Categorie archief: de goddelijke schepper

Titanen in de Griekse mythologie

Auteur: Redactie, 2 november 2021

Titanen en reuzen, Gustave Doré, 1857

Titanen zijn in de Griekse mythologie de zonen en dochters van Ouranus (hemel) en Gaea (aarde). De meesten van hen belichaamden natuurkrachten. De Titanen werden door hun vader in de afgrond gesmeten toen hij het gevoel kreeg dat ze te machtig werden.

*Hier spelen twee opties door elkaar heen. Het klopt spiritueel dat de scheppers van alle planeten hooggevorderde wezens waren, zoals ze in de mythen als zonen  en dochters van de hemelgod en de aardegodin worden genoemd. Maar het is een typische vorm van menselijk duaal denken dat hier de titanen door hun vader in de afgrond geworpen worden omdat ze ‘te’ machtig zouden zijn geworden. Dat is er dus erbij gefantaseerd om der wille van de geloofwaardigheid van deze ‘halfgoden’ want ze waren halfgoden: half mens en half god vanwege hun 7D-status. Mythen worden natuurlijk ongeloofwaardig als er geen menselijke aspecten meer in die goden aanwezig zijn.

De Titanen zijn reusachtige wezens. Oerwezens die al bestonden voor de komst van de Olympische goden, zoals Poseidon, Zeus en Athena en heersten over het heelal. Er zijn in totaal twaalf Titanen, zes mannelijke en zes vrouwelijke, die ook wel Titaniden worden genoemd.

*Deze ‘oerwezens’ zijn de oer-bestuurders van ons universum of van ons galactische sterrenstelsel.

De zes mannelijke Titanen zijn:

Oceanus

Coeus

Hyperion

Crius

Iapetus

Cronus

…en de vrouwelijke Titaniden:

Tethys (niet te verwarren met de nimf Thetis)

Rhea

Phoebe

Thea

Themis

Mnemosyne

Hun vader Ouranos schaamde zich voor zijn monsterlijke kinderen en vreesde dat hij ooit door een van hen zou worden onttroond. Hij besloot de Titanen daarom op te sluiten, samen met zijn andere kinderen, de Cyclopen en honderdarmige Hecatoncheiren. De Titanen werden in de onderwereld opgesloten, in de Tartarus. De hemelgod borg zijn kinderen na hun geboorte feitelijk dus weer op in het lichaam van hun moeder Gaea, de aarde. Deze kon de verdrijving van haar kinderen niet verkroppen en leed er ook fysiek onder. Ze riep de Titanen daarom op in opstand te komen tegen hun vader. Geen van de Titanen had hier echter de moed voor, op de jongste na: Cronus (Kronos – Saturnus). Deze Titaan durfde de strijd wel aan te gaan met zijn vader. Hij bevrijdde de Cyclopen en Hecatonchiren en haalde de andere Titanen over deel te nemen aan de strijd. Dankzij een list werd Ouranos uiteindelijk verslagen. Cronos castreerde zijn vader terwijl die zijn moeder Gaea bezocht. De jongste Titaan werd hierna de nieuwe heerser van de godenwereld.

Gevecht tussen de Goden en Titanen – Joachim Wtewael

Gevecht tussen de Goden en Titanen – Joachim Wtewael

Strijd tussen de goden

Ook de Titaan Cronus kreeg het later aan de stok met zijn kinderen. Uit angst dat hij door zijn kroost werd verslagen, zoals zijn vader hem na afloop van de strijd voorspeld had, at hij de kinderen na hun geboorte een voor een met huid en haar op. Door tussenkomst van zijn echtgenote Rhea die de slachting van haar kinderen niet meer aan kon zien, bleef een van de kinderen, Zeus, leven. Toen hij geboren werd wikkelde ze de jongen namelijk snel in een doek en gaf het kind vervolgens aan oermoeder Gaea. Hierna gaf ze Cronus een in een doek gewikkelde steen te eten. Haar man trapte erin. Die dacht dat hij weer een van zijn kinderen had verslonden. Zeus werd door Gaea hierna verborgen in een grot. Toen Zeus eenmaal volwassen was zorgde hij ervoor dat zijn eerste vrouw, Metis, een braakmiddel gaf aan Cronus. Deze spuugde vervolgens al zijn kinderen uit. Met zijn broers en zussen bond Zeus vervolgens de strijd aan met zijn vader en de andere Titanen. Deze strijd, de zogeheten Titanomachie of Titanenstrijd, werd uiteindelijk verloren door de Titanen, waarna Zeus de heerschappij over de hemel kreeg en het tijdperk van de zogeheten Olympische goden aanbrak.

