‘Vanuit mijn achtergrond als natuurkundige (kwantumfysica)
weet ik dat de realiteit om ons heen veel minder reëel is dan men zo op het
eerste oog zou denken. Er kunnen nogal wat vraagstukken bij die
dagelijkse realiteit worden geplaatst. De stoffelijke wereld die wij
meemaken, ervaren, kunnen voelen of die een invloed op ons heeft, is in
werkelijkheid een van de vele realiteiten. Realiteiten lopen bovendien
door elkaar heen. De situatie lijkt een beetje op die van tv, radio en mobiele
telefonie: alle signalen gaan kriskras door dezelfde ruimte en zijn toch netjes
gescheiden door verschil van golflengte. Bestaat onze realiteit soms alleen
in ons denken? Als wij denken verdriet te hebben of gelukkig te
zijn; is dat dan ook zo? En hoe zit het met ziekte?
(99) Enige jaren geleden kwam er een bijzondere film uit:
The Matrix. In die film ging men ervan uit dat het leven van elke dag niets
anders was dan een virtueel computerprogramma [onzin natuurlijk] dat zich in
ons denken afspeelt, en dat als men werkelijk ontwaken zou, men in een soort
nachtmerrieachtige wereld terecht zou komen die eigenlijk al niet meer bestond
[hoezo al dan niet zou bestaan?]
. Tijdens de verschillende uittredingen ben ik
eraan gewend geraakt dat ik andere niveaus van mensen en het leven kan zien,
die normaal niet zichtbaar zijn. Vanuit dat gezichtspunt kan ik daarom wel
begrijpen dat de realiteit van het dagelijkse leven niet dezelfde is als de
realiteit van het geestelijk leven. Gelukkig ben ik nooit een Matrix-achtige
constructie of sfeer tegengekomen. Ik vroeg me echter af hoe de werkelijkheid
van het leven dan gezien kon worden en besloot die vraag bij de eerstvolgende
gelegenheid te stellen. Die gelegenheid diende zich al snel aan. Tijdens het
losmaken van het lichaam vroeg de begeleidster aan mij of ik wel zeker wist wat
ik wilde en wat ik deed. (…) Zeker, ik wist toch dat ik wilde weten wat het
leven in werkelijkheid is? De engel zei: ‘Je hebt al veel gereisd en veel
gezien en je weet al dat het leven zoals je dat kent in feite een illusie is,
en dat het leven bedoeld is als mogelijkheid om te leren en te ervaren. Het
leven en de dingen waar mensen mee bezig zijn mag je zien als een toneelstuk.
Het is niet echt, maar wordt toch als echt ervaren. Ook heeft dit leven
een invloed op je als mens. Besef je wel dat je ook als mens toch in
dat leven moet zijn en het leven moet beleven? Als de illusies voor jou
te zeer op de voorgrond komen te staan, dan zal jouw leven nog
moeilijker worden dan het al is. Het gevaar is dat je dan een aantal
dingen niet langer serieus neemt. Er ontstaat dan een breuk tussen ziel
en lichaam. Veel dingen die je nu als mens nog als echt ervaart zullen dan geen
waarde meer voor jou hebben. Wil je dat echt?
Ik moest erover
nadenken. Ik kon de woorden van de engel wel begrijpen, tenminste, dat dacht
ik. Ook was de onthechting ten aanzien van veel aspecten van het leven al
vergevorderd. Ik moest eerlijk zijn en besefte dat ik het antwoord niet wist en
dat ik daardoor onmogelijk kon inschatten hoe deze ervaring over de illusie
op mij in zou werken. Het lichtwezen accepteerde glimlachend mijn ‘antwoord’ en zei: ‘Goed, we gaan de illusie
van het leven en alles wat is ervaren. Het is geen gemakkelijke ervaring en jet
kan zijn dat je niet alles kunt beschrijven of begrijpen. Kom maar mee en
ervaar wat je ervaren wilt.
We zweefden over de aarde en gingen steeds verder de ruimte
in, totdat we op een gegeven moment een positie innamen waarbij de aarde, de
maan en andere hemellichamen zoals de zon, planeten en sterren, zichtbaar
waren. Plotseling maakte de engel een handbeweging en alles was weg. Er was
slechts een groot aantal kleine energiepuntjes te zien. Het was erg
licht, ook al waren de hemellichamen niet langer zichtbaar. Het licht om ons
heen was een mengeling van diep warm oranje, rood, paars en blauw. Al die
kleuren licht waren in een wervelende beweging. De engel sprak nu en legde
uit: ‘Dit is de eerste stap in de illusie. Alles wat jullie waarnemen
op stoffelijk gebied wordt waargenomen met stoffelijke ogen. Dat wil zeggen
dat de waarneming direct gekoppeld is aan de frequentie waarin de vorm zich
voordoet. Met andere woorden: Je ziet een stoffelijk voorwerp en je kunt
het ook aanraken. Dat betekent dat het zichtbare heelal voor jullie dus ook een
deel is van de stoffelijke beleving en waarneming. Het betekent ook dat jullie
zichtbare omgeving op aarde en de spullen waarmee je werkt ook gekoppeld
zijn aan die stoffelijke ervaring. Het stoffelijke zien is gekoppeld aan
het stoffelijke voelen met het stoffelijke lichaam, maar dat betekent
niet dat het echt is.’
Ik begreep deze les wel. Ik had die al eens eerder gehad,
namelijk tijdens de waarnemingen van het licht (zie: Engelen en visioenen), en ik had al eens als ziel met het
geestlichaam de hemellichamen waar kunnen nemen. Omdat die manier van waarnemen
zo anders is, zagen de hemellichamen er toen anders uit. De engel
glimlachte en zei: ‘Je neemt scherp waar. In de ziel neem je de laatste laag
van zichtbaarheid waar voordat de absolute werkelijkheid te zien is. Je
kunt je dit als volgt voorstellen. In de stof neemt men waar. Dat is de eerste
laag of het eerste niveau van waarnemen. Mensen die mediamiek zijn hebben de mogelijkheid
om de daaropvolgende lagen te zien, meestal maar twee tot drie niveaus. Maar als
je verdergaat en je de menselijke waarneming achter je laat, ben je in
staat om steeds verder door al die lagen van illusie heen te gaan, totdat
je bij de laatste laag kont waarin je dan alles kunt vinden wat je zoekt. Deze weg
naar de diepste laag is de weg die je tot op heden gevolgd hebt. Je hebt kunnen
zien dat alles op verschillende waarnemingsniveaus aanwezig is en je hebt
telkens naar de diepste laag gezocht, maar die nog niet gevonden. Nu ga je ook
deze laagste laag achter je laten, want het is de bedoeling dat je de
werkelijkheid ziet.’
Al sprekend maakte de engel een beweging; plotseling was
alles anders.
Maar nu kunnen jullie niet meer verder met dit proces
tenzij er een echt nieuwe doorbraak komt. Maar die moet in de mens
zelf ontstaan. Dat is ook de reden waarom er geen nieuwe verlosser of
messias is opgestaan in de periode waarin je nu leeft. Mensen moet eerst
zelfzelf verlossen voordat zij de werkelijke bedoeling van een dergelijke
openbaring kunnen begrijpen. Het heeft geen zin om uit te kijken naar een
wezen, persoon, engel of een god die je komt bevrijden. Dat moet je eerst
zelf doen. Dan begint een nieuwe periode zonder dogmatische religies.
In die vrijheid kan de mens het werkelijk goddelijk bewustzijn ervaren. Dat
is in feite de les die steeds gegeven is, maar die niemand
begreep. Er zijn genoeg leraren en profeten geweest die steeds hebben
geprobeerd een doorbraak te forceren en telkens is er een nieuw dogma
aan vastgekoppeld, als een blok aan het been. Dit houdt op.‘
Het werd tijd om terug te gaan naar mijn lichaam en na een
korte reis was ik weer terug. Ik keek even naar mijn directe woonomgeving voordat
ik werkelijk terugging en ik zag hoe de mensen met zichzelf en elkaar omgingen.
