Posted: 27 Sep 2018 01:50 AM PDT [via wakkeremensen.blogspot.nl, 27-9-18]
Time Bender, de man die kwam om de Aarde te redden, een boek van Tijn Touber – 15e hoofdstuk
- GAME MAKERS
‘In the firm belief that the American public deserves a better explanation than that thus far given by the Air Force, I strongly recommend that there be a committee investigation of the UFO phenomena. I think we owe it to the people to establish credibility regarding UFOs, and to produce the greatest possible enlightenment of the subject.’
Gerald Ford, voormalig president van de Verenigde Staten.
‘Binkie, heb ik jou ooit verteld over de Game Makers?’ vraag ik op een ochtend tijdens het ontbijt.
‘Nee, niet dat ik weet.’
‘Time Bender vertelde vele jaren geleden over deze bijzondere wezens. Hij zei dat zij degenen zijn die dit hele Spel van Leven zijn begonnen. Zij creëerden de spelregels, ontwierpen een Universum, creëerden planeten, zaaiden rassen en beïnvloeden het Spel van achter de coulissen. Zij waren ook degenen die dualiteit introduceerden door rassen een keuze te geven tussen Dienstbaarheid aan Anderen of Dienstbaarheid aan Jezelf.’ ‘Bijzondere keuze.’
Let wel: er bestaat een verschil tussen planeten met dualisme (als evolutieproces) en één enkele planeet per universum met dualisme gecombineerd met de Vrije Wil en Vrije Keuzebeschikking, en dat is onze Aarde (een zwaarder evolutieproces). Vandaar dat de planeten met alléén dualisme ‘eenvormige’ planeten zijn met vaste levenspatronen en daarmee minder zwaar dan de Aarde. Waarom?
De Aarde en aardse mensen zijn dus ‘begiftigd’ met de Vrije Wil én Keuzevrijheid en dat betekent dat de mensen tot sint juttemis ‘verkeerde’ keuzen kan maken vanuit een eigen verantwoordelijkheidsgevoel. Dat betekent ook dat je ‘oneindig’ lang in 3D kunt blijven wonen en leven omdat je daar zelf voor kiest en niet wilt terugkeren tot het Vaderhuis, het Land van Oorsprong.
‘Ja, het is deze tegenstelling die ons door de eeuwen heen heeft voortgedreven en het Spel gaande heeft gehouden. Het is het vuur onder de reet van de mensheid, zeg maar.’
‘Ik vraag me af of wij los kunnen breken van deze bezetenheid door uit de dualiteit te stappen. Ik bedoel: voor mij is het niet echt een keuze, want dienstbaar aan anderen zijn en dienstbaar aan jezelf zijn voor mij geen tegenstellingen. Ze zijn beiden belangrijk. Zonder dienstbaar te zijn aan jezelf kun je anderen niet dienen. Zonder dienstbaar te zijn aan anderen, kun je jezelf niet dienen.’
‘Ja, daar heb je een goed punt.’
‘En hebben Time Bender en Hidden Hand je niet telkens verteld dat er feitelijk niemand buiten jou is? Hoezo dienstbaar aan anderen? Er is niemand anders. Het is dus in mijn ogen een valse contradictie en ik ben daarom denk ik een tijdje geleden al gestopt met al te serieus nemen van dit spelletje.’
‘Interessant dat je dat zegt. Alloya vertelde me dat wij zullen weten dat het Spel voorbij is als de spelers beginnen in te zien dat het een spel is en zichzelf gaan herkennen als degene die het spel maken: de Game Makers. Het is net als in die film met Jim Carrey, The Truman Show.
Op het einde raakt hij letterlijk de muur van zijn wereld en beseft dat het een groot spel was. Het is nooit echt geweest, maar een virtuele realiteit, als een computer spel dat levensecht lijkt.’
In de week na dit gesprek worden we steeds nieuwsgieriger naar de mysterieuze Game Makers aan de top van de piramide. De enige persoon waarvan ik weet dat ze ons meer over hen kan vertellen, is Alloya. Zij was er tenslotte bij vanaf het begin bij. Ik bel haar op en we zijn meteen welkom. Het regent pijpenstelen wanneer we langs de zuidwest kust van Engeland rijden. De ruitenwissers van de huurauto hebben het moeilijk om de enorme wolkbreuken weg te vegen. We rijden haast stapvoets het stadje binnen waar Alloya woont: Penzance, dichtbij St. Michaels Mount waar zij Lucifer ontmoette. Het stadje is typisch Brits: grote kathedralen, formele Victoriaanse huizen en op bijna elke hoek een pub. Er is ook een pittoreske haven met kleine vissersboten die door de rukwinden heen en weer worden geslingerd.