Zie ook: Ouranos (Uranus) – God van de hemel

Overzichtspagina: Griekse mythologie

Boek: Mythen, legenden, vertellingen: een cultuurhistorische reis langs wereldmythen en legenden

Neptunus (Poseidon) en zijn vrouw Amphitrite – Paris Bordone, 1560

Poseidon – de god van de zee en het water

In de Griekse mythologie is Poseidon de god van het water, zee, paarden en aardbevingen. De god staat bekend om zijn stugge karakter

Het mythologische wezen Python op een schilderij van Eugène Delacroix

Python – Slang in de Griekse mythologie

In de Griekse mythologie stond Python bekend als een enorme monsterlijke slang. Het wezen was geboren uit de oermoeder Gaea en werd ook wel

Theia / Dione – Nimf uit de Griekse mythologie

De nimf Dione wordt in de Griekse mythologie ook wel Theia genoemd. Ze is de moeder van Aphrodite en dochter van Zeus de oppergod.

Schitterende uitleg over God en het getal 1

Fundamentele Wiskunde voor Atheïsten / Zaterdag 28 april 2018 / / Anna Von Reitz

Posted: 01 May 2018 02:07 AM PDT [via wakkeremensen.blogspot.nl, 1-5-18]

Fundamentele Wiskunde voor Atheïsten

Zaterdag 28 april 2018 / Anna Von Reitz

Het is onvermijdelijk. Wanneer ik Bijbelse concepten en discussies gebruik om mensen er bij te betrekken en hen te laten nadenken over wat ze feitelijk al weten, gaan atheïsten me opbellen en ‘hitting my dashboard’ (dit kan ik niet fatsoenlijk vertalen) en me vervelende brieven schrijven met dien verstande dat ze het niet kunnen uitstaan wanneer ik over “God” spreek en dat dit voor hen mijn geloofwaardigheid afbreekt, ofschoon het historische materiaal dat ik naar voren breng, overtuigend is.

De Bijbel is net zo goed voor het merendeel geschiedenis, breng ik vergeefs naar voren.

Zij vergeten, of hebben het nooit geweten, dat ik mijn leven begon als wiskundige. In een vriendelijkere wereld zou dit mijn levenswerk zijn geweest. In tijden van verdriet en wanhoop is het nog steeds mijn troost. Mijn Zintuig voor Onzin is het resultaat van een actieve geest, goed getraind in logica en wiskunde en wetenschap in het algemeen — niet toevallig.

Hoe zou ik dus kunnen geloven in, of mezelf er toe brengen om over “God” te spreken?

Precies. Omdat ik van nature een wiskundige ben.

Het bestaan van God werd me (op ongeveer driejarige leeftijd) uitgelegd door mijn vader, die me alles verklaarde over het Getal 1.

Eén is een zeer, zeer interessant getal. Ten eerste is het de universele eenheid van het geheel. Je kunt het hebben over eindeloze delen en zeer kleine onderdeeltjes en splitsingen van 1, maar uiteindelijk is er maar één algehele 1.

Alles waar we over praten, toepassen of ons zelfs voorstellen vindt z’n beeldvorming in termen van “1 of niet 1”. Alles wat we bouwen hangt af van eenheden van 1. Alles wat we kweken, eten en ontwerpen heeft zijn bestaan in termen van 1.

Maar niet alleen dat, maar 1 is het enige getal waardoor ieder ander getal deelbaar is, inclusief zichzelf. Eén is het enige getal dat met ieder ander getal vermenigvuldigd kan worden en de waarde van dat tweede getal niet verandert.

Eén is het eerste Priemgetal, bepaald als een getal dat alleen door zichzelf gedeeld kan worden en door één. Het is in feite “het” Priemgetal.

De afstand tussen 0 en 1 op de getallenlijn is de wiskundige definitie van schepping. Het is de “ontbrekende ruimte” waarover de Kabbalisten eeuwen lang geredetwist hebben. God, de Ene, de eenpunts bron, begon bij 0 en schiep alles in die kleine ruimte tussen 0 en 1. Eén vulde de Leegte tussen 0 en 1.