Ik begreep dat werkelijke vrijheid nog niet in hen was doorgebroken. Zij
dachten vrij te zijn, maar waren nog steeds gevangen in de conventies van het
leven. Ik begreep wat de engel bedoelde en was terug in mijn lichaam.
Deze ervaring – aldus de
conclusie van de auteur – liet opnieuw zien hoe de mens zichzelf steeds vastzet
met religies of geloofsovertuigingen in plaats van het pure goddelijke gevoel
te ervaren en vrijheid te creëren. Kennelijk hebben veel mensen een structuur
nodig om zichzelf in het leven te kunnen handhaven. De vragen die daarbij opkomen
zijn: De mensen hebben het geboorterecht op vrijheid, maar willen ze die wel
echt? En wat is vrijheid eigenlijk? Vrijheid om te kunnen doen en laten wat
men wil, of een diepere staat van zijn waarbij men zich niets meer
hoeft aan te trekken van wat de samenleving, religie of godsdienst aan de
mensen oplegt? Omdat de meeste mensen gehecht zijn aan de structuur van de
samenleving, zal het voor hen niet eenvoudig zijn om zich los te maken.
Als het leven een illusie is, wat zoekt de mens dan echt, ‘van
binnenuit’? een antwoord op deze vraag kwam tijdens een bijzondere uittreding,
die het volgende hoofdstuk in beslag neemt.
7 De illusies van het
leven, vrijheid en slavernij
Men spreekt vaak over illusies
in het leven. Ook veel goeroes en leraren en de heilige boeken van de meeste
religies vertellen dat het leven op aarde in feite niet echt is. Dat merkt men
als men na een ervaring van het goddelijke weer overgaat tot de orde van de
dag. Er is dan een leeg gevoel van heimwee als gevolg van het feit dat men
verder moet gaan met het dagelijkse leven. Bij nadere bestudering blijken deze
illusies in dat dagelijkse leven duidelijk zichtbaar te zijn.
Vraag: Maakt het
praten over het illusoire leven dat leven niet kapot? De meeste mensen hebben
kennelijk structuur of houvast nodig. Wat is de werkelijkheid van het leven. Heeft
het leven als je het zo bekijkt wel waarde? Hoeveel lagen van illusies zijn er
eigenlijk?
Visioen 9. Het loslaten
van de vorm, de totale vrijheid
Het leven zoals zich dat aan ons voordoet is voor veel
mensen de enige realiteit die zij kennen. De verschillende aspecten zoals werk,
relaties hobby’s en dergelijke houden de mensen bezig en worden als de
realiteit van het leven ervaren. Het is toch echt wat we meemaken, of niet
soms? E voelen dit toch? Het is toch tastbaar? Het heeft toch een invloed op
ons? Ja, de realiteit van het leven om ons hen is tastbaar en voelbaar en heeft
een invloed op ons als stoffelijk mens. Als wij onze baan verliezen raken we in
moeilijkheden, want er is dan niet genoeg geld om alles te betalen. Dat is een
realiteit. Als wij onze partner verliezen voelen we een pijn (of een
opluchting: afhankelijk van hoe de relatie was) en ook dat is een realiteit. Als
ons lichaam ziek wordt voelen we de pijn en het ongemak en ook dat is een
realiteit.
Moeilijker wordt het al als het om geloofskwesties gaat. Het
beleven van het goddelijke bewustzijn is immers een subjectief gevoel. Het is
geen tastbare realiteit en toch ervaren miljarden mensen dit goddelijke
bewustzijn en erkennen zij dat het wel degelijk een rol speelt in hun leven. Om
er toch een realistisch vorm aan het geven voelen veel mensen zich daarom thuis
bij een geloofsvorm zoals een godsdienst[i],
religie[ii]
of denkrichting. Soms willen zij dit in een groep beleven bij een goeroe of een
leraar, maar ook in een kerk of moskee met een priester of imam. Voor hen is
het dan een realiteit. We zien dus dat het begrip realiteit in feite erg
moeilijk te duiden is, zeker als we dieper in het leven en de gevoelservaringen
duiken. Is realiteit dan alleen maar in de stof te beleven of kan het ook in de
ziel beleefd worden? Speelt ons denken daarbij een rol? Hoe nemen wij eigenlijk
waar, en hoe gaan we daarmee om? Wat is de ziel en wat is de geest? Waarom moeten
we als mens dingen meemaken in het leven die wij niet kunnen begrijpen en
waarvan gezegd wordt dat dit een loutering is voor de ziel?
‘De kerk maakt schoon
schip, dat moet de uitstraling zijn’ (interview Stijn Fens, Katern de
Verdieping/Trouw, 18-2-19)
misbruiktop – interview – Wim Deetman ging op bezoek bij paus Franciscus om te vertellen over
zijn onderzoek naar misbruik in de Nederlandse rooms-katholieke kerk.
Aanleiding: de misbruiktop die deze week in Rome begint. ‘Er moeten nu echt
stappen worden gezet.’
Wim Deetman zal zich nergens op laten voorstaan. Maar de
uitnodiging van de paus om naar het Vaticaan af te reizen om in een
privé-audiëntie met hem van gedachten te wisselen over misbruik in de kerk van
Rome, deed hem toch wel wat. Maar op de vraag of hij onder de indruk was zegt
hij er meteen bij: “Het was niet de eerste keer dat ik een paus
ontmoette”.
Hij heeft geaarzeld om iets te vertellen over zijn
ontmoeting met de paus. De man die als geen ander weet wat discretie inhoudt,
wil de bisschop van Rome in deze moeilijke tijd voor de kerk niet voor de
voeten lopen. Hij zal dan ook niet woordelijk citeren uit het gesprek. Maar
goed, het onderwerp houdt hem bezig.
Het begon allemaal met een vraag van de nuntius, de
vertegenwoordiger van de paus in ons land. Of hij paus Franciscus wilde
bijpraten over het onderzoek naar misbruik in de Nederlandse rooms-katholieke
kerk. Of 19 december hem zou schikken, vóór de algemene audiëntie die
traditioneel op woensdagen plaatsvindt. En dat de uitnodiging natuurlijk te
maken had met de topconferentie over misbruik. De voorzitters van alle
bisschoppenconferenties zijn vanaf donderdag op uitnodiging van de paus in het
Vaticaan om vier dagen lang te praten over de grootste crisis die de katholieke
kerk sinds tijden heeft getroffen.
Praat met Deetman over die crisis en hij begint gelijk over
zijn ontmoetingen met slachtoffers van misbruik in de kerk. “Hun
schriftelijke klachten en verhalen blijven je bij. Ik kan niet genoeg
benadrukken hoe groot de impact van dat misbruik op levens van slachtoffers is
geweest. Hoe verwoestend dit alles niet zelden is geweest. Dat heb ik paus
Franciscus verteld. Ik zag dat het hem raakte. Het is de paus menens om dit
probleem grondig aan te pakken, maar de vraag is: hoe?”
Wist u van tevoren
wat u van de ontmoeting kon verwachten?
“Eigenlijk niet. Na de vraag van de nuntius heb ik
niets meer gehoord, tot begin december de bevestiging volgde. Duidelijk was dat
ik bisschop Van den Hende als voorzitter van de bisschoppenconferentie zou
vragen mee te gaan; kardinaal Eijk lag in het ziekenhuis. Ik wist niet hoeveel
tijd uitgetrokken was voor het gesprek en wie daarbij aanwezig zouden zijn. We
werden ontvangen in een grote ruimte en daarna naar een kleinere kamer geleid,
waar paus Franciscus ons ontving, alleen vergezeld van een tolk Italiaans-Engels.
Van den Hende heeft allereerst toegelicht wat mijn positie was. Ik kon aan de
gelaatsuitdrukking van de paus zien dat hij goed gebriefd was.”
Had hij het verslag
van uw onderzoek gelezen?
