer zeker niet bedoeld als mogelijkheid om elkaar te discrimineren, waarbij de een zichzelf beter acht dan de ander. De mogelijkheden tot intelligentie en intellect zijn voor alle rassen hetzelfde. De mogelijkheden om te reageren op de kosmische kracht en energie vanuit de Kosmos zijn verschillend. Interpretatie, onderling gedrag en socialisering zijn verschillend. Dit is juist nodig om op verschillende wijze het grote spectrum van spiritualiteit op aarde te vertalen als aanvullingen naast elkaar en voor elkaar. Het is niet bedoeld als discriminatie, scheiding en deling. De krachten van de schaduw gebruiken graag de verschillende mogelijkheden van de rassen en geven dit aan als mogelijkheden tot discriminatie, scheiding en deling. De overdachte bedoeling en de bedoelde kracht achter de verschillende wortelrassen is juist om alle vormen van karma, vanuit de geest, in de verschillende rassen te kunnen doorlopen  en verschillende krachten op te kunnen doen op het karmisch gebied om de aardse leerschool compleet te maken. Alle andere uitleg, alle vormen van discriminatie, zijn zeker nooit zo bedoeld door engelen, noch door het allerhoogste, noch door de kosmische wetmatigheid, maar is een uitvinding van de exploitatiedrang van de mensheid en de broeders van de schaduw.” [p.69]

Wordt vervolgd

Schets van mijn onderzoek naar de beschavingen van Atlantis en Lemurië [1] Vele nieuwe namen van oude beschavingen opgesomd

Inleiding

Omdat mijn intuïtie mij aangeeft dat mijn onderzoek naar beide vóórhistorische beschavingen van groot belang is om het huidige onderscheid tussen 3- en 5D duidelijker over het voetlicht te brengen, zal ik nu beginnen aan een serie over Atlantis en Lemurië die ons meer inzicht kan verschaffen over die beschavingen met een in onze hedendaagse beleving *mytisch-‘occulte’* [dit laatste begrip wordt op de achterflap van Scott-Elliott genoemd[i], jw] karakter. Alleen al omdat deze typering mij niet alleen nieuwsgierig maakt, maar ook vanwege mijn inschatting dat er heel veel meer duidelijk wordt over deze antieke beschavingen op aarde, is het van belang om de belangrijkste passages hiervan in kaart te brengen.

Mijn samenvatting én conclusie [en latere hypothese voor wetenschappelijke doeleinden] van onderstaande analyse is dat onze menselijke beschaving altijd heeft bestaan uit een mengsel van standaard hoog ingewijde buitenaardse wezens die de lagere dimensionale mensen die zich hier door alle bestaande culturen en beschavingen moesten worstelen om hun mogelijkheden tot de opbouw van een optimale levensomgeving te kunnen benutten en met maar één doel, namelijk op weg naar het uiteindelijk volmaakt kosmisch of goddelijke bewustzijn. Dit om pas eonen verder toekomst schepper-goden te kunnen realiseren, zoals dat genetisch in ons DNA is vastgelegd.   

Nog een praktische opmerking van mijn kant: de onderstaande tekst is 19^e-eeuws geschreven en daarom heb ik dat vertaald naar een noodzakelijk 21^e-eeuws taalgebruik omdat het anders niet leesbaar is. Ik heb naar eer en geweten mijn vertalingen in een zo leesbaar mogelijke tekst verwerkt.

‘Politieke Instellingen. – In een korte opsomming als deze verhandeling zou het onmogelijk zijn te beschrijven hoe elk onderras [term die door Helena Blavatsky in De Geheime Leer (1888) werd geïntroduceerd] verder onderverdeeld was in volkeren, waarvan zijn onderscheiden types en kenmerken had. Al wat wij hier kunnen onderzoeken is in brede trekken de verschillende politieke instellingen van de grote tijdperken van het ras weer te geven.

‘In aanmerking nemend dat elk onderras, zowel als Wortelras is voorbestemd in bepaalde opzichten op een hoger peil [van evolutie] te staan dan dat eraan vooraf ging, moet ook in het oog gehouden worden dat de cyclische aard van ontwikkeling het ras evenals de mens door die verschillende stadia van kindertijd, jeugd, en wasdom weer tot de kindsheid van de ouderdom leidt. De betekenis van evolutie is tenslotte vooruitgang, zelfs hoewel de terugkeer van de opwaartse spiraal de geschiedenis van politiek of van godsdienst niet alleen tot het verslag van ontwikkeling en vooruitgang, maar ook tot een van vernedering en ontaarding schijnt te maken.

*In mijn visie is dot laatste – ‘vernedering en ontaarding’ – onvermijdelijk omdat dit in het kosmisch Plan vastligt, te weten dat de afdalende ziel die verschillende – etherische en grofstoffelijke lichamen krijgt te dragen om in de materiële werelden ervaring op te doen, en dus verkiest om in de lagere dimensionale sferen af te dalen, mét de verplichting om op aarde met het Rad van Wedergeboorte – die op andere planeten niet bestaat – op het dieptepunt van de 3D-werelden, de geestelijke strijd met het dualisme aan te gaan en deze ook te overwinnen.

*Die overwinning betekent namelijk ook het formele einde van dat Rad wanneer de lessen van die dualiteit zijn begrepen en de mens vanuit zijn ziel gekozen heeft voor het uitdragen van het ‘ontdekte’ Licht, die hij vanaf dat moment ook kan gebruiken en toepassen. Wordt het lichaam na dat hoogtepunt afgelegd door hetzij sterven, hetzij directe hemelvaart zoals de profeet Elia en ook Jezus hebben getoond, dan volgt de reis naar de hemelse gebieden, waar weer andere taken voor die mensenziel staan te wachten.

‘Daarom moet, wanneer wij verklaren dat het 1^e onderras een aanvang nam onder het meest volmaakt denkbare bestuur, begrepen worden dat dit kwam ten gevolge van de behoeften van zijn jeugd en niet ten gevolge van de verdiensten van zijn gerijpte wasdom of volwassenheid. Want de ‘Rmoahals’[ii] waren onbekwaam een plan van vastgestelde bestuursvorm te ontwikkelen en ook bereikten zij zelfs nooit zo’n hoog punt van beschaving als het 6^e en 7^e Lemurische onderras. Maar de Manoe[iii] die de afscheiding bewerkstelligde, incarneerde zich werkelijk in het ras en bestuurde het als een koning. Zelfs toen hij niet langer zichtbaar deelnam in het bestuur van het ras, werd toch nog, wanneer de tijden dit vereisten, voorzien in Adepten of Goddelijke heersers voor de jeugdige gemeenschap. Zoals onderzoekers van de theosofie weten, had onze mensheid toen nog niet de trap van ontwikkeling bereikt die nodig is om ten volle ingewijde Adepten voort te brengen. De heersers waarop hierboven gedoeld wordt, de Manoe zelf inbegrepen, waren daarom noodzakelijkerwijs het voortbrengsel van de ontwikkeling in andere wereldstelsels.

Het Tlavatlische volk gaf enkele tekenen van vooruitgang in de kunst van besturen. Hun verschillende stammen of volkeren werden bestuurd door hoofden of koningen die over het algemeen hun gezag door goedkeuring van het volk ontvingen. Natuurlijk werden de krachtigste individuen en grootste krijgers gekozen. Een aanzienlijk rijk was ten slotte onder hen gevestigd, waarin één koning in naam hoofd werd, maar zijn soevereiniteit[iv] bestond meer in titulaire eer dan in werkelijk gezag.

‘Het Tolteksche ras ontwikkelde de hoogste beschaving en organiseerde het krachtigste rijk van alle Atlantische volkeren, en toen werd voor de eerste maal het beginsel van erfelijke opvolging ingesteld. Het ras was eerst verdeeld in een aantal kleine onafhankelijke rijkjes, die voortdurend met elkaar in oorlog waren [1D!], en alle tezamen in oorlog waren met de Lemurio-Rmoahals[v] van het Zuiden. Deze werden langzamerhand overwonnen en tot onderworpen volkeren gemaakt – terwijl vele stammen ervan tot slavernij werden teruggebracht. Een miljoen jaar gelden echter verenigden deze afgescheiden rijken zich in één grote federatie met een erkend keizer aan het hoofd. Dit werd natuurlijk voorbereid door grote oorlogen, maar het gevolg was vrede en welvaart voor het ras.

‘Men moet bedenken dat de mensheid voor het grootste deel nog in het bezit was van psychische eigenschappen en tegen deze tijd hadden de meer gevorderden de nodige training ondergaan in de occulte scholen en hadden verschillende stadia van inwijding bereikt – waarvan enkelen het Adeptschap bereikten.  

‘Nu was de tweede van de keizers een Adept en duizenden jaren lang bestuurde de Goddelijke Dynastie niet alleen alle rijken waarin Atlantis verdeeld was, maar ook de eilanden in het westen en het zuidelijke deel van het ten oosten liggende aangrenzende land. Wanneer het nodig was, werd deze dynastie getrokken uit de Loge van Ingewijden, maar in de regel werd de macht van vader op zoon overgegeven, daar alle min of meer geschikt waren, en de zoon ontving soms ‘verdere’ [hogere?] graad uit de handen van zijn vader. Gedurende dit hele tijdperk behielden deze Ingewijden-heersers verband [contact?] met de Occulte Hiërarchie die de wereld bestuurt, zich aan haar wetten te onderwerpen en in overeenstemming met haar plannen handelend. Dit was het gouden tijdperk van het Tolteksche ras. Het bestuur was rechtvaardig en weldadig; de kunsten en wetenschappen werden aangekweekt – ja inderdaad verkregen de werkers op deze gebieden, geleid als zij werden door occulte kennis, reusachtige resultaten; godsdienstig geloof en rituaal was nog betrekkelijk zuiver – om kort te gaan, de beschaving van Atlantis had tegen deze tijd haar hoogte bereikt.

