Er staat weer een verse Maand Energie Vlog voor je klaar op mijn YouTube kanaal. Deze maand geeft wat meer gronding waardoor alles wat steviger aan gaat voelen. Wel zijn er genoeg planeten in retrograde dus ga je weer terug in de tijd 🙂. Vriendschap, jouw perspectief hierover, en alles op het gebied van relatie (incl s3x) komt aan bod deze maand
Veel kijkplezier 🙂
Je bent bezig op dit moment om los te komen uit de verstrikkingen van jouw verleden. Van alles waar jij je mee geïdentificeerd hebt. Het vraagt om echt diep te gaan. Om in de verwarring te gaan zitten. Om te zien wat ongezond is op allerlei niveaus. Ongezonde gedachtes over jouzelf. Over de wereld en over het leven. De verwarring is een labyrint waar voor je gevoel geen eind aan lijkt te komen en waar je het gevoel hebt jezelf eerder soms kwijt te raken dan te vinden. Waarin jij jezelf in twijfel kan blijven trekken. Waarin het steeds weer opnieuw lijkt dat je hetzelfde rondje aan het lopen bent terwijl ik werkelijkheid, je aankomt bij de kern van dit alles. Een pad die onbegaanbaar is geweest voor een lange tijd en daarom zo vreemd aan kan voelen.
Transformatie is nooit een rechte lijn geweest lief mens. En het haalt zoveel gevoelens in je omhoog. Het vraagt van jou telkens opnieuw te kijken waar je verstrikt zit in de emotie. Waar de waarheid verdraaid lijkt te zijn in jouw systeem. Waar je nog altijd doet wat goed is voor de goede lieve vrede. Waar je loyaal blijft aan de ander in plaats van aan jezelf. Wat en waar in jou leeft nog steeds het verhaal dat je het niet zelf kunt. Dat je de ander nodig hebt om te (over)leven. Welke verhaal bedekt jouw prachtige hart nog om vrijer te zijn?
Het is juist nu dat het voelt alsof je met een flinke duw vooruit gaat. Het maakt je wat wankel en wiebelig want het vraagt van je om te vertrouwen. Niet perse op het leven. Maar volledig op jezelf. En daar waar je nooit werkelijk aangemoedigd bent om jezelf te gronden, zorgt deze periode dat je niets anders kunt dan volledig op jezelf te vertrouwen en te weten dat wat er ook gebeurt, jij er altijd bent, jij er altijd blijft en dat jij nooit meer iets in jou hoeft te verliezen om te (over)leven.
Deborah
Illustratie By Priscilla Kop
Het leven vraagt van je om jouw weten te delen. Jouw kennis. Jouw ervaringen. Er is alleen niets ongemakkelijkers dan dat. Om uit de schaduw te komen van het stilhouden. Van het terughouden van jezelf in een wereld die jou soms zo kan overspoelen. Nog altijd heb je ergens een stemmetje diep van binnen die jou vertelt dat je het niet juist doet of dat er iets mis is. Dus hou jij je mond. Die je weer een stapje terug. Richt jij je op de wereld ons je heen en laat je die bepalen welke woorden er uit jouw mond rollen. Maar jouzelf inhouden lief mens, is het onderdrukken van jouw hart.
Ga er maar voor staan. Ga er maar helemaal voor staan voor dat wat je weet. Wat je gelooft. Wat je voelt als jouw waarheid. Ga er maar voor staan, voor de dingen die jij ervaren hebt. Die zijn gebeurd in jouw leven. Hoe meer waarheid jij daarin toelaat en toestaat hoe meer ruimte je maakt voor jou. Je eigen ruimte innemen is niets meer dan het zien van de waarheid zoals deze is voor jou. Door er voor te gaan staan in jezelf. Niemand anders kan jou vertellen hoe iets zit dan jij. Je kunt het onderzoeken. Je kunt je twijfels hebben maar niemand anders dan jij kan zeggen hoe iets zit in jou. Hoe jij het hebt beleefd. Hoe jij het hebt ervaren. Hoe jij iets ziet. Voor een lange tijd werd bepaald voor jou wat de waarheid was. Was jouw omgeving wellicht niet veilig genoeg en was niemand opgewassen tegen de waarheid zoals jij hem zag. En misschien zijn ze dat nog niet, maar zolang jij dat wel bent, is dat de stevigheid die jij jezelf geeft.