“Dat weet ik niet. Het eerste deel van ons onderzoek uit
2011 is in het Engels vertaald. Net als alle persberichten. Die zijn toen door
Utrecht (Deetman bedoelt het Secretariaat van de Rooms-Katholieke Kerkprovincie
in Utrecht, red.) naar Rome gestuurd. Voor de zekerheid hebben wij ervoor
gezorgd dat de nuntius al het relevante materiaal ook in zijn bezit had. Laat
ik het zo zeggen: ik had de indruk dat hij op de hoogte was van de inhoud van
het eindrapport. De paus zei dat hij vooral naar de toekomst wilde
kijken.”
Wat wilde de paus
verder precies van u weten?
“Het ging hem niet om aantallen of zo. Hij was benieuwd
hoe mijn commissie het onderzoek had aangepakt. Ik heb hem aangegeven dat je
inderdaad naar de toekomst moet kijken, maar dat het verleden absoluut niet
buiten beschouwing kan worden gelaten. Dat je dingen boven tafel moet halen.
Ook heb ik gewezen op het feit dat seksueel misbruik van minderjarigen door
geestelijken zich niet beperkt tot de westerse wereld, maar dat het iets is dat
in veel meer landen en continenten speelt. Het was duidelijk dat paus
Franciscus zich dat realiseerde. Daar had hij mij niet voor nodig. Ook kwam de
vraag aan de orde hoe je slachtoffers het best kunt helpen. Ik heb heel kort
geschetst hoe dat in Nederland is gegaan. Dat je dat heel zorgvuldig moet doen
en dat je er met steeds maar ‘sorry’ zeggen niet komt. Dat laatste erkende de
paus.”
U heeft altijd de
onafhankelijkheid van uw onderzoek benadrukt. In Rome zitten straks honderden
bisschoppen bij elkaar om onder meer hun eigen functioneren tegen het licht te
houden. Heeft de rooms-katholieke kerk als geheel niet zoiets als een
commissie-Deetman nodig?
“Zo’n onderzoek moet je door buitenstaanders laten
doen. Multidisciplinair en met vrije toegang tot de archieven. Dat heb ik
benadrukt tegenover de paus. Ook heel belangrijk: het gaat om feiten. Zorg dus
dat er niets onder het tapijt blijft liggen. Als je goed onderzoek wil doen
naar wat er in de verschillende kerkprovincies en ook in het Vaticaan zelf is
fout gegaan, moet het onafhankelijk zijn, en moeten de uitkomsten ervan
openbaar worden gemaakt met een verantwoording van de onderzoeksmethoden.
Zonder twijfel. Mijn indruk is dat paus Franciscus heel veel moeite moet doen
om voor een dergelijke aanpak voldoende draagvlak binnen de Curie te vinden.
“
Sinds de schandalen zijn
uitgebroken zijn er veel maatregelen genomen om misbruik binnen de kerk te
voorkomen. Groot pijnpunt voor veel slachtoffers blijven de zogenoemde
doofpotbisschoppen die misbruik probeerden toe te dekken en in de ogen van de
slachtoffers vaak veel te lang in functie blijven. Hoe belangrijk is dat voor
u?
“Laat ik naar mijn eigen onderzoek kijken. Wij als
commissie hebben vastgesteld dat de Nederlandse bisschoppen van na de oorlog
van het misbruik op de hoogte waren. Allemaal, geen een uitgezonderd. Dan kun
je als bisschoppen niet zeggen: we wisten het niet. ‘Nee, jullie wisten het wel
en hebben het op dat vlak niet goed gedaan.’ Dus moet je daar de bestuurlijke
verantwoordelijkheid voor nemen en dit heeft dan eveneens betrekking op de
voorgangers. Dat hebben de Nederlandse bisschoppen ook gedaan. Vervolgens mag
je daar ook namen van voorgangers bij noemen; zij zijn immers bekend. Dat geldt
niet alleen voor de Nederlandse katholieke kerk, maar ook voor het Vaticaan.
Dus ook voor de paus en zijn voorgangers.”
Het probleem is dat
de door u genoemde bestuurlijke verantwoordelijkheid in het Vaticaan nogal dun
gezaaid lijkt.
“Vandaar dat ik de paus op dit overigens lastige punt
gewezen heb.”
Je valt als paus je
voorgangers niet af, zeker niet als hij in het geval van Johannes Paulus II ook
nog eens heilig is verklaard.
“Maar dat wil toch niet zeggen dat er geen fouten zijn
gemaakt in het verleden? Ook in het Vaticaan. Hoe dan ook, de slachtoffers
hebben er recht op te weten wie in persoon waarvoor bestuurlijk
verantwoordelijk is geweest. Bovendien is naar de toekomst toe de
geloofwaardigheid van het normatief spreken van de kerk in het geding. Hierin
past geen toedekken. Dat raakt niet alleen slachtoffers maar – het klinkt
misschien wat zwaar – ook de wereld.”
Er zijn mensen die
pleiten voor een Waarheidscommissie in de katholieke kerk, naar voorbeeld van
Zuid-Afrika, om zo iedereen werkelijk de kans te geven schoon schip te maken.
“Dat is toentertijd in Nederland ook wel geopperd, maar
ik zie er niets in. De aantallen slachtoffers zijn zo groot. Anders dan in
Zuid-Afrika, waar mensen werden opgeroepen om hun getuigenissen af te leggen,
wisten we heel veel zaken gewoon niet. Daarnaast waren er ook veel daders of
vermeende daders overleden. En vergeet niet dat het grootste deel van de
slachtoffers – om wat voor reden dan ook – zich niet heeft gemeld. Die krijg je
dus ook niet voor een Waarheidscommissie. “
U hamert nogal op
transparantie. Nu zijn er Amerikaanse bisdommen die lijsten publiceren van
priesters die van misbruik zijn beschuldigd. Zou u dat ook voor ons land een
goed idee vinden?
“Ook als het gaat om de daders, moet je zorgvuldig
zijn. We hebben weleens moeten vaststellen dat er iemand werd beschuldigd en
later bleek dat hij of zij het onmogelijk gedaan had kunnen hebben. Je tast dan
toch iemands integriteit en goede naam aan. En nog iets anders: iets kan
‘aannemelijk ‘zijn, maar zelfs daarin heb je allerlei gradaties.”
Onlangs werd bekend
dat een Nederlandse bisschop een bepaalde priester een benoeming heeft
geweigerd, omdat hij in het verleden is beschuldigd van seksueel misbruik. Moet
de naam van zo’n priester niet gewoon bekendgemaakt worden?
“Ik kan alleen maar zeggen:
wees behoedzaam en let goed op de privacyrichtlijnen.”
Het gesprek met de paus in die kleine kamer in het Vaticaan
duurde al met al drie kwartier. Er kwam veel aan de orde. Deetman legde aan
paus Franciscus uit dat zijn commissie geen verband tussen het celibaat en
misbruik heeft vastgesteld, maar dat dit niet wil zeggen dat er geen relatie
is. En dat de kerk ervoor moet waken om homoseksuele priesters en homoseksuele
leden van ordes en congregaties de schuld te geven van misbruikschandalen. Iets
wat verschillende kardinalen gedaan hebben.
Franciscus maakte geen aantekeningen. Hij stelde vragen,
knikte en reageerde. Af en toe wees hij in de richting van bisschop Van den
Hende en zei hij: “Dat is voor de topconferentie over misbruik van
belang”. Voor de zekerheid liet Deetman een samenvatting van wat hij de
tegen paus wilde zeggen achter.
Heeft u de indruk dat
de paus iets met uw opmerkingen gedaan heeft?
“Ik heb gekeken wat de paus de weken erna heeft gezegd.
Het viel mij op dat hij een aantal dingen zei die ik ook naar voren gebracht
heb. Ik hoorde hem bijvoorbeeld zeggen dat je bij misbruik aangifte moet doen
bij Justitie. Misschien is het toeval hoor.”
Er zijn mensen die zeggen dat de structuur van de kerk –
celibataire mannen hebben het er voor het zeggen – een grondige aanpak van het
misbruik in feite onmogelijk maakt.
“Dat laatste zou dramatisch zijn voor de
rooms-katholieke kerk. Zo niet het einde. Er moeten mijns inziens in Rome bij
die conferentie echt stappen gezet worden.”
