Bomen gillen ook

Geplaatst door: Redactie Earth Matters, Ingevoerd: 15-02-2017

Bron: Earth Matters

(Earth Matters | Column door Ellen den Hollander)

Vanmorgen werd ik wakker met het geluid van gillende bomen, een kettingzaag en kletsende mensen. Er werd gesnoeid rondom onze school. Voor wie minder sensitief is; dat klinkt en voelt dus ongeveer hetzelfde als naast een kinderdag verblijf staan terwijl daar iemand met een kettingzaag aan het huishouden is.

Waar ik spijt van heb zijn de minuten dat ik te druk was met nadenken over hoe ik nu weer belachelijk gemaakt zou worden als ik m’n mond open doe, want in die minuten zijn er weer vier bomen om gegaan die niet om hadden gehoeven. Wat daarna gebeurde was emotioneel maar wel heel mooi. Ik heb mijn raam open gegooid en ben in gesprek gegaan met de mensen van de plantsoenendienst. Wat in het kort neer kwam op: ‘Ja maar ik moet dit doen want anders krijg ik niet betaald.’ Ik snap dat mijn ‘Nou en!!’ niet het beste argument was.

Om een lang verhaal kort te maken; de meneer met de kettingzaag gaf aan dat alle bomen met een gele stip weg moesten anders kreeg hij gezeik met zijn baas. Dus we hebben snel een deal gemaakt; zij zouden even verderop pauze houden zodat ik de gele stippen weg kon poetsen. Win win!! De bomen blijven staan, en hij kan eerlijk tegen zijn baas zeggen dat alle bomen met een gele stip weg zijn.

Dus ik met mijn emmertje water en een pannenspons als een malle naar beneden om te boenen. Je kunt paniek van planten ruiken. Het ruikt naar concentratiekamp. Ik kan het niet anders omschrijven. En ik ben meestal een hoopvol mens, maar ik sta dan echt een potje te janken terwijl ik met mijn verkleumde vingers zoveel mogelijk bomen af sta te boenen. Op zulke momenten vind ik de mensheid een mislukt experiment, en de minst leuke soort die ik ken. En dan denk ik weer: maar ze horen het niet, ze voelen het niet, ze zijn zich er niet van bewust, neem het ze niet kwalijk; poets gewoon zoveel mogelijk gele stippen weg. Denk niet aan alle bomen die je niet hebt kunnen helpen, focus je gewoon op wat je wel kunt doen.

Na een tijdje deden mijn vingers te veel pijn van het water en de kou en was ik onderhand flink misselijk van alle emoties, en het water was op, dus even naar binnen gegaan om mijn vingers te ontdooien. Toen ik weer buiten kwam stond er een nieuwe meneer, een hele vriendelijke. hij was de baas. En hij had gehoord dat er een huilend meisje al zijn gele stippen aan het wegpoetsen was, hij kwam even overleggen.

En wat ik niet had verwacht was dat we in een prachtig gesprek terecht kwamen over bomen, dat ze ook voelen en dat je ze kunt horen, en dat hoveniers zouden moeten overleggen met bomen voor ze maar huishouden. Hij stond heel erg open voor mijn kant van het verhaal en wilde oprecht graag tot een compromis komen.
Dus (en die zag ik echt niet aankomen) tien minuten later liepen we langs de rij die ik had weggepoetst en mocht ik bemiddelen, om in overleg met de bomen en struiken te bepalen welke bleven staan (zo’n 90 %) en welke, tot mijn grote verbazing, zelf aangaven dat het oké was als ze weggezaagd zouden worden. Dat waren er drie. De rest mocht blijven. 😄Yay!

Hij vond het heel bijzonder allemaal en de toon van ons gesprek was oprecht vriendelijk, hij houdt van de natuur. Ik heb aangegeven dat je – als je snoeit- op zijn minst de bomen van te voren kunt aangeven welke tak je weg wilt halen, zodat de boom zelf het leven eruit kan trekken voor je zaagt (ooit van een hovenier geleerd).

Het idee dat je met de natuur kunt overleggen was nieuw voor hem, maar hij stond er oprecht voor open. En nu is het stil. De kettingzaag is weg en ik heb m’n hoop weer terug.