Lang heb je getwijfeld aan jezelf lief mens. En nog kan je dat doen. Maar uiteindelijk kom je toch altijd weer in het midden uit. Daar waar alles zo mooi samenkomt in jouw hart.
Deborah
Photo By Jacqueline Haringsma – @momentsinthenow (insta)
Het is niet omdat jij niet hoog van de toren blaast dat je niets waard bent. Het is niet omdat jij niet doet wat de ander wel doet, dat je niets kunt. Het is niet waar jij ongezien lijkt, dat je dat ook bent. Integendeel. In de kleinste details word je opgemerkt maar het aller belangrijkste nog, is dat jij doet wat gericht is op jou en jouw levensvreugde. Ondanks dat de stroming van de maatschappij iets anders lijkt te zeggen. Ondanks dat de wereld een andere mening heeft. Het laten zien van al jouw kwaliteiten zijn, is de stroming volgen voor jou. Door jou. Dat wat er leeft in jou. Zo hoef jij jezelf nooit meer te verlaten.
In contact met de ander is het voor jou altijd heel goed voelbaar wat er nodig is. Waar de diepe verlangens liggen. Wat de onuitgesproken woorden zijn en de onderdrukte gevoelens. Dat is jouw kracht. Jouw talent. Vanuit overleving stel jij je in dienst voor al deze delen van de ander, in plaats van dat je ze slechts opmerkt. Alles in jou maakt nog altijd plaats voor de ander. Voor alles wat onderdrukt blijft. Nog altijd ben je gespitst op de ander zijn bewegingen. Wat de ander nodig heeft, zodat je daar op kan reageren. Lief mens, alles van dit is vanuit een heel vroeg begin van jouw leven waarin jij jouw talenten in hebt weten te zetten om door de wereld te wandelen. En steeds een beetje meer mag jij gaan ervaren dat alles in jou nog altijd blijft bestaan als jouw aandacht daar niet op gericht is. Als jouw blik zich naar binnen richt zodat er een fijne balans komt in jou van geven en nemen. Waarin je niet meer jezelf voorbij loopt. Waarin jij jezelf niet meer hoeft op te offeren. Het zijn die delen van jou die mogen weten dat zij zich nu mogen richten op het leven in plaats van overleven. Dat dat mooie hart van jou altijd dienstbaar blijft voor alles en iedereen, maar dat het niet meer ten koste hoeft te gaan van jouw eigen waarheid. Dat je niet meer over jouw grenzen hoeft te gaan. Dat jij nooit meer jouzelf hoeft te verlaten.
Mooi mens, wat heb je er toch alles aan gedaan om op je benen te blijven staan. Wat heb jij alle zeilen bij weten te zetten. Wat heb jij je passend proberen te maken in de hokjes van de wereld. Kom daar maar lekker uit. Voorbij aan dat wat een ander vindt. De stroming volgen van jouw hart. Daar waar jouw hart gevuld van raakt. Want dat, dat is overvloed.