‘Na ongeveer 100.000 jaren van dit gouden tijdperk begon het verval en de ontaarding [typische dualistische trekken van een grofstoffelijke beschaving] van het ras. Vele van de verbonden  koningen en grote aantallen priesters en het volk hielden op hun eigenschappen en vermogens te gebruiken in overeenstemming met de weten die door hun Goddelijke heersers gemaakt waren, op wiens voorschriften en raadgevingen zij geen acht meer gaven. Hun verband [relatie/contact] met de Occulte Hiërarchie werd verbroken. Persoonlijke machtsvermeerdering [zoals ik in mijn introductie schreef, heb ik me hieraan ook schuldig gemaakt], het verkrijgen van rijkdom en gezag, de vernedering en ondergang door[vi] hun vijanden werden meer en meer de doeleinden waarop hun occulte vermogens gericht waren; en na aldus afgekeerd te zijn van hun wettig gebruik en aangewend voor allerlei soorten zelfzuchtige en boosaardige doeleinden, leidden zij onvermijdelijk tot wat wij met de naam toverij moeten aanduiden. Verbonden met dit woord is het met het odium van lichtvoetigheid aan de ene kant en bedrog aan de andere kant, gedurende vele eeuwen van bijgeloof en onwetendheid ertoe bijdroegen, en voor ons aanleiding moet zijn om een ogenblik de werkelijke betekenis ervan en de verschrikkelijke gevolgen van de beoefening ervan steeds bestemd is over de wereld te brengen, na te gaan.  

Wordt vervolgd

---

[i] Een vooraanstaand en gerespecteerd onderzoeker naar deze beschavingen, Scott Elliott, W – De geschiedenis van Atlantis Het verloren Lemurie. Schrijver: Scott Elliott, W, Titel: De geschiedenis van Atlantis Het verloren Lemurië. Taal: Nederlands; Uitgever: W.N. Schors, Amsterdam (een kopie van een uitgave uit 1909.

[ii] https://www.sacred-texts.com/atl/soa/soa15.htm

[iii] https://jwjongejans2014.wordpress.com/2019/12/08/wat-is-leven-trilling-stanza-3-blavatsky/

[iv] In de tekst staat waarschijnlijk een drukfout: ‘suzereiniteit’.

[v] https://www.room207press.com/2015/03/rmoahals-first-people.html

[vi] In de tekst staat ‘van’.

Wat er na Atlantis gebeurde

*Ik werd mij er vanmorgen tijdens mijn meditatie opnieuw van bewust hoe, met de planetaire ascensie naar de 5D, de oude Tijdlijnen naar voren komen, die nu moeten worden aangepakt en gesloten.

De Lock-Down heeft de collectieve zielengeheugenbanken van Atlantis geopend, en alles wat er vóór Atlantis was en wat er na Atlantis gebeurde, toen de mensheid verder in het moeras zonk.

Veel Lichtwerkers die in deze vorige beschavingen zijn geïncarneerd: Elysium, het Lion Kingdom, Avalon, Mu, Lemuria en Atlantis, en daarna, zullen nu met een enorme zielen geheugenbank te maken krijgen die moet worden geheeld, waarbij de tijdlijnen dienen te worden afgesloten.

Ze moesten destijds stevig in hun zuiverheid en licht staan en standvastig hun waarheid spreken – waarvoor ze vaak ernstig vervolgd werden.

Soms komen angsten naar boven, of wordt er op je knoppen ingedrukt, of heb je fysiek ongemak in je lichaam, waarvan je de emotionele bagage of geheugenbank moet ontdekken.

Dit is een tijd waarin we een diepe vergeving in de hoogste zin moeten vinden van wat er ooit is gebeurd, en inderdaad om onszelf en anderen te vergeven.

Daarbij moet er begrip zijn dat we een stap verder moeten gaan en moeten vragen dat de tijdlijnen nu worden gesloten, zodat we volledig kunnen worden bevrijd, terwijl we de 5D binnengaan.

Het betekent het doorsnijden van energetische koorden en banden. Het betekent het intrekken van oude contracten, eden, pacten, wat dan ook.

Veel van de problemen uit vorige levens zullen in de een of andere vorm als ongemak naar voren komen, of er zal een activering zijn van de geheugenbanken van de ziel. Laat deze naar boven komen, en ga er dan diep in en vraag dat je wordt getoond wat er moet worden geheeld en welke energetische koorden, verbindingen etc. met ziel of zielen, of zelfs massa’s, moeten worden losgelaten.

Ik merk dat als ik mezelf toesta om naar de hoogste genezing van deze Tijdlijnen te vragen, die zal komen. Want als je vraagt, zal het je gegeven worden. Je moet echter eerst de diepste vergeving in jezelf vinden en niet vasthouden aan de oude emotionele bagage. In werkelijkheid dienden ze allemaal je ziel en de hoogste groei van je ziel, zelfs als je je er niet bewust van bent.

Als je hiermee vecht, vraag dan je Hogere Zielen Zelf om het je te laten zien, en roep vervolgens de Hogere Zielen Zelven van degenen die betrokken waren op en zeg dan met liefde wat er gezegd moet worden, nadat je hen hebt vergeven. De boodschap zal de ziel bereiken – zoals dit altijd energetisch gebeurt.

Nogmaals, dit is belangrijk. We kunnen de 3D-bagage niet meenemen naar de 5D en zelfs hoger. De zielen die er klaar voor zijn en het innerlijk werk doen, zullen, naarmate de energie-upgrades en -verschuivingen toenemen, ontdekken dat hoe meer ze nu loslaten en hoe meer ze toestaan dat de tijdlijnen zich sluiten, hoe meer ze in hun Hogere Zielen Zelf zullen stappen en in de hoogste staat van evenwicht daarbinnen.

Met elke heling in jezelf, heel je de collectieve mensheid.*

Onthoud dit

Met toestemming van: Judith Kusel

Vertaling: Yvonne Bakker – The Essence of Life

Delen toegestaan met behoud van de oorspronkelijke opmaak.

Opmerkingen

Schrijf een opmerking…https://www.facebook.com/groups/581804098528429/?multi_permalinks=3902947819747357&notif_id=1590004465882087&notif_t=group_activity&ref=notif

5 juni 2019: EEN TWEEDE ATLANTIS? (door Ton van der Kroon)

Italië, Oktober 2001

‘Vind je ook niet dat de wereld van vandaag erg op Atlantis begint te lijken?’ vraagt Lily.

We rijden kriskras door de heuvels van Toscane op een warme dag in het jaar 2001.

‘Hoezo?’ vraag ik.

• ‘Het is precies hetzelfde als toen: de wetenschap en techniek zijn vergevorderd, met de arrogantie van de ratio denken we alles te kunnen. We kunnen zelfs nieuw leven maken, maar van de essentie en het gevoel weten we weinig af. Hoogmoed komt ten val.’

Hoezo kunnen we ‘zelfs nieuw leven maken’?

‘Denk je dan dat Atlantis echt bestaan heeft?’ vraag ik.

• ‘Ja, waarom niet? Je moet dat breed zien. De mensheid bestaat al meer dan 100.000 jaar, en de enige geschiedenis die we kennen is van de afgelopen pakweg 5000 jaar. Dat is toch niets? Er moet daarvoor toch ook iets geweest zijn? Waarom zouden we alleen in deze tijd ontwikkeld zijn?’

Is het verschil tussen de ongeschreven geschiedenis en de officieel bekende geschreven geschiedenis maar 5000 op de 100.000 jaar? Kryon heeft bekend gemaakt – lees: stelt altijd dat de Pleiadiërs hier 200.000 jaar geleden geland zijn en zich hier hebben gevestigd.

‘Ik weet het niet. Het klinkt mij meer als een sprookje uit oude tijden in de oren.’

‘Jij bent veel te nuchter, net als al die andere Nederlanders. Precies zo hoogmoedig.’

‘Alsof jullie Italianen de wijsheid in pacht hebben!’ pareer ik.

‘Wij voelen tenminste nog iets: de passie voor leven. Dat kun je van de meeste Nederlanders niet zeggen.’

Terwijl we verder discussiëren komen we steeds dichter bij een oude slapende vulkaan, die Monte Amiata wordt genoemd. De berg ligt midden in het Etrurische gebied, tussen Rome en Florence in. Vroeger was het de heilige plek van de Etrusken, maar toen de Romeinen de heerschappij over het Italiaanse schiereiland kregen ging de oude cultuur en de kennis van de Etrusken grotendeels verloren. Hoe dichter we bij de vulkaan komen, hoe heftiger en vuriger onze woordenwisseling wordt. De discussie begint te ontsporen in een klassiek man/ratio – vrouw/gevoel gevecht, tegen de achtergrond van onze nationale afkomst.

‘Jij staat nergens voor open!’ raast Lily. ‘Je denkt dat je alles weet, maar wat weet je nou eigenlijk!?’

Omdat ik niets meer weet te zeggen en ik de hele discussie uitzichtloos vind, begin ik uit woede en frustratie harder te rijden. Totdat Lily plotseling aan de handrem trekt, we bijna de berg afrijden en nog net voor de afgrond schuin op de weg tot stilstand komen. Lily stapt boos uit de auto, loopt woedend de weg af en laat mij perplex achter. Is dit Italiaanse passie, totale gekte of de vulkaan die voor mijn ogen tot uitbarsting is gekomen?

’s Avonds leggen we in een restaurantje onze ruzie bij. ‘Sorry dat ik zo heftig reageerde,’ zegt ze. ‘Maar als ik het gevoel krijg dat ik niet gehoord word, dan wordt er een soort vuur in me wakker. Ik kan er niets aan doen.’

