Scheiding tussen kerk en staat

[Peter Toonen, De thuiskomende AARDE. Essays over de transformatie van onze planeet voorbij 2012. 2009, p.117-119]

Toevalligerwijs een vervolgpassage op de vorige blog over Peter Toonen, over de scheiding van kerk en staat die een aparte bespreking vraagt:

‘In het Westen gaan we tegenwoordig prat op onze scheiding tussen kerk en staat. Daarom zeggen we bijvoorbeeld dat we tegen hoofddoeken zijn voor vrouwen in officiële functies. In Europa is vooral de Franse Republiek daartegen, maar nu neigt ook het Koninkrijk der Nederlanden voor zo’n soort verbod.[1] Even weer wat geschiedenis: de scheiding tussen kerk en staat is ontstaan omdat men in Europa in de zestiende eeuw (begin laatste baktun) de wereldlijke macht wilde indammen van de Romeins Katholieke Kerk. Dat klinkt op zich goed, want de Kerk had tot die tijd ook de macht over het wereldlijke gezag en daar kregen steeds meer vrijdenkende mensen (lees: wetenschappers en handelaren) problemen mee.[2]

Maar waarom zou je vervolgens iemands persoonlijke spirituele overtuiging moeten loskoppelen van zijn/haar politieke of maatschappelijke overtuiging? Dat kan niet, want dat zou toch hetzelfde moeten zijn? Jouw eigen overtuiging is jouw eigen overtuiging, waar die ook vandaan komt, waarop die dan ook is gestoeld.[3] En die mag je vervolgens in alle vrijheid uiten. Daarin is men in de Lage Landen, godszijdank, geheel vrij.[4] Zolang jij een ander vrij laat in zijn manier van denken, mag jij denken en daar naar leven wat je wilt.[5] Prachtig, houden zo!

Los van xenofobie (die wel degelijk een grote rol speelt, maar dat is weer een andere kwestie), is de hoofddoekjeskwestie één van de vele kunstmatig gecreëerde problemen die inherent zijn aan de gekunstelde koppeling in de politiek tussen geestelijke en materialistische keuzes. Als politiek alleen maar over de verdeling van de centen gaat dan raakt de eigenlijke ideologische overtuiging daar sowieso los van. Dan kun je vóór een beter milieu zijn en toch niks doen aan het stimuleren van alternatieve energie. Dan kun je vóór een betere dierenwelzijn zijn en toch niks doen aan de bio-industrie. Dan kun je vóór beter onderwijs zijn en toch niet luisteren naar de klachten van leraren en leerlingen. En dan kun je vóór vrijheid van godsdienst zijn en toch tegen hoofddoekjes.

De scheiding tussen kerk en staat is dus[6] niet altijd een zegen. Het zorgt ervoor dat werkelijke[7] visionairs niet meer gehoord worden [die kunnen zich altijd laten horen en zeker in dit tijdperk van sociale media! jw]. Het kan er voor zorgen dat zowel politici als wetenschappers de grootste immorele troep kunnen scheppen. Je kunt nu in principe een voor onze planeet zinloze of zelfs zeer schadelijke uitvinding doen, en vervolgens zonder persoonlijke consequenties voor deze daad braaf gaan biechten in jouw kerk.[8] Weg met de ziel, lang leve de scheiding van geest en lichaam?[9]

Religie komt van het latijnse [werk]woord religare, wat ‘verbinden’ betekent.[10] Mensen hebben een natuurlijke behoefte aan verbinding met elkaar en met hun thuis.[11] In de indiaanse Hopi traditie zijn mensen de dappere galactische krijgers die op aarde zijn afgedaald om het experiment van Vrije Wil in de meest dichte materie in een uithoek van de melkweg tot een goed einde te brengen. Maar zoals zijn favoriete cabaretier Theo Maassen zegt op het einde van zijn laatste show: we zijn daarna de weg kwijt geraakt, en we missen ons ‘thuis’. Daarom zijn we volgens mij met religie begonnen.[12] En dat hebben we tijdens de ‘geschiedenis’ gematerialiseerd tot grote en kleine instituten, georganiseerde gedachtesystemen. Ik denk dat dit de enige planeet in de melkweg is met godsdienstige systemen waarin de bewoners hun zielenwezen afstaan aan priesters en andere helden die al dan niet heilige boekteksten hebben aangeleverd en waarvan verwacht wordt dat zij op deze planeet beter de weg weten naar ons galactische thuis.