Deborah
Illustratie by Ilona Oosterik – Studio Mees & Merel
Wat meer gegronde energie stroomt door deze week. Ideeën en nieuwe creaties krijgen meer en steviger bodem hierdoor. Het is een week waarin je meer doet dan denkt. Als er iets moet gebeuren doe jij het. Je bent graag bezig met vernieuwing. Dat is ook onderdeel van jouw essentie. Ondanks dat vernieuwing ook bepaalde spanningen zich mee kan brengen heb je toch altijd die innerlijke drang om nieuwe dingen uit te proberen. Ben je snel verveeld wanneer het lang hetzelfde is. Vernieuwing brengt altijd de mogelijkheid om jezelf te her-ontdekken. Om te zien wat er nog meer in jouw hart leeft. Welke kwaliteiten jij nog meer bezit en juist die dingen krijgen ander licht wanneer de omstandigheden veranderen. Dat wil niet zeggen dat het altijd met gemak gaat, maar het is nooit om jou onderuit te halen. Het leven zal altijd van je vragen om opnieuw te kijken. Voorbij de zwaarte en de heftigheid die het soms met zich mee kan brengen. En vergeet niet lief mens, dat jij intens voelt omdat jouw systeem fijngevoeliger is afgestemd. En daar is niets in wat hoeft te veranderen.
Deze week vraagt van jou om evengoed nog stil te staan bij het verleden. Wanneer dingen niet helemaal zijn afgerond in jouw hart zal je daar deze week de kans voor krijgen om daar een beslissing in te nemen. Vernieuwing dringt door op alle lagen van het leven, dus ook in de jouwe. Deze week zal je meer kijken naar de manier hoe je altijd geleefd hebt zowel fysiek als in de emotionele laag. Hoe meer je ontdekt over jouw geschiedenis, de verbinding met je moeder hierin en alles waarin je nog in de verwarring bent, maakt het helder voor je waarom je bepaalde dingen doet of hebt gedaan. Bewustzijn op iets zorgt er voor dat je het kunt veranderen. Anders blijf je telkens hetzelfde rondje lopen.
In deze fase ben je niet alleen bezig om jouw wereld te veranderen maar ook om de wereld te veranderen. Vele generaties lang is er onderdrukking geweest van het ZELF. Het ZELF is degene die feilloos voelt wat nodig is, welke richting je op wilt, wat waar is voor jou. Het kent geen woorden. Voelt alleen maar. Zonder uitleg. Zonder ook maar enige vorm van de reden achter iets te willen weten. Het WEET. Omdat het een onderdeel is van jouw essentie. Van jouw hart. Maar lang geleden zijn we van dat hart afgedreven. Het kon niet anders dan dat jij jouw ervaringen hebt gehad zoals deze zijn geweest. En al hebben ze je het diepste donker laten zien, nooit is het werkelijk donker geweest. Het lichtje in jouw hart heeft altijd gebrand en hoe meer je ontdekt hoe je dat vlammetje groter kunt maken, hoe meer jouw licht over de wereld gaat schijnen. De kern van alles ligt in het aller eerste begin van jouw bestaan lief mens. En niemand is daar verder schuldig aan, maar vraagt alleen van je om de waarheid hierin te zien, zodat de waarheid kan integeren. Niets meer buitengesloten laten maar alles onder ogen komen zoals het is met alle ongemakkelijke gevoelens die daarbij horen. Want zo ga je ontdekken dat het slechts maar gevoelens zijn en geen werkelijkheid. In de kern ben je altijd veilig. Ben je altijd vrij.
Het is een week die je wel een duwtje voorwaarts geeft. Het is al vanaf de helft van deze maand dat je in een soort katapult beland bent. Alles gaat nu enorm snel en dat is ook wat je voelt. Lichamelijk kan je ervaren dat je meer duizelig bent. Wattig in je hoofd. Niet helemaal aanwezig soms. Het vraagt van je om opnieuw te kijken waar je niet helemaal doet wat bij jou past. Wat jouw waarheid is. Wat je letterlijk en figuurlijk tot je neemt wat geen bijdrage (meer) is voor lichaam en geest. Wat je nog steeds denkt wat “ongezond” is. Je kan er niet meer omheen, al wil je nog zo graag terug naar dat wat je kent. Dat wat altijd zo veilig heeft geleken en zo herkenbaar. Naar dat wat je overzicht gaf en de wereld een beetje buiten je veilige zone kon blijven. Maar er is geen weg meer terug. Jezelf ontdekken zal nooit zonder angst of andere gevoelens van ongemak gaan, en dat is alleen maar heel menselijk.