Vragen we niet het onmogelijke
van deze paus?
“Ik weet niet wat de paus van plan is, daar heeft hij
zich tegenover mij niet over uitgelaten. Maar als paus Franciscus alle
bisschoppen tijdens die vier dagen in Rome ervan weet te overtuigen dat het
misbruik een groot probleem is dat de hele kerk aangaat en een grondige aanpak
vereist, dan is de conferentie in zekere zin al geslaagd. Dan kan er ook
wereldwijd iets tegen gedaan worden. Dat betekent ook dat er snel een
vervolgconferentie moet komen.”
Ligt teleurstelling niet op de loer? Slachtoffers zitten
vooral op concrete maatregelen te wachten, zoals het vervangen van bisschoppen
en kardinalen die misbruik hebben toegedekt. Die slachtoffers kijken vol
verwachting naar Rome.
“Dat is maar goed ook. Goed ook dat de paus heeft
gezegd dat al die bisschoppen voordat ze naar Rome afreizen met slachtoffers
gesproken moeten hebben. Slachtoffers zijn niet alleen uit op hulp, geld en
excuses. Die willen weten: hoe heeft dit allemaal kunnen gebeuren. Dat moet
boven tafel komen. Die conferentie moet echt iets uitstralen van: ‘Wij willen
schoon schip maken. Hoe dan ook’.”
Wim Deetman: Een
lange carrière in de politiek en het openbaar bestuur
Wim Deetman werd geboren op 3 april 1945 in Den Haag. Hij
studeerde politicologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Halverwege de
jaren zeventig werd hij gemeenteraadslid namens de CHU in Gouda, het begin van
een lange carrière in de politiek en het openbaar bestuur. Hij was
achtereenvolgens onder meer staatssecretaris van onderwijs, minister van
hetzelfde departement, Tweede Kamervoorzitter en burgemeester van Den Haag.
In 2010 vroeg de Nederlandse bisschoppenconferentie hem om
onderzoek te doen naar de omvang, aard en gevolgen van seksueel misbruik van
minderjarigen in de Nederlandse rooms-katholieke kerk. Het rapport van de
commissie-Deetman baarde veel opzien. Volgens een berekening van de commissie
zijn tussen 1945 en 1981 tussen de 10.000 en 20.000 kinderen misbruikt in
katholieke instellingen.
(92) Het beeld veranderde. Ik merkte het grote verschil op
tussen wat deze man kwam doen op aarde en wat hij werkelijk had gegeven. Ik zag
dat zijn woorden eigenlijk niet echt gebruikt werden en dat een jonge godsdienst
nieuwe evangeliën en een Bijbel samenstelde op basis van fragmentarische
overleveringen en bedenksels van kerkfunctionarissen. Circa zeshonderd jaar
na zijn dood bestond de echte Jezus niet meer. Zijn bestaan werd ten behoeve
van koningen en regeerders gebruikt om de mensen te verenigen. Dat de mensen
daardoor ook hun vrijheid van denken en beleven verloren, merkte men pas later
en werd als een handige bijwerking beschouwd. De kerkelijke machthebbers legden
nieuwe regels en wetten op, en ondermijnden het vrije denken en de ontwikkeling
van de wetenschap. De duistere middeleeuwen waren begonnen en het zou lang
duren voordat de mens daar uit kon komen.
Ik had het vervolg al eens eerder gezien in het Christusvisioen
en keek vragend naar de engel. Zij sprak: ‘Je ziet nu dat ook in dit geval een wereldreligie
is ontstaan uit de resten van oude godsdiensten en wel het jodendom en de
Romeinse godenwereld. Met veel gesleutel is hieruit het christendom
voortgekomen. Veel van de woorden die de echte Jezus heeft gesproken zijn verloren
gegaan; de woorden die zijn overgeleverd worden niet door de kerk
aanvaard en apocrief genoemd. Slechts heel weinige van zijn woorden
zijn werkelijk gebruikt in het boek dat je nu kent als de Bijbel. Het doet er
ook niet zo vel meer toe. Het is gebeurd zoals het gebeurd is. en dat is de les
die je getoond is.
Het goddelijke bewustzijn heeft het leven van deze twee
mensen als een les voor de mensheid bedoeld, die de mensen helpt zich te
ontwikkelen. Deze twee revolutionairen veranderden de structuur van de
samenleving waarin zij leefden. Wat zij hebben nagelaten voor de volgende
generaties is je bekend. Er zijn wereldreligies uit ontstaan. Hetzelfde is
gebeurd met de mens die je kent als de profeet Mohammed. Ook hij kreeg een ervaring
van goddelijke bewustzijn en was in staat daarover te vertellen aan de
mensen in zijn omgeving. Hierdoor werden oude structuren en geloofsvormen
radicaal veranderd. Ook hij stond aan de wieg van een wereldreligie en ook
hier zie je wat ervan geworden is.
Je moet goed bedenken dat wat deze mensen hebben ervaren vaak
anders is dan wet ervan gemaakt is. Toch is het allemaal niet voor niets
geweest. Ook de verandering van samenlevingsvormen en – structuren is
niet gemakkelijk en is dat ook nooit geweest. Vaak werden de revolutionairen
zelf net zoals hun voorgangers en vergaten zij hun idealen. Het gemiddelde
niveau van de mensheid bepaalt en beperkt de ervaring van het goddelijke
bewustzijn. Als er nu iemand op zou staan om over een goddelijke ervaring
te vertellen, zou men hem of haar hetzelfde gebeuren als met Boeddha en Jezus.
In eerste instantie zal er een kleine groep mensen zijn die zou luisteren. Die beweging
zal vervolgens snek verdwijnen. En als het de politici van dat moment uitkomt,
is het mogelijk dat na een zekere periode een nieuwe godsdienst ontstaat. In de
periode die nu bijna ten einde is kon dit nog, maar in de nieuwe die jullie nu
ingaan is dit niet meer toegestaan. Godsdiensten en religies zullen ophouden te
bestaan.’
Ik keek nu weer naar het beeld onder mij; het veranderde. Ik
zag de geschiedenis van de mensheid weer als een versneld afgedraaide film aan
mij voorbijgaan. Telkens waren er mensen opgestaan die de onvrijheden van de
mensen probeerden op te heffen en telkens werden de gedachten en
openbaringen van deze mensen gebruikt om weer nieuwe dogmatische
geloofsvormen te creëren. Opmerkelijk was daarbij dat de mensen met
revolutionaire ideeën telkens bezield werden door een klein groepje zielen,
wier taak het was om dat te doen. Zo had ik kunnen zien dat de ziel van Boeddha
dezelfde was als de ziel van Jezus. Dit bleek meerdere incarnaties [? Hoe kan
dat? Als jezelfde ziel bent dan blijft dat zo; of wordt bedoeld dat ze meerdere
incarnaties hebben samengewerkt? En dus gelijktijdig werden geïncarneerd in
elkaars directe omgeving?] zo te zijn en ook als het uitsluitend om politieke
of maatschappelijke revoluties ging. Er was een klein groepje dat steeds
opnieuw incarneerde om de structuren van de aarde te veranderen en dat proces
een nieuwe impuls te geven.
Verder zag ik dat deze zielen heel gewone mensen waren,
met fouten, gebreken en emoties. Niets menselijks was hun vreemd. Zij waren
wel in staat geweest om bij andere mensen een ervaring in gang te zetten die
hun beleving en hun denken veranderde. En zij waren charismatisch. Het was
duidelijk dat zij over de juiste lichamelijke, mentale en geestelijke eigenschappen
beschikten om een dergelijke taak te vervullen. Maar zij waren soms
ook eenzaam. Het diepere gevoel dat zij in zich hadden en naar buiten
konden brengen, bracht hen vaak in conflict met hun aardse bestaan. Zij
waren geïncarneerd als mensen en hadden ook menselijke gevoelens en behoeften. Het
duurde vaak lang voordat zij dit zelf een plaats konden geven en soms lukte dat
niet.