Ik pleit daarom niet primair voor een scheiding tussen religie en staat, tussen twee instituten die buiten je om lijken te liggen, maar voor een persoonlijke en innerlijke verbinding tussen jouw geest en lichaam, tussen wat jij denkt en doet.[13] Ik pleit voor een bewustzijn over het verschil tussen jouw eigen belang en dat van de gemeenschap. Voel het verschil tussen wanneer een politicus zijn ziel of zijn ego laat spreken, tussen liefde en angst. Ik pleit voor een bewustzijn over het verschil tussen jouw keuze voor je eigen belangen en die van onze planeet. Ik pleit voor een bewustzijn over verschil tussen ego en non-ego, juist als je (politiek) macht hebt. Vraag niet: wat kan deze planeet voor mij doen? Maar: wat kan ik doen voor deze planeet? Pas dan heft de kunstmatige scheiding tussen geest en lichaam zich weer op. Dan doe je waarin je gelooft. Dan volg jij je hart. Niet makkelijk wellicht als je dat nooit thuis of op school geleerd hebt…

Ik pleit voor een vernieuwing van het begrijpen van de normbepalende hiërarchische waarden van universele esthetische normen en waarden. Normen en waarden? Kijk naar de schoonheid van de natuur en de kosmos!

Ach, ik heb niks te pleiten, het is uiteindelijk het universum dat beslist, en wel via Moeder Aarde. In al haar liefde staat zij ons toe om hierover mee te beslissen. Dat is haar liefde, haar ‘democratie’. Kies je voor haar? De enige religie die ik aanvaard is die van onze Moeder, mijn planeet doe we allemaal onze aarde noemen.

Word je een mens of blijf je een alien, een ziel in een menselijk lichaam die koos voor een bestaan op deze planeet, terwijl je haar tegelijkertijd als een vreemde gastvrouw beschouwt? Nu je hier toch bent: word je een ziel die via zijn lichamelijke zintuigen als mens werkelijk kan houden van deze aarde? Of wil je haar blijven gebruiken voor jouw ego-spelletjes?

Als je dit artikel over pakweg zeven jaar leest, hoop ik dat dit een verslag was van een achterhoedegevecht in een strijd tussen licht en duisternis van het leven in de materiële fysieke dichtheid van planeet Aarde, naar aanleiding van de verwarring die ontstond omdat de mensen de materie voor de enige echte werkelijkheid hielden, zodat hun soortgenoten via materialistische ‘blink blink’ technologie van deze illusie konden profiteren om hen te onderdrukken en uit te buiten en daarmee de ziel van de mens, onze goddelijke vonk te ontkennen.’

Hoewel er nog een tweetal passages volgen ter besluit van dit hoofdstuk, besluit ik mijn commentaar met de opmerking dat uit deze laatste alinea blijkt dat deze gebaseerd is op de illusie dat de veranderingen op aarde een ‘kort’ tijdsbeslag zullen kunnen innemen, maar de Maya-kalender brengt voor de kleinste veranderingen al duizenden jaren in rekening.

Hoewel Moeder Aarde nu in de 5^e Dimensie leeft of verkeert, is de mens zelf daar nog in geen velden of wegen aan toe en daarom zijn wij aan het ‘wachten’ – niet het juiste woord, want van wachten in de passieve betekenis van het woord is geen sprake: wij zullen de veranderingen als scheppers zelf in gang moeten zetten, maar de tegenwerking van conservatieven als Trump is te groot – op punt Omega waarop onze ziel de keuze wordt voorgelegd om actief bij te dragen aan het herstel van de gezondheid van onze Moeder Aarde of niet, en dan is vertrek hier onvermijdelijk. Het is de keuze van toegang verkrijgen tot de 5^e Dimensie of in de 3^e blijven, maar dan op een andere 3D-planeet. Die transformatie zal tijdens onze generatie mensheid plaatsvinden.