‘Misschien heb ik ook niet echt geluisterd. Het is zo vreemd voor me allemaal. Ik weet niet wat waar is en wat niet, en op deze plek lijkt alles zo veel intenser te zijn.’

Ik besef dat ik eigenlijk helemaal niets weet van Atlantis of van de geschiedenis van voor de jaartelling, behalve wat ik uit de boekjes geleerd heb. Plato heeft voor het eerst over het oude verzonken continent gesproken. Kan het zijn dat hij gelijk had? Zijn de oude mythen wellicht echt gebeurd?

Die nacht droom ik dat ik met 12 mensen rondom een mensengroot kristal zit, waarmee we de aarde en het klimaat via telepathisch contact kunnen beheersen. Door misbruik en hoogmoed knalt het kristal echter uit elkaar en de hele wereld verdwijnt in de golven. Ik schrik wakker. Atlantis! denk ik. Zou het dan toch bestaan hebben? Of was de droom niet meer dan een fantasie?

De gedachte laat me niet meer los en ik begin steeds meer paralellen te zien tussen onze tijd en het verhaal van het continent dat in de zee verdwenen is. Zou het kunnen dat we op hetzelfde punt in de ontwikkeling zijn aanbeland? Bevinden we ons in een tweede Atlantis? Zijn we in staat door de vervuiling, de overbevolking, de wapenwedloop en het misbruik van techniek onze eigen wereld te vernietigen? Het begint er angstwekkend veel op te lijken. Wellicht heeft Lily gelijk.

De volgende dag verkennen we het gebied rondom de heilige berg van de Etrusken. Overal zijn oude stadjes, prachtige olijfgaarden en kleine wijnvelden. Op sommige plekken kringelen zwavelwolken uit de flank van de vulkaan. Het landschap lijkt op de lieflijke heuvels van het Hobbit-volk uit Lord of the Rings, en overal worden we hartelijk welkom geheten. Het lijkt alsof de mensen hier al eeuwen lang in complete harmonie met de berg en het land leven. De kleinere bergen rondom de vulkaan dragen de namen van Etruskische goden: Monte Fiora, Monte Nero, Monte Giovi, Monte Labro… Vreemd genoeg is de streek nauwelijks bekend bij het grote publiek, in tegenstelling tot steden als Siena, Florence en Rome. Hoe kan het dat het middelpunt van de Etruskische cultuur, het heilige centrum, totaal vergeten is? De Romeinse en later de Roomse overheersing hebben blijkbaar de herinnering aan de oude goden volledig uitgewist.

‘Daar!’ roept Lily opeens, terwijl ik nog na mijmer over vroegere tijden.

‘Je maakt me aan het schrikken; wat is er?’

‘Zie je dat bord: Potentino, Castello Medioevale. Dat is de plek waar we moeten zijn.’

‘Hoe weet je dat?’ vraag ik.

‘Intuïtie,’ lacht ze. ‘Ik weet het niet, maar volgens mij moeten we er gaan kijken.’

We volgen het weggetje en belanden na een drietal kilometer over een zandpad bij een grote, ongenaakbare burcht: kasteel Potentino. We kloppen aan bij de kasteelpoort en een van de werklui doet open. ‘Het kasteel is dicht,’ zegt hij. ‘Maar kom vanavond maar terug, dan is de kasteelvrouwe er.’

Die avond staan we opnieuw voor de deur van het kasteel. Tot onze blijdschap worden we binnengelaten door de kasteelvrouwe zelf: Charlotte Horton, nicht van wijlen Graham Greene, de beroemde Engelse schrijver. Aan tafel zitten verschillende werklui, de moeder van de kasteelvrouwe en enkele Italiaanse gasten, die zo uit een film van Fellini lijken te zijn weggelopen. Charlotte vertelt dat ze het kasteel een aantal jaren ervoor heeft gekocht en het volledig in oude luister wil herstellen. Ze heeft zich verdiept in het Italiaanse landleven en het maken van wijn en olijfolie hebben haar hart gestolen. Onlangs is haar eigen wijn, de Potentino, op de markt gekomen. ‘Kom,’ zegt ze. Ze neemt ons mee naar de grote eikenhouten vaten die in de wijnkelder liggen en wijdt ons in in de geheimen van de wijn. ‘Wijn is de quintessence van alle elementen: de smaak van aarde, de zuiverheid van lucht, de helderheid van water en het vuur van de zon smelten allemaal tezamen in de wijndruif. Het is een alchemistisch proces. Door alles samen te voegen ontstaat het 5e element: de wijn. Proef maar.’ Ze schenkt ons de beste wijn die ze heeft. Terwijl ik de wijn even in mijn mond houd proef ik precies wat ze vertelde: ik zie wijngaarden voor me, de rode rulle aarde, de dauw op de bladeren, de donkere geur van eikenhout en het licht van de zon. Charlotte gaat verder: ’Eenmaal per jaar persen we de druiven op de oude manier: met de voeten, net zoals de Etrusken deden. Het was een volk met een diepe wijsheid en grote kennis van de aarde. De oorsprong van het volk is onbekend, maar sommigen zeggen dat ze van Atlantis afstammen.’

Lily en ik kijken elkaar aan: Atlantis… het onderwerp lijkt ons niet los te laten.

Charlotte leidt ons rond door de verlaten gangen, oude kelders en de kapel van het kasteel, en vertelt dat de plek lang geleden een Etruskische woonplaats is geweest. ‘De Etrusken leefden met het land; ze voorspelden de toekomst door naar de vogels en de dieren te kijken, en lazen belangrijke boodschappen in de tekens van de natuur. De wijsheid van de aarde werd hoog in ere gehouden.’ In de kapel staat Charlotte stil bij een portret van de Heilige Katherina, dat net gerestaureerd wordt. ‘Ik heb een band met haar,’ fluistert ze ons toe. ‘Het is net alsof ik haar geest kan voelen. Het klinkt misschien gek, maar ik heb het idee dat ik haar geweest ben, ooit in een vroegere tijd. Maar het was vrouwen niet toegestaan de leiding te hebben of hun wijsheid te verkondigen. Daarom ben ik teruggekomen…’ Ze zwijgt.

Charlotte nodigt ons uit om te bijven logeren. Die nacht slapen we in een hemelbed in een van de torenkamers van het kasteel. Uit het raampje in de muur kunnen we de contouren zien van de oude vulkaan. Ze ligt er stil en rustig bij onder een flonkerende sterrenhemel; de Sacro Monte, de heilige berg. De verhalen over de Etrusken, Atlantis, Potentino en deze wonderlijke kasteelvrouw sluiten zich aaneen als de puzzelstukjes van een groot mysterie.

Als ik me ’s nachts op de grens van waken en slapen bevind, zie ik voor mijn geestesoog diep in de aarde onder het kasteel een vrouw, vastgekluisterd aan ketenen.

‘Help me,’ roept ze. ‘Ik ben een priesteres van Gaia, Moeder Aarde, en onze taak bestond eruit, de heilige plaatsen op aarde te eren en te beschermen. Maar onze kracht is vernietigd. De mensen zijn Moeder Aarde vergeten. Deze berg is één van de toegangen tot het hart van Moeder Aarde, waar zich een groot aardekristal bevindt. Het is van belang dat deze poort opnieuw geopend wordt, zodat de verbinding tussen de mens en de aarde hersteld wordt. De patriarchale godsdiensten hebben de kracht van het vrouwelijke verbannen en verguisd, maar zonder het vrouwelijke gaat de wereld aan hoogmoed en ratio ten onder.’

‘Wat kunnen we doen?’ vraag ik in gedachten.

‘Maak me los en herstel de oude heilige krachtplekken in ere. Het is tijd dat de Aarde als levend organisme weer opnieuw geheiligd wordt. Anders is de mensheid gedoemd ten onder te gaan.’

‘Maar hoe?’ vraag ik.

‘De weg wordt gemaakt door hem te gaan,’ antwoordt de priesteres. ‘Reis naar alle heilige bergen en activeer opnieuw het lichtnetwerk rond de aarde.’

‘Lichtnetwerk?’

‘De Aarde is net als een lichaam; het bevat bepaalde krachtcentra, net zoals in het lichaam. Door naar deze heilige plaatsen toe te gaan en er bewustzijn te brengen kan de aarde zich herstellen. Het aardegrid, dat bestaat uit leylijnen die rond de aarde lopen, is een energetisch netwerk dat de harmonie in stand houdt. Door je ermee te verbinden wordt de aarde opnieuw gevoed.’

‘Zoals in Atlantis,’ zeg ik.

‘Klopt, in de oude tijd was er veel kennis over het werken met kristallen om de aarde te besturen en te beïnvloeden. Door misbruik zijn de kristallen verloren gegaan en is het aardegrid uit balans geraakt.’

De priesteres zwijgt, en terwijl ik haar bedank zie ik hoe haar ketens van haar afvallen. Ze pakt een schaal met vuur en wandelt vanuit de diepte naar boven om het heilige vuur van de kennis van de aarde te ontsteken.

‘Ga naar de heilige plekken,’ zegt ze, ‘en bereid je voor op de grote transformatie. Iedere berg heeft een boodschap, een openbaring en wijdt je in op het pad van spirituele ontwikkeling. Vertrouw op wat je meemaakt, geliefde. Niets is toeval.’

Ik kijk naar Lily die in diepe slaap is en weet niet of ik alles gedroomd heb of dat het echt gebeurd is. Maar de woorden van de priesteres staan in mijn geheugen gegrift en in de jaren die volgen reis ik naar meer en meer heilige plaatsen op aarde. Of er ooit een Atlantis heeft bestaan wist ik niet, maar er was een vraag die me steeds meer bezighield: is er nog tijd om een tweede Atlantis te voorkomen?

