Ben dezer dagen mijn boekenkast opnieuw aan het ordenen om die boeken die ik nu nodig heb voor mijn denkwerk en meditaties, voor het grijpen te hebben, zodat ik precies weet waar een gewenst boek ligt.
In aansluiting op mijn blog van vanochtend over het verschil tussen engelen en mensen, liep ik tegen het boek van bovengenoemde Ruiz aan en toen werd me weer iets duidelijk gemaakt over het ‘Hof van Eden’, dat paradijselijke oord dat in het eerste bijbelboek Genesis wordt beschreven en waar Adam en Eva leefden, voordat ze het paradijs uit werden gezet, volgens de legende. Maar ik neem de beschrijving in dit boek niet letterlijk, zoals het beschreven staat, want al lezend vroeg ik me allereerst af of de wezens die besloten hadden hun leven als ‘engel’ in het hemelrijk te verlaten, omdat ze daar al eeuwig leefden, nieuwsgierig waren geworden naar het leven buiten de hemel, hoe ze die overgang zouden vinden.
Uiteindelijk hebben we allemaal op aarde die geschiedenis al achter de rug omdat we die fase ver achter ons hebben liggen. Maar wij weten ook dat onze geboorte op aarde gepaard gaat met een volledige afsluiting van alle herinnering aan voorgaande levens, zodat we op aarde met een blanco geheugen beginnen. We herinneren ons niets meer van waar we vandaag kwamen. Sterker, ik voel dat dit als onderdeel van het eindtraject van onze evolutie in de stoffelijke werelden, bedoeld is als een soort eindexamen om onszelf te kunnen bewijzen dat we intuïtief voldoende kennis en inzicht in vorige levens op aarde hebben opgebouwd om in ons laatste leven hier ‘probleemloos’ de dualiteit kunnen overwinnen, omdat we immer ook weten dat we leven vanuit Liefde nooit in de problemen kunnen komen. Maar het probleem van het overgrote deel van de mensheid is juist dat dat inzicht om in Liefde te leven onbekend is en dus kan het voor veel mensen een hele lange zoektocht worden om door de Poort te mogen gaan van dualiteit naar nondualiteit. Het beroemde oog van de naald, zoals dat in de bijbel beschreven staat. Probeer daar maar eens doorheen te komen als je nooit nagedacht hebt over levensvraagstukken zonder hulp van anderen. Want bijna niemand heeft een antwoord gevonden.
En de tweede vraag die bij me opkwam is of die wijziging van het leven die begint bij de afdaling naar lagere dimensies dan de hemelse, die wel geleidelijk zal gaan want je wordt niet zomaar willekeurig gedropt op de planeet Aarde in 3D. Stapje voor stapje daal je af en ga je door duizenden werelden en sferen heen, om uiteindelijk aan te belanden op één planeet die ieder universum [de bron ga ik nog opsporen] kent/heeft, waar de eindfase van het doorlopen evolutiepad kan starten en waar tenslotte de grofstoffelijke dualiteit zal moeten worden overwonnen zodat je klaar bent voor de ‘nondualiteit’ ofwel de multidimensionale werkelijkheid buiten de aarde en soortgenoot planeten in die andere (duizenden) universa zodat er ook gesproken wordt van multiversa. Ik vraag me in verband met deze tweede vraag af hoe snel je het directe contact met de Bron – die je als engel nog had -, gaat verliezen, of dat dat verlies een geleidelijk proces is. In ieder geval waarschijnlijk niet zo drastisch als de geboorte op aarde, waarbij dus iedere herinnering aan voorgaande levens ten principale is afgesloten, want zo zijn we gebouwd. Maar dat heeft een andere oorzaak: als we zóuden weten dat we zoveel zwaar karma hebben opgebouwd in het vorige leven en dat moeten gaan oplossen, dan kan het niet anders of we zouden ons behoorlijk belast voelen. Het kan dus alleen over een vorig leven gaan maar ook over een serie vorige levens, en dan zeker zullen we ons te zwaar belast gaan voelen. Dan word je bij wijze van spreken geboren als een zwaar getraumatiseerd wezen, dat tijdens de opvoeding wel naar boven komt. En grote problemen oplevert voor de ouders van dat kind. Dat spreekt voor zich. Goed, tot zover mijn startvragen.