[1] Wat hier door Toonen geschreven wordt is feitelijk onjuist. Lees mijn blog ter zake: https://aquariuspolitiek.wordpress.com/2017/06/01/een-heel-nuttige-herinnering-van-staatsrechtelijke-beginselen-door-erik-jurgens-volkskrant-godsdienstvrijheid-kledingvoorschriften/

[2] En terecht aangezien alles wat door de kerk verboden was, ook in de maatschappij niet mocht vanwege de alom gevestigde wereldlijke macht van de kerk. Er heerste een feitelijke theocratie.

[3] Ook als die overtuiging is gestoeld op een geheel verkeerde opvoeding door d=eigen ouders die zich baseerden op kerkelijke dogma’s? Die dogma’s die de samenleving gevangen houden in verkeerde godsbegrippen, zoals de god die in de hemel leeft in plaats van in ieder mens afzonderlijk in zijn eigen (geestelijke) hart of ziel? Dit is kortom het fundamentele dilemma van geestelijke ‘waarheden’ die in een dualistische wereld niet op het innerlijk (lees: de innerlijke beleving) zijn gebaseerd en daarom volkomen vals kunnen zijn – vandaar de uitdrukking ‘valse’ profeten – en de wereld gevangen houden in uiterlijkheden in plaats van innerlijk geloof en waarheid.

[4] Wel privé, maar niet in het publieke domein in bepaalde functies, zoals in de bovenstaande link wordt aangegeven.

[5] Het probleem met de huidige polarisatie in onze maatschappij tussen de seculiere en de moslimwereld (lees: onze Nederlandse moslimgemeenschap) is dat de oudere generaties migranten zijn opgevoed in een eenheid tussen politiek en religie, waar wij in Europa terecht afstand van hebben genomen vanwege onze eigen godsdiensttwisten tijdens de Verlichting en Renaissance. De Unie van Utrecht is het eerste volkenrechtelijke verdrag waarin de eerbiediging van alle godsdiensten gegarandeerd stond in een wereld met staatskerken. Zonder die Unie van Utrecht zou ons land ook niet tot een godsdienstig veelkleurige natie (kunnen) zijn uitgegroeid.

[6] Dit is dus een persoonlijke conclusie van de auteur, die door velen terecht niet wordt gedeeld.

[7] Wie zijn dat?

[8] Hoort dit alles niet tot de gewone levensprocessen binnen een dualistische (wereld)maatschappij, waarin ieder individueel mens juist zelf moet zoeken naar zijn eigen waarheid en de illusies van deze wereld moet leren herkennen om er alleen zó bovenuit te stijgen? Alleen op die manier komen we uit in de wereld van na 2012, maar het vereist alsnog een lange aanloop naar de echte vijf-dimensionale wereld, waarheen we op weg zijn.

[9] Hierop hoef ik niet meer te reageren, na mijn voorgaande kanttekeningen.

[10] Verbinden in de spirituele betekenis betekent dat ieder geloof uit dezelfde bron is ontstaan, te weten de scheppende Bron van het Leven. Zolang de mensheid daar zijn eigen (nationalistische) betekenis aan geeft en altijd heeft gegeven, wordt dat Eenheidsbewustzijn dat religare bedoelt te zijn, door de dualistische mensheid niet herkend, noch erkend en worden de godsdiensten/religies tegen elkaar opgezet en uitgespeeld. Dit alles hoort tot de wereld van illusies die onze aarde kenmerkt als 3^e dimensionale wereld.

[11] Maar van/door ‘nationalistische’ identiteit en drijfveren voorzien! Daarmee verdwijnt het samenbindende element als het grensoverschrijdend wordt.

[12] Er bestaat een ‘theorie’ van de auteur Jaap Hiddinga die aangeeft dat de mens die in de duale werelden is afgedaald, dat uit eigen keuze heeft gedaan en daarom via religie de weg moet zien terug te vinden naar ‘Thuis’, naar de Bron om zich alsnog te voegen bij dat Bronbewustzijn.

[13] Daar pleit ik dus ook voor!