Hier wordt natuurlijk bedoeld of er nog tijd is om een tweede ondergang van Atlantis te voorkomen? Natuurlijk bestaat die mogelijkheid, antwoord ik daarop, mits we normaal met de natuur leren om te gaan. En dat is de grote opdracht in dit huidige tijdperk.   

PROJECT EARTH: BALANCING THE GRID OF OUR PLANET

https://www.findhorn.org/programmes/project-earth-balancing-the-grid-of-our-planet/?fbclid=IwAR3fdVAy1CTX3aR0S5Hfl_up_JW4-OcXeBivWhfijKR322d2wxnugcpm4aE

https://www.facebook.com/groups/581804098528429/?post_id=2813463588695791 (Fellowship of the Shield)

De erfenis van Atlantis (2/2)

6 april 2019 /Pamela Kribbe

Posted: 07 Apr 2019 02:35 AM PDT; 8-4-19 via wakkeremensen.blogspot.nl

De erfenis van Atlantis (2/2)

6 april 2019 /Pamela Kribbe

Lees eerst: deel 1

De tweede ervaringsval

Ik wil jullie nu meenemen naar de neergang van Atlantis. In die ondergangsfase waren er energieën werkzaam waarmee jullie eigenlijk nog steeds in het reine willen komen. Er zijn daar dingen misgegaan waarbij jullie sterk betrokken waren.

In Atlantis leefden jullie vanuit de wil en het derde oog. De hartenergie raakte onvoldoende geopend. Jullie werden op een gegeven moment verliefd op jullie eigen technologie en op jullie doelstelling om betere, meer superieure levensvormen te creëren.

Jullie maakten gebruikt van genetische experimenten en manipulatie en waren niet in staat voldoende te begrijpen dat je hiermee de essentie van het leven beschadigt. Degenen die slachtoffer werden van jullie experimenten, konden niet rekenen op jullie respect en inlevingsvermogen.

De energie die in deze fase van neergang en machtsmisbruik voelbaar wordt, is teruggekomen in de twintigste eeuw, in de experimenten en de geestelijke houding van het nazi-regime, van het Derde Rijk. Het zuiver klinisch kijken naar levensvormen, geen mededogen voelen met het slachtoffer, geen contact maken met de emoties van het wezen dat lijdt, dat was kenmerkend voor die experimenten in de dertiger en veertiger jaren. Dit vervult jullie nu met een diepe afschuw. Maar zo was het ook in Atlantis, en over een veel langere periode.

Daar is toen een bepaald karma ontstaan. Daar waren jullie dader. Atlantis bevat de sleutel tot jullie daderlevens op aarde. Ik vertel jullie dit, ik leg het neer aan jullie voeten, niet om jullie je beschaamd te doen voelen of je te beschuldigen, in het geheel niet. Wij zijn allen deel van deze geschiedenis en het hoort bij het leven in dualiteit, bij jullie ervaringreis, om alle denkbare rollen te spelen, van licht tot duister. Als je de daderenergieën in jezelf kunt herkennen en accepteren, raak je meer in balans en voel je je vrijer en rijker in jezelf. Dat is waarom ik jullie dit vertel.

Op een gegeven moment waren de technologische invloeden die jullie ten tijde van Atlantis uitoefenden, tezamen met andere groepen van zielen, zo massief, dat de aarde zelf, de ecosystemen van de natuur, erdoor ontwricht raakten.

De neergang van Atlantis heeft niet in één keer plaats gevonden. Er zijn vele waarschuwingstekens geweest, signalen van de natuur, maar toen die niet werden gehoord, kwamen er grootschalige natuurrampen waardoor veel van de Atlantische beschavingen verwoest raakten en er heel weinig van teruggevonden is.

Wat deed dit met jullie op innerlijk vlak? Het was een schokkende ervaring, een traumatische ervaring; het was weer een val, een tweede ervaringsval in het diepe.

Gedurende jullie incarnaties op aarde waren jullie het contact met de hartenergie, waar jullie naar hadden uitgereikt, toch weer verloren. Sterker dan ooit voelden jullie na de val van Atlantis dat de waarheid elders lag, dat het niet kon liggen in het bedwingen van het leven, in het controleren ervan, zelfs niet vanuit nobele motieven. Jullie gingen langzaam iets voorvoelen van de stem van het hart, die je vertelt dat er in het leven zélf een wijsheid vervat ligt, die je niet hoeft te besturen of te bedwingen. Dat in de stroom van het leven zelf, de stroom van het hart en het gevoel, een wijsheid ligt waarop je je kunt afstemmen door te luisteren en je over te geven. Het gaat hier om een wijsheid die niet gecreëerd wordt vanuit je hoofd en je wil, maar die bestaat in het toelaten van een hogere stem, de stem van liefde.

Die mystieke waarheid, die gepaard gaat met een besef van nederigheid en overgave, gingen jullie langzaam van binnenuit voelen. En toch was de tijd nog niet rijp voor een vreugdevol ontwaken van de hartenergie. Er was ten tijde van Atlantis een schaduw over jullie heen gevallen, de schaduw van het daderschap. De effecten hiervan op jullie zielen en die van anderen zou eerst diep worden uitgewerkt en doorvoeld, alvorens dit ontwaken mogelijk werd.

Weer neem ik dan een grote stap in deze geschiedenis, naar het moment waarop jullie  terugkomen als ziel op aarde, nadat Atlantis is weggespoeld onder de golven van de zee. Jullie incarneren opnieuw met de bagage van Atlantis diep verborgen in je herinnering, gepaard gaand met een schuldgevoel, een diepe twijfel aan jezelf. De ondergang van Atlantis had jullie verrast en verbijsterd, maar maakte jullie ook wakker en opende de deur naar het hart weer iets verder.

Zie wat een ontzagwekkende ontwikkelingen dit zijn over zo’n grote schaal van tijd.

De derde ervaringsval

De volgende belangrijke energetische cyclus op aarde werd ingezet met de komst van de christusenergie op aarde, het meest zichtbaar in mijn verschijning op aarde.

Velen van jullie waren daarbij. Een paar eeuwen voor mijn geboorte begonnen jullie weer in grote getale te incarneren op aarde. Er was er een stem in je hart die je lokte, die je riep. Jullie voelden: daar moet ik bij zijn, het is nu weer tijd voor mij om een stap te zetten in mijn eigen ontwikkelingsweg die zo verbonden is met de aarde.

De komst van de christusenergie, mijnkomst op aarde, is mede door jullie voorbereid. Ik had niet kunnen komen zonder een bepaalde bedding, een energetische opening die mogelijk maakte dat mijn energie verankerd kon raken op aarde. Jullie energie voorzag daarin. Jullie harten stonden open voor mij. Jullie bewustzijn stond binnen het toenmalige collectieve bewustzijn op aarde het meeste open voor de liefde en wijsheid van het hart.

Er was een bepaalde nederigheid in jullie ontstaan, in de goede zin van het woord: een overgave aan het niet-weten, een werkelijk open staan voor iets nieuws, een open staan voor iets anders dan wil en macht, een vertrouwen dat er iets anders is. En vanwege deze openheid in jullie harten, konden jullie mij ontvangen.

Ik was een lichtstraal die op de aarde viel en degenen die er klaar voor waren, herinnerde aan hun engel-zijn, hun diepste wezen. Jullie werden door mij geraakt, diep geraakt en de christusenergie heeft in jullie levens toen en daarna veel teweeg gebracht.

In de levens na mijn komst, hebben jullie getracht de christusenergie neer te zetten op aarde. Jullie waren bevlogen en geïnspireerde lichtwerkers. Jullie zetten je in voor de waarden van het hart, voor rechtvaardigheid, eerlijkheid en liefde.

Jullie waren in die tijdsperiode degenen die zich afzetten tegen machtsblokken, tegen te sterk georganiseerde religies, tegen autoriteit. Jullie pleitten voor vrijheid, de stem van het hart, de waarde van de vrouwelijke energie die zo onderdrukt werd.

Jullie waren vrijheidsstrijders de afgelopen tweeduizend jaar en jullie zijn daarom afgewezen en vervolgd. Jullie belandden op de brandstapel, de martelbank of het schavot. Jullie dragen emotionele trauma’s mee van deze vervolging.

In deze strijd was het karma werkzaam van Atlantis. De rollen werden nu omgekeerd. Jullie ervoeren de slachtofferrol en de dieptepunten van eenzaamheid, wanhoop en verlatenheid. Jullie maakten kennis met de diepe emotionele pijn van afwijzing.

Dit was jullie derde val, een derde val in de ervaring, die jullie tot de kern bracht van jullie werkelijke missie: het gaan begrijpen van de eenheid tussen duister en licht, het leren kennen van wat liefde echt betekent. Deze derde val heeft jullie geleid naar het heden, naar wie je nu bent.

Vandaag, in deze tijd, staan jullie werkelijk open voor de betekenis van de christusenergie: een liefde die tegenstellingen overstijgt en in alles het Ene herkent, een liefde die vol, echt en eerlijk is. Niet als een abstract inzicht, maar als een diepe, reële ervaring, waarin je je handen vrij kunt uitreiken naar een ander, of dit nu een aardeziel is of een lichtwerkerziel, een mens, dier of plant, en in het gelaat van de ander jezelf kunt herkennen. Deze liefde overbrugt tegenstellingen en geeft je een glimp van de eenheid van alles wat leeft.