Alloya verwelkomt ons met een hartelijke knuffel. Het is fijn om haar weer te zien en ook Binkie voelt zich direct op haar gemak. Alloya’s kleine huisje voelt als een veilige haven in de ziedende storm. Terwijl Binkie vrienden wordt met hond Blazy, gaat Alloya naar de keuken om thee te maken. Ik kijk om me heen en zie prachtige edelstenen en een vreemd soort kristallen die van plastic gemaakt lijken te zijn. Ik pak er een op en bekijk het aandachtig.
‘Dat is Orgonite,’ zegt Alloya wanneer ze met de thee binnenkomt.
‘Het is gemaakt van kunsthars en werd in de dertiger jaren van de vorige eeuw ontdekt door ene Wilhelm Reich. Deze geleerde wilde een manier vinden om levensenergie te vangen en te versterken. Hij kwam met dit mengsel van hars, edelstenen, mineralen, ijzer, aluminium en koperdraad. De hars krimpt als het uithardt en veroorzaakt druk op de stenen. Dit brengt nulpunt energie teweeg, vrije energie.’ ‘Dus de kracht van de stenen wordt door druk naar buiten gebracht?’
‘Ja. Het procédé verhoogt het effect van de mineralen enorm. Orgonite beschermt, laadt op, reinigt de ruimte, grondt en creëert een harmonieuze atmosfeer. Reich heeft er zelfs ziekten mee behandeld. Hij legde patiënten in een kleine kamer – een soort ouderwetse telefooncel – geheel beplakt met Orgonite. Zijn resultaten waren fantastisch en al spoedig werd hij als bedreiging gezien voor het establishment. De FBI en de FDA grepen in. Ze beschuldigden Reich ervan de Food and Drug Act te overtreden en spanden een proces aan. Reich verloor de rechtszaak. Al zijn machines werden vernietigd, zijn boeken werden verbrand en hij werd twee jaar opgesloten in de gevangenis waar hij stierf.’
‘Dat klinkt als wat er met Nicola Tesla gebeurde, met Viktor Schauberger, en andere genieën die hun tijd vooruit waren. Zij eindigden gewoonlijk in de gevangenis of in armoede. En toen zij stierven waren hun ontdekkingen opeens verdwenen.’
Alloya zucht en installeert zich op de bank. Dan wil ze alles over Binkie weten. Binkie vertelt over haar leven, haar sterke verbinding met Moeder Aarde en het dieren- en plantenrijk. Ik geniet van het contact van de twee vrouwen die elkaar vinden en beiden manieren hebben gevonden om diep te luisteren naar de frequenties van de natuur en van de Kosmos. Na een poosje wendt Alloya zich naar mij en vraagt hoe het gaat.
Ik steek van wal: ’Het gaat goed, dank je. Hidden Hand, Time Bender en mijn Pleiadische vrienden houden me flink op koers. De laatste tijd ben ik echter heel nieuwsgierig geworden naar de Game Makers. Binkie en ik een aantal keer ervaringen gehad waarbij het net lijkt alsof we in- en uit het Spel kunnen stappen. We voelden ons een beetje als de Game Makers waar jij het destijds over had, alsof we soms het spel van bovenaf aanstuurden. Kun je ons wat meer vertellen over deze Game Makers? Wie zij zijn precies, en wat doen ze?’
‘Game Makers orkestreren realiteiten. Zij komen samen zoals wij dat zouden doen voor een partijtje schaak, maar hun spel betreft het scheppen van hele samenlevingen. Zij doen dit middels blauwdrukken en brengen deze realiteiten in als levensvormen op verschillende planeten, tot in de kleinste details. Zij zaaien ook zichzelf in de civilisaties. Ze zijn vormloos, maar kunnen zich hullen in iedere vorm die ze maar willen, waardoor ze tegelijkertijd acteur en regisseur kunnen zijn. ‘Dus zij bestaan zowel in het Spel als daarbuiten?’