De ‘film’ werd gestopt. De engel zei: ‘In andere ervaringen
heb je kunnen zien hoe de ervaring van het goddelijke bewustzijn in principe
altijd bij de mens aanwezig is en hoe dit in hem leeft. Je hebt ook kunnen zien
dat in de menselijke samenleving het bevrijdende nieuws steeds weer werd
geketend met dogmatiek. Als de stroom stilvalt, zullen er mensen opstaan die
de stroom op maatschappelijk niveau of op spiritueel niveau willen versnellen. Soms
is dat hel eenvoudig en soms niet. Maar wat je bovenal duidelijk is geworden
is dat deze eindeloze cirkel gewoon niet meer kan bestaan. Er is een
duidelijke groei geweest vanaf het allereerste bewustwordingsproces vele
duizenden jaren geleden in oude beschavingen tot nu.
Vandaag zullen we enkele lange vragen beantwoorden met korte
antwoorden. De vragen zijn goede, maar we vinden dat lange uitleg niet nodig
is.
Laten we beginnen.
“HOE laat iemand
eerlijk los en vertrouwt op de hogere wijsheid/verbinding en begeleiding
wanneer we die doorlopende negatieve gedachten/stemmen hebben, die soms zo luid
lijken. Het maakt het heel moeilijk om het horen, voelen en vertrouwen in iets
goedgunstigs proberen te laten doorkomen. Met jaren van pogingen om te
mediteren, het gebruik van kaarsen en kristallen, bidden, het luisteren naar hoog
vibrationele muziek voel ik me nog steeds niet verbonden en in de steek
gelaten.
We hebben gevraagd om algemene vragen en geven daarom
algemene antwoorden. Velen bevinden zich op dit knooppunt. En het is prachtig
dat het een frustratie heeft veroorzaakt.
“Wat is daar zo
prachtig aan?” vragen jullie. Het heeft jullie aangezet om te vragen. Binnen
het bewustzijn van de meesten, zal de energie zich achter een blokkade opbouwen
totdat er een doorbraak is gemaakt. De waarschuwing is dat men niet
eenvoudigweg kan opgeven. Dat betekent niet dat men nooit zou kunnen
overwinnen, alleen maar dat men op een later tijdstip opnieuw moet proberen.
We zullen twee dingen zeggen over de impasse. Ten eerste
is het over het algemeen een diep gevoel dat het niet kan of dat het voor de persoon niet mogelijk is om te proberen.
Ten tweede – en net zo algemeen – is er het gevoel dat men het niet verdient.
Wij hebben deze kwesties al vele malen eerder behandeld.
Kort antwoord: Jullie kwamen hier niet om problemen te vinden die jullie
niet zouden kunnen oplossen. Geloof dat! Er is niets dat welke
goddelijke zoon of dochter van het GEHEEL niet verdient. Punt uit!
Volgende Vraag:
“Zoals ik het begrijp
zijn velen van ons eerder in andere systemen in onze Melkweg (Plejaden,
Arcturus, Sirius) door planetaire ascensie gegaan. Het is ‘wat we doen’ en
wij (ons hogere zelf) anticiperen, gebaseerd op die ervaringen, op evolutie op
lange termijn. Mijn vraag is, waarom de herhaling? Waarom noodzakelijkerwijs
dezelfde ervaring met noodzakelijkerwijs dezelfde zielen in plaats van een
nieuwe groep die dit ervaart en dat de herhaalgroepen op weg gaan naar iets
nieuws?”
Het wordt als niet eerlijk beschouwd om een vraag te
beantwoorden met een wedervraag. Wij zullen dat niettemin doen. Waarom
gaat u er van uit dat al die mogelijkheden niet plaatsvinden? Herhaalgroepen
melden zich vrijwillig aan. Nieuwe groepen besluiten om iets nieuws te
proberen. Niemand wordt gedwongen om ook maar iets te doen. In een
oneindig universum bestaan er oneindig veel mogelijkheden.
Volgende vraag:
“Waarom zijn er zoveel
mensen met gezondheidsproblemen? Daaronder zijn problemen met botten, zoals
Osteoporose, die tot breuken leidt. Heeft dit misschien iets te maken met de
activering van het Licht-Lichaam? Bij mezelf is die diagnose gesteld en ik vind
het vreemd dat zo veel anderen dezelfde problemen hebben. Ik zou het zeer op
prijs stellen wanneer de Raad iets over deze gezondheidsproblemen zou kunnen
uitweiden. Het schijnt wereldwijd te zijn onder de gemeenschap van
Lichtwerkers.”
Normaal gesproken behandelen we problemen van deze aard
niet. Voor ons ligt dit “buiten de boodschap”. We zullen echter dit
zeggen: er is een berg informatie beschikbaar die dit beantwoordt. Jullie
moeten het besluit nemen om deze te zoeken, want op jullie televisie en
in jullie kranten zullen jullie de antwoorden niet vinden. Het doet zich niet
alleen voor in de gemeenschap van lichtwerkers. Jullie zullen uiteindelijk
moeten weten wat er gedaan is met jullie atmosfeer, jullie water, jullie
voedsel en jullie medicijnen.
We zullen zeggen dat, wanneer jullie die aanleg niet zo
hebben, het erg behulpzaam zou zijn om de intentie vast te houden dat degenen
die dat wel hebben, met succes dingen kunnen veranderen.
Volgende Vraag:
“Is het mogelijk om
kansen ‘te missen’ of om ‘minder te voltooien’ dan waarvoor we hier kwamen? Hoe
kan ik het op deze manier denken/ voelen laten afnemen? Hoe kan ik onderscheid
maken tussen (te veel) in de comfortzone en (het doen van zeer vitale)
zelfzorg?”
We hebben de vraag van doel kortgeleden beantwoord. Laat ons
echter toevoegen dat jullie jezelf beoordelen en dat jullie maar al te graag
denken dat jullie ‘het mis’ kunnen hebben. Dat kan niet. Jullie kunnen
onvoorziene keuzes maken. Deze kunnen tot ontelbare mogelijkheden leiden. Het
is een spel voor het plezier. Maar niets wat jullie ooit kunnen doen zal verspild
zijn. Leef een plezierig leven en weet – en weet – dat het altijd voor jullie
eeuwdurend voordeel zal zijn.
Volgende Vraag:
“Na meer dan 25 jaar
Fundamentele Spirituele Principes studeren – en grondig onderzoeken en oefenen
en leven – ben ik nog steeds het spoor bijster over waarom het idee van
Bewustzijn van Dualiteit van ‘Dienstbaarheid tot zelf tegenover dienstbaarheid
aan anderen’ nog steeds volhardt onder de meesten die zichzelf labelen als
‘spirituele’ mensen? Vanuit mijn beleving bestaat er geen WERKELIJKE
dichotomie, alleen een verschil in identiteit: Ego-mens-lichaam zelf ‘versus’
Geest of ZielZelf. Zou het derhalve niet correcter zijn om de Keuze te stellen
als ‘Dienstbaarheid aan zelf versus dienstbaarheid aan het GEHEEL’ met iemands
menselijke zelf (ego, lichaam, persoonlijkheid) INGESLOTEN (natuurlijk, nee?)
in het GEHEEL??
Wanneer we werkelijk ALLEMAAL EEN zijn, een echt deel van
ALLES DAT IS, waarom zou er dan een conceptuele *afscheiding* van iemands eigen
menselijke zelf *van* dat GEHEEL zijn, wat resulteert in een voor de hand
liggend ‘conflict’ dat tussen die twee geplaatst is en een gelijke duidelijke
duw naar ‘zelfopoffering of ‘martelaarschap’ voor het welzijn van het
collectief’? Want wat ten goede komt aan het GEHEEL, KOMT OOK TEN GOEDE AAN HET
INDIVIDU dat deel uitmaakt van dat GEHEEL. Klopt dit? Ik koos voor service aan
het GEHEEL (versus dienstbaarheid aan ‘anderen’) – in de wetenschap dat mijn
zelf EN mijn Zelf, ALSOOK ALLE VERONDERSTELDE ANDEREN’, allemaal gelijk
ingesloten zijn in dat GEHEEL!”