Deborah
Illustratie By Priscilla Kop
Onderga het maar. In al je onzekerheid die je ervaart. De spanning die je kunt voelen. Voor alle beren die je op de weg lijkt te zien en wat er zou kunnen gebeuren. Het is niet raar of vreemd. Het is menselijker dan je denkt. Het heeft wellicht zelfs zijn oorsprong vanaf jouw allereerste begin. Maar waar de wortel zich ook lijkt te bevinden, kijk ernaar en onderga het maar. Zonder oordeel. Kijkend naar dat wat er mogelijk plaats heeft kunnen vinden waardoor jij het goud in je hart even een ander plekje hebt gegeven, wetende dat je het later in jouw leven weer op zou komen halen.
De weg naar jou is een weg die vele wegen kent. Die van je vraagt om jezelf te ontdekken op plekken die onbegaanbaar lijken. Wegen die je nog niet eerder bewandeld hebt, maar ook bereid zijn om in te zien dat sommige aspecten van jou leven die hun fundament hebben vanuit jouw verleden, in de ogen te kijken en te zien dat ze heel misschien niet eens echt passend zijn voor wat JIJ wilt. Wie JIJ bent. Dat de werkelijke JIJ dit misschien helemaal niet gekozen zou hebben. Het vraagt van jou open en eerlijk te kijken. Meer niet. Er hoeft geen enkele handeling aan vast te zitten maar slechts de wil om je hart te openen voor deze waarheid. Om te zien wat werkelijk waarde heeft voor jou. Vanuit jouw hart. Niet vanuit wat jou ooit verteld is. Vanuit diepe, onderdrukte verlangens. Vanuit afsplitsing. Want wanneer jij telkens weer stukjes goud van jouw hart terugvindt, zal je merken dat je behoeftes anders worden. Dat jouw waardeoordeel veranderd. Dat het niet meer gaat om wat je hebt, maar om hoe je leeft. Om hoe de mensen met je omgaan. Omdat wat je kunt delen met jezelf en de wereld. Alles verschuift wanneer jij het goud in je hart herontdekt.
Misschien is dit wel de grootste verandering waar je doorheen gaat lief mens. Al heb je er misschien wel vele gehad. Maar deze brengt je naar de kern. Waar je ooit bent ontstaan in de oerkracht van het leven. Waar jij jezelf hebt verlaten om te overleven. Om jezelf weer terug te vinden. Om te zien dat het leven maakbaar is vanuit het hart en niet vanuit goedkeuring. Vanuit overleving. Het leven heeft je in het diepe gegooid, simpelweg omdat het altijd al heeft gezien dat je kon zwemmen.
Deborah
Photo By Jacqueline Haringsma – @momentsinthenow (insta)
In werkelijkheid hoeft niemand jou te bevestigen. Te vertellen dat je het kunt. Want alle woorden van de wereld zullen nooit een bodem vinden wanneer jij het zelf niet kan geloven. Lang ben je op verschillende lagen iemand geweest waar de ander zijn onvrede op kon projecteren. Waar je bent gaan geloven dat er iets mis was met jou. Dat fundament is nu drastisch aan het veranderen en word je geconfronteerd met die diepere wortels hiervan. Het leven vraagt van je om te kiezen. Wil je blijven geloven wat je altijd al deed of kies je voor een nieuwe weg?
In deze periode is het heel normaal en logisch dat je af en toe van die momenten hebt dat je zelf niet zo goed meer weet wie je bent. Dat jij je afvraagt of dit allemaal wel klopt. Wat je niet mag vergeten lief mens, is dat jij je altijd op de gebaande paden hebt bewogen. Zonder je af te vragen of dit werkelijk iets is wat jij wilde. Je wilde slechts geliefd en vooral opgenomen worden. Maar de vele pogingen die je deed in jouw leven brachten je alleen nog maar meer verwarring. Want dat is wat het is. Verwarring. Verwarring over wie je bent en wat je fijn vindt. Nu je door het leven werkelijk geduwd wordt om dát te ontdekken, lijkt jouw hoofd dat soms niet helemaal bij te houden. Kom je op/in laagjes van jezelf die je nooit werkelijk goed hebt leren kennen. Dat voelt onwennig. Soms niet eens werkelijk als jezelf. Maar toch ben jij het echt.