Ik begon de herlezing van het nieuwe boek dat ik in 2018 heb aangeschaft en twee jaar eerder was gepubliceerd, bij hfd 1 over Adam en Eva, want nu benieuwd of ik iets aanvullends kon vinden op mijn hypothese van vanochtend. Maar de tekst van Ruiz blijft helaas vaag:
1 Adam en Eva
Het verhaal vanuit een ander perspectief
‘Een mooie en oude legende die bijna iedereen ooit wel eens heeft gehoord, is het verhaal van Adam en Eva. Het is een van mijn favoriete verhalen omdat het mijn symboliek verklaart wat ik met woorden zal proberen uit te leggen. Het verhaal van Adam en Eva is gebaseerd op absolute waarheid [?], hoewel ik het als kind nooit begreep.
*Ik plaats er een vraagteken bij omdat ‘absolute’ waarheden op aarde niet bestaan. En dan mag je afstammen van wijze Tolteekgeslachten, maar absolute waarheden willen er bij mij niet in.
‘Het is een van de grootste leringen ooit, maar ik denk dat de meeste mensen het verkeerd begrijpen. Ik zal het verhaal nu vanuit een ander oogpunt vertellen, misschien wel vanuit hetzelfde oogpunt als degene die het heeft geciteerd.
Het verhaal gaat over jou en mij. Het gaat over ons. Het gaat over de hele mensheid, want zoals je weet is de mensheid slechts één levend wezen: man, vrouw – wij zijn één. In dit verhaal noemen we onszelf Adam en Eva; wij zijn de oorspronkelijke mensen. [?]
Het verhaal begint toen we nog onschuldig waren, voor we onze spirituele ogen sloten, dus duizenden jaren geleden. We woonden toen in het Paradijs, in de Hof van Eden, die van de hemel op aarde was. De hemel bestaat wanneer we onze ogen openen. Het is een plaats van vrede en vreugde, vrijheid en eeuwige liefde.
*Heeft ‘dit’ beeld ooit bestaan en zo ja, onder welke omstandigheden heeft dat kunnen ontstaan? Op aarde in de lagere trillingen van 3- of 4D heeft nooit een paradijs bestaan waarin mensen met een goddelijke energie in compleet volmaakt bewustzijn heeft kunnen bestaan want dat botst met de kosmische wetten. De buitenaardse wezens die op niveau 7D naar de aarde zijn afgedaald om hier als farao te regeren, zijn ofwel hier niet geboren, of hebben een tijdelijke regeerperiode hier meegemaakt omdat hun trillingsfrequentie ongeschikt was om op aarde te kunnen worden geboren. Deze woorden (of beschrijving) kloppen dus gewoon niet.
‘Voor ons – Adam en Eva – stond alles in het teken van liefde. We beminnen en representeren elkaar, en we leefden in perfecte harmonie met de hele schepping [dus in 9- of 12D!]. Onze relatie met God, onze Schepper, was een perfecte verbondenheid in liefde, wat betekent dat we ons voortdurend één voelden met God, en dat God zich één voelde met ons. Het was ondenkbaar om bang te zijn voor God, hij die ons had geschapen. Onze schepper was een God van liefde en rechtvaardigheid, en we geloofden en vertrouwden in God. God gaf ons volledige vrijheid, en we begrijpen onze vrije wil om lief te hebben en te genieten van de hele schepping. Het leven was mooi in het Paradijs. De oorspronkelijke mensen zagen alles door de ogen van de waarheid, hoe het is, en we vonden het geweldig. Zo leefden we, en dat ging moeiteloos.
Volgens de legende stonden er in het midden van het Paradijs twee bomen, de ene was de Boom des Levens, die leven schonk aan alles wat bestaat. De andere was de Boom des Doods, beter bekend als de Boom der Kennis. De Boom der Kennis was een prachtige boom met sappige vruchten. Zeer verleidelijk. Als je de vruchten van deze boom eet, kun je sterven.
