Hoogsensitieven vanuit 4D naar 5D [3]

Hoofdstuk 5: Opmerken en opmerkingsgaven

‘Dit hoofdstuk gaat over het opmerken van stimuli [prikkels ontvangen]. Hoogsensitieve mensen merken meer op als het gaat om fysieke stimuli, emotionele signalen en details uit de omgeving.

‘In mijn onderzoeken vroeg ik hoogsensitieve mensen en kinderen welke zintuigen bij hen sterker ontwikkeld zijn. Ik vroeg hun hoe ze geluid, licht en geur waarnemen en naar hun tastzintuig en smaakvermogen. Van de ruim 700 hoogsensitieve kinderen zei bijna 70% last te hebben van harde geluiden. Daarmee is het de meest voorkomende fysieke gevoeligheid. Voor volwassenen geldt dit ook. Harde geluiden kunnen er bijvoorbeeld voor zorgen dat een HSP zich niet meer kan concentreren of leveren dusdanig ongemak op dat hij de ruimte moet verlaten.

Het tweede meest gevoelige ongemak is de huid. Kledingmerkjes, strakke kleding, sieraden, parfums, zand en dergelijke zijn voor veel hoogsensitieve mensen storend. Onder tastzin valt ook de pijnwaarneming. Ongeveer de helft van de hoogsensitieve kinderen zegt gevoelig te zijn voor pijn.

Verschillen

‘Vrijwel alle hoogsensitieve mensen zeggen met een of meerdere zintuigen intens waar te nemen; gehoor, gezichtsvermogen, reukzin, smaalvermogen en/of tastzin. Ze merken de prikkel sneller op of worden er sterker door beïnvloed dan andere mensen.  Er is nog geen wetenschappelijk onderzoek verricht naar het daadwerkelijk scherper of accurater waarnemen door hoogsensitieven. Het zou interessant zijn om te onderzoeken of de verschillen in waarneming samenhangen met hoogsensitiviteit.

*Hierbij kan ik, voor mezelf sprekend, aangeven dat ik het standaard gedrag vertoon bij schitterend uitgevoerde muziek/concerten of dramatische film op tv. Ik hou het nooit droog en ik heb me aangeleerd om anderen niet te laten zien wat er met mij gebeurt, door de tranen rijkelijk over mijn wangen te laten stromen, zodat ik geen bewegingen maak die mij zullen verraden dat ik zo geëmotioneerd ben door die hemelse muziek of briljante acteurs. Mijn oude reactie was vanzelfsprekend om tissues uit mijn broekzak te trekken, maar dan zien mijn achterburen dat ik zo geëmotioneerd ben. En dat die stroom bij mij niet ophoudt. Zo heb ik er een antwoord op gevonden door het zo in de praktijk uit te voren. En sterker, mijn toenmalige relatie kon precies de momenten aangeven dat dot mij zou overkomen en keek dus alvast opzij naar mij of haar gevoel juist was. Het klopte. Het was dus volkomen voorspelbaar gedrag. En het kwam ook per direct opzetten zodat ik niet eens aan zakdoek of tissue erbij kom halen.

En wat  mijn tastzin betreft heb ik tijdens mijn 1^e graad Reiki (1986) ook moeten toezeggen en ervaren dat ik voorlopig geen beroepspraktijk kon beginnen omdat ook tijdens die behandelingen nog sterker reageerde dan de client zelf. Ik voelde exact wat er aan de hand was en geen enkele ‘waarneming’ was dus foutief. Mijn heldervoelendheid is ook zo sterk dat ik bij oorlogsgraven voel welke zielen nog aanwezig zijn – en die ik direct naar het licht stuur – en op gewone begraafplaatsen krijg ik spontaan contact met overgegane zielen, die zien dat ik daar aanwezig ben en komen mij boodschappen doorgeven.  

‘Hoogsensitieve mensen zijn dus ‘bedraad [Vlaams? Hebben het vermogen?] om zich af te stemmen op de ander, of dat nu de eigen partner of een vreemde is. Uit de resultaten van een onderzoek (2014) blijkt wel dat de activatie bij de eigen partner veel sterker is. Een hoogsensitief persoon stemt dus [spontaan] sterk af op de ander en bijzonder intensief op de eigen partner vergeleken met de mate waarin niet-hoogsensitieve mensen zich op anderen afstemmen.

‘Hoogsensitieve mensen voelen dus waarschijnlijk zo mee [bij mij is het géén kwestie van meevoelen’, maar dat die emoties bij mij binnenstromen] met de emoties van anderen doordat de hersengebieden met spiegelneuronen sterker geactiveerd worden. De spiegelneuronen werken als een neutrale wifi, waardoor emoties overgenomen worden [aardig beeld!]. Het machteloze gevoel van die stagiair voelde ik daardoor zelf. Maar ook positieve emoties kunnen overgenomen worden. Er zijn zelfs aanwijzingen dat hoogsensitieve mensen nog sterker beïnvloed worden door positieve dan de ander [hier herken ik dat ik eerder schreef: er worden eigen emoties getriggerd uit oude ervaringen of uit voorgaande levens].

Samenvatting

‘Inmiddels begreep ik waarom een bezoek aan de kermis me zo uitput [startpunt van dit hoofdstuk]. Mijn opmerkingsvermogen is sterk ontwikkeld. Geluiden, licht en geuren komen intens bij mij binnen. Het is alsof ze allemaal op mijn aandacht roepen en mijn ogen flitsen heen en weer om elke stimulus te kunnen plaatsen. Daarbovenop komen emotionele stimuli. Ook al ken ik de mensen die ik op de kermis zie niet, toch kunnen hun emoties mij beïnvloeden. Niet die van elke persoon, gelukkig. Maar ik voel de emoties wel sterk van mensen die zich in een situatie bevinden die ik herken, zoals een enge attractie, verliefdheid of juist onenigheid binnen een stel.

‘Ook het waarnemen van subtiele details draagt bij aan de overprikkeling. De grijper die net een beetje scheef zit, waardoor winnen onmogelijk zal zijn. De stiksels op de beer die loslaten, waardoor je ‘hoofdprijs’ op de eerste dag al kapot zal gaan. De kaneelstokken die bij het ene kraampje toch echt korter zijn. Al die informatie moet mijn brein verwerken, en dat doet het ook nog eens diepgaand.’

Hoogsensitieven vanuit 4D naar 5D [2]

‘Een belangrijke ontdekking is dat DMN [hersennetwerk dat actief is als er geen taak te doen is. Betrokken bij autobiografische geheugen, denken over de toekomst, inlevingsvermogen en morele besluitvorming] actiever is als er intense emoties gevoeld worden. In een onderzoek kregen proefpersonen verschillende filmscènes te zien: twee clips die verdriet oproepen, fragmenten andere films om emotionele angst uit te lokken, en een clip om boosheid te triggeren. Mensen die een emotie zeer intens voelden, bleken meer activiteit in hun DMN te hebben. 