Dat is waarom het een “uni-versum” genoemd wordt.

Iedere wetenschapper en scepticus op de Aarde accepteert het bestaan en de werkelijkheid en de waarde van 1. Ieder van hen. Daar bestaat geen onenigheid over. We hebben niet alleen een universum, we hebben ook een universele instemming over dat feit.

Noem eens één ander idee op het gebied van wetenschap of kunst waarover universele instemming bestaat?

Wanneer jullie er aan zouden willen denken in termen van geometrie, dan hebben jullie de Big Bang theorie. God, een enkelvoudig punt, doet de Cartesiaanse punten ontstaan op een twee-dimensioneel raster en dan het x-y assenstelsel met daaraan toegevoegd de –z- coördinaat ….. en wat heb je dan? Drie-dimensionale ruimte. Boem! Wat een concept!

Dat is toevallig de ruimte waarin wij leven en ademen en ons bestaan hebben.

En omdat we hier toch zijn, laten we dan nog eens even naar het “Nulpunt” op de getallenlijn kijken. Er wordt tegenwoordig heel opwindend gesproken over “Nulpuntsenergie” en “Nulpunt Engineering”. Waar gaat die opwinding dus allemaal over?

God.

Het Nul Punt is waar 1 onze dimensie ontmoet. Waar, in termen van het concept van tijd, alles wat was samenvalt met alles wat zal zijn in het enkelvoudige moment dat is — de alfa en omega, het begin en het eind. Nu.

Oh zo ……..

Dit moment. Jullie leven het. Jullie zijn er volledig in ondergedompeld. Jullie kunnen niet bestaan zonder. En toch willen jullie hier een standpunt innemen en mij vertellen dat het niet bestaat? Dat het jullie “ziek” maakt wanneer ik er over spreek?

Jullie willen mijn “omschrijving” van God? — Een eindeloos uitbreidende, zelf-opwekkende, multidimensionale, morfogenetische informatie matrix die één universele constante schept: 1.

Toch maakt het veel, veel minder uit hoe ik of ieder ander “God” definieert dan hoe de Universele Ene mij definieert.

Mijn Vader was een briljant mens, vanaf zijn jeugd getraind om een belangrijk Wetenschapper te zijn. In een vriendelijkere en redelijkere wereld zou dat zijn levenswerk zijn geweest.

In al mijn tijd met hem, loog hij nooit tegen mij, over niets. Niet één keer. Zelfs niet over de Kerstman. Dit is een man wiens tong zou zijn dubbel geklapt wanneer hij zelfs zou proberen te liegen. Hij was volkomen serieus en eerlijk en open over alles in het leven.

Wat was zijn favoriete getal?

Eén

Waarom? Omdat 1 staat voor Alles Dat Is.

Wanneer je niet van 1 houdt, is er geen andere 1 om van te houden. Er is slechts “niet 1” — de afwezigheid van Alles Dat Is, anders bekend als “nietigheid”, “de leegte” en “de afgrond” — en, wanneer jullie dat wensen, kunnen jullie daar naar toegaan.

Ik heb haar bezocht. Maar zelfs de Afgrond bestaat niet los van 1.

Zelfs daar, in universele duisternis, waar niets anders over is dan jij en je eigen ego en de rubber wand van eindeloze afscheiding tussen jou en alles en ieder ander — zelfs in die ware “Hel” van absolute vervreemding — zelfs daar zul je de Ene vinden.

Ik schrijf dit op om jullie intelligentie in overweging te nemen, om jullie aan te moedigen te denken in eenvoudige wiskundige termen die iedereen kan waarnemen en al kent. Ik wist dat God bestaat en Zijn Naam en Zijn Getal en al het andere dat ik net omschreven heb op driejarige leeftijd en met negentien had ik ontdekt dat de Ene zelfs in de afgrond bestaat.

Dus jullie gewichtige “wetenschapsmensen”, jullie hooghartige Autoriteiten van de logica, jullie trotse Atheïsten en Niet Gelovers die in verlegenheid gebracht worden door enige discussie over “God”. Misschien kunnen jullie jezelf, zelfs op dit late tijdstip, er toe aanzetten om het numerieke concept van het Getal 1 te overpeinzen. En ben om andere redenen een beetje in verlegenheid gebracht.