‘Precies. Wanneer de Game Makers een specifieke blauwdruk voor een civilisatie creëren, bevat het vele versies van henzelf die zich uiten in verschillende werelden, planeten en realiteiten. Deze realiteiten beïnvloeden elkaar waardoor weer nieuwe realiteiten ontstaan. Dit proces kan gemakkelijk uit de hand lopen en onvoorspelbaar worden. De taak van de Game Makers is om in één keer al deze realiteiten te overzien en ermee te jongleren zoals een circusartiest. Hun doel is te leren van elke versie van de blauwdruk.’
‘Hoe zien deze blauwdrukken eruit?’
‘Het zijn codes. Deze taal bestaat uit geometrische structuren, geluiden en symbolen. De codes zijn op alle niveaus van bestaan geïnstalleerd en uiten zich in verschillende vormen. Codes nemen een leven van zichzelf aan. Ze wisselen met elkaar uit en creëren hierdoor steeds meer realiteiten.’
Ze leunt naar voren om thee in te schenken en zegt gedecideerd: ‘En dat is precies wat er nu van ons wordt verwacht.’
‘Wat bedoel je?’
‘Wij moeten als Game Makers worden. Van ons wordt gevraagd om onze multidimensionale vorm volledig te incarneren in de mensenvorm die we nu op Aarde hebben. Onze taak is om de schijnbaar verschillende en contrasterende realiteiten samen te brengen in één wezen.’
‘Hoe doe je zoiets?’ wil Binkie weten.
‘De kunst is om de polariteiten niet als tegenstellingen te zien, maar als realiteiten die naast elkaar bestaan. We zijn heel en gebroken, god en mens, engel en duivel. De kunst is om in termen van en/en te gaan denken in plaats van of/of. De eenheid en de dualiteit zijn niet tegengesteld aan elkaar, maar verschillende realiteit-frequenties die op hetzelfde moment plaatsvinden.’
Er bestaan wel twee soorten dualiteiten of polariteiten: verschillende frequentiepatronen, maar op andere dimensionale vlakken: dualiteiten als dag en macht, man en vrouw op aarde en dus 3D, maar yin en yang ofwel mannelijke en vrouwelijke energieen die in 5D harmonieus samenwerken in ieder mens die de dualiteit is overstegen, materie en antimaterie op multidimensionaal vlak.
‘Ja, zo ervaar ik dat ook,’ zegt Binkie. ‘Dat is je aan te zien. Je geniet volop van het Aardse bestaan en bent tegelijk al heel in jezelf. In feite heb je niets nodig, en dat is ook precies de reden waarom je zo van het leven kunt genieten.’
Ze steekt een wijsvinger omhoog en zegt: ‘En nu heb ik een raadsel voor jullie. Weten jullie hoe de Game Makers weten wanneer het Spel is voltooid, wanneer het Game Over is?’
‘Laat me raden,’ zeg ik. ‘Volgens mij weten ze dit als ze zichzelf in het Spel gaan herkennen en zichzelf gaan zien als acteurs en regisseurs.’
‘Inderdaad, goed geraden Grasshopper. En dat is dus wat jullie nu langzaam beginnen te ervaren. Gelukkig zijn er steeds meer mensen die nu ontwaken in het Spel en het zien voor wat het is: hun eigen schepping. Ze beginnen in te zien dat ze al die tijd maar naar één ding hebben gezocht: zichzelf.’
‘Amen to that.’
Blazy is inmiddels aan Binkie’s voeten in slaap gevallen. Ze ziet er schattig uit, met haar mond half open en haar tong op het kleed. ‘Wat een lieve hond, Alloya. Ik moet denken aan wat de yogi’s altijd zeiden: als je tong ontspannen is, dan is het onmogelijk om te denken. Blazy heeft duidelijk geen meditatietraining nodig.’
‘Ja, we kunnen veel leren van dieren. Ze kunnen ons helpen om over onze angst voor buitenaardsen heen te komen. Dieren leven op dezelfde planeet als wij, maar zijn in veel opzichten heel anders. Toch zien we hen niet als buitenaardse wezens. Wanneer we leren om met dieren te communiceren, kan ons dat helpen ons voor te bereiden op communicatie met buitenaardsen, die in feite meer verwant aan ons zijn – genetisch gesproken – dan dieren.’
Overigens kan ik nu aankondigen dat ik een boek over ufo’s ga bespreken van een natuurkundige Delftenaar, Coen Vermeeren, waarin ik gisteravond heb gelezen dat de ufo’s hier vooral aanwezig zijn om nucleaire installaties te controleren en ons geen nucleaire spelletjes laten spelen, omdat het dan gegarandeerd uit de hand loopt en de aarde vernietigd wordt; dat is volgens het Galactische Plan niet mogelijk. Daarover dus meer binnenkort.