Kort antwoord: zeer scherpzinnig. We hebben dat meer dan een
keer gezegd. Wij zouden alleen willen zeggen dat mensen leren door de tijd heen
en dat concepten die nu zo eenvoudig lijken te zijn, voor hun tijd heel goed in
de wachtrij kunnen hebben gestaan. Wat jullie weten, weten jullie. DAT is
Waarheid. Gefeliciteerd voor waar u dit geleid heeft.
De Venezolaanse president Maduro laat zich niet zomaar door
parlementsvoorzitter, oppositieleider en zelfbenoemd interim-president Guaidó
aan de kant schuiven. Logisch. Hij ziet zichzelf als legitiem leider. Maduro
boekte vorig jaar immers een overweldigende verkiezingsoverwinning en beschouwt
Guaidó’s actie daarom als een ordinaire staatsgreep.
Afgezien van de vraag of hij zijn leven nog zeker is na een
aftreden, heeft hij een paar machtige anti-westerse bondgenoten die niet wakker
liggen van het feit dat zijn verkiezingsoverwinning frauduleus is en dat hij
zijn bevolking terroriseert. China, Rusland en Cuba, volgens de Amerikaanse
veiligheidsadviseur John Bolton de ‘trojka van de tirannie’, staan pal achter
hem. En ondanks enkele deserties houdt Maduro ook nog steeds de steun van het
leger en die van een belangrijk deel van de bevolking.
Omdat China, Rusland en Cuba tegenover een westers blok van
Amerika, het Europees Parlement, afzonderlijke EU-lidstaten – waaronder
Nederland – en een aantal Zuid-Amerikaanse landen staan, is de strijd tussen
Maduro en Guaidó nu meer dan een binnenlands conflictje. De inzet is hoog.
Venezuela is gezegend met de grootste olievoorraden van de
wereld. Amerika importeert uit dat land de meeste olie. Trump wil met sancties
Maduro pootje lichten, zo de export naar Cuba stopzetten en de omvangrijke
afspraken over olie-voor-leningen tussen Venezuela, China en Rusland
frustreren. Daardoor wordt na een machtsovername alleen al China met een niet
te incasseren schuld van bijna 70 miljard dollar opgezadeld. Het conflict heeft
hierdoor een explosieve geopolitieke dimensie gekregen.
De situatie wordt letterlijk explosief als Trump doet wat
hij in augustus suggereerde: een militaire interventie om Maduro te verdrijven.
Deze suggestie werd door een aantal landen in Latijns-Amerika en het Caribisch
gebied terecht als een gevaarlijk en onbezonnen plan van tafel geveegd.
Luchtaanvallen zouden totale chaos creëren en voor een grondoffensief zijn
volgens analisten 200.000 militairen nodig.
Maar ondanks de mogelijk rampzalige gevolgen groeit de steun
voor zo’n interventie onder het enorme aantal uitgeweken Venezolanen. Nu al
ontwrichten ongeveer 2,5 miljoen vluchtelingen en migranten de regio, en heeft
nog eens een half miljoen zich buiten de regio gevestigd. Onze laatste resten
tropisch Nederland, zoals schrijver W.F. Hermans ‘onze’ Caribische eilanden
omschreef, kunnen er van meepraten. Alleen al op Curaçao zitten er tegen de
10.000 op een bevolking van 160.000. Nederland is op grond van het Koninkrijksstatuut
verantwoordelijk voor de veiligheid van deze gebieden.
Een Amerikaanse interventie of een burgeroorlog waarvoor
Maduro zelf waarschuwde, kan de situatie onhanteerbaar maken. Door de actie van
Guaidó en de steun die hij uit het buitenland krijgt, is een gevaarlijke nieuwe
dynamiek ontstaan.
Of de door jarenlange bezuinigingen aangetaste Nederlandse
krijgsmacht effectief massale stromen vluchtelingen kan tegenhouden, evacueren
of opvangen is de vraag. Dat geldt zeker als de Bolivaarse Marine van Venezuela
wordt ingezet. Dit is niet ondenkbaar. Het Nederlandse besluit om op verzoek
van Amerika en Guaidó van Curaçao een distributiepunt voor humanitaire hulp aan
Venezuela te maken, zal Maduro met argwaan bekijken. Voor hem is buurland
Nederland daardoor partij in het conflict geworden. Hopelijk heeft Nederland
goede afspraken over militaire steun met de Amerikanen gemaakt.
ROB DE WIJK De Venezolaanse president Maduro laat zich niet zomaar door parlementsvoorzitter, oppositieleider en zelfbenoemd interim-president Guaidó aan de kant schuiven. Logisch. Hij ziet zichzelf als legitiem leider. Maduro boekte vorig jaar immers een overweldigende verkiezingsoverwinning en beschouwt Guaidó’s actie daarom als een ordinaire staatsgreep.
Afgezien van de vraag of hij zijn leven nog zeker is na een aftreden, heeft hij een paar machtige anti-westerse bondgenoten die niet wakker liggen van het feit dat zijn verkiezingsoverwinning frauduleus is en dat hij zijn bevolking terroriseert. China, Rusland en Cuba, volgens de Amerikaanse veiligheidsadviseur John Bolton de ‘trojka van de tirannie’, staan pal achter hem. En ondanks enkele deserties houdt Maduro ook nog steeds de steun van het leger en die van een belangrijk deel van de bevolking.
Omdat China, Rusland en Cuba tegenover een westers blok van Amerika, het Europees Parlement, afzonderlijke EU-lidstaten – waaronder Nederland – en een aantal Zuid-Amerikaanse landen staan, is de strijd tussen Maduro en Guaidó nu meer dan een binnenlands conflictje. De inzet is hoog.
Venezuela is gezegend met de grootste olievoorraden van de wereld. Amerika importeert uit dat land de meeste olie. Trump wil met sancties Maduro pootje lichten, zo de export naar Cuba stopzetten en de omvangrijke afspraken over olie-voor-leningen tussen Venezuela, China en Rusland frustreren. Daardoor wordt na een machtsovername alleen al China met een niet te incasseren schuld van bijna 70 miljard dollar opgezadeld. Het conflict heeft hierdoor een explosieve geopolitieke dimensie gekregen.
De situatie wordt letterlijk explosief als Trump doet wat hij in augustus suggereerde: een militaire interventie om Maduro te verdrijven. Deze suggestie werd door een aantal landen in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied terecht als een gevaarlijk en onbezonnen plan van tafel geveegd. Luchtaanvallen zouden totale chaos creëren en voor een grondoffensief zijn volgens analisten 200.000 militairen nodig.
Maar ondanks de mogelijk rampzalige gevolgen groeit de steun voor zo’n interventie onder het enorme aantal uitgeweken Venezolanen. Nu al ontwrichten ongeveer 2,5 miljoen vluchtelingen en migranten de regio, en heeft nog eens een half miljoen zich buiten de regio gevestigd. Onze laatste resten tropisch Nederland, zoals schrijver W.F. Hermans ‘onze’ Caribische eilanden omschreef, kunnen er van meepraten. Alleen al op Curaçao zitten er tegen de 10.000 op een bevolking van 160.000. Nederland is op grond van het Koninkrijksstatuut verantwoordelijk voor de veiligheid van deze gebieden.
Een Amerikaanse interventie of een burgeroorlog waarvoor Maduro zelf waarschuwde, kan de situatie onhanteerbaar maken. Door de actie van Guaidó en de steun die hij uit het buitenland krijgt, is een gevaarlijke nieuwe dynamiek ontstaan.
Of de door jarenlange bezuinigingen aangetaste Nederlandse krijgsmacht effectief massale stromen vluchtelingen kan tegenhouden, evacueren of opvangen is de vraag. Dat geldt zeker als de Bolivaarse Marine van Venezuela wordt ingezet. Dit is niet ondenkbaar. Het Nederlandse besluit om op verzoek van Amerika en Guaidó van Curaçao een distributiepunt voor humanitaire hulp aan Venezuela te maken, zal Maduro met argwaan bekijken. Voor hem is buurland Nederland daardoor partij in het conflict geworden. Hopelijk heeft Nederland goede afspraken over militaire steun met de Amerikanen gemaakt.