Ik kan misschien niet alles doen maar dit is me toch maar mooi gelukt. Dit kan ik wel,en daar gaat het om.

Bron: Earth Matters | Ellen den Hollander
http://www.earth-matters.nl/47/13308/earth-matters-diversen/lezersbrief-bomen-gillen-ook

‘Alles leeft, zo ook steenvormen’

‘Alles “leeft”, ook op aarde, en dit betekent dat steenvormen, elementen als ijzer en goud hun eigen levensprocessen doorlopen. De levenswijze is vaak niet te herkennen en hangt af van vele situaties op een planeet. Veel elementen die je op aarde vindt, zoals tin en aluminium, kun je niet zuiver in de natuur vinden. Zij zijn verbindingen aangegaan met andere elementen en vormen mineralen. Indien de mens ze wil gebruiken, zal men deze aan de natuur moeten onttrekken door middel van allerlei procedés. Deze elementen hebben tevens de neiging om zich weer aan de mens te onttrekken en gaan van nature weer een verbinding aan met de natuur. Jullie noemen dit corrosie, maar dat is slechts een proces dat het oorspronkelijke evenwicht herstelt. Toch leeft het ijzer en heeft het een eigen bewustzijn, ook al is dit niet te herkennen op aarde. Voor een groot gedeelte is het leven ook afhankelijk van de energie die het ontvangt en de uitdrukking van dit leven in de stof is evenredig met de trillingen van het atoom van het element waaruit de stof bestaat. Alleen als het atoom niet meer trilt is de stof dood, maar dat vindt nergens plaats in het heelal. Alle stof is een onderdeel van Gods schepping en er is geen dood in deze schepping, slechts het leven. Het is niet mogelijk om iets de doden. Ook indien een menselijk lichaam sterft, is dit niet de dood. De ziel verlaat het lichaam, de biologische processen stoppen en het lichaam beweegt niet meer en verrot. Miljoenen kleine wezens voeden zich met de resten van dit lichaam, want dit is “leven” voor hen. Zij op hun beurt worden weer opgegeten door vogels of andere wezens. Alles is bezield met de energie van God, ook het hardste staal dat dood en levenloos lijkt. Indien het werkelijk dood was, zou het als stof uiteenvallen en zouden jullie de eigenschappen ervan niet kunnen gebruiken. Maar het leven in staal herken je niet. De geest van het ijzer is net zo werkelijk als jullie en indien je met deze geest meewerkt, kun je veel meer bereiken in de stof dan jullie nu kunnen. Het is dan niet nodig om ingewikkelde en kostbare bewerkingsmethoden te ontwikkelen en je zou meer kunnen construeren dat veel mooier en duurzamer is. Alles in dit universum leeft en is bezield door God met zijn goddelijke liefde. Jullie noemen iets dood als het niet reageert op jullie eigen beperkte signalen in wat voor vorm dan ook.

Het is in die zin maar goed dat God de mens niet als dood ervaart ondanks het feit dat het merendeel niet reageert op “Zijn roepen”. Je moet leven dus anders bekijken en de definitie van levensprocessen is anders dan de definities die je nu kent.’

Ik begreep dit wel, maar vroeg naar aanleiding van een discussie die ik had met iemand op aarde, of de route van goddelijke energie naar materie ook omkeerbaar was. De oorspronkelijke vraag was anders, maar ik had begrepen dat die geen zin meer had. De engel glimlachte en sprak: ‘Denk nog eens goed na over je reis waarop ik je de negen dimensies uitlegde [in de geestwereld betekent 9 dimensies wat anders dan de 3 dimensies van tijd en ruimte]. De vijfde dimensie is je uitgelegd in de vorm van de deeltjes die uiteindelijk alle van God vandaan komen. Het omgekeerde kan wel, maar is gecompliceerder dan je denkt. De oerdeeltjes die je zag, verkrijgen hun eigenschappen door de wens van God. Daaruit volgt welke materiële bestaans- of manifestatievorm zij uiteindelijk aannemen.’ (wordt vervolgd]

[Jaap Hiddinga, Visioenen en uittredingen, 86-87]