Uit de verwarring komen geeft verwarring. Het is nooit verkeerd om jezelf af te vragen of dit wel klopt. En elk nieuw deurtje dat je opent voelt gewoon onwennig. Soms is het nodig om jezelf te verliezen in de dingen juist om jezelf weer opnieuw te ontdekken. En dat is precies wat de afgelopen jaren met jou gebeurd is. Want nu kom je werkelijk tot de kern van jouw hart.
Deborah
Photo By Jacqueline Haringsma – @momentsinthenow (insta)
Het is niet erg dat je misschien nog vol verhalen zit. Of dat er wellicht nog stukjes zijn waar je nog in overleving zit. Het is niet erg dat je soms bang bent terwijl er misschien wel niets aan de hand is. Het is niet erg dat je soms zo terug lijkt te vallen in de stapjes die je gezet hebt. Het is niet erg dat je het soms niet weet. Dat je soms een beslissing maakt waar je op terugkomt. Dat je soms heel boos wordt of er even niet uit lijkt te komen. Ook dit hoort erbij in de ontdekkingsreis van jezelf.
Hoe meer jij ziet door de sluiers van de illusie hoe meer je merkt dat het teruggaat naar de eenvoud. Niet de spullen die je bezig. Niet de prestaties. Maar dat wat er in het hart zit. Dat je leert herkennen wanneer deze stroming vloeit of wanneer het stokt. Wanneer het je vertelt om door te zetten. Het is erachter komen dat je voor een groot deel altijd tussen de lijn van jouw eigen waarheid en die van de ander gelopen hebt. Het is jezelf herkennen in de momenten dat jij jezelf opoffert en aanpast. Het is zien dat je voor een lange tijd geen idee hebt gehad wat jij graag wilde. Dat gevoel van niet helemaal op je plek zijn komt voor een groot deel uit de basis waar je nooit werkelijk JOUzelf hebt leren kennen. Wat nu in volle vaart aangestuurd wordt doordat het leven je uitdaagt in grootse beslissingen. Beslissingen die jij voor jou maakt. Die gericht zijn op jou. Het is tijd om jouw basis opnieuw te onderzoeken en te bekijken vanuit een totaal andere hoek dan dat je altijd al deed.
En elke dag, wanneer je in de spiegel kijkt zie daar het prachtige mens die jij bent met alles wat jou zo menselijk maakt als het maar zijn kan. Met al je schuld en schaamte. Met al je liefde en blijheid. Met al je frustraties en boosheid.
Mens wat ben je mooi als jij jezelf laat zien in al je kwetsbaarheid.
Deborah
Photo By Jacqueline Haringsma – @momentsinthenow (insta)
Soms kun jij je afvragen waarom je kiest wat je kiest. Of waarom er dingen gebeuren in jouw leven die je een ongemakkelijk gevoel geven. Het leven is het leven lief mens, en in alles laat het je heel veel zien maar het vraagt telkens weer de zachtheid in jezelf aan te raken, om te voelen wat waar is en wat niet. Je zal nooit op een fout of verkeerd pad lopen want je loopt het pad van het leven zelf. En het is elke dag weer opnieuw ontdekken en elke keer wanneer je weer een deur opent in je hart zie je weer nieuwe wegen ontstaan.