(Hiddinga, Goddelijk
bewustzijn in de mens, 2009, 86-91)
‘Op een dag, terwijl hij [Boeddha; Gautama] nadacht over het leven, verscheen er een wezen aan hem. Het was de engel des levens die hem meenam op een uittreding en hem dingen liet zien over de werkelijkheden en de illusies van het leven. Deze ervaring betekende een ommekeer voor hem en hij besloot zich te wijden aan het ontwikkelen van zijn eigen ziel. Hij liet alles wat hij bezat en wat hem dierbaar was achter en ging de natuur in. in deze periode ontmoette hij soms mensen die hij op een eenvoudige manier hielp. Hij ontmoette ook verschillende ‘heilige’ [sadhu’s, die in India in bosjes rondlopen vanwege de hindoeïstische traditie van dat land: [https://en.wikipedia.org/wiki/Sadhu ] mensen en priesters, met wie hij sprak. Terwijl hij hiermee bezig was, raakte hij steeds meer in de ban van de geestelijke begeleiders die hem lieten zien wat er in het leven van belang was. Hij was in staat om dit goed te verwerken en begon ook met mensen van gedachten te wisselen en te spreken. Er vormde zich ook een kleine groep van volgelingen die zijn lessen en lezingen begrepen en die dit toepasten op hun leven.
Het bijzondere was dat hij eigenlijk geen nieuwe religie
stichtte en ook geen vaststaande levensfilosofie, maar wel veel wijsheid
ontwikkelde die praktisch in het leven kon worden gebruikt. Het viel mij op dat
deze wijsheid gekoppeld was aan het keven van de mens en in het toenmalige
India. Het was mij duidelijk dat wat hij aan de mensen gaf helemaal niets te
maken had met wat in sommige boeken die nu over het boeddhisme verschijnen
beweerd wordt. Ook viel het mij op dat hij als mens vaak niet de dingen aanging
die hem zelf problemen gaven. Het karma van zijn vrouw en kinderen bleef
onopgelost. Als mens was hij niet volmaakt. Na een redelijk lang leven, waarin
hij aan zelfrealisatie had gewerkt en leerlingen had onderricht, stierf hij en
ging hij vredig over. Het beeld veranderde. Ik zag nu ook de ziel van de mens
die later Boeddha genoemd werd en ik kreeg een schok van diepe herkenning.
Op aarde gebeurde er nu iets wonderlijks. De volgelingen
verspreidden zijn woorden en heel langzaam begon hieruit een nieuwe geloofsvorm
te ontstaan. Steeds meer mensen begonnen zich over te geven aan deze
geloofsvorm en luisterden niet langer naar de heersende priesterklasse. Dit had
grote gevolgen. Veel mensen moesten vluchten en konden niet langer in hun
eenvoudige dorpjes blijven wonen. Zij creëerden nieuwe gemeenschapen in de
bergen en woonden in grotwoningen en grottempels die zij zelf uithakten. Zij
hoopten daar veilig te zijn. De eerste boeddhistische gemeenschappen waren
geboren. Het boeddhisme kreeg voet aan de grond in andere gebieden, zoals
Nepal, Tibet en verspreidde zich ook naar andere Aziatische landen.
Na meerdere honderden jaren was de wijsheid van Boeddha
echter vervallen tot een godsdienst. Tijdens zijn leven had hij verteld dat er geen
enkele god in het leven van de mens moest zijn behalve de een-god die in de
mens zelf woont. Dus geen god buiten jezelf zoeken, maar deel zijn van het
goddelijke al. Hij had verteld dat alle levende wezens in deze God een zijn en
dat zorg voor alles wat leefde voorop moest staan [en dit schrijf ik nu
wereldwijd het klimaatprobleem zich voordoet en dat nog steeds niet wordt
erkend dat de aarde een levend wezen is!]. Maar enige honderden jaren na zijn
dood begonnen goden hun intrede te doen in de beleving van deze nieuwe
wijsheid. Het bleek dat de meeste mensen heel erg veel moeite hadden met het
afstand nemen van hun oude goden. Ik zag hoe de godin Tara (Kali!) haar intrede
deed; zij had verschillende verschijningsvormen zoals de witte Tara en de
zwarte Tara. Met andere goden en godinnen gebeurde iets soortgelijks. Mensen
voegden hun bestaande godenwereld toe aan de boeddhistische leer. Ik zag hoe
mensen in Tibet er heel anders mee omgingen dan de mensen in China of later
zelfs in Japan. Telkens werd de oorspronkelijke gedachte verweven met de al
bestaande godsdienst; leefregels werden aangepast aan lokale behoeften. Heel
langzaam werd de originele wijsheid vervormd tot een levensfilosofie of religie
met strenge regels en wetten die soms erg ascetisch waren. Boeddha had ascese
verworpen en juist willen uitbannen. Volgelingen sloten zich op in kloosters en
probeerden bizarre dingen te bereiken zoals het een jaar lang stilstaan of
stilzitten in de sneeuw. Zulke activiteiten droegen absoluut niet bij aan de
ontwikkeling van de ziel, wel aan die van het ego van de mens. Elke vrolijkheid
in het leven was verdwenen. Ik keek ernaar met een bepaalde vorm van verdriet.
De engel zette de ‘film’ stil en sprak: ‘Je hebt nu een stuk
van het leven van de mens die later Boeddha werd genoemd kunnen zien. Je hebt
ook kunnen zien hoe zij oorspronkelijke gedachten zijn vervormd tot iets wat
niets te maken heeft met goddelijke ervaring. Zijn volgelingen hebben iets van
hem gemaakt wat hij nooit was. De geschiedenis wordt altijd geschreven door hen
die daar het meeste belang bij hebben en die de geschiedenis willen gebruiken.
Zo ging het ook net de geschiedenis van Boeddha. De heilige geschriften,
gebeden en voorschriften van het boeddhisme werden niet door zelf gemaakt, maar
door zijn volgelingen. Boeddha was een bijzonder mens, dat heb je kunnen
zien. Maar hij was niet goddelijk. Hij was een gewoon mens met diepe
inzichten en hij had de mogelijkheid om zich te verbinden met het
goddelijke bewustzijn, waardoor hij nieuwe inzichten had en die kon
doorgeven aan mensen om hem heen. Hij heeft veel mensen kunnen bevrijden
van het juk van de priesterklasse die de macht in handen had in die tijd.
Hij bracht inzicht op een moment i de geschiedenis dat de hindoereligie niet
zuiver meer was. Als mens had hij ook zijn tekortkomingen en gebreken.
Hij had zijn persoonlijke leven en zijn liefdesleven verwaarloosd. Hij
kon dat niet aan. De geschiedenis heeft deze feiten later vervormd tot het
verhaal dat hij een keuze maakte voor het goddelijke en de zelfrealisatie
].
Overigens weet je dat zelfrealisatie niet losstaat van de realisatie met de medemens en jouw geliefden. Het is in ieder geval nodig om dat proces goed af te sluiten, zonder karma, en dat heeft hij helaas nagelaten.
Zijn daaropvolgende leven was een leven als een arme
arbeider die juist heel hard moest werken om zijn gezin van eten te voorzien.
In het daaropvolgende leven stierven zijn vrouw en kinderen aan gebrek en aan
de ziekte die hij in zijn vorige bestaan had willen voorkomen. De cirkel was
toen rond voor hem en hij kon verder op het pad naar het goddelijke licht. toch
was zijn opdracht daarmee niet voltooid, kijk maar eens naar het volgende
beeld. Er was nog een leven voor hem.’