‘Belangrijke hersengebieden zijn ook motorische neutronen, in andere gebieden de spiegelneutronen, die betrokken zijn bij het overnemen van emoties. Als ze iemand anders zien huilen, huilen mensen met sterk geactiveerd spiegelneutronen snel mee. Ze ervaren dezelfde emoties als de ander, maar dat is alleen het geval als ze het perspectief van de ander begrijpen.

*Sterker, ik weet inmiddels uit eigen ervaring dat het niet alleen om begrijpen gaat, maar vooral als er sprake is van een emotionele ervaring die je zelf hebt meegemaakt, die op dat moment bij jezelf getriggerd wordt als eigen herinnering, die pijnlijk was en nog in die herinnering bij jezelf wakker wordt gemaakt omdat het niet ‘geheeld’ of ‘gereset’ is. Dat betekent dus dat die oude herinnering weer in het écht bestaat, en daarom is die emotie die ook bij jezelf opgeroepen wordt even sterk als bij de betrokken persoon op dat moment. Het zijn kortom eigen ervaringen in soortgelijke omstandigheden die in jezelf worden wakker gemaakt, met de mogelijke boodschap: “Ik heb dat ook meegemaakt en die pijnlijke herinnering ligt in de opslag om alsnog te kunnen worden genezen!” Al is het zelfs mogelijk afkomstig uit een voorgaand leven.

‘Spiegelneutronen worden ook wel ‘intentiedetectoren’ genoemd omdat ze pas in werking treden als het doel van handeling duidelijk is. Loze handelingen, zoals doen alsof je een rozijn oppakt uit het voorbeeld hiervoor, zorgen niet voor breinactivatie. Datzelfde geldt voor emoties. Pas als je de situatie van de ander in kunt voelen [en dat kan dus zoals net uitgelegd alleen als je het zelf hebt meegemaakt!], zul je dezelfde emoties ervaren.

*Om deze oorzakelijke reden van dat meevoelen, die je in de vorm van “dezelfde emoties ervaren” te hebben, vind ik daarom nèt te kort door de bocht. Het veronderstelde verband tussen ‘meevoelen’ om te ‘kunnen ervaren’ is voor mij ongeldig, want dan komt het ‘meevoelen’ in de lucht te hangen. Je moet die situatie zelf hebben ervaren, zelfs als dat heel lang geleden is geweest of zoals aangegeven in een vorig leven, want die herinneringen liggen opgeslagen. We leven allemaal met opgeslagen pijnlijke ervaringen van tig levens terug die nog niet hersteld en ‘gehealed’ zijn en om die reden hebben wij er last van; het zijn kortom negatieve emoties die nog niet zijn omgezet in de positieve modus van licht dat ontvangen wordt als de negativiteit is omgezet in de positieve status van transformatie of transmutatie. In dat geval is een 3D-pijn omgezet in 5D-healing.

Dit wordt ook wel theory of mind genoemd, of mentalizing: in staat zijn om je te verplaatsen in de ander en zijn intenties te begrijpen. Dit wordt naast emoties aanvoelen gezien als belangrijk onderdeel van empathie. Om je te kunnen inleven in de ander moet je kunnen voelen wat de ander voelt én het kunnen begrijpen.

*Hierbij een fundamentele kanttekening: zomaar kunnen begrijpen is onmogelijk zoals dat hier voorgesteld wordt want dat is rationeel begrijpen en dat roept geen natuurlijke emoties op; die emoties worden alleen werkelijk gevoeld als je dat zelf in soortgelijke situaties ook ervaren hebt zonder dat er een oplossing is ontstaan ofwel je jezelf genezen hebt van die kwetsuur. Geen ‘theory of mind’ kortom, want die mind wordt dan als toverstaf gebruikt om alles wat niet verklaarbaar is, maar ergens aan op te hangen. Dat is geen wetenschappelijke methode van handelen. Want deze vage theorie verklaart helemaal niets. En zoals ik aangaf, is er in de werkelijk sprake van een emotie door een ‘triggermoment’ van de getuige die direct in de emotie schiet – zoals al vele en zelfs ontelbare keren bij mijzelf in dit leven – die wel een verklaring biedt vanwege eigen ervaren pijn.    

‘In verschillende theorieën krijgen die twee onderdelen van empathie verschillende benamingen. Zaki en Ochsner spreken over spiegelen versus mentalizing. Onder anderen [zoals] Simon Baron-Cohen en collega’s maken onderscheid tussen affectieve empathie (het aanvoelen van emoties) en cognitieve empathie (het je kunnen verplaatsen in de situatie van de ander).’

*Voor mij blijft dit in het verlengde bij mijn voorgaande kanttekening geen oplossing want een woordenspel en geen verklaring. Ik zal mijn commentaar zoals hier vastgelegd aan de auteur van het boek opsturen.

‘Spiegelneuronen en het default mode netwerk ondersteunen elkaar daarin. Onderzoek waarin mensen gevraagd werd zich in te leven in anderen die aan het tandenpoetsen, koffiedrinken of ijs eten waren, leverde een interessant resultaat op. Als hun werd gevraagd zich in te leven in hoe die ander dat deed, dan werden die spiegelneutronen in de motorische gebieden actief. Als er werd gevraagd waarom deze mensen dat deden, activeerde het DMN sterk. Het DMN is dus ook betrokken bij het interpreteren van het doel van acties. Het baseert zich daarbij op eerdere ervaringen. In die zin verbindt het verleden, heden en toekomst.’

Ook deze slotzin klinkt aardig, maar het raakt de kern niet, te weten dat de emoties alleen worden opgeroepen als de waarnemer zijn eigen pijn uit het verleden voelt die wordt opgeroepen. De herinnering van de gevoelde eigen pijnervaring geeft de doorslag. En dat het DMN ‘sterk’ wordt geactiveerd kan alleen te maken hebben met een pijnpunt in een lichaamscel die het signaal afgeeft dat die pijn nog niet genezen is. Dát is mijns inziens de enige verklaring die voor dit verschijnsel bestaat.    

Hoogsensitieven vanuit 4D naar 5D [vervolg op boek Esther Bergsma]

Met 4D verwijs ik naar: https://mathijsvanderbeek.nl/kennisbank/dimensies/spirituele-4e-dimensie/.[i] En met ‘volledig’ 5D zijn alle buitenzintuigelijke zintuigen geactiveerd en dus beschik je dan over alle multidimensionale mogelijkheden die de mens ter beschikking staan.