*Hier wordt een mythe, een beeld van het goddelijke, letterlijk uitgelegd en vertaald als bestaande waarheid, terwijl dat volkomen onmogelijk was. Hier begaat de Tolteekse wijsheid dezelfde fout als in de christelijke wereld door priesters (rk) en dominees (herv.) is begaan, als of dat paradijselijke beeld in de praktijk op aarde bestond. En dat is onmogelijk. Het is en blijft een symbolische vertelling en geen waarheid die bestaan heeft want op aarde onmogelijk.
‘Prima, geen probleem [sic!]. maar het zit in onze natuur om te verkennen en natuurlijk brachten we een bezoekje aan deze boom. Als je je het verhaal nog herinnert, kun je al raden wie er in deze boom woonde. De Boom der Kennis was de woonplaats van een grote slang vol gif. De slang is gewoon een ander symbool voor wat de Tolteken de Parasiet noemen, en je begrijpt wel waarom.
Het verhaal gaat dat de slang die in de Boom der kennis woonde een gevallen engel was die vroeger de mooiste engel was van allemaal. Zoals je wel weet is een engel een boodschapper die de boodschap van God brengt – een boodschap van waarheid en liefde. Maar om wie weet welke reden bracht de gevallen engel de boodschap van waarheid niet meer; hij verkondigde dus de verkeerde boodschap. [Red je er zo maar uit…, jw]. De boodschap van de gevallen engel was angst in plaats van liefde, leugens in plaats van waarheid. Eigenlijk beschrijft het verhaal de gevallen engel als de Prins der Leugens, wat betekent dat hij een eeuwige leugenaar was. Elk woord dat uit zijn mond kwam was een leugen.
*De Tolteken maakten dezelfde denkfout als de christenheid en waarschijnlijk zoals overal op aarde binnen andere religies of godsdiensten… Geen gevallen engel maar geestelijke voorgangers die er een draai aan hebben gegeven zodat de macht van het priesterdom is versterkt en zoals iedere godsdienst z’n greep op de volgelingen, gelovigen heeft kunnen versterken door een afhankelijkheidsrelatie! Ook dat hoorde bij 3D van de aarde.
‘Het verhaal gaat dat de Prins der Leugen in de Boom der Kennis woonde en dat de vruchten van deze boom – dus kennis – aangetast waren door leugens. We gingen naar deze boom en we voerden het meest ongelooflijke gesprek met de Prins der Leugens. We waren onschuldig. We wisten niets. We vertrouwen iedereen. En daar was de Prins der Leugens, e eerste verteller, een heel slimme jongen. Nu wordt het verhaal een beetje interessanter, omdat deze slang zijn eigen verhaal had.
‘De gevallen engel praatte en praatte en wij luisterden en luisterden en luisterden. Zoals je weet, willen we als kind geen woord missen van de verhalen die onze grootouders vertellen. We leren en het is zeer verleidelijk, want we willen meer weten. Maar nu was de Prins der Leugens aan het woord. Geen twijfel mogelijk – hij was aan het liegen en wij werden verleid door de leugens. We geloofden het verhaal van de gevallen engel, en dat was onze grote fout [dit werd alleen aan kleine kinderen verteld! Maar dat werd tot de werkelijkheid gemaakt.] Dat bedoelt men wanneer men het heeft over het eten van de vruchten van de Boom der Kennis. We stemden ermee in en namen zijn woorden voor waar aan. We geloofden de leugens; we stelden er vertrouwen in.’
Tot zover deze Tolteekse uitleg. Overal op aarde werden deze vertelsels doorgegeven. Niemand wist erdoor heen te prikken.
#Geen waarheid dus van de Tolteken. De uitgever is erin getrapt.
[Bron: Don Miguel Ruiz (samen met Janet Mills), Herontdek de stem van waarheid. Een praktische gids naar innerlijke rust. Uitgeverij Deltas, 2016; 9-12]
Aquarius 