‘Toch snap ik wel dat mensen bang zijn voor buitenaardsen,’ zegt Binkie. ‘Er doen zoveel verhalen de ronde over mensen die werden ontvoerd door de Greys.’ ‘Dat is waar, maar de meeste mensen begrijpen niet waar deze ontvoeringen over gingen. De Greys zijn een zeer interessant ras, die diepgaand verbonden zijn met de menselijke evolutie. Op een bepaald moment in hun ontwikkeling dreigden zij uit te sterven, maar slaagden erin om hun ras te redden met hulp van de mensheid.’ ‘Hoe hebben wij hun dan geholpen?’
Allemaal nepnieuws, want dat was mogelijk onder de oude energie van vóór de kentering van dec 2012, maar in de nieuwe energie niet meer bestaat. Al die verhalen kunnen de prullenbak in.
‘De Zeta, zoals zij ook wel worden genoemd, gingen destijds te ver in een technologische, wetenschappelijke, mind-georiënteerde benadering van het leven. Ze raakten vervreemd van hun spirituele oorsprong en hun emotionele intelligentie. Hun hartchakra was zo goed als dicht. Ze zochten naar een oplossing en begonnen ons te bestuderen. Ze hoopten dat zij hun verloren DNA konden herstellen en van ons konden leren om weer liefdevol te zijn, empatisch en emotioneel. Uiteindelijk is dat gelukt. Het kruisen van de soorten – wat het doel was van de ontvoeringen – is nu gestopt. Het stopte al in 1996, toen zij een hybride wezen – een kruising tussen mens en Zeta – wisten te creëren die volledig aan hun verwachtingen voldeed.’
‘Dus zij schiepen een nieuw ras. Wow. Waar zijn die nu?’ ‘In een parallel realiteit zevenhonderd jaar in onze toekomst. Hun planeet is prachtig: bevolkt met planten, bloemen en dieren vanuit de hele Melkweg, inclusief de Aarde. Ze zijn ons zeer dankbaar en willen ons graag op iedere mogelijke manier helpen. Ze houden oprecht van ons en respecteren ons voor de rol die wij hebben gekozen om de polariteiten op te lossen.’ ‘Hoe helpen zij ons dan?’
‘Ze onderwijzen ons, voornamelijk in onze dromen. Ze voorkomen ook dat wij de planeet opblazen. Dat is de voornaamste reden waarom er zoveel buitenaardse voertuigen worden gezien rondom militaire bases. Het is verschillende keren voorgekomen dat bommen al klaar stonden om te worden gelanceerd, maar onklaar werden gemaakt door de Zeta en andere goedwillende rassen.’ ‘Hoe weet je dat de Zeta contact met je maken?,’ wil Binkie weten.
‘Het zijn nog steeds heel technische wezens en wat ze onder meer doen, is op klokken dubbele cijfers laten zien. Wanneer je overal 11, 33 of andere dubbele digits ziet, is de kans groot dat de Zeta je aandacht vragen.’
Meestergetallen dus.
‘Cool, daar gaan we op letten. Alloya, je vertelde me destijds dat ik contact moest maken met het Leeuwenmens op een hoger niveau. Ik vind het nog steeds lastig om te weten of dat lukt of niet. Misschien kun je wat meer vertellen over de verschillende rassen die in ons Universum wonen, zodat het makkelijker wordt om me in hen in te leven en deze ervaringen omhoog te halen. Kun je vertellen hoe de verschillende rassen eruit zien, wat ze eten, wat voor kleding ze dragen, hoe ze praten, enzovoorts.’
Ik merk dat Alloya gereserveerd wordt en niet direct antwoordt. Heb ik iets verkeerds gezegd? Ze leidt de aandacht af door opnieuw thee in te schenken en koekjes te presenteren.
Dan zegt ze aarzelend: ‘Weet je, ik begrijp dat je deze dingen wilt weten, maar ik denk niet dat het je zal helpen. Je rationele mind wil het allemaal begrijpen, maar als ik je al deze details ga vertellen, raak je verstrikt in beelden en concepten. Het is veel belangrijker dat je contact maakt op het niveau van gevoelens. Je moet deze verloren ziel-aspecten weer gaan voelen.’
Binkie knikt instemmend.
