Het leven van de geest
De colleges van Hannah Arendt over de late (politieke) geschriften van Immanuel Kant kunnen worden beschouwd als voorstudies voor wat het afsluitende deel van Het leven van de geest moest worden: een boek over het oordelen.
Dirk De Schutter en Remi Peeters verzorgen een nieuwe vertaling van deze colleges, en combineren die met drie andere teksten van Arendt over oordelen: over het totalitarisme; over Socrates als filosoof en over Lessings onderscheid tussen waarheid en mening.
– Arendt pleit voor de plicht om te oordelen. Ze distantieert zich hiermee uitdrukkelijk van de vermaning ‘Gij zult niet oordelen’, in de overtuiging dat de wereld als centrum van politiek zowel door handelen als door oordelen gesticht wordt
Hier heeft Arendt gelijk: er bestaan twee soorten oordelen, te weten 1. het oordeel op de handelingen en gedragingen van personen en 2. het oordeel over maatschappelijke instituties en ontwikkelingen. Over dit laatste is het duidelijk dat alle ideologieën die uiteenlopende opvattingen hebben verwoord over de inrichting van de maatschappij, tot doel hebben dat diezelfde maatschappij verbeterd wordt via die visies. Daar kan niets op tegen zijn, tenzij de machthebbers zich als autocraten gaan gedragen en de bevolking kleineren. Dat gaat tegen de spirituele levenswetten en dus is kritiek en kritisch oordeel op die maatschappelijke ontwikkelingen een nuttige zaak.
Maar het oordelen over personen en hun handelingen liggen moeilijker. Arendt kon in haar leven niet bevroeden dat ieder menselijk gedrag vastligt en dat er karmische processen meespelen die de mens zelf niet kent (lees de bovennatuurlijke waarnemingen in de boeken van Jaap Hiddinga, waaruit blijkt er steeds sprake is van karmische relaties uit voorgaande levens met dezelfde zielen die in dit huidige leven een rol spelen). Aangezien oordelen en dus gedachten trillingen zijn, worden er verkeerde trillingen in de ether gelanceerd als er oordelen worden opgeroepen die niet conform de waarheid zijn. Daarom zijn persoonlijke oordelen ongewenst.
– Arendts colleges over Kants Kritiek van het oordeelsvermogen en zijn politieke teksten naar aanleiding van de Franse Revolutie vormen zonder meer een van de meest interessante commentaren op Kant
Over Denken:
‘Onvoorstelbaar is het gemak waarmee ze collega’s uit het verleden tot haar gespreksgenoten maakt en prikkelend de manier waarop ze de geschiedenis van de filosofie zo’n beetje eigenhandig herschrijft.’ – Trouw
Aquarius 