Als engel bewaakten jullie ooit het paradijs op aarde. Maar jullie sneden jezelf af van deze zijnstoestand toen jullie de strijd aangingen met machten die jullie het paradijs wilden ontnemen. Hierdoor verlieten jullie je zuiver spirituele zijn en incarneerden dieper in de realiteit van materiële vorm en illusie. Van engel werden jullie strijder. Toen jullie op aarde incarneerden en het mens-zijn gingen ervaren, zetten jullie op een andere manier de strijd voort in Atlantis en gingen daarin ten onder. Daarna hebben jullie de keerzijde gekend van de strijdenergie; waren jullie het weerloze en hulpeloze slachtoffer van geweld en agressie. De emotionele naweeën van deze laatste periode zijn nog sterk aanwezig in jullie innerlijke belevingswereld en jullie zijn allen bezig, dit trauma van afwijzing in jezelf te herkennen en te overstijgen in liefde. Daarmee maken jullie de cirkel rond en komen jullie terug bij wie je werkelijk bent: een engel. Echter nu een volledig geïncarneerde engel, met een diep doorleefd besef van de uitersten van licht en donker, liefde en angst. Een engel met compassie en wijsheid, een menselijke engel…

Ik heb respect voor jullie, voor de ongelooflijke reis die jullie hebben gemaakt. En ik sta hier nu voor jullie als jullie gelijke. Ik ben hier als gids en leraar maar ook als broeder en geliefde. Ik wil jullie een tastbare liefde bieden, geen abstractie, maar een energie van vriendschap, begrip en herkenning. Ik weet wie je bent. Herken jezelf nu in mijn gelaat.

Jullie zijn aan het einde gekomen van grote cycli van tijd, waarin jullie veel hebben ervaren. Vandaag wilde ik spreken over Atlantis, omdat het herkennen van de energie die je daar belichaamde, gedurende meerdere levens, je kan helpen innerlijk tot heelheid en rust te komen.

De Atlantisenergie is de energie van grote mentale kracht, gepaard aan hoogmoed en arrogantie. Durf de daderenergie in jezelf toe te laten, durf te voelen dat je ook deze duistere kant van binnenuit hebt gekend en doorleefd. Voel dat je niet alleen slachtoffer bent geweest maar ook de vervolger en dader. Dit toelaten tot je bewustzijn opent de poort tot de grootste wijsheid die je kunt omvatten in je leven: de wijsheid van oordeelloosheid. Vanuit de kennismaking met het duister in jezelf, ontvalt je alle grond om te oordelen. Het oordeel maakt plaats voor begrip en compassie. Dan ga je werkelijk snappen wat liefde is, wat lichtwerk inhoudt. Het woord ‘lichtwerk’ suggereert, teveel eigenlijk, een strijd tussen licht en donker, waarbij je vanuit een positie van licht het donker verslaat. Wat lichtwerk echt inhoudt, is dat je het licht van liefde en bewustzijn kunt herkennen in alles wat is, ook als het zich schuil houdt achter maskers van haat en agressie.

Jullie worden er nogal eens toe verleid om als lichtwerker oordelen te hebben over de aardse werkelijkheid, bijvoorbeeld over de manier waarop politieke regimes te werk gaan of de manier waarop met de natuur wordt omgegaan. Het is gemakkelijk om dat te veroordelen en waardeloos te vinden en om je ontheemd te voelen in de aardse realiteit, een buitenstaander. Maar maak dan eens contact met de daderenergie in jezelf. Sta toe dat de Atlantische energie bij je komt en voel dat jij dit ook bent geweest en zelfs ‘dat het goed was’: al die ‘ervaringsvallen’ maken uiteindelijk een cirkel rond, openen je hart voor het wezen van Gods schepping: liefde, ontplooiing, onschuld. Jijzelf, die de uitersten van donker en licht hebt ervaren, was op jouw reis niets anders dan een kind dat onbevangen op weg ging, van alles ontmoette en meemaakte, en alleen vanuit de ervaring kon leren en uitreiken naar de volgende stap. De ‘ervaringsvallen’ konden niet vermeden worden, je kunt het van te voren niet allemaal weten. Dat is de essentie van je reis. Het weten is de resultante van de ervaring. Zie dus vooral de moed van dit engelenkind dat je was. Zie de moed, het verlangen en het doorzettingsvermogen om het onbekende in te duiken en voel je eigen onschuld.

Ik vraag jullie dus respect te hebben voor jezelf, inclusief de daderaspecten. Voel ook even de pure kracht en het zelfbewustzijn van de Atlantische energie, voel het positieve deel daarvan. Nodig die energie uit, hier en nu. Laat die energie maar bij je komen en vergeef jezelf voor het verleden. Ja, jij hebt ook macht uitgeoefend, je wil opgelegd aan anderen, anderen bezeerd…. maar voel eens hoezeer je daar verdriet en spijt om hebt en hoezeer je nu openstaat voor oprechte liefde gebaseerd op gelijkwaardigheid en respect. Als je jezelf vergeeft, kun je de heerlijkheid voelen van het loslaten van alle oordelen. Dat is namelijk de consequentie: als je de daderenergie in jezelf herkent en vergeeft, hoef je jezelf niet meer te veroordelen, en anderen ook niet.

Jullie leggen jezelf vaak op de pijnbank van je oordelen. Jullie moeten nog zoveel bereiken van jezelf. Vandaag vraag ik jullie terug te blikken en te zien naar alles wat jullie al hebben bereikt. Word je bewust van de ongelooflijke diepgang die jullie hebben verworven doorheen deze grote cycli van tijd. En ik vraag jullie mij niet meer te zien als een meester. Ik heb die rol vervuld, tweeduizend jaar geleden, maar die tijd is voorbij. Jullie zijn de christussen van de nieuwe tijd, jullie kunnen vrede brengen in een wereld van dualiteit en polariteit, door de vrede uit te stralen die je in je eigen hart ervaart. Voel hoe je klaar bent voor deze rol en laat mij je daarin ondersteunen en bemoedigen als een vriend en broer. Wij zijn één.

© Pamela Kribbe

http://pamela.jeshua.net/

https://www.lichtwerkersnederland.nl/

Atlantis (dl3) Zondvloed (dl1)

Vanwege het feit dat Hiddinga over Lemurië en Atlantis heeft aangegeven dat er veel verkeerde indrukken van die oude beschavingen bestaan, ben ik mijn boekenkast ingedoken en heb in ieder geval het boek van Meester Lanto, ‘Atlantis’ (door medium Daan Akkerman) erbij gepakt en gelezen wat hij heeft geschreven over beide beschavingen en over de zondvloed. Inderdaad een bevestiging van wat Hiddinga beweert. Ik zal er aan het einde van deze serie op terugkomen omdat ook mijn pendel heeft bevestigd dat Hiddinga gelijk heeft en dus – zo luidt mijn conclusie het mediumschap niet altijd even zuiver wordt beoefend of dat er toch essentiële verschillen aanwezig zijn tussen de ene en het andere medium. Het probleem in dit geval is dat ik Akkerman ken en ruim een jaar zijn bijeenkomsten heb bijgewoond en hem betrouwbaar vond. Met nadruk op ‘vond’, want ik heb inmiddels geen twee jaar meer zijn bijeenkomsten gevolgd.

Maar omdat ik hem ook betrouwbaar vond en nu lees wat ik in mijn eigen verleden van hem heb gelezen, heb ik toen een verkeerde inschatting gemaakt. En dat is niet alleen bij mij een makkelijk verlopend proces, maar bij velen, aangezien velen die zich intensief met beide beschavingen bezighouden een oordeel of verklaring klaar hebben. In dat vergelijkingskader was ik altijd de enige met négatieve ervaringen, zoals ik ook op deze site heb aangegeven. Ik voelde aan mijn eigen (hoge)priesterschap in Atlantis dat ik niets van die inwijdingen had begrepen en met die ervaring nu op aarde leef en hier dus geïncarneerd ben om – in mijn andere, wetenschappelijke levens – de wetenschappelijke fouten die toen ook door mij gemaakt zijn in dit tijdsgewricht te voorkomen.

 En dat ik mij nu ook realiseer dat het priesterschap echt een geestelijk vormende functie is, die ik bij geen van de huidige voorgangers in deze wereld herken. De enige is misschien de Dalai Lama die met zijn overdaad aan humor toch heel wijze dingen kan zeggen die dus des te beter aankomen bij het publiek. Ook heb ik respect en eerbied voor de huidige paus omdat er een zachtheid en wijsheid van hem uitstraalt. Zelfs als niet katholiek opgevoed burger voel ik sereniteit en goedmoedigheid bij hem.

Maar omdat ik nu zelf op veel fronten een ander oordeel over verschillende spirituele thema’s heb ontwikkeld, heb ik ook de behoefte om zelf na te trekken wat er bij mij allemaal veranderd is en het waarom daarvan vooral. Nu is ieder medium ‘anders’ werkzaam en dus is geen enkel medium hetzelfde, maar het sterke punt bij Hiddinga is dat hij – voorzover ik weet – geen traditionele mediamiek medium is door wie een stem spreekt, maar echte kosmische reizen maakt en dus met eigen ogen dingen ziet waarover aan zijn begeleiders vragen kan stellen. Hij schrijft dus zelf zijn verslagen van zijn reizen en ik ga ervan uit dat als hij bepaalde zaken verkeerd heeft begrepen, hij daarop gecorrigeerd wordt. Maar voor mij staat vast dat ik van alle auteurs die ik ooit gelezen heb, het meest van Jaap Hiddinga heb opgestoken en hij blijft bij mij een prominente plaats innemen. Maar omdat ik de indruk heb dat hij te weinig publiciteit ooit met zijn boeken heeft gehad is hij een relatief onbekend schrijver gebleven en dat is ook de reden dat ik veel van hem (mag) citeren omdat hij mijn eerste versie van het manuscript van 3 jaar geleden gelezen heeft en mij toestemming gaf daaruit te citeren. Ik kom dus op de kwestie Atlantis aan het slot terug.