‘Kun je me daarmee helpen dan?’ vraag ik.
‘Ik kan je daar zeker mee helpen in de vorm van een geleide visualisatie.’
‘Dat klinkt goed, toch Binkie?’ Binkie heeft haar ogen al gesloten. Alloya installeert zich weer op de bank en gaat met gekruiste benen zitten. Ik volg haar voorbeeld en sluit ook mijn ogen.
’Ok,’ zegt ze.
‘We gaan eerst bewust contact maken met jouw ziel. Het maakt niet uit of je iets ziet of voelt. Wanneer je je ziel aanroept, is die daar. Wanneer je contact maakt met je hogere zelf, dan kun je andere aspecten van jezelf gaan aanroepen – je zogenaamde buitenaardse incarnaties – en je ziel vragen om deze te integreren. Je doet dat door deze energie in te ademen. Wat er zal gebeuren is dat jouw systeem – wanneer je deze andere frequenties toelaat – weerstand zal bieden.
Als je deze weerstand kunt laten bestaan zonder deze te onderdrukken, zal die vanzelf oplossen. Hoe meer weerstand je oplost, hoe meer ziel-delen je kunt integreren.’
Ze zet nu wat zachte achtergrondmuziek op en begint aan de meditatie: ‘Adem een paar keer diep in- en uit en ontspan je lichaam. Roep jouw hoogste zelf aan en zet de intentie neer dat je er klaar voor bent om andere aspecten van jezelf te integreren.’
We ademen een tijdje diep door en langzaam maar zeker voel ik de ruimte om ons heen zwanger worden van een grote kracht. Er is ineens meer leven in de ruimte, meer intensiteit.
‘Jouw ziel is nu rondom je. De neutrale energie van levenskracht is nu geprogrammeerd met de energie van jouw ziel. Adem deze levenskracht in. Met iedere uitademing breng je die energie naar iedere cel van je lichaam. Jouw ziel leeft in een hoge frequentie. Door deze frequentie toe te laten, breng je blokkades naar de oppervlakte. Emoties kunnen omhoog komen. Wanneer dat gebeurt, adem daar dan doorheen met de energie van de ziel.’
Het diepe ademen maakt me duizelig. Het brengt ook emoties omhoog en weerstand tegen deze emoties. Mijn onderlichaam begint weer rondjes te draaien, zoals bij Walaya. Ik voel me af en toe intens moe, een beetje misselijk en moet de hele tijd gapen en boeren, wat ik probeer te onderdrukken.
‘Onderdruk niets, laat het gaan, alles mag er zijn,’ hoor ik Alloya in de verte zeggen.
‘Na verloop van tijd zul je vanzelf merken dat het ontgiftingsproces rustiger wordt. Je adem wordt regelmatiger en dat is een teken dat je in de fase van integratie komt. De weerstand is weg en hogere aspecten van jouw wezen kunnen worden geïnstalleerd en geïntegreerd.’
Na een tijdje voel ik dat mijn postuur is veranderd. Ik zit kaarsrecht, borst vooruit, buik in, schouders naar achteren. Ik voel een ongelooflijk rustige kracht door me heen stromen. Een soort onverschrokkenheid die ik nooit eerder heb ervaren. Dan gebeurt er iets vreemds: ik voel dat ik een leeuwenstaart heb. Ineens wordt de stilte doorbroken door gegrom. Het is Blazy die wakker is geworden en met een angstige blik naar mij kijkt. Ik kijk haar met goudkleurige ogen aan en lach haar toe. Ze jankt zachtjes en legt haar hoofd weer neer. Ik voel me ongelooflijk zelfverzekerd en robuust. Mijn hart voelt als een stralende zon die van binnenuit schijnt. Ik ben volledig in mijzelf gecentreerd en zou hier voor altijd kunnen blijven zitten. Ik heb geen idee hoe lang we daar op die bank zitten. Wanneer ik Alloya’s stem weer hoor, lijkt ze vanuit een andere dimensie tegen ons te spreken: ‘Hier zijn wat dekens en kussens. De badkamer is boven, doe alsof je thuis bent. Ik ga naar bed. Tot morgen.’ We vallen tevreden in slaap terwijl Blazy naast ons op de grond lekker snurkt. Het laatste wat ik zie voordat ik in dromenland aankom, is haar tong die op het kleed hangt.
Wordt vervolgd…..
Door Veronica vertaald en door Tijn Touber gecorrigeerd
Aquarius 