Geestelijke armoe van huidige mensheid en cultuur goed verwoord

[Peter Toonen, De thuiskomende AARDE. Essays over de transformatie van onze planeet voorbij 2012. 2009, 116/7]

‘Ik heb bij de oorspronkelijke volkeren van Midden- en Noord-Amerika mogen meemaken hoe men daar gezamenlijk tot beslissingen kwam. Men zat in een cirkel. De mannen in een binnencirkel, de vrouwen in die daar omheen. Eerst was er stilte. Dan begon één van de aanwezigen te spreken, d.w.z. de geest sprak door hem. Vervolgens sprak de geest via een ander. Er werd niet gepraat of gediscussieerd, maar gesproken en geluisterd. Er werd niet geoordeeld, er was wat er was. En vaak met veel emotie, maar dat was niet persoonlijk bedoeld, maar wederom een uiting van de geest via een mens. Een ‘indiaan’ zegt niet: ik ben boos, of ik ben verdrietig. Maar er stroomt boosheid door mij. Of: er stroomt verdriet door mij heen (of blijdschap). Voel je het verschil? Er was nooit een afspraak over de tijdsduur van een bijeenkomst. Er was uiteindelijk slechts een moment waarop voor iedereen helder was wat de hoogste beslissing was. En die werd vervolgens voorgelegd aan de vrouwen. Pas als zijn daarna ‘ja’ knikten, was er werkelijk beslist.’

De conclusie luidt dus dat onze democratie een materialistisch instrument is omdat ‘we’ – samenleving en politiek – het contact met ons hart zijn verloren (geraakt). Dat past ook bij het dualisme van de aarde en van deze mensheid. Er is dus sprake van een evolutionaire ontwikkeling vanuit deze materiële dimensie terug naar de spirituele. Pas als ons dat is gelukt, zijn we als mensheid ‘verlicht’.

De samenleving wordt opnieuw gevormd – het land heeft nieuwe regels nodig – dl 1

[hfd x in: Christoph Fasching, channeling van Aartsengel Gabriel, de samenleving in 2015. Een handleiding voor het geven van een nieuwe maatschappij in de vijfde dimensie. Uitgeverij Akasha, 2012 (3^e druk)

(121) ‘Met nieuwe regels bedoelen we hoe het samenleven van de mensen in de toekomst wordt georganiseerd. Zoals we al zeiden, zal de bevolking van een regio een Raad van Wijzen kiezen die gaat over de eerlijke verdeling van de hulpbronnen. De vraag is nu: houden de mensen zich aan de nieuwe regels en zo niet, wat dan? In een samenleving zul je altijd verschillende standpunten hebben, want ieder mens is een individu met eigen persoonlijke ideeën over hoe zijn leven eruit moeten zien. Juist dit individuele dient gerespecteerd te worden, want we zijn allemaal hier om de ervaringen op te doen die we voor onze incarnatie hebben uitgekozen. Daraom is de eerste regel maar voor één uitleg vatbaar.

Ieder kan doen en laten wat hij wil!

Dit betekent dat iedereen zelf beslist of hij werkt, wat voor werk dit is, of dat hij zijn hele leven wil studeren of misschien een tijd lang niets wil doen om zich aan zijn geestelijke of fysieke ontwikkeling te wijden. Dit betekent ook dat niets en niemand hem ergens toe kan verplichten.

Wanneer vandaag de dag iemand niets doet, verdient hij geen geld en kan hij zich geen woning permitteren of eten kopen. Hij leeft op kosten van de staat en moet in zijn levensbehoeften worden voorzien, anders heeft hij geen eten. Als straks in de nieuwe samenleving het leven de hoogste prioriteit heeft, zodat de ziel in staat is haar gewenste ervaringen in deze incarnatie te vergaren, moet iedereen de garantie hebben dat wanneer hij alleen doet way hij wil doen, hij conform deze garantie een dak boven het hoofd heeft en alle noodzakelijke dingen om te overleven. In de vijfde dimensie is het tweede grondrecht:

Er is genoeg voor iedereen en iedereen heeft hier evenveel recht op!

