‘Ik daalde verder af in de geschiedenis van de planeet. Ik zag nu een fantastisch mooie planeet met uitgestrekte landschappen en oceanen. In zekere zin deed de aanblik mij een beetje denken aan de aarde, maar het landschap hier was veel mooier en kleurrijker. Het was vooral helder. Ik zag hoe de beschaving zich hier enorm had ontwikkeld, en dat die in heel veel opzichten superieur was aan die van de aarde van nu. Verder viel het me op dat er geen onderverdeling in landen aanwezig was. Er was wel een groot bestuur, maar geen politieke leiding. De leden van het grote bestuur controleerden de uitvoerders van infrastructurele werken, de zorg en het onderwijs; dat was alles. Het geheel maakte een vredige indruk. De aanblik deed me eerder denken aan Plato’s beschrijving van Atlantis dan aan het werkelijke Atlantis dat ik in mijn visioen gezien had. Deze beschaving was in veel opzichten superieur.
Dit beeld voldoet aan de omschrijving van Kryon met zijn Pleiadiers die op de planeet landden om de bevolking en de groei van de mensheid is ondersteunen. Maar onbeantwoord blijft in welke mate en opzicht deze beschaving ‘in veel opzichten’ superieur was? Moet dat worden begrepen in de omstandigheid dat er sprake was van devolutie vanuit de zielenwereld, waarin alle 5D-eigenschappen onbewust aanwezig waren en die dus – in onbewuste eigenschappen – gebruikt of bruikbaar waren op die oorspronkelijke thuisplaneet van de huidige mensheid? Én dat daar nog weinig disharmonie heeft kunnen ontstaan want vanuit – zeg maar – 6D bestaat disharmonie nog helemaal niet. Dat moet of kan alleen maar groeien als de voorwaarden daartoe aanwezig zijn (zo stel ik mij dat voor).
Wat me nu wel te binnenschiet is de dreiging van de geheimzinnige planeet X die de twaalfde planeet zou zijn in ons huidige zonnestelsel en dat die in botsing zou kunnen komen met onze aarde. Ook de mogelijkheden van botsingen met grote meteorieten spelen in deze doemscenario’s een rol en tegen deze achtergrond van de ondergang van de oorspronkelijke thuisplaneet van de mensheid gaan deze collectieve herinneringen vanzelfsprekend een rol spelen. Maar daar staat het volgende ‘ervaringsfeit’ tegenover! Al de mensenzielen die toen ‘slachtoffer’ werden en overgingen naar de geestelijke werelden, herinneren zich in hun onbewuste collectieve geheugen dat het leven niet is opgehouden, dan alleen op die thuisplaneet en dat ons celgeheugen nu weet dat zoiets ons weer zou kunnen gebeuren. Op dat moment zullen die ‘heel oude collectieve herinneringen’ weer bewust gaan worden in onze hersenen en dan weten wij dat we ons geheel aan die gebeurtenissen zullen kunnen ‘overgeven’, omdat ook dat een ervaringsfeit is die alleen ‘geblokkeerd’ is geweest vanwege onze latere geboorten en reïncarnaties op onze huidige thuisplaneet aarde.
Het doet mij ook denken aan de film ‘2001: A Space Odyssey’, de beroemde speelfilm uit 1968) (https://nl.wikipedia.org/wiki/2001:_A_Space_Odyssey ), waarin een astronaut per ongeluk niet meer aan boord van het moederschip kon terugkeren en dus ‘verdwaalde’ in de ruimte want dat ruimteschip was stuurloos geworden. Mensen zullen ongetwijfeld hiervoor hun angsten hebben, als dat bijvoorbeeld ‘ook’ tijdens de komende ruimtevluchten van Elon Musk kunnen gaan gebeuren op weg naar Mars en andere planeten. Mijn eeuwige zielenbewustzijn was echter toen al bewust dat een dergelijke ‘gruwelijke’ dood niet zou kunnen bestaan omdat je als mensenziel simpelweg niet kunt verdwijnen (ik ben mijn stervensmomenten op brandstapels en andere inquisitieachtige maatregelen ook bewust van mijn voortbestaan als ziel en mijn ‘nieuwe’ levensschema’s in het vervolg op die ‘herinneringen’ van historische gebeurtenissen). En terugkomend op de stuurloze ruimtetaxi uit 2001: je komt automatisch aan je einde als je lichaam geen voedsel meer krijgt en dus keer je op die wijze waar terug in de geestelijke wereld. En als je een gelovig astronaut zou zijn geweest, zul je gaan bidden tot de schepper om er zo snel mogelijk een einde aan te kunnen maken of dat ook die ervaring in de tijdloosheid nog iets geleerd kan of moet worden. Kortom, aangezien de ziel van de mens niet kan sterven, kun je ook een dergelijk lot aanvaarden als leermoment, zoals we die allemaal zonder uitzondering in onze vele levens op aarde hebben meegemaakt. Hetzij in oorlogen, hetzij door natuurrampen, hetzij om bestuurlijke maatregelen die tegen ketters werden genomen. Op die manier alleen – ben ik geneigd te denken – leren wij dat de fysieke dood in feite wel bestaat, maar direct wordt overgenomen door de geestelijke wederopstanding.