We verlieten India en Azië en na een korte reis kwamen we in
een gebied dat men nu het Midden-Oosten noemt. Mijn aandacht werd getrokken
door een beeld dat ik al eens eerder gezien had (zie het visioen Het
‘Christusbewustzijn’ in mijn boek Visioenen
en uittredingen). Ik zag een kleine gemeenscha waar vier mannen een
ervaring in het goddelijke bewustzijn kregen. Zij werden letterlijk
overspoeld door deze ervaring die hen veranderde. Zij kregen de opdracht om de
wereld in te gaan en de mensen van die ervaringen te vertellen. Zij voelden
zich geroepen om slavernij, onderdrukking en armoede aan de kaak te stellen.
Drie van de vier mannen gingen op reis naar andere continenten en kwamen nooit
meer terug in hun moederland. Zij vertelden andere volkeren over de ervaring
van het goddelijke bewustzijn. De een ging naar Amerika, een ander naar Azië en
een ander naar Afrika. De vierde man bleef in zijn thuisland om daar over het
goddelijke bewustzijn te vertellen aan mensen die onder een zwaar bijgeloof en
grote maatschappelijke druk en onvrijheid gebukt gingen. Opmerkelijk was dat
ook in di geval de boodschap was afgestemd op eenvoudige mensen die slechts
hoopvolle woorden wilden horen die een uitweg boden uit hun troosteloze
bestaan. Er waren geen woorden of lezingen die ook maar in de verste verte
deden denken aan het nieuw testament in de Bijbel. De meeste mensen waren
al heel blij met het feit dat zij aandacht kregen, dat zij serieuis werden
genomen en gehoord werden.
Ik keek zeer aandachtig naar de man die in de geschiedenis
Jezus is genoemd, maar die in werkelijkheid anders heette. Ik zag zijn ziel en
zag wat ik zien wilde. Ik had dit al eens eerder gezien; toch raakte het mij
diep. Ditmaal zag ik ook nog iets anders. Ik herkende deze ziel als de ziel die
ooit als Boeddha geleefd had in India. Hij was opnieuw geïncarneerd om een
nieuwe boodschap te geven aan de mensen om hem heen. Ik zag dat hij zijn
opdracht erg serieus nam, maar dat er ook een zwaar karma aan verbonden was. Hij
was geen god, maar een man en mens en ook in dit leven waren zijn
persoonlijk leven en liefde een bron van diepe ervaringen. Het karma dat aan
dit leven verbonden was kreeg zijn vervulling in zijn sterven.
De heersende priesterklasse was erg gekant tegen zijn optreden
in het openbaar en bam hem gevangen. Na een kort verhoor werd hij ter dood
veroordeeld. Zijn dood bracht hem de verlossing van het zware karma dat hij
droeg. Hij werd aan het kruis genageld en in zijn doodstrijd roep hij vertwijfeld
uit: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?’ Op dat moment werd het
goddelijke bewustzijn voor de laatste keer in zijn leven aan hem geopenbaard en
een stem zei: ‘Ik heb je nooit verlaten, maar je hebt mij wel verlaten. Het sterven
dat je nu hebt ondergaan als Christus, terwijl je in werkelijkheid gewoon Jezus
bent, vervult je karma. Kijk naar je verleden.’
De man kreeg in zijn laatste momenten zijn karma te zien:
met ontzetting zag hij hoe hij miljoenen mensen juist de dood had gegeven in
plaats van het leven. Hij begreep zijn leven en sprak: ‘Het is volbracht.’ Op
dat moment stierf hij en ik zag hoe zijn ziel zich losmaakte en in de sferen
werd opgenomen om verder te gaan. Het lichaam werd begraven en nooit meer
gevonden.
Hij verscheen als geest nog enkele maken aan de mensen die
hij had achtergelaten en gaf hun de laatste instructies en steun. Toen was het
tijd voor hem om aan een nieuwe opdracht te beginnen. Hij kwam niet meer terug,
totdat er een nieuwe incarnatie gereed was.
‘Ik kon dit wel begrijpen. Het diepe gevoel van heimwee dat
veel mensen hebben, kreeg hierdoor een plaats. Een gevoel dat de aarde niet ons
werkelijke thuis ius en niet onze werkelijke oorsprong. Een gevoel dat soms ten
onrechte op de geestelijke sferen en de geestelijke bron wordt geprojecteerd.
Ik had wel veel vragen.
Ik had namelijk ooit de aankomst van ruimteschepen kunnen
zien op aarde. Ik had toen gezien dat de mensen uit deze vliegtuigen, die
bepaalde dieren hadden meegenomen, zich verspreidden over de aarde. (Zie
visioen in: Visioenen en uittredingen.)
In het beeld dat nu voor mij lag zag ik hun oorsprong. Ik vroeg mij af of ook
deze planeet ooit gekoloniseerd was geweest of dat het leven van de mens
hier was begonnen. Ook de gedachte dat mensen van een andere planeet zich
vermengd hadden met aardse mensachtige wezens kwam bij mij op. De engel keek
ernstig en zei: ‘De geschiedenis van de menselijke wezens is een
gecompliceerde weg van creatie en evolutie. De planeet die je nu voor je
ziet is het wezenlijke thuis van het menselijke ras. Hier is de mens
ontstaan. Hoe dat in zijn werk is gegaan is niet belangrijk, wel
dat het een langdurig proces te geweest of dat het leven van de mens hier
was begonnen.
Bij deze laatste twee
zinnen zijn vragen te stellen. 1. De oorspronkelijke planeet die ten onder is
gegaan is ‘het wezenlijke thuis’ van ons, maar wat wil dat precies zeggen?
Betekent dat dat die planeet (X) ons een ander DNA heeft geschonken dan als we
op een andere planeet waren ontstaan en ‘opgegroeid’ en ‘geëvolueerd’? 2.
Betekent dat dat iedere mensheid (op welke planeet of ster dan ooit ontstaan in
de devolutiefase van zijn ontwikkeling) per definitie een reizend kosmisch
wezen is waarbij ‘kolonisaties’ aan de orde van de dag zijn geweest (en nu ook
niet bang hoeven te zijn voor aanwezige buitenaardsen op aarde?). 3. Dat iedere
evolutiestroom of –golf zoals door Hiddinga beschreven in de neutrale zone, een
eigen specifieke afwijking en dus verschillen aan het menselijk DNA creëert,
waardoor een oneindig aantal DNA-profielen van mensheden ontstaat in ons
universum en overige multiversa?
De mens had op deze planeet ooit een mooi leven. Hij was
geestelijk goed ontwikkeld [Pleiadische roots!] en beleefde het goddelijke
bewustzijn. De ondergang van deze planeet heeft niets te maken met een ‘straf’
van God en dus ook niet met ‘de zondvloed’. Er bestaat namelijk helemaal geen
straf in Gods wezen, wel ontwikkeling en vooruitgang. De zielen die
zijn overgaan in de periode van de ondergang van deze planeet zijn engelen die
de zielen in de mensen van nu begeleiden. Zij zijn jullie voorvaderen op het
pad naar het werkelijke licht. juist omdat zij engelen zijn, is het mogelijk
dat de oerherinnering versterkt wordt als de mens bewust aansluiting
zoekt bij zij of haar geestelijke begeleiders. Datzelfde geldt voor
het mogelijke vermengen van buitenaardse mensen met aardse mensachtige
wezens. In bepaalde gevallen is dat wel gebeurd
[tegenstrijdig met Kryons visie]
, maar anders dan sommige mensen denken. De mensachtigen
stierven uit; slechts enkelen gingen op in de mens die zich begon te
ontwikkelen. Vergeet dat onderwerp dus maar.
Het is nu tijd om terug te gaan naar je lichaam, want je
bent al erg lang onderweg geweest. In de komende visioenen krijg je meer te
zien over de beleving van het goddelijke bewustzijn in de mens. Ik hoop dat je
nu beter begrijpt waarom het nodig was om deze beelden uit het verre verleden
te zien. Jullie oorsprong is zo anders dan jullie denken of geleerd wordt. Als
mensen zich beter zouden kunnen verhouden tot hun oorsprong , zouden ze zich
niet zo verloren voelen. Juist dat is zo moeilijk op dit moment in de
samenleving waar je onderdeel van bent. Men is de weg naar de bron vaak gewoon
kwijt.’
Aquarius 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.