Het brein

‘Hoe meer wetenschappers ontdekken, hoe meer zij zich ook realiseren dat we veel niet weten over de werking van het brein.’

De frontaalkwab bevindt zich aan de voorkant van de hersenen. Deze is bij veel verschillende functies betrokken:

• Het plannen van (fijne) bewegingen en regulatie van motorische functies, zoals het oppakken van je functies [voor ons nu niet relevant want puur 3D];
• Cognitieve controle kunnen uitvoeren over wat je doet of zegt, bijvoorbeeld biet alles zeggen wat in je opkomt [je wordt intuïtief tegengekomen vanwege de mogelijk nadelige effecten: 4D]
• Het nemen van beslissingen: kunnen overzien wat het effect is en welke beslissingen het beste resultaat zal hebben gezien de situatie [dus 4D ->5D]. dit wordt ook wel de hogere-orde-besluitvorming genoemd: afwegen of je nu een weekend op wintersport wilt gaan of jke geld wilt besteden voor een langere vakantie in de zomer. Als dit gebied niet goed ontwikkeld is, maak je impulsieve keuzes.

Twee gebieden uit de prefrontale cortex zullen in de komende hoofdstukken vaak aan bod komen:

• De dorsolaterale cognitieve prefrontale cortex (DLPFC) regelt cognitieve processen van een hogere orde: moeilijker rationele taken zoals besluitvorming, complexe taken en executieve functies;
•  De mediale prefrontale cortex (mPFC). Dit gebied is onderdeel van het sociale brein. Het is actief bij het beoordelen over anderen, het oordelen over jezelf ten opzichte van anderen, maar ook bij het je inleven in anderen.

(…)

De insula

Deze vijfde – minder bekende – kwab bevindt zich achter de temporaal kwab. Hij is verbonden met heel veel andere gebieden en is waarschijnlijk [!!] gespecialiseerd in het monitoren van lichamelijke sensaties in samenhang met emotionele en empathische processen. Deze kwab zorgt er bijvoorbeeld voor dat je honger waarneemt, dat je je hartslag voelt toenemen en dat je (emotionele) walging ervaart – kortom, dat je je bewust bent van je eigen zijn [wat je ‘normaal’ intuïtie of de ziel noemen]. De insula speelt daarnaast ook een grote rol bij het afstemmen op andere mensen en bij besluitvorming en wordt dan ook gezien als een belangrijke link tussen cognitie en gevoel [en dus 5D].

Breinnetwerken

1. Salience [betekent: ‘opvallendheid’] netwerk en bestaat uit hersengebieden die vooral geactiveerd worden door opvallende gebeurtenissen in de omgeving. Een niet goed functionerende salience netwerk is gerelateerd aan schizofrenie en hallucinaties, waarbij de signalen van binnenuit sterker waargenomen worden dan de gebeurtenissen in de omgeving. [En dit is volgend mij het bewijs dat schizofrenie en hallucinerende patiënten niets met 5D te maken hebben omdat ze gewoon ouderwetse psychiatrische klachten vertonen die vanuit het denkvermogen op orde gebracht moeten worden. Zij kunnen vanwege een gebrek aan onderscheidingsvermogen geen waarheidsgehalte van innerlijke en uiterlijk waarnemingen onder/herkennen omdat dit vermogen dus ontwikkeld moet worden en dat is nooit in de jeugd gebeurd.   

• Default mode netwerk ishet enige hersennetwerk dat juist actief wordt als er geen taak wordt verricht. Dit gebied is eigenlijk per toeval ontdekt. In onderzoeken met fMRI-scans wordt de breinactiviteit gemeten, maar tussen de opdrachten door laat de scan ook activiteiten zien. Lange tijd werd gedacht dat dit ruis was, maar nu weten we dat het brein in rust ook actief is. Als we geen activiteit verrichten, gaat het DMN aan. Is aandacht voor iets belangrijks nodig, dan moet de hersenactiviteit in dit gebied laag zijn. Daarom onderdrukt het salience netwerk dan de activiteit in het DMN. Hoe sterker die activiteit onderdrukt wordt, des te beter je prestaties zijn. [Hiermee verklaar ik de kwaliteiten als autisme bij ‘nerds’].

• Het default mode netwerk bestaat uit een aantal hersengebieden: een gebiedje in de mediale prefrontale cortex die het sociale brein regelt, dat is betrokken bij het jezelf sociaal positioneren ten opzichte van de ander; vervolgens een gebied dat actief is bij het autobiografisch geheugen en het beoordelen van jezelf. Ook zijn er gebieden betrokken bij het (autobiografisch) geheugen [en mijn conclusie in dit verband is dat dit geheugen materiaal aanbrengt in het persoonlijke akasha archief van het heden; immers alle activiteiten, handelingen en gedachten/ideeën worden opgeslagen in de akasha; ook weer een 5D-functie]. Daarnaast bestaat de functie (TPI) die betrokken is bij het inlevingsvermogen en (AG) die een rol speelt bij het verwerken van taal en het begrijpen van metaforen [ook 5D].
• Het DMN is dus actief als er gedacht wordt zonder een specifieke taak, namelijk bij het autobiografische geheugen, denken aan de toekomst [jawel; en dus de aanwezigheid van idealistische denken dat vanuit de hersenen gereguleerd wordt en ook 5D is], inlevingsvermogen en morele [5D] besluitvorming. ‘Het simuleert eigenlijk hoe de wereld zou kunnen zijn’. Dit helpt je voorbereiden op toekomstige gebeurtenissen. Er zijn wel ‘concepten’ nodig om te kunnen simuleren. Bij baby’s is deze activiteit dan ook nog niet zichtbaar.

Tot zover. Ik heb dit niet-uitputtende overzicht overgenomen vanuit Bergsma, omdat ik hiermee duidelijk wil maken wat een gemiddeld lezer van haar boek over het hoofd zal zien of er gewoon overheen leest, namelijk dat in de tekst fragmenten staan waarin ik persoonlijk 5D-kwaliteiten herken, en dat de hersenen volgens mij dus wel degelijk de mens ‘bewust’ aansturen op een betere wereld dan waarin we nu leven. Het ‘paradijs’ is kortom al in onze hersenen – en dus ons DNA – als potentieel aanwezig om te verwezenlijken als aan dat ideaal en kompas wordt vastgehouden. Maar dat moet dan wél eerst herkend worden en dat is bij – vermoedelijk – geen enkele arts of zelfs neurospecialist het geval, want die denken alleen maar in 3D. Het is maar goed dat 3D binnen enkele generaties ‘uitgestorven’; dat wil zeggen uit onze hersenen zal zijn verdwenen.   