Terwijl jullie hiermee bezig zijn, zouden jullie de daaruit voortvloeiende concepten van “goden” kunnen overwegen.

Heel wat werk van de allernieuwste wiskunde heeft de analyses van het wiskundige raakvlak onderzocht dat bestaat in alle talen, voor elke een verschillend raakvlak, maar ook specifieke beperkingen en bekende patronen volgend — van de eenvoudige computertaal, die bekend staat als het binaire taalsysteem, tot aan complexe talen met meer dan 27 dimensies, zoals het Hebreeuws.

Vanuit het standpunt van wiskundige taalkunde, is het woord “goden” (gods) nauw verbonden met het woord “bewakers” (guards) in alle oude taalwiskundige raakvlakken. Wiskundig gezien zijn “goden” en “bewakers” synoniemen van elkaar. Wat houdt dit dus in voor ons?

De meest voor de hand liggende conclusie is dat de “goden”, bekend als de “Elohim”, bewakers zijn en die bescherming is onschendbaar, of we nu de levens van onze kinderen beschermen die aan onze zorg zijn toevertrouwd, of we de gezondheid van de planeet waarop we leven beschermen of dat we de kwaliteit van onze eigen gedachten en gedachteprocessen bewaken.

Ik geloof niet in God omdat iemand me dat heeft opgedragen. Ik geloof in God omdat ik mijn eigen gedachteprocessen en de vermogens van eenvoudige waarneming bewaakt en gehandhaafd heb.

Wetenschappers en wiskundigen die politieke overtuiging en “politiek correct denken” toestaan om hun denken over te nemen en om hun conclusies te dicteren zijn het polver niet waard om hen naar de Hel en terug te schieten, omdat ze zichzelf toegestaan hebben om populair te worden in plaats van betrouwbaar, om geliefd te worden in plaats van eerlijk en om schapen te worden in plaats van bewakers.

Ik doe een beroep op iedere wetenschapper en wiskundige die dit leest om gewoon te stoppen met dit geklets en met het geldgraaien en carrière te maken met openbaar-gesubsidieerde-dwaasheid en begin met jullie eigen denken te gebruiken en jullie eigen vermogen om weer waar te nemen. Er moet iets in jullie aard zijn geweest dat uitgelijnd is met de Waarheid, enig spatje fatsoen en logica in jullie gedachten, of jullie zouden op de eerste plaats niet in staat geweest zijn om wiskunde te doen.

Herinner je die fundamentele verbinding met de Waarheid. Herinner je wie jullie zijn. Herinner je het Getal 1. Herinner je rol als bewakers.

Het is hoog tijd.

Bekijk dit artikel en meer dan 900 andere op Anna’s website hier: http://www.annavonreitz.com

Het origineel is te lezen onder artikel 950 – Basic Math for Atheists

Om dit werk te ondersteunen zoek de PayPal op deze website.

Posted by Paul Stramer at 4:03 PM https://resources.blogblog.com/img/icon18_email.gif

Email ThisBlogThis!Share to TwitterShare to FacebookShare to Pinterest

Labels: Anna von Reitz, Basic Math for Atheists

Toelichting van Sjra:

Anna von Reitz is een rechter in Alaska. Geen federale rechter maar een rechter die de grondwettelijke wetgeving van het Land volgt. Dat is een groot verschil waarvan de meeste Amerikanen niet op de hoogte zijn en waaraan Anna tot nu toe meer dan 800 artikelen heeft gewijd.

We kunnen ons afvragen: “Wat hebben wij daar mee te maken? Dat is Amerika en wij wonen in Nederland/Europa!” Bestaan er wel zulke grote verschillen in de wereld als het gaat over eerlijkheid en betrouwbaarheid en rechtvaardigheid?

Ofschoon wetenschappers en wiskundigen best in staat zijn om het origineel te lezen en te begrijpen, heb ik het gevoel en de wens om dit toch te vertalen. Ik probeer de diepte van haar betoog te begrijpen, te voelen. Misschien hebben daar nog meer mensen behoefte aan. Kijkt u zelf maar.

Ik groet u met de meest hartelijke hartelijkheid.

Sjra Knippenberg