Wanneer je denkt dat je dingen niet aan zou kunnen, kijk dan nog eens opnieuw. Want wegduwen maakt dat het alleen nog meer en meer voor je neus staat, tot je de betekenis hebt geleerd. Het wil je wat vertellen. Het wil je waarschijnlijk iets heel belangrijks laten zien. Het wil je laten voelen dat wat er ook gebeurt en hoe groot het ook mag lijken er iets in jou leeft dat vele malen groter is. Grootster dan dat je ooit had kunnen bedenken. Het vraagt om het in te nemen en het door je heen te laten gaan. Want in jou leeft een kracht dat alles om kan zetten naar zachtheid wat voor je staat. Al denkt je hoofd er nog zoveel gedachtes over, jouw hart weet in het diepste van alles wat het er mee mag doen. Zonder woorden. In zachte fluisteringen van de wind. Het mag het tot zich nemen en transformeren. En die transformatie gaat simpelweg door je heen om zijn bodem te vinden in de kracht van jouw hart. Jij hebt die power om alles een bodem te geven wat ongezien is gebleven. En in de storm van alles mag je ervaren dat, hoe intens het soms ook kan voelen, je altijd blijft staan. Dat je altijd bent blijven staan.
Alles gaat door je heen lief mens. Het gaat slechts door je heen. Wat er IN jou leeft is de kracht van jouw hart. Een kracht die nooit werkelijk verloren zal gaan. Misschien heeft het voor een lange tijd achter vele deurtjes geleefd, maar elke dag weer open je weer een nieuwe deur. De deur naar het leven, van het leven. Dus laat het maar door je heen gaan, dat leven…
Deborah
Photo By Lars Bosschieter-van Aelst
Haal even rustig adem en voel gewoon even. Onderga wat je opmerkt in jezelf. Want al wil jij er nog zo graag op reageren, soms is het nodig om het even te laten ontvouwen terwijl je ernaar staat te kijken. De volgende stap zet je soms pas veel later, of helemaal niet. In het leven lief mens, hoef je eigenlijk niet steeds in beweging te komen door te reageren, maar mag je steeds meer leren vertrouwen dat het leven het voor jou doet. Dat je mee kunt gaan in de stroming, soms wild en onstuimig, soms kabbelend. Het grootste cadeau wat jij je op dat moment kunt geven is ademen en helemaal in het moment staan.
Al heel vroeg in jouw leven heb je gemerkt dat jij alleen op jouzelf kunt bouwen. Maar zelfs dat ook niet eens echt volledig. Wat je wel wist is dat je het allemaal zelf wilde gaan doen. Dat afhankelijkheid van de ander betekende dat je niet kreeg wat je zo nodig had. Je leerde niet hoe jij jezelf door de stroming van het leven heen kon navigeren. Je eerste reactie zal altijd actie zijn. Aanpakken. En dat is een van jouw sterkste kwaliteiten geworden. Het leren vertrouwen op dat wat het leven je geeft is iets wat stukje bij beetje, stapje voor stapje, gedaan mag worden. Het weten met je hoofd is 1 ding, maar het werkelijk voelen in je hele lijf is van een heel ander niveau en vraagt elke dag weer van je om laagje voor laagje jouw muurtje af te brokkelen. Muurtjes die jou zo hebben weten te beschermen. Ze hebben je de beste kwaliteiten voor dit leven mee gegeven. En nu mag er meer balans komen. Meer balans in het geven en nemen. In het ontvangen en uitzenden. In het in- en uitademen. Van overleven naar leven. De weg die je al heel wat jaren aan het bewandelen bent. Telkens weer op een ander laagje van jouw bewustzijn. Jezelf ontdekken is een heel proces. Want je komt stukjes van jezelf tegen die zo diep weggestopt zijn geweest dat je ze niet eens werkelijk (her)kent. Er zijn dagen dat je vaart op die toppen van dat water, maar er zijn ook dagen dat het even niet zo als vanzelf lijkt te gaan. En dat zijn de dagen dat je even een stapje terug mag doen en mag kijken naar dat wat er is.
Voelen. Kijken. Ademen. Uiteindelijk is het leven heel eenvoudig.
Deborah
Photo By Nathalie Frieser – Terug naar Jij
Aquarius 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.