 Wordt vervolgd

---

[i] De spirituele 4e dimensie

‘In de spirituele 4e dimensie zijn we in staat om de tijd te kunnen gebruiken. Het is een dimensie waar alles tegelijkertijd bestaat. In deze dimensie komen veel oude ‘vergeten’ en ‘onopgeloste’ zaken naar boven. Dat komt omdat het oplossen in het ‘nu’ ook betekent dat we de samenhang met het verleden moeten oplossen. Deze dimensie schuift nu heel rustig over de aarde heen. Het helpt om in precies het juiste tempo thema’s aan de orde brengen die opgelost moeten worden.

Een voorbeeld is de zwarte pieten discussie. Daar zitten veel 4-dimensionale(over de tijd niet opgeloste) thema’s in zoals slavernij, onderdrukking en gehechtheid. Ieder heeft daarin het zijne op te lossen.

Er wordt gezegd dat de periode van de 4e dimensie niet te lang mag duren, maar is vanuit de derde dimensie gesproken. Er wordt heel zorgvuldig gewerkt om thema’s aan het licht te brengen. Het thema misbruik wordt op een zeer zorgvuldige wijze aan het licht gebracht door de verschuiving van het bewustzijn zodat ieder daar op zijn moment aan kan werken.’

Gerelateerde artikelen: Antwoorden vanuit vrede, De spirituele 5e dimensie, Dimensies (overzicht)

[bron: https://mathijsvanderbeek.nl/kennisbank/dimensies/spirituele-4e-dimensie/ ]

Hoogsensitieve professionals

‘Laat hoogsensitieve werknemers hun unieke kracht ontplooien’

Hoogsensitieve personen zijn vaak plichtsgetrouwe werknemers met veel creatief en analytisch vermogen. Dankzij hun sensitiviteit zijn ze in staat een goede werksfeer te creëren en grote hoeveelheden informatie te verwerken. Ze willen graag hun werk goed doen en geven niet makkelijk op.

Prestaties

Anderzijds komen ze niet altijd tot hun recht. Doordat ze buitengewoon zelfkritisch zijn – onnodig bescheiden – laten ze vaak niet zien wat ze allemaal kunnen. Sociaal wenselijk gedrag vertonen, versterkt dat effect nog eens.

Verder nemen ze in groepsverband niet graag het woord. Daardoor zien collega’s niet altijd hun prestaties. De helft van de hoogsensitieve werknemers zegt dat zij meer werk verrichten dan anderen zien.

Verwerkingscapaciteit

Alle geluiden, geuren, lichten en stemmingen op een afdeling komen binnen bij een hoogsensitief persoon. Daar is veel verwerkingscapaciteit voor nodig. Tezamen met het werk zelf kan dit te veel worden. Een hoogsensitief persoon raakt dan overprikkeld. Ze kunnen dan onredelijk op collega’s en klanten reageren of trekken zich terug.

Eenmaal goed in balans zijn hoogsensitieve werknemers echter attent en klantvriendelijk door hun empathie en sociaal inzicht.

*Hier hoeft niets aan toegevoegd te worden. Als dit de algemene standaard voor alle leidinggevenden binnen het bedrijfsleven en ambtelijke wereld zou zijn, leefden we nu al in het paradijs.

Bedrijven

Hoogsensitieve kinderen

‘Hoogsensitieve kinderen zijn gevoelig voor prikkels en verwerken deze intens. Ze hebben last van etiketten in kleren, voelen stemmingen aan en hebben een sterk rechtvaardigheidsgevoel.

Overprikkeld

Als ze overprikkeld zijn, uiten ze dat door woedeaanvallen of huilbuien. Of ze trekken zich helemaal terug. Voor even onbereikbaar en onhandelbaar.

Het intense verwerkingsproces maakt dat hoogsensitieve kinderen zeer creatief kunnen denken en makkelijk informatie overzien. Ze maken soms onverwacht slimme opmerkingen. Als ze op school te veel prikkels binnenkrijgen, kan deze kwaliteit overschaduwd raken.

Stimuleren of begrenzen

Ouders van hoogsensitieve kinderen voelen zich vaak wat verloren omdat er weinig begrip is vanuit school of andere ouders. Ze weten soms niet hoe ze moeten reageren op het specifieke gedrag van hun kind.

Inzicht in de achtergronden van hoogsensitiviteit leidt ouders naar toegesneden begeleidingsmethoden. Waar moeten zij stimuleren en waar begrenzen? Het BABA-model ondersteunt hen hierbij.

Zelfstandig

Het uiteindelijke doel is dat het kind zelf kan omgaan met diens hoogsensitiviteit. De wereld zal overweldigend blijven, maar het kind leert zijn hoogsensitiviteit als kwaliteit te gebruiken. Daarmee houdt het zichzelf staande.

Dit klopt allemaal.

Kinderen

Hoogsensitieve volwassenen

‘Twintig jaar geleden was nog weinig bekend over hoogsensitiviteit. Hoogsensitieve volwassenen zijn daarom opgegroeid zonder kennis over deze eigenschap. Bij sommige mensen is dat prima gegaan, maar anderen hebben zich altijd ‘van een andere wereld’ gevoeld. Zij hadden het idee dat ze er niet bij hoorden. Begrepen niet waarom anderen zo onnadenkend leven.

Zelf heb ik geleerd om mij ‘prima’ te ontwikkelen en dat betekent dat ik zelf mijn balans heb ontwikkeld tussen mijn innerlijk enerzijds én extern, communicatief leven met anderen anderzijds. Waar ik tot het moment (3 jaar geleden) dat ik via vriendin Esther tot de ontdekking kwam door de links die zij mij opstuurde, wat dit begrip inhield en me erin herkende, was ik voorafgaand ‘onwetend’ met dit soort verschijnselen. Maar sinds mijn inzicht in 5D begon ik alle puzzelstukjes in elkaar te leggen en waren op slag alle raadsels voor mij voorbij. Op die ‘manier’ is het bij mij prima gegaan en dus behoor ik gelet op het citaat tot de categorie ‘sommige mensen’. Ik hoor niet bij alle 3D-mensen die ik zoal tegenkom, en zeker niet tot de grote categorie materialisten, uitbundige consumentistisch ingestelde Bourgondiërs en egoïsten, maar ook heb ik anderzijds bij de tegenovergestelde groep van spirituele mensen vaak het gevoel dat niet alles wat ik te horen krijg, even zuiver is. Met name krijg ik de afgelopen tijd steeds meer een ‘anti-gevoel’ bij mensen die te veel schermen met negatief geladen oordelen zoals “chaos” en “wanorde” in deze wereld veroorzaakt door wie of wat dan ook, want mijn persoonlijke mening is dat je nooit die negatief geladen woorden mag/kan gebruiken. Die gedachten gaan ook de ether in en zijn dus vervuilend.