Visioen 5. De zondvloed en het werkelijke thuis van de mens

Een van de bekendste overleveringen is het verhaal van de zondvloed. Een wereldomvattende vloed die al het leven wegvaagde opdat er een nieuwe wereld kon ontstaan. De essentie van dit verhaal zal bij de meeste mensen wel bekend zijn. De mensheid is tot een laag niveau afgedaald en heeft God verloochend. God besluit de mensheid te straffen door alles re vernietigen, maar besluit in zijn wijsheid (of onwijsheid) een klein groepje mensen – en de dieren – te laten voortbestaan. Er volgen hevige stortregens. De aarde kont onder water te staan. Alles en iedereen sterft, behalve de mensen en de dieren die scheep zijn gegaan op een soort boot, de Ark. Dit verhaal komt niet alleen in de Bijbel voor, maar ook in de Koran, de Veda’s, Babylonische teksten, de teksten van Ur. Ook in Zuid-Amerika kennen ze dit verhaal.

Toch kennen niet alle volkeren deze overlevering. De Eskimo’s, de Chinezen en de Japanners kennen haar niet. Zij vertellen wel verhalen over hoe zij van oorsprong vanuit de ruimte kwamen (een overeenkomst met de Belgische sekte van rael.org). Zoals we later zullen zien in het onderstaande visioen vertonen hun verhalen een opmerkelijke overeenkomst met het zondvloedverhaal.

Het verhaal van de zondvloed heeft mij van jongst af aan gefascineerd. Ik heb veel gelezen over dat verhaal en over de overblijfselen van de ark op de berg Ararat in Armenië. Maar naarmate ik er meer over te weten kwam, zag ik ook meer hiaten en onmogelijkheden in dit verhaal. We weten inmiddels dat er nooit een wereldomvattende zondvloed is geweest. Natuurlijk hebben zich wel plotselinge overstromingen (als gevolg van klimaatveranderingen) en aardverschuivingen voorgedaan. Zo weten we bijvoorbeeld dat de Middellandse Zeespiegel zevenduizend jaar geleden circa tweehonderd meter lager lag dan nu. Maar ook andere gebieden op aarde zijn afwisselend erg nat (bijvoorbeeld ten gevolge van overstromingen) en erg droog geweest. Zo werkt de natuur nu eenmaal, want de aarde is een levend wezen met veel veranderingen in klimaat. Toch zijn de basiselementen uit het verhaal van groot belang. Ik vroeg mij af of het mogelijk was om het verhaal beter te kunnen zien tijdens een uittreding. Het antwoord kwam al snel.

Ik kreeg een zacht tikje op mijn schouder, een teken dat het mogelijk is om uit het lichaam te gaan. Ik werd opgewacht door de begeleidende engel. We gingen de hoogte in en na enige tijd zag ik de aarde zoals men die vanuit de ruimte zou kunnen zien. Het landschap zag er wat anders uit dan ik het kende, en ik kreeg het sterke gevoel dat ik vanuit het verleden naar de aarde keek. De verschillen tussen dit beeld n de huidig situatie waren duidelijk, maar niet erg groot: er was meer land te zien en de oceanen leken een fractie kleiner. De aarde maakte een plotselinge beweging, waardoor de watermassa aan de oppervlakte in heftige beweging kwam. Stukken land werden overspoeld door de golven, andere kwamen droog te staan. Ik kon mij voorstellen dat dit op aarde als een ramp werd ervaren door de mensen die in de getroffen gebieden woonden. Maar na een korte tijd was de planeet weer rustig en kalm. Ik zag hoe het water en de landmassa zich op een andere manier verdeeld hadden; de nieuwe situatie leek meer op die van de tegenwoordige tijd.

De engel legde uit: ‘Wat je zag is de verschuiving van de aardas. Dit is een natuurlijke verandering die zich in de geschiedenis van de planeet vaker heeft voorgedaan. Op het moment dat zoiets plaatsvindt, veranderen de levensomstandigheden op aarde. Voor de stoffelijke mens is dat een ramp, voor de geestelijke mens niet. Bedenk dat de aarde een levend wezen is dat zich steeds aanpast. De verschuiving van de aarde is geen wereldomvattende ramp. In werkelijkheid is de aarde erg stabiel omdat zij een maan heeft die op een bepaalde afstand om haar hen draait. Als de maan er niet was zou de aarde meer schommelen en zou het leven zoals jullie dat nu kennen veel moeilijker zijn en waarschijnlijk zelfs onmogelijk. In de geschiedenis van de mensheid zijn dergelijke rampen vaak in de herinnering aanwezig. Maar er zijn zoveel rampen geschied dat het onmogelijk is om ze allemaal te laten zien.’

Ik zag de geschiedenis van de aarde. Het leek wel weer een versneld afgedraaide film, want de gebeurtenissen volgden elkaar heel snel op. Ik zag hoe de polen groeiden en hoe ijstijden en warmere periodes elkaar afwisselden. Vervolgens zag ik hoe het niveau van de oceanen steeg, hoe bepaalde delen van het land onder water kwamen te staan en hoe eilanden ontstonden die voorheen vast hadden gezeten aan het vasteland. De situatie veranderde vaak. Er was eigenlijk geen echte rust op het aardoppervlak. Maar een wereldomvattende zondvloed had ik niet waargenomen. Ik veronderstelde dat dit dan verder terug in de tijd geweest zou zijn, maar de engel glimlachte slechts en sprak: ‘De gebeurtenis die in de herinnering aanwezig is van de mensen en bekend staat als de zondvloed heeft nooit op aarde plaatsgevonden. Maar hij is wel van enorm belang geweest voor de mensheid van nu, en hij heeft de geschiedenis van de aarde wel bepaald. Kom mee, dan zal ik je die gebeurtenis laten zien.’ Ik was verbaasd over de woorden van de engel. Dit voorval had niet op aarde plaatsgevonden, maar was wel van enorme invloed geweest op het leven op aarde? Dit leek een paradox. Ik was benieuwd wat er zou komen.

We gingen weg van de aarde, verder het heelal in. al na korte tijd verlieten we het zonnestelsel en gingen steeds dieper en verder. Ik herkende deze gebieden wel, want ik was er in het verleden vaker geweest. Na een lange reis kwamen we in een ander zonnestelsel. De sterk die hier de rol van de zon had, was iets kleiner dan de zon die wij kennen en gaf ook een ander licht. Het was eerder een beetje witblauw en erg fel. Mijn aandacht werd getrokken door de planeten die om deze ster draaiden. Ik zag er vijf. We gingen naar de planeet die op een na het dichtst bij de ster was. Ik kon een vreemd landschap waarnamen zonde rzichtbaar leven. Wel zag ik heel oude ruïnes van monumenten, gebouwen en steden. Ooit was deze planeet bewoond geweest, maar vanwege de enorme droogte was er geen leven meer mogelijk. De engel zei: ‘Dit is het oorspronkelijke huis van de mensheid. Jullie komen hier vandaan en hebben hier duizenden jaren land geleefd tot het einde. Dit einde was een ware ramp voor de mensen van toen. Dat einde ga je opnieuw zien.

Wordt vervolgd

Atlantis dl 2

‘De werkelijkheid is nog veel ingewikkelder, zoals je gaat zien in een ander visioen. De mensheid heeft een aantal oerherinneringen (aan onder andere Lemurië, Atlantis en de zondvloed). Men projecteert bepaalde vage herinneringen en overleveringen op deze herinneringen, maar in werkelijkheid hebben de verhalen genoemde dingen niet plaatsgevonden op aarde. Het gaat hier om collectieve herinneringen aan iets dat voor het leven p deze aarde kwam en wat nu nog steeds en invloed heeft op de vele overleveringen. Er is ooit een ‘zondvloed’ geweest, maar nooit op aarde. De talloze legendes van een ark met overlevenden zijn slechts de aardse vorm van iets dat ooit elders plaatsvond. Latere generaties die dit niet konden begrijpen hebben er een aardse, plaatselijke legende van gemaakt. Zie ook de verhalen over Lemurië en Atlantis. Ja, dat waren ontwikkelde beschavingen met eenvoudige technieken.

De bewoners van Lemurië en Atlantis waren jullie voorgangers. Hun beschavingen gingen vooraf aan die van jullie. Ze hadden andere hulpmiddelen tot hun beschikking dan jullie, die waren vaak niet beter dan die van jullie. Het is niet juist om op de beschavingen van Atlantis en Lemurië iets te projecteren wat nu van waarde kan zijn, want de zielen waren toen veel minder bewust en men maakte net zoveel fouten als nu. Veel mensen willen dat die beschavingen mooier, grootser en beter waren dan de huidige. En dat terwijl het omgekeerde vaak het geval was. Leef daarom in het nu en denk niet aan een mooi of lelijk verleden, want alleen het nu is nog werkelijkheid voor jullie. Het heeft geen zin om naar oude of recente beschavingen te kijken voor oplossingn van problemen die je niet begrijpt, want ook de mensen van toen begrepen ze niet. Zij zijn er niet meer. Als die beschavingen werkelijk waardevol waren, dan bestonden zij nog. Het feit dat zij verdwenen zijn geeft aan dat zij hun functie verloren hebben. Het is niet goed om het leven van nu aan te vullen met iets wat bijvoorbeeld de indianen vijfhonderd jaar geleden deden. Dat was toen en zij waren jullie incarnaties van toen.

Jullie leven in het nu met andere waarden, normen en technieken. Jullie geest is verder ontwikkeld, zodat jullie je meer bewust zijn van dingen dan de mens van toen. Jullie projecties, vanuit het denken van nu, maken dat je aan de mensen van het verleden , uit een andere cultuur, waarden toedicht die zij niet hadden. Natuurlijk hebben veel mensen aparte herinneringen. Alleen, die stammen uit een veel verder verleden en betreffen gebeurtenissen die niet op de aarde plaatsvonden. Die gebeurtenissen zijn het onderwerp van een eventueel ander visioen.