Alle mensen zullen elkaar helpen op vrijwillige basis en alle producten vervaardigen die gewenst en nodig zijn zonder hiervoor een vergoeding of privileges te willen. Iemand die hier niet aan mee wil doen, heeft desondanks hetzelfde recht en hoeft zich niet te verantwoorden. Tot nu toe had de mensheid richtlijnen voor de samenleving gebaseerd op prestatie. Wie veel presteerde, kreeg doorgaans ook het meeste – zo was de regel, hoewel die in de praktijk natuurlijk lang niet altijd nageleefd werd. Deze regel wordt voorgoed geschrapt. In plaats daarvan geldt regel nummer drie.

Alles is van iedereen!

Aanspraak op bezit bestaat niet meer – alles hoort tot aan de gemeenschap. En hiermee wordt niet de plaatselijke gemeenschap bedoeld, of de nationale of de continentale. Nee, alles behoort toe aan de gemeenschap – de hele wereld!  Alle rijkdommen op deze aarde heeft God ons gegeven en aangezien we allemaal van God afstammen – een deel van Hem zijn – is ook alles van iedereen. Niemand heeft het recht iets voor zichzelf achter te houden, geen land heeft het recht een ander land iets te ontzeggen. Alles is van iedereen, ook wanneer een gebied rijdkommen heeft, moet de mens ervoor zorgen dat een tekort in het ene gebied gedekt wordt met een teveel uit het andere gebied. Hoe deze vereffening in zijn werk gaat, wordt in de vierde regel uitgelegd:

Het hoogste gebod s de bescherming van de natuur!

Voorlopig zal de mens nog gebruik moeten maken van de bodemschatten, tot hij de technieken heeft ontwikkeld om milieuvriendelijke en hulpbronbesparende alternatieven te maken. de Raad van Wijzen zal in dit verband een zeer belangrijke rol vervullen, want hij bepaalt welke ruwe grondstoffen waar en in welke hoeveelheid op de milieuvriendelijkste manier gedolven, gewonnen, vervoerd en verwerkt worden. Spaarzaamheid is het hoogste gebod en elke natuurlijke bron die wordt gebruikt, zal direct vervangen moeten worden door geschikte milieuvriendelijke alternatieven te ontwikkelen. Het doel is om het gebruik van natuurlijke bronnen zo snel mogelijk te stoppen.

Net zo belangrijk als de bodemschatten zijn de landbouwgronden. Hier groeit en gedijt het voedsel van alle mensen. We meten zorgvuldig omgaan met de landbouwgronden om hun vruchtbaarheid te behouden dan wel te verbeteren. Om ze te beschermen zal de Raad van Wijzen bepalen welke planten waar verbouwd mogen worden. Zijn keuze is gebaseerd op kennis van deskundigen. Dit brengt ons bij de volgende, de vijfde regel:

De hoogste raad heeft de macht beslissingen te nemen!

Deze macht om beslissingen te nemen betekent echter niet macht over iets of iemand, maar macht gebaseerd op kennis van experts, om in het belang van het milieu en het behoud van de bronnen te handelen. Uiteraard is deze raad ook gehouden aan de regels en koet hij deze bij zijn besluiten voor ogen houden.

Opdat de Raad der Wijzen goede en doorslaggevende afwegingen  kan maken, heeft hij extra informatie nodig die soms niet tot zijn beschikking staat noch op korte termijn te verkrijgen is. Om deze ontbrekende kennis aan te vullen wordt in de lichtwereld geregeld dat er een verbinding komt. De raad kiest een woordvoerder die als wachter van het hoogste principe fungeert en de individuele raadsleden bij de naleving van de hoogste richtlijnen in het besluitvormingsproces ondersteunt. Deze woordvoeder is een medium die in staat is contact te leggen met de lichtwereld en de witte engelen zo nodig om advies kan vragen of extra informatie kan krijgen. Tussen de woordvoerders van de verschillende raden wereldwijd ontstaat een telepathische verbinding zodat ze onderling informatie kunnen uitwisselen en besluiten van andere raden van wijzen over gelijksoortige kwesties door kunnen sturen. Zo ontstaat een grote, wereldwijde raad die samen het lot van de aardbol bepaalt. En dit brengt ons bij de zesde regel:

wordt vervolgd