Ik heb zelf ook doorlopend gevoeld dat ik hier niet “hoorde” omdat ik nauwelijks mensen kende bij wie ik me volledig thuis voelde. Dus stortte ik me op mijn hobby’s of werkzaamheden die met studie of werk te maken hadden. Dus zorg je voor je eigen ‘geluksgevoel’. Met name de laatste zin is op mij van toepassing: Ik ‘begreep niet waarom anderen zo onnadenkend waren of zelfs zo leefden’.

Tweezijdig

Aan de ene kant zijn hoogsensitieve personen heel sociaal: ze hebben een groot inlevingsvermogen, zorgen graag voor anderen en voelen hun behoeftes aan. Anderzijds vinden veel hoogsensitieve volwassenen het lastig sociale contacten te onderhouden. Ze zijn geregeld teleurgesteld in vrienden en (oppervlakkige) gesprekken putten hen uit.

Het eerste is op mij van toepassing, maar teveel en ‘in overmaat’. Je bent vanuit automatisme geneigd om iedereen te helpen vanwege mijn inlevingsvermogen en andermans behoeften aan te voelen. Een bijna magnetische aantrekkingskracht voor problemen van anderen.

Ik heb alleen geen last met het onderhouden van contacten met anderen, maar dat was vanwege de gevoelde behoefte om anderen te helpen. En ja, ik ben voortdurend teleurgesteld over hoe weinig anderen weigerden te begrijpen wat ik wel begreep, namelijk waarom alles zo loopt zoals het loopt. Mijn spontane acceptatie van negatieve ontwikkelingen of lastige situaties waren vanzelfsprekend omdat we niet zonder hinder en hinderlijke mensen of gedachten kunnen leven, want dan zou je in stilstaand water leven. Niets leren terwijl ik voelde en wist dat de mens alleen op aarde aanwezig is en leeft om levenservaring op te doen. Dus accepteer je alle levensomstandigheden, zelfs al worden die door mensen bewust in werking gesteld.

Inzicht

Als je je eigen karakter beter begrijpt geeft dit een gevoel van erkenning (“ik ben niet gek”) en herkenning (“ik ben niet de enige die zo is”). Het helpt je hoogsensitiviteit als kwaliteit te zien en de voordelen ervan goed te gebruiken. Het Z-kwadrant voor hoogsensitiviteit biedt inzicht in en handvatten voor dit proces.

Voor mij heeft altijd gegolden dat ik alleen gelukkig kon zijn als ik mijn eigen karakter begreep en daarop een positieve inwerking op kon hebben en ernaar te handelen. Ik ben niet voor niets altijd iemand geweest die zich door tegenslagen heeft heen gewerkt en dat zelfs vanaf mijn eerste kleuterjaren toen mijn beide zusjes ter wereld kwamen en de ellende voor mij begon, zoals ik al eerder geschreven heb. Achteraf waren die omstandigheden om mij te leren wapenen tegen hindermachten door wie ik mij omgeven voelde en die voor mij ‘nieuw’ (zeker na de eerste ervaringen met mijn zusjes) die nieuw waren omdat mijn vorige leven op ‘harmonisch’ niveau was en dus 5D of hoger. Met dat bewustzijn is de vroege fase van de jeugd in dit leven op aarde een regelrechte ramp. Dat kan ik iedereen verzekeren.

https://hoogsensitief.nl/volwassenen/ plus test om eigen graad van hoogsensitiviteit te meten!

Hoogsensitief [4]

‘Hoe hoogsensitieve personen herkenbaar zijn’

Inzicht in het leven van een hoogsensitieve mensen

‘Hoe kun je beter zicht krijgen op hoe hoogsensitieve mensen het dagelijks leven ervaren dan door ze zelf aan het woord te laten? In mijn eigen onderzoektocht naar kennis over hoogsensitiviteit merkte ik dat de wetenschappelijke artikelen wel erg abstract waren, terwijl de boeken vaak slechte het leven van de auteur belichten. Ik was nieuwsgierig naar hoe de gemiddelde hoogsensitieve persoon zijn eigenschap ervoer. Omdat daar nog geen informatie over was, startte ik zelf een aantal onderzoeken.

‘In 2014 vroeg ik ouders van hoogsensitieve kinderen hun ervaringen te delen. Bijna 650 ouders – een onverwacht hoog aantal – vulden mijn enquête in. In die enquête stelde ik om te beginnen een aantal vragen die gebaseerd waren op de HSP-schaal, zodat duidelijk zou zijn welke kinderen inderdaad hoogsensitief waren. Na correctie (de kinderen doe niet hoogsensitief bleken te zijn, werden uit het bestand verwijderd) bleven er 635 deelnemers over. De resultaten gaven zicht op de kenmerken van hoogsensitiviteit: Voor welke prikkels zijn de kinderen gevoelig? Op welke manier verwerken ze informatie diepgaand? Daarnaast vroeg ik naar de problemen die ze ervoeren. Uit dit onderzoek bleek dat ruim de helft van de hoogsensitieve kinderen moeite had met slapen en problemen ervoeren op school. Deze grote aantallen waren aanleiding om verder te kijken naar deze problemen.

Eind 2014 startte ik een tweede onderzoek onder de ouders van hoogsensitieve kinderen. Ruim 750 ouders beantwoordden mijn vragen, waarvan 722 na beoordeling van de HSP-items een hoogsensitief kind bleken te hebben. Dit onderzoek maakte veel concreter waar de problemen liggen. Van de hoogsensitieve kinderen blijkt bijvoorbeeld 37% moeite te hebben met inslapen. Ik vroeg ook naar eigenschappen zoals extraversie [het nodig hebben van sociale prikkels] en een sterke wil, naast hoogsensitiviteit en kon daardoor groepen kinderen detecteren die vaker problemen ervoeren en dus extra aandacht in de begeleiding nodig hebben. De resultaten van deze onderzoeken publiceerde ik in mijn boek Hoogsensitieve kinderen; praktische leidraad voor ouders en professionals.’

‘In 2015 deelden ruim 2000 volwassenen hun ervaringen met hoogsensitiviteit door een enquête in te vullen. Na correctie bleven er 1977 deelnemers over. De enquête bracht in kaart hoe hoogsensitieve mensen hun gevoeligheid ervaren: welke zintuigen zijn zeer gevoelig, hoe sterk worden ze beïnvloed door sfeer, welk effect heeft de sociale groep op hen en welke elementen van intense verwerking herkennen ze? Daarna vroeg ik naar hun ervaringen op het gebied van werk, sociale contacten en relaties. Uit de resultaten blijft bijvoorbeeld dat veel hoogsensitieve mensen op alle levensgebieden die stemming van anderen aanvoelen. Verder was opvallend dat 77% zei dat zij een goede sfeer nodig hebben om prettig te kunnen werken. Dat was aanleiding voor een nieuw onderzoek.