Dan kan ook die andere diepe vraag aan de orde komen: Waarom zijn we hier en waar komen we vandaan? Bedenk dat jullie vreemdelingen zijn op deze planeet, ook al hebben jullie hier enige honderden of duizenden jaren geleefd, in verschillende incarnaties. De aarde is niet jullie thuis, noch in de geest, noch in de stof; het wordt tijd om weer naar ‘huis’ te gaan.’

Ik voelde me diep geraakt door deze opmerkingen en kon iets van dat verre werelden en ook van de toekomst voelen. Helaas werd mij geen verder onderzoek toegestaan; het was duidelijk dat ik nog wat geduld moest hebben. Het geheel had een diepere indruk gemaakt dan ik had gedacht. Ik voelde me verwant aan sommige mensen die ik gezien had in de ‘film’. Ik herkende enkele van hen in mensen in het leven van nu. Ik zag dat zij nog steeds bepaalde karaktertrekken vertoonden. Kennelijk was de kennis van toen (op een onbewust niveau) nog steeds werkzaam. Het werd tijd om weer terug te gaan; na enige tijd was ik terug in mijn lichaam.

Wordt vervolgd

De aarde voor en na Atlantis volgens het boek ‘Leven in de kosmos’

Hfd 6: De Zon, in: Leven in de Kosmos, p.49

‘De Aarde is de enige planeet die schaduw kent [?; wat hier waarschijnlijk bedoeld wordt is dat op dit moment/dit tijdsgewricht de aarde de laatste planeet in ons zonnestelsel is dat nog in 3D verkeert en daarom nog worstelt met de dualiteit van licht en duister, terwijl alle andere planeten de dualiteit zijn gepasseerd.]. Tot aan de eindfase van Atlantis baadde de Aarde, evenals de andere planeten, in een kosmisch, een goddelijk licht [hoewel niet iedereen in dat licht verkeerde]. Sindsdien heeft dat alom aanwezige licht op Aarde plaatsgemaakt voor het licht van de Zon. Zij, die de ondergang van Atlantis overleefd hebben, herinneren zich, in hun ziel, het licht van vele hemelen of sferen. Woorden, gedachten en daden ontstonden altijd in het licht en bracht licht over de Aarde; duisternis en schaduwen, waarin het kwaad kan groeien en onderduiken, bestonden niet. Na de ondergang van Atlantis zorgde de kracht van de Zon voor het licht. Het leven op Aarde was zonder het licht en de kracht van de Zon niet meer mogelijk; zonder de Zon zou het aardse leven zich volledig in de astrale wereld hebben afgespeeld.’

Of er ‘na de ondergang van Atlantis de kracht van de Zon zorgde voor het licht’, sprake was van  een unieke gebeuren op aarde is in deze context een logische gedachte, maar niet vergeten mag worden dat alle planeten in ons zonnestelsel in een 3D-stoffelijkheid hebben verkeerd en dat de Zon geen Centrale Zon was, maar de fysieke zon die wij kennen. Ik kom hierop vanwege het boek van Omnec Onec [https://jwjongejans2014.wordpress.com/2016/06/17/omnec-onec-komt-naar-limburg-tijdens-het-galactisch-hart-symposium-op-31-juli-2016/ dat ik nu ook aan het plaatsen ben in mijn manuscript.

[Mary en Wim de Redelijkheid, Leven in de Kosmos, Varsselder 1991]

https://jwjongejans2014.wordpress.com/2017/02/

De Terugkeer van de Zielen van Atlantis!

Telkens weer keren Zielen die ooit in Atlantis leefden terug naar de aarde. De laatste decennia neemt het aantal terugkerende Zielen steeds meer toe. In Atlantis leefden zeer bewuste en hoog ontwikkelde mensen. Op alle gebieden waren zij hoogstaand, zowel qua wetenschap, cultuur, onderwijs, politiek, als een vredelievende samenleving. De spirituele levenswijze van deze gemeenschap is diep in onze Zielen-herinneringen bewaard gebleven. Zielen die zo ver ontwikkeld zijn dat ze kiezen voor harmonie en het delen met elkaar in plaats van het egoïsme. Dat zijn nu de Nieuwe Tijd Zielen!

Naar mijn belevingen over Atlantis is het bovenstaande een te ‘grove’ generalisatie, die zeker niet tijdens de gehele beschavingsperiode zp bestaan heeft. Ik weet uit eigen ervaring dat het in cyclische golven is gegaan, met eb- en vloedstromen, opgaande en neergaande tijdperken. En dat Atlantis ten onder is gegaan aan de laatste periode die werd bepaald door hebzucht en geestelijke eigenzinnigheid.

De beginperiode was er een van geestelijke verhevenheid aangezien dat de periode was waarin de Pleiadiërs op de planeet aankwamen en een hoge trillingsvibratie meebrachten, zeg maar 7D. Maar naarmate de kruising tussen die Pleiadische mannen en aardse vrouwen langer duurde, zakte het trillingsniveau en raakte de geestelijke kennis en inzicht in  vergetelheid. Die Pleiadiërs kwamen niet voor op aarde om de mensenrassen, die aanwezig waren op een hoger niveau te brengen. Maar dat is uiteindelijk mislukt.

Zo heb ik vaker hier geschreven dat ik vele levens in Atlantis heb meegemaakt en dat ik daar de priesterlijke inwijdingen niet heb begrepen en dat ik in dit leven pas heb ontdekt wat die spirituele (kosmische) levenswetten inhielden en welke verplichtingen eraan vast zaten. Het Atlantische volk van destijds werd dus door de toenmalige priesterklasse in de steek gelaten omdat zij  niet wisten hoe ze de bevolking moesten opleiden en begeleiden. Die leerschool maakte dat de huidige geïncarneerden op aarde wel weten hoe ze hun taken moeten gaan verrichten.  

Ik noem ze Nieuwe Tijd Ziel, zij zorgen er namelijk voor dat er een Nieuwe Tijd komt, een hele verantwoordelijkheid! Zij leggen het fundament, zij zijn de zaadjes die de wereld laten uitgroeien totdat het uiteindelijk grotendeels een paradijs zal zijn. Precies zoals God vanaf het begin van de schepping de aarde heeft bedoeld.

De Nieuwe Tijd Zielen helpen mee en zijn bereid om weer het Hof van Eden te creëren hier op aarde. Voorwaar geen makkelijk taak, gezien hoe het nu op aarde is. Zij hebben in Atlantis meegemaakt dat het mogelijk is. Toentertijd op kleine schaal in een klein gebied. Nu zal het uitgroeien tot een groot deel van de aarde.

Wat weten we van Atlantis?

Volgens Plato bestond Atlantis al eeuwen voordat hijzelf leefde. Het was een eiland in de Atlantische oceaan, In Atlantis, hadden de bestuurders – of waren het de hoog ontwikkelde buitenaardsen? – een harmonieuze en bijzondere maatschappij tot stand gebracht. De bewoners van Atlantis leefden in vrede met elkaar. Geweld, hebzucht, agressie en armoede kenden ze niet. Luxe, rijkdom, alsmede innerlijke rijkdom waren er volop! Plato vertelt over de rijkdom van Atlantis, de reusachtige bouwwerken, het land zelf, de regering, het prachtig koninklijk paleis, enz. Doordat Plato zoveel details opnoemt krijgen wij in onze tijd een goed beeld van hoe Atlantis eruit zag. Hierdoor heeft men ook duidelijke tekeningen van het eiland kunnen maken.

Plato omschreef de stad Atlantis onder andere als volgt: de stad is een twintig kilometer breed gebied liggend op een eiland. Rondom de hoofdstad liggen enkele ringen land die van elkaar door kanalen zijn gescheiden. Om de kust te beschermen tegen het water van de zee is een dikke stenen vestingsmuur gebouwd. Vanaf de zee loopt een kanaaltunnel naar het centrum van de hoofdstad. Midden in de hoofdstad ligt een burcht voor de bestuurders van Atlantis.

Volgens de verhalen moeten er gigantische rijkdommen zijn geweest in Atlantis. Veel edele metalen (die zelfs meer waard zouden zijn dan goud!) Vandaar ook dat veel mensen graag willen weten waar dit eiland zich bevindt!

Wat is zo kenmerkend voor Atlantis?

Het meest kenmerkende was dat het een bijzonder harmonieuze samenleving was. In regressies beschrijft men de mensen die daar leefden, met onder andere: het is moeilijk te duiden of ze man of vrouw zijn, het lijkt er tussenin te zitten. Men leeft zeer vreedzaam met elkaar. Er is een geweldig goed gevoel van Ziels-verbondenheid onderling. Men werkt met energie, zo ook met telepathie, gedachtenkracht, uittredingen en men maakt gebruik van genezende energie op afstand. Men heeft contact met buitenaardsen of lichtwezens van andere planeten. Bij de ondergang van Atlantis zijn zij die overleefden gevlucht naar andere gebieden om opnieuw te beginnen, zoals bijvoorbeeld Egypte en Mexico.

Astrologie, helderziendheid, homeopathie, astronomie, bouwkunst, wiskunde, allerlei wetenschappen en esoterische kennis waren volop aanwezig. Al die kennis werd gebruikt en volkomen geaccepteerd. In tegenstelling tot de eeuwen tot nu toe, waarin de zogeheten esoterische wetenschap niet of bijna niet wordt geaccepteerd. Men was zich bewust dat alles één geheel is: de mens, de dieren, de natuur. Men was zich ook bewust dat alles wat je jezelf aan doet, je dat ook de ander aandoet.

Atlantis zelf maakte mij wakker

Het is zo’n vijfentwintig jaar geleden. Ik ging toen regelmatig naar een plaats waar ik enkele dagen per jaar, in een afgesloten natuurgebied van vele hectaren groot, verbleef. Midden in dit gebied stond een eenvoudig houten huisje. Zonder stroom, geen water, geen toilet of andere gemakken. Ik leefde daar zoals men in de oertijd leefde. Voeding was er wel, maar voor de rest alleen ik, een helder beekje, de oer natuur en de dagen dat ik in regressie ging om op pad te gaan naar mijn vorige levens.