Plotseling zag ik hoe deze aan het veranderen was. Een gigantische komeet naderde de ster en bewoog zich langzaam in de richting van de planeet. De hitte van de ster en de wrijving in de atmosfeer van de planeet zorgden ervoor dat de komeet begon te smelten; grote en kleine stukken ervan kwamen los. Deze ijsballen kwamen in een baan rond de planeet en naderden de planeet. Ik zag hoe mensen in paniek raakten. Telkens als er een ijsbal op de planeet sloeg steeg het water. Dit hele proces nam enige maanden in beslag. Op een gegeven moment was het water in de oceanen zover gestegen dat alle landmassa’s verdwenen waren. Alles was nu onder water en ik zag hoeveel mensen in bootachtige voorwerpen en op kunstmatige eilanden op het water leefden. Veel mensen waren omgekomen, het leven van de overlevenden was enorm veranderd. De planeet was ogenschijnlijk rustig.
In de korte periode die aan de volledige overstroming voorafging, had ik kunnen zien hoe een paar ruimteschepen met een klein groepje mensen en dieren en zaden van de planeet was weggevlogen. Op zoek naar een nieuwe woonplaats en om achterblijvende mensen weer op te komen halen op het moment dat er een nieuwe woonplaats gevonden was. De mensen die achterbleven leefde echter niet lang meer. Er was immers geen mogelijkheid om voedsel te verbouwen en om nieuwe bodemschatten aan te boren. Na enkele generaties, die met steeds grotere problemen te maken hadden gekregen, was er geen levend wezen meer over op deze planeet. Het enige wat was overgebleven waren de vissen en de andere oceaandieren.
De problemen van de planeet waren nog niet voorbij. De toestand van de ster [verwarrend is het gebruik van de beide begrippen planeet en ster door elkaar heen omdat het volgens mij om dezelfde ‘thuisplaats/plek’ gaat] was kritiek, hij was niet langer in staat om een zacht, warm klimaat te creëren op de planeet. De intensiteit van de straling zorgde ervoor dat het water snel verdampte. In eerste instantie bedekte een zwaar wolkendek de planeet. Het werd steeds heter onder dit zware wolkendek en een nieuwe kettingreactie ontstond. De dampkring werd weggevaagd [denk aan de huidige klimaatverandering en de massale angst daarvoor!] en wat overbleef was een dorre, koude, kurkdroge planeet zonder leven. Maar de sporen van de ooit bloeiende beschaving waren nog steeds zichtbaar en in de droogte vergingen zij ook niet.
De ‘film’ stopte even. De engel vertelde: ‘Wat je nu gezien hebt is de bron van het oorspronkelijke verhaal over de zondvloed, over mensen en dieren die met behulp van een ark (ruimteschip) een andere woonplaats zochten. Dit verhaal bestaat in jullie oerherinnering, maar is zo vaak op een andere manier verteld (en soms ook opnieuw beleefd) als er een kleine plaatselijke overstroming was op aarde, dat de werkelijkheid en het verhaal uit elkaar zijn gaan lopen. Latere generaties begrepen ook niets van het oorspronkelijke verhaal en pasten het aan. Maar je ziet nu dat het een overlevering van een gebeurtenis is waarvan men aannam dat die op aarde heeft plaatsgevonden en die in werkelijkheid dus ergens anders plaatsvond. Zo zijn er heel veel herinneringen in de geschiedenis van de mens die hun oorsprong hebben in een verleden dat niet van de aarde is. veel gedachten en gevoelens die men heeft over bijvoorbeeld Atlantis komen ook uit deze andere bron. De Atlantische beschaving stond op hetzelfde niveau als andere beschavingen in die tijd. De leden van die beschavingen hadden geen bijzondere krachten en energie en zij leefden niet bijzonder bewust. Toch kennen wij herinneringen die het omgekeerde aangeven. Deze oerherinneringen komen uit dat verre verleden op een planeet die het werkelijke thuis is van de mensheid. Begrijp je dat?
Wordt vervolgd