Wordt vervolgd

Transformatiekrachten en transformatie-energie ten behoeve van de Grote Transformatie (dl1)

‘Opvoeding en begeleiding van hoogsensitieve kinderen’.

De onderstaande tekst gaat over het vervolg visioen met nog interessanter opmerkingen over de échte nieuwetijdskinderen die anders zijn dan we denken, vanwege de enorme variatie aan creatie van wezens die nu hier op aarde rondlopen. Teksten die ik in een verder verleden gelezen heb (want alle boeken staan vol met mijn aantekeningen en onderstrepingen) maar waar ik nu niet meer overheen lees om dat ik nu veel beter iets kan plaatsen, wat voorheen niet mogelijk bleek. Wat hier in deze blog wordt besproken is vroeger nauwelijks tot me doorgedrongen. Wonderlijk, maar het is niet anders. Na het volgende visioen 7 stap ik over op Atlantis, waarover ik nu veel meer bijzonderheden ben tegengekomen en erg belangrijk zijn voor deze tijd.

(106) Ik keek vervolgens naar een beeld waarin ik enige jonge mensen kon zien. Ik kon hun geestlichaam waarnemen en ook de ziel die daarin woonde en deze ervaring mee wilde maken. Deze jonge mensen waren wat men op aarde hooggevoelig of mediamiek zou noemen  en zij waren in staat om de transformatie-energieën te voelen die op aarde inwerkten. Ik zag hoe deze transformatie-energie als een lichtstraal in hun geestlichaam en ziel binnenkwam. Sterker nog, het leek wel alsof deze lichtstraal een dun koord [dus wat anders dan het ‘zilveren koord’ waarmee het lichaam verbonden is met de geestelijke wereld en die breekt als door de overgang de verbinding met de aarde loslaat] was waarmee de mens voortdurend met zijn of haar bron verbonden was [nu raak ik wat in verwarring omdat toch sprake zou kunnen zijn van dat zilveren koord, waarover ik Hiddinga nog nooit heb zien schrijven]. Maar de energie zorgde voor een conflict met hun omgeving die zich niet bewust was van de transformatiekrachten die al werkzaam waren want ook deze, vaak negatieve, energieën werden gevoeld. Ik zag dat zij deze gevoelens niet konden plaatsen en er ook slecht mee om konden gaan. Zij hadden hulp nodig die zij in de stof maar met moeite kregen [vandaar ook mijn boek dat aan hen wordt opgedragen]. Alleen in de geest was er voldoende begeleiding aanwezig, terwijl de jonge mens in een maatschappij moest functioneren die steeds verder van het oorspronkelijk gevoel af kwam te staan. Sommige jongeren die begeleiding nooit en vertoonden gedrag waarop men het etiket ADHD of autisme zou plakken of een van de vele andere etiketjes die door de psychologie en de reguliere zorg worden gehanteerd. In werkelijkheid as er niets mis met hen. Zij hadden alleen geen idee hoe zij moesten omgaan met die stroom van energie die hun mediamieke systeem binnenkwam.

Het wezen legde uit: ‘Wat nodig is, is een vorm van onderwijs en begeleiding zodat de vele vragen die in de jonge hooggevoelige mens opkomen, beantwoord worden. Zij hebben intense voorgevoelens, beelden en ook gedachten die zij nog niet kunnen vormen tot iets waarmee zij zichzelf staande kunnen houden. Dat kan ook niet, want dat is iets wat men moete leren. Je weet dat je zelf met deze materie moest leren omgaan en hoe moeilijk het was in de fase tot en met je 21^e. De jongeren van nu hebben precies hetzelfde probleem. Help hen daarom, want het is een van je taken om jonge mensen te begeleiden en hun vele vragen te beantwoorden.

Ook voor de ouders heb ik een advies. Voor de meeste ouders is het van belang om de verhalen van hun kinderen serieus te nemen. Dat wil zeggen dat als jullie met elkaar in gesprek zijn, je ,oet luisteren naar wat er verteld wordt. Er spreekt immers iemand die niet je kind is, ook al is zijn of haar lichaam misschien wel als kind uit je voortgekomen. Probeer erachter te komen wat er gaande is op de aarde en wat de transformatie-energieën precies inhouden. Je hoeft niet alles te begrijpen maar het is vooral belangrijk om een open geest te hebben en geen vooroordelen te koesteren.

Wij beseffen echt wel dat de onderwijssystemen vaak niet echt aansluiten op de behoeften van de gevorderde en hooggevoelige ziel, maar men kan zich ervan verzekerd weten dat de ziel niet willekeurig een leven uitkiest. Daar wordt over nagedacht. Zielen zullen dan ook meestal incarneren in een lichaam dat in een situatie terechtkomt waarin men toch de juiste ouder, onderwijzer, begeleider of wie dan ook treft, die geeft en aanreikt wat de jonge mens nodig heeft. In die zin gaat er eigenlijk niets fout, maar het is van belang om er wel naar te luisteren en het gevoel te volgen, ook al kan dat vaak heel moeilijk zijn.

Deze laatste zinsnede is het cruciale probleem in onze maatschappij want er bestaan te weinig ouders die enig benul hebben van deze levensaspecten.

Wordt vervolgd

Opvoeding en begeleiding van hoogsensitieve kinderen (dl3 en slot)

(98) Ook het idee dat de DNA-structuur zou kunnen veranderen of anders zou zijn is niet juist, want alle mensenlichamen op aarde hebben immers dezelfde genetische basis [onverlet wat Kryon altijd zegt namelijk dat een 70% van het multidimensionale deel van het DNA hier op aarde niet is geactiveerd, vanwege de noodzaak door de stof te evolueren]. Zelfs als er een vermenging met buitenaards [dat is een feit volgens Kryon vanwege het Pleiadische thuismateriaal] hebben plaatsgevonden, blijft het basismateriaal hetzelfde. Dit komt doordat het stoffelijke leven zelf als gevolg van een enkele universele creatie is ontstaan. Zeker, er zijn wel andere levensvormen die een volledig andere structuur hebben dan die van jullie, maar die zouden ook geen mogelijkheden hebben om zich met jullie te vermengen tot een nieuwe hybride levensvorm, omdat de chromosomen te verschillend zijn. Er is veel fantasie maar sprookjes zijn niet echt en binnen de wetten van de materie is slechts een beperkte uitwisseling mogelijk. Denk er maar niet aan, want dan kom je op heel moeilijk terrein waar liever geen kennis over wordt doorgegeven – en de reden daarvoor lijkt me overduidelijk, want er is al genoeg geknoei met genetische manipulatie.’