Let wel: ik raad het sterk af om zelfstandig in regressie te gaan. Ik ontsnapte er ternauwernood aan dat ik in een bepaald leven bleef steken. Met uiterste inspanning kon ik uiteindelijk terugkomen. Was ik er in gebleven, dan zou ik niet meer de weg hebben gevonden naar de bewoonde wereld. In dat grote natuurgebied zou men mij nooit meer bijtijds hebben gevonden.

Uiteindelijk kwam ik in het leven dat ik in Atlantis was. Als ik er aan terugdenk is er toen iets in mij wakker gemaakt. Het verlangen om weer in zo’n wereld te leven. Ik weet zeker dat het mogelijk is, ik heb er immers ooit zelf geleefd!

Ben jij die Nieuwe Tijd Ziel, de reïncarnatie uit het oude Atlantis?

Heb jij ook een verlangen naar zo’n wereld als ik net vertelde? Dan kan het niet anders dan dat je het ooit hebt meegemaakt. Je kunt alleen maar naar iets verlangen wat je ooit hebt meegemaakt. Je kunt alleen maar iets verlangen dat je ooit hebt gekend, in dit leven of in vorige levens. Roep ik door wat ik beschrijf nu herinneringen bij je op? Verlang jij naar die mooie tijd?

Waar aan kun je de Nieuwe Tijd Ziel herkennen? De man, vrouw of kind is sociaal, creatief, attent, behulpzaam, laadt zich op in de natuur en vermijdt het liefst drukke plekken. Men noemt ze vaak hoog gevoelig en dat zijn ze ook: heel gevoelig.

Gevoelig voor stemmingen, energie en het lichaam reageert sterk op impulsen van buitenaf. De Nieuwe Tijd Ziel is gekomen om een noodzakelijke verandering in de wereld tot stand te brengen, namelijk het ontwikkelen van een harmonieuze samenleving.  Geen eenvoudige taak, die – wanneer je je dit niet bewust bent – tot veel verdriet en onbegrip kan leiden.

Verenig je met je leven in Atlantis. Jij bent in deze periode naar de aarde gekomen om aan het begin te staan van een wereld die zal veranderen. Je werkt zelf daaraan mee. Hoe? Door jezelf te blijven onder alle omstandigheden. Het is geen eenvoudig Levenspad. Het is vaak een pad van tegenslagen, teleurstellingen en elke keer de moed vinden om door te zetten. Een pad om je idealen te blijven verwezenlijken, ook wanneer je tegenstand en afkeuring krijgt.

Soms beteken je slechts een druppel in je omgeving of daarbuiten. Al die druppels zullen er straks voor zorgen dat de wereld wordt zoals de wereld door God is bedoeld: Samen leven in harmonie!

Hoe herken je dat je gekomen bent om dit te bewerkstelligen?

Kenmerkend is dat je In een gezin bent geboren waar men je niet begrijpt, omdat je ideeën nog niet van deze tijd zijn. Jij bent daar in, zoals ik eerder heb beschreven, het Zwarte Schaap. Jij bent de leergrage Ziel, de Nieuwe Tijd Ziel. Vele keren in je leven leefde je in een buurt van disharmonie om daar de harmonie die jij in je hebt uit te stralen. De liefde die in je omgeving ontbrak of ontbreekt, vul je door jouw Zijn aan.

Je bent gekomen om mensen te helpen, en dat hoef je niet per se in een bepaald beroep te doen, het kan. Het dagelijkse leven biedt je genoeg gelegenheid om anderen te helpen. Belangrijker is dat je door je gedrag, jouw Zijn – zonder dat je het afdwingt – de mensen in je omgeving tot een ander bewustzijn doet komen. Doet men je iets aan, geef liefde terug. Wees begripvol en begrijp dat de persoon iets vervelends naar je doet omdat deze niet gelukkig is. Kortom: laat de liefde die je in je hebt door niets of niemand vernietigen!

Hoe lang duurt het nog?

Men heeft er ongeveer 40.000 jaar over gedaan om de samenleving in Atlantis op een dergelijke bewustzijns niveau tot stand te brengen. Doordat er veel mensen die eerder in Atlantis hebben geleefd op dit moment reïncarneren zal het hooguit de helft van het aantal jaren in beslag nemen om weer een dergelijke gemeenschap te kunnen vormen. Je ziet deze dan ook al op kleine schaal op redelijk wat plekken ontstaan. We zijn nu, vanaf het moment van het verval van Atlantis, op ongeveer 12.000 jaar. Dus nog even – zo’n 8.000 jaar – en we zijn er. Ik weet zeker dat je tegen die tijd weer terugkomt om dit mee te maken, om jezelf te laven aan wat je al je levens telkens voor ogen had. Om daarna nooit meer terug te komen, want het is goed zoals het is.

Dat we er over ‘8.000 jaar zullen zijn’ is een onverantwoorde voorspelling en dus een gewone aanname. Dat is eenvoudig niet mogelijk. Er komen kortom oude beelden van andere tijdperken naar boven en dat is zinloos.

Edgar Cayce, de beroemde ziener, voorspelde dat Atlantis weer boven water zal komen. (Er is al veel uitgekomen wat Edgar Cayce over de toekomst voorspelde.) HIj zei in een van zijn seances: ‘De stad Atlantis zal gevonden worden. Men zal ontdekken dat er helende krachten aanwezig zijn in het water voor de kust van Bimini. Men zal de kracht ontdekken van kwartskristallen en de specifieke eigenschappen van krista,l zoals het verhogen, het krachtiger maken en het synchroniseren van vele soorten energie, zoals licht en elektriciteit. De archieven van Atlantis zullen toegankelijk zijn voor hen die spiritueel zijn ingewijd in de kennis van de ene God. Er zal een geheime kamer worden gevonden en het omhoog komen van de Tempel zorgt ervoor dat men toegang krijgt tot de archieven.’

Helaas zijn deze voorspellingen niet altijd even accuraat aangezien ze van oncontroleerbare herkomst zijn. Zo legt Kryon uit dat die beelden afkomstig zijn uit het collectieve onderbewuste van de mensheid vanuit andere tijdperken en andere planeten. Daarom zijn ook hedendaagse voorspellingen stuk voor stuk ongeldig omdat we sinds 2012 in een andere energie leven waarin  die oude beelden helemaal niet kunnen bestaan vanwege de huidige transformatie naar 5D. deze tijd kan én moet zonder profetieën leven.

Toen men hem vroeg wat er zich dan in detail in die geheime kamer zou bevinden, antwoordde hij: ‘Het bevat gegevens van het begin van Atlantis waar de Geest overging in vorm. De archieven beschrijven de eerste vernietiging die plaatsvond en de veranderingen van het land. Het is een soort dagboek wat vertelt over wat de mensen bezighield en hun diverse activiteiten in andere landen. En tevens is het een verslag van een vergadering van alle landen en naties.

Het beschrijft de bouw van de Tempel van Inwijding. Er zal een totaal nieuwe wetenschap worden ontwikkeld, met als uitgangspunt een psychische c.q. spirituele basis. Er zal een verandering plaatsvinden in wat en hoe men gaat studeren. De wereld zal meer belang hechten aan het spirituele en minder aan het materiële aspect. Dit nieuwe gebied van de wetenschap zal net zo meetbaar en toegankelijk worden als ieder andere menselijke ervaring.’

Maar dan wel meetbaar met multidimensionale meetinstrumenten, aangezien de huidige wetenschappelijke stand van zaken al even erg materieel zijn ingesteld als in de vorige eeuwen. Maar erger is dat de huidige wetenschappelijke toepassingen steeds meer commercieel worden verkocht en dat daarmee bedrijfsbelangen worden geïntroduceerd. En daar begint de corruptie en wanbeheer.

Begrijp de huidige tijd!

Het is belangrijk de vele invloeden van de huidige tijd te begrijpen. Je kunt pas orde scheppen als er chaos heerst. Je kunt slechts vrede brengen in gebieden waar oorlog en geweld is.

Zoals Moeder Teresa ooit zei: ‘Mensen zijn vaak onredelijk, onlogisch en egoïstisch, vergeef ze toch maar. Als je vriendelijk bent, kunnen mensen je beschuldigen van egoïstische bijbedoelingen. Wees toch maar vriendelijk. Als je succesvol bent, zul je soms valse vrienden krijgen, en echte vijanden, wees toch maar succesvol. Als je eerlijk en oprecht bent zullen er mensen zijn die je bedriegen, blijf toch maar eerlijk.

Wat je jaren hebt gekost om op te bouwen, kan iemand anders van de een op de andere dag vernietigen, blijf toch maar bouwen. Als je sereniteit en geluk vindt, kunnen anderen jaloers zijn. Blijf toch maar gelukkig. Het goede dat je vandaag doet, zullen mensen morgen zijn vergeten. Blijf toch maar goed doen. Geef de wereld het beste dat je hebt en ook al zal het nooit genoeg zijn, Geef de wereld toch maar het beste dat je hebt.

Zie je, uiteindelijk is het tussen jou en God, Het was hoe dan ook nooit tussen jou en hun.’

Wanneer je dit voor ogen houdt kan het je helpen om de verwarring hier op aarde te begrijpen. Het helpt je om te weten waarom het zo belangrijk is om met jouw authentieke Zijn door te gaan.

P.s.: Ik heb al eerder over Atlantis geschreven, zie hier de informatie: https://www.daishadewijs.nl/utopia/

Speciaal aanbevolen voor jou

2019, een helend jaar met vele nieuwe mogelijkhede…

www.daishadewijs.nl