Ik zweeg. Want het was inderdaad duidelijk dat te veel kennis over het ontstaan van leven en de bezieling ervan ook veel moeilijkheden zou opleveren [genetische manipulatie door de mens op aarde in het laboratorium is dus onmogelijk]. Het debat over klonen en alles wat daarmee samenhangt, is al in volle gang.

De engel zei: ‘Hoe kinderen opgroeien en opgevoed moeten worden, verschilt per kind. Je hebt gezien dat het lichaam van een kind anders met de ziel verbonden is dan dat van een volwassene, en je kunt het kind daarom helpen door op een andere manier met hem om te gaan. Indien men het gevoel laat gelden en ook de tijd neemt om met het kind te praten en werkelijk openstaat voor wat het kind te vertellen heeft, dan zal men heel veel goeds kunnen doen en ook veel kunnen bereiken. Het onderwijssysteem dat men nu kent is niet perfect maar veel mensen proberen nieuwe vormen en manieren uit.

Veel mensen vragen zich af waarom de mens iedere keer weer opnieuw dat moeilijke, zoals lezen, moet leren. Men vraagt zich af waarom dit vermogen niet in de ziel kan worden meegenomen. Het antwoord heb je al eens eerder mogen zien. Elke cultuur en elk tijdvak heeft zijn eigen taal en eigen manieren van omgaan met elkaar. Het heeft dus geen zin voor de ziel om dergelijke vaardigheden mee te nemen. Als men een ervaring heeft in China en die kennis mee zou nemen naar het leven in bijvoorbeeld Nederland, dan zou men daar weinig aan hebben. Alle cognitieve vaardigheden moeten daarom telkens weer opnieuw opgedaan worden en dat betekent ook dat het onderwijssysteem steeds verder moet evolueren, en wel parallel aan de ontwikkeling van de maatschappij en van de ziel.

Maar pas als men het zielenaspect binnen de men werkelijk leert begrijpen en aanvaarden, kan men echt vooruitgang boeken. Men zal dan ontdekken dat het niet zo heel veel zin heeft om alleen maar kennis door te geven, maar dat deze kennis moet worden omgezet in wijsheid en een gevoelservaring. Pas als deze kennis op die manier in een gevoelsweten wordt omgezet kan de ziel er iets mee doen. Denk maar aan het volgende voorbeeld: Je kunt een kind vertellen dat de kachel heet is en dat hij of zij de handjes niet moet branden aan de hete kachel. Het kind zal deze woorden wel opslaan, maar wezenlijk begrijpen kan hij of zij dat nog niet. Pas als het kind daadwerkelijk de handjes gebrand heeft is de kennis een wijsheid en gevoelservaring geworden en zal het nooit meer vergeten wat het betekent dat een kachel heet is. Zo moeten alle vormen van kennis in wijsheid worden omgezet en als men met de zielenaspecten meewerkt, gaat dir alleen maar beter. Als men op deze manier zou onderwijzen, zou men op een heel efficiënte manier wezenlijke vaardigheden bij kunnen brengen. In de toekomst zal dit meer op een mentaal niveau gebeuren, dat wil zeggen zonder woordenoverdracht. Ook wat de mens wil leren over spirituele zaken valt hieronder. Men kan veel boekenwijsheid hebben, maar dat betekent nog niet dat men die in het leven heeft geïntegreerd, laat staan dat men zich ervan bewust is. Denk hierover na en zie dan dat men alleen dankzij gevoelservaring werkelijk kan groeien.’

Deze ervaring liet duidelijk zien dat de ziel anders zal reageren in een kinderlichaam dan in het lichaam vaan een volwassene. Het onderwijs dat wij nu kennen is eigenlijk niet geschikt om hiermee om te gaan omdat men het mens-zijn ziet als een lichaam dat door hersenen bestuurd wordt en met een aantal karaktereigenschappen die erfelijk zijn. Het werktempo en het feit dat veel ouders vaak allebei moeten werken, maakt dat opvoeding soms niet is zoals het eigenlijk zou moeten zijn. Als men ’s avonds moe thuiskomt na een zware werkdag, dan wil men zich liever ontspannen dan op een bepaalde manier met de kinderen omgaan – en toch hebben zij onze bijzondere aandacht nodig.

De kind-fase is een bijzondere fase. Een fase waarin men zich gelukkig kan voelen en waarin men nog niet alle aspecten van de wereld hoeft te kennen. Men mag zich overgeven aan wat men als ‘fantasie’ bestempelt, een wereld die wij niet altijd kunnen zien of ervaren, maar die in de geest nog altijd bestaat en waar veel jongeren aansluiting bij hebben.

Einde van visioen 6.

Opvoeding en begeleiding van hoogsensitieve kinderen (dl2)

Het beeld stopte en de engel zei: ‘Het menselijk lichaam gaat door verschillende fasen heen. Dat heb je kunnen zien tijdens een andere ervaring (uittreding]. Elke fase brengt zijn eigen ervaringen en biedt andere mogelijkheden om te leren, en die ziel leert van deze ervaringen. Als men oud is, heeft men bijvoorbeeld hele andere ervaringen dan als kind. Het lichaam is anders en men gaat anders met zichzelf en de wereld om. In de kinderfase, dat wil zeggen van de geboorte tot en met 21 jaar, verandert er veel meer dan men denkt. De ziel neemt in deze fase langzaam bezit van het lichaam. Het lichaam ontwikkelt zich voortdurend en kan niet altijd vanuit een logisch en volwassen denkpatroon reageren. Ook de hersenen ontwikkelen zich; omstreeks het vijftiende jaar begint heel langzaam de terugkoppeling van oorzaak en gevolg op een stoffelijke manier te functioneren.

Uit deze laatste zin blijkt hoe traag én moeizaam dat proces van ‘stoffelijk’ worden verloopt en dat hiermee door niemand rekening wordt gehouden omdat deze processen volledig onbekend zijn bij de gemiddelde mens en ouderpaar.

Dat wil zeggen dat de mens de consequenties van de acties in de stof leert begrijpen en te zien. Omdat het lichaam nog niet volgroeid is en de ziel op een andere manier met het lichaam verbonden is, zal dit soms moeite kosten. Ook de overgang van kind naar volwassene, en de invloed van de hormonale veranderingen op het lichaam tijdens het proces dat men de puberteit [en dan te denken dat de puberteit pas ‘ontdekt is in de 20^e eeuw sinds de invoering van de schoolwetten in het Westen, want in de middeleeuwen een volslagen onbekend fenomeen: op je 10^e ging je werken zoals nu nog in onderontwikkelde gebieden ter wereld] noemt, spelen een grote rol. Ook hier ziet men de verschillen tussen een ontwikkelder en een minder ontwikkelde ziel.

Wat de mensheid echter niet begrijpt is dat elke fase van het mens-zijn een bepaalde les voor de ziel met zich meebrengt. Men gaat ervan uit dat het kind zo snel mogelijk moet leren om met van alles en nog wat om te gaan. Met andere woorden, men denkt het lichaam te moeten programmeren binnen de mogelijkheden van het individuele karakter en vergeet het zielenaspect. Het is de ziel die ervaring op moet doen en de ziel maakt slechts gebruik van het lichaam als voertuig. Dat betekent dat alle mogelijke vormen van opvoeding en onderwijs eigenlijk niet echt goed zijn. Zeker, deze methoden functioneren binnen de mogelijkheden die er nu zijn, maar in de nieuwe periode die binnenkort aanbreekt, zal dit anders moeten worden. Men zal met de ziel en de zielenopdracht mee moeten leren werken terwijl men nu vaak tegen deze opdracht in gaat.’

Ik zweeg want ik begreep heel goed wat hier bedoeld werd. Ik had in mijn keven de ogenschijnlijke tegenstelling tussen zielenopdracht en de regels van opvoeding en onderwijs in de maatschappij vaak ervaren. Zowel in mijn eigen jeugd als in de opvoeding en het onderwijs van mijn kinderen had ik vaak gemerkt dat het moeilijk was om met de gangbare normen in de maatschappij om te gaan. Maar ik was er ook van overtuigd dat de ziel de overwinnaar zou zijn en dat de oorspronkelijke zielenopdracht altijd zou zegevieren.

Het beeld was inmiddels veranderd. Ik zag kinderen op aarde in allerlei omstandigheden. Ik zag dat sommigen in armoedige situaties moesten leven waarin niet voldoende te eten was. Ik zag hoe zij als gevolg van honger en vreemde ziekten omkwamen. Het beeld veranderde iets en ditmaal zag ik straatkinderen, zwervertjes, die door een corrupte overheid werden opgejaagd en vermoord. Ik zag de kinderen in andere landen die misbruikt werden door sekstoeristen. Maar ik zag ook kinderen die een redelijk vredig leven leidden, genoeg te eten hadden en elke dag naar school konden gaan. Hier ondergingen zij echter heel andere invloeden die soms nog negatiever waren dan de omstandigheden in een zogenaamd ‘arm’ land. Drugs, seks, alcohol, computerspellen en andere verleidingen speelden een grote rol. Er was veel depressiviteit in de landen die als welvarend werden bestempeld omdat de jonge mensgeen aansluiting meer kon vinden bij het gevoel dat de buitenwereld in hem of haar opriep. Sommige kinderen en jongeren pleegden zelfmoord. In werkelijkheid waren er slechts weinig kinderen die een volkomen ontspannen leven hadden waarin werkelijk een spirituele ontwikkeling mogelijk was.

Nu ik dit zo doorlees wat ik aan het schrijven ben, valt het me op dat ik gelet op mijn moeilijke jeugd eigenlijk een enorm ‘gunstig’ lot heb getroffen vanwege mijn dyslectische aanleg (of ik echt dyslectisch was weet ik nog steeds niet!),  concentratieproblemen en hooggevoeligheid, dat ik genoodzaakt was zo langdurig huiswerk te moeten doen, van direct na thuiskomst tot 12 uur in de  nacht stampen en nogmaals stampen, en geen vriendjes had, laat staan vriendinnen of verliefdheid want ik was veel te zenuwachtig om daar werk van te maken. Op die ‘natuurlijke’ manier werd ik onttrokken aan alle invloeden van de buitenwereld op mijn persoonlijkheidsstructuur, waardoor ik instinctmatig mijn eigen gangetje kon gaan en uiteindelijk na mijn schooltijd mijn eigen koers kon bepalen, mede vanwege de spirituele literatuur die ik al was tegengekomen bij vrienden van mijn ouders. Het is dus ook niet voor niets dat ik vele levens als eenzaam monnik door het leven van gegaan en kluizenaar ben geweest, zodat ik in alle innerlijke vrede een rust binnen mijn actieradius kon opbouwen en mij van niemand iets hoefde aan te trekken. Eenzaam maar niet alleen omdat ik vertrouwde op mijn ziel.

De engel zei: ‘De aarde en het leven zoals je die nu kent zijn nog niet zo ver ontwikkeld. Zolang de mensen het leven zelf niet begrijpen en de ziel niet herkennen die in het lichaam woont, zullen zij veel problemen kennen. Zoals je weet is het voor de meeste mensen niet erg prettig op aarde, terwijl een kleine groep zich veilig waant in een maatschappij van zogenaamde overvloed. De zielen die nu opnieuw een kans willen krijgen om de ervaring op te doen die zij nodig hebben, worden verspreid over de wereld geboren en de meesten van hen hebben nog veel te leren en te ervaren. Maar het zijn wel zielen die al eerder in de stof geleefd hebben. Het lichaam van een kind geeft echter ook vaak het ware niveau van de ziel in kwestie aan. Het is daarom niet goed om kinderen als volwassenen te behandelen, maar het is eveneens niet goed om kinderen als kleine mensen te zien die alleen maar lastig zijn. Het kind is het symbool voor iets nieuws en juist de kinderen zullen in de nieuwe periode een grotere rol spelen dan men denkt.’

Naar aanleiding van deze opmerking stelde ik een vraag over de zogenaamde hooggevoeligheid en nieuwetijdskinderen, fenomenen waar veel mensen zich mee bezighouden. Ik was nieuwsgierig naar wat er achter die onderwerpen zat.

De engel glimlachte en zei: ‘Veel mensen zijn met die nieuwe tijd bezig. De werkelijkheid is echter iets anders. Er worden op dit moment niet meer mensen geboren met een “hogere ziel” dan voorheen, integendeel zelfs, want hoewel het aantal “bewustere” zielen inderdaad iets is gegroeid, is er elders in de wereld een ware geboorte-explosie van kinderen met een onbewuste ziel die de komende tijd mee moeten maken. Maar de bewuste mens staat meer open voor het gedrag van en de communicatie met kinderen. Men ziet het fenomeen nu beter en ook vake4r, gewoon omdat men zelf wat bewuster is geworden en ook het gevoel heeft dat men een kind anders moet benaderen. Met andere woorden, men begint kinderen serieus te nemen. Maar door de eeuwen heen zijn er altijd verlichte mensen geweest die op de aarde kwamen om anderen iets te leren of om bepaalde nieuwe gedachten te openbaren. De zielen die nu worden geboren hebben zich voorgenomen om mee te maken wat nu komt, en in die zin mag je hen als nieuwetijdskinderen beschouwen, maat dat betekent niet dat zij bijzonderder zouden zijn dan andere kinderen.

Wordt vervolgd